Peter Breedveld (Frontaalnaakt) wil zelf columnist worden

Nu gaat hij echt te ver! Peter Breedveld van het beruchte blog Frontaalnaakt solliciteert openlijk voor een baan als columnist bij een papieren dode-boom-medium. In zijn voorttreffelijke en zonder enige haat-, afgunst- of rancune  geschreven blog 'Waar kan ik mijn witte privilege opeisen?' (de vraag stellen is hem reeds beantwoorden), komt eindelijk de spreekwoordelijke aap uit de fictieve mouw:

"Ik word alom geprezen voor mijn stukjes door niet de minsten. Toch lukt het mij maar niet door te dringen in de columns van bladen en kranten, die ik wel volgekakt zie worden door volstrekt talentloze bazelaars en onbeschaamde leugenaars die het Nederlands nauwelijks machtig zijn, zoals Nadia Ezzeroili, Said el Haji, Mano Bouzamour en de lawaaiige blaaskaak Ik Zihni. Een beetje wit privilege zou ik van harte verwelkomen, als mijn talent en intelligentie me blijkbaar in de weg zitten."

Het valt ook niet mee voor de veelgeplaagde blogger. Enkele van zijn voormalige islamkritische bloggersvrienden, zoals Annelies van der Veer (Metro) en Bert Brussen (Volkskrant) hebben reeds een column in een gerenommeerd blad vol kunnen schrijven. Anderen hebben een succesvol digitaal medium kunnen oprichten. Maar Peter Breedveld zit nu alleen, op zijn kamertje op de VU, of thuis, bij zijn succesvolle Marokkaanse vriendin, te mokken. Waarom is het leven zo wreed tegen mij?


Enkele tips voor Peter Breedveld:

1) Kies je slachtoffer. Het verbaast jou misschien, maar als je op een doordeweeksedag bij de JUMBO , dan wel de iets sjiekere AH, aan een doorsnee winkelend publiek zou vragen: "Wie is Elma Drayer?", dan zou 99% van de mensen het niet weten. De overige 1% van de Nederlandse bevolking behoort tot de intelligentsia, dan wel is hoger geschoold en leest een echte krant. Jij kiest uitgerekend een gerenommeerde journaliste om je woede op af te reageren. Altijd een slechte keuze als je een column bij een gerenommeerde krant wil schrijven.    

2) Blijf bij je thema. Je was zo lekker bezig tekeer te gaan tegen de Islam en alle uitwassen van deze 'religie van de vrede'. Daar kennen de mensen je van en daar kan je de boer mee op. Het NRC gaf je in 2006 nog het predicaat 'extreem-rechts' mee. Dat doen die mensen niet zomaar. Dan weten de journalisten: "Peter  Breedveld= tegen de islam" en dan kan je vervolgens scoren in talkshows of met een zelfgeschreven boek.  Maar net op het moment dat de anti-islam stroming een beetje wind in de zeilen begint te krijgen, keer je om en gaat overstag. WHY?

3) Kies je partner zorgvuldig.  Al je een Marokkaanse vrouw , die goed kan schrijven en die wel een netwerk kan opbouwen, als levenspartner kiest, dan zullen de programmamakers (zoals Femke Halsema) met haar in zee gaan. Want de mediamensen willen authenticiteit. En dan sta jij in de schaduw. Je had een media-chick moeten scoren en daarmee naar alle media festijnen gaan.

4) Formuleer je doelstellingen. Als je columnist van een krant wil worden, dan is het belangrijk dat doel steeds weer voor je zelf opnieuw te formuleren en het van de daken te schreeuwen, zonder het doel op zich te benoemen. Iedereen denkt dat je een mooi blog wilt maken en niemand weet (tot vandaag) dat je columnist in een krant wil worden. Dat moeten de redacties dan wel van je horen. Bel ze op!

5) Weest niet verbitterd. Je bent nu al anderhalf jaar elke week weer aan het fulmineren tegen Loor, Geenstijl en de Trouw-columniste. Allemaal persoonlijke rancune. Daar zitten de mensen niet op te wachten. Ze vinden je een verbeten man. Gelijk hebben is niet gelijk krijgen. Bij jou is het andersom: niet-gelijk hebben is ook niet-gelijk krijgen.

6) Schrijf eens op wat jouw boodschap aan de wereld is. Elke columnist heeft een boodschap , die in één zin samen te vatten is en die in elke column weer terugkomt. Bij Youp van het Hek is de zin: "kakkers zijn kut". Bij Frits Abrahams (NRC) is de zin: "Kijk mij eens, op mijn oude stoel zitende, heel intelectueel en links zijn, ". Bij Annelies van der Veer is de zin: "Ik ben heel belangrijk want ik ken belangrijke mensen.". Bij Arnold Grünberg is de zin:  "Ik weet het ook allemaal niet, maar ik schrijf toch maar iets op.
Wat de zin van Peter Breedveld is, dat weten we niet, of het zou moeten zijn: "De wereld is slecht en behandelt mij slecht"  

Journalist Perdiep Ramesar schreef voor NRC

Het moet niet gekker worden, maar de gevallen journalist Perdiep Ramesar (Shariadriehoek, Slaven in de Polder) heeft eerst bij het NRC gewerkt voordat hij zijn zegenrijke werk bij de Haagsche Courant, Ad en Trouw kon voortzetten. Wat heeft Perdiep Ramesar dan voor de NRC geschreven?
In 2002 schreef hij acht (8) artikelen voor de kwaliteitskrant met zeer opmerkelijke thema's.

31 JULI 2002 : Is er Leven na de Kamer?
Dit gaat over gevallen politici, die na de zitting in de Tweede Kamer weer aan het werk moeten. Gelukkig vinden politici altijd wel weer een baantje. Bij journalisten die vallen, moet je dat maar afwachten. Perdiep Ramesar heeft volgens Geenstijl weer werk op Curacao gevonden.

Verder:

`De tijd heelt niet alle wonden'
 2 AUGUSTUS 2002 813 WOORDEN

`Ik ben geen goeroe'
16 AUGUSTUS 2002 760 WOORDEN

Hoogbouw Den Haag valt op de montagefoto wat laag uit
 8 JUNI 2002 640 WOORDEN

en dan:
`Bijlhout beging een doodzonde', 27 JULI 2002 574 WOORDEN, over de LPF Staatssecretaris van Familie- en Emancipatiezake Philomena Bijlhout, die moest aftreden, nadat bleek dat ze lid was geweest van een volksmilitie, tijdens het dictatoriale regime van Desi Bouterse in Suriname. Gelukkig kon Bijlhout na de affaire weer als presentatrice aan de slag.

Perdiep Ramesar trok in 2002 al voor het NRC de Schilderswijk is en ontdekte daar dat de moslimvrouwen te bleek waren. ('Zie ik zo bleek soms?') en schreef daarover het hilarische "VVD Den Haag vindt moslimvrouwen te bleek",  12 JUNI 2002 572 WOORDEN.

Enkele onschatbare citaten uit het NRC van Perdiep Ramesar:

"De VVD in Den Haag is bezorgd over de teint van moslimvrouwen. Zij hebben een gebrek aan vitamine D en dat zou komen doordat zij te weinig buiten mogen van hun mannen."

"De Haagse huisarts W. Bharos betwijfelt het verband tussen cultuur en vitamine-gebrek. ,,In mijn praktijk merk ik niets van het verschil tussen moslimvrouwen en Hindostaanse vrouwen, gesluierd of ongesluierd.''

"PvdA-raadslid Van Nimwegen, die in de fractie het woord voert over emancipatie en gezondheidszorg, vindt de opmerkingen van Smit ,,respectloos''. ,,Hieruit blijkt dat de VVD zich niet heeft verdiept in wat de emancipatie van de allochtone vrouw inhoudt'', volgens Van Nimwegen. Zij spreekt van ,,een ouderwetse reactie van een ouderwetse man.''

We hebben even gegoogled, maar de huisarts W.Bharos bestaat echt. De artikelen kunnen gewoon op de website van het NRC blijven staan!!

Perdiep Ramesar gaat in de 'memory hole'

Het is 1984, maar dan dertig jaar later. Alle artikelen die journalist Perdiep Ramesar ooit voor Trouw schreef, zijn niet alleen op de website van Trouw, maar ook uit de Koninklijke Bibliotheek (mediadienst LexisNexis) verwijderd. Daardoor is een onderzoek naar zijn bronnen , door derden, onmogelijk geworden.

In het beroemde boek '1984' van George Orwell is een hele afdeling van de Staatssicherheit bezig bronnen, artikelen en documenten, die niet meer in de huidige politieke lijn liggen, in een prullenbak, genaamd 'memory hole' te sodemieteren. Dat wat niet mag zijn, mag ook niet gelezen worden. Het is niet waar en het is nooit gebeurd.

Er wordt wel eens gezegd, dat in het digitale tijdperk niks verloren gaat en je privacy daarom niet zeker is. Dat geldt echter niet voor de hoofdredactie van Trouw. Het is bekend dat de zittende hoofdredactie van 'misschien wel de beste krant van Nederland' vuistdiep in het schandaal Perdiep Ramesar steekt. Jarenlang schreef Perdiep Ramesar voor de krant en er werd nooit echt controle op de bronnen en feiten gepleegd. Veels te bij dat er eindelijk eens een 'allochtone' journalist zulke prachtige artikelen schreef. De artikelen waren inderdaad prachtig, maar toch meer fictie dan werkelijkheid.

Gelukkig hebben we de artikelen die Perdiep Ramesar voor de Haagsche Courant schreef nog. Daar zijn pareltjes bij zoals: "Ook de naturist moet zijn mobieltje kwijt"(20 januari 2004) ,"Kroesje, het multiculturele zusje van Loesje"(14 juli 2003), "5 vragen aan Perdiep Ramesar - 'Ik leg m'n cultuur uit aan blanken'"(13 januari 2007)   en 'Bestel uw verhaal' (12 Mei 2004), waarin wordt aangekondigd dat Perdiep Ramesar achter te telefoon zitten te wachten op lezers van de krant die een mooie scoop hebben om een artikel over te schrijven. Wat dacht je van 'Shariadriehoek' ? In totaal schreef Perdiep Ramesar 664 artikelen voor de Haagsche Courant, en later AD en erbij horende regionale dagbladen. Dat kan toch niet allemaal slecht zijn geweest?

Perdiep Ramesat werd in januari 2007 nog uitgeroepen tot Hindoestaan van het Jaar, in de sectie literatuur. Hij  versloeg  zijn concurenten Anil Ramdas en Dewanand, die enige tijd in de gevangenis zat vanwege het sturen van poederbrieven namens Al Qaida en later de geniale scribent van Frontaalnaakt werd.

De redactie van Trouw had dus kunnen weten dat Perdiepo Ramesar weliswaar al jarenlang succesvol en gewaardeerd journalist van de Haagsche Courant was, maar dat literatuur hem meer aan het hart lag dan feitenjournalistiek. Toch hield dat de adjunct-hoofdredacteur van Trouw, Martijn Roessingh, niet tegen om samen met Perdiep het boek met de
treffende naam "Slaven in de Polder" te schrijven. Martijn Roessingh is dan ook gepromoveerd op het thema "Ethnische conflicten". Nou daar weet Perdiep Ramesar gelukkig veel van.

Slechts één enkel Trouw artikel is van de glanzende journalistieke carriere met een grote duim overgebleven: " Mevrouw, help mij, ik moet mijn huis uit" (29 september 2010) , ook in dit artikel wordt de mevrouw die haar huis uit moet niet met name genoemd. Misschien zit ze er nog gewoon. We weten het niet en kunnen het niet meer controleren.

Ik hoop dat de Haagsche Courant-artikelen van Perdiep Ramesar gewoon in de Koninklijke Bibliotheek (mediadienst LexisNexis) blijven staan. Al was het maar om af en toe na te lezen hoe je met een hele grote duim en literaire kwaliteiten, toch nog heel ver in de journalistiek kan komen.

Terugblik 2014

Het jaar 2014 wordt nu al het gewelddadigste en roerigste jaar van dit decenium genoemd, vanwege het neerschieten van vliegtuig MH17 boven Oekraïne, de Gazaoorlog, de Ebola epidemie in Afrika en de opmars van ISIS terroristen in Syrië. En dat bijna allemaal tegelijkertijd.

Voor mij persoonlijk was het neerschieten van MH17 het meest dramatisch, omdat mijn studievriend Theo Kamsma, met zijn vrouw en zoon in het vliegtuig zat.

Bij al deze gebeurtenissen is het gezegde "En je kan er helemaal niks tegen doen" geheel van toepassing. Je kan de straat op gaan en demonstreren, maar het kwaad is reeds geschied. Terugdraaien gaat niet.

Kunnen we nog wijze lessen uit de gebeurtenissen van het afgelopen jaar trekken? Nauwelijks. Het conflict in de Oekraine is een opleving van de Koude Oorlog die niemand meer wil en die we ook niet meer hadden zien aankomen. Misschien is de zwakte van Europa wel de aanleiding en de 'trigger' voor Rusland, om eens te proberen wat gebied terug te krijgen, dat na de val van de Sovjet-Unie al was verloren. Het moet toch mogelijk zijn onze koning en koningin wederom naar Putin te sturen om een pilsje te drinken en eens te vragen wat hij nou eigenlijk echt wil? Dan kunnen we altijd nog zien of we gaan dreigen of een compromis sluiten.

Het Gaza-conflict is net zo tragisch als onvermijdelijk. Bijna werd de burgerloorlog in Syrië belangrijker dan het conflict in Israël, maar daar kwam hij dan toch nog: De Gazaoorlog van 2014, even zinloos als alle anderen oorlogen sinds 1948. Een uitzichtsloos conflict.

Qua Lijden van het Palestijnse Volk zijn er in 2014 opmerkelijke ontwikkelingen in gang gezet. Jonge hoogopgeleide activisten van Iraakse- en Marokkaanse komaf, nemen de leiding van de pro-Palestijnse organisaties over en gaan er hard tegen aan. Tijdens de demonstraties tegen de Gazaoorlog roepen ze op alles te boycotten dat uit Israël komt of zelfs maar in de verste verten met Israël te maken heeft. De rappers die door deze hooopgeleide meisjes op het podium geroepen worden, schromen niet ook antisemitische teksten te schreeuwen. De contacten tussen Hamas-aanhangers, moslimbroeders en oude gestaalde kaders verstevigen zich en de grenzen tussen deze groepen vervagen. Het is allemaal een behoorlijk emotioneel samenraapsel van activisten, die niet meer van soepsiedie afhankelijk zijn.

2014 is ook het jaar van de hernieuwde angst voor een islamitische aanslag. Als we naar een discussiebijeenkomst in de Balie gaan, staat de politie, ter bescherming, voor de deur. Bij Joodse instellingen, zoals de synagoge, staan politiehuisjes opgesteld. In de zomer waren we ervan overtuigd, dat het plegen van een islamitische terreurdaad in Nederland slechts een kwestie van tijd was. De dreiging had opnieuw het niveau van 2004 en 2005 bereikt.

Eigenlijk viel er in 2014 helemaal niks te lachen. Erg hè? De Zwarte Pietendiscussie zou om te lachen zijn geweest, als niet op heel wonderlijke wijze en niemand begrijpt waarom, de Gaza-kwestie ermee vermengd was. De actievoerders tegen Zwarte Piet zijn dezelfde die vanwege Gaza een theaterzaal in Amsterdam bestormden, teneinde een Israëlische toneelspeelster het zwijgen op te leggen. De enige overeenkomst is de connectie met de Internationale Socialisten, die daarmee een heropleving beleefden.  

Zo rommelen we door en we weten niet of 2015 een jaar van Koude Oorlog of van een hele hete terreurlente wordt. In ieder geval ga ik door met schrijven.

Wie is de Palestijnenknuffelaar van het jaar 2014?

Niemand gelooft me, als ik schrijf, dat ik begin dit jaar dacht: Laat ik eens over iets anders schrijven, dan over het Lijden van het Palestijnse Volk. Er kwamen klachten, dat de verhalen over  ICT en het Zeilen ernstig te kort schoten op mijn blog. Net op dat moment breekt er een vreselijke Gaza-oorlog uit, met de daarbijbehorende, obligate en hoogstinteressante demonstraties.

Meteen in augustus op het Museumplein al, tijdens de zoveelste Gazademo, was het raak: Amin Abu Rashed (Abu eenarm) staat naast Ibrahim Al Baz. Doordat ik de enige van de vele aanwezige journalisten ben, die dat ziet, wordt ik ook wel de best geïnformeerde Palestijnenwatcher van Nederland genoemd. Eén keer in het jaar mag ik daar best even over opscheppen.

Wie is de Palestijnenknuffelaar van het jaar 2014?
We houden dit jaar een verkiezing en we vragen de lezer van het Keesjemaduraatje-blog, in de comments, de Palestijnenknuffelaar van het jaar 2014 te kiezen. Bovengenoemde heren doen niet mee aan de verkiezing, omdat ze zelf Palestijn zijn. Jezelf knuffelen geldt niet. Wie is het dan wel?

Maarten Jan Hijmans (Abupessoptimist)

Omdat hij in staat is een mus die dood van de dakgoot valt, nog aan het zionistische complot toe te schrijven. Zijn haat tegen Israël is nog een restant uit een heel oud socialistisch verleden, maar dat weet niemand meer.









Minister Frans Timmermans
Weliswaar is Frans Timmermans, zodra hij tot Minister van Buitenlandse Zaken werd benoemd, gedraaid als een blad aan een boom. Toch is hij de meest hooggeplaatste Palestijnenknuffelaar van het land.

Simon Vrouwe

De onvermoeibare strijder tegen alles wat vies en voos is, en zeker als het uit Judea of Samaria komt, schrok deze zomer even, omdat hij op het pliessiebureau van Purmerend moest komen. Antisemitisme, zeiden ze. Gelukkig voor hem is alles met een sisser afgelopen.








Frank van der Linde

Een nieuwe ster aan het Palestijnse firnament, trad deze zomer voor het eerst op. Zijn standaardzin in ieder interview is: "Het heeft niets met antisemitisme te maken" . Nee, natuurlijk niet Frank. Een Israëlische actrice de stuipen op het lijf jagen is puur en alleen vanwege de 'illegale bezettingspolitiek'. Daarom nam je ook een Zwarte Piet, een moslimbroeder en een communicatiemeisje van de KLM mee naar het theater.






Gretta Duisenberg
Ook al is ze sinds 2012 niet meer in het openbaar gezien, nog steeds is ze een schim die achter elke dappere Palestijn staat.

Sonja van den Ende
Sonja nam het in november 2014 in haar eentje in de Balie tegen een heel forum van zionisten op. Daarom verdient ze het te worden uitgeroepen tot Palestijnenknuffelaar van het jaar.

Henny Kreeft

Henny schopte het van Fortuynist tot Moslim en de gehele weg weer terug. Waarom hij uit de stichting Stop de Bezetting, van Greetje werd gezet, we weten het niet en we willen het niet weten. Toch is hij een held, die de titel zeker verdiend.

Update 23 dec. 2014:
Bezorgde lezers vroegen mij, waarom Anja, Gretta en Dries niet op de lijst staan. Het is jullie misschien niet zo opgevallen, maar Dries en Gretta hebben helemaal niet zoveel voor Gaza en Palestina gedaan dit jaar. Anja is wel op de diverse Gaza-demos in Utrecht en Breda geweest, maar ze was toch meer met eten (vegetarisch geworden!!) en feminisme bezig.

Andere aandachtige lezers wilden graag Houda Stitou en Abukasim Al-Jaberi voordragen voor de nominatie van "Palestijnenknuffelaar van 2014". Dat zou op zich een goed initiatief zijn, maar ik had ze er even uitgelaten, omdat ze toch al onder vuur liggen.

Winnaar:
De winnaar van de wedstrijd "Palestijnenknuffelaar van 2014" is gewonnen door Frank van de Linde, omdat hij nieuw is en geheel nieuwe methoden bedacht, om aandacht voor het Leed der Palestijnen te vragen. Zo heeft hij voor het eerst in Nederland een theater bestormd en stelde hij voor het Binnenhof te bezetten en er een illiegale mederzetting te bouwen.

Hulde en jouw prijs ligt klaar op het hoofdkantoor ven het blog Keesjemaduraatje.

Wie was Ziad Abu Ein?

De staatssecretaris voor Palestijnse Gevangenenzaken Ziad Abu Ein demonstreerde deze week op de illegale, tegen het Internationaal recht, bezette Westelijke Jordaanoever en werd onwel. Even later overleed hij. In maart dit jaar bezocht Ziad Abu Ein nog zijn vrienden Gretta Duisenberg en Sonja van den Ende in Nederland. Reden genoeg eens na te vragen wie de Palestijnse staatssecretaris Ziad Abu Ein eigenlijk was.

In 1979 wordt er in de Israelische stad Tiberias een jongerenfestival georganiseerd. In een vuilnisbak is een bom verstopt, die tijdens het festival afgaat. Twee Israelische jongens komen om en 26 andere kinderen worden gewond.

Twee maanden na de bomaanslag reist de dan 18-jarige Ziad Abu Ein naar de Verenigde Staten en logeert bij zijn zuster. In 1981 wordt om zijn uitlevering gevraagd. Een mededader van de aanslag heeft in een verhoor zijn naam genoemd.

Een heel gedoe, om deze Arabische jongeman uitgeleverd te krijgen. De Amerikaanse Bond van Arabieren vraagt de regering zelfs om hem niet uit te leveren, want ze verwachten een oneerlijk proces. In 1982 is het dan eindelijk zover. Ziad Abu Ein wordt uitgeleverd en in Israël tot levenslang veroordeeld.

Reeds in 1983 laat Ziad Abu Ein weer van zich horen, als hij beweert tijdens een gevangenenruil op Ben Goerion Airport, door Israelische soldaten op de grond te zijn gedrukt, waardoor hij het vliegtuig niet in kon stappen. Lullig voor hem.

In 1985 wordt Ziad Abu Ein tijdens een gevangenenruil eindelijk vrijgelaten. Drie Israelische soldaten worden geruild tegen 1150 Palestijnse terroristen.  Hij heeft dan drie jaar van zijn levenslange gevangenisstraf uitgezeten. In hetzelfde jaar wordt hij weer opgepakt, omdat hij betrokken is bij een plan om een bus te kapen. Hij verdwijnt in administratieve detentie.

Na die tijd schrijven de kranten om de zoveel jaar weer iets over Ziad Abu Ein. Hij mag niet uitreizen naar Spanje. Hij mag niet meedoen aan een conferentie. Je kan het zo gek niet bedenken of Ziad Abu Ein mag er niet in, mag er niet uit of kan de weg niet vinden.

In het kielzog van Yasser Arafat kan Ziad Abu Ein uiteindelijk toch nog op de illegaal, tegen het Internationaal Recht in, bezette Westelijke Jordaanoever wonen. Hij wordt minister en dan weer eens staatssecretaris. Bij elke gevangenenruil die daarna genoemd wordt, kan Ziad Abu Ein een rol spelen. Geen wonder dan ook, dat hij kort voor zijn dood door een hartaanval, tijdens een demonstratie, was benoemd tot staatssecretaris voor gevangenen.

In maart van dit jaar hiel Ziad Abu Ein een levendige toespraak voor de Nederlandse Palestinian Prisoners Society, waarvan Sonja van den Ende en haar man Claudius Lucassen uit Denekamp het enthousiaste bestuur vormen.

Sonja van den Ende ontving Palestijnse minister Ziad Abu Ein

Nu blijkt dat de Palestijnse minister Ziad Abu Ein, die gisteren tijdens een protestactie op de Westelijke Jordaanoever onwel werd en stierf, op 15 maart nog in Nederland was en door de Stichting Stop de Bezetting van Gretta Duisenberg en de Palestinian Prisoners Society van Sonja van den Ende en haar man Claudius Lucassen, werd ontvangen.Ziad Abu Ein werd in 1982 tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld, wegens het vermoorden van twee Israëlische jongens. Hij kwam drie jaar later tijdens een gevangenenruil vrij. De laatste maanden was hij minister voor gevangenenzaken in het kabinet van Abbas. 

Weerzien in de Balie

De Marnixstraat is nog net zo donker als 34 jaar geleden. In 1979 fietste ik helemaal vanuit de Staatsliedenbuurt naar Buitenveldert, om op de VU Culturele Antropologie te studeren. Nu stuur ik mijn metaalgrijze Toyota Prius over dezelfde straat en sla rechtsaf de Europarking in. Liever de laptop onderin op het reservewiel leggen en overige waardevolle spullen meenemen. Het is wel een verlichte parkeergarage , maar je weet het niet.

Het hoofdbureau van politie is nog slechts gedeeltelijk verlicht, want ook hier hebben de bezuinigingen toegeslagen. Langs de marnixstraat loop ik op het Nieuwe de la Mar theater af, waar de premiere van Gooise Vrouwen net begonnen is. Rode lopers en veel fotografen.

Wat ben ik toch graag in Amsterdam, denk ik, als ik het Leidseplein oploop. Vooral als ik er niet hoef te wonen of te parkeren. De ingang van de Balie op het Weteringplantsioen is goed te herkennen aan de politieagenten voor de deur. Er is een discussie over Hamas, IS en zionisme. Voor het thema zionisme moeten tegenwoordig beveiligers ingehuurd worden en de politie opgebeld.

De man met de borden "Zionisme is Racisme" voor de deur is eigenlijk een geniaal gepromoveerde wiskundige, maar qua politiek standpunt is hij in stalinistisch 1954 stil blijven staan. Enkele jaren geleden stelde hij zich als "ordedienst" bij een bijeenkomst van het Palestinakomitee voor. "Ga je straks mee naar binnen Rik?", vraag ik hem. Nee, dat heeft geen zin, want de zionisten luisteren toch niet. Als hij iets verder weg staat hoor ik hem tegen een binnentredende gast zeggen: "Het gaat alleen over Anne Frank, Anne Frank, Anne Frank".

De bezoekers van de discussie in de Balie kan je rustig omschrijven als de 'fine fleur' van zionistisch- en Pro-Israelisch Nederland. Kamerleden van de PVV en SGP , journalisten, voorzitters van diverse zionistische verbanden, de Likoed, uitgevers, filmmakers en bloggers. Ik voel me onmiddellijk thuis. Sonja van den Ende (Stop de Bezetting) zal een hele zware dobber hebben, om deze club omver te praten. Het is natuurlijk te gek voor woorden, dat Sonja van den Ende en Rik Min helemaal uit Twente naar Amsterdam moeten komen, om met zionisten te discussieren, terwijl Gretta en Anja om de hoek wonen. Maar die praten niet met ons.

De discussie over 'Hamas, IS en zionisme' die volgt is eigenlijk alleen te begrijpen als je weet dat Sonja van den Ende vijftien jaar lang met de neef van Assad is getrouwd en in Syrië heeft gewoond. Daarom is ze zo tegen het terrorisme van de IS, omdat ze tegen Assad vechten. Tegen Hezbollah en Hamas wil ze zich niet zo direct uitspreken. Ron van der Wieken verduidelijkt intussen op het podium het standpunt der zionisten en wordt meerdere keren luidkeels onderbroken door vrouwelijke Palestinavrienden in het publiek.

Het is ongekend en de laatste jaren niet meer voor gekomen, dat uitgesproken zionisten met Hamas-vrienden in debat gaan. Op de linkse conferenties worden de zionisten niet meer uitgenodigd en rechtse conferenties zijn er niet zoveel. Nu niet die Sonja uit gaan schelden of zo. Je nodigt een Hamasknuffelaar uit om haar Hamadingetje te zeggen en dan moet je niet raar staan te kijken als ze ook inderdaad Hamasdingetjes zegt.

Het meest opvallende in de hele Zionisten-Hamas-discussie van vandaag is, dat Israel er niet zoveel meer toe doet. Zo gewelddadige en bloedvergietend is dat Israelisch-Arabische conflict op dit moment helemaal niet. De IS richt een dusdanig bloedbad aan- en is zozeer bedreigend voor Europa, dat je bijna gaat terugverlangen naar de tijd dat je alleen met Arafat en Hanyie te doen had. We zijn al lang blij dat een zo'n radicaal persoon als Sonja van den Ende, om haar moverende redenen, afstand van de IS neemt.

Een ander opvallend resultaat van de avond is dat diverse zionisten in het gezelschap zich voor het oprichten van een Palestijnse staat, mits verbonden met veiligheidsgaranties, uitspreken.  Ze zijn die Arabieren in Jerusalem en op de Westbank echt helemaal zat. Laat ze maar achter de muur blijven.
Nou kan je dat gemakkelijk beloven, want als Hamas en de PLO het niet op een akkoordje gooien en gezamenlijk onderhandelen, zal die Palestijnse staat er voorlopig toch niet komen.

Sonja weert zich kranig en houdt stand als de mensen in de zaal ook nog eens verbaal op haar inbeuken. Ik moet er even uit. Op het toilet ontmoet ik een journalist van het Reformatorisch Dagblad. "MAVO-niveau, misschien niet afgemaakt", zo omschrijft hij de uit het hoofd geleerde zinnetjes over Muur, Blokkade, Water, Tempelberg, en Recht op Terugkeer van Sonja van den Ende.

Na tienen lopen we via het Leidse Plein terug naar de parkeergarage Q-park  Europarking aan de Marnixstraat. Bij de ingang hangt een vreemde sfeer. Mensen proberen tevergeefs een nummer te bellen. We lopen naar de tweede verdieping en zien het glas al liggen. Twee ruiten van de auto ingeslagen. Om ons heen zien we nu diverse auto's met ingeslagen ramen.  

Nazareth, denk ik bij mezelf. De laatste keer dat mij dit is overkomen, ruiten ingeslagen en beroofd, is 2013 in Nazareth geweest. Alleen liepen er toen ook nog voortdurend kwaadkijkende Arabieren langs ons heen. De Israelische politie reageerde destijds adequaat. Eens kijken of de Amsterdamse politie ook thuis is. Van de tevens beroofde dames bij de betaalautomaat hoor ik al dat er op het Hoofdbureau van Politie niemand thuis is. Doorrijden naar de Lijnbaansgracht. Een vriendelijke vrouwelijke politieagente vraagt mij de volgende dag, liefst per internet, aangifte te komen doen.

Wat een verschil met 1980, als je toen 's nachts met behanglijm een poster met opruiende tekst ging plakken, kwamen er twee autootjes met pliessie op je af en daarna namen de politieagenten alle tijd om een procesverbaal op te maken.

(Foto's  van Maarten Brante)

Het is de schuld van de VS en Israël

Aanstaande maandag nodigt de Balie in Amsterdam ons allemaal uit, voor de vrije meningsuiting omtrent Hamas, IS en het Zionisme. Een interessante gast is het Stop-de-Bezetting-bestuurslid Sonja van den Ende. Hieronder een overzicht van het eenvoudige wereldbeeld van deze dame:

De Amerikanen steunen Islamitische Staat in Irak en Syrië
Verschillende keren laat Sonja op haar Facebook zien, dat de IS gesteund wordt door de Verenigde Staten, dan wel opgericht is door de VS. Tegelijkertijd wordt IS gebombardeerd door de troepen van de VS. Dat noemt Sonja een "False Flag"

In een interview voor Radio Den Haag op 26 september dit jaar, zegt Sonja van den Ende: "...dat de IS gesteund wordt door Amerika" en ook "Dat wat Lange Frans vanmorgen al getweet heeft....en die visie delen wij helemaal...dat we tegen de oorlog zijn, die Amerika uitvoert". Dus Sonja van den Ende en de actiegroep "Oorlog is geen oplossing" zijn tegen de bombardementen van de VS op Syrië en Irak en ze geloven ook tegelijkertijd dat de VS heimelijk steun verleent aan de IS.

De Islamitische Staat is een uitvinding van de VS en de Mossad
De mythe dat de leider van IS, Abu Bakr al Bagdadi, een agent van de Mossad is, wordt door Sonja van den Ende op haar Facebookpagina driftig verspreid.

Oorlog is geen Oplossing
Als Sonja van den Ende , met haar actiegroep "Oorlog is geen Oplossing", demonstreert tegen de oorlog, dan bedoelt ze eigenlijk, dat ze tegen Israël en de VS is. De Syrische dictator Assad wordt door haar door dik en dun gesteund. Dat is te zien op onderstaande foto:

Op één en hetzelfde beeld: De Syrische president Assad, "Oorlog is geen oplossing" en "Israel agressie tegen Syrië". Dat is het eenvoudige wereldbeeld van Sonja van den Ende.

De Vrienden van Gretta

Een intelligente lezeres whatsappde mij wanhopig, of ik eens wat meer over de Nederlandse vriendjes van het Lijdende Palestijnse Volk zou kunnen opschrijven, zodat de kennis over de Pro-Pallies eens een wat breder publiek toegankelijk gemaakt zou kunnen worden. Ik voldoe graag aan dit verzoek.

De Pro-Pallie-Vrienden in Nederland zijn grofweg te verdelen in vier groepen: PFLP/Fatah-aanhangers, HAMAS-knuffelaars, oprechte mensenrechtactivisten en religieuze dwaallichten. Helaas heeft het geen zin iedereen in het juiste hokje te duwen en te zorgen dat ze in hun eigen groepje blijven, want er zijn altijd overlappingen en mensen die overlopen en mensen die helemaal niet in een stereotype passen. De laatste categorie kan je ook als "Palestijnse Alleseters" kwalificeren.

Aangezien we komende maandagavond massaal naar de Balie fietsen, om eens een leuk debat tussen een Palestijnse Assad-aanhanger (Sonja van den Ende) en tutti zichzelfrespecterend zionistisch Nederland te horen,  gaan we het vandaag hebben over de vrienden van Gretta Duisenberg.

Gretta Duisenberg is al jaren een fervent aanhanger van de Palestijnen en heeft daarom ook haar eigen stichting "Stop de Bezetting" opgericht. Aanvankelijk zaten er nog respectabele mensen zoals een oud-ambassadeur en een tot de islam bekeerde Nederlander in de stichting, maar sinds juni van dit jaar heeft de Stichting Stop de Bezetting slechts twee bestuursleden: Gretta Duisenberg en Sonja van den Ende.

Door de contacten en bestuursfuncties van Gretta Duisenberg kan je deze stichting in de categorie "Hamasknuffelaars" indelen. Gretta is adviseur van de Free Gaza Movement en is adviseur van het door Iran gefinancierde "Global March to Jerusalem". Daarmee  kiest ze de kant van de connectie Iran-Assad-Hamas. Door Sonja van den Ende in haar bestuur op te nemen, wordt er een belangrijke connectie met het Syrische Assad-regime in haar stichting geïntroduceerd. Iran steunt de Syrische dictator Assad nog steeds met wapens.

Ter relativering moet opgemerkt worden dat het Gretta Duisenberg vooral altijd om Gretta zelf gaat en dat de keuze voor Hamas op geen enkele manier te maken heeft met een direct belang of overtuiging. De Hamas-fractie is de meest gewelddadige en haatdragende en daarom past Gretta er goed bij thuis. Je zou een psychiater moeten zijn om nog andere beweegredenen te ontdekken.

Opvallend gegeven, dat Gretta Duisenberg zich sinds 2012 haast niet meer in het openbaar heeft laten zien en ook bij de laatste Gaza-oorlog geen toespraak heeft gehouden of demonstratie heeft bezocht. De keuze voor Sonja van den Ende als mede-bestuurslid is waarschijnlijk ook ingegeven door de onstuimige daadkracht van Sonja van den Ende, die voor Gretta de zaken verder kan afhandelen.

De relatie tussen Gretta Duisenberg en Anja Meulenbelt raakte rond 2005 ernstig gebrouilleerd , doordat Gretta Duisenberg  de neiging heeft als een meeuw aan te komen vliegen, alles onder te schijten en dan weer weg te vliegen, de onthutste Palestijnse Lijdende Bevolkering in ontreddering achter latende. Gedurende het hele jaar doet Gretta niks liefdadigs of menslievends, maar als ze in Gaza is, dan speelt ze de Grand-Dame, met haar diplomatieke paspoort. Dat stoort de Moeder aller Palestijnen, Anja Meulenbelt, dusdanig, dat je deze twee nooit meer bij elkaar ziet.

Een ander smetje op het blazoen van Gretta Duisenberg, is de inschatting van de burgeroorlog in Syrië. President Assad heeft de Hamas-vertegenwoordiger uit zijn land gejaagd, de Palestijnse vluchtelingen uitgehongerd en zelf bommen op Palestijnse wijken gegooid. Hoe kan je dan nog de lijn Iran-Assad volgen?  Het is een vraag, waar we van Gretta Duisenberg geen antwoord op krijgen. Simpelweg, omdat ze zich niet met dit soort futiliteiten bezighoudt.

De aanhangers van Hamas in Nederland worden intussen steeds religieuzer en de moslimbroederschap krijgt steeds meer invloed op deze stroming. Dat was tijdens de laatste Gaza-demonstraties goed te zien aan de gele ballonnen met het Rabia teken (Drie- of vier vingers). Het is de vraag of Gretta Duisenberg, met haar extreem-linkse achtergrond zich nog in deze religieuze setting thuisvoelt en of de Hamas-aanhangers haar nog wel accepteren.

Geen gemakkelijk leven dus, voor een Hamas-aanhanger op elitair niveau, daarom is het maar de vraag of we in de toekomst nog veel van Gretta Duisenberg zullen horen. Deste meer van haar jonge vriendin Sonja van den Ende, aanstaande maandag in de Balie.

Moedige Pro-Assad-strijdster waagt zich tussen zionisten

In de jaren negentig is ze nog getrouwd met een neef van de Syrische dictator Assad. Vorig jaar richt ze dan samen met Vlaamse nationalisten de Mediawerkgroep Syrie op. In juni dit jaar wordt ze secretaris van de Duisenberg Stichting "Stop de Bezetting". Deze zomer demonstreert ze samen met de Hamas-propagandist Amin Abou Rashed voor het Haagse Internationale Gerechtshof.

Net als je denkt dat Sonja van den Ende alles al gedaan heeft en geen verrassingen meer kent, meldt ze zich aan voor een debat in de Balie, met SGP-voorman Kees van der Staaij en de Nederlandse zionist Ron van der Wieken.

Aanstaande maandag 1 december in de Balie te Amsterdam, is het de eerste keer, dat een Palestijnse activist en Assad-aanhanger direct in discussie met een zionist gaat. Het is een teken van vergaande democratie in Nederland, als twee verklaarde tegenstanders op deze manier met elkaar in gesprek gaan.

Aanmelden bij de Balie kan online. Kaarten kosten 10,- Euro.

Het is te hopen dat er van beide kanten van het politieke spectrum: Pro-Palestina aanhangers en zionisten, veel bezoekers aanwezig zullen zijn, zodat we eindelijk eens normaal met elkaar kunnen praten en niet zo tegen elkaar hoeven te schreeuwen.

Zwarte Piet; de Koning; Israël

Grote ophef over een Anti-Zwarte-Piet-demonstrant, die afgelopen zondag opeens "Fuck de Koning" begint te roepen en daarna door de Amsterdamse politie wordt opgepakt. Blijkbaar hebben die twee thema's met elkaar te maken. Als je tegen een Nederlandse traditie als Sinterklaas en Zwarte Piet bent, dan ben je ook automatisch tegen het koningshuis. Logisch eigenlijk. Het is een extreme vorm van "Weg met Ons" zeggen. Mijnheer wil niet bij Nederland horen. Op 6-jarige leeftijd met zijn ouders uit Irak naar Nederland gevlucht, hier een goede opleiding krijgen en verder ook alle faciliteiten van de verzorgingsstaat genieten en toch "Weg met Ons", of beter gezegd: "Weg met Jullie" roepen.

Wat hebben Zwarte Piet en het Koningshuis nu met Israël te maken? Afgezien van dat deze types overal een complot van Joden achter zien, blijkt de Anti-Zwarte-Piet-Beweging een onweerstaanbare aantrekkingskracht op Hamasknuffelaars te hebben. We weten niet waarom.

Vlak voor de grote Anti-Zwarte-Piet-demonstratie maakte notoir anti-Koningshuis-demonstrante Johanna VH een foto van de harde kern van Zwarte Piet haters en schreef later op Facebook: "Lekker ontspannen weekend met jullie!! Ben helemaal bijgekomen! Hahaha liefde" Blijkbaar vindt Johanna het slaan van journalisten, het roepen van "Free Palestine" op een Zwarte-Piet-Demo en het schreeuwen naar politieagenten een "ontspannen weekend".

Op de foto staan vier personen met een anti-zionistische- en zelfs ronduit antisemitische levenshouding gebroederlijk bij elkaar.

Houda Stitou (helemaal links) organiseerde afgelopen zomer diverse pro-Hamas betogingen in Amsterdam en werd tijdens de verstoring van het theateroptreden van de Israelische actrice  Lia König gearresteerd.

Darryl Danchelo (voor de kijkers rechts, met kapuchon, naast Abukassim Al-Jaberi) werd afgelopen zomer geweerd van de antiracistische AFA demonstratie, omdat zijn antisemitische teksten zelfs de Haagse AFA te ver gaan.

Jelle Bruinsma (helemaal achteraan 4e v.l.) acteert als anti-Israelische activist op een veel hoger niveau. Hij haalde de Amerikaanse universiteitsdocent Norman Finkelstein naar Nederland om hier zijn Pro-Hezbollah-speech te kunnen houden. Bij die gelegenheid werd hij door Norman Finkelstein geprezen om zijn intelligentie en zijn inzichten over Mahatma Gandhi.

Abukassim Al-Jaberi (in het midden met armen om twee vrienden) werd opgepakt bij het verstoren van een theatervoorstelling van de Israelische toneelspeelster Lia König en onderhoudt nauwe banden met zowel de moslimbroederschap, Hamas, als de anti-Israëlische activist Frank van der Linde. 

Dat zijn dan allen nog maar de meest bekende anti-Israël-activisten. Bob Scholte houdt zich normaal bezig met verbeteren van onderwijs, maar heeft in de zomer ook met de Internationale Socialisten meegelopen in anti-Israel demonstraties. Bob Wester is als lid van de Internationale Socialisten ook een aanhanger van Hamas.

Weest dus gewaarschuwd ! Zodra deze extremisten de Zwarte Piet hebben afgeschaft, marcheren ze zo door naar Jeruzalem om ook daar alles wat in hun ogen vies en voos is, om zeep te helpen.

De alternatieve Kristallnachtherdenking en Israël

Een buitengewoon kwade en verontwaardigde Lonneke Lemaire probeert een Israëlische vlag uit de handen van een Kristallnachtherdenker te trekken. "Wij willen hier geen nationalistische symbolen, het gaat hier om Jodendom, en niet om een land" . Vorige week zondag houden enkele herdenkers tijdens de Kristallnachbijeenkomst Israëlische vlaggen omhoog en dat valt niet in goede aarde bij de organisatoren. Anja Meulenbelt beweert zelfs, dat er tijdens de vorige Kristallnachtherdenkingen nooit een woord over Israël is gesproken. Het Pownews daarentegen noemt de Kristallnachtherdenking van Anja Meulenbelt en Lonneke Lemaire "een anti-Israelische demonstratie". Wie heeft er gelijk?

Om de anti-Israëlische strekking van de alternatieve Kristallnachtherdenking te kunnen beoordelen, hoef je alleen te kijken naar de geldstromen en de personen. Deze keer wordt de alternatieve Kristallnachtherdenking gefinancierd door de "Kerk in Actie". Het geld van deze Christelijke ontwikkelingshulporganisatie komt terecht bij een stichting genaamd: "Stichting Beheer Derdengelden Stop Racisme en Uitsluiting". Dat is de stichting die het geld voor het "Platform Stop Racisme en Uitsluiting" beheert. In het bestuur zitten: Madelon (Lonneke) Lemaire, Hassane El Ayi, en Fred Gersteling (SP).

De meest uitgesproken anti-Israël activist in het Platform Stop Racisme en Uitsluiting, is Lonneke Lemaire. Slechts enkele dagen geleden gaf ze nog te kennen helaas niet bij een bijeenkomst van het Palestina Komitee aanwezig te kunnen zijn, omdat ze bij de Anti-Pieten-Betoging op het Beursplein wilde zijn. Ze heeft het er maar druk mee.

In 2012 maakte Lonneke Lemaire een rondreis door Israël en organiseerde daarna een anti-Israelische propagandatocht langs kraakcafés en gesoepsiedieerde actiecentra om haar pro-Palestijnse gif te spuien. Dit soort gegevens maken ons duidelijk, dat ze de Israelische vlag niet weg wilde hebben vanwege een algemeen anti-nationalistisch standpunt, maar het werkelijke motief is, dat ze tegen het bestaan van de staat Israël is.

Anja Meulenbelt schrijft er op 5 februari 2012 over:

Op 4 Augustus dit jaar, schrijft Lonneke Lemaire op Facebook nog de volgende analyse over Hamas: "Hamas is door wettige vrije verkiezingen aan de macht gekomen in Gaza, omdat de bevolking een bevrijdingsbeweging nodig heeft". Bovendien raadt ze een lezer aan het boek "Oorlog als er Vrede dreigt" van Anja Meulenbelt te lezen. In dat boek wordt de gehele schuld van alle oorlogen sinds 1948 bij Israël gelegd.

De overige bestuursleden van het Platform Stop Racisme en Uitsluiting zijn minder prominent, maar net zo tegen Israël.  Hassan Ayi (KMAN) plaatste op 6 November op zijn Facebook nog een Anti-Israelische cartoon.



Twee bestuursleden met een anti-Israel-achtergrond. Hoe zit het met het comitee van aanbeveling van de Alternatieve Kristallnachtherdenking? Van de zestien organisaties in het ondersteuningskomitee, zijn er zes fel tegen Israel en twee min of meer tegen Israel.

Fel tegen het bestaan van de staat Israël:
- Een ander joods geluid (EAJG)
- Komitee Marokkaanse Arbeiders Amsterdam (KMAA)
- Landelijk Beraad Marokkanen
- Nederland Bekent Kleur
- Nederlands Palestina Komitee
- Steuncomité Israelische Vredes- en Mensenrechten organisaties (SIVMO)

Min of meer tegen Israël:
- Eén land één samenleving
- XminY solidariteitsfondsJe kan dus met een gerust hart zeggen, dat de organisatie van de Alternatieve Kristallnachtherdenking in handen is, van een samenraapel van anti-Israël-activisten.

Jose van Leeuwen is er gloeiend bij

Beroepsactiviste Jose van Leeuwen is er gloeiend bij!! Ze moet deze week bij de pliessie komen, om uitleg te geven over de Gazademonstratie in Den Haag, waar met hakenkruizen werd gezwaaid. Op de Facebooks wordt met invoelend vermogen empathisch gedaan over de oproep.
"zetten ze een koningstroon voor je klaar?" , "Beginnen ze weer over dat hakenkruis?", "Het waren niet de Palestina demonstranten die voor opschudding zorgden"

'Het zijn altijd de anderen en wij hebben het nooit gedaan.' Dat is de boodschap die Jose van Leeuwen meekrijgt, voordat ze tekst en uitleg gaat geven over de fascistische symbolen die in haar demonstratie meegedragen werden.

Opvallend gegeven, dat Jose van Leeuwen op haar Facebooksite beweert "politiewoordvoerder" te zijn. Wat betekent dat?  Voert ze het woord voor de politie, of is ze woordvoerder voor de demonstranten. In dat geval is ze wel degelijk verantwoordelijk voor de meegedragen symbolen.

Het is niet de eerste keer, dat Jose van Leeuwen met fascistische symbolen in verband wordt gebracht. In februari 2011 demonstreerde Jose van Leeuwen, samen met Hamasfondsenwerver Amin Abu Rashed en de nationalistische organisatie kameraadschap Drechtsteden, tegen Israël. Dat incident blijft haar jarenlang achtervolgen, ook al heeft ze er reeds diverse malen afstand van genomen.

Frank van der Linde krijgt het deksel op zijn neus

Dat was even schrikken voor anti-Israël-activist Frank van der Linde. In de antwoorden van de Minister van Buitenlandse Zaken op kamervragen, blijkt duidelijk dat de actie in de Amsterdamse Doelenzaal, tegen de Israelische actrice Lia König, worden gezien als uiting van een toenemend antisemitisme in Europa.

Bovendien stelt de Nederlandse regering onomwonden, dat een boycot van Israel wordt afgewezen.
Twee keer verloren voor Frank van der Linde. Denk je dat hij nu eindelijk een keer ophoudt met zijn tendentieuze en eenzijdige acties? Welnee.

Frank van der Linde zit namens de actiegroep Youth for Palestine in een praatgroepje van Burgemeester van der Laan van Amsterdam. Het moet niet gekker worden. Eerst een theater bestormen en dan in een denktank terechtkomen. Allemaal in het kader van de de-escalatie.

Jullie doen Anja pijn !!

De afzegging van dominee Arjan Plaisier, als spreker bij de Kristallnachtherdenking, heeft diepe indruk op de ex-SP-Senator Anja Meulenbelt gemaakt. Woendende reactie op haar Facebook-account, dat overigens voor niet-vrienden is afgeschermd.

Volgens Anja is het CIDI, Dagelijkse Standaard en Likoed Ned , die de dominee onder druk hebben gezet. Ook Christenen uit zijn eigen achterban, hebben Arjan Plaisier onder druk gezet.

Interessante opmerking van Anja is, dat er tijdens de Kristallnachtherdenking nooit iets over Israël gezegd zou zijn. Zoals gewoonlijk draait ze weer om de feiten heen. Als het Palestina Komitee , de Internationale Socialisten en het KMAN, meedoen aan een herdenking van de Kristallnacht, dan is dat per definitie al tegen Israel. Dat zijn namelijk organisaties die Israel van de kaart willen vegen. Daarom horen dat soort organisaties niet op een Kristallnachtherdenking. Bij elke andere herdenking mogen ze graag tegen racisme protesteren.

Anja roept haar aanhangers op, toch naar de Kristallnachtherdenking te gaan. Dat is ook wel nodig, want het ziet er naar uit dat met het wegvallen van de Christenen , het een heel klein zielig clubje wordt.

De dominee demonstreert met Hamasvrienden tegen Israël; UPDATE

UPDATE:
Dominee Arjan Plaisier trekt zich terug uit de Kristallnachtherdenking van de Hamasvrienden. Dank je wel Arjan!!

Ik laat onderstaand bericht staan tot zondag.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Aanstaande zondag om 19:30 gaan we het in Amsterdam, bij de Amstelhoek, beleven. Dominee Arjan Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk Nederland,  staat op één podium met Fatima Elatik, omringd en gesteund door de Hamasvrienden: Anja Meulenbelt, Maarten Jan Hijmans en de Internationale Socialisten. De aanleiding is de vervolging van Joden in 1938, maar onze pappenheimers kennende zal, net als de afgelopen jaren, de aandacht wel weer uitgaan naar het grote leed dat de moslims wordt aangedaan en de 'misdaden' van de staat Israël.

De Kristallnachtherdenkingen hebben in Nederland een hele zwarte historie, die terug gaat tot het jaar 2004, toen  de Internationale Socialisten een herdenking voor de HAMAS-oprichter sheikh Yassin hielden. Sindsdien worden de Kristallnachtherdenkingen in Amsterdam stelselmatig gekaapt door een hele nare mix van moslimbroeders, extreem-linkse activisten en goedgelovige policor adepten.

Vorig jaar werd het absolute dieptepunt bereikt, toen er 15 verkleumde AnjaMeulenbelt-aanhangers in de regen onder paraplus de loftrompet over Marx, Engels en hun enig geboren zoon Lenin staken, bijgestaan door anderhalve Koerdische overblijfmoeder en een gemankeerde brak Nederlands pratende Marokkaanse wijkvader. Zelfs de leden van Likud lieten het er maar bij zitten en vonden het niet waard hier nog een woord aan vuil te maken.

Dit jaar krijgen de Hamasvrienden en de Kristallnachtherdenking de soepsiedie van de Christelijke ontwikkelingshulporganisatie Kerk in Actie. Reden genoeg voor de JMNA soepsiedieslurper Karima Belhaj om zich onmiddellijk aan te melden voor de herdenking. Waar geld te verdelen is, daar komen de haatjurken graag op af.

Het is een groot raadsel, waarom dominee Arjan Plaisier van de Protestantse Kerken een toespraak gaat houden bij een Kristallnachtherdenking waar geen enkele Jood te zien zal zijn. Of het moet zijn dat Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid toch nog even langskomt. De echte herdenking zal namelijk 200 meter verderop, om 20.00 uur in de Portugese Synagoge gehouden worden, georganiseerd door de gezamenlijke Joodse organisaties en met als spreker: Minister Asscher.

Daar staat die dan, Ds Arjan Plaisier, tussen de Stopera en de Amstel, bij het monument voor de Joodse verzetsstrijders, terwijl 200 meter verderop de nazaten van die verzetsstrijders bijeenkomen. Op de eerste rij, met een kleedje over haar benen, op een stoel die speciaal voor haar vrij is gehouden, de ex-senator van de SP, Anja Meulenbelt. Naast haar zit dan altijd de mislukte journalist Maarten Jan Hijmans, die bij elke aanslag door Palestijnen gepleegd, toch nog weet te vertellen dat het de schuld van Israël is. Achter haar staan de jongens en meisjes van de Internationale Socialisten, die afgelopen zomer nog in koor schreeuwden: Boycot Israel en die er niet voor terugdeinsen een theater voorstelling van een 85-jarige Israelische actrice te verstoren, enkele en alleen omdat ze Israelisch is. Een heel leuk en fijn gezelschap voor een dominee van de Protestante Kerk.

Daarom roepen we Arjan Plaisier op: Doe het niet.

Blijf thuis bij moeders de vrouw en laat je nog eens een extra bord bewaarkool en een rookworstje opscheppen. Want er staat geschreven:

"Hij zond tegen hen zijn brandende toorn, verbolgenheid en angstwekkende gramschap, een schare van verderfengelen." (Psalm 78:49)

Tien jaar na de dood van Theo

Direct na de moord op Theo van Gogh, kon je echt niet op je werk vertellen dat je 'tegen de islam' was. Vooral medewerkers van het welzijnswerk of educatieve instellingen, vreesden voor hun baan, als bleek dat ze er een blog met anti-islamitische strekking op nahielden. De bloggers van de 'Erven van Gogh' beweging hielden huiskamerbijeenkomsten bij mevrouw Hoeiboei, waar verschillende mensen mij bezwoeren nooit hun naam te noemen, laat staan hun adres of woonplaats.

Het progressieve weekblad Vrij Nederland schreef twee jaar na de dood van Theo, pas een denigrerend stuk over de "Boze Bloggers van de Rode Hoed", maar toen waren de verschillen tussen al die radicale anti-islampredikers reeds zo duidelijk geworden, dat het ook meteen hun laatste bijeenkomst was.  



In Juli 2008 beleefden de anti-islam-bloggers hun ideologische hoogtepunt, tijdens de opening van de Vrijdenkersruimte in de fractiekamer van de VVD in de Tweede Kamer, door Mark Rutte en Fleur Agema.  De vervolgde cartoonist Gregorius Nekschot mocht er zijn cartoons tentoonstellen en de bijeenkomst werd bijgewoond door de ouders van Theo van Gogh. Tutti-islam-hatend Nederland was uitgerukt om deze bijeenkomst bij de wonen: Bloggers van Het Vrije Volk, Peter Breedveld van Frontaalnaakt, Keesjemaduraatje, Loorschrijft, en vele anderen.

Vier jaar na de moord op Theo van Gogh werden nog steeds journalisten en cartoonisten vervolgd, omdat ze het waagden het ideaal van de multiculturele samenleving en de daarmee samenhangende pampering van de islamitische soepsiediejurken aan de kaak te stellen. De opvatting dat de islam helemaal niet in Nederland thuis hoort en slechts in een heel klein hoekje, achteraf uit religieuze gronden, gedoogd zou moeten worden, die opvatting was zes jaar geleden nog strafbaar.

Is er sindsdien veel veranderd? Nu leven we al weer tien jaar na de gruwelijke moord op een islamkritische cineast en de kranten staan er vol van. Op de voorkant van VrijNederland deze week: Lieuwe van Gogh, tien jaar na de dood op zijn vader. Op de Late-night show van Humberto Tan:  Ook weer Lieuwe. De Volkskrant wijdt een hele kleurenbijlage aan de "Vrienden van Theo" en dan moet de NRC nog op de mat vallen. Alle media pikken een graantje van de herdenking mee.


We zijn qua islamitische dreiging weer terug in 2004. Destijds waren we bang voor aanslagen van de Hofstadgroep en Al Quaida, nu staat een aanslag van een terugkerende ISIS-strijder vlak voor de deur. Toch is het politieke klimaat in Nederland totaal anders geworden. Door de macht van de PVV in de Tweede Kamer, voelen de moslimradicalen zich niet meer zo zeker van hun zaak. Er hoeft maar één islamitische aanslag Nederland te gebeuren en het land staat echt op zijn kop. Dan wordt de leus "Minder, Minder, Minder" misschien door een parlementaire meerderheid geroepen.

Het is vreemd dat ik dit nu voor de tweede keer meemaak. Tijdens de krakersrellen van 1980 werden we in de gevestigde media uitgescholden voor "ratten uit de riolen". Twintig jaar later wordt je opeens opgebeld door dezelfde kranten, die een interview met een echte kraker willen houden. In 2004 wordt er geschreven dat Theo het aan zichzelf te danken heeft en gaat de koningin op bezoek bij de vrienden van moordenaar Mohammed B. in jongerencentrun Argan. In 2007 worden de islamkritische bloggers in Vrij Nederland nog afgeschilderd als totaal malloten. Sinds 2004 wordt PVV leider Geert Wilders ononderbroken beschermd.

Toch worden er tien jaar na de moord op van Gogh herdenkingsartikelen geschreven, alsof het probleem van de islam al geheel uit de wereld is. Helaas nog niet.

We kunnen alleen nu wel onder onze eigen naam schrijven, dat we er ziek van zijn en dat  ze hun woestijnreligie maar in het Midden-Oosten of in Marokko moeten gaan beleven.

Kristallnacht herdenking 2014 vast in handen van Christenen, Moslims en Hamasaanhangers

Niets blijft ons antifascisten bespaard. De naam van de herdenking is al fout. 'Kristallnacht' is de eufemistische benaming die de fascisten aan de grootste Duitse pogrom vóór de Tweede Wereldoorlog gaven. In Duitsland zelf wordt deze door nazis georganiseeerde anti-Joodse gewelddaad met 'Pogromnacht 1938' betiteld.

Het is nog steeds een raadsel waarom de Progromnacht 1938 in Nederland herdacht moet worden. Hebben de communisten zich destijds in 1938 zo heldhaftig gedragen dat er iets gevierd moet worden?  Nee! Is er in Nederland iets als een Pogromnacht geweest?  Niet voor de Tweede Wereldoorlog. De Pogromnacht is één van de grootste nederlagen in de antifascistische strijd ooit en toch willen de Rene Danens, de Anja Meulenbelts en de Abupessoptimisten dit absoluut vieren. We weten niet waarom.

En dan zijn deze organisatoren nog mensen zonder bloed aan hun handen. Nog erger wordt het als de Internationale Socialisten en het Komitee Marokkaanse Arbeiders ,overtuigde Hamas-aanhangers, deze Pogromnacht willen vieren.

Nu zijn we weer een paar jaar verder en we vragen ons af: 'Hoe wordt de Pogromnacht in 2014 herdacht?'  Wie schetst onze verbazing en dat van vele andere huisvrouwen, als we moeten lezen dat nu ook de Christenen zich met het festijn gaan bemoeien. Kerk in Actie soepsiediëert de 'Kristallnachtherdenking 2014'. Laat dat gegeven even over je tong glijden en smelten.

De afgelopen jaren was de Kristallnachtherdenking vast in handen van ex-communisten en communisten. Nu komen de christenen erbij en dat zullen we weten.  Dominee Arjan Plaisier, scriba van de synode van de Protestantse Kerk Nederland, zal zijn opwachting maken en zijn visie op de Pogrom geven.    

Als de christenen meedoen en een Pogrom herdenken waar ze gelukkig zelf part nog deel aan hebben gehad, niet als slachtoffer en niet als dader, dan kunnen de islamitische medelanders niet achterblijven. Het usual suspect Fatima Elatik zal dan ook haar opwachting maken en haar visie over haat tegen Joden kenbaar maken.

Na Fatima Elatik en de Scriba van de Ukelele der Kerken, denk je dat je het ergste gehad hebt. Even doorbijten en wegslikken. Nee, dan komt ook nog Sharon Gesthuizen van de SP voorbij en wil ook nog iets zeggen. De SP notabene die de laatste jaren steevast de terreurbeweging Hamas heeft gesteund en daar pas onlangs een beetje van teruggekomen is.

Misschien wordt het tijd, dat we weer met zijn allen , met Israelische vlaggen, bij dit evenement gaan staan om duidelijk te maken dat moslims, communisten en christenen op zich niks met deze Pogrom te maken hebben en dat ze ergens anders hun feestje moeten gaan vieren.

Help, Frank van der Linde gaat #JMNA

Een gewelddadige actievoerder, die een theater binnendringt en een 85-jarige theatermaakster lastigvalt, wordt eerst op het Amsterdamse stadhuis uitgenodigd om "te komen praten"en daarna gaat hij nog met behulp van de burgemeester een nieuw Joods-Marokkaans Netwerk oprichten. Is Eberhard van der Laan  nu helemaal gek geworden?
Misschien weet de Amsterdamse burgemeester helemaal niet, wie hij uitnodigt, want zo bekend is Frank van der Linde nu ook weer niet. Frank van der Linde was ooit de directeur van de NGO Fairfood en besloot op een gegeven moment om maar eens actievoerder te worden. De laatste grote actie was bij het theater "De Doelenzaal" in Amsterdam, waar hij samen met een moslimbroeder, een Zwarte Piet en een communicatieadviseuse, de theatervoorstelling van Israelische acteur Lia Koenig binnenviel en verstoorde.

Burgemeester van der Laan heeft de actie tegen de Israelische acteur veroordeeld, maar doordat Frank van der Linde bij deze actie niet is gearresteerd en verder ook niet bekend is als dader, kan hij nu met een roos in de ene hand en een kalashnikov in de andere bij de burgemeester op bezoek.

Volgens het Facebookbericht hierboven, zal Frank van der Linde de nu al weer vierde Jood-Marokkaanse vereniging opzetten, omdat het kan en omdat hij vindt dat het moet. Ik hoop dat iemand hem tegenhoudt, want met deze vijand heeft het lijdende Palestijnse Volk geen vrienden meer nodig!!

(Foto: Maarten Brante)

Schlomo Sand stelt Palestijnen teleur

Schlomo Sand, de schrijver van het boek "De uitvinding van het Joodse Volk" komt naar Amsterdam en geeft een lezing in een zaaltje met de treffende naam "De Liefde". Alle Pro-Pal-activisten, Andere Joodse Geluiden en Palestijnen komen haastig aangerend om het interessante verhaal te horen: Joden bestaan helemaal niet. Waar maken we ons druk over?  Natuurlijk zijn de geachte bezoekers van de lezing in de overtuiging een medestander in hun strijd tegen de zionistische entiteit gevonden te hebben. Een hoogleraar die het bestaan van zijn eigen volk ontkent, dat is bijna net zo mooi als een Holocaustoverlevende die zegt dat Israel slecht is. Zinderend van verwachting zitten ze in de zaal en denken bij zichzelf: Zeg het Schlomo, Zeg het.

De enkele kritische gasten, die toch wel eens willen weten wat de geachte hoogleraar uit Tel Aviv te vertellen heeft, worden met argusogen bekeken. Ze zullen dit mooie feestje toch niet gaan verstoren met kritische vragen? Dit mooie linkse festijn van gelijkdenkenden moet vooral zonder kritische vragen plaats kunnen vinden, in dit van eigengelijk doordrengde en gezellige progressieve honk in Amsterdam. Alleen de geachte ex-SP-senator Anja Meulenbelt mag foto's maken en springt al van blijdschap op en neer tussen de rijen enthousiaste Palestijnenvrienden.

Schlomo Sand ziet er uit als een docent Culturele Antropologie aan de UVA in de jaren tachtig. Hij vond het niet nodig zijn hemd even te strijken, of wat nog beter is: Te laten strijken. Hij heeft dezelfde ongeinteresseerde en slechtgehumeurde blik die ik zo goed ken van universiteitsdocenten in mijn jeugd. Het leven stelt hem steeds teleur, lijkt hij te willen uitdrukken. Het is ook niet gemakkelijk voor hem, als Jood in een Joods land te leven en les aan een Joodse universiteit te geven en dan na het lezen van veel moeilijke boeken, tot de conclusie te moeten komen dat jezelf helemaal niet bestaat. Nog erger, dat er helemaal geen Joden bestaan. Het leven kan zo hard zijn.

Elk volk, elke natie, elk land, ontleent zijn identiteit en het 'bij elkaar houden' aan mythes over die eenheid en wordt zo in stand gehouden. In Nederland zijn de bekende mythes die ons Nederlander maken, dat we heldhaftig tijdens de tachtigjarige oorlog , als geuzen tegen de Spanjaarden gevochten hebben. Dat ons koningshuis afstamt van de Vader des Vaderlands, Willem van Oranje. Dat de zeerover Piet Heijn een hele toffe man was. Dat ons koningshuis, zijnde de oude koningin Wilhelmina en Prins Bernhard zich in de oorlog tegen de nazis verzet hebben.

Ook andere landen hebben zo'n heldhaftig gestyleerd verleden, waar je zeker geen wetenschappelijk onderzoek naar moet verrichten, want dan valt het helemaal in duigen. Nationalisme heeft meer met religie en fantasie te maken dan de inwoners van een land wensen te geloven. Vandaar ook dat de opmerking van Maxima, dat de Nederlander niet bestaat, bijzonder slecht viel. Dat had ze natuurlijk niet zelf bedacht, maar gehoord van Andree van Es, toenmalig PSP-Abgeordete en tot voor kort wethouder van Amsterdam. Als je "Weg met ons" wil roepen, dan kan je lid van Groenlinks worden of een goed boek van Schlomo Sand lezen.

Schlomo Sand beweert dus dat het Joodse Volk helemaal niet dwars door de Rode Zee, naar het Beloofde Land is gewandeld. Het dansen om het Gouden Kalf, daar heeft de geachte geleerde ook geen wetenschappelijk bewijs voor kunnen vinden. De verdrijving van de Joden door de Romeinen, uit het Heilige Land, dat is ook niet waar, want niet door de Romeinen opgeschreven. Nog even en hij roept nog dat God niet bestaat.

De aanwezigen in het kleine dampende zaaltje genaamd "De Liefde" zitten gespannen te wiebelen op hun stoel. Nu gaat Schlomo Sand natuurlijk zeggen dat, als dat allemaal niet waar is, de uittocht, de verdrijving, het uitverkoren zijn door God, dat Israel ook niet mag bestaan. Logisch. Helaas stelt Schlomo Sand ze hevig teleur. Hij is namelijk van mening dat de Joden niet bestaan, dat hij geen Joods wil zijn, dat hij wil dat de term "nationaliteit Joods" uit zijn paspoort verdwijnt, dat hij een ex-Jood wil zijn, net als iemand kan zeggen dat hij ex-Rooms-Katholiek is. Treffender dan afgelopen donderdag in Amsterdam kan het begrip "Judische Selbsthass" niet beschreven worden. Maar we leven in een democratisch land en hij mag dit gewoon zeggen.

Qua Israel heeft Schlomo Sand een zeer originele oplossing bedacht: De Tweestatenoplossing. Geef de Arabieren een stukkie land en ze zullen tevreden op hun lauweren kunnen rusten en eindelijk iets voor zichzelf opbouwen. Schlomo Sand is helemaal niet tegen Israel. Hij is er trots op Israeli te zijn, ook al zou hij liever willen dat het een multi-ethnische staat van Joden en Arabieren wordt. Dit is trouwens voor een linkse Israelische wetenschapper geen ongewoon standpunt. Eigenlijk is Schlomo Sand heel gewoon en zijn de toehoorders die van hem, een Israelisch staatsburger, willen horen dat Israel niet mag bestaan, een beetje abnormaal.

Wel Israeli en Geen Jood. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dit zijn de commentaren op de Facebook site van de ex-senator:

 Max van Lingen (Int. Socialisten): "(...) Maar, vervolgens geeft hij (Schlomo Sand) ook aan dat er wel zoiets kan zijn als een volk dat verenigd wordt door een gemeenschappelijke cultuur die zich heeft ontwikkeld vanuit een geloofsgemeenschap. Hij noemde specifiek de term 'Jiddisch volk'. Daarom noemt hij zich wél Israeli en niet joods. Omdat hij wel denkt dat er in Israel een gemeenschappelijke cultuur is, waarin mensen onder andere dezelfde taal (Hebreeuws) spreken. Maar daarmee komt hij wel in de problemen omdat hij daarmee de term 'Israeli' baseert op de Joodse inwoners van Israel, waarmee hij het exclusieve Joodse karakter impliciet bevestigt, terwijl hij zegt hiertegen te zijn. Want van een gemeenschappelijke Palestijnse en Joodse cultuur is volgens mij geen sprake.
(...)
Al met al een hoop interessante gedachtes waar we zeker verder over na kunnen denken. Met respect voor de identiteit van mensen, maar tegelijkertijd met oog op de politieke implicaties die de 'uitvinding van het Joodse volk' heeft."

Mara Matthyssens: "Andersom was logischer geweest"

Toen kwamen nog de opmerkingen van de Nederlandse wetenschappers, zoals hoogleraar Evelien Gans, die zei dat Schlomo niet mocht zeggen dat het antisemitisme in het Europa van nu, aan het afnemen is. Eigenlijk mag Schlomo Sand helemaal niks zeggen en toch doet hij het, omdat het kan.

Verder was het een hele gezellige avond en keerden de aanwezigen tevreden huiswaarts.