Thursday, December 08, 2022

Brechtje Vossenberg maakt zich schuldig

 

Advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, bij monde van Brechtje Vossenberg, klaagt CIDI zowel civielrechtelijk- als strafrechtelijk aan, vanwege gepubliceerde artikelen over NGO Al Haq en de directeur Shawan Jabarin. Al Haq en de directeur worden door CIDI met de terreurgroep PFLP in verbinding gebracht. Wat zijn de bewijzen en wat zit er achter?

Jekyll and Hyde

Bij rechtszaken die over opinies gaan, moet de rechter een afweging tussen het recht van vrijheid van meningsuiting aan de ene kant en de rechten, de eer en goede naam van de beschreven persoon of organisatie, aan de andere kant maken. De vrijheid van meningsuiting is niet oneindig en aan de andere kant moeten publieke personen veel over hun kant laten gaan. Je kan dus niet zomaar naar de rechter stappen als je het met en column of krantenartikel niet eens bent.

De EAJG-voorman Hajo Meijer kreeg van de Duitse rechter geen gelijk, toen hij in de rechtbank de columnist Henryk Broder aanklaagde. Voortaan mogen we, na het oordeel van de Duitse rechter, dus het stempel ‘antisemiet’ op de inmiddels overleden anti-Israël-strijder plakken.

De columnist Hugo Brandt Corstius vergeleek minister Ruding in één van zijn columns met de nazi Eichmann en werd vrijgesproken. Toch zou in de huidige tijd niemand minister Rüding een nazi willen noemen. Het gaat er niet om, of het naar oordeel van de rechter waar is, maar het gaat er om, of je het mag opschrijven. Als een linkse columnist in een gesubsidieerd grachtengordelkrantje zo iets beweert, dan mag het.

PFLP terrorist Ziyad Hmeidan

Het zal dus voor advocatenkantoor Prakken d’Oliveira nog heel moeilijk worden bij de rechter gelijk te krijgen en CIDI te laten veroordelen. In een opiniërend artikel mag nu eenmaal veel meer dan in andere intermenselijke communicatie. Het gaat Prakken d’Oliveira dan ook helemaal niet om de waarheid of om werkelijk menselijk leed. Het gaat er om CIDI te intimideren en het leven moeilijk te maken.

Welke bewijzen heeft CIDI?
Sinds het jaar 2009 wordt directeur Shawan Jabarin in Nederlandse kranten met terrorisme en de PFLP geassocieerd. In dat jaar mocht de zogenaamde ‘mensenrechtenactivist’ Israël niet verlaten om in Nederland de Geuzenpenning in ontvangst te nemen. Israël beschouwt deze man al jaren als veiligheidsrisico. In het Haarlems Dagblad van 9 maart 2009 wordt Shawan Jabarin geciteerd: “Jabarin maakt er geen geheim van dat hij in zijn jeugd actief was in de studentenbond van het marxistische Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een PLO-splinter die bekend is geworden door vliegtuigkapingen en andere terreuracties. Hij zegt dat hij al lang zijn banden met het PFLP heeft verbroken, maar vindt daar in Israël weinig gehoor voor. “

In een interview met Guus Valk in het NRC van 10 maart 2009 staat: “In totaal”, rekent Jabarin na, “heb ik acht jaar in Israëlische gevangenissen gezeten. Israël probeert me het werken ook buiten de gevangenis zo moeilijk mogelijk te maken. Dat ik een gevaar zou zijn voor de veiligheid van Israël, is geen rationeel argument. Dan zouden ze juist blij moeten zijn dat ik even in Europa zit.”

Bij een eventuele rechtszaak zal advocaat Brechtje Vossenberg moeten bewijzen, dat Shawan Jabarin een nette onomstreden man is, die helemaal verbaasd was, opeens een terrorist genoemd te worden. Na deze artikelen in Nederlandse kranten kan zij dat niet meer aantonen. Het is een omstreden man, die al vanwege zijn lidmaatschap van de PFLP in de gevangenis heeft gezeten.

Jabarin krijgt nog een ander verwijt te verduren. Hij zou drie voormalige PFLP-terroristen voor zijn organisatie Al Haq hebben geworven. Dat verwijt staat in de brochure “Terrorists in Suits” (terroristen in nette pakken) van het Israëlische ministerie van public affairs en diplomacy. Shawan Jabarin wordt in deze brochure maar liefst 19 keer genoemd. Onder andere met de volgende passage:

Al-Haq and its ties to the PFLP terrorist organization. (page 36)

Al-Haq, an NGO which is one of the leaders of the campaign to promote
boycotts and the delegitimization of Israel, is led by Shawan Jabarin, a former
senior operative of the Popular Front for the Liberation of Palestine terrorist
group, who has served several prison sentences due to his terrorist activity.
Al-Haq has partnerships with a range of Palestinian and European NGOs which
also promote BDS. Jabarin, Al-Haq’s General Director, employs at the NGO other
former PFLP operatives who have also served prison sentences”
other Al-Haq employees with ties to PFLP:

A. “Ziyad Muhammad Shehadeh Hmeidan – Hmeidan worked at Al-Haq
from 1996 or earlier until 2017 as the Director of the Skills and Training
Department. He was arrested in 1996 and again between 2005-2007 for
illegal military activity in the PFLP. The 2006 warrant for the extension of
his administrative detention stated that Hmeidan “was closely affiliated
with terrorist operations in the Popular Front for the Liberation of
Palestine. The confidential evidence provided reliably demonstrates
that the threat the respondent poses is yet to pass… Examination of the
detainee’s character shows that it is fair to assume that the threat the
respondent poses will not decrease in the coming months.”

C. Zahi Abdul Hadi Muhammad Jaradat – Jaradat has been working for
Al-Haq for several years and is responsible for operations, management,
fundraising and the NGO’s budget. He was arrested several times in the
past for military activities in the PFLP between 1988-1992.”

D. Majed Omar Daud Abbadi – Abbadi worked at Al-Haq for several years
until 2016 as Project and Planning Director. He was arrested in the early
1990s for his activities in the PFLP.

De aanklachten tegen CIDI passen in een hele reeks acties en rechtszaken van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, tegen Israël en tegen personen en organisaties die met Israël te maken hebben. Vaak worden deze aanvallen samen met Al Haq en het NRC uitgevoerd. Brechtje Vossenberg maakt zich schuldig aan ‘lawfare’, de voortzetting van de terroristische strijd met andere middelen; “Lotta Continua” !

Saturday, December 03, 2022

De ‘Lawfare’ van kantoor Prakken d’Oliveira

 


De advocaten Brechtje Vossenberg en Liesbeth Zegveld gaan er weer heel hard tegenaan. De aangifte tegen CIDI, wegens het benoemen van feiten over de Palestijnse NGO Al Haq en haar directeur Shawan Jabarin, kwam afgelopen maandag 28 november 2022 hard op het dak gevallen.

Wolf in schaapskleren

De civiele- en strafrechtelijke aanklacht van het geëngageerde advocatenkantoor, betreft uitingen in de CIDI nieuwsbrief in mei en juni van dit jaar. CIDI bestempelde daarin mensenrechtenorganisatie Al Haq en directeur Shawan Jabarin als ’terroristisch’. Dat mag volgens de advocaten en hun cliënt niet. Smaad, laster, onrechtmatige daad, en noem maar op. 

De aangifte komt niet op een willekeurig tijdstip. Alle CIDI stafleden zijn op een studiereis naar Israël en op dit moment is het moeilijk de artikelen in de CIDI nieuwsbrief te rectificeren of een weerwoord te plaatsen. Bovendien organiseert CIDI op dit moment een reis voor politieagenten naar Israël en dat is tegen het zere been van de “üblichen Verdächtigen”, BDS en Rights Forum. Het moment van aangifte is zorgvuldig gekozen. De advocaten tonen daarmee aan dat dit een activistische aangifte is en bedoeld om CIDI te intimideren.

Liesbeth Zegveld

Het is niet de eerste keer, dat advocatenkantoor Prakken d’ Oliveira op deze activistische ‘lawfare’ manier optreedt. Ties Prakken zelf staat natuurlijk al bekend als advocaat van RAF- en RARA-verdachten. Britta Böhler, van hetzelfde advocatenkantoor, verdedigde Volkert van der Graaf tijdens het proces wegens moord op Pim Fortuyn. Dat mag je een advocaat nooit aanrekenen, want ook terroristen hebben een advocaat nodig. Als een advocaat zich echter hoofdzakelijk met activistische- en zinloze aangiftes gaat bezighouden, alleen maar om de tegenstander te schaden, dan mogen we daar wel wat kanttekeningetjes bij plaatsen. 

In het jaar 2020 dienden  Liesbeth Zegveld en Lisa-Marie Komp van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, namens de Palestijn Ismail Ziada een aanklacht tegen de Israëlische generaals Gantz en Eshel in bij de rechtbank in Den Haag. Bij een bombardement waren zes familieleden omgekomen. Volgens de advocaten is het bombarderen van het huis onder internationaal recht verboden en een oorlogsmisdaad. Ziada eiste compensatie voor de door hem geleden materiële en immateriële schade van ruim 535 duizend euro, plus vergoeding van de proceskosten. Natuurlijk verklaarde de rechtbank zich niet ontvankelijk, omdat de oorlog in Gaza plaats had gevonden en niet in Nederland.

Als lid van de ‘Raad van Advies’ van het Dries van Agt Rights Forum, laat Liesbeth Zegveld vaak van zich horen. Zo drong ze er in 2020 nog bij de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken op aan de “Gaza-blokkade” op te heffen. Zo’n actie is alleen bedoeld om de relatie tussen Israël en Nederland te verstoren en weer eens met de Palestijnse zaak in het nieuws te komen. 

Ties Prakken in de rechtszaak tegen Wilders

In oktober 2018 keerde Liesbeth Zegveld zich nog samen met andere ‘prominenten’ tegen de ontruiming van bedoeïenendorp Khan al-Ahmar en noemde dat een ‘oorlogsmisdaad’. Maar deze advocaat is wel hoogleraar War Reparations (oorlogsherstel) aan de UVA!

Liesbeth Zegveld behartigde, samen met Brechtje Vossenberg, ook de belangen van de nabestaanden van twee van de Molukse treinkapers bij De Punt in 1977 tegen de Staat der Nederlanden. De rechtbank in Den Haag oordeelde hierover in juli 2018 dat het optreden van de mariniers tegen de treinkapers naar behoren was. Je moet maar durven, om negentien dagen lang een trein met passagiers te gijzelen en dan nog klagen dat je dood geschoten wordt!

In een volgend artikel wil ik ingaan op de concrete beschuldigingen tegen CIDI. Hier wil ik volstaan met een uitleg over het hoe en waarom van de activistische advocatuur. Willem Duyvendak ( de broer van) heeft, als hoogleraar politicologie, diverse artikelen over de nieuw sociale bewegingen geschreven en komt tot de conclusie dat actiegroepen en politieke bewegingen die geen vertegenwoordiging bij vakbonden en politieke partijen vinden, hun politieke doelen door middel van demonstraties, blokkades en in dit geval politiek gemotiveerde rechtszaken, proberen te bereiken. Het optreden van Ties Prakken tijdens de rechtszaak tegen Geert Wilders spreekt wat dat betreft boekdelen. 

De haat tegen Israël en de acties voor Palestijnen hebben in het Nederlandse politieke bestel (nog) geen enkele invloed. Nederland is ingebed in de Europese Unie en de NATO en heeft geen enkele belang bij een eigen koers ten opzichte van Israël. Voor de Nederlandse bevolking is het een ver van mijn bed show. Daarom proberen de activisten dit soort achterlijke rechtszaken zonder enige kans van slagen aan te spannen. Pro-Pal-activisten zijn de afgelopen jaren wel doorgedrongen tot ‘het middenveld’ zoals kranten, sociale academies, universiteiten en musea, maar hebben vooralsnog geen enkele politieke macht kunnen veroveren. In dat opzicht is het een vierenvijftig jaar oude verloren strijd. De oude generatie palestino’s zal binnenkort uitsterven zonder ook maar iets bereikt te hebben.

Saturday, November 26, 2022

Samidoun en de terreur

 

De Duitse afdeling van de Palestijnse gevangenenorganisatie Samidoun flirt openlijk met West-Europese- en Turkse-terreurgroepen, zoals RAFFAI en DHKP-C.

Dat Samidoun een mantelorganisatie van de Palestijnse terreurgroep PFLP is, dat is al erg genoeg. Nu blijkt dat de liefde voor geweld nog veel verder gaat.

Alfredo Cospito

De strategie van Samidoun Deutschland is dezelfde als destijds die van de sympathisanten van de Duitse herfst in de jaren zeventig. De gevangenen beginnen een hongerstaking en vervolgens wordt er gemobiliseerd rond het thema “Isolationshaft” en “Streng gevangenisregime”. Nu wordt er opgeroepen tot solidariteit met Alfredo Cospito, vanwege de “extreme isolation (41bis regime)”.

Bij alle communicatie rond gevangenen en in de solidariteitsoproepen wordt er eigenlijk nooit bij verteld, wat de geachte revolutionair nu eigenlijk uitgespookt heeft.

Lees verder op:  
https://www.keesbroer.nl/politieke-analyse/samidoun-en-de-terreur/

Tuesday, November 01, 2022

De dertien ambachten van Floris Wyers

 


Floris als student-chauffeur

Floris Wyers van het populaire Youtube-kanaal “Pure Luxe” is regelmatig op bezoek bij het ordinaire online-programma “Roddelpraat” van Jan Roos en Dennis Schouten en probeert daar steevast zijn rustige contenance te bewaren. Floris heeft intussen met zijn kanaal al bijna honderdduizend abonnees en trekt honderdduizenden kijkers met zijn bezoeken aan huizen van rijke mensen, het met een zwaard openen van champagneflessen, het zogenaamde sabreren en het rijden in dure auto’s

Vreemd genoeg profiteren de schandaleuze Roddelpraat-showmasters en de deftige Pure Luxe-snob van elkaar. Telkens als ze bij elkaar in de show op bezoek zijn, stijgend de waarderingen en kijkcijfers van beide digitale shows. De laatste keer lukte deze wederzijdse bevlekking, toen Jan Roos en Floris Wyers een drankzaak in Bergen in rep en roer brachten, zogenaamd om de beste champagne uit te kunnen zoeken.

De geboorteadvertentie van Floris Wyers

Regelmatig worden er opmerkingen gemaakt over de vermeend hoogstaande afkomst van Floris Wyers en zijn contacten met de Dreesmann-familie. Jans Roos suggereert dan steevast dat het geld voor de dure auto’s en de champagne dan wel daar vandaan zal komen.

Nader onderzoek in de archieven geeft als uitkomst, dat Floris zijn moeder inderdaad een geboren Dreesmann is. Dat is echter niet de bron van inkomsten voor “Pure Luxe”. De peperdure horloges en de wagens in de bovenklasse, die in het programma getoond worden, zijn geleend bij autodealers en het juweliershuis Schaap en Citroen.

opening door de brillenprins

Feestbeest
In het miljonairskatern Quote wordt Floris Wyers in oktober 2016 nog als volgt beschreven: “Wannabee, die zich laat voorstaan op zijn familiaire banden met de Dreesmanns en zich op vrij opdringerige wijze weet binnen te fluffen op de betere feesten. Schurkt ook tegen grote jongens als Bram Moszkowicz aan, waardoor hij zijn naam als societyfiguur langzaam weet te vestigen.”

Een society-tijger, die zich omringt met dure auto’s en horloges, pocht op een rijke komaf en zijn blad Pure Lux laat openen door een prins. Hoe rijk zou hij nou in werkelijkheid zijn, vraag je dan af. De website think rich heeft een inschatting van het vermogen van Floris gemaakt. “Op YouTube geldt over het algemeen de vuistregel dat een video met 1 miljoen views je al gauw 4.000,- op kan leveren. De videos worden gesponsord door de automerken en de horloge-handelaren. Daarom schatten wij zijn inkomsten per maand op zo’n €10.000,- als hij eens per week een video uploadt.” De totale geschatte inkomsten worden dan 120.000 Euro bruto per jaar.

Huisvesting voor academici

In de vroege jaren moest Floris Wyers er heel wat voor doen om op dit inkomensniveau te komen. De eerste krantenberichten dateren uit 1993 als de student bedrijfseconomie, samen met een vriend het studenten chaufeursbedrijf “Rent-a-Driver” opricht. Het opscheppen is hem dan ook al niet vreemd. Trots wordt in verschillende landelijke dagbladen opgetekend, dat het bedrijf wel 180 studenten in het gehele land inzet. Na die tijd wordt er echter in de kranten in elke geval geen gewag van deze lucratieve bijbaan meer gemaakt.

Kort daarna richt Wyers samen met Hans Schnitzler, een anti-kraak-firma op, “Stichting Vastgoedbedrijf Academici”, dat zich speciaal op academici richt. Dat initiatief is echter geen lang leven beschoren.

Pas in 2005 horen we weer iets van Floris, namelijk als de Florisco Holding B.V. te Delft in een procedure verwikkeld raakt. Middels een arbitraal vonnis wordt dan besloten dat de BV geen Londsdale kleding via de website londsdale.nl mag verkopen.

Onder de vlag van de florisco holding bv figureren nog enkele andere bedrijven zoals: wellnessdieet.nl; wellnessmagazine.nl; wellnesstv.nl; wellnesspolis.nl; wellnesscard.nl; wellnessawards.nl; wellness.nl; bewegen.nl en wellnesstravel.com. Het thema wellness brengt ons bij een ander lucratief idee van Floris Wyers, zijnde de “Smartchair“, een geïmporteerde massagestoel. Bij elk nieuwe product komt ook weer de enorme opschepperij naar boven: “De afzet gaat werkelijk goed. In 2006, het tweede jaar van ons bestaan, verkochten we 1800 massagestoelen. In 2010 zullen dat er 5000 zijn, schat ik.”

Tegelijkertijd met de massagestoelen, begeeft Floris zich ook op het terrein van het snowboarden, met de iJoy Trilplank“De bewegende sportplank biedt snowboarders, surfers en skateboarders de kans om – op elk moment van het jaar – de conditie en specifieke vaardigheden te onderhouden.”

Sabreren kan je leren

Toch is Floris Wyers heel gewoon gebleven. Weliswaar woont hij in de Vondelstraat-Concertgebouw-buurt tussen de machtigen en rijken, maar dan wel op driehoog in een zijstraat. Het appartementsrecht verkreeg hij door middel een combinatie van een schenking en een hypotheek. Het gehele pand kostte in 2011 nog maar 440 ton. Tegenwoordig kost één enkele etage in Amsterdam al zoveel.

Juist door de handel in luxe goederen en de video’s die Floris Wyers hierover maakt, heeft hij de laatste jaren toch nog een bescheiden succes gehad. Het is te hopen dat er iets van deze voortvarendheid op de jongens van Roddelpraat afstraalt.

Thursday, October 27, 2022

Bericht van het revolutionaire front

 


Demonstratie van Samidoun

Al twee jaar fulmineer en waarschuw ik tegen de radicale mantelorganisatie van de PFLP in Nederland: Samidoun. Tijdens de laatste Massenkundgebung, nota bene op het Plein 40-45 te Amsterdam, kwamen er echter dermate weinig revolutionairen opdagen, dat ik aan mijzelf begon te twijfelen. Misschien was ik muggen op olifanten aan het schieten en was de revolutionaire pro-pal-beweging minder sterk in Nederland dan ik aanvankelijk dacht.

Afgelopen dinsdag 25 oktober 2022 gebeurde er iets onverwachts. De leiders van Samidoun, Charlotte Kates en Khaled Barakat werden op Schiphol tegengehouden en terug naar Canada gestuurd. Khaled Barakat was al eens Duitsland uitgewezen vanwege antisemitische- en opruiende taal. In Schengen geldt dan de regel dat je ook andere landen niet binnen mag.




In Brussel wordt intussen door de nieuwe Palestijnse beweging “Palestinian Alternative Revolutionary Path Movement, Masar Badil”, de gehele week een “March for Return and Liberation” gehouden. Khaled Barakat is één van de oprichters van deze beweging.

Masar Badil heeft als doelstelling een “democratische seculiere staat in het gehele voormalige Palestijnse Mandaatsgebied” op te richten. De strijdmethodes ten einde dit doel te bereiken, kunnen ook de gewapende strijd bevatten. Aangezien Khaled Barakat wordt gezien als een hooggeplaatste leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), mogen we ons geen illusies over de vreedzaamheid van deze beweging maken.

Intussen hebben zich in Duitsland gewelddadige elementen meester van de Samidoun/Masar Badil- beweging gemaakt. Op 18 oktober 2022, de vijfenveertigste verjaardag van de dood van Andreas Baader, Gudrun Ennslin en Jan Carl Raspe in Stammheim, vonden ze het nodig deze Duitse terroristen ook nog even te eren.

PFLP Propaganda in Duitsland

De consequente houding van deze revolutionairen en de viering van deze verjaardag zal niet iedereen duidelijk zijn. In de jaren zeventig van de vorige eeuw werkte de Europese stadsguerilla nauw met de PFLP samen. In Nederland hield dat in, dat delen van het Palestina Komitee, de Rode Hulp en de Rode Jeugd in Jemen in guerilla-technieken getraind werden.

Saturday, October 22, 2022

Interview met Sheila Gogol

Interview met Sheila Gogol (25 maart 1942 – 18 oktober 2022) van de Liberaal Joodse Gemeente in Amsterdam.
Ik interviewde Sheila Gogol voor mijn boek over de Boycot van Israël, dat ik voor het CIDI heb geschreven. Ze was toen al ziek, maar vertelde vol energie over het ontstaan van Israël, haar grootouders in Palestina en over haar ouders in de Bronx in New York. Haar bijdrage aan de dialoog tussen moslims, christenen en Joden wordt in dit interview besproken. Enkele traumatiserende ervaringen met uitsluiting worden hier niet achterwege gelaten.

Tuesday, October 18, 2022

Een Onveilig Ander Joods Geluid

 


Onveilig Ander Joods Geluid

Maandenlang was de website van de anti-Israëlische organisatie “Een Ander Joods Geluid” van activist Jaap Hamburger niet bereikbaar. “Blijkbaar kijkt er niemand naar”, dacht ik aanvankelijk nog. Daarom heb ik er niet eerder op gewezen. De Facebook-pagina wordt wel bijgehouden.

Nu is de website EAJG.nl wel weer in de lucht, maar op een onveilige manier. Door het voorvoegsel “http” in plaats van “https” te gebruiken, wordt het verkeer van en naar de website niet versleuteld. Een lid van deze werkgroep die aan wil loggen om iets te veranderen, zou zijn paswoord onversleuteld over het wereldwijde web transporteren. Daardoor is het voor hackers en geheime diensten heel gemakkelijk om op de website in te breken.

onveilige website van eajg

Wie wil nagaan van wie de website nu eigenlijk is en waar deze wordt gehost, gebruikt daarvoor de website “sidn.nl” en zoekt naar het domein “eajg”. Dan blijkt dat Dennis Beckers, van onderzoeksbureau De Uitkomst, de website beheert. Dennis is tevens, sinds twee januari 2018, bestuurslid van Een ander Joods Geluid. Met zijn eenenvijftig jarige leeftijd is Dennis Beckers nog een hele jonge spin in het Palestino-netwerk.

Domeingegevens van eajg.nl

Behalve de slechte veiligheidstoestand van de website Een Ander Joods Geluid, is de inhoud ook nog verouderd en achterhaald. Op de home-page staat informatie over de laatste Israëlische verkiezingen, terwijl de volgende verkiezingen al bijna weer aan de orde zijn. Het laatste evenement van EAJG heeft volgens de website in 2017 plaats gevonden.

Toch mag de voorzitter van EAJG, Jaap Hamburger, in de ‘main stream’ media uitvoerig orakelen en beweren dat critici van de Israëlische politiek monddood worden gemaakt. Hij heeft zich daarbij vooral ten doel gesteld CIDI en de Nationale Coördinator Antisemitismebestrijding tegen te werken.

Friday, October 07, 2022

Anarchisme in de jaren zestig

 

De sociaal wetenschappelijk onderzoeker met een speciale interesse voor socialistische stromingen, kon altijd al terecht bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG), waar bijna alle pamfletten en posters uit die tijd werden bewaard. Nu heeft de AIVD ook nog de documenten over de Federatie van Vrije Socialisten vrijgegeven. Daardoor kunnen we nu ook bij de vergaderingen naar binnen kijken. Zelfs van de meest besloten vergaderingen, waarin conflicten bijgelegd zouden moeten worden, zijn verslagen geschreven.

Al voor de Tweede Wereldoorlog brak een conflict in de anarchistische-“de wapens neder”-“gebroken geweertje”-beweging. De linkse regering in Spanje werd aangevallen door de fascistische troepen van Franco. Sommige leden van de anarchistische groepen besloten naar Spanje te gaan en de gewapende strijd tegen het fascisme aan te gaan. Anderen, principiële dienstweigeraars, weigerden te vechten en keurden de gewapende strijd af. Voor de socialistische groepen en organisaties in Nederland egon de Tweede wereldoorlog daarmee al in 1933, de machtsovername door nazi’s in Duitsland of in 1936, het begin van de Spaanse burgeroorlog. In het begin van de jaren tachtig herhaalde dit tafereel zich, toen leden van de antimilitaristische actiegroep Onkruit zich in de gewapende strijd in Nicaragua mengden.

Tijdens de bezetting door Duitsland waren de antimilitaristen machteloos door de overmaat aan geweld. De gereformeerden en de communisten konden nog een zekere mate van organisatie in stand houden, zodat onderduikers verborgen en van eten voorzien konden worden. De anarchisten waren echter te verdeeld. Bovendien waren de leiders ofwel al gedetineerd, zoals Anton Constandse in Sint Michels Gestel , ofwel bevonden zich in het buitenland (Arthur Lehning).

Na de Tweede Wereldoorlog was het anarchisme nog slechts een “kritische theorie” of “het geloof de vaderen”, of “de bron waaruit ik gedronken heb”. Van de praktijk van het vrijheidlievende socialisme was echter niets meer over. In de verslagen van de BVD over de federatie van Vrije Socialisten is dan ook niets te vinden over een oplossing of een weerwoord op de conflicten van die tijd: De Hongaarse Opstand (1956) , de Suez-crisis (1956), de oprichting van de Berlijnse muur (1961), of de Cuba-crisis (1962). Ik zou de anarchistische bladen van die tijd, Recht voor Allen of De Vrije Socialist nauwkeurig moeten bestuderen om te analyseren wat daar geschreven werd. Dat zou echter al weer een heel nieuw onderzoek, zoals bij het Palestina Komitee, betekenen.

De verslagen van de geheime dienst over de federatie van Vrije Socialisten aan het einde van de jaren vijftig en begin jaren zestig, beschrijven een conflict over de zeggenschap over de krant Recht voor Allen. De organisatie wil ook zeggenschap over de redactie. Een hele periode werd de krant door de hoofdredacteur volgeschreven. Dat beviel de leden van de vergaderingen niet. Door dat conflict komt ook de tegenstelling tussen “Het Noordelijk Gewest” en de randstad naar boven. Het Noordelijk Gewest heeft de camping in Appelscha, waar de Pinksterlanddagen gehouden worden. Daar is ook het anarchistische archief gevestigd. In de randstad wonen de meer intellectuele activisten, die graag over Multatuli, Sartre en Camus discussiëren.

Door een gebrek aan praktijk en door de onderlinge ruzies, lijkt de agenda van een vergadering van de Federatie in 1961 op een agenda van de duivenhoudersvergadering. Uit eigen ervaring weet ik echter dat deze mannen zich daar helemaal niet van aantrokken en rustig een half uur over wereldvrede en het kwalijke kapitalisme konden oreren, zonder dat er een voorzitter tussen kon komen.

Nederland werd in deze periode weer opgebouwd. De vakbonden zorgden voor onderhandelingen over de CAO’s en de loonsverhogingen. Alle socialistische stromingen waren verdacht en werden in de gaten gehouden vanwege de dreiging vanuit de Sovjet-Unie en de daaruit voortvloeiende Koude Oorlog. De idealen van dienstweigeren en antimilitarisme waren niet bestand tegen zeer excessief geweld gebleken. Wat overbleef, was dromen over de glorietijd van Domela Nieuwenhuis en het in stand houden van zijn nagedachtenis.

Friday, September 30, 2022

De Federatie van Vrije Socialisten in de jaren vijftig

De AIVD krijgt regelmatig verzoeken tot inzage in het persoonsdossier van voormalige activisten, die willen weten welke informatie deze inlichtingendienst over hen heeft verzameld. De bekendste Nederlander die dit heeft verzocht is de voormalige Provo Roel van Duijn. Hij heeft daarover het boek Diepvriesfiguur geschreven. Er zijn overigens ook activisten die nadrukkelijk geen inzage willen hebben. Voormalige buitenlandsecretaris van de Vrije Socialisten, Jan Bervoets, zegt daarover: “Ik weet zelf wat ik gedaan heb en het maakt mij niet uit wat anderen daarover opschrijven.


Wat mijzelf betreft, zou ik het alleen interessant vinden als er informatie in mijn persoonsdossier staat die alleen maar door één persoon verstrekt kan zijn. Ik wil mij echter niet meer teveel op het verleden richten en heb daarom ook geen verzoek gedaan. Als het gaat over opgevraagde documenten over organisaties, zet de AIVD die de laatste tijd online, zodat iedereen mee kan genieten. Daardoor kunnen we nu met de Federatie van Vrije Socialisten meegenieten en leren daardoor ook meer over de anarchisten die ons voor zijn gegaan.

De anarchisten die sinds de jaren vijftig onder de naam “Federatie van Vrije Socialisten” en “Het Noordelijk Gewest (van Vrije Socialisten” optraden, werden door de voorganger van de AIVD, de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) in de gaten gehouden. Nu zijn deze documenten ook vrijgegeven. Aangezien ik ook van 1978 tot 1985 bij deze organisaties betrokken was, heb ik met veel belangstelling de documenten bestudeerd.

Fragment De Vrije Socialist 02 01 1937

Het vroegste verslag over een vergadering van de Federatie van Vrije Socialisten, dat de Algemene Inlichtingen- en veiligheidsdienst (AIVD) heeft vrijgegeven, dateert van een dienstweigercongres in Hoogezand op 11 december 1954. In zaal Regenboog waren op die zaterdagavond tachtig jonge mensen verzameld, die luisterden naar een toespraak over dienstweigeren. De avond werd geopend door de voorzitter van de Noordelijke Vrije Socialisten.

De aanwezigen werden meteen al terechtgewezen, omdat de spreker van mening was dat vooral in de noordelijke provincies, de dienstweigeraars te weinig principieel waren en te weinig over politiek wisten. Om voor de krijgsraad een serieuze kans te maken, is het van belang de kranten te lezen en te weten wat geweld was en welke principieel standpunt de rekruut daar tegenover stelde. Het is niet voldoende voor een jongeman te dienstweigeren om jouw vader al dienstweigeraar was.

Mijn commentaar: Deze laatste opmerking over dienstweigeren ,omdat jouw vader ook dienst heeft geweigerd, laat zien dat de anarchistische beweging in de jaren vijftig sterk op de voor-oorlogse periode gericht was. Vóór de oorlog was er een sterke antimilitaristische beweging actief geweest. Door het geweld van de Spaanse burgerloorlog en de Tweede Wereldoorlog was deze beweging grotendeels teloor gegaan. Voormalige anarchisten als Anton Constandse en Arthur Lehning keken verbitterd terug op die tijd. De beweging kwam door de Koude Oorlog bovendien in de verdrukking.

Tijdens de discussie na de pause werd er vooral op de opmerking over het krantenlezen ingegaan. Enkele vragenstellers waren van mening dat achttienjarige rekruten geestelijk nog niet rijp genoeg waren om alles te begrijpen wat in de kranten stond. Bovendien was er te weinig geld om goede lectuur over de kwestie van oorlog en geweld te kopen.

De volgende ochtend werd het congres van Vrije Socialisten voortgezet en waren er slechts 35 mensen in de zaal aanwezig. De voorzitter sprak zijn teleurstelling hierover uit. Het ideaal van een “Algehele Ontwapening” werd in diverse toespraken ter berde gebracht. Er werd discussie gevoerd over de vraag of een supra-inernationale politiemacht in de plaats van legers van nationale staten moest komen. Dat idee werd echter door de meeste aanwezigen afgewezen. Vooral het woord “politie” stuitte de dames en heren anarchisten tegen de borst.

Mijn commentaar: De teleurstelling over de geringe opkomst blijkt een gevoel te zijn dat tot in de jaren tachtig steeds weer werd verwoord. De anarchisten denken een hele brede beweging te zijn en een ideaal te verwoorden dat toch iedereen aan moet spreken. Toch zijn er in al die jaren na de oorlog maximaal tweeduizend mensen geweest die het idee van een samenleving zonder staat en tegelijkertijd een algehele ontwapening, aanhangen. We kunnen lacherig doen over de spreker die met een “supra-internationale politiemacht” op de proppen komt. Toch probeert de spreker op die manier een concrete invulling van het ideaal voor te stellen. Veel van de anarchisten komen niet eens zover.

In de vrijgegeven stukken over de Federatie bevindt zich nog een tweede uitgebreider verslag over het congres in Hoogezand. Aangezien de verslagen er qua stijl en inhoud niet als notulen uitzien, mogen we er van uitgaan, dat er twee informanten aan het congres deel hebben genomen. Een derde document over dit dienstweigercongres betreft een samenvatting voor de BVD.

Behalve de hang naar het verleden en het idealiseren van de massa-beweging tegen de militarisering, zijn er nog andere beweegredenen zich bij de anarchistische Federatie van Vrije Socialisten aan te sluiten. Het was midden in de Koude Oorlog en het sympathiseren met het communisme is niet populair. De opstand in Hongarije moest een jaar later nog uitbreken, maar het autoritaire socialisme van Staling was toen al niet populair. Als je dan toch droomt van een samenleving die op gelijkheid is gebaseerd, dan is het vrije socialisme een goed alternatief.

De teleurstelling over lage opkomst en de heimwee naar het verleden komt in de volgende vergadering van Vrije Socialisten, op 20 februari 1955 in Utrecht, weer goed tot volle bloei. Eerst wordt fijntjes geconstateerd, dat de beweging in Utrecht wel een steuntje in de rug kan gebruiken, waarna de lage opkomst wordt betreurd. Eén van de kameraden krijgt het woord en begroet op emotionele en geestdriftige wijze een gast die rond de Eerste Wereldoorlog als spreker heeft opgeroepen tot dienstweigering. “Het oude vuur is nog steeds niet geblust”, constateert hij tevreden.

De volgende spreker op het congres in Utrecht houdt een wetenschappelijk betoog over de verschillen tussen de schrijvers Sartre en Camus, dat de meeste aanwezigen niet begrijpen. De hang naar autoritair socialisme door de schrijver Sartre wordt verklaard uit zijn Rooms-Katholieke opvoeding. Camus daarentegen, had een Franse vader een een Spaanse moeder, hetgeen zijn voorkeur voor anarcho-syndicalisme begrijpelijk maakt. De uitéénzetting over het begin van het anarchisme in Rusland, waar de aanhangers van deze stroming de gewoonte hadden met bommen hoogwaardigheidsbekleders uit de weg te ruimen, werd kritiekloos aangehoord.

In alle volgende verslagen van vergaderingen van de Federatie van Vrije Socialisten, in Rotterdam, Amsterdam en Groningen, staan opmerkingen over de te lage opkomst, de verdeeldheid en gebrek aan slagkracht. Tijdens de vergadering op 2 oktober 1955 is sprake van wel vijf verschillende anarchistische groeperingen, hetgeen als ongewenste verdeeldheid wordt geïnterpreteerd. De sprekers geven verschillende redenen voor de “verslapping van het anarschistisch-socialistische ideaal”. Op het besloten congres op 22 en 23 oktober 1955 te Groningen, wordt geanalyseerd, dat de ideeën van het anarchisme aan de huidige tijd aangepast moeten worden, met als resultaat: “Lichtende wegwijzers moeten geplaatst worden, op weg naar het ideaal”.

Standbeeld van Ferdinand Domela Nieuwenhuis

Monday, August 22, 2022

Pax en het vraagstuk van Apartheid

De vredesorganisatie PAX schrijft heel trots op haar website: “Helft Nederlandse bevolking: Apartheid in Israël en de bezette Palestijnse gebieden” . Waar hebben ze het vandaan en klopt het wel?

De uitspraak komt van het onderzoeksbureau I&O Research, dat in opdracht van PAX onderzoek naar meningen over het conflict heeft gedaan. Een andere kop boven een artikel zou kunnen zijn: “Zowel Israël als Hamas verantwoordelijk voor het conflict”. Dat is namelijk een andere uitkomst van het onderzoek. Weer een andere uitkomst van het onderzoek: “Slechts 16% van de Nederlanders weet veel van het conflict af”. Het is maar welk resultaat je wilt benadrukken.

Apartheid
Waarom is er PAX en ook The Rights Forum er zoveel aan gelegen dat de meerderheid van de Nederlanders de situatie in Israël als “Apartheid” categoriseert? Ten eerste natuurlijk omdat het een lekker demoniserende term is, die tegelijkertijd ook niet zoveel zegt. De vraag in het onderzoek was namelijk:” Er is sprake van apartheid in Israël en de Palestijnse gebieden”. De vraag is slecht gesteld, omdat er een groot verschil tussen de juridische positie van Arabieren in Israël aan de ene kant en Arabieren op de Westelijke Jordaanoever aan de andere kant bestaat. In Israël hebben Arabieren Israëlisch staatsburgerschap, terwijl de Arabieren op de Westelijke Jordaanoever de Jordaanse- of een PA-staatsburgerschap hebben. De vraag gaat echter over “Palestijnse gebieden” en daar hoort Gaza ook bij. In dat gebied heeft Israël geen direct zeggenschap. De vraag in het onderzoek is dus niet te beantwoorden. Toch zegt 19% van de ondervraagden het er mee eens te zijn en 32 procent zegt het er niet mee eens te zijn.

Slechts 16% weet er veel vanaf

Verenigde Naties
De kop van het artikel zou moeten zijn: ” Een meerderheid van de respondenten van een I&O Research onderzoek is het er in meer of mindere mate mee eens, dat er in Israël en de Palestijnse Gebieden sprake is van apartheid” Dat klinkt alleen niet zo sexy.

De anti-Israël-organisaties gebruiken de term Apartheid erg graag, omdat de Verenigde Naties resoluties over apartheid hebben aangenomen. Door de situatie in Israël als “apartheid” te bestempelen, hopen ze ook tegen Israël internationale sancties af te kunnen dwingen. Tot nog toe is dat echter niet gebeurd.

Representativiteit
Ik kreeg twijfel over de representativiteit van het onderzoek en vroeg mij af hoe I&O research aan de respondenten was gekomen. Ik heb toen aan de maker van het onderzoek, Asher van der Schelde, de volgende vragen gesteld:

-In uw onderzoeksverantwoording (blz 18) schrijft u: “In totaal werkten 1.281 Nederlanders van 18 jaar of ouder mee aan het grootste deel van dit onderzoek. Het grootste deel van de steekproef (n=995) is afkomstig van het I&O Research Panel, 286 respondenten deden mee via PanelClix. Dit zijn allen Nederlanders met een niet-westerse migratieachtergrond.”

Wie verantwoordelijk?

Mijn vraag hierover: Hoe kunt u spreken van een representatief onderzoek, als u 286 niet-westerse respondenten (22 procent) aan de groep respondenten toevoegt?  De Nederlandse bevolking bestaat toch niet uit 22 procent niet-westerse immigranten?

-In uw onderzoek geeft slechts 16% van de respondenten aan, veel van het onderwerp af te weten. Hoe staat dat in verhouding tot de 51% van de respondenten die de stelling onderschrijft: “Er is sprake van apartheid in Israël en de Palestijnse gebieden”?  Voor het beantwoorden van deze complexe internationaal rechtelijke vraag, is een behoorlijk kennisniveau noodzakelijk. De criteria voor het toekennen van het begrip apartheid moeten bij de respondent bekend zijn. Bovendien is de aanduiding “Israël en de Palestijnse gebieden” onduidelijk. Arabieren in Israël hebben heel andere rechten dan de Arabieren die op de Westelijke Jordaanoever wonen. Bovendien wordt op de Westelijke Jordaanoever onderscheidt gemaakt tussen de in de Oslo-akkoorden afgesproken gebieden A, B en C.

Asher gaf daarop direct antwoord:
“1) In de onderzoeksverantwoording is een foutje geslopen. Er stond inderdaad dat 286 niet-westerse migranten zijn toegevoegd. Dit moet 202 zijn. In totaal hebben we daarmee 212 deelnemers met een niet-westerse migratieachtergrond.
Dat is 16 procent van de steekproef. Het Nederlands gemiddelde is 15 procent, dus dat komt prima uit.

Dit staat al een tijd ook zo aangegeven op onze website. Ik zie wel dat dit in het pdf-rapport nog niet is aangepast. Daarom begrijp ik de verwarring. Excuses daarvoor.

Gerard Jonkman op het Jaarbeursplein


2) Ik ben het met u eens dat de apartheids-vraag (en andere vragen) ingewikkeld zijn voor de gemiddelde respondent. Daarom hebben we ook besloten om eerst te vragen naar het kennisniveau van de respondenten. Op deze manier kunnen de bevindingen in perspectief worden geplaatst. Dit hebben we ook duidelijk gedaan mijns inziens.

Verder klopt het inderdaad dat Arabieren binnen de Israëlische landsgrenzen andere rechten hebben dan in de Palestijnse gebieden. Vandaar dat we expliciet vroegen naar de Israël én de Palestijnse gebieden.

Een algemener punt is dat je in een opinieonderzoek de respondenten niet te veel moet informeren. We willen immers onderzoeken wat Nederlanders vinden van een bepaald onderwerp.
Als je de steekproef gaat bestoken met informatie ben je dat niet meer zuiver aan het meten. De gemiddelde Nederlanders beschikt immers niet over die informatie. Ook als we bijvoorbeeld een onderzoek doen naar stikstof gaan we respondenten niet eerst informeren over welk % stikstof afkomstig is van de landbouw. Dan onderzoek je namelijk op welke manier mensen informatie verwerken, niet wat ze a priori vinden van een onderwerp.”

Doordat I&O research er voor gekozen heeft, aan een gebruikelijk panel van respondenten, ook nog eens 212 migranten met een niet-westerse achtergrond toe te voegen, verliest het onderzoek aan representativiteit. Deze deelnemers komen van PanelClix waar ze worden betaald voor het invullen van enquêtes. De verwachting is dus, dat het over het algemeen jonge mensen zijn, die met een computer om kunnen gaan.

Zwarte Piet
Ik heb ook nog onderzocht of I&O Research altijd niet-westerse allochtonen aan een onderzoek toevoegt. Dat doet het bureau inderdaad wel vaker, maar nooit zoveel. Bij het onderzoek uit december 2021 (Nederland over Zwarte Piet), met als voornaamste onderzoeksresultaat: “Vooral Surinaamse en Antilliaanse Nederlanders blij met verandering Zwarte Piet”, werden aan de groep van 1220 respondenten ook nog eens 210 mensen met niet-westerse achtergrond toegevoegd.

In het onderzoek voor de FNV, in augustus 2022, over het thema vermogensongelijkheid, werden 2.289 Nederlanders gevraagd en werden geen niet-westerse respondenten toegevoegd.
In het onderzoek “Draagvlak Kernenergie” voor de partij JA21, uit november 2021, werden 100 niet-westerse respondenten aan de 1110 overige panelleden toegevoegd. Het lijkt er op, dat het resultaat in een richting die de opdrachtgever verlangt, wordt gestuurd, door meer of minder PanelClix respondenten met niet-westerse achtergrond aan de populatie toe te voegen

Polarisatie
In het Nederlands Dagblad (14 juni 2022) werden de makers van het onderzoek uitgebreid geïnterviewd en daar gaf Asher van der Schelde nog een nadere analyse:

“Respondenten die bij de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021 op rechtse partijen stemden, houden Israël doorgaans nauwelijks verantwoordelijk voor het conflict. Aan de links-progressieve kant vindt men dat de verantwoordelijkheid juist wel voornamelijk bij Israël ligt. 

Asher van der Schelde, onderzoeker bij I&O Research, legt uit dat ‘religieuze stemmers’ – mensen die op het CDA, de CU of de SGP stemmen – vooral Hamas verantwoordelijk houden voor het conflict. De organisatie wordt terrorisme verweten en het ontkennen van het bestaansrecht van Israël. “

We hebben dus te maken met een gepolariseerd conflict, waarbij feiten er nauwelijks toe doen. Dan kan je wel naar een mening over apartheid gaan vragen, maar het resultaat is alleen een mening; Een mening van respondenten en niet van de gehele Nederlandse bevolking. Het conflict in het Midden-Oosten is namelijk al veel ouder dan de organisatie Hamas en de staat Israël. Door die twee tegen elkaar af te zetten, creëer je een schijntegenstelling. Voor een gewone kiezer zonder achtergrondkennis is het ook moeilijk te bepalen wie er verantwoordelijk is voor het voortduren van het conflict. Behalve Israël en Hamas zijn er nog meerdere andere partijen betrokken.

Leuk speeltje
Enquêtes zijn een leuk speeltje voor kranten en garanderen mooi krantenkoppen en de nodige aandacht. Het Reformatorisch Dagblad neemt de onderzoeksresultaten zonder meer over, zonder op de verantwoording te letten. Gerard Jonkman van The Rights Forum kan nu heel hard roepen dat een meerderheid van de Nederlanders vindt dat er in Israël en de Palestijnse Gebieden sprake is van apartheid. Dat vindt misschien een meerderheid van de deelnemers aan een enquête en dan nog is het resultaat van het onderzoek omstreden.