Anja Meulenbelt heeft al geklaagd, dat er over haar jongste prachtboek zo weinig recensies worden geschreven en dat zelfs de 'Rechtse Zionisten' het tot nog toe niet nodig hebben gevonden iets negatiefs over het boek te beweren. Een slechte recensie is ook publiciteit!
Aangezien de uitgever Jurgen Maas mij persoonlijk heeft gevraagd op te schrijven wat ik van het boek vind en bovendien een gratis exemplaar heeft opgestuurd, is het nu wel eens tijd te zeggen wat ik te zeggen heb.
Ego
Jullie geloven het misschien niet, maar ik probeer bij het schrijven van een recensie over een boek van Anja Meulenbelt toch iets origineels en goeds in het boek te vinden.Tenslotte is het een pil van 438 pagina's en dat maar voor 24,95 Euro. Geen geld. Daar heeft ze toch haar best op gedaan. Ik heb het haar tot nog toe niet nagedaan. Maar dan blijft de vraag: Waar gaat het boek eigenlijk over? De titel is verraderlijk. 'Kwart over Gaza' gaat namelijk niet over Gaza. Het gaat over zionisme, antisemitisme en islamofobie, dus over haar tegenstanders en over de verwijten die haar tegenstanders maken. In grote mate een ego-boek.
Als je een boek over je tegenstanders maakt, dan zal je toch moeten proberen de standpunten van je tegenstanders goed samen te vatten. Anders is kritiek alleen maar demagogisch en propagandistisch. Wat is zionisme eigenlijk? Wat is antisemitisme en wat is islamofobie? Het zijn vragen die in het boek helaas niet worden beantwoord. Dus de titel klopt niet en er wordt ook niet uitgelegd waar het dan wél over gaat!
Antisemiet!
Eén ding zit Anja Meulenbelt heel erg dwars, dat ze antisemiet wordt genoemd. Als je zo'n verwijt krijgt, hangen er zes miljoen Joden op jouw nek. Het is een enorm beladen begrip. Al je voor de linkse partij SP in de Eerste Kamer hebt gezeten, dan wil je geen antisemiet worden genoemd. Er is nog een andere reden waarom een linkse activist geen antisemiet genoemd wil worden. Links definieert zichzelf als de "Gutmensch", als de mens die de anderen verwijten mag maken. De anderen zijn altijd de racisten, de fascisten en de xenofoben. Dan schrik je als je zelf ook zo'n verwijt naar je hoofd krijgt.
Nog een andere reden voor het geen antisemiet genoemd willen worden is, dat links Nederland, en met name de vroegere CPN, een mythe van verzet tegen nationaal-socialisme heeft opgebouwd. Daar horen rituelen bij, zoals het naar de Dokwerker toelopen. Daar hoort ook een enorm bouwwerk van moralisme, activisme en mythologie bij. Dat je dan uiteindelijk zelf aan de verkeerde kant komt te staan, dat past niet in het kader. De CPN, later Groenlinks en SP hanteren een beperkte definitie van antisemitisme. Antisemitisme, dat is Anne Frank, Dat is Tweede Wereldoorlog en dat is vooral rechts.
Het is geen wonder dat Anja Meulenbelt een heel hoofdstuk aan het verzetsverleden van haar ouders wijdt. Vreemd genoeg heeft dit hoofdstuk de titel: "Vrienden van Israël". Ze begint te schrijven over vrienden van Israël, ergert zich rot aan het feit dat iemand in het publiek roept, dat ze de ouders van Anja nog heeft gekend en dan gaat ze los. De ouders van Anja hebben Joodse kinderen gered en daarom kan Anja nooit een antisemiet zijn. De heldendaden en de goedheid worden namelijk genetisch vererfd.
Vrienden van Israël
In het hoofdstuk over de "Vrienden van Israël" staat nog iets heel vreemds.
"Zeker, de Palestijnen zijn geen schuldloze engelen, ze zijn in hun verzet ook ettelijke keren over de schreef van het toelaatbare gegaan. Maar er is in de situatie van bezetter versus bezet volk geen 'midden', net zomin als dat er was tijdens de bezetting van Nederland". Anja Meulenbelt vergelijkt de terreur van Hamas met de ondergrondse verzetsbeweging van Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog (waar haar ouders bij hoorden). Dat is kwaadaardig. Iedereen weet dat het Nederlandse verzet geen burgers heeft doodgeschoten of opgeblazen en zich voornamelijk met hulp aan onderduikers heeft beziggehouden. Dat heeft niets te maken met een dictatoriale islamitische moordenaarsbende.
Welke definitie van antisemitisme hanteert Anja nou? We weten het niet. Wel schrijft ze: "Tot dan toe was ik er van uitgegaan dat het antisemitisme vooral van de rechtse kant van het politieke spectrum kwam..". Daarna probeert ze een samenvatting van de '3D-antisemitisme-definitie' van Nathan Sharansky te geven, maar ze gebruikt niet de originele bronnen. Wel geeft ze een weergave van Hajo Meijer. Heel erg kwaadaardig en jammer, omdat juist Hajo Meijer volgens de Duitse rechter zonder meer als antisemiet bestempeld mag worden. Hij is dan wel oud-gevangene van Auschwitz , maar daarmee heeft hij niet levenslang de waarheid in pacht. Anja gebruikt de weergave van een antisemiet om de definitie van Sharansky te duiden. Geen wonder dat de hele 3-D definitie: Demonisering, Delegitimeren en Dubbele Standaarden verloren gaan.
Hajo Meijer
Het hoofdstuk 'Liever een verrader dan een dader' gaat geheel over Hajo Meijer. Hajo Meijer heeft in zijn leven veel goede dingen gedaan, zoals directeur van het Philips Natlab- en vioolbouwer zijn. Voor de Palestinabeweging was Hajo Meijer een gouden greep. Zeg nu zelf: Auschwitz overlevende en ook nog pro-Palestina. Waar vind je het nog? De paar keer dat ik Hajo Meijer echter in levenden lijve heb ontmoet, zei hij hele domme dingen. Misschien was het de leeftijd, dat weet ik niet, maar beweren dat 9/11 een inside job van de CIA en Mossad was, is geen verstandige uitspraak. Tijdens een bijeenkomst in de Balie nam hij het ook nog eens voor Hamas op en werd kwaad als iemand een woordje van kritiek op Hamas had. Allemaal goed en wel, maar dit boek zou over de tegenstanders van Anja gaan en beschrijven hoe goed Hajo Meijer was maakt de critici van de terreurbeweging Hamas niet slechter.
Defensief
De uitgever van Anja Meulenbelt heeft enkele passages van het boek gewijzigd, omdat het te defensief overkomt. Anja had bijvoorbeeld haar boek willen beginnen met de zin: "Waar bemoei ik me mee? Ik ben niet Joods, ik ben geen moslim". Dat heeft de uitgever gelukkig voorkomen. Hij heeft ook een winkeltje en de kassa moet blijven rinkelen. Maar Anja is eigenwijs genoeg om hoofdstuk twee precies met die zin te laten beginnen. De uitgever had verder moeten ingrijpen en alle passages van Israëlische schrijvers over Israël weg moeten halen. Wat heeft het voor zin om een boek over de tegenstanders van Anja te schrijven en dan Israëlische schrijvers te citeren, die ook nog hun eigen nest bevuilen?
Wanneer komen dan eindelijk de critici van Anja aan het woord? Dat gebeurt in het hoofdstuk: "Nooit meer! De lessen van Auschwitz". In dat hoofdstuk wordt eerst eindeloos verteld wat Mohammed Rabbae en Jaap Hamburger allemaal tijdens de diverse Kristallnachtherdenkingen gezegd hebben en hoe onterecht het is, dat Elma Drayer er kritiek op heeft dat een Hamas-aanhanger de Kristallnachtherdenking toespreekt. Dan wordt eindelijk een pamflet als volgt geciteerd:
"[wij door]...de organisatoren [van de Kristallnachtherdenking] beschuldigd werden van het bezoedelen van de nagedachtenis van de slachtoffers van de Holocaust, onder andere door de aanwezigheid van 'Hamasvrienden als Anja Meulenbelt'" Ook hier weer neemt Anja alleen uit het pamflet wat haar te pas komt. In het pamflet werden vier argumenten genoemd, maar de overige drie laat ze met opzet weg. Ze noemt ook maar twee ondertekenaars van het pamflet: Likud en Ben Kok, terwijl Amsterdam Post en Keesjemaduraatje ook medeondertekend hebben.
Uiteindelijk is het boek "Kwart voor Gaza" niet geworden wat beloofd is: Een beschrijving van Rechts Islamofobisch Zionistisch Nederland. Het is duidelijk dat Anja Meulenbelt zich enorm heeft geërgerd aan de kritiek op haar Kristallnachtherdenking, maar haar argumenten komen totaal niet uit de verf. Het is weer een aanéénschakeling van reeds in vorige boeken beschreven wandaden van Israël, zonder tot een deugdelijke analyse van de tegenstander te komen.
Het boek had daarom beter "Ik heb altijd gelijk" kunnen heten.