De Beiroet-connection: 'Bewegung 2.Juni' en de Palestijnen

Bij al het geweld  van de Rote Armee Fraktion, van 1971 tot ver in de jaren negentig, wordt vaak over het hoofd gezien, dat in Berlijn een aparte extreem-linkse terreurorganisatie optrad, met geheel eigen kenmerken en doelen. In die periode hoorde West-Berlijn dan ook niet echt bij West-Duitsland. Veel dienstplichtige jongens vluchtten in die periode naar Berlijn, om niet aan de dienstplicht te hoeven voldoen.

De Bewegung 2.Juni komt voort uit een groep werkweigerende hasj-rokers, die zich ook wel Tupamaros West-Berlin noemde. De groep bestaat uit niet-intellectuele werkloze jongeren, kleine criminelen en relschoppers. De moord op Benno Ohnesorg tijdens een demonstratie tegen de Shah van Perzië op 2. Juni 1967 heeft de groep zowel een naam als ook inhoud gegeven. Ongetwijfeld was het neerschieten van de studentenleider Rudi Dutschke op 11 april 1968 een verdere geweldescalatie , die de aanhang van Rote Armee Fraktion en Bewegung 2.Juni nog heeft vergroot.

Eén van de meest verzwegen feiten over de Duitse terreurbeweging van de jaren zeventig is wel, dat de eerste aanslag op een Joods Gemeentehuis in Berlijn was, ter gelegenheid van de Kristallnachtherdenking. Ik schreef er over op 8 januari dit jaar. Wat was nu eigenlijk de relatie van Bewegung 2.Juni met de Palestijnen en met Israël? Om dat te onderzoeken kocht ik in Berlijn het boek "Gespräche über Haschrebellen Lorenz-Entführung, Knast . Die Bewegung 2.Juni". (Ik zie nu pas dat ik het boek ook had kunnen downloaden.)


De grootste en succesvolste actie van de Bewegung 2.Juni in Berlijn is toch wel de ontvoering van CDU Burgemeesterkandidaat Peter Lorenz op 27 februari 1975. Tijdens de ontvoering werd Peter Lorenz tot burgemeester van Berlijn gekozen, waarop de terroristen naar de "Volksgevangenis" in hun kelder liepen en hem toevoegden: "Herzlichen Glückwunsch Herr Lorenz. Sie sind der nächste Burgemeister von Berlin."



Het blog Keesjemaduraatje gaat over de Lijden van de Palestijnse Bevolkering en het is dan ook logisch op deze plaats de vraag te stellen, wat de ontvoering van een Duitse politicus nu met de Palestijnen te maken heeft. Een heleboel kan ik jullie helaas berichten. Van de uitvoering, tot de eisen en de aansluitende vlucht zaten de Palestijnen op de bagagedrager.

Nadat de chauffeur van Peter Lorenz met een hard voorwerp op zijn hoofd geslagen was en de CDU kandidaat in een kist naar een kelder in Kreuzberg was vervoerd, gaven de terroristen een verklaring, waarin ze behalve de eis tot vrijlating van zeven RAF en andere terreur-gevangenen ook iets schreven over de relatie met de Palestijnen:

"Als CDU-chef heeft hij zich tot propagandist van het zionisme, de agressieve veroveringspolitiek van de staat Israël in Palestina gemaakt. Hij neemt door bezoeken aan Israël en giften deel aan de vervolging en onderdrukking van het Palestijnse volk deel.  "

Later wordt Peter Lorenz  door de terroristen verhoord. Eén van de eerste vragen aan hem was, waarom hij de zionisten en de zionistenstaat ondersteunt. Hij geeft als antwoord dat het Israëlische volk in vrede moet kunnen leven.

Terwijl ik dit overschrijf realiseer ik me pas, hoe vreemd het is, dat een groep zonder opleiding en zonder ideologie (Het marxisme was meer een RAF dingetje) plotseling met de Palestijnen op de proppen komt. In het licht van later gebeurtenissen blijkt dat niet zo vreemd.

Lang verhaal kort gemaakt. Twee gevangenen, waaronder de intussen nationalistisch geworden Horst Mahler, weigeren uit te reizen. Vijf terroristen stappen met een pastor in een vliegtuig en reizen naar Zuid-Jemen. Op het vliegveld van Aden blijkt nog meer hoe deze ontvoering met de strijd voor Palestijnen samenvalt.  

Ralf Reinders en Ronald Fritzch, die intussen vanwege de ontvoering gevangenisstraffen hebben uitgezeten, maar zich nooit van hun daden hebben gedistantieerd, schrijven in hun boek, dat  ze door een Palestijn in Zuid-Jemen geholpen werden.

Vraag: Dat met Zuid-Jemen hadden jullie al een jaar eerder geregeld?
"Nou , niet helemaal een jaar, eigenlijk pas een maand ervoor. Daar had een persoon zich bereid verklaard, de politieke verantwoording 
op zich te nemen en heeft het dan ter plekke geregeld.

Wij alleen hadden dat niet voor mekaar gekregen, het contact te krijgen. Zonder toestemming tot landen vooraf lukt het je niet.
Vraag: En de gozer die dat voor jullie geregeld heeft, was Palestijn?
"Ja, die kon dat vanuit zijn invloed bereiken. Daar waren we pas zelker, gewoon vanuit onze ervaring met deze mensen. Zeg maar 99% zeker.  


Bovenstaand fragment uit het boek over Bewegung 2.Juni laat volgens mij zien, dat de extreem-linkse beweging in Duitsland niet alleen solidariteit met de Palestijnen toonde, maar ook door de Palestijnen actief  ondersteund werden en misschien zelfs gestuurd.

De ontvoerders konden na twee weken zonder problemen via station Friedrichstrasse naar de DDR reizen en van daar via Kopenhagen naar Beiroet vliegen. Op het strand zouden de ontvoerders de vrijgelaten strijders weer ontmoeten. Eenmaal in Beiroet bleek dat de café's op de boulevard te gevaarlijk waren om te blijven zitten, vanwege de vele geheimagenten. De ontvoerders waren vooral bang voor de Israëlische geheime dienst. Na enkele weken dreigde er in Libanon een burgeroorlog uit te breken. Daarom reisden ze naar Damascus.

Pas jaren later, in de jaren negentig, na het openen van het Stasi archief, blijkt dat de moordenaar van Benno Ohnesorg lid van de SED en de Stasi was. Waarschijnlijk heeft de DDR met opzet geprobeerd Berlijn  en de BRD te destabiliseren, door de student neer te schieten. We weten dat ook ex-leden van de RAF later zonder problemen in de DDR konden onderduiken en pas na de vereniging van de twee Duitslanden zijn veroordeeld.

Actieve deelname van Palestijnen bij een ontvoering van een Duitse politicus in 1975. Actieve betrokkenheid van Palestijnen bij de terreur van RAF en Bewegung 2.Juni. Dat is nog iets anders dan ondersteuning van Palestijnen uit humanitaire overwegingen. Nederland is veel bespaard gebleven.