De veiligheidsdriehoek is enkele meters voor de auto geplaatst en jij hebt al een feloranje hesje aangetrokken, als plotseling een politiewagen stopt. Er stapt een politieagent uit die je op een vermoeide toon toevoegt: " U mag hier niet staan". Dan loopt hij naar de veiligheidsdriehoek, wijst en zegt: "Die staat hier niet goed. Veel verder". Hij wijst naar een imaginaire plaats, enkele tientallen meters verderop. Vervolgens stapt hij weer in de auto en rijdt weg.Twee uur later komt de wegenwacht aanrijden. De wegenwacht geeft je een hand, stelt zich voor, gaat in de auto zitten en start de motor. Lukt niet. Dan opent hij de motorklep, draait de bougies eruit, borstelt ze, sprayt wat vochtwerend middel op de bougiekabels, stapt weer in de auto en start de motor. Aangezien je lid van de ANWB bent, mag je zonder te betalen doorrijden.
Dit verhaal werd mij drie jaar geleden verteld door de operationele manager, collega en vriend JvdV, die alle mensen die aan zijn bureau komen en iets van hem willen, indeelt in de categorie "Pliessie of Wegenwacht". De pliessie vertelt je dat wat je net aan het doen bent eigenlijk niet mag, want de procedure schrijft een andere weg voor. De wegenwacht komt om te helpen en draagt zelf iets aan de oplossing van het probleem bij.
Na enkele jaren merkte ik dat het niet uitmaakt in welke rol van het bedrijfsleven je bezig bent, project manager, service owner, transitie manager, operatie manager, maar dat je ze overal weer terug ziet: De pliessie en de wegenwacht. De pliessie vertelt je dat je te laat of te vroeg bent, dat de procedures niet gevolgd zijn, dat het niet aan de veiligheidsstandaarden voldoet, dat de kwaliteit niet in orde is. De wegenwacht weet een manier om het project toch nog op tijd af te krijgen, of kent mensen die helpen met de inrichting van de juiste processen.
Ik ben op mijn werk bij vele ICT-processen betrokken en het is wel eens voorgekomen, dat ik bij mezelf dacht: "Ik moet proberen hier weg te komen, anders zie ik mezelf op een dag in de Tweede Kamer op een hoorzitting uitleggen hoe het allemaal is misgegaan". Gelukkig is dat nog nooit voorgekomen. Bij welk project ik ook betrokken ben, altijd refereer ik weer naar het grootste rampproject dat ik ooit gedaan heb, namelijk bij de 'Ferry-maatschappij'. Hoogste legerleiding Paul de Oud had een marsorder afgegeven: Voor de Kerst klaar. Wat we ook deden en hoe we ook streden, steeds weer kwam de spreuk: "Paul de Oud staat achter de deur".
Op een dag kwamen er twee nieuwe project managers en die riepen een vergadering uit, om ons te vertellen dat we qua processen, methodes en technieken, tot nog toe alles verkeerd hadden gedaan. Het hele project moest opnieuw. Paul de Oud was reeds geïnformeerd en we zouden helemaal opnieuw starten. Nou dat was een hele verassing. Ik nam het woord en zei: "Er loopt hier een contractor mee in het project, waarvan het contract vandaag nog verlengd moet worden, anders zijn we hem kwijt. Anders moeten we weer helemaal langs het hoofdkantoor om toestemming voor het contract te vragen"
Het was even stil. Zoveel concreetheid hadden ze de afgelopen twee uur nog niet in de vergadering te horen gekregen. "Waar sta jij op het organogram?" , vroeg de ene nieuwe project manager. Het organogram werd erbij gehaald. Er waren project managers te zien, en security managers en quality-managers, maar mijn naam stond er helaas niet op. "Dan mag jij ook geen mensen inhuren", was het harde oordeel. We waren de contractor kwijt.
Jaren later, de twee nieuwe project managers waren door Paul de Oud op staande voet ontslagen, keek ik naar De Wereld Draait Door. Ik zie een bekende kop verschijnen. Eén van de nieuwe project managers had zelf een consultancy bureau voor "veranderadvies" (nomen est omen) opgericht en had een boek geschreven: Het anti-klaagboek.
Mogen we ook nog niet eens meer klagen!
No comments:
Post a Comment