blog over Palestijnen, terrorisme, Islam, Israël, misstanden en persoonlijke belevenissen.
Disclaimer
De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.
“Er liep een paashaas door het dorp, een beetje nonchalant, alsof het normaal was. ‘Nijntje’, riep Lucie van Roosmalen enthousiast, terwijl het dier geld pinde bij de automaat van de Rabobank.” Zo begint een column van Marcel van Roosmalen, over de Paashaas, die ik nu al vijf keer tot mij heb moeten nemen.
Op 30 november 2023 bezocht ik samen met mijn echtgenote in het Parktheater van Eindhoven, de voorstelling “Zandweg 17” van Marcel van Roosmalen en Eva Hoeke. Na afloop klonk een matig applaus en er werd tijdens het applaus niet opgestaan, door de Roosmalen-fans. We liepen naar buiten en mijn vrouw verwonderde zich over de matige reactie van het publiek. “Dat is helemaal niet vreemd”, vertelde ik haar, omdat alle door Marcel van Roosmalen tijdens de voorstelling voorgelezen columns al een keer in NRC hebben gestaan. Ook de columns die Eva Hoeke voorlas, zijn al een keer eerder gepubliceerd en wel in de Volkskrant.
Het echtpaar Roosmalen-Hoeke reist nu al twee jaar met een voorstelling door het hele land, waarvan 80% bestaat uit reeds eerder gepubliceerd materiaal. Volgens Eva Hoeke levert een avond theaterspelen, dat wil zeggen: oude columns voorlezen, wel 2000 Euro per avond op. Dat is meer dan ze voor een gepubliceerde column in de Volkskrant kreeg. Opgewarmde kost voorlezen en dat dan goed betaald.
Marcel van Roosmalen maakte het die avond wel héél bont, door voor de vijfde keer de column over het waarnemen van een paashaas in Wormer te presenteren. De eerste keer publiceerde hij de paashaas in de NRC, daarna nam hij de column in het boek Totaal 2 op, vervolgens las hij de column tijdens de presentatie van Totaal 2 in Paradiso op. Tijdens een talkshow met Gijs Groenteman werd de paashaas voorgelezen en uiteindelijk werd de opgewarmde paashaas nog een keer in het Parktheater van Eindhoven ten gehore gebracht. Vijf keer paashaas.
Jarenlang heeft Marcel van Roosmalen zich als freelance journalist door het leven gesappeld en het is hem van harte gegund, dat hij nu eens een keer helemaal tot bloei komt. Door “overexposure” zal hij echter op deze manier snel uitbloeien en zal zijn glorie vergaan.
“Je hebt net met drie ‘hardcore’ zionisten zitten praten. Wil je alsjeblieft onthouden, dat we aardig tegen je zijn geweest. Maar dat komt ook, omdat je ons een sigaret hebt gegeven.” Zo eindigde een gesprek met een jonge vrouw, die zichzelf als zijnde “Palestina demonstrant” identificeerde, op het terras van café Eik en Linde op de avond van de Jom Hashoah herdenking in de Hollandsche Schouwburg, pal naast het café.
De Jom Hashoah herdenking verliep weliswaar grotendeels zoals elk jaar, maar toch waren er enkele opmerkelijke feiten te vermelden. We leven nu 80 jaar na de Shoah en de Gemeente Amsterdam vond het, bij monde van Burgemeester Femke Halsema, tijd worden voor verontschuldigingen voor de houding van de stad Amsterdam tijdens de oorlog. Halsema hield een indrukwekkende voordracht, waarbij ze het lot van één van de vermoorde Joodse vrouwen uitlichtte.
Foto de herdenking (NOS app)
De toespraak van Holocaust-overlevende Esther Barendse-Boas maakte grote indruk door het krankzinnige en tragische verloop van haar redding uit de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg (waar nu het Holocaust Museum is). Aanvankelijk als klein kind gered uit de crèche. Daarna als kind door een NSB-er verraden. Toen bij een gezin in Friesland ondergebracht. De ouders wilden als laatste redmiddel op de zogenaamde Barneveld-lijst komen, in de hoop dan niet gedeporteerd te worden. Esther moest toen terug naar haar ouders gebracht worden, zodat het hele gezin op de Barneveld-lijst zou komen. De onderduikouders hadden er geen begrip voor, dat een gered kind teruggegeven zou worden. Het hele gezin werd daarna alsnog naar Theresienstadt gedeporteerd en overleefde de oorlog.
Een opmerkelijke observatie in het huidige gepolariseerde politieke klimaat, was de snelle en terloopse handdruk tussen voorzitter van de Tweede Kamer, Martin Bosma, en de Burgemeester van Amsterdam. Gelukkig werd er verder tijdens de herdenking geen wanklank gehoord. Toch voelden we tijdens het hele gebeuren de aanwezigheid van de vorige maand overleden activist Michael Jacobs. Hij was bij ons.
Na de herdenking doken we meteen café Eik en Linde in, om herinneringen uit de tijd van de geheime zionistische organisatie WAAR op te halen. Tijdens de gesprekken viel al meteen op, dat we in hele verwarrende en gepolariseerde tijden leven. Waren de meeste pro-Israël-activisten een jaar geleden nog helemaal vóór Donald Trump, komen daar nu hele ernstige twijfels over het rechtstatelijke karakter van de decreten tussen. Een ander twistpunt is opeens de mening over de acties tegen de LGBTQA+ gemeenschap in Hongarije. Opeens gaan de gesprekken niet meer over Israël, maar over Oekraïne, Hongarije en de VS.
Bedelende om een sigaret bij de aardige meisjes naast ons op het terras, kregen we opeens een hele ingewikkelde tirade tegen de beveiliging van de Jom Hashoah herdenking te horen. Eén van de beveiligers was op het terras komen vragen, wat de betreffende dame daar eigenlijk deed en of ze van plan was te gaan demonstreren. Op dat moment waren mijn WAAR-vrienden het weer allemaal met elkaar eens en we zeiden tegen dat sigaretten-meisje: “Weet je eigenlijk wel hoe zwaar Joodse- en Israëlische evenementen tegenwoordig beveiligd moeten worden, door jullie toedoen?” Dat werd een andere cafébezoekster, die zichzelf intussen als zijnde “geadopteerd uit Iran” kwalificeerde, al meteen teveel. “Dit wil ik niet horen” en ze vluchtte terug het café in.
Het werd toch nog een gezellig gesprek, omdat we tegen elkaar zeiden: “De fascist, dat is gelukkig altijd: de ander”
The Rights Forum, de stichting van de reeds een jaar geleden overleden vroegere premier Dries van Agt, blijft de meest deftige van alle anti-Israël-organisaties. Gericht op de juridische strijd tegen Israël en in een poging om vooral de lobby in de Haagse instituties vorm te geven, gebruikt The Rights Forum vooral oud-ambassadeurs, juristen en oud-politici. Toch zijn er een paar schandaaltjes bij The Rights Forum en we kunnen het niet laten nog even de vinger op de zwerende wonde te leggen.
Nadat we al eerder van het vertrek van Hamasmeisje Dorien Bal uit The Rights Forum gewag hebben gemaakt, kunnen we nu melden dat er twee ruziezoeksters tot de Raad van Advies zijn toegetreden. Sylvana Simons probeert na het BIJ1-avontuur nu de Palestijnse zaak te politiseren. Veel plezier ermee. Nadia Bouras is in staat, naast haar werk als docent, ongeveer tien keer per dag een controversiële tweet de lucht in te smijten. Wat de twee nou precies van het Midden-Oosten-conflict begrijpen en welke kennis ze mee brengen, dat staat nog in de sterren geschreven. Intussen houdt Dr. André Nollkaemper (internationaal recht) het voor gezien en laat het adviseurschap voor The Rights Forum aan zijn ex-vrouw Liesbeth Zegveld over.
Voorzitter Jaap Doek heeft al op Youtube aangegeven dat hij dit jaar, na tien jaar voorzitterschap, zal aftreden. Bij de Kamer van Koophandel en op de website is daar echter nog niets van te zien. In het Youtube-interview vertelt Jaap Doek dat The Rights Forum weinig succes met de politieke lobby tegen Israël heeft gehad. Sinds 2016 wordt een breder publiek aangesproken, door voorlichting en informatie.
Berber van der Woude zal de nieuwe voorzitter worden. Ze zit al twee jaar in het bestuur van de stichting. Ze presenteert zichzelf graag als “oud-diplomaat” en werd enkele keren bij de wekelijkse Palestina-demonstratie voor het Ministerie van Buitenlandse zaken gezien. De grootste blunder tot nog toe heeft Berber van der Woude gemaakt, toen ze in mei 2023 in debatcentrum Arminius te Rotterdam, op één podium met de veroordeelde PFLP-terrorist Salah Hamouri plaats nam.
Oprichter Dries van Agt is al weer een jaar dood. Samen met zijn “meiske” Eugenie koos hij voor de dood, in plaats van voor het leven. Daarmee op merkwaardige wijze aansluitende bij het levensmotto van de terreurorganisatie Hamas, waar hij tijdens zijn leven zo weinig afstand van nam. Als herinnering publiceerde Rights Forum een video waarin zowel de gewelddadige straatactiviste José van Leeuwen, als Esther van der Most, van het met Hamas sympathiserende Plant een Olijfboom, als ook directeur Gerard Jonkman in voor kwam.
Ondanks de vreemde ontwikkelingen in het bestuur en de raad van advies, van The Rights Forum, is dit toch de meest gevaarlijke anti-Israël groep van dit moment in Nederland. Al in een vroeg stadium heeft The Rights Forum zich, door WOO-verzoeken, op de universiteiten gericht. We zien nu een paar jaar later het bittere resultaat. De verontwaardiging over de vernielingen en intimidatie op de universiteiten hebben hebben niet kunnen voorkomen, dat er nu serieuze academische boycots plaats vinden.
Een ander succes van The Rights Forum is de boycot van F35-vliegtuigonderdelen voor Israël, die met juridische middelen is afgedwongen. Deze twee acties hebben meer succes gehad dan tien jaar lobby in Den Haag. Daarbij komt, dat The Rights Forum één van de drie blijvende bestendigde anti-Israël-organisaties is. De actiegroepen van Extention Rebellion en de studenten gaan weer voorbij, maar deze stichting blijft voorlopig. De enige hoop is, dat Sylvana Simons nog wat roet in het eten kan gooien.
Nadat Al Jazeera eerst probeerde, na de Maccabi-pogrom in november 2024, de Joden en met name Maccabi Nederland, de schuld in de schoenen te schuiven, volgt nu een aanval op de Christenen voor Israël. Journaliste Step Vaessen is in beide zaken de kwalijke aanstichtster. Opvallend genoeg wordt Al Jazeera daarbij geholpen door het Nederlands Dagblad, de Groene Amsterdammer en BOOS (VARA) van Tim Hofman. Alle genoemde media publiceren op 25 maart 2025, in een gecoördineerde aanval.
Enkele dagen geleden hebben de Christenen voor Israël de donateurs per email opgeroepen tot gebed. De overval van het BOOS-camera-team van Tim Hofman was niet ongemerkt voorbij gegaan. Een directe aanval van maar liefst vier media op de Christenen voor Israël was aanstaande: Al Jazeera, De Groene Amsterdammer, Nederlands Dagblad en BOOS (VARA).
” We vragen u om te blijven bidden voor Israël: voor de ontvoerden en voor hun families, voor allen die lijden onder terreur van Hamas en andere terroristische groeperingen (…)”
Het artikel van het Nederlands Dagblad is het meest opvallend. Normaal gesproken wordt dit dagblad door orthodoxe christenen gelezen, die Israël door dik en dun steunen. De religieuze overtuiging, dat God aan het volk Israël een belofte heeft gedaan en dat wij in deze dagen mogen beleven dat God deze belofte gestand doet, leeft heel erg in deze kringen. Het is daarom opvallend, dat het Nederlands Dagblad nu met seculiere en anti-Israël gezinde media samenwerkt om dit artikel tot stand te brengen.
In het artikel in het ND wordt ontkend, dat Al Jazeera en de Groene Amsterdammer ook in het complot zitten. Er staat: “In januari vroeg Investico het Nederlands Dagblad en BOOS als publicatiepartner voor dit onderzoek. Het ND kreeg daarvoor toegang tot alle data, interview-opnames en transcripties. We deden zelf daarnaast aanvullend onderzoek door middel van een enquête onder lezers en door deskundigen te benaderen. De drie mediapartners maakten vervolgens elk hun eigen publicatie met eigen keuzes, waarbij onderling wel gegevens en expertise werden uitgewisseld.”
Wat heeft Investico nu eigenlijk precies ontdekt? Christenen voor Israël is één van de donerende partijen bij de bouw van de wijk Revava, die in 2022, met goedkeuring van de Israëlische overheid is gebouwd. Volgens een Israëlische mensenrechtenorganisatie is een deel van de wijk op privaat land van Palestijnen uit Deir Istiya gebouwd. Dat wordt de Christenen voor Israël nu kwalijk genomen. Sara van Oordt van CvI zegt daarover: “De nieuwe wijk bestaat uit twaalf tijdelijke woningen, die daar zijn neergezet voor de opvang van Joodse vluchtelingen uit Oekraïne. ‘Wij hebben dat in overleg met het gemeentebestuur van Revava gedaan.’ Dat de huizen op privégrond van Palestijnen staan, is mij niet bekend. ‘Wij moeten dit nu eerst uitzoeken. Maar mocht bewezen zijn dat de huizen staan op het gebied van een Palestijnse boer, dan is het verplaatsen ervan het eerste wat wij zullen doen.”
Marieke Rotman (Investico)
Een ander deel van het artikel in het ND gaat over een undercover operatie tegen de Israëlische advocaat Nati Rom, die in Nederland middels de Stichting Or Ami, geld voor Israëlische kolonisten inzamelt en die van dat geld ook “pepperspray, camera’s en pistolen” zou financieren. Wat het Nederlands Dagblad niet wil beseffen, is dat de partijen waarmee de krant samenwerkt (Al Jazeera, Groene Amsterdammer, VARA en Investico) helemaal niet willen dat Israël zichzelf verdedigt, laat staan dat individuele Israëlische burgers dat doen. Je denkt toch niet serieus dat de oorlog in het Midden-Oosten met behulp van pepperspray en pistolen wordt gewonnen. Het gaat duidelijk om wapens ter zelfverdediging voor burgers. Het ND werkt nu samen met anti-Israëlische media.
Step Vaessen (Al Jazeera)
In een vorig item van de zender Al Jazeera English , van twee maanden geleden, getiteld “Framing violence: How Israel shaped the narrative and its impact on Dutch politics” heeft deze door Qatar gefinancierde TV-zender geprobeerd het frame om te draaien. Joden zouden de Maccabi-pogrom hebben georganiseerd. Alsof de Joden zichzelf in de gracht hebben gegooid!
Kati Piri (PvdA)
Nu de processen tegen de Maccabi-relschoppers gaande zijn, wordt duidelijk welke identiteit de geweldplegers hebben: Marokkanen, Nederlanders en Turken. Er worden nog 102 relschoppers gezocht. Slechts tien Israëlische Maccabi-supporters worden van geweld verdacht.
Nu Al Jazeera in een gecoördineerde aanval, met Investico, VARA en ND, de Christenen voor Israël aanvalt en daarbij niks anders vindt dan een paar pepperspray busjes en een paar huizen die misschien op privaat grondgebied gebouwd zijn, mogen we ons afvragen wie de volgende zal zijn. In ieder geval is duidelijk dat we ons grote zorgen moeten maken. De aanvallen van Al Jazeera, van twee maanden geleden, hebben afgelopen zaterdag opnieuw tot geweldsoproepen tijdens een demonstratie geleid. Wat zal de volgende fase in de escalatie zijn?
Dries van Agt wilde alles in eigen hand houden. Zijn postume interview lag al klaar. Zijn zelfgekozen dood, op zijn eigen wijze en op zijn zelf gekozen tijdstip, samen hand in hand met zijn “meiske”. Zijn eigen begrafenis in eigen besloten kring. Alles controlerende en in de hand houdende, heeft hij aan één ding niet gedacht: De toegang tot de hemelpoort. En hij kwam boven….maar wat gebeurt er dán?
Staande achter de deur van de Hemelpoort, aanschouwt Petrus een zeer merkwaardig tafereel. Dat zie je niet vaak, dat ze samen hand in hand aan komen lopen, en met wat voor een zelfverzekerde blik in hun ogen! Deze twee hemelgangers zijn wel erg zeker van hun zaak. Even aan de tand voelen.
Petrus: “Naam?” Dries: “Mijn beste, laat eerst het meiske maar vóór. Ik zal mij achter haar voegen.” Petrus: “Het meiske mag even op het bankje plaats nemen. Ze moet wel haar plaats kennen. Naam?” Dries: “Andreas Antonius Maria van Agt” Petrus: “Gedoopt?” Dries: “Jazeker amice! Op 12 april in de Parochie Heilige Nicasius te Geldrop” Petrus: “Ik ga even in het grote boek kijken” [Petrus slaat het grote boek open, bij de “G”, van Geldrop] Petrus [mompelend in zichzelf]: ” Dat zie je niet vaak, dat ze het van Geldrop tot in de wereldpolitiek schoppen. Eindhoven, Nijmegen, Den Haag, Den Bosch, Tokio, New York, Gaza-Stad, Heilig Landstichting”
Petrus: “Er zijn nog enkele vragen. Kleinigheden. Pure formaliteiten. Wat was in 1974 precies uw relatie tot monnik broeder Mattheus?” Dries: “Jan deksel driedubbel, ik weet met de beste wil van de wereld geen actieve herinnering aan de beste man te produceren. Wie zou broeder Mattheus nu eigenlijk zijn? Ik weet het werkelijk niet” Petrus: “Dat is nou zo leuk bij jullie politici. Altijd een grote mond, maar als het er op aan komt, dan is de herinnering plotseling weg. Dat broeder Mattheus aan de kleine jongetjes heeft gezeten, soit, dat deden wel meer monniken in die tijd. Dat hij zich in de biechtstoel door de Haagse crimineel Jan Brouwers heeft laten pijpen, het is vergeven en vergeten, de Allerhoogste heeft hem daarvoor reeds vergiffenis geschonken. Maar… wat deed hij in maart 1974 nou in een sex-salon te Breda?” Dries: “Ik zou het werkelijk niet weten, mag ik intussen doorlopen? Mijn meiske wordt koud hier op het bankje.” Petrus: “Je zal het nog warm genoeg krijgen. Hij, die de Alfa en de Omega is, zittende aan de rechterhand Gods, zal komen, om te oordelen, de levenden en de doden. Ik ga het je nu vertellen, om het geheugen van mijnheer Dries uit Geldrop even op te frissen. Broeder Mattheus haalde in de sex-salon twee pakjes op, die hij naar de Scheveningse gevangenis bracht. Eigenlijk mocht Broeder Mattheus, vanwege het seksuele wangedrag, niet meer bij gevangenen op bezoek komen. Maar wie had hem een speciale toestemming gegeven?” Dries: “De Minister van Justitie” Petrus: “En wie was er op dat moment de Minister van Justitie?” Dries: ” Dat zal ik dan wel geweest zijn” Petrus: “Goed geraden. Minister van Justitie en vice-premier. Door het binnensmokkelen van de wapens in de Scheveningse gevangenis konden de Algerijn Mohammed Koudache en de veroordeelde Palestijnse terrorist Adnan Nuri in oktober 1974 het kerkkoor gijzelen” Dries: [kijkt schichtig om naar meiske Eugenie] “Is het misschien mogelijk, alsnog om vergiffenis te vragen?” Petrus: “Het meiske Eugenie treft geen blaam. Zij heeft zich voorbeeldig gedragen, in dienst van haar man, haar volk en de kerk. Zij mag naar rechts en direct, zonder tussentijd in het vagevuur, door naar het Koninkrijk der Hemelen. Maar Dries van Agt uit Geldrop geven we mee aan Ali, de schoonmaker. Hij zal zijn tijd tot aan de wederopstanding in een hele andere Hemel moeten doorbrengen.”
Broeder Mattheus in zijn latere dagenDe kerkzaal in de Scheveningse gevangenis, na de gijzeling
Direct na de moord op filmmaker Theo van Gogh, in de Linnaeusstraat te Amsterdam, op 2 november 2004, vormden bloggers, journalisten en schrijvers een netwerk van islamcritici, dat op sociale media van zich liet horen. De kranten en televisiestations wilden niets van kritiek op islam weten. Veel van deze critici opereerden onder schuilnamen, uit angst of om hun baan niet te verliezen. Van deze beweging is nauwelijks iets over. De Erven-van-Gogh-beweging is gespleten en door interne ruzies, ziekte en dood opgeheven. Een analyse.
Waar baseren deze anti-islam-bloggers hun kritiek op? Twee boeken zijn in dit verband belangrijk. In “While Europe Slept, How Radical Islam is Destroying the West from Within” (2006) door Bruce Bawer, wordt een inktzwart beeld van Europa geschetst, waarin de immigratie vanuit islamitische landen en de slapheid van de Europese elites (het plat op de grond gaan liggen), de democratie en het vrije Westen bedreigen.
Het tweede boek, dat voor de anti-islam-bloggers belangrijk is geweest: Eurabia (2005) door Bat Ye’or (pseudoniem van de journalist Gisèle Littman), waarin een complottheorie uitéén wordt gezet. De Europese Gemeenschap zou in ruil voor olie uit de Arabische landen, de deuren voor de moslimbroederschappen en dus de radicale Islam openzetten. De belangrijkste vertolker van deze theorie was journaliste Pamela Hemelrijk (1947-2009). Op de website de Correspondent wordt deze complottheorie besproken.
Belangrijke doorgeefluiken voor deze anti-islam theorieën waren in die tijd na de moord op van Gogh: Frontaalnaakt, Het Vrije Volk, Hoeiboei, Tora-Yeshua, Keesjemaduraatje en AmsterdamPost. De schrijvers die op deze blogs vaak werden geciteerd, waren de arabist Hans Jansen, Carel Brendel, Ebru Umar en Joost Niemöller.
Ik moet er wel bij vertellen, dat de meeste van deze bloggers, journalisten en schrijvers niets van een “beweging” of “netwerk” wilden weten, ook al heb ik meerdere bijeenkomsten bijgewoond, waaronder één in Wijk en Aalburg, met Wiesje de Lange, die ik zelf had georganiseerd. We kunnen beter van een los-vast netwerk spreken. Een ander kenmerk van deze groep mensen was, dat er een hiërarchie bestond. De bloggers onderaan, wilden eigenlijk journalist worden en de journalisten wilden graag schrijver zijn en bovenaan stond de wetenschapper. Een drang naar erkenning was deze mensen niet vreemd, maar misschien projecteer ik nu mijn eigen streven op anderen.
De bloggers van deze anti-islam-stroming worden in december 2007 door Margalith Kleijwegt in Vrij Nederland scherp als “De Boze bloggers van de Rode Hoed” geportretteerd. Enkele maanden eerder had onderzoeksjournalist Joep Dohmen in NRC al een aanval op de “extreem-rechtse bloggers” gepleegd.
Belangrijk om te vermelden: Dit alles vond plaats vóór de opkomst van Geert Wilders met de PVV en het was ná de moord op Theo van Gogh.
Waarom is deze Erven-van-Gogh-beweging nu teloorgegaan? Behalve dat belangrijke leden intussen dood zijn (De arabist Hans Jansen, Pamela Hemelrijk, Jaap Mollema, Rene Geul, Het Vrije Volk) of uit de gratie gevallen (De “Joods-Christelijke” pastor Ben Kok van Tora-Yeshua en Peter Breedveld van FrontaalNaakt), zijn er drie belangrijke historische gebeurtenissen als oorzaak voor het verval en splitsing van de beweging van “Boze Bloggers” aan te wijzen.
Corona Tijdens de corona epidemie vertaalde het toch al geringe vertrouwen in de witte-wijn-zippende-grachtengordel elite zich in een vaccin-afwijzende en virus-ontkennende wappie-beweging, waar belangrijke spelers in de anti-islam-coalitie zich in konden vinden. De intussen in de Tweede Kamer doorgedrongen Thierry Baudet maakte dankbaar gebruik van deze stemming van wantrouwige activisten.
Oekraïne Tijdens een bijeenkomst in het Stadhuis van Eindhoven, over het neerhalen van de MH17 in Oekraïne, waar overigens niet alleen de blogger Keesjemaduraatje, maar ook de hoofdsredacteur van het blog Het Vrije Volk aanwezig waren, hoorde ik tot mijn stomme verbazing de journalist Joost Niemöller (Ongehoord Nederland) enkele pro-Kremlin nep-nieuws-berichten verkondigen. De MH17 had zichzelf neergeschoten of het Oekraïense leger had het gedaan, zoiets. De feitenvrije verkondiging van nepnieuws had zijn intrede gedaan. De pro-Russische sentimenten waren intussen in de wappie-community, FVD-gelederen en dus de Erven-van-Gogh-beweging doorgedrongen, daarmee een splijting veroorzakende.
Trump Als gevolg en voortzetting van de Corona- en Oekraïne-gekte en desinformatie, is de kandidaatstelling van Donald Trump in de Verenigde Staten natuurlijk ook een splijtzwam. Aanvankelijk had Donald Trump nog wel aanhang onder de islamcritici en pro-Israël-activisten in Nederland, vanwege de Abraham-akkoorden en zijn steun aan Israël. Na aantreden voor zijn tweede ambtstermijn blijkt dat de verspreiding van alternatieve feiten en desinformatie volkomen uit de hand is gelopen en gevaarlijk voor ons land wordt. De invloed van Donald Trump en Elon Musk op de High-Tech-bedrijven brengt de Nederlandse overheid in gevaar. Zie ook daarover het recente rapport van de rekenkamer.
Zoals jullie weten, heb ik op dit moment erg weinig tijd voor bloggen en de pro-Israëlische activiteiten. Ik heb mij na het schrijven van twee boeken alleen bezig gehouden met het volgen van processen tegen Amin Abou Rashed en Nazih Rustom. In de rechtszaal en op de publieke tribune kan ik met eigen ogen zien hoe de moslimbroederschappen ongestoord in Nederland en Europa hun gang kunnen gaan. Ik zie de ontwikkelingen, zoals beschreven in de boeken “While Europe slept” en “Arabia” voor mijn eigen ogen gebeuren.
Al jarenlang hebben Carel Brendel en ik voor deze ontwikkeling gewaarschuwd. Er wordt de moslimbroeders geen strobreed in de weg gelegd. Dat mogen de NPO en de serieuze kranten, die dat genegeerd hebben, zich echt wel aantrekken. Intussen dansen de heidenen door de straten en worden ze hooguit tot fop-straffen veroordeeld.
Deze blogs, keesjemaduraatje.blogspot.com en keesbroer.nl worden deze maand twintig jaar oud. Dat is zeker een complimentje waard, maar de toekomst is onzeker en we weten niet meer wie vriend of vijand is.
Vanaf dinsdag moeten vier vermoedelijke leden van Hamas zich in Berlijn voor de rechtbank verantwoorden wegens “lidmaatschap van een terroristische organisatie in het buitenland.” Zij zouden verantwoordelijk zijn geweest voor wapenopslagplaatsen van Hamas. De Rotterdamse Palestijn Nazih Rustom, voormalige bestuurslid van Stichting ISRAA, is één van de aangeklaagden.
Tijdens het proces, dat tot december 2025 duurt en in totaal 60 procesdagen telt, wordt onderzocht of Hamas in onder andere Polen, Bulgarije en Denemarken wapenopslagplaatsen onderhield. De aangeklaagden vulden de opslagplaatsen regelmatig met wapens en haalden de wapens ook op.
Nazih Rustom zou de zwager van Khalil Al Kharraz, de “plaatsvervangend commandant” van de militaire tak van Hamas in Libanon, zijn. Op 21 november 2023 werd Al Kharraz vermoedelijk gedood bij een Israëlische luchtaanval in Libanon, en een maand later werden de verdachten gearresteerd in Berlijn en Rotterdam.
Tijdens de uitlevering door Nederland, maakte Nazih Rustom een lichamelijk gebrekkige indruk, door met een rollator in de Rechtbank Amsterdam te verschijnen. Het was nauwelijks voor te stellen, dat deze oude strompelende man een reis naar Polen maakt om daar in de aarde te wroeten en wapens tevoorschijn te halen.
Geen bewijs voor concrete aanslagplannen
De onderzoeksrechter van het Duitse Federale Hof van Justitie gaat er momenteel van uit dat er geografische locaties van mogelijke doelwitten voor aanslagen op de telefoons van de verdachten zijn aangetroffen, “maar dat er nog geen concrete plannen voor aanslagen” zijn vastgesteld. Daarom worden de vier verdachten slechts wegens “deelname aan een terroristische organisatie in het buitenland” aangeklaagd. De maximale straf voor dit misdrijf bedraagt tien jaar gevangenisstraf.
