Mijn leven met Amin Abou Rashed

Vorige week werd de leider van de “European Palestinians Conference”, Amin Abou Rashed, samen met zijn dochter Israa, door de FIOD van zijn bed gelicht. Hen wordt verweten een criminele vereniging te vormen, die geld naar de terreurbeweging Hamas doorsluist. De European Palestinians Conference is evenals Hamas, een mantelorganisatie van de internationale Moslimbroederschap. Door de arrestaties komt een voorlopig einde aan een jarenlang onderzoek naar terreurconnecties van Hamas-ondersteuners in Nederland. Wat is er sinds 2010 eigenlijk allemaal gebeurd?

Mijn interesse in Amin Abou Rashed wordt gewekt, als hij in 2010, samen met de universitair docente Anne de Jong , vlak voor de kust van Israël, van een bootje geplukt wordt en kort door Israël wordt geïnterneerd. De arrestatie is in die zin opzienbarend, omdat tegelijkertijd negen opvarenden van de Turkse boot Mavi Marmara, varende in dezelfde Gazavloot, door Israëlische soldaten worden doodgeschoten. Voor mij is de datum van 31 mei 2010 van belang, omdat ik mij op dat moment in gezelschap van enkele leden van de pro-Israëlische lobby organisatie WAAR bevond. De leden vonden het zo erg, dat er op de boot was geschoten, dat ze bijna zaten te huilen. Ik was daar in de functie van docent sociale media, om een cursus “Omgang met sociale media” te geven. Tegelijkertijd was ik verbaasd over de naïviteit van de leden van WAAR, die ik tot dat moment als zijnde een keiharde zionistische massa-organisatie had beschouwd. Niets bleek minder waar te zijn!

Een ander interessant aspect van de arrestatie van Amin Abou Rashed was, dat hij door Israël gewoon weer werd vrijgelaten. Het kan wel zijn, dat hij destijds al Nederlands staatsburger was, maar hij was ook de man die documenten van de Holy Land Foundation had getekend en dus daarmee als een financier van terreurbeweging Hamas beschouwd kon worden. Waarom werd Amin Abou Rashed toen weer vrijgelaten. Ik ging er van uit, dat een loslopende Amin Abou Rashed een betere bron van informatie was, dan als hij ergens vast zat. Hij leverde dus jarenlang een goede informatiepositie.

Ik ontmoette Amin Abou Rashed een jaar later, toen de Israëlische legerband Tzahal in Dordrecht optrad. Wij stonden met Israëlische vlaggen voor de deur en de pro-pal-activisten stonden tegenover ons met Palestijnse vlaggen. Ik sprak Amin Abou Rashed aan met de vraag of hij zich in 2011 opnieuw op de Gazaboot zou inschepen. Onmiddellijk kwam de “moeder der pro-pal activisten” Jose van Leeuwen, tussen ons in staan en verhinderde een verder gesprek. Abou Rashed wilde toen wél met mij praten.

Het verhaal wordt nog persoonlijker als ik in 2011 een folder van de Stichting Israa in de bus krijg. In de folder worden de moslims in Nederland opgeroepen geld te doneren aan de arme weeskinderen in Gaza. Als ik nog eens goed kijk aan wie de folder gericht is, blijkt de adressant een Egyptische buurman te zijn. Zijn zoons komen regelmatig bij ons in de tuin om pruimen te plukken. Nu komt het toch wel héél dichtbij! De inzamelingsactie voor weeskinderen in Gaza laat zien, dat de moslimbroederschap humanitaire doelen verbindt met de islamitische jihad.

Nu staat ook de Stichting Israa in de schijnwerpers, omdat het een opvolger van de opgeheven Stichting Al Quds is. Het is goed mogelijk, dat ook deze stichting beide doelen nastreeft: Geld doneren aan met Hamas gelieerde organisaties en ook humanitaire doelen nastreven. De rechter zal uit moeten maken of de omstreden donaties, sommige met cash geld, verboden waren.

Gazaboot 2011
Eén van mijn grootste publicitaire successen, komt in 2011 als ik ontdek wie de voorzitter van de Gazaboot 2011 is. De naam Rob Groenhuijzen doet bij de dames en heren pro-palestijnse activisten geen belletje rinkelen. In het boek “Rood Verzets Front” van Paul Moussault, staat Rob Groenhuizen uitgebreid beschreven als de veroordeelde terrorist van de Capelse Groep uit de jaren zeventig. De link naar terrorisme is nu snel gemaakt en de Gazaboot 2011 is nooit uitgevaren. De organisatie kreeg de volle aandacht van de AIVD en de Telegraaf en is sindsdien dan ook opgeheven. Tot nog toe is niet bekend geworden wie de Gazaboot 2011 heeft gefinancierd. In de notulen, die via de Telegraaf zijn uitgelekt, wordt Amin Abou Rashed als coördinator van de fondsenwerving genoemd. Kort na die mislukte Gazaboot wordt de Stichting DocP (nu BDS Nederland) opgericht. Een aantal activisten van de Gazaboot doen nu mee met DocP. Mogelijk is daar ook geld naar toe gevloeid.

Nu is het toch al weer twaalf jaar later en Amin Abou Rashed heeft al die tijd zijn netwerk kunnen uitbreiden en activiteiten kunnen ontplooien. De laatste tijd kreeg hij niet veel publicitaire steun van politieke partijen meer. Misschien was zijn informatiewaarde te laag geworden. Nu moet de rechter oordelen.