Op de centrale BDS website staat heel voortvarend een wereldkalender met de activiteiten in de “Apartheidsweek” van 11 tot en met 27 maart 2023. In Afrika, Azië, Latijns Amerika en Arabische landen, zeg maar kort samengevat, de derde wereld, staan geen activiteiten gepland. In de Toronto houdt de voormalige VN rapporteur Michael Lynk een toespraak en in de Verenigde Staten gaan de Democratic Socialists of America een filmvoorstelling via Zoom houden. De extreem-linkse groepen in de Verenigde Staten zijn op dit moment verdeeld, vanwege de steun van de Biden-regering aan Oekraïne en de voortzetting van militaire ondersteuning aan Israël, ook door linkse leden van de regering.

De hoop van de BDS beweging is daarom gericht op de Europese anti-Israël-beweging. Komen de Dorien Balls, Jaap Hamburgers, Gerard Jonkmans van dit land in actie, als de centrale leiding in Ramallah daartoe oproept? Wat niet is kan nog komen, maar in Nederland is het tot nog toe stil.

In Antwerpen geeft, precies op de dag van onze verkiezingen, professor Roschanack Shaery-Yazdi een lezing in een buurthuis, waar ze zal spreken over “de geschiedenis van de huidige situatie in Palestina, en de verschillende vormen van Apartheid en onderdrukking die door de Israëlische regering worden uitgeoefend”. Vreemd genoeg is mevrouw Shaery een specialist op het gebied van vrouwenrechten in Iran en deed zij onderzoek naar conflicten en mensenrechten in Syrië en Libanon. Ze heeft geen enkel wetenschappelijk artikel over de situatie in Israël geschreven. Maar dat neemt niet weg, dat het een interessante lezing zou kunnen worden.

In Ierland tenslotte en dan hebben we alle gepubliceerde activiteiten behandeld, gaat de BDS beweging als vanouds klanten van supermarkten lastigvallen en ze proberen ervan te overtuigen geen Israëlische waar te kopen.

Mijn theorie, dat het in Europa op het Palestijnse front rommelt, als er in Israël raketten vallen of grote onrust plaats vindt, wordt hiermee danig op de proef gesteld. De hele academische boycotbeweging van vorig jaar lijkt als een plumpudding in elkaar gezakt. Vorig jaar werd er op zeer korte termijn een “discussie bijeenkomst” georganiseerd, nadat docenten een zaaltje hadden gereserveerd. Nadat de bijeenkomst op de Leidse Universiteit onder deze voorwaarden en met Dina Zbeidy als voorzitter, niet door kon gaan, werden er protestbijeenkomsten georganiseerd, waarin de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid ter discussie werden gesteld. Deze hele groep studenten lijkt nu niet meer actief te worden.