Anja krijgt het benauwd

(Kifaia penningmeester Brechtje van Bergen ,vooraan, boycot  Ahava)

"Stichting Kifaia noch haar bestuursleden zijn actief in de BDS-campagne. Wel onderschrijven wij nadrukkelijk het recht om te kiezen voor deze vreedzame vorm van verzet tegen schending van internationaal recht en mensenrechtenverdragen."

Jarenlang mag senator Anja Meulenbelt ongehinderd, voor haar werk met gehandicapten, Gaza betreden. Ze mag zelfs trouwen met de directeur van de gehandicaptenorganisatie. Ahmed Marcouch trouwt haar zelfs in Amsterdam. Mag allemaal, kan allemaal. Nu dreigt er een kink in de kabel te komen. Israël wil BDS-activisten de toegang tot het land weigeren. Lydia de Leeuw, bestuurslid van Kifaia mocht Israël al niet meer in. Anja noemt dat pathetisch: 'deportatie'.

De belangrijkste vraag, voor Anja, voor Israël en voor de wereld is nu: Behoort de Stichting Kifaia tot de Boycot-Disinvestment en Sanctions (BDS)-beweging, ja of nee?   Volgens het statement op de website van Kifaia, horen ze er niet bij. Klopt dit wel?

Anja Meulenbelt heeft op haar eigen website herhaaldelijk boycot-initiatieven gepromoot. Ze heeft zelfs een 'tag' voor dit thema gemaakt. Het woord 'boycot' krijgt op haar site 1490 hits. Het woord BDS krijgt 232 hits. In 2014 schrijft ze als kritiek op haar partij SP: "maar de SP sluit zich niet aan bij de BDS beweging – dat zal ook wel te controversieel zijn, ". Ze schrijft er over, ze beveelt het aan, ze is er een deel van.

Hoe zit het met haar bestuursleden? Lydia de Leeuw is over duidelijk in woord, daad en geschrift, helemaal 'in to' de BDS.  Lydia de Leeuw schaadt de belangen van Israël in binnen-en buitenland, wat Volkskrant en NRC ook proberen te verdoezelen.

Bestuurslid Nadia Benaissa werd al een keer een visum voor Israël geweigerd.

Penningmeester van Kifaia, Brechtje van Bergen, maakte op 21 februari 2012 de foto's bij een toespraak van Omar Barghouti, één van de leiders van BDS, in Amsterdam. Op 20 januari 2015 schrijft ze als lid van de 'Bathrobe Brigade': “We are happy that the sale of Ahava has stopped". Ik schrijf het allemaal maar even op, want de journalisten van de Volkskrant en NRC kunnen niet googlen.

Voorzitter Christine de Vos van Kifaia maakt op 1 juni 2010 de foto voor een reportage van BDS Nederland.

Dat vinden de bestuursleden van Kifaia allemaal geen probleem, totdat één van haar leden de toegang tot Israël wordt ontzegd. Dan maken ze opeens geen deel van BDS meer uit. Anja krijgt het terecht benauwd. Binnenkort zal niemand van haar Kifaia-team meer naar Israël mogen. Kunnen ze proberen via Egypte Gaza binnen te komen.

De boekhouder Max Papilaja

Voor maandag 23 mei 1977 heeft Max Papilaja, boekhouder op het provinciehuis Drenthe, een afspraak bij de huidarts gemaakt. De collega's stellen geen verdere vragen. In plaats van naar de huidarts te gaan, kaapt Max, samen met negen andere Zuid-Molukkers, een trein bij De Punt. Tegelijkertijd gijzelen Zuid-Molukkers 105 leerlingen en vijf leraren van de basisschool in Bovensmilde.

Max Papilaja is een gewaardeerde  medewerker van het provinciehuis. Mijn oom is een collega van hem. Niemand heeft ooit wantrouwen gehad of heeft vermoed, dat Max Papilaja een trein zou gijzelen.

Nadat de gijzeling met geweld is beëindigd, zijn mijn nichtjes helemaal kapot door de dood van Max,die ze persoonlijk kennen. Was dit nu nodig geweest, met zoveel geweld een kaping te beëindigen? In de naïeve jaren zeventig komt de hardhandige actie als een klap aan.

Nu we zelf kinderen hebben stellen we ons voor, dat er een kind van ons op de basisschool zou zitten. Bovendien is dit de periode waarin er bijna  wekelijks aanslagen op burgers in West-Europa plaats vinden. Theo van Gogh, Bataclan, Charlie Hebdo, 5 mei Den Haag, ga maar door. Je zou verwachten, dat in de huidige tijd er meer begrip is  voor de mariniers die de treinkaping, met gevaar voor hun eigen leven, hebben beëindigd. Begrip voor Dries van Agt die de opdracht voor de bevrijding van de trein heeft gegeven.

De familieleden van Max Papilaja, die zelfs nog de kogels en de schrijfmachine van Max in een sloot hebben gegooid en daarmee het onderzoek naar de kaping hebben gefrustreerd, schiet niks anders te binnen dan de staat aan te klagen, in plaats van bij zichzelf te rade te gaan.

De gijzeling van het provinciehuis Assen, op 13 maart 1978, is een tweede traumatische ervaring, waar mijn Drentse familie onder te lijden heeft gehad. Mijn oom moest door een nooduitgang vluchten, om aan de kapers te ontkomen. Daarna  nog de moord op collega Ko de Groot door de kapers. Heeft Max Papilaja de plattegronden van het provinciehuis nog gemaakt?

Dries van  Agt heeft in zijn leven veel fouten gemaakt, maar de opdracht tot hardhandige beëindiging van de kaping in De Punt is toch een juiste beslissing geweest. Het heeft Nederland vele vervolgacties bespaard.

De familie Papilaja moet zich schamen, na het verraad van hun zoon en de moorden en terreur, nu nog tegen de staat te procederen. Nederland is een pussy-land geworden, deze processen nu nog toe te laten. Het is ook gevaarlijk deze mariniers aan te klagen, omdat het andere veiligheidsdiensten in de huidige tijd vleugellam maakt.

Nieuwe Palestijnen op de Dam

Dachten we enkele weken geleden nog, dat de Dam op de maandagen, dinsdagen en woensdagen verschoond zou blijven van Palestijnse vlaggen en Gaza-collectanten, blijkt opeens een nieuwe loot aan de Palestijnse stam gegroeid te zijn. Maandag 23 juli 2018 staat een Gaza-collectant op de Dam. Vlak er naast staat Bessam, de Hamas-lijfwacht, Robert-Willem van Norren, de scootmobiel en een dame zonder Vietcong-hoed.

Nadat ik een foto neem, wordt er onmiddellijk verbaal op mij geschoten, hetgeen ik met ijzige kalmte over mij heen liet gaan.Robert Willem van Norren sust de boel, door te zeggen, dat ik een journalist van het NIW ben.  Nadat ik vraag of er ook een vergunning voor het collecteren is verstrekt wordt de collectant erg kwaad. "Ik weet wel wat jij aan het doen bent..." Dat is weer meegenomen, want ik wist het zelf niet eens.

Momenteel wordt nog onderzocht of er inderdaad een vergunning is verstrekt en aan wie. De folder die op de Dam tijdens het collecteren wordt uitgedeeld belooft niet veel goeds. (Zie hieronder) Het is een folder uit het jaar 2017, van de Wilde Ganzen en de club Rotterdam voor Gaza. Het doel is:  Geld inzamelen voor zonnepanelen op ziekenhuizen in Gaza.

'Rotterdam voor Gaza' is geen rechtspersoon en heeft geen ANBI status en mag dus niet collecteren. Bovendien schurkt voorzitter Benji de Levie bij verschillenden gelegenheden heel dicht tegen Hamas aan. De Wilde Ganzen hebben in 2018 helemaal geen actie voor Gaza lopen. Erg mysterieus, hoe een Palestijnse clubje op de Dam in Amsterdam, met een pamflet uit 2017,  geld kan inzamelen.

Lydia de Leeuw: geweigerd door Israël, maar niet zonder reden.

Volgens het NRC is Lydia Catharina de Leeuw (31-01-1986, Tilburg) de eerste Nederlandse pro-Palestijnse activist, die de toegang tot Israël ontzegd is. Dat gebeurde afgelopen vrijdag op het vliegveld Ben Goerion. Wat zou de reden kunnen zijn, juist deze activiste te weigeren als gast in het land Israël?

Gazavloot
Laten we beginnen in het heden. Dit jaar varen er vier boten vanuit Scandinavië naar de Gaza-strook, om demonstratief  'de blokkade' te doorbreken. Voor de vorm worden er in Italië wat medicijnen ingeladen, maar dat is puur symbolisch. Enkele weken geleden zijn twee grotere van de vier schepen in Amsterdam te gast. Er wordt een besloten anti-Israëlische bijeenkomst georganiseerd in een buurthuis van de Spaarndammerbuurt. Lydia de Leeuw is één van de sprekers. Buitenstaanders, zoals Keesjemaduraatje, die de bijeenkomst willen bezoeken, worden met duwen en trekken naar buiten gewerkt.

Op dit moment liggen de Gazaboten klaar om vanuit Palermo (Sicilië) naar Gaza te varen. Lydia de Leeuw zou juist ten tijde van de geplande aankomst van de boten, in Gaza zijn. Dit kan een zwaarwegende reden zijn om Lydia de Leeuw de toegang tot Israël te weigeren. Er is tenslotte een zeer gespannen situatie tussen Hamas en Israël en een extra anti-Israëlische actie, daar zitten ze niet op te wachten.

Free Ahed Tamimi

Op zondag 11 maart 2018 neemt Lydia de Leeuw deel aan de demonstratie voor de vrijlating van Ahed Tamimi. Dat is het blonde Palestijnse meisje, dat geweld tegen een Israëlische militair heeft gebruikt en intussen is veroordeeld. In de demonstratie staan ook borden, die oproepen tot boycot van Israëlisch producten.






Groente en Fruit
Op 21 juni 2018 publiceert SOMO een onderzoek van Lydia de Leeuw, waarin bekend wordt gemaakt, welke groente en fruit in de Nederlandse supermarkten er precies uit Judea en Samaria komen. De titel van het onderzoek: "Verkopen Nederlandse supermarkten groenten en fruit uit illegaal bezette gebieden in Palestina?" alleen al bevat drie leugens en een ontkenning van het bestaan van het land Israël.  Dan kan de Gerhard Schuil, de directeur van het SOMO, wel beweren, dat Lydia de Leeuw en het SOMO niet aan de boycot van Israël meedoen, maar de onderzoeken naar Israëlische producten hebben er in de praktijk wel toe geleid dat consumenten deze producten minder snel kopen.

Gazaoorlog 2014
Op 27 juli 2014 houdt Lydia de Leeuw een toespraak voor een demonstratie in Rotterdam en zegt daar:" Om te beginnen zijn wij consumenten. Vele bedrijven zijn actief in de nederzettingen; in het transport, de landbouw, beveiliging, en vele andere sectoren. Voor iedere euro die wij uitgeven aan producten uit Israëlische nederzettingen, steunen wij de bezetting en de onderdrukking. Wees bewust en steun de internationale boycot beweging!"

Rode Jeugd
In 2011 komt Lydia de Leeuw voor het eerst in opspraak, als ze secretaris van de Stichting Nederland-Gaza wordt. Deze stichting organiseert een anti-Israëlische campagne met een boot naar Gaza. Opvallend en verontrustend is de naam van de voorzitter: Rob Groenhuijzen. Als lid van de Rode Jeugd en de Capelse Groep wordt hij eind jaren zeventig veroordeeld wegens het voorbereiden van terroristische daden. De fondsenwerver van Hamas in Nederland, Amin Abu Rashed, is de andere persoon, waarmee je niet in één adem genoemd wil worden. Nadat de Telegraaf over het schandaal heeft gepubliceerd (Keesjemaduraatje had het onderzocht), treedt Lydia Catharina de Leeuw op 16 mei 2011, haastig terug als secretaris.

Kortom: Lydia de Leeuw is minder naïef als ze doet. Het moment van aankomst op Ben Goerion is slecht gekozen en bovendien kan je ook te ver gaan, bij je acties tegen Israël.

Bullshit Jobs, door David Graeber

De Cultureel Antropoloog David Graeber wordt opgevoed door communistische ouders, is zelf een anarchist die bij de anti-kapitalistische Occupy actief is geweest en heeft als gevolg van al deze kenmerken, nog nooit een commecieel bedrijf van binnen gezien. Hoe is deze professor in de antropologie dan toch in staat geweest, een boek over nutteloos werk te schrijven, dat wereldwijd een hit is en waar zeer velen, inclusief NRC-lezers, zich in herkennen?

Naar aanleiding van vorige artikelen over nutteloze banen, krijgt David Graeber zoveel emails over nutteloze banen toegestuurd, dat een echte sociaal-wetenschappelijke theorie over nutteloze banen gemaakt kan worden en er al weldra een echt boek over nutteloze banen op de plank ligt.

De sociaal wetenschappelijke theorie over nutteloze banen laat helaas te wensen over. De schrijver maakt een indeling in bullebakken, oplapwerkers, afvinkers en opzichters. Bij elke categorie beschrijft hij met voorbeelden, waarom deze banen onzinbanen zijn. Zoals gewoonlijk bij linkse wetenschappers, kijkt David Graeber alleen met een kritisch oog naar de westerse kapitalistische samenleving en laat hij een brede wereldwijde kijk op de zaak achterwege. '

Tibetaanse Monnik
Wat denken we bijvoorbeeld over Tibetaanse monniken, die bedelend langs de huizen gaan en geen productieve bijdrage aan de samenleving leveren? Hoe beoordeelt de geachte antropoloog het arme land Egypte, met een van de tien grootste legers van de wereld. Worden deze banen ook als 'bullshit jobs' ingeschaald? Het kapitalisme is juist zo succesvol, omdat de arbeidsproductiviteit zo hoog is.

Het is een buitengewoon interessant boek, omdat het ons weer even met de neus op te feiten drukt:  Je kan wel een baan hebben, maar is het ook zinvol werk wat je doet? Het is al bekend, dat sommige taken die je tijdens het kantoorwerk uitvoert, onzinnig of nutteloos zijn. Zo schrijf ik regelmatig 'business cases' , die zonder gelezen te worden in een la verdwijnen. Toch moeten deze rapporten geschreven worden, vanwege 'compliancy' . Toch beschouw ik mijn baan niet als onzinbaan, omdat ik er geld voor krijg. Zolang er mensen zijn die geld willen uitgeven voor een ongelezen 'business case' , heeft het ook zin er een te schrijven.

Kritiek
Twee serieuze kritiekpunten, zijn er op de nutteloze banen theorie te geven:

1) We leven in een hoog-productieve laat-kapitalistische samenleving, die een enorme rijkdom produceert. Deze samenleving is alleen mogelijk geworden door onzinbanen uit het verleden uit te bannen. Onzinbanen in de Middeleeuwen zijn de adel en de geestelijkheid. Alleen de boeren zijn in die periode productief. Later, in de negentiende eeuw wordt het werk van de boeren gemechaniseeerd door machines, waardoor de welvaart pas echt uitbreekt. Het weven in de weefstoel op de boerderij wordt dan een onzinbaan. Elke periode van de geschiedenis kent zijn onzinbanen en het is de taak van de automatiseerder en de revolutionair die uit te bannen.

2) Het probleem van de leden van de westerse middenklasse is niet zozeer het hebben van een onzinbaan, zoals het nutteloos 'copy-and-pasten' van informatie die niemand leest. De snelle automatisering en robotisering van het werk zorgt er juist voor dat repeteerbaar werk verdwijnt. Was je vijftien jaar geleden nog een gerespecteerd medewerker met een levenslange baangarantie bij de bank, sta je nu anno 2018 op straat, omdat een simpele bankautomaat jouw werk 7*24 uur zonder haperen uitvoert.

De oplossing
De occupy-activist zou de occupy-activist niet zijn als hij niet met een hele simpele oplossing zou komen: Het basisinkomen. Dat zouden ze wel willen, de uitkeringstrekkers, de academici en de activisten. Gewoon lekker gratis geld krijgen, zonder dat iemand zegt dat je er iets voor moet doen. Het hele productiviteitsdenken en de efficiency, die al twee eeuwen zorgt voor stijging van welvaart, in een keer over boord gooien. Opvallend is wel, dat de overheid dat basisinkomen moet uitkeren.

Het is staats-georienteerd overheidsdenken, een anarchist onwaardig, dat tot dit idee komt. Er is heel veel kritiek op de huidige kapitalistische samenleving te geven, maar tegelijkertijd is het gevaarlijk hem af te breken.




 

BDS lijdt een gevoelige klap

De pro-Palestijnse beweging BDS, die door middel van boycot de Israëlische staat wil bestrijden, heeft enkele dagen geleden een gevoelige nederlaag geleden. De concessie voor het streekvervoer rond Den Haag is naar de busmaatschappij EBS gegaan, een zuster van het Israëlische Egged.

Al maanden proberen de Rightsforum van Dries van Agt en de boycotbeweging DocP de uitschrijving van de busconcessie, door inspreken en petities te beïnvloeden. De petitie, met illustere namen als Jaap Hamburger en Gretta Duisenberg, kreeg slechts 500 handtekeningen.

De busmaatschappij EBS heeft echter een zo aantrekkelijk aanbod gedaan, waarbij meer vervoer voor hetzelfde geld wordt geboden en zelfs huurfietsen in het plan opgenomen zijn, dat de aanbesteding naar EBS is gegaan. Een nederlaag voor Dries en Gretta.





Tot overmaat van ramp, verloopt de boycot actie "Prik geen Palestijn aan je vork!" , waarbij tot boycot van Israëlische aardappels wordt opgeroepen, ook niet goed. Bezoekers van de Albert Heijn aan het Bentinckplein te Rotterdam reageren woedend op de demonstranten. De bedrijfsleider dreigt met het opbellen van de politie.

Nadat een voorbijganger voorzitter Benji de Levie uitscheldt
"Jij moet de ogen uit het hoofd schamen, een groot deel van jouw familie is vermoord in de oorlog en nou keer jij je tegen de Joden !! Jij bent een verrader !!! “ Benji de Levie  gaat er van door, de man wordt nog kwader, omdat Benji de discussie vermijdt. Aldus opgetekend door een waardevolle observant.

Al met al zit de worm een beetje in al die aardappels.