De actiegroep BDS Nederland (De boycot van Israël) viert het tienjarige bestaan en bij die gelegenheid worden weer nieuwe woorden en uitdrukkingen gebruikt. Een analyse.
De abonnees van de nieuwsbrief van DocP (BDS Nederland) worden op heel oud taalgebruik, uit de begintijd van het Palestina Komitee getracteerd: “Alle anti-imperialistische strijd is met elkaar verbonden, dus opkomen voor Palestina is opkomen tegen alle vormen van onderdrukking en fascisme.” De strijd van de Palestijnen wordt hiermee in een groter kader gezet en de term anti-imperialisme wordt weer uit het vet gehaald. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw, dat is vijftig jaar geleden en de huidige voorzitter van DocP, Nicole Hollenberg was net geboren, was er in de wereld nog sprake van een strijd tegen het “imperialisme”. Vietnam, Angola, Mozambique, Kaapverdische Eilanden, Guatamala, noem de onderdrukte landen allemaal maar op. Yasser Arafat van de Palestijnse PLO probeerde zijn strijd in het kader van de bevrijdingsstrijd van deze onderdrukte volkeren te plaatsen. Heel logisch dus, dat het Palestina Komitee toen ook veelvuldig over anti-imperialisme sprak. Géén idéé waarom deze term nu weer gebruikt wordt. Gerard Reve zou dan zeggen: “Imperialisme” , zou u mij daarvan het telefoonnummer en adres kunnen geven?”
De schrijver van de BDS-nieuwsbrief vult nog verder aan: “Deze intersectionaliteit is een kernprincipe in al onze acties doordat we samenwerken met inheemse en antiracismebewegingen, LGBTQ+ groepen, feministische acties en lokale studentengroepen uit heel Nederland.” Door het gebruik van de term intersectionaliteit wordt de Palestijnse strijd in de sfeer van de identiteit getrokken. Niet alleen landen die naar onafhankelijkheid streven worden bij de Palestijnse strijd betrokken, maar ook de belangenvertegenwoordiging van homosexuelen, transsexuelen, bisexuelen en alle andere gender-identiteiten.
Door alle strijdthema’s en de hele identiteitspolitiek er met de haren bij te slepen, kunnen alleen mensen met een heel hoog abstractieniveau, Bluma Brecher bijvoorbeeld, de doelstellingen en strategie begrijpen. Alles hangt met alles samen, logisch.
Een laatste opmerking en dan laat ik de dames en heren Palestinos weer verder gaar sudderen in hun eigen gelijk: “Ons team groeit, zowel in kracht als in diversiteit”, schrijft de BDS-Nederland aan zijn volgers. Daarmee kiezen de activisten voor een schizofrene visie op het leven. Aan de ene kant klagen ze er namelijk over dat ze worden gedemoniseerd, belasterd en de mond gesnoeid. Aan de andere kant beweren ze dat de beweging zo enorm aan het groeien is. Beide beweringen zijn eigenlijk niet waar. De pro-Palestijnse beweging in Nederland bestaat al jaren uit rond de tweehonderd mensen. Door de oorlog in Oekraïne is er echter de komende tijd nauwelijks aandacht voor.
No comments:
Post a Comment
Bedankt voor jouw reactie. We beoordelen of de reactie geplaatst kan worden.