VERWRONGEN BEELDEN VAN DE HOLOCAUST
GESCHIEDVERVALSING ONDER DE LOEP
Het is een thema dat ook op dit weblog al vaak besproken is: Het gebruik van de Holocaust voor eigen politieke doelen. Manfred Gerstenfeld heeft alle verschuivingen, verdraaingen, ontkenningen, 
Ik heb al enkele hoofdstukken van het boek kunnen lezen en zoals ook bij de vorige boeken van Manfred Gerstenfeld staan er feiten en observaties in, die je net weer op een ander been zetten, qua interpretatie van het antisemitisme. Je denkt dat je alles al weet en dan is het net anders.
Zo ben ik er de laatste jaren van uit gegaan dat de ontjoodsing van de persoon Anne Frank en alle activiteiten die rond haar persoon en haar geschiedenis worden georganiseerd een typisch links verschijnsel van de jaren zeventig en tachtig is geweest. We wisten wel dat de Anne Frank Stichting wel allerlei tentoonstellingen over de dictatuur in Chili en over het Lijden van het Palestijnse Volk organiseerde, maar dat de onderdrukking van Joden in de Sovjet Unie geen enkele keer door de Anne Frank Stichting is gethematiseerd.
De uitreispogingen van onder andere Nathan Sharansky uit de Sovjet Unie is een typisch "rechts" thema en werd als zodanig niet door de Anne Frank Stichting aangekaard. Waarom zou je weg willen uit een linkse heilstaat? Ik bedoel maar. Ook het hele thema antisemitisme werd door de Anne Frank Stichting liever onder de noemer "rassendiscriminatie" of gewoon "discriminatie" gevat. Door die houding wordt de specifiek Joodse identiteit van Anne Frank en de reden van de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog ontkend en weggemoffeld. Bovendien wordt de actualiteit daardoor gekoppeld aan de verschikkingen van de Tweede Wereldoorlog en worden onvergelijkbare gebeurtenissen op één lijn gesteld. Het maakt nog wel een verschil of een Surinamer op grond van huidskleur en komaf geen baan krijgt of dat je in een trein naar Polen weggevoerd wordt en in een vernietigingskamp vergast.
Nu blijkt echter dat de ontjoodsing van Anne Frank al direct na de Tweede wereldoorlog is begonnen en dat er zelfs een proces tegen Otto Frank, de vader van Anne is gevoerd om die ontjoodsing tegen te gaan. In de eerste Amerikaanse uitgaven van het Dagboek van Anne Frank is zelfs het feit dat ze Joods is geheel weggelaten. Dat was geheel nieuw voor mij. Juist de laatste 15 jaar is de Joodse identiteit van Anne Frank weer meer naar voren gekomen. Terwijl ik op grond van de hele islamisering en verlinksing van de samenleving zou verwachten dat het andersom is.
Dit soort analyses kan je in het boek Verwrongen beelden van de Holocaust van Manfred Gerstenfeld lezen en ik ga de komende tijd de overige hoofdstukken met interesse lezen.
Jaren geleden vond Henriette Boas de belangstelling voor Anne Frank niet in de haak.
ReplyDeleteStreng als ze was, dacht ze dat Het Achterhuis(boek,gebouw,toneelstuk en film ) zo
aantrekkelijk was vanwege het ontbreken van de echte gruwel.Daar zit iets in;
ik ken een leraar,die klachten ontving toen hij aan leerlingen van 14,15 jaar iets vertelde over Anne en Margot in Bergen Belsen(bron:film Willy Lindwer)
Waarom wilde de vader van Anne Frank deze 'ontjoodsing'? Weet iemand dat?
ReplyDeleteIk denk dat je deze vragen het beste kunt stellen aan een psychiater/psycholoog die in vervolgingsellende is gespecialiseerd.
ReplyDeleteMocht je je echt interesseren in dit onderwerp: zoek op de site: digitaal monument van de Joodse gemeenschap in Nederland, je kunt op naam, beroep, stad enzo. zoeken en dan gaan al die naamloze slachtoffers vanzelf leven.
Ik denk dat vader Frank dat wilde omdat iedereen na de oorlog vond dat je het joodse lot niet speciaal moest benadrukken - 'iedereen had immers geleden', en als hardop gezegd werd dat de joden massaal waren uitgemoord alleen maar omdat ze joden waren zou het ongerief van de rest daarbij in het niet zinken, en dan werd de rest jaloers. Daarom werden de joden die met hun onmenselijke herinneringen terug kwamen gewoon aan hun lot overgelaten, en daarom heeft het zo lang geduurd voordat Auschwitz onderwerp van gesprek werd. Dat kon ook alleen maar omdat wij ons in de waan hadden gebracht dat wij ons heroisch verzet hadden tegen de moffen, dat we aan de goede kant hadden gestaan, dat we de joden hadden beschermd - hetgeen nogal zo tamelijk tegenviel, helaas.
ReplyDeleteDe joden zelf hebben ongetwijfeld aan hun water gevoeld dat hun lot de rest in gemelijke verlegenheid zou brengen, dat ze dat óok weer op hun brood zouden krijgen, en dus hebben ze besloten dat het misschien maar beter was om geen slapende honden wakker te maken. Ze wisten toen ook al dat het hen aangerekend wordt dat Europa heeft geprobeerd ze allemaal uit te roeien
En verder speelde dezelfde verdringing die tegenwoordig maakt dat joden en masse hun vijanden bijvallen in 'gerechtvaardigde kritiek' op 'het zionisme' en 'de politiek van Israel': het is gewoon te moeilijk om onder ogen te zien dat de rest van de mensheid je haat om iets waar je niks aan kunt doen. De wereld haat de joden om wat ze zijn, zomaar, zonder reden, en vindt eigenlijk dat hun verdiensten niet meer zijn dan een staaltje van hun plicht, terwijl hun 'fouten' hen extra worden aangerekend, en dat die anders desnoods worden verzonnen
Het is onverdraaglijk om altijd met de nek te worden aangekeken, en dus vallen zoveel joden hun doodsvijanden bij, in de hoop dat er toch een verklaring is voor de haat, dat ze er dus iets aan kunnen veranderen, en dat ze dan voortaan misschien gewoon mee mogen doen
Ja, kan ik in meegaan.
ReplyDeleteVandaar EAJG en consorten.
Of, ook een mogelijkheid natuurlijk, hebben ze gerechtvaardigde kritiek op het zionisme en de politiek van Israel. Dat heeft niets te maken met het bijvallen van doodsvijanden, wel met de wens een rechtmatige en waardige oplossing voor iedereen na te streven. Maar ik begrijp uitstekend wat je zegt en zeker met de eerste helft van je reactie is het moeilijk oneens zijn.
ReplyDelete"Wel met de wens een rechtmatige en waardige oplossing voor iedereen na te streven".
ReplyDeleteHet onderwerp waar Kees mee begon is de Jodenvervolging en niet de Palestijnse problematiek.
Om die laatste problematiek op te lossen, Painted Bird, is medewerking nodig van de Arabieren en niet van de Joden.
Het zoveelste bewijs dat Joden altijd en eeuwig (sic!)de maat wordt genomen en kennelijk ook worden geacht de rotzooi van een ander op te knappen.
Maar Paardestaart verwoordde het al.
Huh? Hoe kom je er bij dat ik Joden de maat neem? Wat ik zeg is een rechtstreekse reactie op Paardestaart die schijnt uit te sluiten dat Joden oprechte kritiek op de politiek van Israel en het zionisme kunnen hebben. Ben jij zo kritiekloos dan Louisa? Daar dacht ik toch anders over.
ReplyDeleteWaar ik het heb over een rechtmatige en waardige oplossing voor iedereen bedoel ik dat precies zo, voor iedereen. Dat je daarin van de Arabieren dan net zo veel verwacht en eist spreekt toch volkomen vanzelf? Paardestaart had het over Joodse mensen, moet ik in mijn reactie nu werkelijk uitgebreid uitspitten wat mijn kijk op de Arabische wereld is?
Wat zit iedereen hier toch vastgebeten in zijn/haar eigen gelijk. Het zoveelste bewijs... Wat een overgevoeligheid.
Paardestaart en Louisa bedankt voor jullie antwoord.
ReplyDeleteVan vooral de eerste tien jaar na de bezetting herinner ik me in Joodse kringen een terughoudendheid die veel te maken had met het sluimerende antisemitisme dat in die dagen in Nederland heerste. Veel Joods bezit was in andere handen overgegaan. De Joden, zowel de omgekomenen als de overlevenden, waren kaalgeplukt. De overlevenden zochten volstrekt legitiem hun vooroorlogse bezit en woongerief terug, wat niet in dank afgenomen werd. In de volksmond gonsde het van het gerucht dat de goeden omgekomen en de slechten teruggekeerd waren. Want voor bewariërs was het in de dagen van schaarse niet te verteren dat de Joden het in bewaring afgestane bezit terugwilden. Veelal werd het dan ook niet teruggegeven.
ReplyDeleteZich settelen in deze vijandige omgeving was de eerste levensvoorwaarde voor het voortbestaan. De Shoah was geen onderwerp dat door de Joden zelf ter sprake gebracht werd, want het kon algauw tot scheve ogen leiden. Bovendien was de grens tussen het deel der natie dat daadwerkelijk aan de Jodenvervolging deelgenomen had en dat wat slechts passief toegekeken had nogal diffuus. Er heerste een stemming van ingehouden argwaan. Op zich niet geheel vreemd want politieke collaborateurs kregen meteen na de bezetting een rol toebedeeld in het Koninkrijk der Nederlanden. De wederopbouw van het land was belangrijker dan Joden die aan zelfbeklag deden. En dat voelden de Joden na vele eeuwen van Jodenvervolging haarfijn aan. Er waren zelfs Joden die hun Joodse identiteit voor de naaste omgeving liever verborgen hielden. Zien te overleven na de Shoah was het voornaamste doel. Historisch gezien kreeg de Jodenvervolging pas in de jaren zestig van de vorige eeuw de aandacht die het verdiende. Vooral het feit dat Joden zich begonnen te verdedigen, wat misschien alles te maken had met het feit dat twee Joodse historici het voortouw namen in het onderzoek naar de Shoah, leidde tot een nieuwe antisemitische stemming. In de dagen dat men begon de gebeurtenissen rond Shoah tot de bodem uit te zoeken, begon men ironisch genoeg voor het eerst Israël met het Derde Rijk te vergelijken.
Ja, overgevoeligheid van jouw kant want ik spreek jou niet aan, maar spreek in algemene termen
ReplyDelete'Louisa said in reply to Painted Bird...'
ReplyDeleteJe begint met me te citeren en je spreekt me zelfs persoonlijk aan. Maar je spreekt in algemene termen? Ik geloof je alleen omdat ik je al wat langer ken Louisa ;O)
Je kent me helemaal niet, ik jou niet en dat wil ik graag zo houden.
ReplyDeleteEn tenslotte wil ik nog even opmerken dat Paardestaart en Filantroop het door Keesje aangesneden onderwerp in mijn optie uitstekend hebben verwoord, complimenten !
ReplyDeleteIk ken je goed genoeg om te weten dat je verstand zich van logica hoogst zelden iets aantrekt. Tenminste niet zichtbaar op dit blog. En in elke nieuwe reactie leer ik je weer een beetje beter kennen ;O)
ReplyDeleteWat betreft een rechtvaardige oplossing voor beide kanten: die bestaat helemaal niet. Er is helemaal geen land dispuut, en er zijn geen verdrevenen - er is alleen jihad.
ReplyDeleteDe gevluchte 'palestijnen' hadden in 1948 gewoon op hun boerderijtjes en in hun huizen kunnen blijven: als ze het advies van hun eigen voorlieden om zich voor de duur van de oorlog uit de voeten te maken en na de overwinning terug te keren en de bezittingen van de yahud in te pikken gewoon naast zich neer hadden kunnen leggen..Het was ook wel erg verleidelijk natuurlijk - het was zonder meer verbazingwekkend dat die joden erin geslaagd waren om waardeloos land bouwklaar te maken zodat je er opeens serieus op kon boeren; of dat ze onder hoongelach van de arabieren moerasland draineerden zodat er opeens werk was voor de al eeuwenlang leeglopende arabieren in de verstofte vlakte waar Israel toe vervallen was - maar het was ook wel erg vernederend geweest allemaal: orders aannemen van ongelovige honden in het gebied waar voorheen islam heerste..?! Dus ze gingen, al zeiden de joodse leiders dat ze niet weg hoefden, en ze wachtten elders op de overwinning die de arabische aanvoerders hen beloofd hadden, en op de joodse bezittingen die hen in de schoot zouden vallen.
Dat liep allemaal anders, godlof, dus de arme arabs zaten bij de pakken neer in de woestijn en teerden klagend op de internationale gemeenschap - tot op de dag van vandaag
De meer dan 800.000 joden die voor straf en masse uit de omringende arabische landen gegooid waren toen Israel de oorlog won - met achterlating van hun vermogen, bedrijven, bezttingen en huizen, dat spreekt - zij hadden allemaal een heenkomen gevonden in de nieuwe joodse staat.
De gevluchte arabieren echter bléven vluchtelingen - de arabische buurlanden namen hen niet op, terwijl die hen toch gemaand hadden te vertrekken. Een leger ontheemden was immers veel nuttiger als levende stenen des aanstoots, om de sentimenten van kritische buitenstaanders te bespelen tegen Israel? Kijk al die arme vluchtelingen nou 's, allemaal de schuld van de joden!
Dat roept om gerechtvaardigde kritiek nietwaar?
Maar 'a Palestinian people does not exist. The creation of a Palestinian state is only a means for continuing our struggle against the state of Israel for our Arab unity" zei Zahir Muhsein van de PLO al - en zo is het.
Er is helemaal geen palestina-probleem - er is alleen jihad; oorlog, haat en ellende ter meerdere eer en glorie van allah; tot er geen jood meer leeft in het land van de verste moskee.
Dus een rechtvaardige oplossing?
How about: opgestaan, plaats vergaan?!
Opgestaan, plaats vergaan is hier een volstrekt misplaatste uitspraak. Een dergelijke redenatie wordt door anti-zionisten ook regelmatig gebruikt.. Waarom zouden Arabieren na krap 65 jaar niet een recht op terugkeer kunnen hebben en Joden na krap 2000 jaar per definitie wel?
ReplyDeleteVerder kun je natuurlijk met gemak een voorbeeld van onrechtvaardige kritiek vinden maar om daar dan uit af te leiden dat rechtvaardige kritiek niet bestaat/niet mogelijk is maakt een zwak argument. Zoals als jij en ik verschillen verschillen ook moslims onderling. En was jij een moslim zat je bij Al-Qaeda je ergste vijand te wezen.
De arabieren hebben Israel aangevallen, als ik het wel heb - met z'n allen. Die oorlog hebben ze verloren.
ReplyDeleteVerder zei ik al dat er niemand verjaagd is, en dat er dus helemaal geen kritiek nodig is - maar daar heb je overheen gelezen
Dat moslims onderling verschillen is heel interessant, maar doet niet ter zake: het gaat om hun overtuiging. Die heeft voor verschillen geen oog: individualiteit bestaat niet in islam, en islam laat geen interpretatie toe. Er is maar éen islam, en daar mag niet aan getornd worden.
Was jíj trouwens een moslim dan was je net als de gelovigen die net als jij meenden dat er best wel te praten viel óok ter dood gebracht.
De 'verlichte geesten' waar het westerse apologeten met de hoed in de hand altijd naar verwijzen en waar sluwe islamisten dus mee schermen zijn allemaal om zeep geholpen, en de itjihad is in de tiende eeuw de nek omgedraaid
Verder zijn we uitgepraat. Ik zing geen twee liedjes voor éen cent, ik begrijp eerlijk gezegd niet waar je je vreselijke CDA-platitudes vandaan haalt, en ik heb geen puf meer om allerlei onnozele akela's bij te spijkeren.
Je kunt onmogelijk twee liedjes zingen al zou je leven er van afhangen Paardestaart. Te beperkt in je repetoire.
ReplyDelete