Spirituele ervaringen op de Paaszondag

Nou woon ik al 11 jaar in Eindhoven en ik was nog nooit in mijn eigen kerk (Gereformeerd Synodaal) geweest. Dus moest het er in het kader van Pasen maar eens van komen. Al bij het verlaten van het huis kwamen oude herinneringen weer bij me op. Geen leuke herinneringen. Van net iets te laat weg gaan en dan moeten racen in de auto. Haastig de kerk binnenlopen en dan achterin nog een plaatsje vinden.

Qua liederen is het wel een goed gevoel, gewoon naar je eigen kerk te gaan. Twintig jaar Lutherse Duitse liederen gezongen en dat went nooit echt. Maar de oude psalmen zijn toch het beste. Ik kwam er achter dat de Protestantse Kerk Nederland de tekst van het Onze Vader heeft veranderd. Dat is natuurlijk zonder mijn medeweten en goedkeuring gebeurd en volgens mij onnodig.

De gemiddelde haarlengte van de Gereformeerde Vrouw is in de laatste 30 jaar dramatisch veel korter

geworden en ik probeerde samen met mijn vrouw een Cultureel Antropologische duiding aan dit phenomeen te geven. Volgens mij wil de Gereformeerde Vrouw tot uitdrukking brengen: Lekker praktisch, een man verleiden hoef ik niet meer en je haalt er zo een kam doorheen. Mijn vrouw daarentegen zag in de zeer korte haarlengte van de Gereformeerde Vrouw een bewijs dat de gehele Nederlandse Samenleving, want ze houdt ervan meteen het gehele Nederlandse Volk overal de schuld van te geven, zakelijk, koel en nuchter geworden is. Bovendien weerspiegelt het tevens de gemiddelde leeftijd van de in de Gereformeerde Kerk aanwezigen, die boven de zestig is. Dus ik ben er als Oude Zak geheel op mijn plaats.

Ondanks mijn bereidheid terug te keren naar de moederschoot van de Enige Ware Kerk, kwam deze Paaszondag de Heilige Geest niet in de vorm van een duif op mijn schouder zitten. Misschien is dat ook wel meer iets voor Pinksteren. Ik vond het allemaal mooi en geheel op zijn plaats, maar er was toch iets aan de hand. Ik merkte dat ik allerlei argumenten zat te verzamelen waarom ik niet bij deze mensen hoor. Mijn vrouw keek opzij en vroeg of ik al een beetje nerveus aan het worden was. "Het is een beetje teveel mijn jeugd en een beetje te weinig spirituele ervaring", meende ik. Je kan niet alles in één keer krijgen.

Om de herinneringen aan een ver verleden geheel rond te maken, wilde mijn vrouw in de middag een lange fietstocht maken. Dat bleek het "Rondje Eindhoven" te zijn en Eindhoven is erg groot. Uren later zat ik nog steeds op mijn fiets en waren we op de Grote Berg aangekomen. Mijn hart klopte bonkend en mijn benen waren zwaar. Rechts van mij zag ik in een flits een kapperzaak met de volgende tekst in de etalage: "Gespecialiseerd in Aziatisch-, Europees- en Kroeshaar". "Zag je dat", zij ik tegen mijn vrouw, "die kapper is gespecialiseerd in Aziatisch-, Europees- en Kroeshaar." Kort daarna zag ik opeens sterretjes en moest ik afstappen. "Zou dit het moment zijn dat de Heer mij tot zich roept?" vroeg ik me af. Tegelijkertijd realiseerde ik me wat mijn laatste woorden waren geweest. Iets met Aziatisch-, Europees- en Kroeshaar.

"Mocht mijn tijd gekomen zijn", zij ik tegen mijn vrouw, "zou je dan mijn laatste woorden als volgt willen weergeven: 'Mijn God, mijn God, heb medelijden met mij en mijn arme volk'".