Koketteren met terroristen

De recensie over mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen", verscheen in het huisblad van het CIDI, centrum documentatie informatie Israël.

Eenzame Kerst voor Hans van Ginhoven

Hoe diep een mens vallen kan, bewijst maar weer eens het geval van ondernemer Hans van Ginhoven (Consultancyweb). Van succesvolle bedrijfsadviseur in Ede naar de koude straten van Eindhoven. Hans slaapt 's nachts in het Eindje, opvang voor dak-en-thuislozen. 's Ochtends om acht uur worden de daklozen op straat gezet en om 16:00 mogen ze weer terug naar binnen.

Hans van Ginhoven heeft darmkanker en als gevolg daarvan een stoma, die regelmatig verwisseld moet worden. Op 16 november j.l. verscheen er in het Eindhovens Dagblad een verslag over het dagelijkse leven in nachtopvang 't Eindje. In dat artikel blijkt al, dat Hans geen doorsnee dakloze is. Hij ligt daar met een laptop op zijn stapelbed en als hij even naar de WC moet om zijn stoma te verwisselen, wordt zijn laptop gestolen. Als hij overdag gedwongen buiten moet lopen, mag hij naar het invalidentoilet op het politiebureau om zijn stoma te verwisselen.



Intussen wil Hans van Ginhoven naar de Gemeente Eindhoven om zijn nijpende situatie te bespreken, maar is daar vanwege een lokaalverbod niet toe in staat. De baliemedewerkers zijn vanwege zijn omstandige taalgebruik en uitvoerige uiteenzettingen, zo geïrriteerd, dat hem de toegang is ontzegd.

Door zijn uitvoerige correspondentie met het Openbaar Ministerie wordt hem ook verboden emails te schrijven en bezoeken af te leggen. Bij de RABO-bank mag hij ook niet meer naar binnen.

Door het faillisement van Consultancyweb BV, de gedwongen verkoop van zijn huis in Ede (door de RABO-bank), de scheiding van zijn vrouw en het vertrek naar Eindhoven, staat Hans van Ginhoven er geheel alleen voor. Tijdens de rechtzaak in 2017, vanwege zijn lokaalverbod, woonde hij nog in een pension en kreeg een bijstandsuitkering. Nu krijgt Hans alleen een daklozenuitkering en slaapt in de nachtopvang.

Het verhaal van Hans van Ginhoven is het ultime bewijs, dat een dergelijk lot ons allen kan overkomen. Niet van de ene dag op de andere natuulijk. Eigenlijk zijn het vier stappen van onheil: Werk kwijt, huwelijk kapot, huis kwijt, op straat staan. Deze vier-traps weg naar de goot begint voor Hans in 2012 met het mislukken van zijn ambitiueze Ahja/TDABC voorstel voor de zorg in Nederland. 

In februari 2011 wordt in de Gelderlander beschreven hoe ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede een nieuw concept voor de zorg introduceert, waarbij naast de receptie van het ziekenhuis een reisloket wordt ingericht. Het pretentieuze concept Ahja, van Consultancyweb wordt echter niet geïmplementeerd. Daarmee komt Hans van Ginhoven in de kou te staan.

In oktober 2012 verhuist Consultancyweb naar de Luchthavenweg in Eindhoven en probeert opnieuw het concept Ahja op de markt te brengen. De term TDABC wordt nu aan Ahja toegevoegd. Kern van het betoog is, dat de kosten van de zorg beter geregistreerd moeten worden, waardoor besparing mogelijk is. TDABC is een methode die internationaal erkend is en betekent: Time-Driven Activity-Based Costing .

Nu is dat allemaal voorbij. De zorgconcepten werden niet geaccepteerd. Hans heeft een vordering van 31.184.688,95 Euro op de RABO-bank, maar slaapt intussen in de nachtopvang.

Boeren zijn subsidieslurpers

Als boeren protesteren tegen de Europese Unie en de Nederlandse staat, lijken ze in veel opzichten op opstandige studenten of uitkeringstrekkers die rebelleren. In wezen zijn ze kwaad op degenen die hen controleren en financieren. Het Europese beleid heeft de boeren tot afhankelijke niet-ondernemende subsidieslurpers gemaakt.

Ik zat midden in de nacht aan de rand van het Duitse dorpje Woltringhausen zwaar na te tafelen. De gastheer en zijn vrouw waren net samen met leden van de extreem-linkse partij Die Linke naar het Heilige Land op bezoek geweest en wilden wat foto's laten zien. Het gesprek komt op een gegeven moment op het thema Europa en landbouwsubsidies. De heer des huizes haalt opeens met zijn dronken kop een laptop te voorschijn en weet daarop de inloggegevens van een Duitse database met allemaal subsidies te voorschijn te toveren.

De arme boertjes in ons dorp, die altijd maar weer op de hoge heren in Berlijn en Brussel schelden en geen nagel hebben om aan hun reet te krabben, die blijken dus allemaal, zonder uitzondering, per jaar tonnen subsidie te ontvangen. Miljonairs!

In Nederland blokkeren de boeren steeds vaker wegen, pleinen en vliegvelden. Ik vraag mij af of er in Nederland ook zo'n database is, waar alle subsidies aan boeren op geregistreerd staan. Aanvankelijk ben ik nogal onverschillig over de boerenacties, tot er op een gegeven moment een vergelijking met de Holocaust gemaakt wordt. Zijn de protesterende boeren op ook maar een enkele manier te vergelijken met een minderheid die vernietigd wordt? Ook hier weer de vergelijking met protesterende studenten die hele rare dingen gaan roepen.

Mark van den Oever uit Sint Hubert maakte deze ongelukkige vergelijking met de Holocaust en dan wil ik wel eens weten hoeveel subsidie deze boer eigenlijk krijgt. Dat was in 2018 een bedrag van 25.592,43 Euro, waarvan 5.647,28 Euro als betaling voor klimaat- en mileuvriendelijke landbouwpraktijken. Mark van den Oever verdient dus al geld met het klimaat.

Peter Bontekoning, die afgelopen week Schiphol wilde blokkeren, maar door de marechaussee tegen werd gehouden, is ook een subsidieslurper. Hij streek in 2018 het bedrag van 20.337,31 Euro op, waarvan 6045.11 Euro als "betaling voor klimaat- en milieuvriendelijke landbouwpraktijken".

Lees de overige landbouwsubsidies per boer op https://mijn.rvo.nl/europese-subsidies-2018.

 

2019; Staying at Work; Staying Alive

"Wat zijn jouw goede voornemens voor 2019?", vroeg mijn vrouw in januari 2019. "Staying at Work; Staying Alive", antwoordde ik optimistisch. Met dat werken is het wel goed gegaan, maar aan het lang levend blijven heb ik toch in 2019 twee maanden lang getwijfeld.

Het begint allemaal op een donkere avond in februari 2019, als ik terugkeer van een gezellige borrel van Vrij Links in de Amsterdamse Jordaan. Als ik later op de pont naar Amsterdam Noord sta, word ik duizelig en gaat plotseling het licht uit. Ik word op de been geholpen door geschrokken omstanders. Later blijkt mijn arm gekneusd te zijn. De dokter behandelt alleen mijn arm en vraagt verder niet naar de oorzaak van het flauwvallen.

Een maand later kondigen zich nieuwe onheilstijdingen aan door middel van een email van het Centraal Bureau Rijvaardigheids Bewijzen  (CBR). Mijn vrachtwagenrijbewijs moet vernieuwd worden en ik heb een medische keuring nodig. Een huisarts mag tegenwoordig zo'n keuring niet meer uitvoeren en het is noodzakelijk een ARBO-dienst op te zoeken. De ARBO-diensten weten echter nog van niets en ik moet heel lang zoeken tot ik een achteraf kantoortje in het gezellige Veghel gevonden heb, waar ze dan wel voor veel geld een vrachtwagenrijbewijskeuring willen uitvoeren.

"Suiker", zegt de assistente van de ARBO-dienst in Veghel. "Zo kan ik u niet goedkeuren" Goede raad is duur. Hoe kom je van suiker af?  Vanaf die dag doe ik een dieet en ga tot grote hilariteit van de collega's, op de fiets naar mijn werk. In enkele maanden val ik drie kilo af. Omdat ik toch wel verontrust ben en de herkeuring nadert, besluit ik ook een gastroscopie te laten doen. Ze gaan met een slang door je keel in je maag en kijken of je maag nog in orde is.

Die combinatie: Oude blanke man, gewichtsafname en suiker, doet de internist besluiten, dat er verder onderzoek nodig is.  Ik krijg een CT-scan, waarbij ze je door zo'n buis schuiven en verder maak ik mij op dat moment helemaal geen zorgen. Door dat fietsen en afvallen voel ik me fit, ik meet elke zaterdag zelf mijn suiker en de keuring voor het vrachtwagenrijbewijs zie ik inmiddels vol vertrouwen tegemoet.

Als ik de gang van het Maxima Medisch Centrum inloop en de assistent-arts tegenkom, zie ik het meteen: Slecht Nieuws Gesprek. Er zijn op de foto witte vlekken in mijn ruggegraat te zien en dat moet verder onderzocht worden. "Wat zou het kunnen zijn?" vraag ik aan de assistent-arts. "In het ergste geval is het uitgezaaide prostaatkanker", antwoordt hij. Ik had daarna moeten vragen, wat het in het minst erge geval zou kunnen zijn, maar ik hoor alleen nog maar prostaatkanker.

Maandenlang verkeer ik daarna in de veronderstelling dat het slecht met mij gaat aflopen. Ik heb dan wel een vernieuwd vrachtwagenrijbewijs, maar dat mag maakt mij ook niet vrolijker. Wat heb je er aan? Allerlei onderzoeken volgen. Een andere assistent-arts voelt eens goed in mijn kont, maar kan daar niks vinden. Als ik haar vraag of dat positief nieuws is, deelt ze mij mede, dat als ik plotseling hevige rugpijn krijg of gevoelloosheid bij de anus, ik meteen even langs moet komen. Is goed dokter.

De PET-scan, waarbij ze radio-actief vloeistof in je aderen spuiten en dan een foto nemen, moet uitkomst geven. Intussen heb ik al vrede gesloten met mijn Schepper. Als dit het is, dan moet het zo zijn. Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede, enzovoorts.

In de tussentijd besluit ik mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" snel te publiceren. Tegen de tijd dat ik allerlei behandelingen moet ondergaan, heb ik daar geen energie meer voor.   

Op de maandag dat de uitslag van mijn PET-scan zal komen, werk ik gewoon in Eindhoven. De collega's zijn er verbaasd over, dat ik gewoon een moeilijk technisch gesprek over iSeries en AS400 kan voeren. Dit besturingssysteem van IBM is al in het jaar 2000 doodverklaard en toch komen er steeds weer klanten die er naar vragen. Ik hoop inmiddels dat het mij ook zo zal vergaan. Samen met mijn zoon ga ik naar de dokter in het Maxima Medisch Centrum te Eindhoven. Ik zie het al meteen als de assistent-arts naar ons toeloopt: Goed Nieuws Gesprek. Alles is goed. Geen kanker. Niets aan de Handa. Die witte vlekken blijken gewoon kalk te zijn.

Het jaar 2019 is voor mij goed afgelopen. Ik heb een vrachtwagenrijbewijs; ik heb gewicht verloren; ik heb werk en ik heb een boek geschreven. Op naar het jaar 2020!

Vier het leven!; Koop nu ook mijn boek:
 

Van Maoïst naar Kerstboom

Zelf heb ik ook een vreemde weg afgelegd, van anarchist naar ICT-consultant. Stond ik in 1981 nog op de barricades van het krakersprotest, gaf ik vier jaar later reeds lessen maatschappijleer aan kinderen van NATO-soldaten in Stolzenau. Je moet toch wat. "Von nichts kommt nichts", zou mijn schoonmoeder zaliger zeggen.

Vergelijkbaar is het lichtende pad van Thomas van Beersum nu aan het verlopen. Aanvankelijk een radicale maoïst, die een Filipijnse agent aan het huilen maakt.

Daarna is Thomas van Beersum een aanhanger van de terreur-beweging PFLP en aan het demonstreren samen met Amin Abou Rashed.

Maar nu, in 2019 is Thomas van Beersum te zien in de Kerstreclame van de Kwantum. een hele vooruitgang.
In 2020 kunnen jullie Thomas van Beesum in Amstelveen gaan bewonderen in de echte musical Big Fish, waar hij de rol van Will Bloom vertolkt.

Verunglimpfung der Opfer des Nationalsozialismus

'Verunglimpfung der Opfer', kent u die uitdrukking, dames en heren luisteraars? In Duitsland is het dus verboden de Holocaust te ontkennen, omdat het wordt beschouwd als laster en belediging van de slachtoffers van de Holocaust. Een logische gedachte, die helaas in Nederland niet in wetten is vormgegeven. Daarom kan het ook gebeuren, dat Haye van der Heyden, als vertegenwoordiger van de Omroep "Ongehoord" op de vraag of de Holocaustontkenners ook een podium bij deze omroep kunnen krijgen, met ja beantwoordt.

Het ontkennen van de Holocaust is in 18 Europese staten verboden, maar niet in Nederland. In de wetgeving van de betreffende landen wordt er aan toegevoegd, dat genocide, indien die is gepleegd op grond van ras, huidskleur, religie en nationale- of etnische afkomst, strafbaar is. Dat zijn dus bijna alle genocides.

Verder valt het mij op, dat de aanhangers van Forum voor Democratie, niet allemaal, maar wel in toenemende mate, de moord op de inzittenden  van het vliegtuig MH17, weliswaar niet ontkennen, maar wel aan de Oekraïne toeschrijven. Daarmee volgen ze de drogredeneringen van de Russische desinformatiecampagne. Onderzoeksgroep Bellingcat heeft de Russische versie van Facebook onderzocht en kan tot op de persoon aanwijzen wie er bij de aanslag door Russische seperatisten aanwezig was. Onbegrijpelijk dat de ideologen van FvD zich zo laten meeslepen.

Ik ben benieuwd of de 'Aarde is Plat'-propagandisten en de '9/11 is an inside job'-denkers ook een podium bij Ongehoord krijgen. Allemaal mensen die in de mainstream-media nauwelijks aandacht krijgen, maar op de Twitters en Facebooks alomvertegenwoordigd.

Een ander opvallend fenomeen bij de complotdenkers is, dat hier extreem-links en extreem-rechts bij elkaar komen. Dezelfde onwetenschappelijke onzin lees ik namelijk op het blog van de VPRO-corifee Stan van Houcke. Of het nu de wereldmacht van Rothschild, of de 'Inside job van 9/11' of de betrokkenheid van de Mossad bij Islamitische Staat is, complottheoriën hebben vaak de neiging uiteindelijk antisemitische trekken te vertonen.   

Het antisemitisme van Jeremy Corbyn

De verwijten over antisemitisme kwamen bij de Britse Labourleider Jeremy Corbyn als een volslagen verrassing. Tot dan toe waren er wel enkele incidenten binnen het sociaal-democratische Labour, maar die werden steeds door een interne commissie opgelost.

Bovenstaand  is het officiële verhaal dat door de meeste kranten en TV-stations wordt gedeeld. Het probleem van het antisemitisme-verwijt wordt dan ook niet door de mainstream media verspreid, maar via Twitter en andere internet kanalen.

Dit soort ontkenningen van antisemitisme binnen Labour (zie plaatje links) werken ook weer tegen Jeremy Corbyn. Iedereen die weet hoe 'framing' binnen de media werkt weet, dat ook een ontkenning het 'frame' versterkt.

Intussen hebben wetenschappers een media analyse uitgevoerd, waar de eventuele verklaring voor de antisemitisme verwijten beschreven zou moeten worden.

In het boek 'Bad News for Labour: Antisemitism, the Party and Public Belief' schrijven de Britse wetenschappers op wat er precies aan de antismitisme verwijten vooraf is gegaan. Afgezien van de titel, die opnieuw de combinatie van Labour met antisemitisme laat zien en daardoor weer in het 'frame' stapt, is er nog meer met het boek aan de hand.

Het boek is geschreven door Greg Philo, Mike Berry, Justin Schlosberg, Antony Lerman en David Miller.

De tweede les voor publieke personen, hoe met 'framing' om te gaan is: Pas op voor je eigen vrienden. In dit geval wordt Jeremy Corbyn verdedigd door schrijvers die al eerder boeken over Israël geschreven hebben.   Greg Philo en  Mike Berry schreven al eerder het boek 'Bad News From Israel (2004)' en in 2011 schreven ze "More Bad News from Israël". Ze kunnen dus als wetenschappers met een anti-Israël-standpunt beschouwd worden. Dat zijn niet degenen die Jeremy Corbyn nu nodig heeft.

Intussen vraagt de geachte lezer van dit blog zich af, wat Jeremy Corbyn dan wel of niet gedaan heeft, om deze antisemitisme verwijten naar zijn hoofd geslingerd te krijgen. Daarvoor schakelen we over naar het bekende blog 'Abu-pessoptimist' van Maarten Jan Hijmans, die weliswaar Joods is, maar de boycot tegen Israël steunt. Hij presenteert ons een lijst van wat Jermy Corbyn misdaan heeft:

'Hij is een 'vriend' van Hamas, legde een krans op het graf van een Palestijnse killer in Tunis, en zou iets lelijks hebben gezegd over het ontbrekende gevoel voor humor van Britse zionisten (dat joden betekent, volgens het blad). Ook heeft hij ooit een bij nader inzien antisemitische tekening toegejuicht. Verder deed hij ongeveer niets om het antisemitisme in Labour tegen te gaan, heeft hij minachting getoond voor de Board of Deputies (de officiële bestuurders van de Britse joden) en heeft hij geluisterd naar ''marginale'' clubs die speciaal zijn opgericht om ''het antisemitisme in Labour te ontkennen''.'

Dat is nog al wat. Intussen doet Jeremy Corbyn een poging Prince Andrew te evenaren, bij het vernietigen van zijn reputatie. Hij geeft een interview aan Andrew Neil, waarin hij de meest simpele vragen over verwijten van antisemitisme afdoet, door naar een rapport van zijn eigen partij te verwijzen. De vraag in het interview van vorige week was: "Is de zin: “Rothschild’s Zionists run Israel and world governments”, een vorm van antisemitisme? " Zijn antwoord luidt iets van, 'In dat en dat rapport hebben we de leden gevraagd dit soort vergelijkingen niet meer te maken'. (lees het hele interview hier)

De werkelijkheid in Groot Brittanië is op dit moment, dat een psychopaat en een autist strijden om de volgende premier te worden.  Dat kan alleen maar tot hele grote rampen leiden.