Resisting Israeli Apartheid

Israeli Apartheid Week National Conference
26-03-2022 International Institute of Social Studies

Tijdens de laatste bijeenkomst in de Israeli Apartheid Week gaan alle remmen los. Werd op maandag nog door de organisatoren, de illusie van een academisch debat in stand gehouden, stond dit “event” geheel in het teken van het politiek activisme. Enkele observaties van een cultureel antropoloog

Tien jaar zionisme
Ik was al een half uur voor aanvang in de aula van het ISS, maar werd door Jeff Handmaker weer weggestuurd, omdat ze nog niet helemaal klaar waren. Wie wel in de zaal waren: BDS-oprichter Omar Barghouti, Palestina Komitee-voorzitter Robert Soeterik, met echtgenote en Electronic Intifada-scribent Adri Nieuwhof, zonder mantelpakje. Het was duidelijk wie er wel en wie er niet bij hoort en dat dit een actievergadering was.

Omar Barghouti, Jeff Handmaker en Adri Nieuwhof

Terwijl ik in de lobby zat te wachten, zag ik de vroegere voorzitter van het Palestina Komitee, Wim Lankamp, aankomen lopen en ik onderhield me met hem over gezondheid, bloedverdunners en dat het toch al weer tien jaar geleden was dat we elkaar bij de Joodse Omroep tegenkwamen. Dat was voor mij destijds ook een trigger om onderzoek naar het Palestina Komitee te gaan doen.

Paul Damen, Kees Broer, Wim Lankamp in 2012

Een pijnlijke situatie ontstond, toen Wim Lankamp niet op de deelnemerslijst voorkwam en de studenten wel tien minuten lang moesten zoeken en bespreken hoe hij dan toch toegang tot de zaal zou kunnen verkrijgen. Ik stond op het punt tegen deze jonge generatie Palestina-activisten te zeggen: “Weten jullie wel wie er hier voor je staat? Wim Lankamp, die al dertig jaar de weg voor jullie vrijmaakt, waar jullie nu met je strontkar overheen rijden.”

Participerend observeren
Het was net alsof ik weer in een Tunesisch dorp aan het participerend observeren was. Wie praat met wie en waar gaan de mensen zitten? De oude garde van het Palestina Komitee zit door enkele lege zitplaatsen gescheiden van de BDS-club. Adri Nieuwhof heeft duidelijk een belangrijke positie in deze stam en onderhoudt zich minzaam met enkele activisten met een Arabische achtergrond. Jose van Leeuwen zit bij haar in de buurt. Maarten Jan Hijmans, te laat binnengekomen, zit heel ver weg. Vreemd genoeg praat niemand met Omar Barghouti. Dat kan ik antropologisch duiden als een hiërarchische afstand of een gebrek aan communicatieve vermogens van deze BDS-leider. Ik hou het op het laatste. Verder zit de hele zaal vol met jonge studenten, waarvan 70% met een niet-Nederlandse achtergrond. De sfeer is goed en de studenten vreedzaam. Dat was acht jaar geleden, de meeste huidige studenten waren toen twaalf tot veertien jaar oud, heel anders. De studenten op de VU vonden het toen nodig mij tweehonderd keer te fotograferen, wat ik toen als “spion van het CIDI en top-zionist”, heel logisch vond.

Jaap Hamburger
Over de inhoud van deze “conferentie” hoef je je geen illusies te maken. “International law”, racism, apartheid, BDS, intersectionality, hypocrisy of European countries, colonialism, imperialism, lawfare, sabotage, black-lives-matter, slavery en complicity. Dat is het wel zo’n beetje koekebakker en dat in een snel tempo opgelezen. Waar ik mij werkelijk in interesseer is, of er nog iemand iets geks zegt. In dat opzicht kan je geheel op Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid vertrouwen. Die oude blanke zuurpruim ging even het feestje bederven door tegen de meute in te gaan. Het door zijn opvoeding en familiegeschiedenis ontstane “oppositioneel gedragssyndroom” ontplooide zich hier in volle glorie.

Jaap Hamburger begon zijn verhaal met te vertellen dat de vergelijking tussen Zuid-Afrika en Israël , qua “apartheid”, geheel mank loopt. De twee maatschappelijke systemen zijn volgens de EAJG-voorman niet te vergelijken. Je zag de voorzitter Jeff Handmaker al een beetje zenuwachtig kijken. Waar gaat dit heen? Gelukkig veroordeelde Jaap Hamburger daarna wel de “crime of apartheid”, zodat de deelnemers opgelucht adem konden halen. Daarna ging de boze beer echter pas echt los.

Jaap Hamburger

Apartheid
De apartheid in Zuid-Afrika is mislukt en afgeschaft. Het is echter volgens Jaap volkomen onrealistisch te denken dat de “apartheid” in Israël op dezelfde manier en met hetzelfde tempo afgeschaft kan worden. Er zijn slechts beperkte lessen uit de strijd in Zuid-Afrika te trekken. Zuid-Afrika had tenslotte op het laatst geen enkele internationale steun meer en was buiten de rechtsorde gesteld. Dat is met Israël geheel anders, (waar juist steeds meer landen handelsbetrekking mee aanknopen). De studenten zouden zich volgens Jaap geen enkele illusie moeten maken: Israël bestaat nog wel een hele tijd.

Right of existence
Volgens Jaap Hamburger heeft geen enkele staat “recht op bestaan”. Een staat bestaat of hij bestaat niet en een “staat is een staat, punt uit”. Er bestaat wel recht op zelfbeschikking van een volk. Ook Joden hebben recht op zelfbeschikking, als volk, maar ze hadden er rekening mee moeten houden, dat ook de Arabieren dat recht hebben. Ik laat deze opmerking van Hamburger hier commentaarloos staan, omdat ik niet op alle slakken zout kan leggen. Dat ging dan nog wel een tijdje zo door en het gaat er hier om, dat BDS niet echt het thema van Jaap Hamburger is. Het gaat hem er veel meer om, dat je kritiek op de Joodse staat Israël niet als antisemitisme mag duiden. Daarom ontkent hij het bestaan van een “Joodse staat”. Volgens hem kan een staat niet Joods zijn. In de vragenronde achteraf had een studente toch wel problemen met dit standpunt, want ze vroeg zich af hoe zich dit met het “internationaal recht” verhoudt. Vreemd genoeg begreep Jaap Hamburger deze vraag niet, maar hield toch nog vijf minuten de microfoon vast, daarmee verhinderende, dat Omar Barghouti hier zijn demagogische en onsamenhangende sausje over heen kon gieten.

Resisting Israeli Apartheid

Intersectionality
De voorzitter was te beleefd om Jaap Hamburger de microfoon uit zijn handen te trekken, zodat hij nog even door kon gaan met als een oude grijze olifant door de porseleinkast te denderen. Het begrip ‘intersectionality’ is veel te abstract en daardoor voor het grote publiek onbegrijpelijk. Door de strijd samen met transgenders, black-lives-matter, vrouwen en homoseksuelen te voeren verlies je scherpte en versplintert de hele Palestina-beweging. BAM, dat was natuurlijk tegen het zere been. Er werd verder niet heel fel op Jaap Hamburger gereageerd, maar het is duidelijk dat hij in dit opzicht ook gewoon een ‘boomer’ is en zijn plaats binnen EAJG beter aan een jongere Joodse anti-Israël-activist zou kunnen afstaan. Ik denk dan aan een Bluma Brecher of Itaï van der Wal.

Groei en tegenwerking
Dit verslag is natuurlijk niet compleet. Er waren nog meer sprekers en er gebeurde nog meer in de zaal. In de laatste ronde en conclusie vertelde Jeff Handmaker, dat de Israeli Apartheid Week enorm is tegengewerkt door persoonlijke aanvallen tegen de activisten en brieven naar het bestuur van de Erasmus-universiteit. Het organiseren van zo’n bijeenkomst in de toekomst, is niet vanzelfsprekend. Daarmee zendt de organisator twee tegengestelde boodschappen uit. Aan de ene kant wordt benadrukt dat de BDS-beweging enorm in kracht is toegenomen, maar aan de andere kant wordt het speelveld steeds kleiner.

Ik moet toegeven dat ik de signalen over een grote anti-Israëlisch beweging onder studenten onderschat heb, hoewel BDS-Nederland dit al maandenlang in nieuwsbrieven heeft aangekondigd. Aan de andere kant is niet in te schatten of dit sentiment een structureel karakter heeft. De pro-Pal-activisten zijn niet voor niets zo kwaad op de internationale steun voor Oekraïne. Ze zien de aandacht voor “hun zaak” al weer verslappen.

International Institute of Social Science

Apartheid, Racism & Intersectionality

Discussie in het Koorenhuis te Den Haag, onder leiding van Dina Zbeidy, op 21 maart 2022

Deze paneldiscussie is eerst twee keer aangekondigd en toch weer afgezegd door het College van Bestuur van de Universiteit Leiden. Nu kan de bijeenkomst van de Students4Palestine toch weer doorgaan in een cultureel centrum in Den Haag. Tot het laatste moment weet ik niet of ik toegelaten word en hoe de stemming zal zijn. Tenslotte hebben de actievoerende studenten een uur eerder nog de leus “From the River to the Sea, Palestine will be Free” aangeheven, dus dan weet je het nooit. Voor de geografische belangstellenden in dit publiek nog even toelichtende: Dat betekent dat Israël in het geval de activisten daadwerkelijk gelijk krijgen, helemaal niet meer bestáát!

De aankondiging van het debat

Als ik dan over de Prinsegracht kom aanlopen zie ik eerst de beroepsdemonstrante José van Leeuwen (BDS Nederland) zitten. Ik negeer haar, want de vorige keer, bij de viering van de Gazaboot in een achterafbuurthuis van de Spaarndammerbuurt te Amsterdam, heeft zij mij in het gezicht geslagen. Twee stevige bewakers versperren mij vervolgens de weg, maar zijn na het tonen van het aanmeldingsformulier bereid mij de toegang te verschaffen. Ik ben binnen. Ik zie er natuurlijk iets anders uit dan de gemiddelde student “intersectional humanity”, wat Christian Henderson, universitair docent Internationale Betrekkingen / Moderne Midden-Oosten Studies, ertoe beweegt zich aan mij voor te stellen. Ik stel mij ook voor met gewoon mijn naam, zoals ik heet: “Kees Broer”.

Het noemen van de naam “Kees Broer” triggered weer iemand anders die wel 10 meter verderop staat, zijnde associate professor International Institute of Social Studies, Jeff Handmaker. Jeff begint vanaf deze relatief grote afstand een bespreking van mijn laatste blog waarbij de woorden: “slander”, “bigotry” en “offensive” vallen. Ik loop naar hem toe en wil hem een hand geven. Of het komt door de reeds afgeschafte Corona-regels of doordat mijn persoon een weerzin bij hem oproept, dat weet ik niet, maar er komt geen handdruk en ook geen gesprek tot stand. Wel laat Jeff mij weten dat ik van harte welkom ben. Daarna zegt hij wel drie verschillende mensen van de organisatie: “Kees Broer is in de zaal.” Wat laat deze man zich enorm kennen! Jeff Handmaker kan niet langer blijven en verlaat het pand. Ik beloof dat ik vrijdag naar het ISS kom, voor de veelbelovende sessie: “Resisting Israeli Apartheid” Intussen zit Ewout Klei van De Kanttekening al driftig te schrijven.

De leden van het panel

Nu het evenement in een cultureel centrum en niet op de universiteit plaatsvindt, gelden natuurlijk andere normen. In een academische context moet altijd ruimte voor andersdenkenden zijn en zouden termen en theorieën niet als vanzelfsprekend gebruikt moeten worden, zonder de mogelijkheid tot falsificatie. Weliswaar hebben de organisatoren bij voorbaat al stemmen uit de kringen van zionisten of Israeli’s uitgesloten, vanwege het idee dat je dan de “architecten van apartheid” aan het woord zou laten, toch mag van een academisch debat verlangd worden dat tenminste de gebruikte termen en frames getoetst worden.

Apartheid en Racisme
De termen apartheid, racisme en intersectionaliteit worden tijdens dit debat zonder enige context of uitleg gebruikt. Daarbij zijn de eerste twee woorden, apartheid en racisme, mobiliserende termen, om de massa in beweging te brengen. De Israëlische samenleving en de Israëlische staat worden met deze uitdrukkingen geframed en gedemoniseerd. In een academische context zou onderzocht en uitgelegd moeten worden, waarom juist deze woorden in deze setting gebruikt worden. Het zijn termen die het onderzoek in een kader kunnen zetten of die een theorie bevestigen dan wel weerleggen. Het derde woord intersectionaliteit is een sociale theorie, waarmee uitsluiting en onderdrukking in kaart gebracht kunnen worden. In de context van de woke-beweging wordt deze term echter mobiliserend gebruikt.

International Law
De geachte spreekster Hadeel Abu Hussein (Lawyer & Scholar at Oxford University) hield een uitstekend betoog over de situatie in Sheikh Jarrah en liet daarbij om de haverklap de woorden “International Law” vallen, wat met haar opleiding en werkzaamheden heel logisch is. Tegelijkertijd gaf ze aan dat de kwestie van de Arabische wijk Sheikh Jarrah in Jeruzalem-Oost, politiek, en niet juridisch, opgelost zou moeten worden. Niemand in het publiek of in het panel vraagt hoe die politieke oplossing er dan uit zou kunnen zien.

De term “international law” is in deze context niet waardevrij en onafhankelijk. Jeff Handmaker en Karin Arts hebben er zelfs een heel boek over geschreven, hoe “international law” als mobiliserende factor in de strijd voor wereldwijde rechtvaardigheid ingezet kan worden. Wat de utopie van “global justice” voor het bestaan van de Joodse staat Israël zou betekenen, hoeven we ons, gezien de staat van dienst van Jeff Handmaker, niet af te vragen. Als deze rattenvangers van Hamelen hun zin zouden krijgen, zou Israël geheel verdwijnen.

De termen apartheid, racisme, en “international law” worden dus in grote mate mobiliserend gebruikt en dragen niet aan een nuttig academisch debat bij. Het zou wel weer wetenschappelijk worden, als de studenten de opdracht krijgen te onderzoeken wáárom juist deze termen gebruikt worden. Als sociaal wetenschapper zou je alles ter discussie moeten stellen, ook de gebruikte termen.

Intersectionality
Intersectionaliteit is een analytisch raamwerk om te begrijpen hoe aspecten van iemands sociale- en politieke identiteit worden gecombineerd om verschillende vormen van discriminatie en privileges te creëren. De term werd bedacht door Kimberlé Crenshaw in 1989. Intersectionaliteit identificeert meerdere factoren van voordeel en nadeel. Voorbeelden van deze factoren zijn onder meer geslacht, kaste, geslacht, ras, etniciteit, klasse, seksualiteit, religie, handicap, gewicht, uiterlijk en lengte. Deze elkaar kruisende en overlappende sociale identiteiten kunnen zowel versterkend als onderdrukkend zijn.

Intersectioneel schema

In de sociale wetenschappen is dit begrip dus prima te gebruiken om onderdrukking en uitsluiting te analyseren en in kaart te brengen. Vreemd genoeg wordt de term echter door de woke-beweging, in Nederland door de partij BIJ1 van Sylvana Simons, gebruikt als politieke theorie en mobiliserende factor. Tijdens de hier beschreven bijeenkomst in het Koorenhuis kwam Waruguru Gaitho (Lecturer & Researcher at van Volenhove Institute) hier het meest dichtbij, door de strijd van zwarte lesbische vrouwen als voorbeeld voor de strijd van Arabieren in Israël te gebruiken. Het kan zijn dat ik het abstractie niveau mis om deze vergelijking goed te doorgronden, maar volgens mij kwam ze niet verder dan te stellen dat alle strijd met elkaar samenhangt en dat ze heel erg solidair met de strijd van Palestijnen is.

Het is jammer dat Waruguru Gaitho zich voor dit soort demonstratieve propaganda-bijeenkomsten laat misbruiken, omdat er op het gebied van rechten van vrouwen en de LGBTQIA+-community, juist in de Arabische samenleving, nog heel veel werk te verrichten is. Haar academische werk over de “correctieve verkrachting van lesbiennes” in de Zuid-Afrikaanse samenleving is moedig en zou veel meer serieus genomen moeten worden. Het is typerend, dat juist de Zuid-Afrikaanse academische deelnemers aan het debat liever het woord “apartheid” op een totaal ander land, met een andere geschiedenis en een andere sociale orde projecteren, dan zich met de werkelijke problemen in Zuid-Afrika te bemoeien.

A-historisch
Khalil Bitar (Evaluator and M&E Specialist) gaf een beeldende en heldere presentatie over de “facts on the ground” in Hebron. Door met een drone gemaakte foto-opnames, maakte hij inzichtelijk hoe de levens van Joden en Arabieren in Hebron gescheiden zijn. Interessant, omdat ik dit niet wist, is zijn observatie dat de scheidslijnen vaak onzichtbaar zijn, maar dat iedereen in Hebron toch weet waar hij/zij/hen/hun zich aan moet houden. Als jongetje gooide Khalil ooit vuilnis in de verkeerde vuilnisbak en werd door een Israëlische soldaat gecorrigeerd. Toch stond er geen bordje bij de vuilnisbak, dat dit verboden was. Ik hoor de dames en heren BDS-activisme nu al roepen: “Zie je wel Broer, met je hersens van natte pap, APARTHEID.” Het zou echter voor een student van Jeff Handmaker of van Dina Zbeidy toch interessant zijn eens uit te zoeken, in hoeverre de, wat zij apartheidssystemen noemen, in Israël en Zuid-Afrika, dan wel verschillen. Geen formele regels en geen bordjes in Hebron bijvoorbeeld. Nu lijkt het woord apartheid alleen gebruikt te worden om de studenten te mobiliseren en Israël in een beklaagdenbank te zetten.

Er was slechts een beperkte tijd per spreker, waardoor het verhaal van Khalid a-historisch bleef. Er is natuurlijk een aanloop naar deze situatie geweest. Het bloedbad van 1929 in Hebron, waarbij 67 Joden omkwamen, bijvoorbeeld. De vestiging van de eerste Joodse kolonie in Hebron, na de verovering in 1967, door  rabbijn Moshe Levinger. De massamoord in Grot der Patriarchen (1994) , waarbij 29 Arabieren omkwamen, is dan slechts de laatste stap naar de huidige situatie. De geschiedenis van de staat Israël is zo complex en gedifferentieerd, dat het simpele opplakken van een term als apartheid geen recht doet aan een academische standaard en aan de werkelijkheid. Hilariteit ontstond tijdens de interessante middag, toen Dina Zbeidy aan Khalil vroeg hoe hij dan ’s ochtends uit zijn huis kwam, als er zoveel Israëlische soldaten waren. Khalil Bitar antwoordde toen, dat hij in Duitsland woonde.

De vragen uit het publiek waren zeker interessant en een teken dat we de jonge generatie wel scherp kan nadenken. Een student van mogelijk Afrikaans afkomst vroeg, waarom de term apartheid op deze situatie te plakken, omdat dit een streven naar gelijke behandeling representeert. Als iedereen in Israël gelijk wordt behandeld, zou er naar zijn mening nog steeds een staat Israël zijn. Hij gaf de voorkeur aan de term “kolonialisme”. Hij zou in de bibliotheek van ISS, mijn boek over Vijftig Jaar Palestina Komitee moeten lezen, om een antwoord op deze vraag te krijgen, omdat de dames en heren in het panel het antwoord schuldig moesten blijven.

Een hoofddoek dragend meisje naast mij, vroeg in hoeverre religie een rol in deze strijd speelde. Tot mijn stomme verbazing gaf Hadeel Abu Hussein als antwoord, dat religie een prive-aangelegenheid is. Daarmee alle theorieën van de intersectionaliteit overboord gooiende en de “facts on the ground” van minder dan een jaar geleden, namelijk de mei-oorlog van 2021 negerende.

Kortom: Deze studenten verdienen beter, betere antwoorden, eerlijke antwoorden, een echt academisch debat met meerdere perspectieven, in plaats van een BDS-propaganda-bijeenkomst.

Dorien Ball betreedt de stadsdeelcommissie

Volgens de voorlopig uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen 2022 in Amsterdam, heeft BIJ1 een zetel in de Stadsdeelcommissie West gewonnen. Daarmee komt omstreden pro-Palestijnse activiste Dorien Ball in de stadsdeelraad. In de Bijlmer won de woke-partij zelfs twee zetels , in het centrum slechts één en in Zuid ook één zetel. Kijk hier voor de overige commissieleden van BIJ1.

Dorien Ball wordt beschouwd als een spin in het web van de diverse anti-Israëlische actiegroepen. Zij is zowel bestuurslid van The Rights Forum als van BDS-Nederland (Stichting DocP). Als activiste begeleide zij op 18 september 2021 nog een groep Maastrichtse studenten, die een culturele bijeenkomst van de Israëlische ambassade verstoorde. Kort daarna namen de studenten het initiatief voor de oprichting van een groter pro-Palestijns studenten netwerk.

Dorien Ball in actie met studenten uit Maasstricht

In de afgelopen jaren was Dorien Ball al fractiemedewerkster van BIJ1 in de Amsterdamse gemeenteraad. Nu heeft ze een officiële gekozen functie in haar eigen woonwijk te Amsterdam. In het verleden hebben de dochters van Ball zich al voor de speeltuin in die wijk hard gemaakt. Nu kan de moeder ook via de formele kanalen haar steentje bijdragen.

Tijdens het actievoeren op de Dam, voor de rechten van Palestijnen, trok Dorien Ball enkele jaren geleden de aandacht door haar onkritische houding tegenover Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed, die haar voor het zegenrijke werk voor het onderdrukte volk eerde. Onbedoeld maakt Ball daardoor ook propaganda voor de plaatselijke afdeling van de moslimbroeders.

Dorien Ball naast Amin Abou Rashed

Wie de mening toegedaan is, dat deze clubjes en deze mevrouw een marginaal bestaan in de politieke marge hebben, komt bedrogen uit. The Rights Forum adviseurs en ex-ministers Brinkhorst en van den Broek hebben een directe band met het koningshuis. De zuster van Dorien Ball gaf onze koningin Maxima taalles. Dat onze koningin de letter ij niet uit kan spreken kunnen we echter Dorien Ball niet kwalijk nemen.

Jeff Handmaker (ISS) gaat opnieuw in de fout

Op vrijdag 25 maart 2022 wordt in het Institute of Social Studies (ISS) Kortenaerkade 12, te Den Haag
een anti-Israelische conferentie gehouden.

https:/www.iss.nl/en/events/resisting-israeli-apartheid-2022-03-25

• Hoe kunnen we apartheid begrijpen als onderdeel van Israëls al lang bestaande, koloniale systeem van overheersing en hoe resoneert dit met andere vormen van strijd tegen systemisch racisme en overheersing?
• Waarom spreken Joodse groepen zich in toenemende mate uit tegen de Israëlische apartheid en sturen ze een krachtige boodschap naar Israël en zijn aanhangers: "Niet in Mijn Naam"?
• Wat dwong Amnesty International, een organisatie met 10 miljoen leden, uiteindelijk om haar naam toe te voegen aan een groeiende lijst van critici die de Israëlische apartheid veroordelen?
• Wat kan er vooral worden gedaan om de Israëlische apartheid te weerstaan?

Algemene bezwaren tegen deze conferentie

Eenzijdigheid

• In een academisch instituut en bij een conferentie als deze, zouden ook andere meningen gehoord moeten worden.

• De Joodse groep die op deze conferentie spreekt, Een Ander Joods Geluid, bestaat slechts uit één man, Jaap Hamburger. De overige Joodse groepen in Nederland hebben een genuanceerd standpunt. Waarom nodigt de organisatie alleen degene uit die tegen Israël ageert?

• Er wordt een definitie van racisme en apartheid op het land Israël geplakt, zonder daarover een academisch debat toe te laten.

Vijandigheid

• De conferentie draagt bij tot een gevoel van onveiligheid binnen de Joodse gemeenschap, omdat wordt opgeroepen Joden uit te sluiten en te boycotten.

• Het land Israël is een bevriende natie en verdiend het op een academische en genuanceerde manier besproken te worden. Woorden als apartheid en racisme zouden van meerdere kanten belicht moeten worden en zeker niet als vaststaand geponeerd moeten worden.
  

De deelnemers aan de conferentie

1. Hoofdgast

Omar Barghouti- mede-oprichter van de BDS (Boycott, Divestment and Sanctions) beweging. Hij zal tijdens de bijeenkomst een toespraak over “Israël’s apartheidsregiem” houden en aangeven wat de deelnemers volgens hem tegen de regering in Israël kunnen doen.

Omar Barghouti

Bezwaren:

-Omar Barghouti ontkent het bestaansrecht van de staat Israël.[1]
-Voert actie tegen het Joodse karakter van de staat Israël.
-Is mede-oprichter en vertegenwoordiger van de BDS-beweging die, door medewerkers en persoonlijk contacten, verbindingen met meerdere in Europa verboden terreurbewegingen zoals PFLP, HAMAS en Islamic Jihad onderhoudt.[2]
-De BDS beweging, waar Barghouti een prominent lid van is, verspreidt antisemitische karikaturen.[3]

2.      Saleh Hijazi – Vervangend Regionaal Directeur van Amnesty International (Middle East and North Africa)

Bezwaren:
In het verleden heft Saleh de gewapende strijd verheerlijkt:

“The blogger “Elder of Ziyon” revealed that, in 2007, Hijazi’s Facebook profile picture was a photo of Leila Khaled, a PFLP terrorist and airline hijacker, while in 2012, his profile picture was a photo of Khader Adnan, a leader of the Islamic Jihad terror organization. In addition, while studying at Lawrence University in Wisconsin, Hijazi wrote his thesis on “Yasser Arafat: A Palestinian Prophet in the Formation of Palestinian National Identity.”[4]

3.      Jaap Hamburger – Voorzitter van Een Ander Joods Geluid , tevens bestuurslid bij The Rights Forum.

Bezwaren:
Jaap Hamburger is als bestuurslid van The Rights Forum mede-verantwoordelijk voor het WOB-verzoek aan alle Nederlandse universiteiten, waarin de contacten met Israëlische universiteiten en organisaties werd opgevraagd, maar ook de contacten met Joodse organisaties, waaronder organisaties die antisemitisme bestrijden. Dit WOB verzoek zaait nog steeds veel onrust in de Joodse community en veroorzaakt angst.

4.      Danah Abueida – Studente Rechten aan de Maastricht University en adviseur van “Free Palestine Maastricht”.
Bezwaren

-De organisatie “Free Palestine Maastricht” verstoorde op 18 september 2021 een cultureel evenement in de CREA te Amsterdam, dat mede door de Israëlische ambassade was georganiseerd.
-Danah werkt naar eigen zeggen sinds december 2021 voor het “"Palestinian Centre for Human Rights", te Gaza. Dit centrum onderhoudt banden met de in Europa verboden terreurgroep PFLP.[5]

5.      Moderator van de conferentie

Jeff  Handmaker-Associate Professor in Legal Sociology at ISS
Bezwaren
-Jeff Handmaker riep op 22 mei 2019 op de Tilburgse universiteit tot een academische boycot van Israël op.
-Jeff Handmaker verdedigde het WOB verzoek, dat tegen Joodse organisaties was gericht met de woorden: “Het Wob-verzoek beschermt de academische vrijheid, omdat het streeft naar transparantie over de banden van universiteiten met een gemilitariseerde apartheidsstaat (…)”[6]

Jeff Handmaker

---

Noten:
[1]  Omar Barghouti- Strategies for change, vimeo.com, 2013: “A Jewish state in Palestine in any shape or form cannot but contravene the basic rights on the land of the indigenous Palestinian population .... any kind of excluding state .. most definitely we oppose a Jewish state in any part of Palestine ...” (5:32-6:05)

[2] Brochure “Terrorists in Suits” ; “Ministry of Strategic Affairs and Public Diplomacy”; Israël

[3] “Behind the Mask, The antisemitic nature of BDS exposed”; sept 2019; Ministry of Strategic Affairs and Public Diplomacy

[4] https://www.ngo-monitor.org/reports/ideologues_or_experts_/

[5] https://www.ngo-monitor.org/reports/palestinian-centre-for-human-rights-links-to-the-pflp-terror-group/

[6] https://www.erasmusmagazine.nl/2022/02/22/transparantie-nodig-over-banden-tussen-nederland-en-israel/

Nieuwe termen bij BDS-Nederland

De actiegroep BDS Nederland (De boycot van Israël) viert het tienjarige bestaan en bij die gelegenheid worden weer nieuwe woorden en uitdrukkingen gebruikt. Een analyse.

De abonnees van de nieuwsbrief van DocP (BDS Nederland) worden op heel oud taalgebruik, uit de begintijd van het Palestina Komitee getracteerd: “Alle anti-imperialistische strijd is met elkaar verbonden, dus opkomen voor Palestina is opkomen tegen alle vormen van onderdrukking en fascisme.” De strijd van de Palestijnen wordt hiermee in een groter kader gezet en de term anti-imperialisme wordt weer uit het vet gehaald. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw, dat is vijftig jaar geleden en de huidige voorzitter van DocP, Nicole Hollenberg was net geboren, was er in de wereld nog sprake van een strijd tegen het “imperialisme”. Vietnam, Angola, Mozambique, Kaapverdische Eilanden, Guatamala, noem de onderdrukte landen allemaal maar op. Yasser Arafat van de Palestijnse PLO probeerde zijn strijd in het kader van de bevrijdingsstrijd van deze onderdrukte volkeren te plaatsen. Heel logisch dus, dat het Palestina Komitee toen ook veelvuldig over anti-imperialisme sprak. Géén idéé waarom deze term nu weer gebruikt wordt. Gerard Reve zou dan zeggen: “Imperialisme” , zou u mij daarvan het telefoonnummer en adres kunnen geven?”

Logo van het Palestina Komitee

De schrijver van de BDS-nieuwsbrief vult nog verder aan: “Deze intersectionaliteit is een kernprincipe in al onze acties doordat we samenwerken met inheemse en antiracismebewegingen, LGBTQ+ groepen, feministische acties en lokale studentengroepen uit heel Nederland.” Door het gebruik van de term intersectionaliteit wordt de Palestijnse strijd in de sfeer van de identiteit getrokken. Niet alleen landen die naar onafhankelijkheid streven worden bij de Palestijnse strijd betrokken, maar ook de belangenvertegenwoordiging van homosexuelen, transsexuelen, bisexuelen en alle andere gender-identiteiten.

Intersectionaliteit

Door alle strijdthema’s en de hele identiteitspolitiek er met de haren bij te slepen, kunnen alleen mensen met een heel hoog abstractieniveau, Bluma Brecher bijvoorbeeld, de doelstellingen en strategie begrijpen. Alles hangt met alles samen, logisch.

Een laatste opmerking en dan laat ik de dames en heren Palestinos weer verder gaar sudderen in hun eigen gelijk: “Ons team groeit, zowel in kracht als in diversiteit”, schrijft de BDS-Nederland aan zijn volgers. Daarmee kiezen de activisten voor een schizofrene visie op het leven. Aan de ene kant klagen ze er namelijk over dat ze worden gedemoniseerd, belasterd en de mond gesnoeid. Aan de andere kant beweren ze dat de beweging zo enorm aan het groeien is. Beide beweringen zijn eigenlijk niet waar. De pro-Palestijnse beweging in Nederland bestaat al jaren uit rond de tweehonderd mensen. Door de oorlog in Oekraïne is er echter de komende tijd nauwelijks aandacht voor.

De eerste BDS actie in Nederland, bij Mehadrin in Barendrecht. (2012)