blog over Palestijnen, terrorisme, Islam, Israël, misstanden en persoonlijke belevenissen.
Disclaimer
De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.
The Rights Forum, de anti-Israëlische organisatie van voormalig premier Dries van Agt, probeert krampachtig een neutrale staatsrechtelijke uitstraling te handhaven. Volgens een anoniem artikel op de website van de organisatie wordt bijvoorbeeld beweerd, dat The Rights Forum geen deel van de BDS beweging uitmaakt. Daarbij word ik als volgt geciteerd:“Hoewel wij, zoals Broer zelf erkent, geen deel uitmaken van de BDS-beweging, zijn we volgens hem toch een ‘boycot-Israël-groep’, en voorwaar niet de minste.“ Onderstaande foto van de demonstratie van afgelopen zaterdag bewijst echter dat de organisatie radicaal anti-Israëlisch is.
De vrouw in de gele cirkel wordt in de BDS-Nederland beweging Dorien Ball genoemd, maar resideert op de website van The Rights Forum, als bestuurslid met de naam Theodora Siemons. Door mij wordt zij enkele keren “Hamas-meisje” genoemd, omdat zij zich, staande op de Dam te Amsterdam, liet eren door de vermoedelijke Hamas-financier Amin Abou Rashed.
Waar gaat het eigenlijk over? Als mevrouw Ballout-Siemons het over “Occupied land” heeft, dan heeft ze het over het gehele oppervlakte van het voormalige mandaatsgebied Palestina en niet enkel over de Westelijke Jordaanoever of over Gaza. Met andere woorden: Zij ontkent het bestaansrecht van Israël!
Door deze mevrouw Ballout-Siemons, tevens bestuurslid van BDS-Nederland, in de organisatie op te nemen en oogluikend toe te staan zulke haatdragende en misleidende spandoeken te dragen, zet The Rights Forum zichzelf geheel buiten spel. Daar kunnen geen ex-diplomaten en ex-ministers of advocaten tegen op!
Left Laser is een Youtube kanaal met straatinterviews, waarbij de reporter, Bob Scholte, de geïnterviewde op een vervelende manier lastig valt en blijft volgen, ook als het niet leuk meer is. De manier van werken lijkt op die van Rutger Castricum van Geenstijl, later Pownews, maar met minder humor. Bij verder onderzoek, komen we er achter dat Left Laser zijn oorsprong in de extreem-linkse studentenbeweging van Revolutionaire Eenheid, Samidoun en Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina (SJP)heeft. Bob Scholte heeft het dan ook vaak over zichzelf als de “communistische reporter”. Mijn verhaal met Bob Scholte begint al in 2015.
Slachtoffers Yoeri Albrecht, directeur van debatcentrum de Balie, werd slachtoffer van Left Laser. De reporter werd zo opdringerig, dat Yuri Albrecht zijn geduld verloor en Bob Scholte aanviel. Dat is nou juist de bedoeling! Hetzelfde gebeurde met Kees Berghuis, de woordvoerder van VVD fractieleidster Sophie Hermans, die na enkele moeilijk vragen naar de microfoon van Left Laser greep. De acties van Left Laser kunnen als geslaagde provocatie beschouwd worden.
Pro-Israel-blogger Ik kwam zelf op 26 september 2023, na de pro-forma-zitting tegen Amin Abou Rashed, uit de Rotterdamse rechtbank lopen en zag de Left Laser al staan. Ik nam mij voor: “Wat er ook gebeurd, niet kwaad worden”. Dat zie je ook op het filmpje, dat ik mij moet inhouden. Ik weet nu ook, dat ze rustig een half uur opnemen en er alleen maar fragmenten uithalen die jou belachelijk maken. Ik weet nu ook, dat Bob Scholte niet tegen aanrakingen, als een hand op de schouder, kan en dat hij helemaal niet zo vrolijk is als hij voor de camera speelt. Als de camera uitgaat, kan hij ook boos en vervelend worden.
Wie is Bob Scholte?
Bob Scholte, de interviewer van het videokanaal Left Laser, is op 8 oktober 1994 geboren en kreeg toen de naam Robert Jim Scholte. Op het adres van zijn eenvoudige flat aan de Schilperoordstraat in de gezellige multiculturele wijk Charlois te Rotterdam, is het eenmansbedrijf “Superstructura” ingeschreven. Andere handelsnamen van het bedrijf zijn: “Left Laser” en “Academic Success”. De bedrijven staan daar sinds 21 oktober 2019 ingeschreven en hebben “Detailhandel via internet in overige non-food” en bovendien “Studiebegeleiding, vorming en onderwijs” als core-business. Dat betekent, dat Robert Jim Scholte van Left Laser zich bezig houdt met: online handel in petjes en t-shirts, video’s maken en bijles geven.
Geenstijl Op de website Geenstijl wordt reeds op 15 april 2015 melding van Bob Scholte gemaakt, onder de prangende titel “Wereldverbeteraar barst in janken uit”. zie ook de video hieronder:
Mijn leven met Bob Scholte van Left Laser Ik kwam Bob Scholte voor het eerst tegen tijdens een anti-Israël-betoging op de Vrij Universiteit in juni 2015. Hij had een camera in zijn hand en fotografeerde mij zo’n 200 keer. Bob was toen lid van de “Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina” en werkte samen met Thomas van B. en Kevin Roberson. Ondank zijn irritante gedrag, dat in al die jaren niet veranderd is, sprak ik later op de middag nog met hem. Later op 14 januari 2016, probeerde Bob Scholte de PFLP-terroriste Rasmiyeh Odeh uit te nodigen op dezelfde universiteit.
Ik kom Bob Scholte pas weer tegen als de Israëlische premier Netanyahu Nederland bezoekt. Samen met Thomas van B. en de inmiddels gearresteerde, vermoedelijke Hamas-financier Amin Abou Rashed organiseert Bob Scholte een grote demonstratie. Het is dus duidelijk dat de overtuigde jonge marxisten geen speciale voorkeur voor PFLP of Hamas hebben, als het maar een terreurbeweging is, dan werken ze ermee samen. Thomas van B. werkt intussen als acteur in Kwantum en LIDL-reclames. Daarom wordt hij met zijn initialen aangeduid. Een mens kan zijn leven ook beteren.
Ahmad Nourallah In hetzelfde jaar 2027 schaamde Bob Scholte zich er niet voor, samen met de tweede man van Hamas in Nederland, Ahmad Nourallah, een anti-Israëlische demonstratie toe te spreken. Daarbij werden in het Arabisch antisemitische leuzen gezongen.
Khaled Barakat
Na deze periode van agitatie en provocatie heeft Bob Scholte nog een tijdje voor de Haagse Stadspartij gewerkt en we dachten dat zijn wilde periode nu wel voorbij was. Niets is echter minder waar! Toen Charlotte Kates en Khalet Barakat, van de PFLP-mantelorganisatie Samidoun op 26 oktober 2022, op Schiphol, Nederland werden uitgezet, stonden daar een aantal Filipino’s te demonstreren en daarbij was ook Bob Scholte aanwezig.
Nu Bob Scholte, van Revolutionaire eenheid, SRP en Samidoun, eindelijk 29 jaar oud geworden is en een echt beroep als Youtube-kanaal-influencer gekozen heeft, mogen we toch verwachten dat hij een beetje serieuzer wordt en zichzelf gaat settelen. Af en toe mag hij nog wel eens een politicus pesten, maar die idiote marxistisch-leninistische ideologie, die in 1968 eigenlijk al zo dood als een pier was, die moet hij nu toch wel eens laten vallen. De steun aan terreur-organisaties is natuurlijk helemaal taboe. Toekomstige slachtoffers raad ik aan meteen te beginnen hem zelf te fotograferen en hem zachtjes over zijn bolletje te aaien.
Direct na de dodelijk aanval van Hamas op Israëlische burgers, op 7 oktober 2023, dacht ik: “Kan iedereen gewoon even zijn muil houden?” Het is de ergste pogrom op Joden sinds de Tweede Wereldoorlog en iedereen gaat gewoon door. Het principe “meer van hetzelfde” wordt vooral toegepast door de pro-Pal-beweging. De Rightsforum/BDS/Palestina-Komitee-kongsi geeft Israël al de schuld, vóórdat Israël überhaupt teruggeslagen heeft. Dat Israël terug zou slaan en hard, dat begrijpt gelukkig iedereen.
Zou er nou niemand van de pro-Pal-beweging in Nederland zijn die zegt of schrijft: “Nou, nou , nou, dit gaat wel een beetje ver?” Helemaal niemand? Misschien hadden we Hamas niet moeten steunen. Misschien hadden we iets voorzichtiger moeten zijn. Nee, helemaal niemand!
Jullie kennen hem waarschijnlijk niet, maar er is een Alkmaarse stadsgids, die dag en nacht, als ie niet dronken is tenminste, vanuit zijn mooie herenhuis, loopt of ligt te schelden op Israël, op X. Aangezien Israël niet naar hem luistert, heeft hij zijn pijlen nu de laatste twee jaar gericht op CIDI, NIW CJO en op de naar de Westelijke Jordaanoever verhuisde ex-medewerkers van het CIDI.
Wie schetst mijn verbazing als ik vandaag lees, dat Amsterjan, of Batavirus, of welke andere fantasienaam hij maar mag aannemen, vandaag aankondigt even zijn mond op de sociale media te houden.
Het is alleen jammer dat hij als reden geeft, dat hij een boek moet schrijven. Dat roept ie echter al sinds maart 2021, dus zo’n vaart zal dat ook niet lopen. Het wekt helemaal geen verbazing of wantrouwen, als de antisemitische brulaap na vier uur gewoon weer door X’t.
Tussen neus en lippen door, wil de doorgewinterde Palestina-activist nog wel eens in een bijzin zeggen dat 1400 Joodse burgers vermoorden een misdaad is. Daar volgt dan wel weer een “maar” of een complottheorie op. Activist Rik Min, als sinds 1976 actief bij het Palestina Komitee verwoordt zijn complottheorie zo:
Ik beperk mij nu even tot de Nederlandse pro-Pal-activisten. De Arabische- en Turkse heethoofden dansen met jihad-vlaggen door de straten. De inhoud van de teksten op hun spandoeken en de spreekkoren kan je wel raden. We zien nu dat de islamisering vooral op de scholen en universiteiten al ver gevorderd is.
Een andere 7/24-uurs pro-Pal-activist is Adri Nieuwhof uit Lopik. Ze hoort nergens bij en ze zit in geen enkel bestuur, maar ze schrijft voor de Electronic Intifada. Na 7 oktober 2023 pompt ze eerst negen dagen lang de pro-Hamas-shit van het internet rond, om dan op 16 oktober op de X eindelijk, in een bijzin iets over de Israëlisch gijzelaars te schrijven:
Dan gaat de X-tekst van Adri Nieuwhof alleen nog maar over de gijzelaars en niet over de 1400 onschuldige burgers die het slachtoffer van de Hamas-pogrom zijn geworden.
Is dit vroeger ooit anders geweest?
Zoals ik in mijn boek “Vijftig Jaar Palestina Komitee” al door archiefmateriaal heb aangetoond, kenmerkte de pro-Pal-beweging zich altijd al door ” in een context plaatsen” en relativeren. Na de moord op elf Israëlische Olympische sporters in 1972, vond het Palestina Komitee dat de Nederlandse Joodse gemeenschap “hysterisch reageerde”. Na het “Coastal Road massacre” in 1978 (38 vermoordde Joodse burgers), dat gepleegd werd om het vredesverdrag tussen Israël en Egypte te dwarsbomen, werd intern gediscussieerd of het Palestina Komitee de massamoord moest veroordelen. Dat gebeurde uiteindelijk niet. Het bestuur van het Palestina Komitee plaatste de aanval op burgers ” in een context” net zoals ze dat in oktober 2023 doen.
Is er dan iets veranderd? Ja, er is veel veranderd. De redacties van NRC, Trouw en NOS om maar een paar media te noemen, zijn nu na al die jaren langzamerhand in handen van de pro-Palestijnse lobby gevallen. Het wegkijken, het relativeren en het besmuikt goedkeuren komt nu van de officiële mainstream media en niet meer van een marginaal clubje. We staan er helemaal alleen voor en je kunt er op dit moment heel weinig aan doen!
Amin Abou Rashed, de vertegenwoordiger van Hamas in Nederland, zit in voorarrest wegens de verdenkingen: Geld witwassen, het ontduiken van de sanctiewet 1977, het deelnemen aan een criminele vereniging, het leiding geven aan een criminele vereniging en voortzetting van de activiteiten van Stichting Al Aqsa. De solidariteitsacties komen slechts moeizaam op gang. De deftige officiële pro-Palestijnse organisaties als Rights Forum, BDS Nederland en het Palestina Komitee branden hun handen niet aan de Hamas-gelieerde activist uit Leidschendam.
Twee organisaties steunen Amin Abou Rashed: Zijn eigen Palestijnsegemeenschap.nl , dat banden met de moslimbroederschap heeft aan de ene kant en de PFLP mantelorganisatie Samidoun, met een marxistische achtergrond, aan de andere kant. Ibrahim Al-Baz van het Palestina Komitee en Anita Risseeuw van ‘Rotterdam voor Gaza’ waren weliswaar bij de demonstratie bij de rechtbank, maar spelen een ondergeschikte rol bij de activiteiten.
De activisten tonen een bekwame behendigheid bij het verdraaien, verzwijgen en veranderen van de feiten over het proces. Op Facebook werd lange tijd gezwegen, als de Zeeuwse Corrie van der Hart opeens aan Anita Risseeuw vraagt wat er aan de hand is:
De rechtszaak waar Corrie van der Hart naar verwijst, vond anderhalf jaar geleden plaats. De Stichting ISRAA kreeg toen gelijk van de rechter en mocht bij de RABO-bank een rekening openen. Dat was echter een civiele zaak, terwijl we nu met de strafrechter te maken hebben. CIDI krijgt de schuld van de vermeende “hetze”.
Anita Risseeuw, die nota bene bij de rechtszaak aanwezig was, liegt nu keihard, dat er geen concrete bewijzen tegen Amin Abou Rashed zijn. Tijdens de pro-forma zitting werden echter al heel wat bewijzen genoemd, waaronder gevonden contant geld en overboekingen naar een bank die op de sanctielijst staat. De beschuldigingen komen bovendien van de FIOD en het Openbaar Ministerie en niet vanuit Israël.
In de bovenstaande video van LeftLaser zie je dat ik uitvoerig bij de feiten stil sta. Helaas heeft Bob Scholte van Leftlaser hele stukken uit mijn betoog geknipt. Thomas Gerhard Hofland vertelt in de video keiharde leugens. Ik noem ze hier even op:
Thomas: “Hij wordt zogenaamd beschuldigd van het financieren van Hamas” Mijn commentaar: “Amin Abou Rashed wordt daadwerkelijk beschuldigd van het overtreden van de sanctiewet 1977 en niet zogenaamd beschuldigd.”
Thomas: “Wij verwerpen deze beschuldiging volledig” Commentaar van Kees Broer: “Thomas Gerhard Hofland was niet in de rechtszaal en weet niet wat de bewijsvoering is. Hij weet domweg niet waar de beschuldigingen op gebaseerd zijn. Hij roept maar wat”
Thomas: ” Hij stuurt dat geld naar vluchtelingenkampen in Libanon, Syrië en Jordanië.” Commentaar van Kees Broer: “De rechtbank heeft uitdrukkelijk gesteld, dat Amin Abou Rashed niet voor het bieden van humanitaire hulp terecht staat, maar wél voor het overtreden van de sanctiewet 1977”
Thomas:”…de boekhouding laat zien en bewijst, dat het geld wordt uitgegeven aan humanitaire hulp..” Commentaar Kees Broer: “In de pro-forma zitting werden getuigenissen van bestuursleden van Stichting Israa genoemd, waarin juist werd gesteld, dat de lijst met donateurs door Amin Abou Rashed was overgenomen en dat onduidelijk was waar het geld vandaan kwam en waar het geld naar toe ging. De biljetten van 500 Euro in de verzameling in beslag genomen contant geld, wekken wantrouwen.”
Thomas: “Daarnaast zou ik graag willen zeggen, dat Hamas geen terroristische organisatie is..” Commentaar Kees Broer: “Thomas Gerhard Holfland kan niet tegelijkertijd zeggen dat de aanklacht niet waar is, om vervolgens de gewapende strijd te steunen en dan ook nog zeggen dat Hamas geen terroristische organisatie is. Het is duidelijk dat hij Hamas steunt , niet ondánks dat het een terroristische organisatie is, maar omdát het een terroristische organisatie is.”
De video van Leftlaser laat een verrassend verschil van mening tussen Hamas en PFLP zien. Jacob Bodden (de beiaardier) keurt het conservatieve en naar zijn eigen zeggen “rechtse” beleid van Hamas af. Op zijn eigen manier en met zijn beperkte politieke inzicht probeert hij dan toch een kleine afstand ten opzichte van Hamas te creëren.
Ook al lijkt de sfeer tijdens het interview ontspannen, je ziet dat Bob Scholte steeds achter mij aan blijft lopen. Ik had hem al een kwartier te woord gestaan en hem alle feiten verteld. Ik wist op een gegeven manier niet meer hoe ik hem kwijt kon raken. Nu heb ik de twee methodes gevonden, waarmee LeftLaser en Bob Scholte bestreden kunnen worden: Terug filmen en aanraken. Bob Scholte kan niet tegen aanrakingen.
Tijdens de pro-forma zitting met de vermoedelijke Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed, van afgelopen dinsdag 26 september 2023, hanteerde advocate Jill Leyten een opmerkelijke verdedigingsstrategie. Ze probeert twijfel te zaaien en haalt trucjes uit.
Amin Abou Rashed wordt ervan verdacht de activiteiten van de verboden Stichting Al Aqsa te hebben voortgezet. Amin zit zelf niet in het bestuur van de opvolger van Al Aqsa, de stichting ISRAA. Zijn dochter Ieman zat ooit in het bestuur en de laatste tijd zat daar dochter Israa. Abou Rashed zou de lijst van donateurs van de huidige Stichting ISRAA hebben overgenomen, om de activiteiten van Stichting Al Aqsa voort te zetten. Hij zou de donateurs allemaal 35 Euro per maand hebben laten betalen.
Bovendien wordt Amin Abou Rashed er van beschuldigd de Sanctiewet 1977 te hebben overtreden. Deze wet stelt wettelijke eisen aan (financiële) instellingen om hun integriteit te waarborgen en zo ongewenste handel, witwassen en terrorisme te bestrijden. Door deze overtreding te organiseren, wordt Amin Abou Rashed er ook van verdacht deel van een criminele vereniging uit te maken. In totaal zijn er daardoor vier beschuldigingen, die allemaal ernstig genoeg zijn om een voorlopige hechtenis te rechtvaardigen.
Volgens advocate Jill Leyten komen de bewijzen in deze zaak allemaal van de firma Bluewater Intelligence gevestigd in de Verenigde Staten, die ook voor de regering van Israël werkt. De bewijzen zouden daarom minder betrouwbaar zijn. De FIOD stelt echter dat er verdachte girale overboekingen naar de “Mercy Association” zijn gedaan. Deze organisatie is betrokken bij Hamas. De Islamic National Bank staat ook op de sanctielijst en één van de bestuursleden van deze bank is een hoge Hamas-functionaris. Er zijn, op in beslag genomen computers, bankafschriften van deze bank gevonden. Vanuit deze bank worden de salarissen van Hamas-medewerkers betaald. In het huis van Amin Abou Rashed zijn voorwerpen van de militaire tak van Hamas gevonden. Al deze feiten, door de FIOD en politie zelf geconstateerd, laten betrokkenheid bij Hamas zien.
De verdediging bij monde van advocate Jill Leyten formuleert als verweer, dat betrokkenheid een te vage term is en dat die nog bewezen moet worden.
De Stichting ISRAA maakt volgens het Openbaar Ministerie deel uit van de “Union of Good”, dat fondsen voor Hamas verzamelt. Deze organisatie doet zich voor als liefdadigheidsorganisatie, terwijl ook gelden naar Hamas vloeien. De Holy Land Foundation is daar destijds, ruim twintig jaar geleden, in de Verenigde Staten voor veroordeeld. Amin Abou Rashed stond destijds in 2004 al, als vertegenwoordiger van de Stichting Al Aqsa, in de boeken van de Holy Land Foundation . De verdenking is dat hij deze activiteiten heeft voortgezet.
Deze activiteiten van de “Union of Good” worden gecoördineerd door het “Palestinians Relief and Development Fund (Interpal)” dat vooral in het Verenigd Koninkrijk, maar ook in Nederland optreedt. De Stichting ISRAA heeft ook een afdeling in Gaza, met als directeur Ibrahim Gudai. Deze man heeft een direct contact met de militaire tak van Hamas. Volgens de schoonzoon van Amin Abou Rashed wordt er contant geld meegenomen naar Israël, dat uiteindelijk in Gaza bij de “Union of Good” terecht komt. Natuurlijk zegt de advocate van Amin Abou Rashed, dat die verbanden nog bewezen moet worden. “Is het geld wel echt aan Hamas ten goede gekomen?” en ” Wat betekent het gelieerd zijn aan Hamas nu eigenlijk precies?”. De bestuursleden van ISRAA en de schoonzoon stellen dat het haast niet mogelijk is geld naar Gaza over te maken, zonder dat Hamas erbij betrokken is. Ongeveer tachtig procent van het inkomen van Gaza komt uit geld van NGO’s. “Is het überhaupt mogelijk geld naar Gaza over te maken, zonder dat Hamas erbij betrokken is?”
Een andere truc die de advocate van Amin Abou Rashed uithaalt, is suggereren dat er interne emails zijn, die de rechtbank niet kent, waarin het Openbaar Ministerie stelt dat het onderzoek dit jaar afgerond moet zijn. De Officier van Justitie was kwaad over deze bewering, omdat de advocaat die emails, die niet voor haar bestemd zijn, had moeten melden. Later blijkt dat ook de rechter deze emails in een verzameling documenten heeft ontvangen.
Het onderzoek wordt vertraagd, doordat de telefoon van Amin Abou Rashed niet gekraakt kan worden. Hij weigert de toegangscode te geven. Het Openbaar Minsiterie vermoedt dat op deze telefoon nog meer overboekingen naar verdachte banken staan en dat het netwerk, waar de verdachte deel van uitmaakt nog grotendeels ontsluierd moet worden. Er zijn veel data-dragers en apparaten die nog uitgelezen moeten worden. Het commentaar van de advocate op deze onthulling is: “We moeten nog maar zien wat de FIOD in het dossier stopt.” Ook die opmerking wekt de woede van het Openbaar Ministerie op. Alle FIOD medewerkers werken onder een ambtseed en zullen alle bekende informatie, zowel pro-als ook contra, in het dossier stoppen.
Amin Abou Rashed is tot nog toe nog niet door de reclassering onderzocht, waardoor het onduidelijk is of hij medisch gezien geschikt voor voorarrest is. De verdediging heeft wel de private organisatie Forensisch Maatwerk een rapport laten schrijven. Uit dat rapport blijkt dat Amin Abou Rashed door zijn vele medisch problemen, slechts één oog, hoge bloeddruk, een kunstmatige heup en maar één arm, niet in staat is in voorarrest te blijven en dat hij met een enkelband vrijgelaten zou kunnen worden. Het Openbaar Ministerie stelt echter dat een enkelband niet bij voorarrest wordt gebruikt, omdat het geen herhaling van strafdaden voorkomt. De rechter heeft afgelopen dinsdag een echt officieel reclasseringsonderzoek gelast.
Wat betreft de verwachte strafmaat, refereert de Officier van Justitie naar de zeer kleine verzameling aan jurisprudentie. Er zijn nog haast geen mensen veroordeeld voor overtreden van sanctiewetten. Er is een veroordeling van Tamil Tijgers (Sri Lanka) die vanuit Nederland geld naar deze organisatie hebben doorgesluisd. Die zijn veroordeeld tot zes jaar cel, en dat werd later tot vijf jaar verlaagd. Er hangt Amin Abou Rashed dus een behoorlijke straf boven het hoofd. Zijn dochter komt er waarschijnlijk genadiger vanaf, omdat ze heeft gehandeld onder invloed van de vader en omdat de duur van het plegen van de strafdaden korter is dan bij de vader.
Amin Abou Rashed heeft aangeboden zich helemaal uit alle organisaties terug te trekken en zonder contacten in zijn huis te blijven zitten. Intussen heeft zijn dochter Israa zich op 3 juli 2023 al als bestuurslid van de Stichting ISRAA laten uitschrijven. Het is trouwens onbegrijpelijk dat Anne Jellema zich na alle verhoren die ze heeft ondergaan en alle zware beschuldigingen, nog steeds als bestuurslid staat ingeschreven. Dat geldt ook voor Wilhelmina Johanna Maria Meiland (29-09-1979).
Tijdens de pro-forma zitting maakt de vrouw van Amin Abou Rashed, ondanks alle waarschuwingen dat fotograferen verboden is, toch een foto. Een politieagent moet er aan te pas komen om de foto te verwijderen.
De volgende pro-forma zitting zal op donderdag 7 december om 15:30 uur plaats vinden. Ik moet er wel bij vertellen dat ik op deze pro-forma zitting opmerkzaam werd doordat er door Samidoun een demonstratie werd aangekondigd. Aanvankelijk zou deze zitting op 4 oktober plaatsvinden. Wie dus de volgende keer naar de rechtszaal wil komen, zal dit goed in de gaten moeten houden.
Eindelijk, na 12 jaar blogs over Amin Abou Rashed en zijn fondsenwerving voor Hamas schrijven, zit ik dan in de wachtruimte voor de publieke tribune, van de Rechtbank Rotterdam. Wat zijn de feiten die het Openbaar Ministerie en de FIOD hebben verzameld, die er toe hebben geleid dat er nu toch een rechtszaak komt? Mag Amin Abou Rashed zijn proces in vrijheid afwachten of moet hij in de PI Sittard blijven, ver weg van zijn familie? Het zijn vragen waarop ik vandaag een antwoord hoop te krijgen.
Oscar Bergamin, de aanvoerder van het comité “Free Amin Abou Rashed” (zie foto) komt de wachtruimte binnen en vraagt of ik weer een blog over hem ga schrijven. “Niet over jou maar over Amin Abou Rashed”, antwoord ik. Er ontspint zich een discussie over de vraag waarom The Rights Forum en het Palestina Komitee geen solidariteit met de vermoedelijke fondsenwerver hebben getoond. Waarom heeft het ELSC, met Liesbeth Zegveld en Brechtje Vossenberg geen advocaat ter beschikking gesteld? Het stellen van de vraag is tegelijkertijd ook al het antwoord geven. Ze trekken hun keutel in en willen niet met deze zaak geassocieerd worden. Oscar Bergamin vertelt mij, dat hij wel regelmatig contact met de overige pro-Palestijnse organisaties heeft.
Er komt een politievrouw de trap naar de wachtruimte op en vraagt naar een mijnheer Broere. Ik mag meekomen naar de rechtszaal zelf om daar plaats te nemen. Er komt een politieman naast mij zitten, voor de veiligheid. Iets verderop zitten dochter Ieman Abou Rashed, haar man, de vrouw van Amin, en de broer van Amin Abou Rashed. Ook in de zaal aanwezig: een man van de FIOD, een reporter van het AD en een vertegenwoordiger van de NPO, die een podcast opneemt. (De winteractie van Anne).
De belangrijkste feiten over Amin Abou Rashed, die je echt alleen in de rechtszaal hoort en die in geen enkel ander medium, zij het Trouw, AD of NPO, worden weergegeven, vind je in mijn Twitter-bericht van direct na de rechtszitting:
Tijdens de pauze blijf ik in de kleine ruimte tussen bewaking en rechtszaal staan. Weliswaar voel ik mij in het geheel niet bedreigd of in gevaar, tenslotte heb ik net nog naast de vrouw van de belangrijkste vertegenwoordiger van Hamas in Nederland gezeten, maar je weet nooit wat er buiten gebeurt. Daardoor kom ik in gesprek met de vertegenwoordiger van de FIOD, die mij vertelt waarom het allemaal zo lang geduurd heeft, voordat Amin Abou Rashed voor de rechter komt. De feiten zijn tenslotte al sinds 2014 bekend. Het heeft te maken met de onderzoekscapaciteit en de focus van banken op witwassen en naleven van internationale regels. Tot voor kort kon er zonder bezwaar geld naar het buitenland worden overgemaakt, maar sinds kort zijn banken verplicht elke verdachte transactie te monitoren. In dit geval zijn er girale overboekingen naar een aan de terreurorganisatie Hamas gelieerde bank geconstateerd.
De tolk van Amin Abou Rashed is ook in de krappe wachtruimte aanwezig en ik praat met hem over het Arabische dialect van Amin Abou Rashed. Dat blijkt een Syrische/Libanese variant van het Arabisch te zijn, die afwijkt van het standaard Arabisch. Ik vraag de tolk ook nog of hij zelf het Egyptische Arabisch spreekt. Hij is daar heel verbaasd over, omdat het inderdaad klopt, maar niemand vraagt dat ooit aan hem. Mijn onderzoekservaring als cultureel antropoloog is dus toch nog ergens goed voor geweest. (Bestuurslid Ibrahim Al-Baz van het Palestina Komitee is op bovenstaande foto te zien)
De advocaat van Amin Abou Rashed heeft tijdens de zitting een tranentrekkend relaas over de medische toestand van Amin Abou Rashed ten gehore gebracht. Hij heeft slechts één arm, een nieuwe heup en mist een oog. Nu is Amin bang om door hoge bloeddruk ook het andere oog te verliezen. Hij mag vaak niet alle medicijnen, die hij per dag nodig heeft, in één keer in zijn cel hebben. Hij zit ver weg van zijn familie in de PI Sittard en kan daar het Limburgse dialect niet verstaan. Toch mag dat de rechtbank niet vermurwen en wordt besloten dat Amin Abou Rashed in ieder geval tot 7 december, 15:30 uur, het tijdstip van de volgende pro-forma-zitting, in voorarrest blijft. Het vluchtgevaar is hoog en de kans op herhaling is groot. Bovendien zijn alle vier aanklachten, overtreding van de sanctiewet 1977, deelname aan een criminele vereniging, geld witwassen en voortzetting van activiteiten van een verboden stichting (Al Aqsa), ernstig genoeg om een voorarrest te rechtvaardigen.
Eenmaal buiten de rechtbank aangekomen word ik op een hele vervelende manier door Bob Scholte van het videokanaal LeftLaser geïnterviewd. Hij wil me niet laten gaan en blijft mij volgen. Ik ken Bob Scholte uit 2015 toen hij tijdens een discussie op de VU mij intimideerde door 200 foto’s van mij te maken. Bovendien werkte hij in 2017 met Amin Abou Rashed samen bij de organisatie van een demonstratie tegen de Israëlische premier Netanyahu, in Den Haag. Dat alles bedenkende aarzel ik direct naar mijn auto te lopen. Je weet maar nooit met die terreurondersteuners. Ik ben benieuwd of hij de videobeelden gaat gebruiken. Hier onder zie je mijn eigen opname:
LeftLaser maakt hele vervelende interviews en valt mensen lastig.
Regelmatig verschijnen er krantenartikelen van The Rights Forum bestuurslid Berber van der Woude, waarin zij de schuld van het mislukken van de Oslo-akkoorden (1993) en het uitblijven van vrede tussen Palestijnen en Israël, geheel aan de Joodse staat Israël wijt. Wie is deze vrouw en welke hopeloze strijd voert zij?
Op de website van The Rights Forum, de door Dries van Agt opgerichte anti-Israëlische organisatie, staat sinds kort Berber van der Woude genoteerd als bestuurslid. “Berber van der Woude is politicologe. Ze werkte bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken als diplomaat en beleidsadviseur op het gebied van vredesopbouw en ontwikkeling van de veiligheid- en justitiesector in (post-)conflictgebieden zoals Burundi, Democratische Republiek Congo, Colombia en – haar laatste diplomatieke plaatsing – Ramallah. Nu werkt ze als zelfstandig adviseur, coach en facilitator voor (semi)overheidsorganisaties.”
Als diplomate, althans medewerker van het consulaat, in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever, had zij mogelijk nog een positieve rol in het vredesproces kunnen spelen. Nu zij echter naar eigen zeggen ontslag heeft genomen bij Buitenlandse Zaken, kan zij hooguit als adviseur en schrijfster van krantenartikelen iets roepen. Het is de vraag of dat dan iets uitricht. Opvallend is wel, dat de Nederlandse regering, samen met andere Europese landen, een goede relatie met Israël onderhoudt, terwijl Berber van de Woude alleen maar Israël de schuld kan geven en geen enkele objectieve positie in schijnt te kunnen nemen.
Berber van der Woude werkt nu bij het consultancybedrijf “Organize Agile”, dat zichzelf ten doel stelt “Het trainen, begeleiden en adviseren van bedrijven en organisaties in de toepassing van wendbare en flexibele werkwijzen door middel van training en opleiding, het bieden van project- en portfolio-management alsmede het bieden van nieuwe vormen van organiseren.” Andere handelsnamen van “Organize Agile” zijn Scrum Company B.V., New Management Carrousel en Organize Reality. Het zijn vertrouwenwekkende namen in een snel veranderende wereld.
De Agile-Scrum-methode gaat er vanuit dat alles in een organisatie, zowel teams, methodes van werken als de organisatie zelf, veranderlijk is. Projecten moeten daarom in kleine stapjes (zogenaamde “runs”) uitgevoerd worden, waarbij elke twee weken een werkbaar product opgeleverd moet worden. Blijkbaar is het Berber van der Woude niet gelukt in Ramallah zo’n project succesvol uit te voeren en gaat ze daarom haar kennis en kunde op Nederlandse overheidsorganisaties botvieren. We houden ons hart vast.
Het bedrijf “Organize Agile” waar de “voormalige diplomaat” Berber van der Woude werkt, is sinds juli 2023 onderdeel van de holding “Changekitchen Groep B.V.” met 150 medewerkers, in Vlijmen. Changekitchen schrijft over zichzelf: “Verandering is er altijd en overal. Changekitchen stapt in om organisaties Fit for Future te maken: slim, snel en wendbaar richting het gestelde doel. Dit brengt energie en beweging.”
Op Youtube stelt “Changekitchen” zich voor met een lied over verandering:
We begrijpen nu een beetje beter waarom Berber van der Woude liever bij een onderdeel van Changekitchen werkt, dan in een suf kantoor in Ramallah. De Palestijnse Autoriteit wil namelijk helemaal niet “Fit for Future” gemaakt worden of veranderen en dat is volgens Berber van der Woude allemaal de schuld van Israël.
