De berg van de Zaligsprekingen

"Voel jij al iets religieus?", vraagt mijn zoon als we in de broodvermenigvuldigingskerk aan het meer van Galilea zitten. Dat is helaas niet het geval. Zit ik op de plaats waar Jezus 5000 mensen te eten heeft gegeven, door eigenhandig, op de steen hier recht voor me, het brood en de vissen te breken en te vermenigvuldigen, maar de poppenkast die de Rooms-katholieke kerk er hier weer van gemaakt heeft, verhindert mij er ook nog iets bij de voelen.

Voordat ik naar Israël af zou reizen, was ik nog wel even bang geweest, dat ik misschien een Jezussyndroom zou oplopen, of dat het aangezicht van de Heilige Plaatsen mij tezeer zou aangrijpen. Maar nu zat ik alleen de gehele tijd te denken, dat we ook naar de Kerk van de Zaligsprekingen moesten en dat we voordat de sabath begon de berg naar het dorp Sfad wilden oprijden. Dus ik voelde helemaal niks.

Als je de berg, waar Jezus de bergrede heeft uitgesproken oprijdt, kan je indenken dat er op een gegeven moment zoveel aandrang kwam van mensen die genezen en 'aangeraakt' wilden worden,(Lucas 6:17-19) dat Jezus op een gegeven moment tegen zijn discipelen heeft gezegd: "Kom, we lopen de berg een stukje op, zodat ik in rust de beginselen van het geloof aan jullie kan vertellen."
(Lucas 6:12)(Mattheus 5:1) ("Toen Hij nu de scharen zag, ging Hij de berg op en nadat Hij Zich had nedergezet, kwamen zijn discipelen tot Hem")



 Maar dat is dus nog een behoorlijk eind de berg op rijden van het meer van Galilea tot aan de plaats waar Jezus de zaligsprekingen deed. Dus daar kwamen we eindelijk aan op de plaats waar het allemaal gebeurd was. Dit is de plaats waar de basis van het geloof is gelegd. Ook voor de Synodaal Gereformeerden is dit enorm belangrijk, want hier worden ook de sociale kanten van het Christelijke geloof gedefinieerd.




(Lucas 6:20-22)

Zalig, gij armen, want uwer is het Koninkrijk Gods.

Zalig, gij, die nu hongert, want gij zult verzadigd worden.

Zalig, gij, die nu weent, want gij zult lachen.

Zalig zijt gij, wanneer u de mensen haten en wanneer zij u uitstoten,

en smaden en uw naam als slecht verwerpen ter wille van de Zoon des mensen. "

Ook op deze plaats is een kerk gebouwd en ook hier stuit de kitsch je aanvankelijk tegen de borst. Waarom moet hier een kerstboom naast het beeld van de maagd Maria staan? Het zijn vragen waar de eenvoudige protestant geen gemakkelijk antwoord op weet te formuleren. En waarom is het nodig dat er in één keer 200 Koreanen tegelijkertijd deze kerk ook weten te bewonderen? Zijn dat eigenlijk wel christenen?

Er is een Koreaanse man bij, die de gehele tijd met een tasje rondloopt en de mensen dingen aanwijst. Plotseling zet hij een christelijk lied in en alle 200 Koreanen beginnen mee te zingen.  De rillingen lopen over mijn rug, zo mooi.

 

 

Warrig verhaal van Norman Finkelstein

"Waarom staat er niemand op en roept dat de grenzen van het menselijke vermogen naar grote onzin te luisteren ruimschoots zijn overschreden? ", vroeg ik me af terwijl ik op de eerste rij van de grote zaal van het ISS te Den Haag naar de politicologie professor Norman Finkelstein zat te luisteren. Met een bij de Amerikanen zo gebruikelijke langzame dictie, alsof hij een kleuterklas zat voor te lezen, verkondigde Normal Finkelstein zijn warrige waarheden. Israël was één van de landen die de wereld in gevaar brengen. Je hoort het goed. Niet Syrië, waar honderden doden per dag vallen, doordat een instabiel regime met behulp van gewapende bendes de burgerbevolking terroriseert en met bombardementen de steden van opstandelingen in puin legt. Nee, Israël wordt op deze avond ter discussie gesteld. Goed laten we het over Israël hebben.


Dat Israël Libanon aangevallen heeft en hoeveel doden daarbij zijn gevallen. Dat er bij de oorlog in Gaza doden zijn gevallen. Inderdaad vreselijk, maar de Amerikaanse professor kon en wilde niet aan de studenten uitleggen dat Israël daar een reden voor had. Stel dat je echt vrede in het gebied wil bereiken, en ik betwijfel dat Norman Finkelstein, die zeer nauwe banden met het Hezbollah-regime heeft, dat wil, dan zou je de analyse over de oorzaak van het conflict naar twee kanten moeten maken. Dat mag je toch van een politicologie-professor verwachten?

Norman Finkelstein propageert de tweestatenoplossing, te bereiken door massale actie van burgers, bijvoorbeeld het met zijn allen naar de "Apartheidsmuur" lopen en honderd- tot tweehonderd doden op de koop toe nemen, ten einde de wereldopinie tegen de staat Israel op te hitsen. Het klinkt misschien voor de ongeoefende student in eerste instantie plausibel, maar er zit een rare kronkel in deze redenering. Als je namelijk voor een tweestatenoplossing bent, dan hoef je de grenzen van die staten niet aan te vallen. Het verraadt dat Norman Finkelstein helemaal niet zelf nadenkt, maar achter de reeds bestaande Palestina-actiegroepen aanloopt.

Norman Finkelstein bekritiseert de ProPalestijnse beweging vanwege de aantallen Arabische vluchtelingen en hun kinderen en kindskinderen die op de websites genoemd worden. Hij acht het onmogelijk om elf miljoen Arabieren naar het oorspronkelijke mandaatsgebied terug te laten keren. Aangezien er nu zeven miljoen Joden in Israël wonen, zou het aantal van elf miljoen Arabieren politiek niet acceptabel zijn. Tot tweemaal toe noemde Norman Finkelstein de Pro-Palestijnse beweging "een cult". Meer een fanatiek geloof dan een realistische politieke beweging dus. Als je echter bedenkt dat hij zegt een Tweestatenoplossing na te streven, dan zijn ook de vijf miljoen Arabieren die hij noemt natuurlijk heel erg moeilijk  te integreren, aangezien die dan allemaal op dat kleine stukje land van Jericho, Ramallah en Bethlehem zouden moeten passen. Een warrig en krankzinnig betoog dus, waar vanuit de zaal geen weerwoord op kwam.

Het werd alleen de activiste Jose van Leeuwen te veel. Ze verliet de zaal. Waarschijnlijk is zij de enige verstandige bezoeker van de avond geweest. De sympathieke anti-monarchie-demonstrante Joanna van der Hoek bleef wel zitten. Zij heeft met zekere hand twee actie-thema's uitgezocht waar ze de komende honderd jaar nog hard aan kan trekken, namelijk de Monarchie en het Lijden Van Het Palestijnse Volk.

Ene Jelle, die op de voorste rij in de zaal zit, is enige tijd geleden in New York bij de professor op bezoek geweest en heeft bij die gelegenheid een boek van een mijnheer Mahathma Ghandi laten zien. Norman Finkelstein had tot dan toe, nog nooit iets van Ghandi gelezen.  Dat hiaat in zijn kennis heeft hij intussen ingehaald en Norman zou Norman niet zijn als hij er niet een leuk boekje over geschreven had.

Ghandi schrijft in één van zijn boeken, dat het niet de bedoeling van de politiek zou moeten zijn de publieke opinie te veranderen, maar dat het doel van een politieke beweging moet zijn, te acteren tegen dat, waarvan de meerderheid van de bevolking  al weet dat het verkeerd is.  Als je echter een massabeweging probeert op te richten, die ingaat tegen wat de bevolking gelooft, dan zal dat niet succesvol zijn. Aansluiten bij "Das Gesunde Volksempfinden", is dus het motto. Dat principe wil Norman Finkelstein nu op de pro-Palestijnse beweging toepassen. "Iedereen weet dat Israël handelt tegen het internationaal recht en het is onze plicht de rest van de wereld daarnaar te laten handelen." Zo zou je de redeneertrand van Norman Finkelstrein samen kunnen vatten.

Doordat Norman Finkelstein uit een socialistische seculiere familie komt en later marxistisch geschoold is, laat hij helaas het religieuse aspect van het hele Midden-Oosten-issue buiten beschouwing. Heeft hij niet gezien dat 50% van de aanwezige studenten een moslimachtergrond heeft en weet hij niet dat Hamas en Hezbollah uitsluitend islamitisch is geïnspireerd? De door hem tot vijf keer toe herhaalde uitspraak: "You are young, you are jewish, you are secular, you are liberal" slaat dan ook totaal niet aan bij het publiek in Den Haag en het is een denkwereld die totaal de ideologie van de Hamas en Hezbollah buiten beschouwing laat. De oplossing van Norman Finkelstein dat "The Elders" (Jimmy Carter, Bischop Tutu, Nelson Mandela, Prinses Mabel)  eens met Israël moeten gaan praten, is dus goedbedoeld, maar volgens mij een gepasseerd station. Dat had in 1994 wel gekund, maar is nu te laat.

Aan het einde van de lezing stelde Norman Finkelstein dat de Palestijnse zaak er erg slecht voorstaat. Dat werd ook bevestigd door een Arabosche studente uit Bethlehem. "Niemand doet iets". "De wereld zwijgt". En de idealistische en ongetwijfeld linkse studenten zouden het als een soort zaakwaarnemers voor de Aabische Palestijnen op moeten nemen en een massa-actie organiseren. Helaas kan Norman zelf niet meer deelnemen, want hij mag Israël niet meer in.

#WEGMETDEMONARCHIEHETIS2013

Interessant om te zien hoe alles weer met alles samenhangt en hoe de boven ons gestelden samenspannen om de Nieuwe Wereld Orde op te bouwen, terwijl de extreem-linkse krachten aan het werk zijn om alles, dat met bloed zweet en tranen is opgebouwd en bovendien met ons belastinggeld betaald, weer af te breken.

Neem nou Joanna van der Hoek, Utrechtse studente politicologie en internationaal recht, tevens “Youth Peace Ambassador” van de “Children's International Summer Villages” (CISV), een hele mond vol. Bovendien de jonge mevrouw die, bij de verjaardag van de koningin, een bord met de passende tekst: "Weg met de Monarchie, het is 2013" omhoog hield en onmiddelijk door de politie werd afgevoerd.

Hoe moeten we dit duiden?

Volgens Facebook is Joanna (Joanna VH) bevriend met tutti opruiend en staatsondermijnend Nederland. Noem een activist die problemen veroorzaakt of Nederland internationaal in een kwaad daglicht stelt en Joanna VH is er op Facebook mee bevriend. Het is een wonder dat de CISV nog niet op een Europese lijst van terreurorganisaties is geplaatst. Connecties met Fortuyn-bedreigende Internationale Socialisten, anarchisten en Nederlandse Boot Naar Gaza opvarenden. Wat wil een mens nog meer. We noemen ze even voor je op:

Peter Storm is één van de oprichters van de Internationale Socialisten in Nederland en tevens één van de mensen die Pim Fortuyn een fascist wenste te noemen en daarvoor door de advocaat van de LPF is aangeklaagd. Over complottheoriën gesproken: Op hetzelfde moment dat Louis Seveke op 15 november 2005 werd vermoord, zat Peter Storm in een Tilburgs café met ene Keesjemaduraatje te praten over Het Lijden Van Het Palestijnse Volk, daarmede beide bloggers een passend alibi verschaffende, maar dat hoorden ze later pas. Zo zie je maar weer hoe alles met alles samenhangt. Op dit moment is Peter Storm echter anarchist en organiseert een actie tegen de monarchie en tegen de kroning.

Een andere Facebookvriend van Joanna VH is de mooie pro-Palestina-activiste Loes de Langste, die laatst nog met de nichtjes Tamimi van het opstandige dorp Nabih Saleh, door Nederland toerde en daarbij een actie voerde voor de veroordeelde Islamitic Jihad terrorist Khader Adnan die in hongerstaking was gegaan. Hoe dat met de Nederlandse monarchie  in verband moet worden gebracht, dat weten we niet, maar het voorspelt niet veel goeds.

Natuurlijk mag in dit rijtje de beroepsactiviste en van huis uit opstandige José( "Ik heb geen zin in jouw" )van Leeuwen niet ontbreken, die op Facebook de identiteit van Joanna onthulde en blijkbaar zo goed met de anti-monarchistische demonstrante bekend is, dat ze het volgende over haar kwijt wilde: "O wat jammer, Joanna VH gemist bij Pauw en Witteman."


We kunnen nog even doorgaan, maar één plaatje zegt meer dan 100 woorden. Hieronder staan de overige vrienden van Joanna VH. Het is een hele lijst van Internationale Socialisten, boycotters en tutti hardroepend Nederland bij elkaar. Je vraagt je af wie Joanna eigenlijk niet kent en waarom niet.



Maakt dat alles de moedige Joanna van der Hoek tot een slecht mens? Ik vind van niet. Ze heeft zeker een punt en het is te gek voor woorden dat de Utrechtse politie deze uiting van vrije mening de kop in heeft gedrukt. Ik hoop alleen niet dat de vrienden van Joanna ooit aan de macht komen.

Nacht avontuur in Nazareth

De auto wordt geparkeerd in de oude stad van Nazareth, vlak naast de soukh (markt). Het enige risico dat we kunnen voorzien, is dat er iemand in het smalle straatje tegen onze auto zal rijden. We komen dan ook nog een keer terug om de auto wat lager in de straat en meer in het licht te zetten. Op de plattegrond staat een restaurant gelegen naast de Grieks-Orthodoxe kerk en naast de plaats waar de engel tot Maria sprak. Hoe cool is dat, om juist daar een maaltijd tot je te kunnen nemen?

De vorige dag zijn we nog in deze kerk geweest en we dachten opeens: "Wat doen al die biddende mannen hier? Is er een kerkdienst aan de gang ofzo. En die mannen keken al een beetje om en keken ons aan. Toen zag ik opeens een dode vrouw liggen. Zaten we midden in een Griek-Orthodoxe begrafenis!

De menukaart van het restaurant bij Mary's Well is geheel op de Russische- en overige Oost-Europese toeristen afgestemd. De helft van de menukaart bestaat uit wodka en overige sterke dranken. Er staat geen salade op het menu en het vlees wordt geserveerd met patat, gekookte aardappel of rijst. Geen groente. Het is even wennen. Het diner bij restaurant Tishreen in Nazareth, waar we de vorige avond Arabisch hebben gegeten, was wel beter.

Aan tafel houden we een uitvoerige conversatie met de Zweedse journaliste die we mee hebben genomen en die de Syrische vluchtelingen in Jordanië een warm hart toedraagt. We bespreken hoe ze naar Jordanië kan komen om het leed voor haar krant te beschrijven. Net als de de meeste gasten van het hostel Fauzi L. Azar, waar we verblijven, komt ze uit het ene land, maar woont in een heel ander land, maar wil in weer een derde land studeren. Het is allemaal heel internationaal.  De Zweedse journaliste komt uit Kroatie, heeft in Malmö gestudeerd en wil graag in Argentinie wonen. Mijn zoon komt uit Duitsland, heeft in Utrecht gestudeerd en woont in Bulgarije. Je moet er maar opkomen.

We lopen terug naar de oude stad en komen langs de auto. Niets aan de handa. Plotseling horen we doedelzakmuziek en dus besluiten we terug naar de Mariakerk te lopen. We hopen op een één of ander doedelzakconcert midden in Nazareth. Een man spreekt ons aan met een enorm lulverhaal over dat hij architect is en dat hij een concept heeft bedacht om dwars door de Dode Zee een brug met vlonders te leggen. Ligt dat misschien aan het drinkwater of aan de speciale droge lucht, dat sinds duizenden jaren hier mensen op water willen lopen of juist dwars door een zee? We willen het niet weten. Mijn zoon is een reeds ervaren Midden-Oosten reiziger en woont bovendien in een "moeilijk land" en die zegt: "Mensen die je op straat aanspreken en vragen waar je vandaan komt, zijn consequent erop uit geld van je te krijgen"  Gewoon doorlopen. Niet stilstaan. Dus wij lopen terug naar de auto.
Ik zie het glas al voor de auto op de grond liggen. Ruit ingeslagen, autoradio weg. Blijkbaar zijn de Arabische jochies hier nog geïnteresseerd in autoradios van twee tientjes. Een grote steen ligt in de auto op de rijderstoel. Een Arabische vrouw loopt met me mee naar het politiebureau en de Zweedse filantrope en mijn zoon blijven achter bij de vernielde auto. Vanaf dat moment leef ik niet meer in een blog van Keesjemaduraatje, maar ben ik in een verhaal van Ephraim Kishon terecht gekomen.

De politiemannen in het wachthuisje willen eerst opstaan als ze horen dat er in mijn auto is ingebroken, maar opeens bedenken ze zich. "Dat zou wel eens werk kunnen betekenen en ook nog midden in de nacht". Ik moet doorlopen naar een geheel ander gebouw en daar naar Hani vragen. "Hani", roepen ze over de binnenplaats, maar Hani verdwijnt achter een deur en komt er niet meer uit. Ik loop naar de overkant en begin naar Hani te vragen. Een politieman loopt voor me uit naar de tweede etage en vraagt: "What you want?"
Op de tweede verdieping van het politiebureau zit ik een half uur te wachten. Een Arabische jongen komt uit de verhoorkamer en mag even naar de WC als hij maar meteen weer terugkomt. Er is een grote activiteit gaande, maar het heeft voorlopig nog geen enkele relatie met de gebroken ruit van mijn auto. Een rechercheur komt naar buiten en legt me uit dat er net een grote overval is geweest en dat ik over een uur moet terugkomen. Ik loop weer terug naar de auto.

Bij de auto aangekomen hoor ik dat de Zweedse journaliste het hazenpad heeft gekozen en teruggekeerd is naar het hostel Fauzi L. Azar. Een groep Arabische jongeren was de heuvel af komen rennen en op een door haar als bedreigend ervaren manier, om haar heen gaan staan. We vragen ons af hoe dat een dag later in Jordanië zal gaan, als ze de Syrische vluchtelingen moet interviewen.

De sfeer in het oude gedeelte van Nazareth wordt wat grimmiger. Een dronken jonge man komt vlak langs de auto lopen en lacht over de gebroken ruit. Wij staan met onze handen in de zakken naast de auto en kijken strak voor ons uit. Na een uur terug naar het politiebureau. We hebben alleen een aangifteformulier nodig, zodat de autoverhuur midden in de nacht een nieuwe auto kan sturen. Het kost nog heel wat moeite om een Engels sprekende politebeamte ertoe te bewegen een aangifteformulier in te vullen. Zelfs Hani komt op een gegeven moment in de deuropening staan om te vertellen dat zijn Engels helaas niet toereikend is voor een degelijk proces-verbaal.

Er zijn intussen in het kader van de gewelddadige overval arrestaties verricht en de rechercheurs komen de poort binnen rijden met verdachtes. Vóór de poort verzamelen zich de familieleden van de arrestanten en een moeder loopt bezorgd naar de intercom om naar het lot en de verblijfplaats van haar gevangen genomen zoon te informeren. De rechercheurs zijn weer terug op hun post en één van hen vult het aangifteformulier in.

Daarna is het nog enkele uren wachten voor de poort van het politiebureau, om op de nieuwe auto te wachten. De wachtende Arabieren kijken een beetje te nieuwsgierig naar ons en kunnen ons niet helemaal in hun belevingswereld plaatsen. Zijn we Joden of toeristen of moeten ze voor ons oppassen? Ze weten het niet. Aangezien het de familieleden van de 'usual suspects' zijn, lijkt het ons raadzaam om geen verdere communicatieve inspanningen te doen ten einde het land en zijn bewoners beter te leren kennen.

Een politieagent vraagt aan mijn zoon of hij in Nederland dan veel weed rookt. "Soms", is het beperkte antwoord. Je moet de autoriteiten niet tegenspreken, maar ook geen reden tot veel navragen geven. "Wij waren in het Vondelpark en hebben alles geprobeerd, coke, speed , 'you name it'. Maar nu ben ik politieagent en dan mag het niet meer", deelt hij ons mede.

Om 02.30 komt er een vrachtauto met een nieuwe huurauto erop. Het is een veel ouder model, met beschadigingen, dus er is nog veel heen en weer gepraat voor nodig om de formaliteiten te regelen. De verhuurder wordt steeds kwader en eist van de ex-coke-snuivende politieagent dat hij tekent. Uiteindelijk staan we midden in de nacht weer alleen met onze nieuwe auto, die een automaat blijkt te zijn. dat is in de bergen en op smalle wegen wel handig. We keren tevreden naar het hostel terug.

Een week later belt een aardige Israëlische telefoniste ons op om te vragen of we tevreden zijn over de behandeling door de Israëlische politie. "Prima", laat ik haar weten. "Hoelang heeft u dan op het politiebureau moeten wachten", vraagt ze bezorgd. "Eén uur, maar ze hebben ons uitgelegd dat ze met de oplossing van een overval bezig waren". De interviewster is blij met mijn positieve respons.
Heb ik toch weer een call-center medewerkster gelukkig gemaakt.