door KeesjeMaduraatje
de afgelopen dagen heb ik een interne auditorsopleiding gedaan, zodat ik andere mensen kan gaan vertellen wat of dat ze goed of fout doen op het gebied van "security" en "quality". Dat heeft ook wel wat. Daarbij heb ik een paar observaties gedaan die ik de geachte vaste weblog lezers en weblog reaguurders niet wil onthouden.
Als een manager een beoordelingsgesprek heeft met zijn nóg hogere manager en hem wordt gevraagd hoe groot zijn afdeling is en wat zijn verantwoordelijkheden zijn, dan zal hij die zo groot mogelijk maken. Als een manager echter tijdens een audit wordt gevraagd wat zijn verantwoordelijkheden zijn, dan zal hij zeggen dat hij helemaal geen verantwoordelijkheden heeft en eigenlijk dit ook interim doet en ja, hij wil best een paar vragen beantwoorden, maar eigenlijk is er niet eens sprake van een afdeling in de eigenlijke zin.
Dat overkwam mij dus afgelopen donderdag ook, toen ik een proef audit moest uitvoeren. Een manager beweerde helemaal geen team te hebben en alles zelf te moeten doen. Een functiebeschrijving bestond ook helemaal niet. Mooi is dat. Ik zei toen tegen hem dat ik dat als "bevinding" op zou schrijven. Maar dat was ook helemaal tegen het zere been.
Ik probeerde het nog een keer en vroeg: hoeveel mensen heb je nou onder je? (Weisungsbefügnis in het Duits, zei ik er nog bij). Later kreeg ik daarover wat te horen want ik was veels te direct geweest.
Dus dat is mijn conclusie: Nederlanders zijn vreselijk direct, op het botte en onbeschofte af, maar een gewone vraag stennen over verantwoordelijkheden, dat mag niet. Dus het kan zijn dat de auditorspet toch nog aan mij voorbij gaat, vanwege ondiplomatiek gedrag.
Kunnen we daar politiek-culturele conclusies aan verbinden?
2 comments:
ik denk dat een belangrijk cultureel ken merk van nederlanders de valse bescheidenheid is... Maar ten eerste, deze bevinding van je, geldt dit alleen voor nederlanders? Zullen collega's die uit andere landen komen hier anders op antwoorden? anders kan er ook geen culturele conclusie uit worden getrokken natuurlijk. Maar goed, ervan uitgaande dat dat wel het geval is ligt het dus aan het feit dat nederlanders in de eerste plaats zichzelf nooit boven een ander mogen plaatsen, dat wordt als onbeschoft en onbeleefd gezien in onze cultuur, BEHALVE als je iets te beschermen hebt, dan mag het weer wel gek genoeg. Engelsen daarentegen hebben hier absoluut geen last van, als jij niet verteld hoe goed je bent doet niemand het en het wordt dus ook normaal geaccepteerd. Vandaar ook dat de nederlanders het vreselijke gezegde hebben: doe maar normaal dan doe je al gek genoeg, dit zegt toch alles? Steek je met je kop erboven uit, krijg je een begatieve perceptie.
Blijft leuk, cultuur, ik had laatst ook een totaal ander typisch nederlands ding ontdekt: in restaurants, als je brood krijgt, is het normaal voor nederlanders om voor elkaar te smeren en uit te delen, Engelsen doen dit niet. Die zijn zelfs hogelijk verbaasd dat je het voor ze doet.
Oja! en in engeland is t weer onbeleefd om de rekening te moeten vragen, en hier krijg je t idee dat je op moet rotten als ze ongevraagd de rekening naar je toe brengen. Toch grappig die kleine verschillen he?
Met veel plezier heb ik het stukje over de auditor gelezen en ik kan het, als auditor zelf zijnde, alleen maar beamen! Wat je ook zegt, het is altijd veel te direct en nooit goed.
De managers denken dat je een of andere boe-man bent, die hen bewust wil straffen. Maar dat is dus niet zo, wij vragen alleen naar verificatie van hetgeen ze zeggen te doen, wij willen feiten op de tafel. Als dat gebeurt is er niks aan de hand hoor ;-)
Heerlijk stukje!
Post a Comment