De kleren van Sigrid Kaag

Rijdende in een auto op weg naar de Duitse provinciestad Minden (Nordrhein-Westfalen) voor de jaarlijkse aanschaf van kleding, kwam plotseling het gesprek op de kleding van D66 'Spitzenkandidat' Sigrid Kaag. Deze voormalige diplomate en huidige Minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, liet zich op het titelblad van het maandblad Vrij Nederland lopende van een duin afbeelden. Ze droeg gymschoenen en een rood mantelpakje. Het viel mij direct op, dat het label met de wasinstructie van het rode pak op de foto goed zichtbaar is. 

"Zo'n hooggeplaatste internationale minister en dan geen maatpak dragende", klaagde ik tegen mijn vrouw.  Die zal toch niet gewoon een rood pak van H&M dragen? Waarom retoucheren ze dat witte slipje stof niet even weg? Plotseling waren de twee PFLP-terroristen die met subsidie van Nederland een zeventienjarig meisje in Israël hebben vermoord, helemaal vergeten. Het ging nu even over de wasinstructie van de kleding van de minister.

Mijn vrouw is het met deze analyse allerminst eens. "Sigrid is een hele elitaire vrouw, met internationale allures. Yasser Arafat en Barack Obama willen met haar op de foto. Dat gaat niet goed vallen bij het Nederlandse publiek. Daarom laat ze nu op de voorpagina van Vrij Nederland zien: Kijk maar ik ben één van jullie, Nederlanders, ik ren lekker van een duin in mijn confectiepakje, met gymschoenen aan." Zo had ik er nog niet tegen aangekeken. Zou Sigrid echt volks willen doen? Dan had ze beter een interview aan het opinieblad Story kunnen geven.

Drie dagen ervoor had ik al een diepgaande discussie met de professor in Aerdenhout over het verschijnsel Sigrid Kaag. Twee voormalige medewerkers van de agrarische organisatie UAWC op de Westelijke Jordaanoever blijken tevens lid van de PFLP te zijn en worden aangeklaagd wegens terroristische moord op een zeventienjarig meisje. Geert Wilders zal daarom, gesteund door SGP en Forum, de minister hevig aanvallen. Het is de vraag welk effect dit op de volgende verkiezingen gaat hebben. Het zou wel eens zo kunnen zijn, dat zowel Wilders als Kaag hierdoor stemmen zullen gaan winnen. Groenlinks-stemmers, die het over het algemeen met de Palestijnen eens zijn, zullen uit medelijden en solidariteit met Sigrid, D66 gaan stemmen en Geert Wilders trekt mensen over de streep die dit hele ontwikkelingshulpgeld voor terroristen helemaal beu zijn. Hebben ze allebei wat!




Intussen lees ik het vraaggesprek met Kaag in de Vrij Nederland. Een volkomen kritiekloos interview, waarbij Kaag de kans krijgt haar hele repertoir op te noemen:  Meer vluchtelingen naar Nederland, meer Europa, meer globalisering en meer internationale samenwerking. Voor mensen in een goedgesitueerde positie is dit inderdaad een ideaal beeld. Gooi alle grenzen maar open en laat de vrije markt zijn werk doen. Naar schatting twintig procent van Nederland is potentieel aanhanger van dit soort optimistische geglobaliseerde verhalen. De D66-stemmer an sich laat zijn kinderen in London of New York studeren. Als ze klaar zijn met studeren, wordt er een stage bij SHELL of de Verenigde Naties voor ze gezocht. Deze kinderen vallen in een gespreid bedje en begrijpen helemaal niet, dat er ook mensen last van de globalisering hebben.

Als de tweede Coronagolf nog even doorzet, zal er ook een hele grote groep Nederlanders zijn die zegt:"Grenzen dicht, Corona laat zien dat het kan." Corona laat nog veel meer zien. De staat kan wel degelijk gedrag afdwingen en optreden. Dat hele gedoogbeleid is in één keer om zeep geholpen door de Corona. Zonder extra wetgeving en zonder de noodtoestand uit te roepen, kan de staat gewoon zeggen dat je binnen moet blijven of dat je een mondkapje op moet. Maar er komen nog steeds wel 500 asielzoekers per dag naar Nederland, vooral uit kansloze landen als Moldavië. Dat dan weer wel. Dat kunnen ze niet tegenhouden.

Heeft Kaag een kans in Den Haag?  Dat is de grote vraag. Het is in dit verband interessant eens het geval Job Cohen in herinnering te roepen. Job was tot dan toe overal benoemd: Als rector, als minister en als burgemeester van Amsterdam. Hij had nog nooit voor zijn positie moeten strijden of debatteren. Eénmaal in de Tweede Kamer zittende, bleek hij een hele slechte debater te zijn. Hij kon er niet tegen als mensen hem tegenspraken of zelfs, zoals de PVV deed, kleineren. Job Cohen ging helemaal af. Ik voorzie dit scenario ook bij Sigrid Kaag. Als ze wordt tegengesproken wordt ze buitengewoon arrogant en uit de hoogte. Ze zal het debat in de Tweede Kamer niet doorstaan, omdat ze een diplomate is en geen politicus.

Ik geef toe, dat ik aanvankelijk een lichte weerstand tegen Sigrid Kaag voelde, vanwege de arrogante toon waarmee ze, tijdens een uitzending met Paul Witteman,  mijn goede vriendin zaliger Wiesje de Lange wegzette. Een groter verschil is niet denkbaar. Wiesje, die na de Tweede Wereldoorlog in de onderduik overleefd te hebben, naar Israël ging en daar door Syrische troepen vanuit de Golan beschoten werd. Wiesje die tegen mij over Arabieren op de Westelijke Jordaanoever zei: "Die hebben daar niets te zoeken." Aan de andere kant Sigrid Kaag, die met een Arabier is getrouwd en zich helemaal niet in de denkwereld van Wiesje de Lange kon inleven. Later begreep ik beter waarom Sigrid Kaag op deze wereld is en dat we in een wereld met alleen Wiesjes nooit vrede zullen beleven.

Geheimzinnige Yasser-Arafat-vereerders op het Museumplein

Waren het de afgelopen twee jaar vooral HAMAS-aanhangers die zich tijdens de Palestina-demonstraties lieten gelden, daarbij gesteund door Palestijnse alleseters, die alles goed vinden wat authentiek en Palestijns klinkt, komt nu de Stichting Smood met een geheel andere insteek.

Aanstaande zaterdag 18 juli 2020 organiseert deze stichting een demonstratie op het Museumplein te Amsterdam.

Aanvankelijk kon ik de Stichting Smood uit Apeldoorn niet geheel plaatsen. Voorgezeten door een binnenhuisarchitect uit Hebron en bijgestaan door een vlinderexpert van Staatsbosbeheer, zag ik de ernst van de situatie niet meteen in. Wat is er eigenlijk tegen, als deze gematigde mensen voor het Amerikaanse consulaat gaan roeptoeteren?

Het pamflet is in slecht Nederlands geschreven, waarbij de lidwoorden 'de' en 'het' consequent verkeerd gebruikt worden. Als ze het niet helemaal weten, worden zowel 'de' als ook 'het' gebruikt: "Nee voor de het Annexatieplan". Dat had in goed Nederlands "Nee tegen het annexatieplan" moeten zijn. Geen zoon, dochter of buurman die het even kan nalezen zeker.
 
Er zijn nog steeds actiegroepen die de kracht van de sociale media ontkennen of onderschatten. Er wordt op de Facebookpagina van Stichting Smood slechts één keer van deze demonstratie gewag gemaakt en daarna wordt het aan de vrije krachten van het internet overgelaten of er ook mensen komen. Het Palestina Komitee laat het weer eens een keer afweten. Alleen de Dam-Scootmobiel Robert-Willem van Norren en HAMAS-fondsenwerver Amin Abou Rashed steunen tot nog toe deze demonstratie.

Tijdens een culturele folklore-avond van de Stichting Smood werden foto's van de gestorven PLO voorzitter Yasser Arafat getoond en is de Gaza-problematiek achterwege gelaten. Een mogelijke aanwijzing dat we hier met Fatah-aanhangers uit Apeldoorn te maken hebben.

Ondanks de knulligheid en het gebrek aan mobilisatie, moeten we deze club Apeldoornse Palestijnen niet helemaal onderschatten. Als ze alle folklore-liefhebbers in een bus laden kunnen ze toch nog veertig mensen mobiliseren. Dat zijn meer mensen dan Frank van der Linde tegenwoordig op de been kan brengen!

Wie is Oscar Bergamin?

Nu de islamitische partij NIDA in 2021 zal proberen een zetel in het Nederlandse parlement te veroveren, wordt het tijd de kandidaten van de partij aan een nadere beschouwing te onderwerpen. Er is bijzondere belangstelling voor de kandidaat Oscar Bergamin, vanwege zijn verleden in Zwitserland en Syrië.
Sommige mensen hebben niets, maar Oscar Bergamin heeft alles. Zoon van een burgemeester. Een mooie carriére in Zwitserland. Bestuurslid van de 'Zentalrat der Muslime' in Zwitserland. Oprichter en directeur van liefdadigheidsinstelling As-Sham Care. Na een roerige periode in Syrië teruggekeerd naar Nederland. Boekhandel Bergamin in Den Haag opgericht. Nu werkt Oscar Bergamin als "Professional Freelancer at Independant professional / Knowledge Transfers Middle East". Volgens het Linkedin-profiel van Oscar Bergamin is hij nu zelfs bestuurslid van NIDA. Ga ik niet kapot-rechercheren.

Het bijzondere van Oscar Bergamin is, dat hij zowel straatactivist voor NIDA, als ook naar eigen zeggen, een 'high level professional' is. Hij draait er zijn hand niet voor om, eigenhandig midden in Den Haag het straatnaambordje van het Buitenhof te veranderen in "Ahed Tamimiplein". Meermaals zagen we Oscar Bergamin toespraken voor enthousiaste Palestijnen geven. Hij heeft een licht Zwitsers accent, maar daar merken ze verder niets van.




Vorige week nog, zagen we Oscar Bergamin in illuster gezelschap van de Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed, Jan Keulen (Rights Forum) en oud-ambassadeur Jan Wijenberg (Gretta Duisenberg club). Natuurlijk kon NIDA leider Nourdin el Ouali  hier ook niet ontbreken. Ze zaten in een tent voor het Internationale Gerechtshof in Den Haag en discussieerden over de annexatie van de Westbank. Uiteraard waren ze het snel met elkaar eens en er heeft ook niets over in de krant gestaan.

European initiative to remove the wall and settlements
Aan de ene kant natuurlijk verschrikkelijk dat dit zomaar vlak voor het gerechtshof kan, aan de andere kant moeten we blij zijn dat er alleen een kandidaatspartij vertegenwoordigd was. Zelfs Sadet Karabulut van de SP of Bram van Oijk van Groenlinks durfden bij deze radicale antisemitische club niet aanwezig te zijn.

Oscar Bergamin heeft niet alleen in Nederland de verkeerde vrienden. Ook tijdens zijn verblijf in Zwitserland was hij bestuurslid van een radicale  organisatie, de Islamische Zentralrat Schweiz IZRS. Deze organisatie wordt door de Zwitserse geheime dienst in de gaten gehouden. Het fundamentalistische van de IZRS blijkt uit het verbod op handenschudden tussen mannen en vrouwen en uit een fatwa, die aanbeveelt de voorhuid van de clitoris van de vrouw te verwijderen.

Geld uit Koeweit
Een waarschuwing aan NIDA is hier op zijn plaats. Nadat Oscar Bergamin de radicale IZRS verlaten had, maakte hij bekend dat de organisatie geld uit Koeweit en Quatar ontvangen heeft. Toen hij nog bestuurslid was heeft hij deze giften steeds ontkent. Nourdin el Ouali  kan dus nooit weten wat Oscar Bergamin allemaal gaat onthullen als hij straks niet meer lid van NIDA is.

CIA spion
Het kan nog erger. Oscar Bergamin woonde enige tijd in Syrië en zag zijn huis bedreigd door troepen van de terreurgroep ISIS. Volgens een Zwitserse krant heeft hij vervolgens de coordinaten van de ISIS stellingen doorgegeven aan het Amerikaanse leger. Het pleit echter voor hem, dat hij dit deed door middel van Twitter, dat iedereen kan lezen. Toch werd hij door islamitische organisaties vervolgens voor CIA-agent uitgemaakt.

Vele gezichten
Oscar Bergamin heeft vele gezichten: Ober, hotel-pachter, burgemeesterszoon, voorzitter, fondsenwerver, straatactivist, manager, vermoedelijke CIA-spion, klokkenluider en boekhandelaar.
NIDA kan alle kanten met hem op. We gaan zeker meer van Oscar Bergamin horen.
(Oscar Bergamin wilde niet reageren)

De antropoloog als frontsoldaat

Tijdens de Vietnamoorlog werden oorlogsmisdaden aan de kaak gesteld, als Amerikaanse soldaten een heel dorp uitmoordden of midden op straat een krijgsgevangene excecuteerden. De laatste weken worden Nederlandse soldaten bekritiseerd, die op een speciale manier de plaatselijke bevolking hebben geïnterviewd, met antropologen! (NRC 29 juni 2020: "Interviewmethode van krijgsmacht roept ethische vragen op")

Eindelijk worden de antropoloog en zijn dubieuze onderzoeksmethoden eens serieus genomen. In 1986 studeerde ik af met een onderzoek naar de lokale politiek in Algerije en Tunesië en in al die jaren daarna ben ik nog nooit één advertentie tegengekomen waarin een cultureel antropoloog werd gezocht. Als een collega mij blij vertelt, dat zijn dochter antropologie wil gaan studeren, roep ik energiek: DOE HET NIET! Studeer alles, psychologie, geschiedenis, vrijetijdskunde of denoods Liberal Art op de University College, maar loop met een grote boog om de antropologie heen.

Enkele jaren geleden werd ik door de Volkshogeschool Eindhoven gevraagd enkele lessen antropologie aan enthousiaste vijftigplussers te geven. De meeste bejaarden in Eindhoven hebben een carriere bij Philips of DAF achter de rug en willen op hun oude dag nog wel eens hun invoelzame of menselijke kant laten zien. Dan lijkt het ze leuk om iets over andere volkeren te weten te komen.

Bij de 'intake' door het opperhoofd van de Volkshogeschool vertelde ik, dat de culturele antropologie eigenlijk uit het kolonialisme van de Engelsen was ontstaan. Het Engelse leger was net bezig Soedan te veroveren, toen er een hele vreemde bende mensen op hun pad kwam, die springend door de savanne achter hun vee aan dansten. "Wie is jullie leider?" wilde de legercommandant weten. Dat bleek een vraag te zijn, die zij zichzelf nog nooit hadden gesteld. Dat hadden ze ook niet nodig. Ze hadden elk hun eigen vee en als er conflicten waren, werd dat door de plaatselijke tovenaar door middel van mediatie opgelost. Zo kan het ook!

De blije 'edele wilden' bleken zichzelf de naam Nuer te hebben gegeven en er was grote behoefte aan meer informatie over hun samenleving. Op deze manier konden de Engelsen niet lekker koloniseren. De Engelse antropoloog Sir Edward Evan Evans-Pritchard schreef een heel boek over deze prachtmensen, en gaf het de pakkende titel: "The Nuer" mee.Je moet toch wat! Dit soort verhalen wilde ik aan de bejaarde Eindhovenaren vertellen. Ik vond het zelf nogal grappig en informatief, maar desondanks heb ik nooit meer iets van de Volkshogeschool vernomen.

Tijdens mijn studie culturele antropologie heb ik vooral geleerd te interviewen. Dat noemen ze 'participerend observeren'. Als de plaatselijke bevolking om een vuurtje gaat dansen, dan dans je gewoon mee en als ze lekker in de schaduw zitten te keuvelen en thee drinken, dan ga je erbij zitten. Het is dus in mijn ogen heel normaal als het Nederlandse leger antropologen in dienst neemt om erachter te komen wat de Taliban of de Pheul in Mali nu echt denken. Het werkt beter dan meteen schieten. Maar het schijn dan weer niet ethisch te zijn ofzo. Het Nederlandse leger zou de mensen op een niet morele wijze beïnvloeden. Alsof met jeeps en geweren dwars door hun dorp rijden geen beïnvloeding is!

Intussen ben ik een commerciële keiharde manager in een kapitalistische computer-multinational en pas ik de antropologische methodes nog regelmatig toe. De meeste managers hebben elektrotechniek, bedrijfskunde of milieukunde gestudeerd en begrijpen soms niet dat projecten niet lukken. Alles is goed gepland, de mensen hebben een training gehad, de computers staan te zoemen in het datacenter en het project schiet maar niet op. Samenwerken ho maar. Ik heb daar dan wel een verklaring voor. "Het zijn Arabische dorpen", zeg ik dan tegen de verbijsterde manager naast mij. "Clans die alleen met hun eigen clanleden willen samenwerken". "Not invented in our village".

Ik begrijp heel goed dat ontwikkelingshulpprojecten geen antropologen aannemen. Als je een put wilt graven heb je een ingenieur nodig en als je mensen wilt genezen, heb je een dokter nodig. Het is dan ook een klein wonder dat de goed geoliede multinational waar ik deel van uitmaak, mij als antropoloog zijnde heeft aangenomen. Dat zal ook wel komen door de praktische oplossingen waar ik mee kom."Sla ze met de koppen tegen elkaar", opper ik dan tegenover mijn collega, maar dat schijnt ethisch dan weer niet te mogen.

Revolutionaire Eenheid mobiliseert de massa's

Waarom ben ik nog niet echt onder de indruk van de Revolutionaire Eenheid, die de verschrikkelijkste dingen roepen en daarbij een vlag van de terreurorganisatie PFLP omhooghouden? In de vroege ochtend van de veertiende mei j.l. fietsen zeven studenten van de Vrije Universiteit naar de Amsterdamse ADM werf, om  de Nakba te herdenken en tot revolutie op te roepen. Afgelopen week organiseert dezelfde groep een massa-demo voor het Amerikaanse consulaat, om tegen de dreigende annexatie van de Westelijke Jordaanoever te protesteren. 

De vraag bij dit soort revolutionaire studenten is altijd hoeveel mensen ze kunnen mobiliseren en wat de impact van hun acties is. Normaal gesproken komen er in Nederland niet zoveel mensen op de been, als de organisatoren geweld en haat prediken. Op 1 juli 2020 kon deze groep tijdens de demonstraties in Den Haag en Amsterdam, tegen de annexatie van de Westelijke Jordaanoever, respectievelijk twintig en veertig mensen rond zich verzamelen. Naast de zeven leden van hun eigen keiharde communistische strijdgroep, telden we ook nog leden van de aan Hamas verbonden PGNL en het Palestina Komitee.

Ik moet mij dus over de lachwekende knulligheid heen zetten en serieus kijken naar de invloed van deze Revolutionaire Eenheid en de eventuele impact op de veiligheid van het land. Yasmin Ahmed, leidster van Revolutionaire eenheid, houdt tijdens de demo van 1 juli een toespraak, waarbij ze bijna in huilen uitbarst als ze het over Salah Hamouri heeft: Een PFLP-terrorist die de rabbijn Ovadia Yosef wilde neerschieten. Twee jaar geleden was dezelfde Yasmin Ahmed betrokken bij de uitnodiging aan de beruchte terroriste Rasmea Odeh op de Vrije Universiteit.

Terwijl  Thomas van Beersum en Bob Scholte, twee keiharde revolutionairen, die drie jaar geleden op de Vrije Universiteit nog de gewapende strijd tegen Israël predikten, nu reguliere banen hebben en in rustiger vaarwater terecht zijn gekomen, gaat Yasmin Ahmed gewoon door met haar agitatie. Geboren in Ierland was Yasmin eerst bibliotecaresse in London en werkt nu als "Organiser and Campaigner" in Amsterdam. Dat doet ze in ieder geval beter dan Frank van der Linde.

Zoals ik in mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee" heb beschreven, probeerde de terreurorganisatie PFLP in de jaren zeventig al West-Europese jongeren voor de gewapende strijd te interesseren. Destijds sloeg het Palestina Komitee deze beïnvloeding nog af, maar nu is het hek definitief van de Dam. Het gevangenencomité Samidoun, waar Yasmin Ahmed bij hoort, heeft vooral in Duitsland vaste grond onder de voeten. Nu is het een kleine stap naar Nederland.

Thomas Hofland was destijds zowel bij de links radicale groep SRP als ook bij de uitnodiging aan Rasmea Odeh betrokken. Nu maakt hij de connectie naar Duitsland, waar hij voor de "TheLeftBerlin" een artikel over de Arabische terrorist Khaled Barakat schrijft en zich daarbij afficheert als zijnde "political science student and active with Samidoun Palestinian Prisoner Solidarity Network in The Netherlands". Sommige mensen hebben alles en sommige mensen hebben niets!  Wat mij daarbij vooral stoort is het feit dat hij de terrorist Khaled Barakat op één en dezelfde lijn met de socialistische filosoof Karl Marx zet. Je kan heel veel over Karl Marx zeggen, maar niet dat hij opriep om Joodse burgers te doden. Khaled Barakat werd in 2019 samen met zijn verloofde Charlotte Kates, Duitsland uitgezet. Ze mogen niet meer naar Europa reizen.

De vraag is natuurlijk, of Nederland dezelfde procedure met Yasmin Ahmed kan volgen. Ze heeft tenslotte connecties met PFLP, ze nodigt de terroriste Rasmea Odeh uit en ze roept antisemitische leuzen als "From the River to the Sea".  Aangezien ze in Ierland is geboren, wordt het een moeilijke procedure. In ieder geval is duidelijk:

Overheid doet niets!