7 oktober 2023 ; Terreurdreiging ook in Europa

 

Op 25 februari 2025 begint in Berlijn een strafproces tegen vier vermoedelijke leden van Hamas, die ook in Duitsland op 7 oktober 2023 aanslagen op Israëlische- en Joodse doelen wilden plegen. Eén van de verdachten is de Rotterdamse Palestijn Nazih Rustom, die ooit vijftien jaar geleden bestuurslid van Stichting ISRAA was. Via deze stichting werd de afgelopen jaren elf miljoen euro naar Gaza gesluisd.

Persbericht Nr. 2/2025 van 6 februari 2025
Kammergericht Berlijn

De 1e Strafkamer van het Kammergericht – de Staatsschutzsenat – zal vanaf 25 februari 2025 een proces voeren tegen vier mannen die worden beschuldigd van lidmaatschap van een terroristische organisatie in het buitenland, namelijk de “Harakat al-Muqawama al-Islamiya” (Hamas).

De aanklacht van het Federaal Openbaar Ministerie is gericht tegen:

• Abdelhamid Al A. (46 jaar), geboren in Libanon,
• Mohamed B. (34 jaar), Egyptisch staatsburger,
• Ibrahim El-R. (41 jaar), geboren in Libanon,
• Nazih R. (57 jaar), Nederlands staatsburger.

De verdachten zouden zich tot hun arrestatie in december 2023 in Europa hebben beziggehouden als zogenaamde buitenlandse agenten van Hamas.

Hamas wordt beschreven als een soennitische organisatie met een militante, extremistische ideologie die is voortgekomen uit de Moslimbroederschap. Het verklaarde doel van de organisatie is de vernietiging van de staat Israël en de oprichting van een islamitische theocratie onder de Sharia-wetgeving in het voormalige Britse mandaatgebied Palestina, gelegen tussen de Middellandse Zee en de Jordaan. Hamas was onder andere verantwoordelijk voor de terreuraanslag op Israël op 7 oktober 2023, waarbij 1.200 mensen omkwamen en meer dan 250 personen als gijzelaars werden meegenomen.

Hamas voert ook operaties uit in Europa. De militaire vleugel van de organisatie, de Qassam-brigades, heeft in het verleden in verschillende Europese landen wapendepots aangelegd of laten aanleggen ter voorbereiding op mogelijke toekomstige aanslagen tegen Israëlische, Joodse en andere doelen in Europa. Deze geheime wapenopslagplaatsen, die onder controle stonden van de leiding van de Qassam-brigades, werden door buitenlandse agenten beheerd, onderhouden en indien nodig ontmanteld.

De verdachte Ibrahim El-R., die tot voor kort in Berlijn woonde, zou in mei 2019 vuurwapens en munitie in een kuil in Bulgarije hebben begraven. Enkele maanden later bezocht hij een bestaand wapendepot in Denemarken en haalde deze leeg. Minstens één van de wapens, een pistool, nam hij vervolgens mee naar Duitsland.

Ter voorbereiding van de terreuraanslag op Israël op 7 oktober 2023 zouden alle vier de verdachten op verschillende momenten instructies hebben ontvangen van hun Hamas-contactpersonen om opgeslagen wapens beschikbaar te maken, mogelijk ook voor aanvullende aanslagen in Europa. Zo reisde de verdachte El-R. in augustus 2023 op bevel van de organisatie opnieuw naar het door hem aangelegde depot in Bulgarije om de wapens te controleren en de staat ervan te documenteren. Hij voerde deze opdracht volgens instructie uit.

Alle vier de verdachten – naast El-R. ook Mohamed B. (die eveneens in Berlijn woonde), Al A. (die destijds in Italië geregistreerd stond) en de Nederlander Nazih R. – zouden tussen juni en december 2023 meerdere keren, in wisselende samenstellingen en soms met andere, apart vervolgde personen, hebben geprobeerd een ondergrondse wapenkamer in Polen te lokaliseren. Ondanks het gebruik van technische hulpmiddelen werd de geheime wapenopslag daar niet gevonden. Uiteindelijk werd de zoektocht op 14 december 2023 beëindigd door de arrestatie van de verdachten.

De hoofdzaak zal vanaf 25 februari 2025 in principe op dinsdagen en woensdagen plaatsvinden in zaal A 142 van het Kriminalgericht Moabit, Turmstraße 91, 10559 Berlijn. De specifieke zittingsdata zullen op een later moment samen met het weekrooster worden bekendgemaakt.

HAMAS in Europa: Nazih Rustom

 

Op 25 februari 2025 begint in het Kammergericht Berlin het proces tegen de Rotterdamse Libanees Nazih Rustom (26-07-1967 Rachidieh, Libanon), wegens wapensmokkel voor Hamas. Het voormalige bestuurslid van de stichting ISRAA (14-09-2005 tot 23-03-2009) heeft dan een jaar en twee maanden in Duitsland in voorarrest gezeten.

Nazih Rustom wordt er van verdacht, samen met drie anderen, naar Polen gereisd te zijn, om een wapenopslagplaats van Hamas te zoeken. De groep was volgens de Duitse justitie van plan Israëlische doelen in Duitsland en het vliegveld Rammstein aan te vallen. De actie van de Palestijnen is opvallend en uniek, omdat er nog niet eerder sprake was van gewapende aanvallen van Hamas in Europa. Dat de zoektocht naar wapens vlak voor de beruchte 7 oktober 2023 aanval in Israël plaats vond, baart de veiligheidsdiensten zorgen.

Het is op dit moment nog net bekend hoe de gearresteerde activist zich tegen deze aantijgingen gaat verdedigen. Tijdens het proces over zijn overbrenging naar Duitsland beweerde Rustom nog, dat hij gewoon een pro-Palestina-activist was en dat de Duitse justitie hem daarom heeft laten oppakken. Het is zeer twijfelachtig dat hij hiermee weg komt. Een verdedigingsstrategie die wel kan werken is, als hij beweert door zijn zwager, uit hetzelfde vluchtelingenkamp Rachidieh in Libanon, gedwongen te zijn.

Vanuit doorgaans betrouwbare bronnen wordt nu vernomen, dat de tweede man van de Izzedin al-Qassam Brigades die op 11 maart 2024 in Gaza gedood werd, een familielid was van Rustom. Waarschijnlijk gaat het daarbij om Marwan Issa. Daarbij werd ook opgemerkt, dat ten minste twee broers en meerdere familieleden zijn omgekomen in de jaren’ 80 als Fatah ‘fedayeen’.

Sinds 2009 werd Nazih Rustom niet meer in de nabijheid van fondsenwerver Amin Abou Rashed gezien. Hij hield zich wel bezig met het inzamelen van geld, dat niet alleen Arabische doelen ten goede kwam, maar ook vluchtelingen uit Oekraïne. In Rotterdam-Zuid werd Nazih Rustom rijdende op een scootmobiel gezien. In de rechtszaal maakte hij gebruik van een rollator. Op het eerste gezicht ziet Nazih Rustom er niet uit als een geharde terrorist. Hij is volgens het Openbaar Ministerie toch meerdere keren naar Polen gereisd om de verborgen wapenopslag te zoeken. De wapens werden uiteindelijk in Bulgarije gevonden.

In Nederland is nog niet opgehelderd waarom Nazih Rustom door de Kamer van Koophandel uit zijn functie als bestuurder van de stichting ISRAA is gezet. De cryptische beschrijving daarover in het handelsregister, doet de wenkbrauwen wel fronsen. (zie hieronder)

Hamasmeisje gooit handdoek in de ring

 

Jarenlang wisten we niet wie ze was. Heette ze nu Dorien Bal, Dorien Ball, Dorien Siemons, Theodora Siemons of Theodora Ballout-Siemons? Eén feit staat als een paal boven water: Ze liet zich, staande op de Dam, lauweren en eren door de, van Hamas-financiering verdachte, activist Amin Abou Rashed, bijgenaamd Abou Eénarm. Dorien was in hoogst eigen persoon de “linking” pin tussen het deftige The Rights Forum van Dries van Agt en het banale activistische collectief DocP, bijgenaamd BDS Nederland. Dat is nu voorbij.

Nu geeft Dorien Bal in een maand tijd twee bestuurszetels op. Op twee januari 2025 treedt zij af als bestuurslid van DocP (Stichting Diensten- en Onderzoekscentrum Palestina). Ze is dan vijfenhalf jaar bestuurslid van deze pro-Hamas-stichting geweest. Ze wordt opgevolgd door twee dertigers:
Sarah Caroline Teixeira St-Cyr, van het IDFA en het “Palestinian Film Festival Amsterdam” en Nadia Slimi, project coördinator aan het Erasmus MC.

Vier dagen later treedt zij tevens af als bestuurslid van The Rights Forum, de stichting van de vroegere premier van Agt. Bijna zes jaar heeft zij de functie in dit anti-Israël-comité bekleed. The Rights Forum is nu een club voor oude mannen en vrouwen geworden. Het jongste bestuurslid is de tweeënveertig jarige voormalige medewerker van Buitenlandse Zaken, Berber van der Woude.

De stichting van Dries heeft echter nog andere problemen, dan het vertrek van Dorien Bal en de komst van een fanatieke “oud-diplomaat”. In de Raad van Advies zijn sinds kort twee ruziemakers toegetreden. Sylvana Simons (oprichter van BIJ1) gaat nooit ergens zonder deuren slaan weg, of het nu het beëindigen van een relatie of het uittreden uit een organisatie betreft. Deze notoir ontevreden vrouw kan er wat van.

Nadia Bouras, historicus bij de Universiteit Leiden, is de andere druktemaker in de Raad van Advies van The Rights Forum. Als andere mensen slapen of op een terrasje zitten, gaat deze zelfbenoemde “mensenrechtenactivist” te keer op X. Ze is specialist op het gebied van migratie uit Marokko en daarom weet ze ook alles van Arabieren in Israël. Logisch.

Als dit de nieuwe samenstelling van het georganiseerde pro-Palestijnse protest in Nederland is, dan hebben wij geen verdere vijanden meer nodig. Opvallend verschijnsel in de huidige zionistische strijd: We zijn zowel aan het verliezen als ook aan het winnen. Door het aantreden van een regering met BBB, Wilders, NSC en VVD, blijft Nederland de komende tijd een steun voor Israël. In de Verenigde Staten doet Trump hetzelfde. Tegelijkertijd heeft de pro-Palestijnse lobby in veertig jaar tijd, het gehele middenveld, zijnde scholen, universiteiten, bibliotheken, kranten en de NOS, veroverd. Het antisemitisme tiert welig op de campus en de heidenen dansen door de straten, maar de regering houdt moedig stand.

Hoe gaat het met Hussam Abu Safiya?

 

De oorlog in het Midden-Oosten is ook een mediaoorlog en cognitieve oorlogsvoering. In Nederland is de vraag wie geciteerd wordt en welke informatiebronnen worden gebruikt, bepalend voor het standpunt van de krant of omroep. Die mediastrijd komt tot de voorlopig grootste escalatie als het gaat over het lot van kinderarts en directeur van het Kamal Adwan ziekenhuis in Noord-Gaza, Hussam Abu Safiya. De polarisatie neemt ernstige vormen aan, als er geen onafhankelijkheid meer is.

Als de directeur van het ziekenhuis helemaal alleen naar een Israëlische tank loopt en gearresteerd wordt, dan ontstaat een beeldvorming die alleen te vergelijken is met de eenzame Tiananmenpleinman (Peking 1989). Alle berichten daarna zijn gekleurd. Een Israëlische nieuwszender bericht dat de soldaten de arts begroeten en de hand schudden. De Pro-Hamas-Media weet te vertellen dat Hussam Abu Safiya met stokken geslagen is en in een geheime gevangenis zit.

De pro-Hamas media berichten dat we het hebben over een kinderarts die er voor zorgde dat het enige ziekenhuis in Noord-gaza nog open bleef. De Jerusalem Post weet te vertellen, dat deze “arts” zo trots als een pauw in het ziekenhuis rondliep en dacht dat hij de situatie onder controle had. In werkelijkheid, zo bericht JPost, is hij een commandant van Hamas en de overige 240 arrestanten zijn Hamas-strijders.

NRC 3 januari 2025 “De Israëlische rechtse televisiezender Channel 14 zendt later videobeelden uit vanuit de betreffende tank. Een van de soldaten voorin roept via een microfoon in het Arabisch „Til je shirt omhoog dokter”. De deur van de tank gaat langzaam open, en Abu Safiya stapt in, zijn jas nog aan. „Hoe gaat het, alles oké?, vraagt een soldaat, van wie alleen de uitgestoken hand in beeld komt, die Abu Safiya schudt.”

Wat is waarheid?
In het vrije westen is het altijd belangrijk als meerdere bronnen geraadpleegd worden en de andere kant ook aan het woord komt. Dat is al haast niet meer het geval. Als NRC over kinderarts Hussam Abu Safiya bericht dan wordt de tegenstem als volgt afgedaan: ” Hoewel het Israëlische leger op 28 december nog zei de directeur te hebben meegenomen voor ondervraging, en hem een „verdachte Hamas-terroristenagent” noemde, zei het leger afgelopen donderdag dat het geen dossier heeft over Abu Safiya’s arrestatie. (…) Na de eerdere ontkenning van de detentie van Abu Safiya, gaf het leger echter vrijdag toe dat hij wordt vastgehouden voor ondervraging door de Shin Bet, de Israëlische veiligheidsdiensten” (NRC 03-01-2025)

Intussen is door Hamas-leden in Europa een media-campagne op gang gekomen, die in Nederland voorlopig alleen door NRC en The Rights Forum wordt ondersteund. Ramy Abdul, de zesde op de lijst van Hamas-leden in Europa, schrijft op Twitter over de kinderarts alsof het om een onschuldig slachtoffer gaat. Hij wordt gevolgd door de, wegens financiering van Hamas aangeklaagde, Amin Abou Rashed. Deze eenarmige bandiet heeft weliswaar een media-verbod, maar daar houdt hij zich niet aan.

De Israëlische media zijn unaniem: In het Kamal Adwan ziekenhuis in Noord-Gaza zijn 240 terroristen van Hamas opgepakt, waarvan vijftien hebben deelgenomen aan de massamoord op 7 oktober 2023. Zelfs de doorgaans kritische Haaretz schrijft dit zo op.

De Volkskrant schrijft bij monde van Jarl van der Ploeg: “Wat er precies met de 240 ’terroristen’ uit het Gazaanse Kamal Adwan-ziekenhuis is gebeurd (ik gebruik hier aanhalingstekens omdat Israël vooralsnog geen bewijs heeft getoond voor zijn aantijgingen), is onduidelijk.”

Maar wie is eigenlijk Hussam Abu Safiya?
De één zegt dat hij kolonel van een bewapende strijdgroep is, tenslotte gaat het hier om een militair hospitaal. De ander schrijft dat het een idealistische kinderarts is, die zijn zoon tijdens de oorlog verloor. Nu wordt hij door Shin Beth verhoord wegens lidmaatschap van Hamas en leiding geven aan de in het ziekenhuis aanwezige Hamas-terroristen.

De kinderarts zou zijn berichten op sociale media over de pogrom van 7 oktober 2023 hebben verwijderd. Ik kon er in ieder geval nog één vinden.

Nazih Rustom blijft in voorarrest

Het Duitse landelijke Openbaar Ministerie in Karsruhe (Bundesanwaltschaft) heeft vier vermoedelijke leden van Hamas aangeklaagd wegens lidmaatschap van een buitenlandse terroristische organisatie. Alle vier aangeklaagden, waaronder de Rotterdammer Nazih Rustom, blijven in voorarrest.

Het gaat om de volgende personen:

Abdelhamid Al A, geboren in Libanon.
De Egyptische staatsburger Mohamed B.
Ibrahim El-R, geboren in Libanon. evenals
Nazih Rustom uit Rotterdam

De verdachten worden sterk verdacht van lidmaatschap van een buitenlandse terroristische organisatie (artikel 129a lid 1 nr. 1, artikel 129b lid 1 StGB).

De tenlastelegging die nu is betekend bevat in essentie de volgende feiten:

HAMAS (“Harakat al-Muqawama al-Islamiya”) is een organisatie met
militante islamistische oriëntatie. Het verklaarde doel is de vernietiging van Israël en de oprichting van een Palestijnse staat onder de sharia-wetgeving over het gehele voormalige Britse mandaatgebied Palestina tussen de Middellandse Zee en de Jordaan.

De politieke leiding van HAMAS bestaat uit een binnenlands leiderschap in de Gazastrook en een buitenlands leiderschap in verschillende landen. De militaire vleugel bestaat uit de “Izz al-Din al-Qassam” Brigades (Qassam Brigades). Haar cellen hebben sinds de oprichting van de organisatie in 1987 talloze zelfmoordaanslagen op Israëlische doelen uitgevoerd. Ze zijn ook verantwoordelijk voor ontvoeringen en gerichte moorden op Israëlische burgers, en voor het beschieten van Israël met raketten en mortiergranaten. Op 7 oktober 2023 kwamen HAMAS-strijders Israëlisch grondgebied binnen tijdens een massale terroristische aanval en vermoordden of ontvoerden een groot aantal burgers.

Lang geleden heeft HAMAS in verschillende Europese landen aarddepots met wapens opgezet om deze gereed te houden voor mogelijke aanvallen op Joodse instellingen in Europa. Voor het onderhoud van de depots maakte de vereniging gebruik van zogenaamde buitenlandse operators. In de regel ging het om mensen die over een Europese verblijfsvergunning beschikten en daarom op korte termijn hier ingezet konden worden. In verband met de voorbereidingen op de terroristische aanslag op 7 oktober 2023 wilde de organisatie gedeponeerde wapens weer beschikbaar stellen. De vereniging beschouwde de Israëlische ambassade in Berlijn, de Amerikaanse luchtmachtbasis in Ramstein of het gebied rond de luchthaven Tempelhof in Berlijn als mogelijke aanvalsdoelen.

Abdelhamid Al A., Mohamed B., Nazih Rustom en Ibrahim El-R. werkte al jaren als buitenlandse HAMAS-operatoren. Ze bekleedden belangrijke posities binnen de vereniging met directe verbindingen met leiders van de militaire vleugel. Namens de organisatie, Ibrahim EL-R. In het voorjaar van 2019 werd in Bulgarije een wapendepot met munitie en vuurwapens – waaronder een Kalashnikov – ontdekt. In de zomer van 2019 heeft Ibrahim El-R. Hij ontdekte voor HAMAS een wapenopslagplaats in Denemarken en bracht daaruit een pistool naar Duitsland. In augustus 2023 reisde hij opnieuw naar Bulgarije om het depot te controleren. Tussen juni en december 2023 vertrokken alle verdachten, in verschillende posities, meerdere keren vanuit Berlijn op zoek naar een wapenopslagplaats in Polen. Het was uiteindelijk niet mogelijk om het te lokaliseren.

De verdachten zijn op 14 december 2023 aangehouden.Nazih Rustom, die in Nederland werd gearresteerd, werd op 28 februari 2024 overgebracht naar Duitsland voor strafrechtelijke vervolging. Alle verdachten blijven in hechtenis.

Nieuwe poging: “Apartheidsvrije zone”

De anti-Israëlische BDS doet in Nederland een nieuwe poging tot instellen van “Apartheidsvrije Zones”. Dat zijn bedrijven en instellingen waar geen Israëlische producten worden verkocht en die geen banden met Israëlische instellingen hebben. Tot nog was het in Nederland niet gelukt deze Apartheidsvrije Zones te introduceren. In Spanje, Ierland en België zijn al sinds 2019 Apartheidsvrije Zones ingericht, maar in Nederland tot nog toe geen één!

De eerste poging in Nederland Apartheidsvrije Zones in te richten, was op vijftien juni 2018, dus zeseneenhalf jaar geleden al weer. George Janszen uit Amsterdam registreerde toen het domein “apartheidvrijezone.nl”. Van die poging is niets terecht gekomen. De BDS beweging onder leiding van Hamas-meisje Dorien Bal moet gedacht hebben: Nu gaan zoveel pro-Pal activisten de straat op en sommigen zijn zelfs bereid geweld te gebruiken. Nu is het de tijd voor een nieuwe poging Apartheidsvrije Zones in te richten.Toen voormalig voorzitter Sonja Zimmerman van de BDS-club probeerde in Leiden een Apartheidsvrije winkel te introduceren, werd daar door de burgemeester een stokje voor gestoken. Daarna liet de BDS-club het plan vallen.

In het boek “De Boycot van Israël” (2022), verkrijgbaar bij CIDI, doe ik een poging te analyseren waarom in sommige Europese landen wél en in andere landen geen enkele Apartheidsvrije Zone is ingericht.

Alleen al in Italië verklaren 250 plaatsen zichzelf ‘apartheidsvrij’. In Nederland zijn pogingen gedaan om, door het registreren van een website, ook hier zulke zones in te richten, maar zonder resultaat. Bij de zuiderburen hebben jongerenclubs van de vakbond, kerkelijke instellingen, gemeenschapshuizen en zelfs garages zich tot de actie ‘apartheidvrije zone’ bekend. Als onderzoeker van nieuwe sociale bewegingen heb ik mij afgevraagd in welke landen zulke zones nu een succesvol actiemiddel zijn en in welke landen juist niet. Het Spaanse Catalonië, Ierland, IJsland, België en Scandinavië staan wel op de kaart van Apartheidvrije Zones, maar Duitsland, Frankrijk en Nederland niet. In landen waar een sterke linkse vakbond bestaat, kunnen de vakbondslokalen en clubhuizen in één actie apartheidsvrij worden verklaard. Een andere indruk is, dat de actie succesvol is in landen waar meerdere nationaliteiten in één land leven. Waar ‘nationbuilding’ een probleem is, wordt de aandacht naar buiten gericht.

In België zijn vele clubhuizen, garages en winkels tot Apartheidsvrije Zone verklaard. In Nederland tot nog toe geen één.
Het blijft een vreemde en beangstigende gewaarwording, als je direct over de grens in België een “apartheidsvrije” garage tegen komt. Hoe kan er zoveel verschil tussen Nederland en België ontstaan? De verklaring vanuit de Tweede Wereldoorlog ligt niet voor de hand. In België zijn procentueel meer Joden van de ondergang gered, dan in Nederland.


Het zou kunnen komen doordat het Joodse leven in België later is ontstaan. Een andere verklaring is, dat er in België minder burgerlijke weerstand tegen dit soort antisemitische uitingen is. Weer een andere verklaring is, dat er in België meer clubhuizen en jeugdorganisaties zijn, terwijl die in Nederland door de verschillende neo-liberale regeringen zijn wegbezuinigd. De laatste verklaring is, dat de Belgen liever tegen andere prachtvolkeren ageren, dan de nationaliteitsproblemen in eigen land op te lossen.

admin

december 20, 2024

BDS, Israel

Reacties uitgeschakeldvoor Nieuwe poging: “Apartheidsvrije zone”

Edit

apartheid, apartheidsvrij, apartheidsvrije, apartheidsvrije zone, BDS, Israël, Israel, zone

« Amin Abou Rashed: “Ik ben de huisarts voor de hulpverleners. Ik verwijs alleen maar door”

Amin Abou Rashed: “Ik ben de huisarts voor de hulpverleners. Ik verwijs alleen maar door”

 

Tijdens de vijfde regiezitting op 28 november 2024, in de streng beveiligde rechtszaal te Rotterdam, tegen Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed, wegens het schenden van de sanctiewetten van 1977, ziet de verdachte er goed uit. Het einde van zijn voorarrest heeft hem duidelijk goed gedaan. De eenarmige activist krijgt zelfs al weer een paar praatjes.

Terwijl ik de trap naar de koffieautomaat oploop, pakt Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed zijn telefoon en lijkt een foto van mij te maken. Ik wil geen enkele aanstoot geven en laat het gebeuren. De wachtruimte van de publieke tribune staat al vol met familieleden en geïnteresseerden. De activisten van PGNL houden deze vijfde pro-forma-zitting voor gezien en zijn niet op komen dagen.

De beschuldigingen aan het adres van de “ISRAA-adviseur” zoals hij zichzelf noemt zijn zwaar. Hij zou tussen december 2003 en juni 2023 in totaal elf miljoen Euro aan Hamas hebben overgemaakt. Die geldtransporten hebben versluierd plaats gevonden. Ook na zijn aanhouding heeft Amin Abou Rashed geprobeerd de verantwoording af te schuiven. De bestuursleden van stichting ISRAA zouden het gedaan hebben. Hij zou alleen een adviserende rol hebben. Hij zou alleen de “huisarts zijn die doorverwijst.” Er zijn vele mensen en organisaties die geld aan Gaza willen geven en Amin Abou Rashed kent de weg.

De verdediging door advocate Jill Leijten probeert steeds de deskundigen van het Openbaar Ministerie in diskrediet te brengen. Over de aanstelling van Ronald Sandee zegt ze:” Ik vind daar wat van”, zonder met concrete beschuldigingen te komen. In de voorafgaande maanden heeft de verdediging geen enkele vraag aan deze benoemde deskundige gesteld. Na lang aandringen door de rechter heeft de verdediging nu ook een voorstel voor een deskundige ingebracht: Ramy Abdu.

De deftige Nederlandse krant NRC heeft Ramy Abdu vorig jaar als volgt beschreven: “Cijfers over doden worden actief verspreid door Euro-Mediterranean Human Rights Monitor, een in Zwitserland gevestigde pro-Palestijnse organisatie. Oprichter Ramy Abdu, geboren in Gaza, staat op een Israëlische terreurlijst van „Hamas-medewerkers” in Europa.

Abdu twittert een stroom van gruwelijke beelden en berchten over ‘genocide in Gaza’. Zijn organisatie zinspeelt op Israëlische orgaanroof uit Palestijnse lijken – een antisemitische mythe die al vaak is ontkracht – en beschuldigt het land ervan op 7 oktober taferelen in scène te hebben gezet en Palestijnse burgers te hebben geëxecuteerd.” (NRC.nl maart 6, 2024 )”

Het is dan ook geen wonder, dat het Openbaar Ministerie bezwaar tegen het benoemen van Ramy Abdu als deskundige maakt. De rechter wijst de Officier van Justitie echter terecht. De eisen die aan een benoemde deskundige worden gesteld, zijn niet dezelfde eisen als waar een beëdigde onafhankelijke deskundige aan moet voldoen. De rechtbank zou dus alsnog kunnen besluiten deze deskundige van de Euro-Mediterranean Human Rights Monitor aan te stellen. Tijdens deze regiezitting werd daar geen uitsluitsel over gegeven.

De verdediging ging nog even door met onderuit halen van het bewijsmateriaal. Sommige documenten zouden door soldaten in Gaza gevonden zijn. Aangezien Israël, volgens de verdediging, wederrechtelijk Gaza binnen gedrongen was, mochten deze documenten niet als bewijsmateriaal gebruikt worden. Eigenlijk is alles wat de Israëlische overheid aangeleverd heeft, volgens Jill Leijten niet bruikbaar in het proces. In de tussentijd is wat de verdediging aan concreet ontlastend materiaal heeft aangedragen, zeer mager. Het blijft bij twijfel zaaien over de documenten van de aanklagers.

Het rapport van het Ministerie van Diaspora en bestrijding van Antisemitisme, dat enkele weken geleden naar de Tweede Kamer en kranten is gestuurd, heeft volgens de advocate veel impact op de verdachte gehad. Hij wordt in het rapport beschuldigd van het leiding geven aan de Stichting ISRAA en aan de Palestijnse Gemeenschap in Nederland. Het rapport heeft een enorme polarisatie in de samenleving teweeg gebracht, waardoor de verdachte zich onveilig voelt.

Een groot deel van de regiezitting ging verder over het inzien van de in beslag genomen documenten en het inzien van de in beslag genomen email-berichten. De verdediging voert aan dat er geen software beschikbaar is gesteld om die berichten te bekijken. De documenten zouden niet allemaal gedigitaliseerd zijn. Sinds de arrestatie van de Hamas fondsenwerver zijn al weer anderhalf jaar verstreken, en de verdediging heeft nog steeds geen gelegenheid gehad alles te bekijken. Als verdachte Amin Abou Rashed in het gebouw van de FIOD de documenten gaat bekijken, wordt hij door de daar aanwezige medewerkers begroet met : ” Ha, daar is Hamas”. Volgens de advocate is dat een bewijs van de vooringenomenheid van FIOD.

In zijn laatste woord verwijst Amin Abou Rashed naar blogger Kees Broer. “Mijnheer Kees zal nu wel een mooi stukje schrijven en mijn adres publiceren”, beweert de eenarmige PGNL-activist. Als ik hem daar later, bij het naar buiten lopen op wil aanspreken, weigert hij met mij te praten. Dan zeg ik het maar tegen de advocaat: “Ik ben helemaal niet van plan zijn adres te publiceren.” Het zijn deze intimiderende praktijken, die de laatste weken hand over hand toenemen.

Op een gegeven moment aan het einde van de rechtszitting wordt het de rechter allemaal te veel. Hij dringt nu aan op een spoedige start van het proces. Er mogen geen nieuwe stukken meer worden ingeleverd. De deskundigen worden spoedig gehoord. Helaas wordt er geen datum genoemd, zodat we binnenkort weer moeten gaan bellen met de communicatie-afdeling van de rechtbank.