Stan

Door Keesjemaduraatje
Er zijn natuurlijk mensen die altijd al tegen de democratie geweest zijn en de weg-met-ons-beweging in hun bloed hebben. Daar hoef je geen psycholoog voor te zijn of psychiater om te zien dat een leidende hand in de jeugd van deze mensen heeft ontbroken. De "systemen" of "maatschappij" waar ze tegen vechten bestaan wel in het echt en er is veel leed en onrecht op de wereld, maar de motieven om alles kapot te willen maken komen toch uit het diepste innerlijke.
We werden weggeslagen door de ME-ers bij de Vondelstraat in 1980. Ik zag ME-auto's op demonstranten af rijden. Eén kraker die bij mij in de straat woonde, de Madurastraat dus, werd overreden en bleef onder de politieauto hangen en werd meegesleurd. Ik zag voor het eerst dat er mensen stoeptegels uit de grond trokken en het was de geachte afgevaardige W.D. die het eerst gooide. Ik weet nog dat ik dacht: "maar je doet die ME-ers toch pijn!". Ik kan er niets aan doen.
Maar Stan van Houcke was erbij en ik hoor hem nog in de microfoon van Radio Stad Amsterdam roepen: "het zijn woningzoekenden, mensen zonder huis, die hier in opstand komen.". En op zo'n moment denk je: "laat hem maar roepen, het doet de goeie zaak geen afbreuk", maar diep in je hart denk je dan ook: "Ik heb toch een huis".

Alle mensen die ik daar zag hadden nog een huis, waar ze nog 5 jaar zouden mogen wonen.
Eén jaar later was er een grote demonstratie die over het Rokin ging. Vooraan liep Stan van Houcke met een dopje in zijn oor. Hij riep tegen ons: "Als jullie hier rechtdoor lopen en dan rechtsaf, dan kom je de andere demonstratie tegen". Hij dirigeerde de demonstratie naar een nieuwe orgie van geweld.
Ik zie hem nog zitten s'avonds in het Kraakcafe aan het  J.W. Brouwersrplein. Dronken. Zijn vriendin Heikelien Verrijn Stuart was er niet en hij riep: "Ik wil neuken". Maar dat terzijde.

Daarna ben ik jarenlang in Duitsland geweest en heb de radioprogramma's van Stan op de VPRO niet gehoord, waar hij vreselijke anti-imperialistische Boliviaanse Panfluitmuziek liet horen en praatte over Tschechische schrijvers die de geachte radioluisteraars nooit zouden lezen, maar dat bomde niet.

Stan komt pas weer in mijn herinneringen terug als het al weer 2001 is en de aanslag op de Twin Towers wordt gepleegd. Het commentaar in het dagboek van deze "menslievende journalist":
'De ontheemden, de machtelozen, de geterroriseerden, de onmondigen slaan terug met terreur' .

Zogenaamd aan de kant van de "machtelozen", misschien gelooft hij het zelf, maar in werkelijkheid altijd aan de kant van de terreur. Als je nu de naam "Stan van Houcke" zoekt, dan vind je veel citaten waarin hij fulmineert tegen Israël en de VS beschuldigt van wrede misdaden. Het heeft geschiedenis denk je dan. Hij heeft er zelfs de "Humanistische Vredesprijs" gekregen, hetgaan meer zegt over de staat van het Humanisme in Nederland dan over deze zogenaamde journalist.

Daarna wordt het ook niet beter. Na de dood van Theo van Gogh schrijft hij in het artikel "Autisme in Nederland": "Het is een historisch macabere vergelijking dat we op 9 november de Kristallnacht uit 1938 zouden herdenken toen er op diezelfde dag een islamitische basisschool in de brand ging.’ Dat de holocaust een exclusief Westers fenomeen is, beseft de moslim gemeenschap in Nederland maar al te goed. Dit soort historische kennis bezit ze wel degelijk en is ondermeer de reden van een aanzienlijke dosis scepsis over de Westerse aanspraak op superioriteit. Maar dat inzicht moet nog doordringen tot een groot deel van de autochtonen. "

Natuurlijk heb ik Stan op zijn eenzijdigheid aangesproken en ik zag dat ook Peter Breedveld af en toe commentaar op Stan zijn weblog geeft. En ik moet toegeven, dat Stan onze commentaren niet wist en ons niet blokt, maar hij gaat steeds persoonlijker en aanvallender commentaren schrijven. Ik werd laatst al uitgescholden als "kinderlijk" en "Islamofoob".