Anti-Anti Campagne

Anti-Anti Campagne
door KeesjeMaduraatje

Vandaag stond in de NRC een analyse van de JA-campagne. Het blijkt dat de NEE campagne veel vroeger en beter op gang gekomen is, en dat de regering en regeringspartijen daarop hebben gereageerd met een Anti-Anti-Campagne. De NEE stemmers hadden het verkeerd begrepen en waren zowiezo niet te vertrouwen. Bovendien begonnen ze te dreigen met oorlog en buitenlanders en natuurlijk Auschwitz. Averechts, naar nu blijkt. De JA stemmers zijn er niet in geslaagd de kiezers van de voordelen van de Europese Grondwet te overtuigen. Bovendien ontstaat er een sfeer van "we zullen ze een lesje leren".

Als je mijn twee oproepen vóór de Grondwet leest zie je dat ik ook met anti-anti argumenten kom. Ik wil niet bij Geert wilders en de SP horen. Bovendien vind ik de dierenliefde argumenten slecht. Dat waren mijn argumenten. Ik heb gefaald de Nederlandse Bevolking van het JA te overtuigen.
Laat nu de woensdag maar komen, Nederland zal zelf de consequenties moeten dragen (oh nee, nu begin ik alweer te dreigen). In ieder geval moet de democratische mening gerespecteerd worden.

Tieren Suchen ein Zuhause

Tieren Suchen ein Zuhause
door KeesjeMaduraatje

Eén van de thema's waar alle nee-zeggers (extreem-links en extreem-rechts) het over eens zijn, is dat dierenleed bestreden moet worden. Dat komt mooi tot uitdrukking in het radiospotje waarin Stierenvechten in één adem wordt genoemd met "ritueel slachten". Gelukkig heeft de gemiddelde kiezer een korte termijn geheugen, anders zou hij weten dat juist het "ritueel slachten" een lievelingsthema van Hans Janmaat (Centrum Partij) was. Juist bij de bestrijding van dierenleed komen komt extreem-rechts gevaarlijk dicht bij extreem-links in de buurt. Dierenleed is een thema waarbij actievoerders geen geweld schuwen. Animal Liberation Front, Groen Front en Volkert van der G. zijn beruchte voorbeelden van terroristische dieractivisten.

De medewerkers van een Proefdiercentrum in Rijswijk kunnen al maanden niet meer gewoon over straat lopen door de bedreigingen. Het zijn bij uitstek fascistische methodes die gebruikt worden om een vermeend diervriendelijk ideaal te verwerkelijken.

Achtergrond
Bij de buiten-parlementaire linkse groepen is er een duidelijke trend naar solidariteit met dieren waar te nemen. Bij actieweekenden wordt er al sinds 5 jaar alleen nog maar veganistisch gekookt. Demonstranten die eens een lekker stukje vlees willen eten worden met uitsluiting bedreigd. Zelfs de demonstranten tegen de anti-Palestijnse muur in Israel lopen met veganistische tekens rond. Het vernielen van genetisch gemodificeerde gewassen is algemeen aanvaard in Groen-Linkse kring.
Daarmee is de solidariteit met onderdrukte arbeiders definitief in het gedrang gekomen. Het "zaakwaarnemerschap" betekend dat men opkomt voor onderdrukte groepen in de samenleving waartoe men zelf niet behoort. In Nederland is Domela Nieuwenhuis de eerste grote zaakwaarnemer, omdat hij zelf rijk is, maar voor arme veenarbeiders opkomt.
Onbedoeld slaat Domela Nieuwenhuis door zijn persoon en levenshouding de brug tussen traditioneel links en huidig extreem links. Niet alleen was hij dominee en tegen alcoholgebruik, ook nog eens vegetariër.
Sinds de arbeiders voor zichzelf op kunnen komen en geen dankbaar gebruik meer willen maken van de inspanningen van de actievoerders, verschuift de aandacht naar andere onderdrukte creaturen en het dier is daarbij een heel bruikbaar doel. Van dieren weten we nooit zeker of ze het leuk vinden uit legbaterijen en proefdierstations bevrijd te worden en ze kunnen nooit een actiegroep voor zichzelf beginnen.

Wat heeft extreem-rechts met dieren?
Ook nieuw-rechts voorman Michiel Smit probeert met zijn pleidooi tegen de Nijlgans aan te knopen bij dierenthema's. Nog bonter maakte Alfred Vierling het in de tachtiger jaren met zijn strijd tegen het ritueel slachten. Maar ook fascistische organisatie als Stormfront en NVU voeren strijd tegen dierenleed en genetische manipulatie. Als je ook nog bedenkt dat Adolf Hitler een vegetariër was, dan moet je tot de conclusie komen dat het thema dieren bij extreem-rechts meer met "rein" en "onrein" te maken heeft.

Het thema "Stierenvechten" verbind de nationalistische gevoelens van de nee-stemmers bij het Europese Referendum op een perfecte manier. Het is het ultimatieve motto voor alle nee-stemmers, omdat het nationalistische sentimenten verbind met dierenleed. Daardoor kunnen zowel linkse- als rechtse kiezers zich in dit motto verbinden en een éénsluidend "NEE".

Contradictio In Terminis

Einer der meist kontradiktionare Personen den ich je gekannt habe, ist Karl Max Kreuger (1946-1999). Es fängt wie bei allen Menschen bei seine Geburt und Namensgebung an. "Karl Max" wurde er von seinem Vater genannt, nach Karl Marx. Karl hat sein Leben lang Propaganda gegen Marxismus gemacht. Wurde in den siebziger jahre in Bulgarien mit anti-marxistische Büchern an der Grenze erwischt, wie er mir stolz erzählte. Sein Vater und Mutter sassen nach den Zweiten Welt Krieg in den Niederlanden in Haft wegen unterstützung der Nazis. Sein Vater war Techniker am Ost-Front. seine Mutter Rot-Kreuz helferin irgendwo in Deutschland. Es ist mir ein Rätsel warum sie Ihren Sohn trotzdem Karl Max genannt haben. Karl erklärte dass aus de marxistische überzeugung seines Vaters vor den Zweiten Weltkrieg.

Als wir darüber sprachen zeigte er ein Bulgarisches Buch: "The Struggle against fascisme started with the struggle against Bolshevism". In diesem Buch steht beschrieben dass Hitler von den Bolshevisten gelernnt hatte und dass der erste ernsthafte fascistische Terror und Massenmord von den Bolshevisten kam. Karl's Kommentar: mein Vater brauchte sich nicht viel zu verändern.

Trotzdem hat er viel daruter gelitten und versuchte am Ende seines Leben seine Mutter zu Rede zu stellen und aus zu diskutieren warum sie mitgemacht hat mit den Deutschen. Seine Mutter wollte nicht mehr darüber sprechen und hatte auch oft Angst wieder verhaftet zu werden. Es kam zu einem Bruch und er hat sie den letzten Jahren nicht mehr gesehen.

Karl Kreuger wurde weltberuhmt in den Niederlanden als er nach seinem Tot in 1999 auf einem "bakfiets" (Transport-Fahrad) von den Hausbesetzer Scene (Blauwe Aanslag, Den Haag) zu Grabe gefahren wurde und das Photo des Bakfietses in einigen Zeitungen stand. Sein Sarg wurde von Frauen eines Feministische Kollektivs aus dem Haus getragen. Das Contradictio Interminis ist, dass er gar kein Hausbesetzer war. So war dass bei Karl immer. Als ich ihn besser kennengelernt habe lebte er in Amsterdam aber hatte eine Wohnung in Den Haag. Als einmal all sein Geld geklaut wurde, weigerte er bei der Polizei Anzeige zu erstatten, und erklärte dass er eigentlich in Den Haag wohnte. Als er bei mir in Haus wohnte war er schon schwer krank und lit unter Reuma. Wir besuchten jede Woche ein Zentrum fuer Ausländerunterricht und unterrichteten Niederländisch fuer Marokkaner. Jeder dachte dass wir dass aus Menschenliebe machten. Karl hatte noch ein anderes Ziel: eine Frau des Krankenschwestertypes zu finden und zu verfuhren.

Karl Kreuger importierte und verkaufte anarchistischen Büchern. Er war ständig unterwegs auf Demonstrationen, messen und meetings um seine Büchern zu verkaufen. Damit hat er ein sehr grosses Netzwerk aufgebaut und wurde Europaweit bekannt. Als ich in Berlin mal Ralf Landmesser besuchte, stellte sich heraus dass Karl in Deutschland genau so bekannt war wie in den Niederlanden. In seinen Bücher wurde Privatbesitz streng abgelehnt, trotzdem war Karl nicht in der Lage seine Büchern in einem Kollektief unter zu bringen, sondern bestand darauf alles selbst einzukaufen und zu verkaufen.

Es kam zu einem Bruch zwischen mir und Karl, obwohl nie ausgesprochen, weil ich etwas fuer mich selbst aufbauen wollte und er sich weigerte eine geregelte Arbeit aufzunehmen. Er bewegte sich dermassen in eine marginale Richtung, dass es nicht mehr anzusehen war.

Bei seine Beerdigung waren hunderte Menschen anwesend die sich zu eine Demonstrationsartigen Zug durch Den Haag zusammenfanden. Wie kann dass angehen wenn er so marginal geworden war werdet Ihr fragen? Mann muss bedenken dass er mehrere Wochen tot in Bed gelegen hat vor er gefunden wurde. Keiner der Hausbesetzer hat es nötig gefunden mal nachzufragen, weil sie dachten dass er wieder auf reisen irgendwo in Europa war.

Er fehlt mir immer noch.

Christenhonden

Christenhonden
door Keesjemaduraatje

naar aanleiding van het proces tegen Oriana Fallaci, vanwege vermeende beledigingen aan het adres van de Islam, vroeg ik me af wat de Islam eigenlijk tegen de Westerse cultuur heeft. Bovendien wat de theologische bezwaren van de Islam tegen het Christendom zijn. Met andere woorden: "wat hebben jullie nou tegen ons?"

Ik was in de gelegenheid dat zelf te vragen toen ik in 1983 een leeronderzoek deed in de bergen van Tunesië. Mijn tolk was een overtuigde "Islamist" zoals dat toen heette. Nu zouden we zeggen "radicale Islamiet". Ik hoefde het eigenlijk niet zelf te vragen, want al op de tweede dag deed hij miji uit de doeken, waarom het Christendom een verderfelijke religie is. Het Christendom hangt meerdere goden aan, namelijk de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
Aangezien de Islam maar één God erkend, wordt het Christendom afgewezen als "Veelgoderij". Ik stond versteld te kijken en had er geen antwoord op. Ik denk wel achteraf dat een één of ander haatzaaiende imam dit verhaal de wereld in moet hebben geholpen, want een werkloze student uit de bergen van Tunesië kan dit niet zelf bedenken. Maar dat maakt niet uit. Voor de doorsnee afvallige Gereformeerde is de drie-éénheid geen halszaak, dus ik ben ook bereid in de toekomst maar één God te erkennen.

Wat betekent de heilige drieeenheid?
De heilige drieeenheid is een basis beginsel in de Christelijke kerk en het heeft een diepe betekenis: God staat voor de authoriteit en het gezag, Jesus staat voor de menswording van god en de vergeving van schulden en de Heilige Geest staat voor de zendingsdrang en het verspreiden van het geloof.

In die zin hebben we in één symbool tegelijkertijd alle kenmerken van de Westerse cultuur vertegenwoordigd, namelijk geloof, tolerantie en het verspreiden van vrijheid.

Stemadvies Europese Grondwet

Ja, hier komt ie dan, het exclusieve stemadvies van Keesjemaduraatje en ik durf het hier haast niet te zeggen maar ik adviseer jullie vóór ("Ja") te stemmen.

Daarmee houd ik afstand van zowel Geert Wilders die met nationalistische argumenten tegen de Europese samenwerking fulmineert en anderzijds zet ik me af tegen de extreem linkse hap die tegen wil stemmen omdat de Europese Grondwet de markteconomie als favoriet economisch systeem in Europa wil vastleggen.

Ik was plotseling overtuigd toen ik drie weken geleden een rondvaart door de Rotterdamse haven maakte. Ik zag enorme hoeveelheden containers liggen en hoorde dat één bedrijf er 4 miljoen per jaar vervoerde via Rotterdam. Dat is niet alleen veel werkgelegenheid, het is ook een teken van het internationale karakter van Nederland. We zijn met huid en haar aan Europa gebonden. We leven er van zo te zeggen.

Daar komt bij dat ik niet meer zo aan Balkenende hecht. Van mij mag Schröder of Chirac wat te zeggen hebben. Sinds ik in Duitsland gewoond het weet ik dat het allemaal niet zoveel uitmaakt. Nederland is niet het meest democratische land ter wereld. We kiezen niet alleen onze Burgemeester en Commissaris van de Koningin niet, ook de regering wordt niet direct gekozen. Er moet altijd nog een Koningin aan te pas komen om een formateur te benoemen. Dus zo democratisch gaat dat allemaal niet. In andere Europese landen is dat allemaal wel. Dus wat willen we nu beschermen? Hasj, abortus en euthanasie. O.K. ik kan er ook buiten.

Vergeving!!

Het begrip vergeving in de huidige tijd
door KeesjeMaduraatje

het begrip vergeving krijgt nu wel een heel actuele betekenis, omdat het één van de laatste woorden van Theo van Gogh was. Vergeving is ook een sleutelbegrip als je de verschillen tussen Jodendom, Christendom en Islam wilt verklaren. Ik ben zelf Gereformeerd Synodaal opgevoed, waarbij vergeving een centrale rol speelde. Jezus is aan het kruis gestorven om onze schulden weg te wassen. Als kind begreep ik dat natuurlijk niet, want wat kon ik nou voor zonden hebben begaan? Behalve af en toe koekjes jatten en daarvoor hoeft écht niet iemand aan het Kruis te hangen.

Tijdens de studenten en krakerstijd zworen we het geloof geheel af zodat we ons niet meer met dat soort zaken bezig hoefden te houden. Op een heel onverwachtse manier kwam ik er toch weer mee in aanraking en dat kwam omdat ik op de Vrije Universiteit studeerde. Daar zijn veel Gereformeerde docenten. Ik schreef een artikel over de verschillen tussen "Marx en Bakounin tijdens de Eerste Internationale". De docent had ook ooit iets over anarchisme geschreven en hij legde me uit waarom hij daar tegen was. (Toen ben ik misschien begonnen mijn Tweede Geloof te verliezen, realizeer ik me nu). In de socialistische traditie wordt ervanuit gegaan dat de mens goed is. Dat is prima zou je zeggen, want dan zit je niet voordurend met een schuldgevoel opgescheept. Maar wat doe je met mensen die afwijken? Het is bekend dat die in de Sovjet-Unie bij massa processen gedwongen werden tot zelfbeschuldiging. Later werden ze voor gek verklaard en opgesloten in psychiatrische ziekenhuizen. Waarom? Omdat het socialisme geen plaats had voor mensen die afwijken. Die moeten eerst weer op het rechte pad gebracht worden. De gedachte dat de mens in wezen goed is en het gebrek aan een vergevingsconcept in de socialistische ideologie heeft uiteindelijk tot massa moord geleid. Aanvankelijk stond ik een beetje raar te kijken dat ik bij een scriptie over anarchisme een gesprek moets voeren over het begrip schuld, maar later ben ik het beter gaan begrijpen.

Michael Bakunin

Het Christendom gaat er van uit dat de mens in wezen slecht is en geneigd tot alle kwaad. Door tot inkeer te komen en om vergeving te vragen, kan je je schuld kwijt raken en met een ontlast geweten verder gaan. (Is het niet héérlijk broeders en zusters dat we dát mogen geloven?)
Dit idee is intussen ook door onze hele westerse cultuur heen voelbaar. Hoewel ik me afvraag wat de functie van het Pieter Baan Centrum hierin is; ik ben geneigd te geloven dat dat eerder een uiting is van de ontkerkelijking van de samenleving en de groeiende macht van de psychologie als verklaringsmodel.

Hoe is dat bij andere wereldreligies? Het Jodendom kent in de Tora ook verschillende plaatsen waar van vergeving sprake is. De begrippen "oog om oog tand om tand" speelt weliswaar een veel grotere rol dan in het Nieuwe Testament, waar vergeving een centraal begrip is. De Tora gaat ervan uit dat de mens slecht is en dat is al een heel ding. Dan hoeft God ook nergens van op te kijken. Dit weerspiegelt zich ook in de Joodse cultuur die tolerant is.

Bij de Islam wordt er weliswaar niet vanuit gegaan dat de mens in wezen goed zou zijn, maar er wordt een strikte scheiding gemaakt tussen ongelovigen en gelovigen. De ongelovigen moeten door middel van de Jihad bestreden worden. Nu lijkt het erop dat ik geheel in de geest van de tijd de Islam overal de schuld van geef en zeg dat het een intolerante religie is. Toch is dat niet zo. Het is een religie met een eenvoudig stel regels, waar iedere gelovige zich gemakkelijk aan kan houden en die in principe openstaat voor iedereen.

Voor mij is wel duidelijk dat in een tolerante samenleving het begrip "vergeving" een belangrijk plaats heeft en dat zo'n samenleving de meeste kans heeft in een door Christendom gedomineerde cultuur.

Het utopiesyndroom

Het Utopiesyndroom
door KeesjeMaduraatje

In het extremistische politieke spectrum zijn twee types mensen aan te treffen die in hun psychische gesteldheid schijnbare tegenpolen zijn: de "Verschrikkelijke Veréénvoudiger" en de Utopist. De Verschrikkelijke Veréénvoudiger is degene die een werkelijke moeilijkheid voor onwerkelijk verklaart. De Utopist is iemand die onmogelijke oplossingen voor mogelijk houdt. Deze uitersten lijken in die zin op elkaar, dat beide naar een probleemloze wereld streven. De eersten door te ontkennen dat er een probleem is, de ander door onoplosbare problemen als oplosbaar te beschouwen. (1)

Veel mensen denken dat hun politieke overtuiging beïnvloed wordt door wat er in de buitenwereld ("de maatschappij") gebeurd. Ze moeten wel extreem zijn, omdat de "neo-liberale kliek" de wereld overheerst en de "sociaal zwakkeren" geen kans geeft. Slechts weinigen zien in dat hoe iemand zich voelt en zijn politieke overtuiging tot uiting brengt veel meer te maken heeft met de manier waarop hij denkt. Doordat iemand zelf niet aan zijn eigen eisen voldoet projecteerd hij het falen op de buitenwereld en past zijn politieke denken aan. Doordat het denken beheerst wordt door afgunst gevoelens, jalouzie en haat wordt een objectivering teweeg gebracht die door abstract denkende mensen als "klassenstrijd" in de huidige tijd als "anti-globalisme" wordt geformuleerd. (2) De minder goed opgeleide activist vat zijn gefrustreerde gevoelens éénvoudige samen onder het motto"Macht Kaputt was Euch Kaputt macht". Zich niet realiserende dat het vooral zijn eigen onverwerkte haatgevoelens zijn die hem kapot maken.

Het Utopiesyndroom wordt pas ziekelijk als iemand overtuigd is dat hij een definitieve, alomvattende oplossing heeft gevonden (of athans kan vinden). Wie eenmaal voor dit idee is gevallen, zal consequent proberen zijn oplossing door te zetten-want als hij dat niet ded, moest hij tegen beter weten zijn ware ik verloochenen. Er zijn drie varianten van het Utopiesyndroom te onderscheiden:

1) Het introjectieve
In de vorm van een smartelijk en intens zelfverwijt: ik zou een rijk en intens leven moeten lijden, in plaats daarvan leid ik een saai en alledaags bestaan.De resultaten zijn vervreemding, neerslachtigheid en nihilistische wereldbeschouwingen. Ook hoort hier het dropping out bij, dat wil zeggen een vermoeide adolescente resignatie, ook oblomovisme genoemd. Veelal leven deze mensen met Oblomovisme op kosten van hun ouders of hebben een bijstand uitkering. De gedachte aan deze afhankelijkheid van de staat roept angst- en haatgevoelens op die leiden tot een fantasie van algemene ondergang. (3)

2) It is better to travel hopefully then to arrive

Deze vorm van utopie heeft een zekere charme en gaat ervan uit dat door het leven uit te stellen het reizen extra leuk wordt. De strijd voor een rechtvaardige samenleving is leuker dan er in wonen. De eeuwige student, de perfectionist, en de steeds op het laatste ogenblik falende zijn voorbeelden van deze vorm van utopie. In feite leeft een groot deel van de "jeugd" tussen 20 en 37 op deze manier en vieren een uitgestelde volwassenheid. Koot en Bie hebben deze figuur uitgebeeld met de typetjes: Oudere Jongere/ Jongere Oudere in de persoon van Koos Koets.(4)

3) Projectief
De derde vorm van het Utopiesyndroom is echt gevaarlijk en wie hierdoor wordt bezocht waant zich in het bezit van de waarheid . Hij heeft niet alleen de sleutel van de wereld in handen, maar is ook moreel verplicht om al het kwaad de wereld uit te helpen. In de veronderstelling dat de waarheid, mits ze maar duidelijk en luid genoeg wordt verkondigd, alle mensen van goede wil moet overtuigen , zal hij aanvankelijk de profeet gaan uithangen. Leidt dit echter niet tot het gewenste succes, dan ligt de schuld bij degenen die verstokt zijn en zich afsluiten voor de waarheid. Daarmee is de weg vrij voor verkettering (demonisering) van de ander en in het uiterste geval ook van zijn uitroeiing. (vergelijk: Volkert van der Graaf)

Een ander kenmerk van deze vorm van utopisten is dat de schuld consequent bij de ander wordt gelegd: "Wij door het systeem ziekgemaakte figuren" zoals een patientenkollektief het noemde.
De verassend alledaagse oplossingen die worden aangeprezen kenmerken zich door een bewust anti-historische opstelling van de aanhangers. Men wil niets weten van de mislukkingen uit het verleden. (In de Sovjet-Unie heerste staatskapitalisme inplaats van écht socialisme). Dat bespaart niet alleen pijnlijke vergelijkingen tussen de eigen tactiek en de bruine knokploegen uit de dertiger jaren, maar heeft ook het voordeel dat men de eigen moeilijkheden en de beklagenswaardiger toestand van de wereld als een nooit eerder gepasseerde rampspoed kan beschouwen.

Dat 70 jaar na de Russische Revolutie de klassenloze samenleving nog niet is bereikt, betekend voor de overtuigde Internationale Socialist alleen maar dat de zuivere leer in onzuivere handen is gevallen. Karl Popper heeft in 1947 er al voor gewaarschuwd dat utopische oplossingen in de praktijk noodzakelijkerwijze tot onderdrukking leiden.

Noten:
[1] uit: Het kan anders van Paul Watzlawick e.a. , 1974, Sociale Bibliotheek, blz 68 e. v.
[2] uit: Gebruik toch je verstandAlbert Ellis, Intermediair 23e jaargang 7 Augustus 1987
[3] uit: Het kan anders van Paul Watzlawick e.a. , 1974, Sociale Bibliotheek, blz 69 e. v.
[4] uit: Het kan anders van Paul Watzlawick e.a. , 1974, Sociale Bibliotheek, blz 70 e.v.

life according to...

The life according to Keesjemaduraatje

mijn vrouw is een heldin, gelukkig zonder het zelf te weten. Na een aantal jaren in Duitsland in haar geboorte dorp gewoond te hebben, begon ik regelmatig één van de dorpscafés te bezoeken. Daar zaten soms extreem rechtse mensen (NPD), maar dat werd niet zo serieus genomen. Eén van de meest rabiate schreeuwers had een tijdlang een Tsjechische chauffeur zonder verblijfsvergunning. ("der ist nicht so, Joseph ist ein guter Asylant"). Maar, werd altijd tegen mij gezegd: "met jouw vrouw discussieren we niet meer. Die is te intelligent." Wat wil het geval: Begin 70-er jaren werd in het dorp de NPD opgericht met een grote bijéénkomst in het plaatselijke restaurant. Veel mannen gingen er naar toe en ook mijn vrouw die toen 17 of 18 was. Na de toespraak van de voorzitter begon ze te discussieren en zei dat ze het niet met de partij eens was en dat ze ook tegen alle wapens was. Ze vond dat er voorgoed een einde moest komen aan alle oorlogen. De NPD mensen waren verbaasd dat iemand dat daar durfde te zeggen. Ze zei ook: "Ihr seit so rechts, dass es schon fast wieder links ist". Dat heeft tot de dag van vandaag indruk gemaakt. Daarom werd tegen mij gezegd, na een paar bier, "deine Frau, das ist eine ganz schlaue"

Het idee dat de politieke categoriën "links"en "rechts" niet op een lineaire schaal, dus een rechte lijn te zetten zijn, bleef me bezig houden. Volgens mij is het een bijna gesloten cirkel. Waarbij de uiteinden gevaarlijk dicht bij elkaar komen. De afgelopen zaterdag was er een demonstratie van de NVU in Arnhem, en de themas leken verdacht veel op die van de Internationale Socialisten: Tegen de Europese Grondwet, Tegen de toetredingen van Turkije tot de EU, tegen kapitalisme. Het enige verschil is nog dat de NVU racistisch is.

Hier volgt het schema zoals het politieke spectrum er volgens mij uitziet:

Dit vereist wel enige uitleg. Het schema gaat er van uit dat er een aantal overéénkomsten zijn tussen partijen en groepen die recht tegenover elkaar staan. De overéénkomsten staan in de cirkel. De namen van de partijen staan buiten de cirkel en de karakterisering is in het blauw aangegeven. Het schema nog niet perfect omdat het nog niet alles verklaard. Bijvoorbeeld waarom de SP niet bij de parlementaire democratie staat. Daar hebben ze zich wel actief in begeven. Door karakter en achtergrond is de partij op deze plaats terecht gekomen.

Nog een observatie: als extreem linkse mensen het met een ander oneens zijn, roepen ze vaak: racist. Bijvoorbeeld wordt dat tegen Geert Wilders gezegd. Ook tegen Protestwarrior.com wordt het gezegd in een video. Dat is te verklaren uit de bovenkant van de cirkel. groepen die in de top van de cirkel staan zijn moralistisch en pro moslim. Tegenstanders worden voor racist uitgemaakt omdat dat het is wat ze nog scheidt van extreem rechts.

Libertarian Right

From libertarian left to libertarian right
by KeesjeMaduraatje

some readers have asked me to explain my move from the left-wing political spectrum to the right wing. First I tried to defend this choise by stating that left and right are no longer useable criteria in politics. Another try was the log below explaining the move of Alexander Cohen from anarchist to monarchist. It did not help. My friend Wim Nusselder helped me out by sending me a diagram as shown below.

In this diagram, two criteria are used: economic regulation by the state and the degree of individual freedom we want. By answering a set of questions on http://www.politicalcompass.org/ , we can find out where we are in the two-dimensional spectrum of economic scale and social scale. In the diagram below we can see where famous leaders stand for in this scale:

Of course you can also have different opinions about how left-wing Hitler was on a economic scale. To my opinion there was not much difference between him, Stalin and Sadam Hussein.
More important is the conclusion that there is not such as a one-linear scale from right wing to left wing, where only left wing has the only right answers to fascism. In the picture below we can see that most current leaders are in the authoritarian right quarter of the diagram.

Now you want to know where my standpoint is? I used to be a neighbour (in the diagram) of Ghandi.
I only moved a few centimeter to the right in the direction of Friedmann. So I am libertarian right.
This means that my standpoints are pro:

-freedom of speech for everyone (inclusive NVU)
-freedom of film making and distribution
-free trade of all drugs
-democracy
-freedom of religion

and contra:

-state regulations
-terrorism
-subsidizing
-too much welfare
-euthanasia
-abortion

That makes me a right wing libertarian. I am happy to know what is. It is not a disease.

Balkje ook nog erbij

De toespraak van Jan-Peter Balkenende in Margraten

gekopieerd en ingevoegd door keesjemaduraatje
(commentaar helemaal achteraan)

Speech van minister-president dr. Jan Peter Balkenende, herdenking einde Tweede
Wereldoorlog, Amerikaanse Militaire Begraafplaats in Margraten, 8 mei 2005
Majesteit, mijnheer de president, excellenties, dames en heren,
Vandaag precies 60 jaar geleden, stierven Jack B. Blackett en Max E. Good. Ze kwamen uit
California en Georgia. Ze streden voor vrijheid en vrede in Europa. Ze hebben hier hun laatste
rustplaats gevonden, in Margraten.

Hun twee kruisen staan hier temidden van die van vele andere moedige Amerikaanse
soldaten. Zij hebben het grootst denkbare offer gebracht. Zij gaven hun leven.
Samen met Britse, Canadese en Poolse soldaten bevrijdden ze een continent dat vijf lange
jaren onder een zwaar juk van bezetting en onderdrukking had geleefd en geleden. Wij zijn
hen meer dankbaarheid verschuldigd dan in woorden is uit te drukken. Zij gaven ons het
meest waardevolle geschenk.Vrijheid. Ze verdienen groot respect.
De Verenigde Staten hebben ook na het einde van de Tweede Wereldoorlog Europa niet in de
steek gelaten. Het Economic Recovery Program van George Marshall was een onmisbare
steun in de rug bij de wederopbouw van ons continent.
Mijnheer de president,
Vrijheid is een universele waarde. Wij delen het geloof in vrijheid en democratie.
Dag in, dag uit dienen we onze vrijheid te koesteren, te beschermen en te bevorderen. Dag in,
dag uit dienen we te beseffen dat vrijheid geen vanzelfsprekendheid is. Dag in, dag uit dienen
we vrijheid in samenhang te zien met andere waarden. Zoals respect voor de medemens en
solidariteit. Alleen dan krijgt vrijheid betekenis.
Vrijheid heeft verschillende gezichten. Vrijheid is het recht om verschillend te zijn.

In Europa hebben we gevoeld hoe het is om onderdrukt te worden. Hebben we haat gezien.
Massale vervolging en vernietiging hebben diepe wonden geslagen. Auschwitz. Dachau.
Bergen-Belsen. We kennen de beelden. Ze doen ons iedere keer opnieuw pijn.
De bevrijders van West-Europa waren èchte bevrijders. Ze zijn geen nieuwe bezetters
geworden. Wij hebben in vrijheid eigen keuzes kunnen maken.
In Europa hebben we de vrijheid gekoesterd. De grondleggers van de Europese Unie beseften
kort na de oorlog dat samenwerking de beste waarborg voor duurzame vrede is.
En zij hebben gelijk gekregen. De Europese samenwerking heeft ons 60 jaar van vrede,
voorspoed en veiligheid gebracht. We staan in de Europese Unie op het punt de volgende
belangrijke stap te zetten. Het ratificeren van de Europese Grondwet. Wij doen dat, zoals deze
Grondwet het zegt, 'in de overtuiging dat Europa, na bittere ervaringen herenigd, op de
ingeslagen weg van beschaving, vooruitgang en welvaart wil voortgaan'.
Mijnheer de president,
Bobby Rasmus, een 19-jarige Amerikaanse soldaat die ruim zestig jaar geleden hier in deze
omgeving heeft gevochten, vertelde na de oorlog over zijn ervaringen. Hij zei:
'The reason you storm the beaches is not patriotism or bravery. It's that sense of not wanting
to fail your buddies.'
'Not wanting to fail your buddies.' Dat sterke gevoel van saamhorigheid legde de basis voor
onze bevrijding.
In oorlogstijd - in tijden van gevaar - zet solidariteit mensen aan tot grote persoonlijke offers.
Hoe is dat in vredestijd? Hoe is dat met ons?
We zijn vrij. We zijn welvarend. Onze rechten zijn beschermd.

Dat is des te meer reden om ons te bekommeren om anderen in de wereld. Om te blijven
strijden tegen onrecht, honger en onderdrukking.
Het was President Franklin D. Roosevelt die zei dat vrijheid niet compleet is zonder de
'freedom from want' en de 'freedom from fear'.
Hij zei ook: "The world order which we seek is the cooperation of free countries, working
together in a friendly, civilized society."
Zijn woorden uit 1941 mogen - nee moeten - ook hier klinken, op Margraten, op 8 mei 2005.
We mogen niemand uitsluiten. We mogen nooit zelfgenoegzaam zijn. We moeten blijven
samenwerken met onze partners in west en oost.
Morgen herdenken we in Moskou het einde van de Tweede Wereldoorlog. Voor de landen in
Midden- en Oost-Europa was de naoorlogse periode een bijzonder grimmige tijd. Zonder
voorbij te gaan aan deze koude jaren, is het goed samen stil te staan bij het einde van de Naziterreur.
We moeten samen waakzaam blijven. Want we worden opnieuw geconfronteerd met vijanden
van vrede die onze rechtsorde willen ontwrichten. De boodschap van deze terroristen is er een
van angst en geweld. Onze boodschap is die van dialoog en vrede. Terrorisme zal niet
zegevieren. Ook die strijd voeren we samen.
De strijd voor de vrede raakt ons allemaal. Verbindt ons allemaal. Over oceanen en grenzen
heen. Over culturen en historische ervaringen heen.
Een zin uit het Nederlandse volkslied luidt: 'De tirannie verdrijven die mij mijn hart
doorwondt'.
Tirannie doorwondt het hart. Het hart van mensen, van gemeenschappen, van naties en van de
wereld. Laten we een wereld creëren zonder tirannie, discriminatie en anti-semitisme.

Zovele kruisen, zovele namen, zovele verhalen. We moeten deze verhalen levend houden en
doorgeven aan onze kinderen.
Deze plek wordt veel bezocht door jonge mensen. Dat is hoopvol. Nieuwe generaties moeten
de verhalen kennen. De verhalen van de soldaten van Margraten. De verhalen van allen die de
verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog aan den lijve hebben ondervonden.
Een van de meest aangrijpende verhalen is dat van Anne Frank. Zij schreef drie weken
voordat zij werd gedeporteerd in haar dagboek:
'Ik voel het leed van miljoenen mensen mee en toch, als ik naar de hemel kijk, denk ik, dat
alles zich weer ten goede zal wenden, dat ook deze hardheid zal ophouden, dat er weer rust en
vrede in de wereldorde zal komen.'
Laten we het geschenk van vrede koesteren en doorgeven.

Commentaar van Keesjemaduraatje:
opvallend in deze speech is dat Premier Balkenende de respect voor de medemens en
solidariteit benadrukt. Daarmee wil hij naar mijn mening ook een verwijzing naar de sociale kant van de samenleving maken. Dus de harde kanten van het kapitalisme afslijpen.

Verder is het opvallend dat hij nog eens wijst op het toestemmen in de Europese Grondwet. Dat is op dit moment een omstreden thema. Dat had hij beter niet kunnen doen, omdat het lijkt op doordrammen. Als laatste citeerd hij Anne Frank. Daarvan kan je je afvragen: "alweer Anne Frank", maar dat heeft een hele goede reden: Dat is de enige Europese Schrijfster die die de Amerikaanse President kent.

The speech of George W. Bush in Margraten

The speech of George W. Bush in Margraten Limbirg Netherlands.

copied and pasted by: keesjemaduraatje
(please mention my comments at the end of the speech)

Text of Bush's speech
By Associated Press
Published May 8, 2005

--------------------------------------------------------------------------------

Text of President Bush's speech Saturday in Margraten, The Netherlands, as released by the White House.

Your Majesty; Mr. Prime Minister; Mr. Mayor; distinguished officials of The Netherlands; veterans and their families, including the 104th Infantry Division, known as the Timberwolves; the unit of Harold B. Welch - my father-in-law, the father of First Lady Laura Bush - Congressman Hoekstra; General Jones, General Franks; Superintendent Schwind; fellow Americans and friends:

On this peaceful May morning we commemorate a great victory for liberty, and the thousands of white marble crosses and Stars of David underscore the terrible price we pay for that victory. For the Americans who rest here, Dutch soil provides a fitting home. It was from a Dutch port that many of our pilgrim fathers first sailed for America. It was a Dutch port that gave the American flag its first gun salute. It was the Dutch who became one of the first foreign nations to recognize the independence of the new United States of America. And when American soldiers returned to this continent to fight for freedom, they were led by a President who owed his family name to this great land - Roosevelt.

Some of those brave troops are here with us today, and we welcome you and we honor you. And they're here with their Dutch comrades. They share a love of liberty. In the war that came to an end 60 years ago this day, all those who fought for freedom made sacrifice, and many gave their lives.

In the Voice of America's radio broadcast from London on the first V-E Day, the announcer asked Europe to "think of these Americans as your dead, too." In Dutch hearts, they already were. The Americans saw the Dutch spirit in action within weeks of liberation, when this new cemetery marked its first Memorial Day. It was still a time of hardship and want and depravation; yet Dutch citizens from 60 local villages collected 20 truckloads of flowers so that every American grave here would be decorated when the sun came up on Memorial Day. And in the six decades since, the Dutch have continued this wonderful tradition by adopting and attending to the graves of the people they never met. Your kindness has brought comfort to thousands of American families separated from their loved ones here by an ocean. And on behalf of a grateful America, I thank you for treating our men and women as your sons and daughters.

Today we join them at this hallowed ground. We come first to remember the young Americans who did not live to comb gray hair. Each man or woman buried here is more than a headstone and a serial number; each person here has a name that is precious to some family. And in faded black and white photographs, each one here looks back at us in the full glow of youth: the fresh-faced American in uniform; the newly minted officer with a smiling sweetheart on his or her arm; or the young dad traveling, holding a baby son or daughter on his knee. Every one of these Americans added his own unique contribution to the story of freedom.

In this cemetery lies Willy F. James, Jr., one of seven African American soldiers from the second world war to win the Medal of Honor. On this memorial wall is inscribed the name, Raymond Kelly, a young man studying to be a priest in Detroit, who could have sat out the war, but gave up his exemption to serve his country. And in this ground rests Maurice Rose, the brilliant division commander who led the first Allied troops into Germany. Here they rest in honored glory with thousands of their comrades in arms, and here we come to affirm the great debt we owe them.

We come to this ground to recall the evil these Americans fought against. For Holland, the war began with the bombing of Rotterdam. The destruction of Rotterdam would be a signpost to the terror and humanity that the Nazi lie would impose on this continent. Like so much of Europe, over the next years of occupation, Holland would come to know curfews, and oppression, and armed bands with yellow stars, and deportation for its Jewish citizens.

The winter just before liberation was the worst. When Dutch railway workers went on strike to make it harder for the German army to reinforce their troops, the Nazis responded with a blockade that made fuel and food even more scarce. Amsterdam would wait for liberation longer than almost any other city in Europe. Before it came, more than 20,000 Dutch men and women and children would perish in what was called the "hongerwinter," and many others were reduced to eating tulip bulbs to stay alive.

For some, V-E Day brought hope for normalcy, after almost five long years of occupation. For many others, including a Jewish girl named Anne Frank, hiding in an attic, V-E Day would come too late, two months after the institutionalized evil of Bergen-Belsen took her young life. And for still others, V-E Day would bring a lasting sense of solidarity with those who fought. One resistance leader put it well: "We are one because, together, we believed in something."

And so we come to this ground to remember the cause for which these soldiers fought and triumphed. At the outset of the war, there were those who believed that democracy was too soft to survive, especially against a Nazi Germany, that boasted the most professional, well-equipped and highly trained military forces in the world. Yet, this military would be brought down by a coalition of armies from our democratic allies and freedom fighters from occupied lands and underground resistance leaders. They fought side-by-side with American GIs, who, only months before, had been farmers and bank clerks and factory hands. And the world's tyrants learned a lesson: There is no power like the power of freedom, and no soldier as strong as a soldier who fights for that freedom.

Private Robert Lee Rutledge was one of those soldiers. He gave his life fighting against a brutal attack by two Nazi divisions. Weeks before he died, he wrote a letter to his daughter on her fifth birthday. The letter was addressed to little Ginger Rutledge in Lumpkin, Georgia. Private Rutledge told his daughter, "You're too young to understand it now, but you will later. It's all for your benefit. You came into a free world, and I want you to finish in one."

Sixty years later, Ginger is still free, and she does understand. And so do her three children and eight grandchildren. Private Rutledge did his job well, and the men who fought and bled and died here with him accomplished what they came for. The free America that Ginger grew up in was saved by their courage. The free Europe where many of them lie buried was built on their sacrifice. And the free and peaceful world that we hope to leave to our own children is inspired by their example.

On this day, we celebrate the victory they won, and we recommit ourselves to the great truth that they defended, that freedom is the birthright of all mankind. Because of their sacrifice and the help of brave allies, that truth prevailed at the close of the 20th century. As the 21st century unfolds before us, Americans and Europeans are continuing to work together and are bringing freedom and hope to places where it has long been denied: in Afghanistan, in Iraq, in Lebanon, and across the broader Middle East. Freedom is a permanent hope of mankind; and when that hope is made real for all people, it will be because of the sacrifices of a new generation of men and women as selfless and dedicated to liberty as those we honor today.

May God bless you all.

[Last modified May 8, 2005, 08:44:02]

Comment:
The most powerfull sentence is:
"There is no power like the power of freedom, and no soldier as strong as a soldier who fights for that freedom."

The text about the railway strike is a bit confusing. Further investigation is necessary to find out if there is a direct relationship between the strike and the blockade. Until now I thought that the allied troops were eager to free Berlin before Stalin would occupy whole Germany. That is why the North of the Netherlands where not liberated. The "hongerwinter" was a mixture of blocked German troops, the cold winter and mismanagement. My father told me that in this winter there where not much fights in the province Noord Holland , because the Germans realized that the war was over.

Waarom Protest tegen de VS?

Waarom Protest tegen de VS?
door KeesjeMaduraatje

het afgelopen weekend zijn weer duizenden mensen in Amsterdam de straat op gegaan om te protesteren tegen het buitenlandse beleid van de Verenigde Staten. Aangezien de VS en Groot-Brittannië gelogen hebben over de aanleiding voor de oorlog in Irak, lijkt het een logische stap tegen deze oorlog en die leugen te protesteren.

Bovendien zijn er duidelijke parallellen te trekken met de Vietnam oorlog, omdat de VS wel een militaire overwinning kunnen boeken, maar het gevecht in het eigen land politiek dreigen te verliezen. Toch kan je vraagtekens zetten bij de achterliggende motivatie van de demonstranten en opnieuw de vraag stellen: Waarom juist tegen de VS protesteren??

Ten eerste omdat de VS het machtigste land ter wereld zijn. Als je dus tegen "de macht" wil protesteren, is de VS een logische tegenstander.

Vervolgens omdat de VS een kapitalistisch land is. Het kapitalisme roept juist bij studenten en uitkeringstrekkers zoveel weerstand op omdat het een beroep doet op de eigen verantwoordelijkheid. Het pure kapitalisme maakt het mogelijk dat de één schaamteloos rijk wordt en een ander ellendig arm. De meeste mensen vinden dat geen probleem, omdat ze altijd nog een kans hebben om rijk of rijker te worden. Juist de mensen die het afgelopen weekend geprotesteerd hebben profiteren van de mogelijkheden van het kapitalisme. Meestal zijn het immers kinderen uit een middelklasse milieu die profiteren van de mogelijkheden die de staat biedt. Doordat deze middenklass kinderen zich als een soort "Zaakwaarnemer" van onderdrukten zien, protesteren ze in naam van anderen.

Psychologen zouden de conclusie kunnen trekken, dat de protesterenden in feite protesteren tegen hun eigen vader. Hetzij tegen de vader waarvan ze financieel afhankelijk zijn (uitkering, beurs), ofwel tegen de vader die autoritair optreed tegen alles wat hem niet bevalt.

Als je nog dieper in het onderbewuste gaat wroeten, kan je je afvragen waarom een democratische regering zoveel protest oproept en een autoritaire dictatuur haast nooit met demonstraties te maken krijgt. Er is een heel logisch verklaring voor: de diktatuur luistert niet. Neemt ons niet waar.
Stel je maar eens voor dat we demonstreren tegen de martelingen in Iran. Waarschijnlijk zouden we zelfs Balkenende aan onze kant hebben en dan is het al niet leuk meer. Bovendien zou de Iraanse regering niet luisteren, het niet eens waarnemen. De andere verklaring is controversiëler, maar niet minder interessant. In feite bewonderen de demonstranten alle regimes die ver weg, en gewelddadig zijn. In de loop van de laatste 100 jaar hebben diktatoriale misdadige regimes altijd op ondersteuning van zogenaamde "fellowtravellers" kunnen rekenen. De Soviet-Unie, China, Cuba, Nigaragua. Al deze landen hebben als kenmerken : ver weg, diktatoriaal, het ideaal van een "nieuwe mens in een betere maatschappij" en miljoenen doden. Schrijvers als Sartre, Mulish, de Beauvoir waren maar al te graag bereid te geloven in de ideale samenleving in deze landen. In het diepste van hun eigen onderbewuste hadden ze misschien behoefte aan straf en vonden ze het eigenlijk wel een goed idee als dissidenten in een concentratiekamp doodgeknuppeld werden. Misschien hoopten ze ooit zelf zo bestraft te worden voor hun oproerige geschrijf.

Hoe is dat vandaag de dag?
Kan het nog gekker? Jazeker! Zelfs als een diktatoriaal land als Syrië zich terug trekt uit Libanon om de democratie een kans te geven, protesteren er nog mensen tegen.
Liever worden terroristen als Hezbollah en Hamas gesteund, dan de democratie een kans te geven. Dat de inspirator van de Hofstadgroep zijn toevlucht zocht in Syrië en hier in Nederland in een asielzoekerscentrum woonde, heeft nog geen demonstrant wantrouwig gemaakt. Ik heb nog geen acties bij de Syrische Ambassade gezien waarbij om uitlevering gevraagd werd.

De houding van de VS ten opzichte van de rest van de wereld.
Er zijn in de buitenlandse politiek van de V.S. twee houdingen waar te nemen, die afwisselend en afhankelijk van de situatie worden ingenomen: de VS als politie agent en de isolationistische houding. De isolationistische houding komt in feite voort uit een gedachte dat de wereld onderworpen is aan God's orde. We hoeven niet in te grijpen, omdat een wereldorde die organisch gegroeid is, de beste is. Deze houding past ook het beste bij het kapitalistische wereldbeeld dat ook een leven en laten leven houding propageert. Soms worden de VS gedwongen deze houding te veranderen doordat ze aangevallen worden (Pearl Harbour) of omdat hun geo-politieke belangen in gevaar komen. (Vietnam).

De tegenstanders van de oorlog in Irak geven vaak de olie als een reden voor oorlog. Dat zou een economische reden zijn en tevens de eerste keer dat de V.S. vanwege gronstoffen een oorlog beginnen. Normaal gesproken zijn de VS in staat grondstoffen te kopen en hoeven ze er geen oorlog voor te voeren.

Een meer voor de hand liggende reden is dat de Bush regering onder invloed van conservatieve christelijke stromingen geneigd is "het goede" in andere landen te promoten. In dat geval zou de isolationistische politiek achter gesteld worden ten opzichte van de idealistische houding. Dat zou betekenen dat George W. Bush linkser is dan we willen geloven. Hij wil de wereld niet laten voor wat het is, maar actief aan omwentelingen meewerken. Een ondersteuning van deze theorie vinden we in de boekenkast van George W. Bush. Een van de weinige boeken die hij helemaal uit heeft gelezen is "The Case for Democracy" van Nathan Sjaransky. Een boek dat de bestrijding van alle diktaturen propageert.

Er is nog een ingewikkelder psychologische verklaring voor de de aanval op Irak. Die ligt in de psyche van George W. Bush besloten en gaat ervanuit dat hij een verwaarloost kind is. George W. moets altijd dingen naar de gunst van zijn afwezige vader. De vader is een zeer intelligente man en zijn zoon moet bijzonder zijn best doen een goede indruk op zijn vader te maken. Zoals alle mishandelde kinderen is George W. bijzonder loyaal ten opzichte van zijn vader. Het is bekend dat Saddam Houssain in 1993 een aanslag op vader Bush beraamde. Bovendien heeft vader Bush Saddam aan de macht gelaten na de eerste golf-oorlog.

Door nu Iral aan te vallen slaat George W> Bush drie vliegen in één klap: hij wreekt zijn vader en komt door zijn werk af te maken bij hem in een positief daglicht. Bovendien overtreft hij zijn vader.

Linkse Media en de Vrijheid van Meningsuiting

Linkse Media en de Vrijheid van Meningsuiting
door KeesjeMaduraatje

De extreem linkse site Indymedia heeft als regel: "alleen posts met nieuwswaarde laten we staan". Dat lijkt een leuke regel want dan ben je van al dat oeverloze gereageer en discusieren af. Maar het is ongelooflijk wat een doorgeorganiseerde standby regeling achter deze site staat, want ik zweer je: als je om 3 uur s'nacts een reactie plaatst, een half uur later is ie eraf. Behalve als het gaat om reacties die de redactie welgezind zijn. Bijvoorbeeld op dit moment gaat het erom dat Michiel Smit absoluut niet in Assen mag discusieren. Er zijn wel honder antifas die dat tegen willen houden en er staan daar welgeteld drie Nieuw Rechtsers op de stoep. Afgezien van het feit dat dit weer extra publiciteit oplevert, is het ook nog erg ondemocratisch.

Elke poging tot discussie wordt bij Indymedia in de kiem gesmoord. Elke negatieve reactie onmiddellijk verwijderd. Waanzin. Ik ben daarover wel eens met "Libby" van Indymedia in discussie gegaan en die meende: "linkse mensen hoeven niet te discussieren, die zijn het met elkaar eens"

Bevrijdingskind

Bevrijdingskind
door Keesjemaduraatje

afgelopen zondag was ik in Den Bosch in de schouwburg om het toneelstuk "Bevrijdingskind" te zien.
Toen we de lobby betraden zagen we Seth Gaaikema. Die was na de premiere zeer lovend over de musical en was vergeten dat het door amateurs werd gespeeld.

Het toneelstuk gaat over een meisje dat op haar twaalfde hoort dat haar vader een Canadese soldaat is en dat haar moeder in werkelijkheid haar oma is, omdat haar moeder niet voor haar kon zorgen. Het verhaal is echt gebeurd. Ze zoekt haar echte vader via "Spoorloos" en komt er achter dat ze nog zeven broers en zussen in Canada heeft. De vrouw van de directeur van de Schouwburg in Den Bosch is degene die dit echt heeft meegemaakt en ze zat elke voorstelling in de zaal, wat ze als therapie beschouwde. Haar echte moeder weigerde het toneelstuk te bekijken. In haar familie wordt de ongewenste zwangerschap nog steeds als schandaal ervaren.

In het toneelstuk zit ook een zijlijn over een dochter van een Duitse soldaat (kind van een moffenhoer zou mijn familie zeggen). Die wordt wel door haar moeder erkend en lijdt er minder onder. De echte hoofdpersoon vond het aanvankelijk niet zo leuk dat deze niet gebeurde geschiedenis er in geweven is, maar dat is gebeurd voor meer diepgang.

Voor mij was dat tijdens de laatste week de zesde keer dat ik merkte dat "de Duitser" een thema is bij deze herdenking van 2005. Ik heb een item gezien over een Duitser die kinderen had gered van een bombardement. Over een Duitser die naar Urk kwam om zich te veronschuldigen. Over een Duitser die in 1936 al in Nederland was als gevluchte communist en nu weer in Oost-Duitsland ging. Nu vandaag weer Willem Alexander die het over "Zivil Courage" had. Dus "de Duitser" is definitief het onderwerp van de herdenking van 2005.

Van Anarchist tot Monarchist

Van Anarchist tot Monarchist (Alexander Cohen)
door: KeesjeMaduraatje
Vandaag gaat het gebeuren: alle oude troep eruit en het hele huis opruimen. De eerste stap is al gezet. Alle boeken die ik niet meer lees zijn in een verhuisdoos gepakt. Anton Constanse("De bron waaruit ik gedronken heb"), Kropotkin ("Memoires") , Staatsfeinde, Sjef Last, Bakounin, Emma Goldmann. Allemaal in een doos. Weggooien is zonde. Verkopen in Appelscha is beter. Dan levert het anarchisme nog iets op. Mijn zoont van 13 komt binnen en zegt: "Het doet pijn in mijn hart". Maar ik ben onvermurfbaar: "Jongen ik wil je niet vergiftigen met die troep".
Van Anarchist tot Monarchist.

Tot ik stuit op het tweedelige boek: "Van anarchist tot Monarchist (1936)" van Alexander Cohen (1864-1961). Dat kan ik niet weggooien. Daar ben ik echt trots op. Cohen ontwikkelde het idee, de mening, dat elke monarchie die afgeschaft wordt, uiteindelijk leidt tot diktatuur. En de landen waar nog steeds een monarchie is, daar is geen diktatuur, in sommige ook nooit geweest. Ik zal het lijstje nog even opnoemen:
Landen waar de monarchie afgeschaft is en daarna diktatuur ontstond:
Rusland, Duitsland, China, Frankrijk (Robbespierre), Iran, Ethiopië, Spanje( nu weer monarchie), Oostenrijk, Tibet.
Landen waar nooit diktatuur geweest is, maar wel monarchie: Engeland, België, Nederland , Denemarken, Noorwegen, Jordanië, Zweden.
Uitzonderingen: Japan (diktator in andere landen)
Dus dat boek dat hou ik nog even. Verder heb ik gemerkt dat er allerlei interessante boeken tevoorschijn komen als je de oude boeken weggooit. Dus een nieuwe lente een nieuw geluid. Ik ben opnieuw begonnen.