Anti-Deutsche Antifa

Door Keesjemaduraatje
Het zijn natuurlijk maar etiketten, die op je geplakt worden. Er zijn hokjes, waar je in geduwd wordt, maar dat is niet altijd aangenaam. Zo kon ik zien dat er iemand mijn weblog had geciteerd en dat daarop geantwoord werd: "Vind je het erg dat ik liever mijn gegevens haal van www.cbs.nl dan
van een extreem-rechtse weblog?" Dat geeft wel te denken. Natuurlijk geeft het Centraal Bureau voor de Statistiek betere en meer betrouwbare gegevens dan mijn weblog, maar het etiket "extreem-rechts" dat is defamerend en onwaar.
Nu ben ik in Duitsland op vakantie en gisteren kocht ik bij een Kiosk in Hannover het tijdschrift "Konkret". Dat is inderdaad het tijdschrift dat met steun van de DDR en de Sovjet-Unie, door Rainer Röhl, de man van Ulrike Meinhof is opgericht (Voor de jongeren onder ons. Ulrike Meinhof was één van de RAF terroristen van de Zeventiger Jaren in Duitsland) en waarin Ulrike Meinhof nog een column geschreven heeft. Is dat dan "links" genoeg vraag je je af? Is het vermoorden van burgers en gezagsdragers en het leggen van bommen, links genoeg? De echte doorgewinterde linkse intellectueel zal zeggen van niet, omdat Rainer Röhl, na het ondergronds gaan van Ulrike een andere koers is ingeslagen en van het blad een soort links roddelblad met naaktfotos gemaakt heeft, ongeveer zoals het tijdschift Nieuwe Revu hier in Nederland. Dat heeft de ordetroepen van de RAF er nog toe bewogen om met molotov coctails en ijzeren staven gewapend het redactielokaal te bestormen en alles kort en klein te slaan. Komt ons bekend voor.
Maar dat allemaal even terzijde. Het blad Konkret behoort nu volgens de Duitse Geheime Dienst (Verfassungsschutz) tot de "anti-deutsche antifa" en dat betekent kort gezegd, dat het blad vóór Israël en de oorlog in Irak is. Het één schijnt met het ander te maken te hebben. Daardoor krijg je een hele interessante intellectuele discussie, die hier in Nederland nog niet gevoerd is en misschien, als het aan de Anja Meulenbelts en de Gretta Duisenbergen van deze wereld ligt, ook nooit gevoerd zal kunnen worden. Er zijn nog meer bladen die deze richting inslaan, namelijk Bahamas en Jungle-World.

Over het blad Konkret schrijft de Verfassungsschutz: "

„Insbesondere die Monatszeitschrift ‚konkret‘ sowie die Bahamas-Gruppe erklärten nunmehr, zum Schutz Israels sei die militärische Intervention am Golf notwendig und richtig. Aus der Sicht des traditionellen Linksextremismus war dies ein Tabubruch, weil es die Befürwortung einer ‚imperialistischen Aggression‘ einschloss. Die ‚konkret‘-Fraktion erhielt von ihren Gegnern umgehend den Stempel ‚Bellizisten‘, um zu illustrieren, dass sie sich als Verräter vom antiimperialistischen ‚Friedenskampf‘ abgesetzt und das Lager gewechselt habe.“

konkret-Herausgeber Gremliza wird von der Broschüre mit der Bemerkung zitiert:

„Vom Irak, von den ungezählten Verbrechen, die das Regime Saddam Husseins angerichtet hat, darf am Friedenslager nicht gesprochen werden. Wer es dennoch tut, ist ein Kriegstreiber. Da mein diesbezüglicher Ruf hinreichend ruiniert ist, kann ich’s ja sagen: Wäre gewährleistet, dass Saddam Husseins Regime beseitigt und durch ein menschenfreundlicheres ersetzt werden könnte, ohne fünfzig-, hunderttausend oder mehr Iraker kollateral umzubringen und zugleich an anderen Orten andere Monster zu entfesseln, hätte ich keine Bedenken.“ ^[7]

Waarmee ik maar wil zeggen, dat mijn standpunt ten aanzien van de oorlog in Irak en de Vrede in het Midden-Oosten geenszins vreemd is. Zodra je namelijk die dwangmatige en hypokriete steun aan de terreurgroepen in het Midden-Oosten loslaat, kan er op een geheel andere manier naar een wél vreedzame oplossing gestreeft worden. Het maakt je denken vrij.

Intussen hebben meer antifa groepen in Duitsland, onder andere in Magdeburg,  deze stellingname overgenomen en dat heeft ertoe geleid, dat er aanvallen zijn uitgevoerd op deze groepen. Die worden dus nu door zowel door nazi's als antifa's belaagd. Dat is een teken daarvoor, dat  de nationaal-socialisten en de globaliseringscritici steeds dichter naar elkaar toe groeien. Ze hadden al de haat tegen Israël gemeen en nu komt nog de haat tegen de "consumptie georiënteerde Amerikaanse cultuur" erbij. Nog even en ze kunnen gemeenschappelijk door de straten marcheren.

Het tijdschrift Bahamas gaat nog verder en stelt dat de fascistische ideologie uit bepaalde delen van de arbeidersbeweging voortgekomen is. De fascisten en de links extremen vissen in de zelfde vijver: "Vortrag von Uli Krug, Redaktion Bahamas: 

Okkupieren Nazis linke Inhalte? Werden sie dadurch wirklich verfremdet und entstellt? Aber selbst wenn ja, warum gelingt das überhaupt? Was prädestiniert denn eigentlich vorgeblich genuin „fortschrittliche“ Themenfelder wie den „Befreiungskampf der Völker“, die „soziale Verantwortung des Staates“ oder die „Globalisierung der Heuschrecken-Multis“ zum Gebrauch durch Nazis?
Es ist einfach so, dass Linke und Faschisten schon seit jeher nicht nur dieselben ideologischen Felder beackern, sondern dass der organisierte Faschismus der Arbeiterbewegung selbst entsprang. Als soziale Bewegung konstituierte er sich in Italien inmitten der Sozialistischen Partei, genauer auf ihrem radikalen aktivistisch-etatistischen Flügel (also frühen Globalisierungsgegnern, wenn man so will): Mussolini beispielsweise war Chef der Parteizeitung „Avanti“. In den deutschen Nationalsozialismus wiederum gehen die staatssozialistischen und antiimperialistischen Vorstellungen der sogenannten „Konservativen Revolution“ mit ein, die ebenso in der KPD Widerhall fanden.

Als je het zo bekijkt, dan is het helemaal niet raar en historisch geenszins een breekpunt als de Nederlandse NVU op 4 Augustus van dit jaar gaat demonstreren onder de leuzen: "Solidariteit met Iran, Tegen VS-Imperialisme en Zionisme".

Ik blijf intussen nadenken over een etiket dat wel bij mij past. Eigenlijk ben ik dat hele links en rechts gedoe zat. De democratie is het waard om verdedigd te worden en of iemand nu een VVD-er is of perse Groen-Links of PvdA wil stemmen, dat maakt niet zoveel uit, als we maar een open debat met elkaar kunnen voeren, zonder meteen als fascist uitgescholden te worden.