RIP Gazabootopvarende Divina Levrini

Divina Levrini, Gazabootopvarende 2018 uit Malmö, wordt op 1 maart 2019 dood in haar woning gevonden. Ze laat twee jonge zoontjes achter. Binnenkort wordt ze begraven tijdens een "bourgeois ceremonie" in Gislaved Zweden.

Divina wordt wel de meest nutteloze Gazabootopvarende ooit genoemd, omdat ze geen boeien uit kon werpen, geen touw vast kon knopen en midden op de Atlantische Oceaan begon te huilen als er golven kwamen. Niettemin spreken alle Gazabootopvarenden over de enorme lol en plezier bij het zingen, die ze met Divina hebben gehad.

Divina Carin Anneli Levrini, meisjesnaam Korhonen, (geboren 24-06-1979 gestorven 1-3-2019) zong dan ook in drie verschillende heavy metalbands: The Personality Crisis, Twice the Agony en Wolfsblood.

In mei 2018 vertrok de oude vissersboot Karstein (omgedoopt tot Al Awda) vanuit Oslo op weg naar Gaza. In bijna elke haven verscheen Hamas-corifee Zaher Birawi uit Engeland om de opvarenden een hart onder de riem te steken en de menigte op de kade toe te spreken. Volgens journalist Carel Brendel worden de opvarenden gebruikt voor een propagandareis voor Hamas. Als de boot eindelijk in Amsterdam aanlegt, wordt in buurthuis de Horizon in de Spaarndammerbuurt een discussiebijeenkomst georganiseert, waar dezelfde Zaher Birawi een toespraak houdt en waar de SP-afgevaardigde Sadet Karabulu ook een duit in het zakje doet. 

Intussen heb ik via Twitter met Divina contact gelegd en wil haar interviewen. Als ik echter de zaal met de gazabootgasten betreedt word ik door de beroepsactiviste Jose van Leeuwen hardhandig de zaal weer uitgewerkt. De enige die tegen deze behandeling protesteert, is Divina Levrini. Op de video is te zien, dat de zangeres Divina zichtbaar lijdt, als de Nederlandse zangeres Annette Vogel haar krakerige gezang laat horen.

Afijn, de bootreis wordt voortgezet en op 29 juli 2018 wordt Al Awda geënterd door de Israëlische marine. Alle opvarenden worden gearresteerd. Twee activisten met een Israëlisch paspoort wordt meteen aangeklaagd en vrij gelaten. De overige pro-Palestina activisten worden nog enkele dagen vastgehouden, omdat ze weigeren een verklaring te ondertekenen.

Tijdens het voorarrest blijkt ook, dat Divina aan een psychische ziekte lijdt, waar ze medicijnen voor nodig heeft. Ze wordt daardoor gedwongen haar verzet op te geven en op 17 augustus 2018 schrijft ze voor het eerst weer een bericht aan haar fans.

Nog geen zes maanden na de vrijlating uit Israëlisch voorarrest kiest Divina Levrini voor zelfmoord. Enkele vrienden van de zangeres zamelen, naar aanleiding van haar dood, geld voor de hersenstichting in.

Vier leugens in één aankondiging

Als een wetenschappelijke conferentie op de universiteit als volgt wordt aangekondigd: "Confronting apartheid: A critical discussion", dan staat niet alleen de wetenschappelijkheid van de conferentie ter discussie, maar kunnen we ook vier verschillende leugens in één zin vaststellen.

Er wordt namelijk helemaal niets geconfronteerd, want de langspeelplaat van de pro-Palestina-movement kennen we al lang. Het begrip apartheid wordt in de conferentie niet geanalyseerd, maar als vooronderstelling aangenomen. Het is geen kritische discussie, want er worden alleen medestanders uitgenodigd en daarmee is de laatste leugen: "Discussie" ook meteen vastgesteld.

Het 'International Institute of Social Studies' organiseert  het congres: "Confronting apartheid: A critical discussion" op
Donderdag  11 Apr 2019, van 16:15 tot 17:45 uur
in de aula van het ISS in Den Haag
Aanmelden kan hier

De namen van de deelnemers aan de kritische discussie laten niets aan de verbeelding over.

-John Dugard, is weliswaar gepensioneerd hoogleraar internationaal recht, maar in zijn boek 'Confronting Apartheid', laat hij alle wetenschappelijke reserves vallen en pleit voor een boycot van Israël.

-Ronnie Barkan, is een goede kennis van de beroepsactivist Frank van der Linde, met wie hij de reis naar Israël van Burgemeester Eberhard van der Laan probeerde te verstoren en hij staat nu in Berlijn voor de rechtbank , vanwege het verstoren van een Israëlische presentatie.

-Shawan Jabarin kwam in 2009  in Nederland zijn Geuzenpenning ophalen, maar mocht Israël niet uit, vanwege PFLP-activiteiten. Hij mag ook, om dezelfde reden, het land Jordanië niet betreden. Het Nederlandse bedrijfsleven heeft een hekel aan Shawan Jabarin, omdat hij een boycot van bepaalde goederen en diensten uit Nederland, bijvoorbeeld politiehonden, heeft uitgeroepen.

-Adri Nieuwhof is zodanig radicaal en ingevoerd in de boycot-praktijken, dat ze geeneens meer in Nederland, maar in Zwitserland woont. Haar boycotacties zijn schadelijker dan het wel of niet kopen van een fles HEMA-wijn.

De hele discussie wordt voorgezeten door Jeff Handmaker, die werkt bij het Internationale Instituut of Social Science, en die alle wetenschappelijke nieuwsgierigheid en onafhankelijkheid heeft laten varen, om zich geheel te wijden aan de boycot van Israël.

Dit wordt kortom een middag om nooit te vergeten, waar de deelnemers helemaal niet bang hoeven te zijn, dat een tegengeluid of een onafhankelijke stem hun vooringenomen standpunt gaat verstoren.

Vier dagen bajes voor Israël-criticast in Berlijn

Abraham Melzer is, zeg maar, de Jaap Hamburger van het Duitse Israël-debat. Altijd zuigen. Steeds weer Israël bekritiseren. Een toespraak houden op een HAMAS-bijeenkomst. Een definitie van antisemitisme hanteren waarvan zelfs Heinrich Himmler zou zeggen: "In Ordnung". Die dingen. Nu moet hij vier dagen de cel in.

De Duitse uitgever Abraham Melzer heeft zijn standpunten over 'rechtse krachten' en Israël samengevat in een boek getiteld: Die Antisemitenmacher. Daarin betoogt hij, dat 'nieuw rechtse mensen' de kritiek op Israël verhinderen. Om de haverklap wordt hij voor antisemiet uitgemaakt, zodra hij kritiek op de staat Israël heeft. Als Abraham Melzer een toespraak voor de  “Palestijnen in Europa Conferentie” in 2015 houdt, ondersteunt hij ook 'de oproep tot het doden van Joden en het beschadigen van hun bezittingen in de naam van een radicale ideologie en een extremistisch-religieuze ideologie, en blijkt uit de uitspraken een extreem vijandschap ten opzichte van Joden en het Joodse volk.'  (Uitspraak Rechtbank München). Sinds kort is het in Duitsland toegestaan Abraham Melzer vanwege deze Hamas-toespraak een 'antisemiet' te noemen.

Een groot deel van het boek  Die Antisemitenmacher gaat over Henryk M. Broder, dat is zeg maar de  Duitse Leon de Winter. Het boek beschrijft de strijd tussen een pro-Israël activist en een pro-Hamas-activist, die vroeger vrienden waren. Vergelijk het met een Benji de Levie die een boek over Paul Damen schrijft.. Ik noem maar wat. Ondanks de haat tegen Henryk M. Broder, stuurt Abraham Melzer toch een folder over het boek aan hem op. Dan gebeurt er iets dat alleen in Duitsland kan.

Abraham Melzer wordt aangeklaagd wegens het ongevraagd toesturen van reclame. Dat mag alleen na uitdrukkelijke toestemming van de ontvanger. Henryk M. Broder laat zijn advocaat een 'Unterlassungserklärung" opstellen en eist een schadevergoeding van 1000 Euro. Als Abraham Melzer vervolgens een email stuurt, waarin hij Broder uitnodigt voor een persconferentie, wordt hij onmiddellijk voor de tweede keer aangeklaagd. Hij moet nu 2000 Euro in totaal betalen, wegens het sturen van twee emails.

Als de Palestina activist vervolgens weigert te betalen, wordt geprobeerd beslag te leggen op zijn bankrekeningen. Uiteindelijk krijgt de BDS-er Abraham Melzer een gevangenisstraf van vier dagen, wegens het sturen van twee emails. Dit alles volgens hemzelf en beschreven op het blog: Der-Semit.de.

Dat is nog eens een felle strijd in Duitsland!  Hidde van Koningsveld, dit is Lawfare!

De "Black-Wash" van Kerwin Duinmeijer

De BIJ1-fractie in de gemeenteraad van Amsterdam heeft voorgesteld, op de Dam, een gedenkteken voor Kerwin Duinmeijer op te richten. Kerwin Duinmeijer werd in 1983 door een neo-nazi vermoord. en is daarmee het eerste slachtoffer van racistisch geweld in Nederland. In de raadsmotie en het daaropvolgende artikel in Het Parool valt mij meteen op, dat Kerwin door Sylvana Simons en Jazie Veldhuyzen de achternaam "Lucas" krijgt aangemeten.

Ik vraag per Twitter aan Jazie Veldhuyzen waarom hij Kerwin Duinmeijer nu opeens "Lucas" noemt. Hij antwoordt: "Kerwin Lucas was zijn naam. Duinmeijer is alleen de naam van zijn pleegouders."
Je denkt dat het antwoord logisch is, maar dat is het niet. Op Wikipedia staat dat Kerwin zichzelf "Duinmeijer" noemde.  Als de pleegouders van Kerwin Duinmeijer zwart waren geweest, dan had BIJ1 het niet nodig gevonden, na zesendertig jaar de naam van het slachtoffer te veranderen.

In 1983, direct na de moord heeft de Antilliaanse regering aan minister Korthals Altes al opheldering gevraagd en erop gewezen dat de jongen oorspronkelijk Lucas, de naam van zijn Curacaose vader, heette. (Amigoe 29-09-1983) Blijkbaar heeft de antiracisme-beweging onder leiding van Rene Danen het al die tijd niet nodig gevonden, de Antilliaanse naam te gebruiken.

Tijdens de Kerwin Duinmeijer herdenking in 1993, tien jaar na de moord, roept de broer van Kerwin: "Het was een Lucas, ik zweer het je. (...) Vlak voor zijn dood woonde Kerwin bij de pleegfamilie Duinmeijer. „Die mensen zijn echt goed voor hem geweest hoor", zegt de broer. Maar het doet me verdriet."  (NRC Handelsblad, 21-08-1993)

Direct na de moord is het raciale verschil tussen de pleegouders en Kerwin al een issue, als de zwarte dominee en presidentskandidaat Jesse Jackson bij het graf van Kerwin met de ouders op de foto gaat. Je ziet een zwarte dominee met de blanke pleegouders. Dat is de, op ras en kleur gefixeerde, activisten al een doorn in het oog.

Als er in het Vondelpark in 1985 een monument voor Kerwin wordt opgericht, beeldt de maker een rouwende Antilliaanse vrouw af. Daarmee tot uitdrukking brengende, dat het slachtoffer zwart is. Op dat moment is echter een blanke vrouw aan het rouwen. Als zij zichzelf überhaupt in deze termen kwalificeert. De beeldhouwer Nelson Carrilho legt uit waarom hij een rouwende Antilliaanse vrouw heeft gebeeldhouwd:

"Moeder Rots is een symbool van kracht en onverzettelijkheid. Een sterke vrouw op de Antillen noemen wij Mama baranka (baranka = rots). Je beeldt daarmee de kracht van zwarte vrouwen uit. Moeder Rots is vergelijkbaar met de godin Moeder Aarde in andere culturen, maar omdat Curaçao nu eenmaal uit rots bestaat, is het daar Moeder Rots geworden."
   

Nu komt de laatste fase van 'black-washing' als de naam van de pleegouders al niet meer genoemd mag worden. Kerwin Duinmeijer is nu geheel geïncorporeerd in de black-lives-matter-beweging en zijn dood wordt politiek  uitgebuit door een partij die van zwart-zijn een verdienmodel heeft gemaakt.

Het interessante is juist, dat het leven van Kerwin deze tweedeling tussen rassen niet kende. Geboren op de Antillen, werd hij liefdevol opgevoed door Nederlandse ouders. Frank Boeijen zong het toch al: Denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleur van je hart.

Duitse justitie treedt hard op tegen BDS

Drie BDS-activisten worden in Berlijn aangeklaagd, wegens het verstoren, in juni 2017, van het discussieforum  “Life in Israel — Terror, Bias and the Chances for Peace”, georganiseerd door de Deutsch-Israëlische Gesellschaft.

De drie activisten, Ronnie Barkan, Stavit Sinai and Majed Abusalama, worden door de Berlijnse actie-scene nu dramatisch als "Humboldt3" bestempeld. Op deze manier willen de anti-Israëlische krachten er een zaak van vrijheid van meningsuiting van maken. Het verstoren van een discussiebijeenkomst heeft echter meer gelijkenissen met lokaalgevechten in de jaren dertig, dan met persvrijeid of vrijheid van meningsuiting.

Liet de Nederlandse overheid de BDS-activisten rondom Frank van der Linde, die de presentatie van Lia König, in september 2014, verstoorden gewoon weer zonder proces vrijuit gaan, is dat in het Duitse rechtsysteem niet mogelijk. Op het Romeinse recht gebaseerde rechtssystemen, zoals in Duitsland, zijn verplicht de overtredingen die geconstateerd zijn ook te vervolgen. De drie activisten worden nu niet alleen wegens huisvredebreuk, maar ook wegens antisemitisme aangeklaagd.

Het optreden van de Israëlische Ronnie Barkan is een tweede link naar Nederland. De stad Amsterdam probeerde in 2014 en 2015 een stedenband met de Israëlische stad Tel-Aviv op te bouwen. Extreem-linkse activisten hebben toen geprobeerd deze stedenband te torpederen. Ronny Barkan heeft in die periode, samen met Frank van der Linde, in Israël de reis van burgemeester van der Laan geprobeerd te dwarsbomen.

In 2017 komt Ronnie Barkan opnieuw in het Nederlandse nieuws, als hij uitgerekend op bevrijdingsdag een anti-Israëlische lezing op de Maastrichtse universiteit wil geven. De Jonge democraten hebben dat destijds voorkomen.

PFLP-terroriste Rasmea Odeh wordt Duitsland uitgezet

De relatie tussen BDS-activisten en terrorisme wordt kleurijk geïllustreerd als Rasmea Odeh wil optreden bij een BDS-festival in de diverse wijk Kreuzberg in Berlijn. Na heftige protesten van de Joodse gemeenschap en de oppositie besluit de burgemeester, op grond van 'Paragraaf 47, lid 1 van de visumwet', het visum van de in 1970 wegens moord op twee studenten, veroordeelde Jordaniërin af te wijzen. Nu mag Rasmea Odeh niet meer in Schengen-landen reizen.

In februari vorig jaar mocht Rasmea Odeh nog vrijelijk door Nederland reizen en op de Vrije Universiteit een lezing voor studenten geven. Heftige protesten van het NIW en het CIDI mochten toen niets baten, ook al heeft de Verenigde Staten de PFLP-terroriste al uitgewezen, vanwege immigratie-fraude, ook al is duidelijk dat Rasmea Odeh een leugenares is, wiens beeltenis al in 1996 op het kaft van een boek over Palestijnse vrouwelijk terroristes prijkte.

De Berlijnse burgemeester Michael Müller (SPD) is verstandiger, dan de Nederlandse overheden.  „Antiisraelische und antisemitische Ressentiments, verpackt in Befreiungsrhetorik, haben bei uns nichts zu suchen“, verklaarde hij.

In de uitnodiging van de lezing die Rasmea Odah in het cultuurcentrum Dersim van de Alevitische gemeenschap zou houden, wordt de relatie tussen de Boycot, Divestment en Sanctie (BDS) enerzijds en het Palestijnse terrorisme zeer duidelijk. Het thema is namelijk "Palestijnse vrouwen in de bevrijdingsstrijd" en de spreekster is een PFLP-terroriste. Hoe duidelijk wil je het hebben?

Rasmea Odeh wordt niet uitgenodigd ondánks ze een PFLP-terroriste is, maar omdát ze een PFLP-terroriste is. Dat was op de Vrije Universiteit zo en dat is nu in Berlijn zo.

Vrijdag 15 maart 2019 landde Rasmea Odeh, samen met het hoofd van de Europese tak van de PFLP Khaled B. op het vliegveld van Berlijn. Na het verbieden van haar optreden door de Berlijnse senaat, demonstreerden vijftig activisten van de extreem-linkse "Jeugdverzet" tegen het verbod. Tegenover hen stonden vijftig pro-Israëlische demonstranten.

Nederlaag voor Frank van der Linde

Beroepsactivist en oude-vrouwen-lastigvaller, Frank van der Linde lijdt een gevoelige nederlaag bij de voorzieningenrechter.

De vorige Amsterdamse burgemeester, van der Laan, bepaalde al, dat de pro-Palestina demonstranten alleen op de even weken op de Dam in Amsterdam mogen demonstreren. De nieuwe burgemeester Feme Halsema bevestigt deze regeling door middel van een WOM brief.

Frank van der Linde spande een kort geding aan, dat diende op de dag dat Michael Jacobs werd veroordeeld. Hij eiste in het kort geding, dat de regeling wordt opgeschort, zolang er een bodemprocedure bij de rechtbank dient. Als hij zijn zin had gekregen, hadden pro-Palestina demonstranten weer op de zaterdagen en zondagen kunnen demonstreren op de Dam en daarbij Joden en pro-Israelische demonstranten lastigvallen.

De rechter deed vandaag uitspraak en bevestigde de WOM brief van de burgemeester. De pro-Palestijnse demonstranten mogen nu slechts op de even zondagen, gedurende drie uur op de Dam demonstreren.

Dit is een belangrijke stap in het streven en de strijd, de Dam tot een veilige plaats te maken, waar geen plaats is voor antisemitisme en haat.

Hieronder kan je de gehele uitspraak lezen:

Uitspraak
Inhoudsindicatie
De burgemeester mag het recht van een pro-Palestina demonstrant om op de Dam te demonstreren, beperken om wanordelijkheden te voorkomen en bestrijden.

Tekst
RECHTBANK AMSTERDAMBestuursrecht

zaaknummer: AMS 19/739

uitspraak van de voorzieningenrechter van 7 maart 2019 in de zaak tussen
[verzoeker] , te [woonplaats] , verzoeker,
en

de burgemeester van Amsterdam, verweerder

(gemachtigden: mr. J. Pot en T.C. Temminck Tuinstra).

Procesverloop
Met het besluit van 1 februari 2019 (het bestreden besluit) heeft de burgemeester bepaald dat [verzoeker] uitsluitend op zondagen in de even weken op en rond de Dam in Amsterdam mag demonstreren, maximaal drie uur per dag.

[verzoeker] heeft tegen het bestreden besluit bezwaar gemaakt en daarnaast de voorzieningenrechter verzocht om een voorlopige voorziening te treffen, ertoe strekkende het bestreden besluit te vernietigen. De voorzieningenrechter vat dit op als een verzoek tot het schorsen van het bestreden besluit.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 februari 2019. [verzoeker] is verschenen, vergezeld van [naam 1] . De burgemeester heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden. Tevens zijn namens de burgemeester verschenen [naam 2] en [naam 3] , beiden werkzaam bij de politie, eenheid Amsterdam.

Overwegingen
1. Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en bindt de rechtbank in een (eventueel) bodemgeding niet.

Aanleiding van deze procedure

2. [verzoeker] houdt op zaterdagen en zondagen al geruime tijd pro‑Palestina demonstraties op de Dam in Amsterdam en wil dit ook blijven doen. Naast deze en andere pro-Palestina demonstraties, vinden er op dezelfde dagen ook pro-Israël demonstraties plaats op de Dam.

3. Met het bestreden besluit heeft de burgemeester op grond van de Wet openbare manifestaties (Wom) beperkingen gesteld aan het recht tot betoging van [verzoeker] , in die zin dat hij uitsluitend nog op zondagen in de even weken op en rond de Dam in Amsterdam mag demonstreren, maximaal drie uur per dag.Dit volgens de burgemeester ter voorkoming van confrontaties en strafbare feiten, in het belang van het verkeer en ter voorkoming van verdere wanordelijkheden. Buiten het gebied op en rond de Dam staat het [verzoeker] vrij om in Amsterdam te demonstreren, mits hij 50 meter afstand houdt van andere protestvormen en evenementen, aldus de burgemeester.

4. Overigens heeft de burgemeester ten aanzien van de pro-Israël demonstaties het recht op betoging op dezelfde wijze beperkt, zij het dat dergelijke demonstraties uitsluitend op zondagen in de oneven weken mogen plaatsvinden.

Oordeel voorzieningenrechter

5.1.
De voorzieningenrechter stelt voorop dat het recht tot betoging een grondrecht is. De burgemeester kan aan dit grondrecht op grond van de Wom beperkingen stellen, onder meer ter bestrijding en voorkoming van wanordelijkheden. Het is daarbij aan de burgemeester om aannemelijk te maken dat er sprake is van vrees voor wanordelijkheden en dat, gelet op die vrees, het stellen van beperkingen noodzakelijk is.

5.2.
Naar het oordeel van de voorzieningenrechter heeft de burgemeester in redelijkheid beperkingen kunnen stellen aan het recht tot betoging van [verzoeker] ter voorkoming en bestrijding van wanordelijkheden op de wijze zoals in het bestreden besluit is gebeurd. Hiertoe wordt het volgende overwogen.

5.3.1.
Uit de (mutatie)rapporten van de politie in het procesdossier, alsmede uit de door [verzoeker] overgelegde filmopnames, blijkt genoegzaam dat de gelijktijdige aanwezigheid op de Dam van zowel pro-Palestina als pro-Israël demonstranten leidt tot spanningen, overlast en ongeregeldheden in de zin van fysieke en (non-)verbale confrontaties.

5.3.2.
Nog daargelaten welke groepering/beweging het ontstaan van deze ongewenste situatie (het meest) valt aan te rekenen, heeft de burgemeester op basis daarvan de bescherming van de vrijheden en (grond)rechten van andere gebruikers en bezoekers van de Dam zwaarder kunnen laten wegen dan het individuele belang van [verzoeker] dat hij heeft bij het onbeperkt gebruik kunnen maken van zijn recht tot betoging op de Dam. Zo heeft de burgemeester de belangenafweging in het bestreden besluit – samengevat – als volgt toegelicht. De grens voor de Amsterdamse driehoek – bestaande uit de burgemeester, de hoofdofficier van justitie en de hoofdcommissaris van de politie – is bereikt. Uit informatie van de politie blijkt dat zowel [verzoeker] als de pro-Israël demonstranten zich op de Dam steeds meer op onaanvaardbare wijze gedragen, dat de demonstraties (non-)verbaal en fysiek escaleren en dat dit invloed heeft op een ieder die zich daar begeeft. Ook blijkt uit deze informatie dat er sprake is van een toenemende gegronde vrees dat dergelijke incidenten zich zullen blijven herhalen en mogelijk verergeren. Het protest op de Dam over geweld dat buiten Amsterdam plaatsvindt, leidt zo uiteindelijk tot geweld op de Dam. Om verdere escalatie te voorkomen is daarom besloten om maatregelen te nemen. Hierbij wegen het beschermingsbeginsel, het gelijkheidsbeginsel en de bijzondere omstandigheden van de Dam als locatie zwaar mee.

5.3.3.
Het voorgaande, in samenhang bezien met wat onder 5.3.1. is genoemd, acht de voorzieningenrechter een voldoende deugdelijke motivering voor de gestelde beperkingen aan het recht tot betoging van [verzoeker] . Daarbij neemt de voorzieningenrechter in aanmerking dat beperkingen uitsluitend zien op de locatie op en rond de Dam en dat er soortgelijke beperkingen gelden voor iedere andere pro-Palestina of pro-Israël demonstratie.

5.4.
Ten aanzien van het betoog van [verzoeker] dat de ontstane situatie met het bestreden besluit niet wordt opgelost, merkt de voorzieningenrechter op dat door de gemachtigden van de burgemeester ter zitting is erkend dat er vooralsnog geen sprake is van een ideale of definitieve oplossing, maar dat het bestreden besluit echter nu wel noodzakelijk is. Dat deze aan [verzoeker] (en andere pro-Palestina en pro‑Israël demonstraties) gestelde beperkingen mogelijk niet direct leiden tot een algehele oplossing, betekent niet dat, zoals hiervoor reeds is geoordeeld, de burgemeester niet heeft kunnen overgaan tot het stellen van deze beperkingen.

5.5.
In de op de zitting door [verzoeker] opgeworpen stelling dat het bestreden besluit alleen al disproportioneel is, omdat daarin geen einddatum is genoemd, ziet de voorzieningenrechter geen aanleiding om de gevraagde voorlopige voorziening te treffen. De burgemeester heeft, zoals hierboven reeds is geoordeeld, op basis van de huidige situatie beperkingen kunnen stellen aan het recht tot betoging van [verzoeker] op de wijze zoals in het bestreden besluit is gebeurd. Met de beantwoording van de vraag of er een einddatum voor deze beperkingen moet worden vastgesteld is nu geen spoed gemoeid en deze vraag kan aan de orde komen in de bezwaarprocedure.

5.6.
Gelet op het bovenstaande heeft het bezwaar van [verzoeker] tegen het bestreden besluit bij deze stand van zaken naar het oordeel van de voorzieningenrechter geen redelijke kans van slagen. Het verzoek om voorlopige voorziening wordt daarom afgewezen. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing
De voorzieningenrechter wijst het verzoek om voorlopige voorziening af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.J.M. Langeveld, voorzieningenrechter, in aanwezigheid van mr. S.A. Lemmens, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op

7 maart 2019.

griffier voorzieningenrechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.

Mits daar geen andere grootschalige evenementen of demonstraties plaatsvinden en [verzoeker] binnen het bij het bestreden besluit aangegeven omlijnd gebied blijft aan de paleiszijde op de Dam.

Artikel 9 van de Grondwet.

Artikel 2 en artikel 5, eerste lid, van de Wom.

In de mutatierapporten van de politie die zien op 6 januari 2019 en op 3 en 17 februari 2019 wordt ook de naam van [verzoeker] genoemd.