We schrijven 5 juli 1993 in het opnieuw verenigde Duitsland. De laatste resten van de terroristische organisatie Rote Armee Fraktion, ook wel door de Bild-Zeitung "Baader-Meinhof-Bande" genoemd, zoeken naar een plaats om elkaar te ontmoeten en nieuwe plannetjes te beramen.
Intussen is bekend geworden dat afvallige- en uitgetreden leden van de RAF al jaren in Oost Duitsland (DDR) hebben gewoond en daar een relatief normaal leven hebben geleid. Als de muur in 1989 valt en de tussen-Duitse grens opengaat, worden ook deze voormalige terroristen opgepakt. Het wordt duidelijk, dat de 'Real Existierende Sozialistische Staat' DDR al die tijd het terrorisme in West-Duitsland heeft gesteund.
De overgebleven RAF terroristen zwerven als dinosaurussen uit lang vervlogen tijden door het moderne Duitsland. De nieuwe sociale bewegingen zijn verleden tijd. Het communisme is dood en ze voelen zichzelf ook niet lekker. In een poging de ontevreden Oost-Duitsers voor zich te winnen, hebben ze in 1991 al de sociaal-democraat en baas van de Treuhand, Detlev Karsten Rohwedder doodgeschoten. De Treuhand is de organisatie die de Oost-Duitse bedrijven voor een appel en en ei aan West-Duitsers verkoopt of ze sluit.
De overgebleven terroristen zoeken plaatsen met de initialen BD uit, als verwijzing naar het Bundes Kriminalamt, de instantie die op hen jaagt. Op 5 juli is Bad Kleinen aan de beurt. Wolfgang Grams en zijn verloofde Birgit Hogefeld zullen elkaar op het station van dit dorp in Mecklenburg-Vorpommern (Oost-Duitsland) ontmoeten.
Intussen heeft de speciale anti-terreureenheid GSG9 lucht van de terroristische top-ontmoeting gekregen en staat reeds op hen te wachten. In het stationstunneltje komt het tot een schotenuitwisseling. Birgit Hogefeld wordt gearresteerd en Wolfgang Grams vlucht het spoor op. Eén van de GSG9-soldaten, Michael Newrzella, blijft dood in het tunneltje liggen.
De grote vraag die ons sinds 1993 is blijven achtervolgen: "Hoe is Wolfgang Grams omgekomen?"
Is Wolfgang Grams eerst gearresteerd en daarna doodgeschoten? Heeft Wolfgang Grams zelfmoord gepleegd? We weten het niet zeker. Het kwaliteitsblad Der Spiegel wist het wel zeker. De onderzoeksjournalist Hans Leyendecker heeft van ronnen in het arrestatieteam gehoord, dat Wolfgang Grams op het treinspoor is geëxecuteerd.
Veel mensen in Duitsland en daarbuiten kunnen zich het scenario van de excecutie voorstellen. Er is een GSG9er doodgeschoten en daarna zou als wraak of in een opwelling de RAF terrorist doodgeschoten zijn. Het verhaal is echter van A tot Z verzonnen.
Afgelopen zaterdag kocht ik in het verslapen stadje Sulingen de intellectuele krant Die Zeit, met daarin een interview met de journalist Leyendecker. Elke vraag over zijn bron werd ontweken. Hij had geen aantekeningen gemaakt. Er zijn ook geen geluidsopnames. Leyendecker heeft iemand gesproken die zegt bij de schietpartij aanwezig te zijn geweest, maar nu trekt hij zijn keutel weer in. Het is niet eens zeker dat de getuige wel bestaat.
Door op deze manier getuigenissen te verzinnen en de gehele natie op een verkeerd been te zetten, ondermijnt een onderzoeksjournalist de rechtstaat. Extreem-linkse mensen verliezen op deze manier het geloof in een ordenlijke rechtsgang en de onafhankelijkheid van de journalistiek.
No comments:
Post a Comment