Overwinning BBB is een terugval

De Randstedelijke elite komt niet meer bij en staat met zijn mond vol tanden. Hoe is het mogelijk, dat in dit rijke prachtige land, waar alles goed geregeld is, opeens een boerenpartij als BBB de grootste wordt? Een paar mogelijke verklaringen vanuit de sociologie en de politieke historie.

Boerenpartij

Hendrik Koekoek

In het verleden is al eens eerder een boerenpartij in het politieke landschap doorgebroken. De Boerenpartij van Hendrik Koekoek behaalde in 1967 een grote zetelwinst van 5% bij de Tweede Kamerverkiezingen en kwam met zeven zetels in de Tweede Kamer. Het is de tijd van Provo en Telegraaf-rellen en de Maagdenhuisbezetting en dus het hoogtepunt van studentenprotesten en de culturele revolutie van de late jaren zestig. De opkomst van de Boerenpartij, juist op dat moment, wordt politicologisch gezien als een een achterhoedegevecht. De achterhoede van het platteland vindt de veranderingen te snel gaan en wil ook invloed. Deze achterhoede wordt daarbij gesteund door ontevredenen, die niet profiteren van de toegenomen welvaart.

Beyond the Gender Binary

Identiteitspolitiek
Wat zouden de thema’s van de achterhoedegevechten van het BBB-electoraat kunnen zijn? Stel dat de winst van BBB een achterhoedegevecht is, dan denken we aan milieumaatregelen, die voortkomen uit een toenemende globale integratie in de Europese Unie. De stikstoflimieten worden vanuit Europa opgelegd en dat wekt woede op.

Een ander thema van de achterhoede is de opgelegde promotie van LGBTQIA+ ideologie in de media en op de scholen. De stemmers op de BBB zijn niet zozeer intolerant ten opzichte van homosexuelen en transgenders in hun eigen omgeving, maar de overmaat van identiteitspolitiek in schoolboekjes en in de media stuit hen tegen de borst.

Breakdowns of Modernization

Shmuel Eisenstadt

De Israëlische socioloog S.N. Eisenstadt schreef in 1962 al het artikel Breakdowns of Modernization en vroeg zich af hoe het mogelijk is, dat in sommige landen alle voorwaarden voor een moderne democratische ontwikkeling aanwezig zijn, en dat de modernisering toch wordt afgebroken en er een dictatoriale macht de leiding neemt. Corruptie en stilstand is het gevolg. Hij noemde weliswaar de landen Indonesië, Sudan, Birma en Pakistan als voorbeelden, maar je kan met dit proces van mislukken van modernisering net zo goed de situatie van Duitsland in de jaren dertig en Rusland sinds 2014 verklaren.

We leven in een tijd waarin de globalisering als universele wereldtrend knauwen krijgt en tegenvalt. Rusland valt terug in barbarij en dictatuur. De Verenigde Staten maken ruzie met China over een weerballon. Zelfs de offshoring van diensten naar India staat op de tocht. De globalistische schaalvergroting hapert op dit moment. Ook de neo-liberale ideologie krijgt daardoor klappen en staat op de tocht. Het niet kunnen beheersen van het toeslagaffaire en de schade door aardbevingen en overstromingen, heeft alles te maken met de kleine staat en neo-liberale ideologie, die Mark Rutte en Sigrid Kaag aanhangen. Jarenlang is tegen de bevolking gezegd: zoek het zelf maar even uit en regel je eigen problemen. De Bescherming Burgerbevolking is opgeheven, we hebben bijna geen leger meer en kijk nu eens hoe slecht de regering op een ramp als het Corona-virus reageert. Er waren niet eens genoeg beademingsapparaten.

Het grote spiegelt zich in het kleine
De winst van de BBB is een spiegeling van het grote in het kleine. Het neo-liberalisme en globalisering hapert en de bevolking kiest voor conservatieve, dus behoudende standpunten. De opvallende verkiezingsleus van D66, “Stop Stilstand, denk Vooruit”, is een perfecte uitdrukking van deze spiegeling. We hoeven niet lang te raden wat “vooruit” en “vooruitgang” bij D66 betekent: meer milieuregels, meer windmolens, meer zonnepanelen en meer Europa. Ongeveer 20% van de bevolking ziet hoge energiekosten, oorlog en een falende overheid. Ze kan dat niet meer bijhouden en wil terug naar het authentieke boerenleven, naar nuchterheid en duidelijke normen en waarden. Helaas voorbij, voorbij die tijd.

Islamisering
Ja, maar doctorando Broer, hoe ken dat nou. We hebben toch Thierry en Geert al. Hoe kan het, dat die twee populisten geen garen spinnen bij de hapering van de globalisering? Bij Thierry is dat duidelijk. Hij steunt Poetin en de Nederlandse kiezer is wel gék, maar nog niet zó gek. Bij Geert speelt iets geheel anders een rol. We hebben sinds 9/11 (2001) met elkaar verschillende crises doorgemaakt, waarbij ik noem: de bankencrisis, de migratiecrisis en de corona-crisis. Géén van deze crises is direct veroorzaakt de “de Islam” maar wel door globalistische trends. Door de open grenzen en het falende veiligheidsbeleid van de Westerse regeringen, zijn er wel veel terreuraanslagen geweest, maar die hebben niet tot economische neergang geleid. De mensen voelen dat niet in hun portemonnee. De praktisch opgeleiden voelen de oorlog met Rusland wel in hun portemonnee.

Kanttekeningen bij de “Apartheidsweek 2023”

Ondanks heftige gebeurtenissen in Israël en de Palestijnse gebieden, met aanvallen, terrorisme, vandalisme, het aannemen van omstreden wetten en opnieuw raketaanvallen, komt de “Apartheidsweek 2023” nog niet echt op gang. De boycotbeweging tegen Israël wordt als een zogenaamde “grassroot” beweging van onderop aangeduid. Dat weerhoudt de centrale BDS “movement” in Ramallah er niet van, elk jaar weer centraal een “Apartheidsweek” uit te roepen.

Op de centrale BDS website staat heel voortvarend een wereldkalender met de activiteiten in de “Apartheidsweek” van 11 tot en met 27 maart 2023. In Afrika, Azië, Latijns Amerika en Arabische landen, zeg maar kort samengevat, de derde wereld, staan geen activiteiten gepland. In de Toronto houdt de voormalige VN rapporteur Michael Lynk een toespraak en in de Verenigde Staten gaan de Democratic Socialists of America een filmvoorstelling via Zoom houden. De extreem-linkse groepen in de Verenigde Staten zijn op dit moment verdeeld, vanwege de steun van de Biden-regering aan Oekraïne en de voortzetting van militaire ondersteuning aan Israël, ook door linkse leden van de regering.

De hoop van de BDS beweging is daarom gericht op de Europese anti-Israël-beweging. Komen de Dorien Balls, Jaap Hamburgers, Gerard Jonkmans van dit land in actie, als de centrale leiding in Ramallah daartoe oproept? Wat niet is kan nog komen, maar in Nederland is het tot nog toe stil.

In Antwerpen geeft, precies op de dag van onze verkiezingen, professor Roschanack Shaery-Yazdi een lezing in een buurthuis, waar ze zal spreken over “de geschiedenis van de huidige situatie in Palestina, en de verschillende vormen van Apartheid en onderdrukking die door de Israëlische regering worden uitgeoefend”. Vreemd genoeg is mevrouw Shaery een specialist op het gebied van vrouwenrechten in Iran en deed zij onderzoek naar conflicten en mensenrechten in Syrië en Libanon. Ze heeft geen enkel wetenschappelijk artikel over de situatie in Israël geschreven. Maar dat neemt niet weg, dat het een interessante lezing zou kunnen worden.

In Ierland tenslotte en dan hebben we alle gepubliceerde activiteiten behandeld, gaat de BDS beweging als vanouds klanten van supermarkten lastigvallen en ze proberen ervan te overtuigen geen Israëlische waar te kopen.

Mijn theorie, dat het in Europa op het Palestijnse front rommelt, als er in Israël raketten vallen of grote onrust plaats vindt, wordt hiermee danig op de proef gesteld. De hele academische boycotbeweging van vorig jaar lijkt als een plumpudding in elkaar gezakt. Vorig jaar werd er op zeer korte termijn een “discussie bijeenkomst” georganiseerd, nadat docenten een zaaltje hadden gereserveerd. Nadat de bijeenkomst op de Leidse Universiteit onder deze voorwaarden en met Dina Zbeidy als voorzitter, niet door kon gaan, werden er protestbijeenkomsten georganiseerd, waarin de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid ter discussie werden gesteld. Deze hele groep studenten lijkt nu niet meer actief te worden.

Recensie: “Waar gaat het over als het over Joden gaat?”

 

“Waar gaat het over als het over Joden gaat?” David Wertheim 2022; De Bezige Bij;

” Joden zijn op een of andere manier geschikt om de eigen positie van je groep binnen Nederlandse maatschappij te definiëren. Joden zijn een vehikel om te bepalen waar je zelf staat. En dit heeft weinig met de Joden zelf te maken.”(Ewout Klei; De Kanttekening)

Het boek van David Wertheim beschrijft in acht hoofdstukken, hoe totaal van elkaar verschillende Nederlandse groepen zich bij de Joodse zaak betrokken voelen en het thema Joden gebruiken om hun eigen gelijk te halen. Onder andere Ajax-supporters, gereformeerden, nationalisten, Christenen voor Israël, anti-racisten en de pro-Palestijnse beweging, passeren de revue. Deze recensie gaat alleen over hoofdstuk “Solidair met onze Palestijnse broeders”, waarin wordt beschreven hoe de pro-Palestijnse beweging met het thema antisemitisme en Israël omgaat. Ik schrijf over dit ene hoofdstuk, omdat het over een thema gaat waar ik veel vanaf weet: de pro-Palestijnse beweging. Heeft David Wertheim een punt?

Het hoofdstuk begint al meteen goed, als David Wertheim beschrijft, hoe oppositieleider Ariel Sharon op 28 september 2000 “het lont in het kruidvat steekt, door tijdens de ramadan een bezoek aan de Tempelberg te brengen.” De mythe, dat het uitbreken van de tweede intifada door deze actie was ontketend, wordt nog door vele kranten en opiniemakers gedeeld en verder verteld. Onderzoek heeft echter uitgewezen, dat de Palestijnse leider Yasser Arafat direct bij de voorbereidingen van de tweede intifada betrokken was en er opdracht toe gegeven had. De aanleiding tot een oorlog is niet hetzelfde als de oorzaak van de oorlog.

Vervolgens begeeft Wertheim zich in een beruchte anti-Israëlische demonstratie, die echter pas op 13 april 2002, dus anderhalf jaar na de start van de intifada, plaats vindt. Deze demonstratie is veelbesproken en bekritiseerd vanwege het geweld tijdens de demonstratie tegen een Joodse man, de antisemitische leuzen die werden geschreeuwd en de grote opkomst van 15.000 demonstranten. Wertheim wijst geheel terecht op de vele deelnemende jonge moslims met Turkse- en Marokkaanse achtergrond.

De ideologische achtergronden van de organisatoren van de anti-Israël-betoging in april 2002, de Internationale Socialisten, wordt door Carel Brendel uitvoerig gedocumenteerd in 2010. Vooral de samenwerking tussen moslimbroeders en de Trotskisten komt in zijn blog uitvoerig aan de orde. Dat heeft helaas niet verhinderd dat de hoofdrolspelers in deze onzalige demonstratie intussen goede banen op universiteiten hebben en tot de boven ons gestelde elite behoren. Miriyam Aouragh is intussen een gerenommeerde cultureel antropologe op Oxford. Peyman Jafari wordt regelmatig bij de NOS als “Iran-deskundige” geraadpleegd en doceert aan de Princeton-universiteit.

Niets gebeurd toevallig. De “Turkse- en Marokkaanse jongeren” in de demonstratie vallen de schrijver misschien het meest op, maar op de achtergrond wordt de ideologische basis door de Rene Danens, Abdou Menebhi’s, Mohamed Rabbae’s en Internationale Socialisten van deze wereld gelegd. Vanuit deze politieke onderwereld lopen echter genoeg draadjes naar de officiële bovenwereld, zodat waakzaamheid op zijn plaats is.

De schrijver David Wertheim is intussen in dit hoofdstuk over pro-Palestijnse acties niet op zoek naar eenvoudige verklaringen, maar probeert het probleem van het toegenomen antisemitisme en de obsessie voor Israël te begrijpen. De partij DENK, die sinds 2015 deze eenzijdige focus op Israël kanaliseert, wil echter geen antwoorden geven. Daardoor valt deze paragraaf over DENK geheel in duigen. Wertheim probeert niet op een andere manier iemand van DENK aan de praat te krijgen.

De rappers Appa (“Fuck de Talmoed”) en Ismo (“Ik haat die fucking Joden nog meer dan de nazi’s”) worden wel voor hun uitspraken in rap-teksten vervolgd en wegens groepsbelediging veroordeeld. David Wertheim analyseert die teksten en constateert dat deze jonge moslims vooral voor hun Palestijnse islamitische broeders op willen komen. Hij verzuimt te analyseren, maar doet dat in een later interview wel, dat de begrippen antisemitisme, Holocaust en nazi voor deze nieuwe generatie Nederlanders, door gebrek aan scholing, de invloed van thuis en gebrek aan worteling in de Nederlandse samenleving, geen taboe-thema’s meer zijn. Deze begrippen worden gebruikt om hun argumenten kracht bij te zetten, zonder te beseffen dat de discussie daarna gewoon over en uit is.

Ik ben jaloers op David Wertheim, omdat hij in 2018 mocht meevaren met de “mini-Gaza-flotilla” van het Palestina Komitee door de Amsterdamse grachten. Daardoor kon hij horen wat Kees Wagtendonk, Jaap Hamburger en Benji de Levie, prominente Israël-criticasters, nu eigenlijk écht zeggen als ze onder elkaar zijn. Ikzelf werd op dezelfde avond nog met geweld uit het buurtcentrum in de Spaarndammerbuurt, waar de opvarenden vergaderden, verdreven. David Wertheim wekt blijkbaar helemaal geen wantrouwen en kon gewoon aanwezig zijn.

Gaza Flotilla

Ik kan natuurlijk niet eisen dat David Wertheim mijn blog of dat van Carel Brendel leest, maar door eenvoudig Googlen had hij kunnen weten, dat de vergadering op 1 juni 2018 in de Spaarndammerbuurt en ook de Gaza-Flotilla van dat jaar, door de moslimbroeders en dus Hamas werd georganiseerd. Ook in dat afgelegen zaaltje, waar ik niet in mocht, waren Hamas-vertegenwoordigers aanwezig. Dat er bovendien vertegenwoordigers van GroenLinks en BIJ1 bij aanwezig waren, laat weer eens de relatie tussen politieke onderwereld (terrorisme) en de Nederlandse boven-ons-gestelde elite zien.

De opzet van de schrijver om in eerste instantie te willen luisteren en begrijpen, zonder meteen met een waardeoordeel te komen, vind ik goed gekozen. De resultaten van dat luisteren mogen dan echter volgens mij niet zonder analyse of feitenkennis worden gepresenteerd.

Het boek is origineel geschreven en behandelt het thema Israël en de Palestijnen nu eens vanuit een geheel ander hoek. Het gaat er in het boek niet over wie er gelijk heeft, maar welke functie Israël en de Joden binnen de Nederlandse cultuur hebben.

Palestijnse Autoriteit op bezoek in Leiden

De plaatsvervangende Minister van Buitenlandse Zaken van de Palestijnse Autoriteit in Ramallah, Dr. Amal Jadou Shaqqa, kwam vorige week op bezoek in Nederland. Zij gaf een lezing, met de prangend titel “Heeft de Twee-Staten-Oplossing nog een kans?”, op de Leidse Universiteit. De volgende ochtend ontbeet zij met de geachte afgevaardigden Agnes Mulder (CDA), Tom van der Lee (GroenLinks) en Tunahan Kuzu (DENK).

Parlementariërs met Amal Jadou

De rol van Amal Jadou in het vredesproces van het Midden-Oosten is vooral van belang, omdat zij op de prestigieuze Harvard Universiteit is gepromoveerd op het thema “Indianen en Palestijnen“, waarbij zij de overéénkomsten en verschillen tussen de twee onderdrukte prachtvolken treffend tot uitdrukking bracht.

Ik heb er als antropoloog zijnde al vaker op gewezen, dat de Arabische bevolking in Israël en op de Westelijke Jordaanoever steeds meer als “authentiek bedreigd volk, met een unieke cultuur” wordt weggezet. In 2011 schreef ik al over deze vergelijking: “Blijkbaar hebben Cultureel Antropologen iets met Indianen, Touaregs en Palestijnen. Ik weet niet wat het is. Zou ik ook zo geweest zijn? Het moet wel een soort van “terug naar de natuur”- idee van de “edele wilde” gecombineerd met de steun voor de eeuwige revolutionaire underdog, die toch blijft vechten voor zijn onbereikbare doel, zijn Je moet toch wat.” Het proefschrift van Amal Jadou sluit naadloos aan deze mythe aan.

Van een hoog-opgeleide diplomaat mogen wij verwachten dat de mogelijkheden en onmogelijkheden van een vredesproces benoemd kunnen worden. Intussen zijn we na alle bombardementen en beschietingen wel weer eens toe aan serieuze vredesbesprekingen, dus ik zou oprecht geïnteresseerd zijn geweest, als Amal Jadou deze mogelijkheden tot een nieuwe dialoog zou presenteren. Helaas kwamen de ruim negentig toehoorders op de Leidse Universiteit weer bedrogen uit.

De schuld voor het mislukken van het vredesproces en de oprichting van een Palestijnse staat werd tijdens de lezing geheel bij de staat Israël gelegd. Ze noemt daarbij het Oslo vredesproces, waarna de Israëlische premier Rabin door een Israëliër werd vermoord. Ze vergeet daarbij te vertellen, dat het terrorisme van de Palestijnse gewapende groepen tijdens dit proces onverminderd doorging. Premier Rabin waarschuwde 11 maanden voor zijn dood nog voor dit geweld.

Vooraan rechts: Gerard Jonkman van The Rights Forum

De tweede memorabele poging tot vrede vond in 2000 en 2001 plaats. In die onderhandelingen werd 94 tot 96% van de Westelijke Jordaanoever en grote delen van Oost-Jeruzalem aan de Palestijnen beloofd. Amal Jadou beweert in haar lezing, dat Israël de stekker uit deze overeenkomst heeft getrokken. In werkelijkheid stelde Yasser Arafat teveel voorwaarden en kwam steeds op toezeggingen terug.

Deze beweringen van Amal Jadou op de Leidse Universiteit, zijn dan nog de minst schokkende. Ernstiger is het, dat zij de terreurgroep Hamas als zijnde een “politieke groepering die Israël niet erkent” kwalificeert. Ik hoop dat de Leidse studenten kunnen googelen en deze leugen zelf gaan ontmaskeren.

Ook sprak ze over de Joodse lobby in de Verenigde Staten, die de oorzaak is voor steun van dat land aan de staat Israël.

In grote lijnen heeft Amal Jadou natuurlijk gelijk als zij stelt, dat de situatie voor de Palestijnen vrij hopeloos is. De aandacht van de wereld gaat nu uit naar Syrië en Oekraïne. Verkiezingen op de Westelijke Jordaanoever steeds uitgesteld. Hamas regeert met harde hand. Het conflict met Israël wordt steeds grimmiger. Genoeg reden dus, om eindelijk weer eens aan de onderhandelingstafel plaats te nemen. De oorzaken en redenen die tot deze uitzichtloze situatie hebben geleid worden echter door de plaatsvervangende minister schematisch, gesimplificeerd en foutief gepresenteerd.

Krakerster verpest de sfeer in Spanje

 De jongens en meisjes Palestinos melden trots op de Insta en facebooks, dat Ada Colau, de burgemeester van Barcelona, alle institutionele contacten met Israël gaat verbreken. Is dit het zoveelste ballonnetje van symbool-politiek, dat de extreem-linkse burgemeester op laat, of is het een serieuze aanval op de economie van Spanje?

Ada Colau

Sinds 2017 heeft Ada Colau er echt al alles aan gedaan om de economie van Barcelona op een lager pitje te laten branden: Beperkingen aan AirBnB opleggen, bezitters van vakantiehuizen zwaarder belasten, een bankier voor crimineel uitmaken, huurders meer bescherming geven en toeristen wegjagen. Voor rijke Spanjaarden en investeerders is Barcelona geen leuke stad meer.

Haar tweede ambtstermijn heeft Ada Colau te danken aan de Spaanse geheime dienst CNI, die de coalitie-onderhandelaars liet afluisteren, zodat de afscheidingspartij ERC niet in het bestuur kon komen. De Franse oud-premier Manuel Valls moest er aan te pas komen om Colau wederom op het zadel te hijsen. Intussen is Ada Colau in het buitenland heel erg populair, maar in Barcelona vallen de resultaten van haar bestuur tegen. De krakers van drugspanden wordt geen strobreed in de weg gelegd. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt, dat Colau in 2008 zelf nog krakerster was en een voormalig pand van de Guadia Civil bezet hield.

Ada Colau Ada Colau (48) is geboren en getogen in Barcelona, waar ze haar studie filosofie net niet afrondde. Al als scholier voerde ze actie voor Amnesty International. In 2009 richtte ze met haar man een platform op ter bescherming van Spanjaarden die tijdens de economische crisis uit huis werden gezet omdat ze de hypotheek of huur niet meer betaalden. Ze kreeg landelijke bekendheid nadat ze bij een hoorzitting in het parlement in 2013 een bankier een crimineel had genoemd. De door haar opgerichte partij Barcelona en Comú is nauw gelieerd aan Podemos, een antisysteempartij die bij de parlementsverkiezingen in 2015 20,7 procent van de stemmen kreeg. Colau heeft twee kinderen, van wie de jongste één jaar is.

Boycot
Na de boycot van cruiseschepen in de haven van Barcelona, het weigeren van sportevenementen en het verbod op plaatsen van projectieschermen ter gelegenheid van het voetbalkampioenschap in Quatar, is Israël het volgende doelwit van de activistische burgemeester. Het opzeggen van de institutionele banden met Israël lijkt voor de activisten een mooi resultaat, maar kan ernstige gevolgen voor de economie van Spanje hebben.

Niet voor niets heeft de autonome regio Catalonia een eigen handelskantoor in Tel Aviv. Catalonia is economische gezien de belangrijkste regio van Spanje. De auto-industrie en overige sectoren kunnen niet zonder de importproducten uit Israël functioneren. De import bedraagt maar liefst 237 miljoen Euro per jaar en dan gaat het over technische onderdelen, electronica en plastics. Ook de export naar Israël van 568 miljoen Euro per jaar is een kurk waarop de belabberde Catalaanse economie nog net kan drijven.

Vehicles, Plastics, Aparells material electric

Afgezien van de Israelische premier Netanyahu, die de boycot van zijn land niet gaat pikken, zijn de VS en Microsoft andere gevaren die op de loer liggen. In veel Amerikaanse staten is het boycotten van Israël verboden.

Misschien heeft Ada Colau nu haar hand overspeeld en wordt ze door de centrale Spaanse overheid op het matje geroepen, vanwege deze onbesuisde vijandige daad.

Artificial Intelligence en het ‘Palestina sprookje’

Een Unix architect uit Polen belde mij gisteren in paniek op. Collega’s hadden een kunstmatige intelligentie gevraagd om een AIX-design te maken en er was een perfect plaatje met beschrijving uitgerold. De architect voelde zich overbodig.

Het Palestina sprookje

Sinds enige tijd bestaat er een gratis online systeem met kunstmatige intelligentie (Artificial Intelligence, AI) waar iedereen gebruik van kan maken. In de NRC van 20 januari spreken leraren zich kritisch over deze nieuwe ontwikkeling uit. Soms leveren derde klassers HAVO een werkstuk in, dat ze zelf niet eens kunnen begrijpen, omdat er teveel moeilijke woorden in staan. Er zijn echter ook leraren die hun leerlingen onderwijzen in het omgaan met deze nieuwe technologie.

Wie “ChatGPT” googled, kan meteen aan de slag. Je typt bijvoorbeeld in: “Schrijf een bericht van 500 woorden over het ontstaan van het Palestina Komitee Nederland” en na enkele minuten staat er een compleet artikel voor jouw neus op het beeldscherm. Ik weet toevallig veel van dit onderwerp, omdat ik er een boek over heb geschreven. Ik zal over dit thema dus kunnen beoordelen of de kunstmatige intelligentie er een beetje verstand van heeft.

Het resultaat van mijn zoekopdracht in ChatGPT is schrikbarend. Tijdens het doorlezen van het antwoord over het Palestina Komitee verschijnt voortdurend mijn vriend Michael Jacobs voor mijn geestesoog. “Palestina bestaat niet” en “Palestina is een sprookje”, roept hij. Dit is het resultaat en oordeel zelf:

Het Palestina Komitee Nederland (PK) is in 1968 opgericht als reactie op de bezetting van Palestina door Israël. Het komitee was een coalitie van verschillende politieke groepen, waaronder communisten, socialisten en pacifisten, die zich verenigden in hun strijd voor de rechten van de Palestijnse volkeren. In de jaren 60 was de situatie in Palestina steeds verder verslechterd, met steeds meer Israëlische bezetting en onteigening van Palestijns land. Dit leidde tot verontwaardiging onder veel Nederlanders, en in 1968 kwamen diverse politieke groepen samen om actie te ondernemen voor de Palestijnse zaak. Het PK was vanaf het begin actief in de politiek, met demonstraties en campagnes tegen de Israëlische bezetting en de Nederlandse steun daaraan. Het komitee werkte ook samen met andere Palestina-solidariteitsgroepen in Europa en wereldwijd. In de jaren 70 en 80 bleef het PK actief in de politiek, met demonstraties, campagnes en internationale solidariteitsacties. Het komitee was ook betrokken bij de opvang van Palestijnse vluchtelingen in Nederland. Na de eeuwwisseling bleef het PK actief in de strijd voor Palestijnse rechten, met campagnes tegen de Israëlische bezetting en de bouw van nederzettingen, en steun aan Palestijnse organisaties. Het komitee blijft ook actief in de huidige situatie, met campagnes voor de rechten van Palestijnse politieke gevangenen en de boycot van Israëlische goederen. Het PK is een van de oudste en meest invloedrijke Palestina-solidariteitsgroepen in Nederland, en blijft actief in de strijd voor Palestijnse rechten en een einde aan de Israëlische bezetting. Regenerate response

Artificial Intelligence over “Palestina”

Vooral het begin van het artikel is foutief. “…als reactie op de bezetting van Palestina” -is natuurlijk niet de werkelijke reden van de oprichting van het Komitee, want dan was het Palestina Komitee al veel eerder opgericht, namelijk in 1948, bij het ontstaan van de staat Israël. Mogelijk is deze zin “reactie op de bezetting van Palestina” overgenomen van de website Driegonaal.nl waar deze zin in staat: “de PLO ontstond als reactie op de bezetting van Palestina”. Dat klopt al een beetje meer, ook al kan je je ook bij deze zin afvragen waarom het dan nog tot 1964 heeft geduurd, voordat de PLO werd opgericht.

Artificial Intelligence

Een andere fout in het kunstmatige artikel is: “In de jaren 60 was de situatie in Palestina steeds verder verslechterd“. De werkelijke reden voor activisten om zich met de situatie te bemoeien was, dat Israël tijdens de zesdaagse oorlog in 1967 gewonnen had en gebied had veroverd. Een Joodse staat wint een oorlog en dat kan natuurlijk niet. Dat is imperialisme, volgens de activisten.

Een nadeel van een openbaar systeem met ‘artificial intelligence’ is, dat het systeem alleen openbare bronnen kan raadplegen. Op het internet staat natuurlijk heel veel gepolariseerde inhoud. Bovendien kan een computersysteem geen onderscheid tussen bronnen maken. Ook het onderscheid tussen “goed” en “fout” is moeilijk te maken, voor een computer.

Negen jaar geleden was ik op bezoek bij IBM in het Franse Montpellier. Er werd een Watson-systeem getoond dat alle artikelen over kanker, wereldwijd gepubliceerd, had opgegeten. Niet al die artikelen zijn vrij beschikbaar. De computer heeft een betaald abonnement op de medische tijdschriften en bibliotheken nodig. Een dokter hoefde alleen de bloedresultaten en een paar röntgen-foto’s op te sturen en er kwam een diagnose en een behandelplan uit het systeem gerold.

AI systeem in Montpellier

De doktoren waren zeer sceptisch over het kunstmatige kanker-diagnose-systeem. “Er moet toch altijd nog een menselijke dokter aan te pas komen. ” Natuurlijk zeiden de IBM-vakmensen, maar er worden per dag tien artikelen en onderzoeken over de behandeling van kanker gepubliceerd. Een dokter kan die informatie nooit allemaal in zich opnemen. Daar heeft hij/zij geen tijd voor. Het Watson-systeem heeft al die artikelen wel gelezen.

Een nadeel van de Open Artificial Intelligence is, dat er geen bronnen bij worden geleverd. Een student kan de tekst daardoor niet gebruiken. Toch kan het systeem je helpen bij het bestuderen van thema’s waar je helemaal niets vanaf weet. Het is mogelijk hele computerprogramma’s te laten schrijven, waar je anders weken aan zou moeten besteden. Wie echter veel van een thema af weet, zal toch steeds zeggen: “Mooi geschreven, maar er zitten wat foutjes in”

Het vuil, de jungle en dan de dood

 

Thomas Hofland

Op 16 december 2022 stierf de oprichter van de Communistische Partij Filipijnen (CPP), José Maria Sison, op drieëntachtig jarige leeftijd, na een jarenlang asiel in Nederland, in een Utrechts ziekenhuis. Sison was tevens oprichter van de terreurorganisatie New People’s Army (NPA), dat op zijn hoogtepunt 26.000 strijders in de Filipijnse jungle onder de wapenen had. In 1977 werd Sison opgesloten en kwam in 1987, na zijn vrijlating naar Nederland.

Mohammed Khatib van Samidoun

In Nederland werd de strijd op afstand verder gevoerd. Zo werden in 1990 in Zurich nog anderhalf miljoen valse dollarbiljetten in beslag genomen, die mogelijk van José Maria Sison afkomstig waren en bedoeld voor het Filipijnse jungle-leger. De overige tijd van 1990 tot de huidige dag werd gebruikt voor het bestrijden van tegenstanders en het in hoger beroep gaan om een verblijfstatus te bemachtigen. Sison werd in 2008 nog van zijn bed gelicht na de verdenking dat hij opdracht tot drie moorden zou hebben gegeven. Daarvoor bleek te weinig bewijs. Sison noemde zich bij die gelegenheid ’een denker, geen vechter.’

Een opmerkelijk dieptepunt in de relatie met de Nederlandse staat ondervond Sison op dinsdag 13 augustus 2002, toen van de ene op de andere dag zijn bankrekeningen werden geblokkeerd. Hij bleek op de terreurlijst te staan en dat betekent: geen bankverkeer, geen betaalpasjes, geen verzekeringen, geen reispapieren. ,,Van de ene op de andere dag was ik blut, dakloos en mijn bewegingsvrijheid kwijt”, vertelde Sison destijds aan het NRC.

Thomas van Beersum is weer van de partij

De velen vragen zich af wat de Filipijnse strijd, behalve de opmerkelijke overéénkomstige klank, nou met Palestijnse strijd te maken heeft. Bij vele manifestaties van PFLP mantelorganisatie Samidoun zien we zowel Arabieren, Nederlanders als ook Filipijnen. De voormalige strijder van de “Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina”, Thomas van Beersum, was half Filipijns. Zijn vriend Said R. had destijds in 2014 een Filipijnse vriendin.

Een andere overéénkomst is de financiering van de gewapende strijd door activisten in ballingschap. Zo werd tegelijkertijd met José Maria Sison, ook de Palestijnse stichting Al Aqsa in 2003 op de terreurlijst gezet en kon in Nederland lange tijd niet opereren. Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed moest schielijk een andere stichting oprichten en zet zijn financiële activiteiten nog steeds voort. Daarbij worden humanitaire doelen mogelijk gemengd met andere financiering. Vermoedelijk worden Filipijnse- en Arabische ballingen in Nederland gedwongen een deel van hun geld af te staan.

Samidoun-International bestuurslid Thomas Hofland was uit zijn Amstelveense studentenflat nedergedaald om met gebalde vuist afscheid van de Filipijnse communistenleider Sison te nemen. Ook overige leden van Samidoun waren aanwezig. Mohammed Khatib, de Europese leider van Samidoun, hield een toespraak. Zelfs SRP-veteraan Thomas van Beersum, die tegenwoordig in de Kwantum-reclame met kerstbomen acteert, bewees de oude strijder de laatste eer.

De marxistisch-leninistische praktijk van Samidoun lijkt de laatste tijd op een doden-cultus. Vorig jaar waren de leden al helemaal naar Libanon afgereisd om de vijftig jaar geleden uit zijn auto geblazen PFLP-terrorist Ghassan Kanafani te herdenken en verder houden ze zich vooral bezig met de doden die in Israël en de bezette gebieden vallen. Van een echte gewapende strijd komt het God zij dank tot nog toe in West-Europa niet.

Als zelfs de Noord-Korea-adept Dermot Hudson in zijn lijfblad Morning Star een lans voor de oude gevelde reus breekt, dan mogen we met recht uitroepen:”Met deze vrienden heeft José Maria Sison geen vijanden meer nodig!!”

Dermot Hudson eert José Maria Sison