Tijdens mijn lezing over Open Source Software en Open Standaarden maakte ik enkele verwijzingen naar wat Tiny Kox net had gezegd en zei zelfs: "De heer Kox is het ongetwijfeld met me eens dat als een corrupt iemand als Neelie Smit-Kroes in Europa gaat bepalen dat er Open Source ingevoerd moet worden, dat dan alle alarmbellen moeten gaan rinkelen" Instemmend geknik en gelach uit de zaal. Dus we hadden zeker een klik.
Na de lezing dronken we in de bar van de studentenvereniging nog een glas bier en vertelden elkaar welke ervaringen we in de linkse beweging allemaal hadden gehad. Tiny Kox was zeer onder de indruk van mijn verhaal over Open Source Technologie en wilde me uitnodigen een lezing bij de SP te komen houden. Daarom gaf ik hem mijn kaartje. "Straks ben je waarschijnlijk minister" zei ik nog tegen hem. "Minstens" gaf hij als antwoord.
Bij deze gelegenheid kwam ook een mogelijke coalitie van de SP met andere partijen aan de orde. Tiny was van plan een coalitie met de VVD te smeden. "We zijn niet tegen rijkdom, maar wel tegen armoede". Onthoud dat zinnetje, want de heer Roemer herhaalt deze zin letterlijk tijdens toespraken en hij komt uit de koker van Tiny Kox. De SP heeft meer wantrouwen tegen de renegaten van de PvdA dan tegen de kapitalistische uitbuiters van de VVD. Dat is ook niet zo vreemd, want de VVD is niet bijzonder ideologisch en bestuurt het land als een hockeyclub. De kas moet in orde zijn en we zijn allemaal vriendjes. Terwijl de PvdA vindt dat ze eigenlijk het hele land met een absolute meerderheid moeten regeren.
Enkele dagen later bezocht ik samen met Dani een bijeenkomst van Groenlinks in Utrecht, waar de dames Tamimi uit Nabih Saleh optraden. Naast me zat Harry van Bommel (SP) de hele tijd op zijn iPhone te koekeloeren. "Wat doet ie toch" vroeg ik me af. Op een gegeven moment werd door de gespreksleidster de volgende tekst uitgesproken: "Keesjemaduraatje zit in de zaal, dat is een zionistische blogger die tegen Palestijnen schrijft. Hij mag de eerste vraag stellen". Dat heb ik ook gedaan en verder niets aan de hand. Maar daarna ging Harry van Bommel enkele malen mijn echte naam noemen. Hij zei zelfs: "Het is belangrijk dat jullie in actie komen, want Kees Broer blijft toch wel negatief over Palestina schrijven. Jullie moeten hier iets tegenover stellen" . Later ben ik naar hem toegegaan en heb tegen hem gezegd dat ik net nog met Tiny Kox had gepraat en die was niet zo negatief over mij. Een blogger met een lezersaantal van 300 per dag, kan toch door de SP niet als een groot gevaar worden gezien. Maar Harry van Bommel ontkende natuurlijk dat ik een gevaar zou zijn. Hij wilde me gewoon even een kunstje flikken.
Dat het ene hoogtepunt in het andere dieptepunt, dat is eigenlijk de ervaring die ik met SP-ers heb. Maar dat kan ook veroorzaakt zijn door mijn bijna schizofrene scheiding tussen aan de ene kant een ICT manager zijn en aan de andere kant een fanatieke Israel-ondersteuner.
5 comments:
Waarom lijkt Harry van Bommel uiterlijk en misschien ook wel innerlijk zo treffend op Joseph Goebels de minister van propaganda van de nationaal socialistische Duitse arbeiderspartij Duitsland (NSDAP)1920-1945.
De innerlijke vergelijking komt natuurlijk vanwege zijn kritische houding jegens Israël, die gelet op zijn publieke optredens heel veel anti joodse kenmerken vertoont.
In het Zeitschrift für Politik heeft Maximilian Elias Imhoff een onderzoek gepubliceerd met als thema
Antisemitismus in der Linken
De conclusie is, dat met name in het
anti-imperialistisch en orthodox-communistische spectrum de solidariteit met de Palestijnen antisemitisme een rol speelt.
Hieronder de Duitse en Engelse samenvatting van het onderzoek.
Maximilian Elias Imhoff
Linker antiisraelischer Antisemitismus als Antijudaismus
Eine quantitative Studie
Zusammenfassung
Die quantitative Studie prüft die Ursachen, Ausbreitung und
Beschaffenheit des linken Antisemitismus und soll einen Grundstein für eine quantitative Untersuchung des Antisemitismus in der Partei DIE LINKE legen. Die Stichprobe umfasst 187 Fragebögen. Antisemitismus ist
operationalisiert als Israelkritik, die sich antisemitischer
Ressentiments bedient. Das antisemitische Israelkritik mit antijüdischen Äußerungen zusammenhängt, plädiert der Studienautor dafür,
antisemitische Israelkritik bereits als eine Form des Antisemitismus
anzuerkennen und nicht nur als »Grauzone« (Ullrich/Werner ZfP 58, 4). Diese Form ähnelt dabei dem Antijudaismus. Die Ergebnisse geben derVermutung von Salzborn und Voigt (ZfP 58, 3) recht, Antisemitismus vor allem im antiimperialistischen und orthodox-kommunistischen Spektrum zu verorten. Antiisraelischer Antisemitismus ist Teil der Palästina-Solidarität und einer flachen und »völkischen«
Kapitalismuskritik. Nur eine Minderheit von 12% verfällt in einen
antiisraelischen Antisemitismus. Hinzu kommen 19%, die sich von
antisemitischen Ressentiments nicht klar abgrenzen können.
Summary
The quantitative study examines the causes, extent, and nature of
anti-Semitism in the political left and shall lay the foundations for a
quantitative analysis of anti-Semitism in the left-wing party »DIE LINKE«. 187 questionnaires serve as the basis for this study. Anti-Semitism is measured as a criticism of Israel, which utilizes anti-Semitic resentments. Since anti-Semitic criticism of Israel
correlates with anti-Jewish statements, the study's author argues for the recognition of anti-Semitic criticism of Israel as an existing form
of anti-Semitism and not solely as a »grey area« (Ulrich / Werner ZfP
58, 4). This particular form of anti-Semitism resembles anti-Judaism.
The study’s results favour and support Salzborn and Voigt’s (ZfP 58, 3) assumption that anti-Semitism is primarily located within
the anti-imperialist and orthodox-communist spectrum. Anti-Semitism is
part of the Palestinian solidarity and also part of a shallow and
»nationalist« critique of capitalism. Only a minority of 12% qualify as anti-Israel anti-Semitics. Additionally, there are 19% who are unable to
distinguish themselves from anti-Semitic sentiments.
Maar 300 lezers . . . , het is niet van belang hoeveel mensen een artikel lezen. Het gaat om de invloed die dat ene artikel kan hebben. Misschien omdat toevallig dat ene artikel gelezen wordt door de juiste persoon.
Effe voor de eerlijkheid, hou nou es op met meten met twee maten, nl ten aanzien van jezelf en door jezelf. Jij vind het wel oké om mensen te outen met hun 'echte naam' ipv de naam die ze blijkbaar om wat voor reden verkiezen te gebruiken(zo vind je het belangrijk om er een punt van te maken dat Manja Ressler eigenlijk 'gewoon' Manja Bakker heet, maar loop je te piepen als Harry van Bommel je aanduidt bij je eigen, dagelijkse naam (waaronder je ook publiceert trouwens) en niet je nom de plume. Not fair.
Hallo Natasha, (oh alweer een naam geout) het gaat mij erom dat Harry dat zo belangrijk vindt. Iedereen die een beetje kan googled weet mijn naam en adres. Zoals jij ook mij meerdere keren gebeld hebt via een telefoonnummer dat je gegoogled hebt.
Harry moest eerst via zijn iPhone nog even de echte naam van Keesjemaduraatje vinden om die dan drie keer te noemen, de held. Over Manja Bakker: die heet geen Ressler , maar haar moeder heet ook geen Ressler, zoals ze beweert.
Vraag maar eens aan haar wat de echte naam van haar moeder is.
En jij weet ook dat ik de echte naam van Jeroen Macho al lang wist en ook niet op dit blog heb gezet.
Waarom vind jij het uitmaken dat Manja Ressler geen Ressler heet en haar moeder ook niet? Wat doet dat ertoe?
Post a Comment