Krakers van Vrankrijk slaan terug

In 2009 heb ik veel over het kraakpand Vrankrijk in de Amsterdamse Spuistraat geschreven, omdat net een bezoeker van het gelijknamige café op de begane grond helemaal verrot geslagen was. Ik heb toen zo veel artikelen over dit incident op mijn blog gepubliceerd, dat het uiteindelijk tot en rechtzaak gekomen is. Twee daders zijn voor de mishandeling veroordeeld.



In die periode gingen veel (ex) krakers informatie aan mij doorspelen. In het café Vrankrijk werd veel drugs verhandeld. Eén van de daders van de vechtpartij woonde helemaal niet meer in een kraakpand, maar in een vrijstaand huis in Krommenie. Zijn vriendin woonde in een peperduur appartement in de Amsterdamse binnenstad. Wat een alternatieve idealistische vrijplaats leek, was al lang een kroeg waar veel geld werd verdiend.

Ik heb met veel interesse naar de documentaire gekeken omdat er mensen in meespelen die ik slechts eenmaal ontmoet heb, maar toch voor mij, door de verhalen zijn gaan leven. Walter, de man die helemaal op het einde met de documentairemaakster in bad gaat zitten, was destijds een hele goede kennis van schrijfster Natasha Gerson. Zij ging zich ook met de affaire bemoeien en dan weet je wel wat er gebeurt: Een hele lading shit over je heen.

Ik ken Walter ook van onze demonstratie tegen de Islam in 2008 op de Dam. De krakers van de Spuistraat kwamen weliswaar veel te laat, want in hun bed blijven liggen, maar toen ze kwamen werden ze gewelddadig tegen het groepje demonstranten. Ze werden, zoals je in de onderstaande video kan zien, door de politie gesteund.



Er zitten enkele tragische aspecten aan het leven in kraakpand Vrankrijk. De bewoners geven van het weinige geld dat ze hebben, een bedrag aan een vluchteling. Er staat zelfs een kamer klaar voor de vluchteling in huis. Eén van de bewoners vertelt zelf dat de vluchtelingen soms neerkijken op de krakers. Eén van de vluchtelingen ging zelfs al op de eerste dag van het verblijf politieke posters van de muren rukken.

Die ervaring heb ik zelf ook. In de Indische Buurt hielpen we destijds Poolse vluchtelingen te huisvesten. Karl Kreuger hielp het liefste mooie Poolse vrouwen over de grens te komen. Eén van die vrouwen vroeg aan mij waarom wij in zulke armoedige panden woonden. We woonden toch in het kapitalisme, dan kan je toch werk gaan zoeken. Ze heeft in mijn geval uiteindelijk gelijk gekregen, maar hier zie je dat vluchtelingen juist naar Nederland komen vanwege het geld dat hier verdiend kan worden. Ze hoeven niet persé anti-kapitalistisch te zijn, want dan waren ze wel in hun eigen land gebleven.

Toen Walter op zijn kamer zijn verzameling T-shirts liet zien, bedacht ik mij opeens dat je niet tegen dit soort 'idealisme' in moet gaan. Het is in feite shockeren en er zit heel weinig ideologische basis achter.  Als je met een T-shirt met Rote Armee Fraktion door Duitsland gaat lopen, dan spoor je niet helemaal. Dan heb je je niet helemaal in de achtergronden van de RAF verdiept. Op dezelfde manier roepen dit soort mensen ook "Gaza".

Ik identificeerde mij meer met de tentenbouwer, die ook een soort concierge-rol speelde. Hij vroeg zich af  waarom de andere bewoners niet gewoon een electricien bellen als er iets stuk is. Een hele goede vraag. Als je antwoord op die vraag krijgt, dan begrijp je ook waarom deze mensen bij elkaar zijn gaan wonen. Wel schelden op het groot-kapitaal en op mensen die geld verdienen, maar zelf nog niet tot basale handelingen in staat.

Het hoogtepunt kwam natuurlijk, toen Walter gewoon in zijn bed bleef liggen en de anderen een hele zware ijzeren balk door zijn slaapkamer droegen om de pui te repareren. Dat herinnert mij eraan, dat wij in ons Duitse pand ook nog een pui moeten repareren. Als de krakers dat kunnen, dan kunnen wij dat toch ook? Mijn vrouw is er nog niet van overtuigd!

Palestina Komitee weigert abonnement van Kees Broer

Zo jammer dit! De penningmeester van het Nederlands Palestina Komitee ontvangt het abonnee bedrag van 35,- Euro, voor het kwartaalblad Soemoed, van de schrijver Kees Broer, en stort het terug!  Zo komt het tweede deel van het boek over de geschiedenis van het Palestina Komitee nooit af!
Intussen is het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" bij veschillende bibliotheken te leen:

Utrecht:
https://www.worldcat.org/title/vijftig-jaar-palestina-komitee-ontkennen-goedpraten-meedoen/oclc/1127828446&referer=brief_results

Rotterdam
Centrale Bibliotheek : 3e verdieping Geschiedenis 935.6 BROE

Of gewoon via
Bibliotheek.nl
https://www.bibliotheek.nl/catalogus/titel.424295253.html/vijftig-jaar-palestina-komitee/

Coronoia-Advocate Beate Bahner wordt ontslagen uit de psychiatrie

Een interessant geval van recht-statelijk denken, vindt op dit moment in Duitsland plaats. Helaas wordt degene die de discussie aanzwengelt meteen op straat opgepakt, gekneveld en in een psychiatrisch ziekenhuis opgesloten. Wat is er gebeurd?

De advocate Beate Bahner heeft al verschillende boeken over gezondheidszorg en recht geschreven. Vorige week diende ze bij het Duitse Bundesverfassungsgericht (dat is de Raad van State) een klacht over de Corona-maatregelen, die ze als ongrondwettelijk beschouwt in. Haar aanvraag werd meteen, met verwijzing naar de noodsituatie, afgewezen. Beate Bahner is van mening dat het virus Corona en de verspreiding ervan, geen ingrijpen in de democratische rechten rechtvaardigt.

Kort daarop organiseert Beate Bahner een demonstratie in Heidelberg. De Duitse officier van justitie klaagt haar daarvoor aan. Ze brengt daarmee de openbare orde in gevaar. Manifestaties zijn tenslotte verboden. Daarmee bewijst het Openbaar Ministerie tegelijkertijd, dat de Duitse grondrechten buiten werking zijn gesteld.

De spanning loopt op en Beate voelt zich bedreigd. Ze kijkt naar buiten en ziet een auto, die minutenlang voor haar auto parkeert. Daarop vlucht ze haar woning uit en vraagt voorbijgangers de politie te waarschuwen. Ze krijgt daarbij van de ter plekke aanwezige Heidelbergers geen enkele steun. Niemand belt de politie. Als het haar dan uiteindelijk lukt om een politieagent aan te spreken en verklaart, dat ze zich bedreigd voelt, wordt ze geboeid en gekneveld en in een isolatiecel opgesloten. De volgende dag wordt ze bij het academische psychiatrische ziekenhuis afgeleverd.

In een opgenomen telefoongesprek met haar zuster, draait Beate Bahner wel een beetje door. Ze verwijst naar de psychatrie als zijnde 'Guantanamo' en bovendien zegt ze heel terloops over de politie: "Ze moesten even naar Amerika bellen om te horen wat ze moesten doen". In hetzelfde telefoongesprek beweert Beate, dat ze van één meter hoogte op een stenen vloer is gegooid, waarbij een hoofdwond is opgetreden.

Gisteren werd Beate Bahner weer vrijgelaten, zodat ze meteen bij de rechtbank verhoord kon worden, inzake de tegen haar ingediende strafaanklachten, wegens in gevaar brengen van de volksgezondheid. Na haar verhoor, omarmde ze de aanwezige demonstranten, één voor één. 

De Hadar wijn van de HEMA

Weet de overheid waar jij bent?

Grote ophef over het plan van de regering, om twee apps te gaan laten ontwikkelen: Eentje om te vragen of je Corona hebt en de andere app om je te waarschuwen als je in contact bent geweest met een Corona-patient. 

Groot krakeel natuurlijk over de vraag of onze privacy misschien in het geding is. Waar de gegevens worden opgeslagen. Of de gegevens misbruikt kunnen worden. Of de overheid zomaar mag weten waar jij je bevindt.

Ik noem nu vier voorbeelden van technieken en situaties, waaruit blijkt dat de overheid, als ze echt willen en er genoeg tijd en mankracht beschikbaar is, precies weten waar jij je bevindt.

1) Er hangen al camera's langs de snelweg, waarmee beeldopnames van de nummerborden van passerende auto's worden gemaakt. Deze nummerborden worden door middel van 'artificial intelligence' geanalyseerd. Als blijkt dat je de wegenbelasting niet hebt betaald of als blijkt dat jij je auto heel vaak privé gebruikt, terwijl je daarvoor geen belasting afdraagt dan volgt alsnog de rekening.

In bepaalde urgente situaties zoals terrorisme of mocro-maffia, worden deze gegevens nu al gebruikt voor opsporing.

2) De advocaat Derk van Wiersum wordt op 18 september 2019 , waarschijnlijk door de mocro-maffia, vermoord. Binnen enkele dagen al weet de politie dat ze in Almere naar de vluchtauto moeten zoeken. Hoe weten ze dat? Dat ga ik nu uitleggen. Er hangen camera's bij stoplichten, banken en woonhuizen en de dagen voor de moord is een witte bestelbus vaker gesignaleerd. Vlak na de moord rijdt deze bestelbus net weg.

Naast stoplichten hangen ook bluetooth ontvangers, waarmee geregistreerd kan worden welke auto's er door rood rijden en of er een lange rij bij de stoplichten staat. In dat laatste geval worden de stoplichten anders geschakeld.  Blijkbaar kan ook vastgesteld worden, aan de hand van het bluetooth-signaal, om welke auto het gaat. Het is mij nog niet duidelijk hoe die herkenning precies gaat. Zendt het bluetooth-apparaat in je auto ook meteen een serienummer mee, of heeft de dealer het nummerbord ingeprogrammeerd?  We moeten het nog precies uitzoeken.

In ieder geval wist de politie al snel, dat het witte busje voor het laatst bij een stoplicht bij Almere is geregistreerd. Bingo. De dader of daders hebben de bus niet in de fik gestoken of anderszins laten verdwijnen en de politie kon al snel een verdachte arresteren.

Tegelijkertijd vermoed ik, dat deze moordaanslag door onervaren en slecht georganiseerde misdadigers is uitgevoerd. Het is aan te raden bij het uitvoeren van een moordaanslag, altijd eerst een auto te stelen en deze auto meteen na de moord, door een ander team in de brand te laten steken. Het killer team, houdt zich alleen met de hit bezig en twee andere teams ondersteunen:  Eén voor de observatie en één voor de logistiek (wapens, autos').

3) De Utrechtse tramschutter Gökmen Tanis vlucht op 18 maart 2019 weg van de tram, waar hij dood en verderf heeft gezaaid. Dezelfde avond wordt hij al opgepakt. Hoe kan de politie zo snel weten waar hij zich bevindt? Het heeft natuurlijk enorm geholpen, dat hij zijn naam en adres in de bordeaux-kleurige Renault Clio heeft achtergelaten, maar uiteindelijk werd hij bij een vriend thuis gearresteerd. Hoe wist de politie dat hij daar zat?

Gökmen Tanis heeft zittende in het appartement van zijn vriend, online een bedrag overgemaakt, middels de app van de ING. Dit is geregistreerd, doorgegeven aan de politie en uit het IP-adres van zijn mobiele telefoon, kon de politie opmaken waar hij was.

Het bijzondere van deze laatste actie is, dat de communicatie van opsporingsgegevens zo enorm snel is gegaan. Van ING, naar de politie en vervolgens heeft de service provider het adres behorende bij het IP-adres doorgegeven. Afgaande wat ik, werkende bij een grote multinational, meemaak over opvragen van gegevens en die vervolgens koppelen aan andere gegevens, concludeer ik dat er al een systeem is, waarmee de bevoegde autoriteiten, geautomatiseerd, de plaatsbepaling van terreurdaders kan uitvoeren. Dit moet een geautomatiseerd systeem zijn.



4) Marcel Teunissen, de moordenaar van Louis Seveke, woonde na de moord in Barcelona en bezocht daar bijna dagelijks een internetcafe op de Ramblas. Hij maakte de grote fout door vanuit dit internetcafé emails te versturen en discussies op het internet te voeren. Nadat hij door zijn eigen ouders, op video-beelden van een bankoverval, was herkend, probeerde de politie er achter te komen, waar in Barcelona hij zich bevond. Daartoe deden ze een hulpverzoek bij de FBI. In opdracht van de FBI, zette Microsoft een monitor met alert aan, voor het reeds bekende emailadres. Zodra hij weer in Barcelona inlogde, wist de Spaanse politie, via Microsoft, de FBI en de service provider,  binnen enkele minuten waar hij zich bevond en werd hij opgepakt. Zijn emailadres is hem fataal geworden.  Ook hier is een hele goede geautomatiseerde samenwerking een voorwaarde voor dit goede opsporingsresultaat.

Wil je weten van Google nu al, zonder Corona app, van jou weet en welke locaties er al bij Google opgeslagen zijn? Volg dan deze link en verbaas jezelf.

https://www.google.com/maps/timeline?pb

Ik kwam erachter dat ik op plaatsen ben geweest, waarvan ik niet eens wist dat ik er geweest was. Wenen in Oostenrijk bijvoorbeeld. Maar evengoed shocking wat er allemaal over mij is geregistreerd.

 

De leek, het land en de dood

Wat bezielt een kommersjeel medewerker, na een leven van hard werken, kwasie in het zweets uwer aanschijns, na zijn welverdiende pensioen, nog een heel boek over de oplossing van het Midden-Oosten-Probleem te schrijven? Ik ben er verbaasd over en ik heb er ook bewondering voor.

Een geïnteresseerde Belgische collega wees mij erop, dat een streekgenoot van hem, ook een boek over het Midden-Oosten geschreven heeft en stuurde mij een link naar het boek "Het Zionistische Project Israël; Etnisch zuiver of binationaal gidsland".


Paul Lookman uit het Belgische Koersel is van jongs af aan geïnteresseerd in geschiedenis. Hij is een geboren Nederlander en mocht voor zijn werk veel reizen. In 1981 verhuist hij naar België. Vandaag woont hij in Koersel. "Ik werd in 1981 verantwoordelijk voor de Brusselse vestiging van een Nederlandse brancheorganisatie in de zuivelsector die zich bezighield met collectieve communicatie en public relations. In die functie onderhield ik nauwe contacten met in Brussel gestationeerde agrarische collega’s van over de hele wereld, en met Nederlanders in functies bij de NAVO en de EU. Mijn pensionering betekende het startschot voor een onbezoldigde ‘tweede carrière’. Ik volgde cursussen internationale betrekkingen, was betrokken bij lobbywerk voor Amnesty International en stuurde lezersbrieven naar de media".

Wat is dat toch tegenwoordig, dat schrijvers over het Israëlisch-Arabische conflict op het kaft al de gehele conclusie schrijven? Bij Paul Lamp (De Palestijnse Natie ; Hoe via een verzinsel een hoog ontwikkeld volk met zijn cultuur beestachtig vernietigd wordt) was dat een paar maanden geleden al zo en nu zie ik het weer. Doe ik dat zelf ook? Verraad de titel van het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee; ontkennen, goedpraten, meedoen" ook al wat ik er zelf van vind?

De titel van het boek van Paul Lookman,  "Het Zionistische Project Israël; Etnisch zuiver of binationaal gidsland" verraadt al meteen welke kant het op gaat. Hij schrijft nog net geen "zionistische entiteit", maar de strekking is al wel meteen duidelijk. De ondertitel is misschien nog erger. Als hij schrijft over "etnisch zuiver", dan is dat een echo van het boek "The ethnic cleansing of Palestine", van Illan Pappe, waarin de verdrijving van de Arabieren uit het Heilige Land wordt beschreven. Allemaal demonisering van Israël natuurlijk, want in Gaza wonen slechts twee Joden, terwijl de Arabieren binnen de staat Israël zelfs zetels in het parlement hebben. Wie is er nu aan het etnisch zuiveren? Met de zinsnede "binationaal gidsland" wordt een idealistische toekomst beschreven, die echter nooit zal bestaan. Een Israëlische premier heeft ooit gezegd: "Als de Palestijnen morgen hun wapens neerleggen is het vrede. Als Israël morgen zijn wapens neerlegt bestaat overmorgen Israël niet meer".

We willen ook niet meteen lullig doen, die man heeft een heel boek geschreven en ook nog zelfstandig uitgegeven, dus laten we eens de achterflap lezen. Ik schrik niet snel en ik kan van mijn Palestijnse wederstrevers heel wat hebben, maar nu sloeg de schrik toch om mijn oren. Wie schetst mijn verbazing en dat van vele andere huisvrouwen, als ik in slechts één oogopslag twee verschillende krankzinnige complottheoriën op de achterflap van dit prachtboek ontdek.



Eerst wordt gewezen op de betrokkenheid van de Israelische geheime dienst bij de 9/11 aanslagen. Dat is een op niets gebaseerde antisemitische complottheorie, die ik twee dagen na de beruchte aanslag voor het eerst hoorde van een medewerker van de Eindhovense Al Fourqaanmoskee. Stan van Houcke en Karel van Wolferen van Weltschmerz hangen deze theorie ook aan. Zonder enig bewijs en met kwaadaardige intenties.

Daarna verschijnt er voor mijn leesoog een tweede complottheorie, die ik nog nooit eerder had gelezen, namelijk dat de Israëlis J.F. Kennedy hebben vermoord. We weten wel dat de broer van J.F Kennedy door een Palestijn is vermoord, maar dat zal er dan wel niets mee te maken hebben.

Nu heb ik van het boek van Paul Lookman alleen nog het kaft gelezen. Als ik daarna de inhoudsopgave lees, wordt mijn mening over het boek niet beter. "De mentaliteit in Israël staat een oplossing in de weg". Dat is geen objectieve berichtgeving meer, maar opnieuw een voorbeeld van demonisering. Ik zou willen dat de eerwaarde leden van het Palestina Komitee het kaft en inhourdsopgave van mijn eigen boek zo hardhandig zouden afkraken. Er bestaat immers geen slechte publiciteit en ik kan nog wel wat propaganda gebruiken.

Mijn gedachtes dwalen af naar een andere reus van het Palestijnse verzet, die na zijn glansvolle carriére bij het Natlab van Philips, zich met het Lijden der Palestijnen ging bezighouden. Ik zie hem nog zitten op de voorste rij van de Singelkerk en roepen: "Nain/Elewen was un ienside jop". Niemand, ook niet de Senator van Haat en Terreur, die naast hem zat, wees de geachte Hajo Meijer erop dat hij onzin lulde. Ze laten deze opmerking gewoon staan. Zo zal er ook nu weer, niemand zijn die Paul Lookman erop wijst, dat complottheorieën die suggereren dat Joden de wereld regeren en aanslagen plegen, al heel snel richting antisemitisme gaan, ook al heeft degene die ze verspreidt dat misschien helemaal niet zo bedoeld. (Je moet ze even het voordeel van de twijfel geven)

Nu wordt het tijd een andere grootheid uit de showbusiness te citeren, namelijk de tekenaar van Dilbert-strips, Scott Adams. Die merkte op dat een mens op een klein vakgebied zeer geniaal kan zijn, maar tegelijkertijd op een ander aspect van het leven een grote domoor. Dat zien we bij Hajo Meijer, als we bij voormalige medewerkers van Philips, hier in Eindhoven, vragen hoe hij als directeur van het Natlab was. "Geweldige man, geniaal ook" is dan het verbazingwekkende antwoord. Later, na zijn pensioen, wordt Hajo Meijer een geniale vioolbouwer. Is allemaal waar, maar nog weer later heeft Anja Meulenbelt hem wijsgemaakt, dat omdat hij als zestienjarige jongen in Auschwitz is opgesloten geweest en mishandeld, hij ook wel, als Holocaust-overlevende zijnde, alles over Palestijnen weet. Toen sloeg hij de plank enorm mis.

Hetzelfde geldt voor Paul Lamp, die een expert op het gebied van Wedgwood-keramiek is, maar als hij over Palestijnen schrijft en ongefundeerd beweert dat het afstammelingen van de Filistijnen zijn, dan is er toch even iets misgegaan. Nog een leuk voorbeeld: De veroordeelde Nederlandse terrorist Rob Groenhuijzen was ooit kampioen volleybal en een gerespecteerd vertegenwoordiger van de Nederlandse sport. Later een gevaarlijke marxistisch geïnspireerde revolutionair en nu veertig jaar later weet hij alles over barok antiek. Je moet toch wat. 

Nu wensen we Paul Lookman het allerbeste toe en geven hem hem advies bij het schrijven van een boek over Palestijnen een hele kleine focus te nemen en alleen te schrijven over datgene wat absoluut onomstotelijk bewezen is. Geen 'fake news' in de wereld helpen of verspreiden.

ISBN 978-94-6406-017-1
300 pagina’s, 168 voetnoten
17 x 24 cm
NUR 740, 747, 906, 716
Te koop via de boekhandel, of:
voor Nederlandse kopers: https://bit.ly/2QSUhxe

Recensie in Aleh

Onderstaande recensie staat in Aleh het blad voor Nederlanders in Israël.