Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Friday, July 27, 2012

Wat gebeurde er echt tijdens Olympics 1972 München


De aanslag op de Israëlische Olympische sporters wordt nog steeds voorgesteld als een goed voorbereide doelgerichte terreuraanslag, waar door de slecht bewapende en niet geïnformeerde Duitse politieagenten helaas niet adequaat op gereageerd kon worden. Zowel de terreurorganisatie PLO als de Duitse regering houdt deze mythe in stand. De werkelijkheid is echter geheel anders.

De enige overlevende terrorist, Mohammed al-Safadi, heeft later in verhoren uitvoerig verteld hoe hij in het vluchtelingenkamp Schatila werd gerekruteerd en hoe de terreurdaad verder was verlopen. In Damascus kreeg hij slechts les in het gebruik van de Kalashnikov, andere technieken werden hem niet bijgebracht. Via Joegoslavië reisde hij naar München waar hij 36 uur bij een station van de metro rondhing, voor hij door de overige leden van de groep werd opgepikt. Er was geen slaapplaats voor hem geregeld. Daardoor had hij 36 uur haast niet geslapen. 

Het Palestijnse terreurcommando had het Olympische dorp niet verkend en wist ook niet precies in welke apartementen de Isralische sporters waren ondergebracht. De leider van de groep, Isa, belde eerst bij de sporters uit Hongkong aan. Daarna moest hij weer naar beneden om op de naambordjes de Joodse namen te kunnen herkennen. De deur van het hoofdgebouw was niet afgesloten. Daardoor konden de terroristen zonder problemen om 4:15 uur 's morgens naar binnen. Er werd bij de Israelische sporters aangebeld.

De Münchener politie vond later in de bagage van de terroristen folders over reizen naar Spanje, een pas gekochte jurk en het telefoonnummer van de dochter van de pensionhouder, waar de leiders van de actie hadden geslapen. Daaruit wordt geconcludeerd, dat de terroristen optimistisch over de afloop van de actie waren. Ze waren van plan de Israelische sporters zonder bloedvergieten te gijzelen en uit te ruilen tegen 200 gevangen PLO-strijders.  De actie verliep echter geheel anders.

De Israëlische sporters boden tegenstand. De 1,95 meter lange ringvechter Josef Gutfreund zag door de spleet van de deuropening de wapens van de Palstijnen en hield de deur dicht. Een andere sporter kwam aangerend en duwde ook tegen de deur. Pas nadat de Palestijnen begonnen te schieten werd de deur open gedaan. Ook in het apartement gaven de Israëlisch sporters zich niet meteen over. Moshe Weinberg en Josef Romano probeerden de terroristen hun wapens af te pakken, maar werden bij die poging doodgeschoten.  

De actie was op dat moment eigenlijk al mislukt, omdat de opdracht was geweest, de sporters zonder bloedvergieten te ontvoeren. Op dat moment zat in Wenen de Duitse neo-nazi Willi Pohl al klaar om namens de Palestijnen een verklaring af te geven en zich solidair te verklaren. Hij had de leider van de terroristen wekenlang door Duitsland gereden en geholpen de terreurdaad voor te bereiden.  Hij was over het preciese doel van de aanslag niet van te voren geïnformeerd. Op het moment dat Willi Pohl merkte dat er al doden waren gevallen en dat het een aanslag op het Olympische Dorp betrof, begon hij koortsachtig de verschillende telefoonnummers van de PLO-leiding en de Fatah geheime dienst te bellen. Hij kreeg al geen gehoor meer. De actie was al als mislukt beschouwd en de terroristen en hun slachtoffers werden aan hun lot overgelaten.

Datzelfde merkte ook de leider van de terreurgroep, Isa. Hij wilde naar Tunis bellen om verdere instructies te ontvangen, maar kreeg geen Fatah-leiders meer aan de lijn. Hij moest nu zelf verdere beslissingen nemen en eiste een vliegtuig naar Egypte. De Münchner politie liet weten deze eisen in te willigen en stelde een vliegtuig bereid om de gijzelaars en de gijzelnemers te laten vertrekken. De premier van Egypte had toen echter al laten weten niets met de actie te maken te willen hebben. De Minister van Buitenlandse zaken Genscher ging hoogstpersoonlijk naar het apartement om met de gijzelaars te praten en te vragen of ze bereid waren naar Egypte te reizen. De doodsbange gijzelaars lieten weten dat ze niet geloofden een bevrijdingsactie te overleven. Daarom stemden ze in met een uitreis naar Egypte.

De planning van de Duitse veiligheidsdienst was, om bewapende politieagenten, verkleed als bemanningsleden, in het vliegtuig te laten plaats nemen. Helaas werden de veiligheidsagenten bang en verlieten het vliegtuig. Daardoor konden de twee terroristen die het vliegtuig van te voren verkenden zien dat het leeg was. Ze liepen terug naar de helikopter waar de gijzelaars en overige terroristen zaten en werden tijdens het teruglopen doodgeschoten. Daarna volgde een vuurgevecht van tweeëneenhalf uur. De gijzelaars werden door de genoemde Mohammed al-Safadi gericht doodgeschoten. In het vuurgevecht kwamen negen gijzelaars, zeven terroristen en een politieagent om.

De Duitse regering heeft steeds volgehouden, dat de terreuractie geheel onverwacht en zonder aankondiging plaatsvond. Bovendien wordt de mythe van de goedvoorbereide terroristen tot de dag van vandaag in stand gehouden. Beide mythes zijn nu door de Spiegel in de uitgaven van 23 juli 2012 weerlegd. Er waren wel degelijk waarchuwingen vooraf geweest en enkele geheime diensten waren op de hoogte van de dreiging.

De Duitse regering maakte zich er achteraf zorgen over, dat de Arabieren door de daad in een kwaad daglicht zouden worden gesteld. Daarom wordt er in de kabinetzitting van 7 september voor gewaarschuwd niet "Alle Arabieren over een kam te scheren". (zie foto)  Tegelijkertijd hebben de Duitse ministeries echter ook na deze mislukkingen de GSG9 opgericht, waardoor latere acties zoals de kaping van het vliegtuig met Joodse passagiers in Entebbe, waar dit keer geen neo-nazis , maar extreem-linkse RAF-leden aan meededen, wel op een adequate manier kon worden opgelost.

Bron: Spiegel 23 juli 2012




6 comments:

Jan said...

Der Spiegel heeft getracht de rol van de Duitse hulp aan de Palestijnse terroristen op het conto van de Neo Nazi's te schrijven.
Een sterk staaltje geschiedsvervalsing, want onderzoek wijst uit, dat de hoofdrol in de hulp aan de terroristen gespeeld werd door de linkse beweging.

Dr. Wolfgang Kraushaar een Duitse politieke wetenschapper schrijft dat Wilfried Böse een linkse student met banden met de Palestijnen en de Rode Armee Fraction, de Palestijnse terroristen logistieke steun heeft verleend.

Ulrike Meinhof noemde de aanslag van de Joodse sporters in 1972 een uiting van anti imperialisme.

Het doet denken aan de linkse betrokkenheid van de Mavi Marmara, waarin Anne de Jong de rol van fellow traveller of nuttige idioot,
zoals lenin deze volgelingen omschreef speelde.

Het enthousiasme van de links kerk over de rol van de Moslim Broederschap in de gaande revoluties in de Arabische landen, is in hoofdzaak hun beloofde uitroeiing van de Joden.

Rob Vreeken die in zijn column in de Volkskrant boos was op de arabist Jansen, die grote twijfels uitsprak over de goede bedoelingen van de Syrische oppositie.

Hun liefde voor de Arabische bevolking is gebaseerd op hun vooroordeel jegens de Joden!

Rudi said...

Jan, ik denk dat je 100% juist zit et die genocidaire linkse kerk

Unknown said...

Dit relaas zit zo vol met onjuiste feiten dat deze maal niet eens ga beginnen ze te pareren. Het hele stukje hier is onzin. Mazzel dat ik Duits kan en het origineel heb gelezen. Zit ook vol met gaten maar hedt heel wat exemplaren verkocht.

Keesjemaduraatje said...

Er zijn de laatste maanden nieuwe feiten naar boven gekomen die wijzen op een betrokkenheid van Neo-Nazi's . Dat de extreem-linkse RAF ook een rol heeft gespeeld is daarmee in geheel nit uitgesloten. Tenslotte heeft de RAF advocaat Horst Mahler later ook voor de extreem-rechtse NPD gekozen.
@Simon: Ik heb de papieren uitgave van de Spiegel gebruikt. en ik kan vrij goed Duits, dus ik ben benieuwd wat er niet zou kloppen....

Jan said...

De rol van de Neo-nazi's is minimaal geweest, en slechts op individuele basis. De rol van links heeft veel meer een georganiseerde en structureel karakter.

De linkse beweging ontkend haar logistieke en zelfs actieve betrokkenheid met terrorisme tegen Israël niet, maar ontkend dat hun motieven een antisemitisch karakter heeft.

Twee Duitse historici hebben de waarheid hierover allang onthuld.
Historicus Ernst Nolte stelde dat Lenin de wegbereider voor de nazi's is geweest, en historicus Göts Aly
een voormalig Maoist, schreef; "Wij waren ideologisch en strategisch in de eerste lijn verwant met de nazi’s’" En dat niet alleen: het antisemitisme was volgens Aly een wezenlijk bestanddeel van het
gedachtegoed van de radicale ‘68’ers’, die met name in Duitsland talrijk waren. Hun gezindheid werd weliswaar tot uitdrukking gebracht in anti-zionistische en (met name) anti-Amerikaanse parolen, maar achter deze linkse cosmetica gingen klassieke anti-joodse vooroordelen schuil.

De motieven van de huidige generatie actievoerders is op dezelfde gronden gebaseerd.

Unknown said...

Neo-nazi´s óf links? Dat is gewoon hetzelfde hoor!

Het is geen toeval dat Pohl zich tegenwoordig "antifascist" noemt, of dat “nazi” nationaal socialist" betekent. Ze komen programmatisch nauwkeurig overeen, want rechts was altijd al links. En al laten ze in de EU, de UN en de voorbereidende orgs de Endlösung liever aan Iran en de VN over: de linkse afkeer van de joden is gelijk gebleven

Er moest natuurlijk wel een gentrificatie-label komen, maar door gelijkstelling van zionisme en racisme in een echte VN- resolutie was het anti-semitisme van ijverige na-oorlogse verzetsstrijders discreet gekuist, iets heel anders dan dat van hun vaders. Die gaskamergeschiedenis was moeilijk te verkopen, zelfs als je graag mag waarschuwen voor de joodse lobby en het wereldkapitalisme.
´Anti-zionisme´ gaf de aloude weerzin weer cachet, en sindsdien hoef je je voor je Israel=nazistaat-button niet meer te generen in ´t salon

Het moge waar zijn dat fascisme een uitgelubberd begrip is waar facties mekaar mee doodgooien in wat tegenwoordig voor discussie doorgaat, maar zijn kenmerkendste eigenschap is toch wel gebruik van staatsmacht om gedrag en ideeën dwingend op te leggen en af te dwingen, en agitprop is éen van de instrumenten die die macht ter beschikking staan. Een roos in de vuist en ‘organized consent’ is op de duur toch efficienter, al durt het wat langer dan de knoet erover

We´re all marxists now, zelfs als je in de VVD zit, en ´t wordt nog veel erger..