Al-Aqsa-moskee-rellen in Jeruzalem inspireren moslimbroederschap in Nederland
De afgelopen weken nam het aantal gewelddadige incidenten in Israël toe. In Tel Aviv vond op 7 april in een café zelfs een terroristische aanslag plaats. Bij de Al-Aqsa-moskee werd met stenen gegooid en moest de oproerpolitie ingrijpen. Of de heilige maand Ramadan, die samenviel met het christelijke- en joodse Paasfeest, de directe aanleiding was , daarover wordt nog gediscussieerd. In ieder geval vormen de rellen en het geweld een welkome mobilisering voor anti-Israëlische schrijvers als Maarten Jan Hijmans en The Rights Forum. Na de verbale- en schriftelijke mobilisatie van Palestino's in Nederland, volgen op 23 april 2022 maar liefst twee demonstraties tegelijkertijd.
Demonstratie op de Dam
Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed roept samen met zijn aan de moslimbroederschap gelieerde PGNL op tot een demonstratie op de Dam (zaterdag 23 april om 14:00 uur). In de communicatie van deze islamitische organisatie valt op, dat de "bezetting van Jeruzalem" benadrukt wordt. Een twee-staten-oplossing is door deze terminologie op voorhand uitgesloten.
Vergelijkbare manifestaties in het verleden laten zien dat de Al-Aqsa-moskee een grote rol speelt. Bovendien probeert Amin Abou Rashed activisten aan zich te binden door hen een certificaat uit te reiken. Ook de BDS-propagandiste Dorien Ball (BIJ1, DocP, The Rights Forum) ontving in 2017 zo'n certificaat.
Studenten
Tegelijkertijd probeert de BDS-beweging aanhang onder de studenten van diverse universiteiten te krijgen. De @Students4Palestine hebben tijdens de "Apartheidsweek" op maar liefst 6 universiteiten bijeenkomsten georganiseerd en zijn daardoor, naast Palestina Komitee, de Palestijnse Gemeenschap Nederland en Groningen-Jabalya een vierde belangrijke kracht in het pro-Palestijnse spectrum geworden.
Na deze succesvolle campagne op de universiteiten probeerden de studenten meer activisten bij de acties te betrekken. Er werden serieuze sollicitatiegesprekken met kandidaten gevoerd. Geïnteresseerde studenten kregen een organigram van Free Palestine Maastricht toegestuurd, die er zo serieus uitzag, dat de student-kandidaten de indruk moesten krijgen bij SHELL of de VN te solliciteren.
Tien jaar geleden waren de Internationale Socialisten nog zeer actief op het thema "Palestina" en uit zeer betrouwbare bronnen heb ik vernomen, dat die club aan dit soort sollicitatiegesprekken ten onder is gegaan. Als ik beoordelings-gesprekken nodig heb, dan ga ik wel gewoon werken! Maar dat geheel ter zijde.
Intussen willen de studenten hun organisatorische kracht verzilveren en hebben daarom besloten óók een demonstratie te organiseren, maar dan op de dezelfde dag en in Den Haag. Dat levert op internet hele interessante discussies op over de vraag, welke demonstratie de beste is.
Welke demonstratie is de beste?
De doelen van de studenten-demonstratie zijn interessant. Het gaat hier namelijk om het suggereren van een urgentie, door het een "emergency protest" te noemen en "Palestine" in de aanhef te schrijven. Voor de kenners van de moslimbroederschap zijn deze verschillen gesneden koek. Hamas en de moslimbroederschap streven naar het vormen van een Ummah, een islamitische gemeenschap, dan wel een kalifaat. Het nationale streven naar een Palestijnse staat "Palestine", staat bij hen niet op de eerste plaats. De studenten daarentegen, hoewel zij voor het overgrote deel van buitenlandse komaf zijn en vaak een islamitische opvoeding genoten hebben, benadrukken het nationale streven van "Palestine". Bovendien wordt het "Einde van de bezetting" gepropageerd. De discussie op Instagram en Facebook gaat echter over de vraag aan welke demonstratie de meeste jongeren meedoen. Om de versnippering van de beweging nog verder te brengen, wordt er ook in Maastricht, zaterdag om 14:00 uur, een demonstratie gehouden.
Groeiende pro-Pal-beweging
Na de succesvolle "anti-apartheidsweek" scheppen de studenten enorm op, over de vermeende "Nooit eerder vertoonde nationale eenheid, door heel Nederland" Helaas schrijven deze buitenlandse studenten deze leuze in het Engels, zodat de oorspronkelijke bevolking van Nederland deze successen niet te ore zullen komen. Bovendien moet natuurlijk nog blijken of deze enorme successen wel geconsolideerd kunnen worden in een permanente beweging.
Van de reeds langer bestaande pro-Palestijnse organisaties is de DocP (BDS Nederland) de enige die zich aan de studenten weet te binden. Het Palestina Komitee wordt niet eens genoemd en de diverse stichtingen en verenigingen met "echte" Palestijnen ook niet. Het is een studentenbeweging. Een kenmerk van studentenbewegingen is, dat de studenten op een goede of kwade dag volwassen worden, werk krijgen en iets anders gaan doen. Of tegen die tijd "Palestina" bevrijd is, mag serieus betwijfeld worden. Dat wordt niet alleen veroorzaakt door de grote militaire kracht van Israël, maar ook doordat de Palestijnse beweging geen enkel concreet realiseerbaar doel weet te formuleren.
Overschatting
Het is natuurlijk jeugdige overschatting, te denken dat de "Apartheidsweek" een werkelijke impact op de universiteitscampussen heeft gehad. Ik heb even nagevraagd bij de Technische Universiteit Eindhoven en die laten weten dat er nog steeds succesvol met Tel Aviv wordt samengewerkt en dat ze van dat hele WOB-verzoek niks gehoord hebben. Waarschijnlijk is die boycotbeweging vooral onder studenten van 'Humanities' populair en dan ook nog vooral onder de buitenlandse studenten. De studenten economie, rechten, medicijnen en techniek weten wel, dat een leven zonder Israëlische medicijnen en geslepen lenzen geen leuk leven is. Samenwerking met Israëlische universiteiten zal dus nog wel even doorgaan, of Jeff Handmaker dat nou leuk vindt of niet.
Censorship
Ook deze buiten-parlementaire beweging leeft van tegenwerking. De kleinste tegenspraak of hindernis wordt opgeblazen en uitvergroot. Het gegeven dat de Nederlandse-Arabische activiste Dina Zbeidy niet geschikt werd geacht een discussie op de Universiteit Leiden te leiden, wordt als "racistisch" en "censuur" geframed. In werkelijkheid stelde het bestuur van de universiteit Leiden voor, een andere voorzitter te kiezen. De discussie zelf werd niet verboden.
Na deelname aan deze middag die uiteindelijk in Den Haag plaats vond, heb ik ook met eigen ogen moeten waarnemen, dat dit propaganda-bijeenkomsten waren en dat er op geen enkele manier een academische inhoud aan de problematiek van het Midden-Oosten werd gegeven. Actiegroepen zouden zelf een zaaltje buiten de universiteit moeten vinden en daar hun anti-Israëlische gekrakeel laten horen. Het is ook duidelijk, dat het daar echter niet om ging. Het uiteindelijk doel is een academische boycot organiseren en ondersteunen. Dat doel is echter door deze apartheidsweek niet dichterbij gekomen.
Complicity
De afgelopen weken is opnieuw duidelijk geworden, dat de BDS beweging, die de academische boycot propageert, een volledige afschaffing van de staat Israël nastreeft. Er worden daarom geen concrete verbeteringen in de levensomstandigheden van Arabieren voorgesteld. Omar Barghouti spreekt over een "mars naar rechtvaardigheid, vrijheid en gelijkheid". Dat zijn doelen die in geen enkel Arabisch land tot nog toe zijn gerealiseerd. De doelen zijn zo utopisch en onrealistisch, dat de huidige generatie studenten rustig twintig jaar van hun leven hieraan kan besteden, zonder ook maar één concrete overwinning te behalen. Zelfs het verhinderen van de aanbesteding van één buslijn voor het Israëlische Egged krijgen ze niet voor elkaar. Nu de aandacht twee jaar lang naar Covid is uitgegaan en de komende jaren Oekraïne (zo niet WOIII) het hoofdonderwerp zal worden, moet je je serieus afvragen of we hier met een sekte of een serieuze politieke beweging te maken hebben.
Intersectionaliteit
Behalve de vreemde eisen van Omar Barghouti is er nog iets heel anders aan de hand met de nieuwe pro-Pal-studentenbeweging. De verbinding van Palestijnse eisen met de rechten van homosexuelen, transsexuelen, vrouwen en antiracisme, is een hele gewaagde combinatie. Ook hier kan tegengeworpen worden, dat in geen van de landen waar deze studenten vandaan komen, Irak, Syrië, Libanon, Iran en noem maar op, ook maar een heel klein greintje van deze rechten zijn verwerkelijkt. Ook in het hele kleine stukje "Palestina" (Gaza, Ramallah) is het huilen met de pet op.
In Nederland daarentegen, kunnen transseksuelen een geslachtsverandering ondergaan en leven homoseksuelen vrij en blij. Dus wat moet dit nu weer?
In ieder geval, want daar begon ik mee, kunnen de studenten morgen onafhankelijk en zonder bemoeienis van Amin Abou Rashed, voor al deze doelen demonstreren.