Door Keesjemaduraatje
Gister was ik weer eens op het Bickerseiland in Amsterdam, op het terras van café Blaauwhooft. Weliswaar was een beetje koud en regenachtig voor de tijd van het jaar, maar de sfeer in Amsterdam en op het Bickerseiland überhaupt, was ouderwets gezellig.
Op een gegeven moment keek ik eens wie er allemaal op dat terras zaten te roken en toen bleek dat er allemaal ex-krakers naast ons zaten. Allemaal mensen waar ik vroeger actie mee gevoerd had of die ik anderszins kende. Een vertrouwd weerzien.
Maar wat hebben die mensen allemaal oude en verlopen koppen. Zou ik er ook zo verlept uitzien of ligt het er aan dat deze mensen veels te veel alcohol en andere drugs tot zich genomen hebben al die jaren?
We weten het niet en ik heb ze er ook niet naar gevraagd. Doordat ik er tegenwoordig als een zakenman uitzie, met een anthraciet grijzen maatkostuum (met mijn naam geborduurd aan de binnenkant van mijn jas), daardoor werd ik geheel niet herkend.
Elke keer als ik in Amsterdam ben, denk ik : "Zal ik ook maar weer hierheen verhuizen?". De andere kant van de medaille is natuurlijk, dat als ik ook zo was blijven hangen op terassen en cafés, was ik ook zo geworden. Er hangen in Amsterdam buitensporig veel van die "möchtegern" kunstenaars en artiesten rond. Maar je ziet natuurlijk ook alleen de mensen die niet hard aan het werk zijn.
Het schijnt dat de combinatie van een vegetarische/veganistische levensstijl met stevig roken de huid snel doet verouderen. Kijk maar uit dat ze je oude vrienden jou niet fysiek aanvallen, ze zien je als een verrader.
ReplyDeletenou scheer je alle ex-krakers weer over een kam. Ik vraag me af wie meer een verrader is. Iemand die een plaatsje op het pluche krijgt. Iemand die een ton bij een vage natuurclub verdiend of ik. Maar dat oordeel laten we graag aan anderen over.
ReplyDeletewie is nu weer Tagiara Hanadou?
ReplyDeleteBallade voor een gefrustreerde weblogger
ReplyDeleteHij is een oude jongen, uit een provinciestad
Zijn leven is één klont onvervuld verlangen
Nooit echt wat hij ooit wilde werkelijk gehad
In iets profijtelijks met computers blijven hangen
Als hij op feestjes probeert uit te leggen wat
Verdwijnt prompt ied’reen die naast hem zat
Niemand luistert naar wat hij zegt,
Dat is wel een beetje zonde
En spanning is er ook zelden echt,
Op straat noch in de sponde
Hij ging ooit studeren want ach dat deed je
Hij was ooit links want, ach, ja, weet je
Maar gelukkig maar, de tijd zou leren
Dat gaf hem nog iets om op te teren
Want hij maakte wat mee toen in die roerige tijd!
Brekend glas en lekke banden en haat en nijd!
Er was die-en-die- en dit-en-dat
En ook toen-en-toen, dat was ook wat!
Ja, hij wil maar zeggen, hij heeft het allemaal gezien
En zelfs een beetje geschiedenis gemaakt, misschien
Alleen jammer dat men dat nu niet wil weten
Jammer dat men hem compleet is vergeten
Dat niemand hem trouwens ooit zag staan
Nog steeds niet, ondanks zijn goede baan
Zijn maatpak, sjieke jas en al het andere nog
Dat moesten ze niet mogen negeren toch?
Hij wil ze tonen, met hem is het nog niet fini,
Tenslotte heeft hij ook nog Mening en Opinie!
Waar iedereen van kennisnemen zal!
Of ze willen of niet, boeit hem geen bal!
Hij zal ze krijgen, hij zal ze leren!
Aangevallen worden en zich verweren!
Met zijn weblog verschaft hij zich een bühne
Voor als zijn Wraakgevoelens en Racune
Daar maakt hij iedereen de klos
Daar liegt hij er een eind op los
Da Sprecht Er Jetzt Mal Ein mahl!
Tuig, huivert voor zijn duidelijke taal!
Het blijft haar wel bezig houden. Ik heb Sanspareille al een keer telefonisch medegedeeld, dat mijn weblog ongeveer 100 bezoekers per dag telt en dat de helft daarvan Googlers, op zoek naar zoekwoorden als "Marx", "Gedichten", "IJsberen" en "Duitsers" zijn. 50 mensen lezen dit weblog dus door middel van een bookmark. Daarvan zijn er 25 linkse mensen die zich afvragen wat deze verrrader nu weer schrijft en 25 mensen die zich zorgen maken over de oprukkende islam.
ReplyDeleteEr is dus niets om je zorgen over te maken. Als ik eens de naam van een succesvol kraakschrijfster noem, dan is dat nog geen wereldnieuws en er zijn maar heel weinig mensen die zich er iets van aantrekken. Het beste is als je het gewoon niet leest. Dan hoef je je niet op te winden.
Hetzelfde geld voor de man die mij voortdurend lastigvalt omdat ik zijn naam een keer heb genoemd in verband met het besmeuren van het Duitse Konsulat. Leef in Vrede en Ga lekker met je Anti-Globalisten spelen.