We zagen Ibrahim Al-Baz op 12 mei jongstleden nog zitten tijdens de veelbesproken anti-Israëlische PAX-bijeenkomst in het Arminius debatcentrum. Ik zeg nog tegen de CIDI-jongens naast mij: “Let er op, wie met wie praat. Let er op welke (voormalige) terroristen er in de zaal zitten en welke status ze in de organisatie hebben.” Dat is de participerende observatie die mij als antropoloog is bijgebracht. Tientallen bezoekers van de “vredesbijeenkomst” kwamen naar de oude Ibrahim toe en schudden hem de hand.

Het woord “Palestine” wordt foutief gespeld

Na de bijeenkomst zagen we Ibrahim dan met veel moeite naar buiten komen. Slecht lopend met een stok. Het is moeilijk voor te stellen, dat deze man drieënveertig jaar geleden het hoofd van de Fatah-delegatie in Nederland was en volgens de BVD zelfs agenten voor Fatah wierf. Alle krakersters van Ravijn, Rebel en Ravage kwamen in het geweer, toen de Minister van Binnenlandse Zaken deze strijder geen permanente verblijfsvergunning wilde geven. Niemand begreep waarom zo’n aardige man werd tegengewerkt.


Stichting Argus, niet te verwarren met het VPRO-programma Argos, heeft meerdere BVD-berichten uit die tijd gepubliceerd en nu weten we waarom. Het Palestijns terrorisme was nog in volle gang en Ibrahim Al-Baz was er op de één of andere manier bij betrokken. Hij werd in 1979 op de Parijse luchthaven gearresteerd wegens het smokkelen van een pijpbom. Na het verkrijgen van zijn permanente verblijfstitel, vestigde Ibrahim zich in Vlaardingen als sociaal werker.

Uit de BVD rapporten kunnen we opmaken, dat de Palestijnse Vereniging en het Palestina Komitee steeds tegen elke vorm van vredesakkoord waren. In 1980 demonstreerden ze gezamenlijk tegen het Camp-David-Akkoord, waarin de vrede tussen Egypte en Israël werd geregeld. Nog ernstiger is de angst van de BVD voor het smokkelen van explosieven.

Het enige positieve puntje, dat ik aangaande Ibrahim Al-Baz wil opmerken is, dat we weten waar we met hem aan toe zijn. Zijn loopbaan is gedocumenteerd. Hij heeft nooit afstand van de gewapende strijd genomen. Bij Thomas van Gool (PAX) en Brenda Stoker (AD) weten we niet waar we aan toe zijn. Laten ze uit een misplaatste en naïeve onwetendheid terroristen aan het woord, of hebben ze diep in hun hart bewondering voor de pijpbommensmokkelaars en scooterschutters?