Koketteren met terroristen

De recensie over mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen", verscheen in het huisblad van het CIDI, centrum documentatie informatie Israël.

Eenzame Kerst voor Hans van Ginhoven

Hoe diep een mens vallen kan, bewijst maar weer eens het geval van ondernemer Hans van Ginhoven (Consultancyweb). Van succesvolle bedrijfsadviseur in Ede naar de koude straten van Eindhoven. Hans slaapt 's nachts in het Eindje, opvang voor dak-en-thuislozen. 's Ochtends om acht uur worden de daklozen op straat gezet en om 16:00 mogen ze weer terug naar binnen.

Hans van Ginhoven heeft darmkanker en als gevolg daarvan een stoma, die regelmatig verwisseld moet worden. Op 16 november j.l. verscheen er in het Eindhovens Dagblad een verslag over het dagelijkse leven in nachtopvang 't Eindje. In dat artikel blijkt al, dat Hans geen doorsnee dakloze is. Hij ligt daar met een laptop op zijn stapelbed en als hij even naar de WC moet om zijn stoma te verwisselen, wordt zijn laptop gestolen. Als hij overdag gedwongen buiten moet lopen, mag hij naar het invalidentoilet op het politiebureau om zijn stoma te verwisselen.



Intussen wil Hans van Ginhoven naar de Gemeente Eindhoven om zijn nijpende situatie te bespreken, maar is daar vanwege een lokaalverbod niet toe in staat. De baliemedewerkers zijn vanwege zijn omstandige taalgebruik en uitvoerige uiteenzettingen, zo geïrriteerd, dat hem de toegang is ontzegd.

Door zijn uitvoerige correspondentie met het Openbaar Ministerie wordt hem ook verboden emails te schrijven en bezoeken af te leggen. Bij de RABO-bank mag hij ook niet meer naar binnen.

Door het faillisement van Consultancyweb BV, de gedwongen verkoop van zijn huis in Ede (door de RABO-bank), de scheiding van zijn vrouw en het vertrek naar Eindhoven, staat Hans van Ginhoven er geheel alleen voor. Tijdens de rechtzaak in 2017, vanwege zijn lokaalverbod, woonde hij nog in een pension en kreeg een bijstandsuitkering. Nu krijgt Hans alleen een daklozenuitkering en slaapt in de nachtopvang.

Het verhaal van Hans van Ginhoven is het ultime bewijs, dat een dergelijk lot ons allen kan overkomen. Niet van de ene dag op de andere natuulijk. Eigenlijk zijn het vier stappen van onheil: Werk kwijt, huwelijk kapot, huis kwijt, op straat staan. Deze vier-traps weg naar de goot begint voor Hans in 2012 met het mislukken van zijn ambitiueze Ahja/TDABC voorstel voor de zorg in Nederland. 

In februari 2011 wordt in de Gelderlander beschreven hoe ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede een nieuw concept voor de zorg introduceert, waarbij naast de receptie van het ziekenhuis een reisloket wordt ingericht. Het pretentieuze concept Ahja, van Consultancyweb wordt echter niet geïmplementeerd. Daarmee komt Hans van Ginhoven in de kou te staan.

In oktober 2012 verhuist Consultancyweb naar de Luchthavenweg in Eindhoven en probeert opnieuw het concept Ahja op de markt te brengen. De term TDABC wordt nu aan Ahja toegevoegd. Kern van het betoog is, dat de kosten van de zorg beter geregistreerd moeten worden, waardoor besparing mogelijk is. TDABC is een methode die internationaal erkend is en betekent: Time-Driven Activity-Based Costing .

Nu is dat allemaal voorbij. De zorgconcepten werden niet geaccepteerd. Hans heeft een vordering van 31.184.688,95 Euro op de RABO-bank, maar slaapt intussen in de nachtopvang.

Boeren zijn subsidieslurpers

Als boeren protesteren tegen de Europese Unie en de Nederlandse staat, lijken ze in veel opzichten op opstandige studenten of uitkeringstrekkers die rebelleren. In wezen zijn ze kwaad op degenen die hen controleren en financieren. Het Europese beleid heeft de boeren tot afhankelijke niet-ondernemende subsidieslurpers gemaakt.

Ik zat midden in de nacht aan de rand van het Duitse dorpje Woltringhausen zwaar na te tafelen. De gastheer en zijn vrouw waren net samen met leden van de extreem-linkse partij Die Linke naar het Heilige Land op bezoek geweest en wilden wat foto's laten zien. Het gesprek komt op een gegeven moment op het thema Europa en landbouwsubsidies. De heer des huizes haalt opeens met zijn dronken kop een laptop te voorschijn en weet daarop de inloggegevens van een Duitse database met allemaal subsidies te voorschijn te toveren.

De arme boertjes in ons dorp, die altijd maar weer op de hoge heren in Berlijn en Brussel schelden en geen nagel hebben om aan hun reet te krabben, die blijken dus allemaal, zonder uitzondering, per jaar tonnen subsidie te ontvangen. Miljonairs!

In Nederland blokkeren de boeren steeds vaker wegen, pleinen en vliegvelden. Ik vraag mij af of er in Nederland ook zo'n database is, waar alle subsidies aan boeren op geregistreerd staan. Aanvankelijk ben ik nogal onverschillig over de boerenacties, tot er op een gegeven moment een vergelijking met de Holocaust gemaakt wordt. Zijn de protesterende boeren op ook maar een enkele manier te vergelijken met een minderheid die vernietigd wordt? Ook hier weer de vergelijking met protesterende studenten die hele rare dingen gaan roepen.

Mark van den Oever uit Sint Hubert maakte deze ongelukkige vergelijking met de Holocaust en dan wil ik wel eens weten hoeveel subsidie deze boer eigenlijk krijgt. Dat was in 2018 een bedrag van 25.592,43 Euro, waarvan 5.647,28 Euro als betaling voor klimaat- en mileuvriendelijke landbouwpraktijken. Mark van den Oever verdient dus al geld met het klimaat.

Peter Bontekoning, die afgelopen week Schiphol wilde blokkeren, maar door de marechaussee tegen werd gehouden, is ook een subsidieslurper. Hij streek in 2018 het bedrag van 20.337,31 Euro op, waarvan 6045.11 Euro als "betaling voor klimaat- en milieuvriendelijke landbouwpraktijken".

Lees de overige landbouwsubsidies per boer op https://mijn.rvo.nl/europese-subsidies-2018.

 

2019; Staying at Work; Staying Alive

"Wat zijn jouw goede voornemens voor 2019?", vroeg mijn vrouw in januari 2019. "Staying at Work; Staying Alive", antwoordde ik optimistisch. Met dat werken is het wel goed gegaan, maar aan het lang levend blijven heb ik toch in 2019 twee maanden lang getwijfeld.

Het begint allemaal op een donkere avond in februari 2019, als ik terugkeer van een gezellige borrel van Vrij Links in de Amsterdamse Jordaan. Als ik later op de pont naar Amsterdam Noord sta, word ik duizelig en gaat plotseling het licht uit. Ik word op de been geholpen door geschrokken omstanders. Later blijkt mijn arm gekneusd te zijn. De dokter behandelt alleen mijn arm en vraagt verder niet naar de oorzaak van het flauwvallen.

Een maand later kondigen zich nieuwe onheilstijdingen aan door middel van een email van het Centraal Bureau Rijvaardigheids Bewijzen  (CBR). Mijn vrachtwagenrijbewijs moet vernieuwd worden en ik heb een medische keuring nodig. Een huisarts mag tegenwoordig zo'n keuring niet meer uitvoeren en het is noodzakelijk een ARBO-dienst op te zoeken. De ARBO-diensten weten echter nog van niets en ik moet heel lang zoeken tot ik een achteraf kantoortje in het gezellige Veghel gevonden heb, waar ze dan wel voor veel geld een vrachtwagenrijbewijskeuring willen uitvoeren.

"Suiker", zegt de assistente van de ARBO-dienst in Veghel. "Zo kan ik u niet goedkeuren" Goede raad is duur. Hoe kom je van suiker af?  Vanaf die dag doe ik een dieet en ga tot grote hilariteit van de collega's, op de fiets naar mijn werk. In enkele maanden val ik drie kilo af. Omdat ik toch wel verontrust ben en de herkeuring nadert, besluit ik ook een gastroscopie te laten doen. Ze gaan met een slang door je keel in je maag en kijken of je maag nog in orde is.

Die combinatie: Oude blanke man, gewichtsafname en suiker, doet de internist besluiten, dat er verder onderzoek nodig is.  Ik krijg een CT-scan, waarbij ze je door zo'n buis schuiven en verder maak ik mij op dat moment helemaal geen zorgen. Door dat fietsen en afvallen voel ik me fit, ik meet elke zaterdag zelf mijn suiker en de keuring voor het vrachtwagenrijbewijs zie ik inmiddels vol vertrouwen tegemoet.

Als ik de gang van het Maxima Medisch Centrum inloop en de assistent-arts tegenkom, zie ik het meteen: Slecht Nieuws Gesprek. Er zijn op de foto witte vlekken in mijn ruggegraat te zien en dat moet verder onderzocht worden. "Wat zou het kunnen zijn?" vraag ik aan de assistent-arts. "In het ergste geval is het uitgezaaide prostaatkanker", antwoordt hij. Ik had daarna moeten vragen, wat het in het minst erge geval zou kunnen zijn, maar ik hoor alleen nog maar prostaatkanker.

Maandenlang verkeer ik daarna in de veronderstelling dat het slecht met mij gaat aflopen. Ik heb dan wel een vernieuwd vrachtwagenrijbewijs, maar dat mag maakt mij ook niet vrolijker. Wat heb je er aan? Allerlei onderzoeken volgen. Een andere assistent-arts voelt eens goed in mijn kont, maar kan daar niks vinden. Als ik haar vraag of dat positief nieuws is, deelt ze mij mede, dat als ik plotseling hevige rugpijn krijg of gevoelloosheid bij de anus, ik meteen even langs moet komen. Is goed dokter.

De PET-scan, waarbij ze radio-actief vloeistof in je aderen spuiten en dan een foto nemen, moet uitkomst geven. Intussen heb ik al vrede gesloten met mijn Schepper. Als dit het is, dan moet het zo zijn. Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede, enzovoorts.

In de tussentijd besluit ik mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" snel te publiceren. Tegen de tijd dat ik allerlei behandelingen moet ondergaan, heb ik daar geen energie meer voor.   

Op de maandag dat de uitslag van mijn PET-scan zal komen, werk ik gewoon in Eindhoven. De collega's zijn er verbaasd over, dat ik gewoon een moeilijk technisch gesprek over iSeries en AS400 kan voeren. Dit besturingssysteem van IBM is al in het jaar 2000 doodverklaard en toch komen er steeds weer klanten die er naar vragen. Ik hoop inmiddels dat het mij ook zo zal vergaan. Samen met mijn zoon ga ik naar de dokter in het Maxima Medisch Centrum te Eindhoven. Ik zie het al meteen als de assistent-arts naar ons toeloopt: Goed Nieuws Gesprek. Alles is goed. Geen kanker. Niets aan de Handa. Die witte vlekken blijken gewoon kalk te zijn.

Het jaar 2019 is voor mij goed afgelopen. Ik heb een vrachtwagenrijbewijs; ik heb gewicht verloren; ik heb werk en ik heb een boek geschreven. Op naar het jaar 2020!

Vier het leven!; Koop nu ook mijn boek:
 

Van Maoïst naar Kerstboom

Zelf heb ik ook een vreemde weg afgelegd, van anarchist naar ICT-consultant. Stond ik in 1981 nog op de barricades van het krakersprotest, gaf ik vier jaar later reeds lessen maatschappijleer aan kinderen van NATO-soldaten in Stolzenau. Je moet toch wat. "Von nichts kommt nichts", zou mijn schoonmoeder zaliger zeggen.

Vergelijkbaar is het lichtende pad van Thomas van Beersum nu aan het verlopen. Aanvankelijk een radicale maoïst, die een Filipijnse agent aan het huilen maakt.

Daarna is Thomas van Beersum een aanhanger van de terreur-beweging PFLP en aan het demonstreren samen met Amin Abou Rashed.

Maar nu, in 2019 is Thomas van Beersum te zien in de Kerstreclame van de Kwantum. een hele vooruitgang.
In 2020 kunnen jullie Thomas van Beesum in Amstelveen gaan bewonderen in de echte musical Big Fish, waar hij de rol van Will Bloom vertolkt.

Verunglimpfung der Opfer des Nationalsozialismus

'Verunglimpfung der Opfer', kent u die uitdrukking, dames en heren luisteraars? In Duitsland is het dus verboden de Holocaust te ontkennen, omdat het wordt beschouwd als laster en belediging van de slachtoffers van de Holocaust. Een logische gedachte, die helaas in Nederland niet in wetten is vormgegeven. Daarom kan het ook gebeuren, dat Haye van der Heyden, als vertegenwoordiger van de Omroep "Ongehoord" op de vraag of de Holocaustontkenners ook een podium bij deze omroep kunnen krijgen, met ja beantwoordt.

Het ontkennen van de Holocaust is in 18 Europese staten verboden, maar niet in Nederland. In de wetgeving van de betreffende landen wordt er aan toegevoegd, dat genocide, indien die is gepleegd op grond van ras, huidskleur, religie en nationale- of etnische afkomst, strafbaar is. Dat zijn dus bijna alle genocides.

Verder valt het mij op, dat de aanhangers van Forum voor Democratie, niet allemaal, maar wel in toenemende mate, de moord op de inzittenden  van het vliegtuig MH17, weliswaar niet ontkennen, maar wel aan de Oekraïne toeschrijven. Daarmee volgen ze de drogredeneringen van de Russische desinformatiecampagne. Onderzoeksgroep Bellingcat heeft de Russische versie van Facebook onderzocht en kan tot op de persoon aanwijzen wie er bij de aanslag door Russische seperatisten aanwezig was. Onbegrijpelijk dat de ideologen van FvD zich zo laten meeslepen.

Ik ben benieuwd of de 'Aarde is Plat'-propagandisten en de '9/11 is an inside job'-denkers ook een podium bij Ongehoord krijgen. Allemaal mensen die in de mainstream-media nauwelijks aandacht krijgen, maar op de Twitters en Facebooks alomvertegenwoordigd.

Een ander opvallend fenomeen bij de complotdenkers is, dat hier extreem-links en extreem-rechts bij elkaar komen. Dezelfde onwetenschappelijke onzin lees ik namelijk op het blog van de VPRO-corifee Stan van Houcke. Of het nu de wereldmacht van Rothschild, of de 'Inside job van 9/11' of de betrokkenheid van de Mossad bij Islamitische Staat is, complottheoriën hebben vaak de neiging uiteindelijk antisemitische trekken te vertonen.   

Het antisemitisme van Jeremy Corbyn

De verwijten over antisemitisme kwamen bij de Britse Labourleider Jeremy Corbyn als een volslagen verrassing. Tot dan toe waren er wel enkele incidenten binnen het sociaal-democratische Labour, maar die werden steeds door een interne commissie opgelost.

Bovenstaand  is het officiële verhaal dat door de meeste kranten en TV-stations wordt gedeeld. Het probleem van het antisemitisme-verwijt wordt dan ook niet door de mainstream media verspreid, maar via Twitter en andere internet kanalen.

Dit soort ontkenningen van antisemitisme binnen Labour (zie plaatje links) werken ook weer tegen Jeremy Corbyn. Iedereen die weet hoe 'framing' binnen de media werkt weet, dat ook een ontkenning het 'frame' versterkt.

Intussen hebben wetenschappers een media analyse uitgevoerd, waar de eventuele verklaring voor de antisemitisme verwijten beschreven zou moeten worden.

In het boek 'Bad News for Labour: Antisemitism, the Party and Public Belief' schrijven de Britse wetenschappers op wat er precies aan de antismitisme verwijten vooraf is gegaan. Afgezien van de titel, die opnieuw de combinatie van Labour met antisemitisme laat zien en daardoor weer in het 'frame' stapt, is er nog meer met het boek aan de hand.

Het boek is geschreven door Greg Philo, Mike Berry, Justin Schlosberg, Antony Lerman en David Miller.

De tweede les voor publieke personen, hoe met 'framing' om te gaan is: Pas op voor je eigen vrienden. In dit geval wordt Jeremy Corbyn verdedigd door schrijvers die al eerder boeken over Israël geschreven hebben.   Greg Philo en  Mike Berry schreven al eerder het boek 'Bad News From Israel (2004)' en in 2011 schreven ze "More Bad News from Israël". Ze kunnen dus als wetenschappers met een anti-Israël-standpunt beschouwd worden. Dat zijn niet degenen die Jeremy Corbyn nu nodig heeft.

Intussen vraagt de geachte lezer van dit blog zich af, wat Jeremy Corbyn dan wel of niet gedaan heeft, om deze antisemitisme verwijten naar zijn hoofd geslingerd te krijgen. Daarvoor schakelen we over naar het bekende blog 'Abu-pessoptimist' van Maarten Jan Hijmans, die weliswaar Joods is, maar de boycot tegen Israël steunt. Hij presenteert ons een lijst van wat Jermy Corbyn misdaan heeft:

'Hij is een 'vriend' van Hamas, legde een krans op het graf van een Palestijnse killer in Tunis, en zou iets lelijks hebben gezegd over het ontbrekende gevoel voor humor van Britse zionisten (dat joden betekent, volgens het blad). Ook heeft hij ooit een bij nader inzien antisemitische tekening toegejuicht. Verder deed hij ongeveer niets om het antisemitisme in Labour tegen te gaan, heeft hij minachting getoond voor de Board of Deputies (de officiële bestuurders van de Britse joden) en heeft hij geluisterd naar ''marginale'' clubs die speciaal zijn opgericht om ''het antisemitisme in Labour te ontkennen''.'

Dat is nog al wat. Intussen doet Jeremy Corbyn een poging Prince Andrew te evenaren, bij het vernietigen van zijn reputatie. Hij geeft een interview aan Andrew Neil, waarin hij de meest simpele vragen over verwijten van antisemitisme afdoet, door naar een rapport van zijn eigen partij te verwijzen. De vraag in het interview van vorige week was: "Is de zin: “Rothschild’s Zionists run Israel and world governments”, een vorm van antisemitisme? " Zijn antwoord luidt iets van, 'In dat en dat rapport hebben we de leden gevraagd dit soort vergelijkingen niet meer te maken'. (lees het hele interview hier)

De werkelijkheid in Groot Brittanië is op dit moment, dat een psychopaat en een autist strijden om de volgende premier te worden.  Dat kan alleen maar tot hele grote rampen leiden.

Palestina Komitee; het Ebook!

Ebook!
Mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpaten, meedoen" , over de terreurconnecties van het Palestina Komitee, is nu als ebook verkrijgbaar. De prijs is 14,96 Euro.

https://www.bol.com/nl/p/vijftig-jaar-palestina-komitee/9200000124718869

Lijdende Palestijn / Strijdende Palestijn

Een groot deel van mijn boek gaat over 'images' van de Palestijn. Welk beeld hebben activisten van de Palestijn die ze willen steunen? Zien ze een gewonde Palestijn voor zich, liggende in de puinhopen van Gaza of zien ze een Palestijn die door een Israëlische soldaat wordt neergeschoten?

Lijdende Palestijn
Lange tijd, in de jaren zeventig en -tachtig wilde het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking graag subsidie verlenen aan het Palestina Komitee, als het zich maar met humanitaire doelen zou bezig houden. Dat weigerden de activisten.

De Strijdende Palestijn
In navolging van het Vietnam comité, het Zuidelijk Afrika Comité en Venceremos (Cuba comité) bevorde het Palestina Komitee de anti-imperialistische strijd. Dat is een gewapende strijd. De symboliek van het Palestina Komitee is dan ook geheel afgestemd op de guerillastrijd. Afbeeldingen en symbolen zijn daarmee in overéénstemming.

Op de affiches staat een gewapende Palestijnse guerillastrijder.   Tragisch gegeven, dat het Palestina Komitee samen met de guerillastrijders ten onder is gegaan. Op de Westelijke Jordaanoever is nu een corrupte PLO-regering aan de macht en de Hamas in Gaza kan je ook niet met goed fatsoen steunen.

Meer over de Lijdende Palestijn en de Strijdende Palestijn in mijn gloednieuwe boek: "Vijftig jaar Palestina Komitee"

Vanaf 5 november bij bol.com: Mijn nieuwste en eerste boek over het Palestina Komitee

Het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" is vanaf 5 november verkrijgbaar bij bol.com.

Binnenkort ook als ebook.

https://www.bol.com/nl/p/vijftig-jaar-palestina-komitee/9200000123368261/

Tot 15 december ook nog met voordelige vriendenkorting te verkrijgen.
Stuur een email aan keesjemaduraatje@gmail.com

Kan je als Jood nog links stemmen?

Kan je als Jood nog links stemmen?

Met deze provocerende en prangende vraag in ons achterhoofd togen wij dinsdagavond 29 oktober 2019 naar de Liberaal Joodse Gemeente in Amsterdam, waar een panel, bestaande uit Alon de Lieme (D66), Robbert Baruch (PvdA) en Bart Schut (NIW) ons de verlossende antwoorden gaat geven. De moeder van Robert Vuijsje, de panelleider, staat zenuwachtig koffie in te schenken en vertrouwt mij toe, dat ze een roerige avond verwacht. 'Als de mensen maar niet tegen elkaar gaan schreeuwen.'

Opvallende afwezige in dit theater is natuurlijk Daphne Meijer (Groenlinks), die wel op het affiche staat, maar afgezegd heeft. Als medewerker van Een Ander Joods Geluid had zij natuurlijk in haar eentje een geheel ander geluid kunnen laten horen dan normaal gesproken in deze synagoge te horen is.


Ik zelf ben vooral naar deze avond gekomen om mensen opnieuw te ontmoeten en pamfletjes over mijn boek uit te delen. Het maakt mij echt niet uit wat de mensen stemmen. Te bepalen wat Joden stemmen vind ik een voorbeeld van identiteitspolitiek die slecht is voor dit land en slecht voor de etnische groep in kwestie zelf. "Definieer wat Joods is, definieer wat links is en definieer wat je bedoelt met het woord 'kan'"heb ik twee weken voor de discussie al op Facebook geschreven. Maar dat geheel terzijde.

Op de Facebooks vragen mensen mij meermaals of ik iets over de avond kan schrijven. Aanvankelijk was ik dat niet van plan, omdat ik het een gezellige avond vond en mensen ook niet te persoonlijk wil aanpakken. Maar hier komt ie dan toch: het Verslag.

Bart Schut, redacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW), somt op op welke partijen je als Joods absoluut niet zou moeten stemmen: NIDA, DENK en Partij van de Eenheid vanwege de connecties met moslimbroederschap en/of het salafisme en dus impliciet antisemitisch. BIJ1 van Sylvana Simons vanwege het radicale standpunt ten aanzien van Israël en het samen met antisemieten demonstreren op de Dam. Daarna gaat het verder met Groenlinks vanwege de BDS motie op het congres en SP vanwege buitenland woordvoerder Sadet Karabulut, die met Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed op de foto gaat.

Deze opsomming was ook meteen het sterkste moment van Bart Schut, die daarna door de getrainde communicatiemannetjes naast hem weggevaagd werd. Robbert Baruch (PvdA) hield een lang betoog over de waarden in de Tora die geheel overeenkomen met de sociaal-democratie en dat de Joden van oudsher de sociaal-democratische partij opgebouwd hebben. Er was geen speld tussen te krijigen, behalve dat het allemaal verhalen uit het verleden zijn.

De grote olifant in de ruimte, de islamisering, wordt in dit stadium van de discussie helemaal niet genoemd. De PvdA dreigt samen met de islamitische krachten die ze hebben binnengehaald ten onder te gaan. Het is nog een geluk dat de DENK-leden uit de partij zijn gestapt. Als je bedenkt dat die Kuzu en Özturk gewoon voor de PvdA in het parlement zaten, dan vraag je je werkelijk af:  Wat waren ze denkende?

De rest van de avond is pijnlijk en kan het best omschreven worden met het woord 'bagatelliseren'. Dat Sadet Karabulut met een Hamas-man praat, wordt door de D66-afgevaardigde gebagetalliseerd. Dat Bram van Oijk de BDS steunt wordt ontkend. Harry van den Bergh (PvdA) doet vanuit het publiek nog even een wegkijkertje, door de Boycot, Deinvestment, en Sanctions-movement (BDS) in te schatten als 'niet zo belangrijk' en vooral Israël te bekritiseren.

Het is een Amsterdamse politieman die vanuit het publiek erop wijst dat als de Joodse activist Michael Jacobs inspreekt bij de Amsterdamse gemeenteraad, de Groenlinks fractie wegloopt. Robbert Baruch vertelt als antwoord, dat hij ook een blokje omloopt als hij Michael Jacobs ziet. Het is allemaal van een bedroevend niveau van wegkijken, bagatelliseren en ontkennen. Het kan zijn dat Alon de Lieme en Robbert Baruch gewoon niet willen weten en daardoor ook te weinig kennis over gevaren hebben.

"Waar komt het gevaar vandaan?" is een interessante vraag van deze avond. De laatste maanden worden veel aanslagen door neo-nazis gepleegd. Halle, Hippolytushoef, Poway en Pittsburgh zijn verschrikkelijke recente voorbeelden. Partijen die de extreem-rechtse stromingen mogelijk maken of stimuleren, moeten ook gemeden worden. De connectie van Forum voor Democratie met de rechtse groep Erkenbrand en Marie Le Pen, worden op deze avond in de LJG genoemd.

Kortom: extreem- linkse- en ook extreem-rechtse partijen moeten bekritiseerd en gemeden worden. Is dat dan voor Joden anders dan voor Nederlanders met een andere etnische achtergrond? Ja dat is inderdaad anders, vanwege de onzekere tijden die we nu meemaken. Opeens komen er hele rare types aan de macht (Boris Johnson, Donald Trump, Orban, Erdogan). Door automatisering en globalisering verdwijnen er hele bedrijfstakken. De huizenmarkt kan elk moment weer instorten. Er is alle reden je zorgen te maken. Het is bekend, dat minderheidsgroepen het eerst slachtoffer van maatschappelijk geweld worden.

"Vijftig Jaar Palestina Komitee" vanaf november bij bol.com

Het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee" is vanaf november verkrijgbaar bij bol.com.

Binnenkort ook als ebook.

https://www.bol.com/nl/p/vijftig-jaar-palestina-komitee/9200000123368261/

Kan je zo lang niet wachten, dan is het nu al, bij mij in de voorverkoop:

Kees Broer op Academia

Op de foto zie je Kees Broer tijdens een Hamas-demonstratie in Roterdam. De vermomming werkte niet helemaal, want de demonstranten wisten meteen wie ik was.

Intussen is de voorverkoop van mijn boek over het Palestina Komitee in volle gang.

Wil je nog een stukje academische duiding over de geschiedenis van Nederland en Israël lezen, dan kan dat op de website Academia. Daar staat de voorpublicatie van hoofdstuk vier van mijn boek: "Wat heeft Nederland met Israël?"

https://independent.academia.edu/Kees_Broer

De terugkeer van het Ego

Als bekende Nederlanders zich plotseling vanaf het jaar 2000, gaan bezighouden met het Lijden van het Palestijnse Volk, is er iets aan de hand. Zijn ze door een aan hen aangeboden reis naar het Midden-Oosten, plotseling bekeerd tot het Palestina-denken? Hebben ze om een andere reden plotseling het licht gezien? Het zijn vragen over vragen en het antwoord is diffuus.

Dries van Agt die door de linkse partijen en mensen werd uitgekotst vanwege zijn conservatieve denkbeelden over porno en abortus, wordt plotseling omarmd als hij het voor Palestijnen opneemt.

Op de foto zien we Dries van Acht tijdens een Nakba-herdenking, samen met Palestina Komitee voorzitter Wim Lankamp. Als je maar tegen Israël bent, dan is al het andere vergeten.

Lees meer over de "ego's voor Palestina" in mijn boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen".
 

Bij de Joodse Omroep begint het

Op de foto (vlnr): Paul Damen (nu NIW, destijds Joods op Zondag), Kees Broer (schrijver van het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee"), Wim Lankamp (destijds in 2012 voorzitter van het Palestina Komitee
Het begint allemaal in 2012 met een telefoontje van het radio-programma 'Joods op Zondag' aan journalist en publicist Carel Brendel, of hij in de uitzending wil komen en met de voorzitter van het Palestina Komitee wil discussieren. Carel Brendel vindt op dat moment de blogger Keesjemaduraatje meer geschikt voor dit thema en verwijst dus naar mij.

Zo kom ik op één en dezelfde avond voor het eerst in contact met journalist Paul Damen en ook met Wim Lankamp. De andere discussiedeelnemer, Elma Drayer kende ik al als redacteur van Trouw Letter en Geest. Als ik de studio binnen kom is Paul Damen aan het vertellen over de columnist Arthur van Amerongen, die zojuist in het vaderland is teruggekeerd.

Als voorbereiding op de discussie krijg ik een present-exemplaar van de uitgever van "Reisdoel Palestina", met de opmerking, dat ene Wim een rol speelt bij een terroristisch incident in 1975, waar het Palestina Komitee bij betrokken is. Of ik even aan Wim Lankamp wil vragen of hij daar meer van weet. Dat blijkt niet het geval.

De Palestina Komitee-voorzitter wil het allen hebben over internationaal recht en mensenrechten. Eventuele deelname aan terreur wijst hij verre van zich. Na die avond praat ik nog regelmatig met Wim Lankamp. Het is één van de weinige bestuurders van het Palestina Komitee waar een normaal gesprek mee mogelijk is.

Lees meer over het Palestina Komitee in het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" 

       

Mevrouw L.M.C. (Lieneke) Woltjer-Van der Hoeven Leonhard

De stiefmoeder van het pro-Palestijnse activisme in Nederland, mevrouw L.M.C. (Lieneke) Woltjer-Van der Hoeven Leonhard gaf al in de jaren vijftig lezingen over de Arabische wereld.

Zij inspireerde de oprichters van het Palestina Komitee, zonder er ooit lid van te worden. In het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" wordt uitgelegd waarom. 

Lieneke Woltjer vertegenwoordigt in haar eentje de romantische visie op 'De Palestijn' in Nederland. Het idee dat er een edele onaangeraakte oer-Palestijn bestaat, die beschermd dient te worden en wiens rechten in ere hersteld moeten worden. De Indiaan in het Midden-Oosten, zeg maar. Lieneke Woltjer kon zich net zo gemakkelijk gedragen als een verwend huilend meisje, als ook als een dame op stand, die het Eurabia-congres in Parijs bezocht. Lees het gehele hoofdstuk in mijn prachtboek "Vijftig Jaar Palestina Komitee"

Het kapitaal van Lieneke Woltjer wordt nu beheerd door de Leonard Woltjer Stichting, waar de oud leden en oprichters van het Palestina Komitee zitting hebben. Als je een aankondiging ziet, voor een debat of lezing waar je vrij veel voor moet betalen en waar de strekking van het thema is, dat Joden helemaal niet bestaan, dan wordt dat 9 van de 10 keer door deze illustere stichting georganiseerd.

   

De PFLP-sectie van het Palestina Komitee

Zes jaar lang heb ik gewerkt aan een boek over de terreurconnecties van het Palestina Komitee. Ik interviewde drie jaar geleden Adrie Eeken, dat is de man met de baard op de foto.Cisca Eeken, rechts op de foto, organiseerde in 1976 een reis naar Jemen, waar de deelnemers van RAF terroristen les kregen in schieten en granaatgooien.










Lees alles over de PFLP sectie van het Palestina Komitee in mijn boek "Vijftig jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen"

zie de bestelgegevens op:
facebook.com/vijftigjaarpalestinakomitee

De website "PalestinaKomitee.nl" is nu geupdate

https://palestinakomitee.nl/

Mijn website voor het boek : 

"Vijftig Jaar Palestina Komitee, ontkennen, goedpraten, meedoen" 

is nu geupdate.

Je kunt het boek in de voorverkoop voor slechts 14,95 Euro kopen.

#Palestina #Komitee #Israel #Boek #Jubileum

"Vijftig Jaar Palestina Komitee; ontkennen, goedpraten, meedoen"; nu in de winkel!

Mijn boek over het Palestina Komitee is klaar!

De afgelopen jaren heb ik vaak verteld dat ik een boek aan het schrijven was. Eindelijk is het dan zover.

Over een paar weken is het boek bij bol.com te koop voor 21,95 Euro. Voor de vrienden op dit blog lever ik het boek voor de gereduceerde prijs van 14,95 Euro (geldig tot 15 december 2019)

Lees er meer over op mijn Facebook pagina
https://www.facebook.com/VijftigJaarPalestinaKomitee

en op de website van het boek
https://palestinakomitee.nl/

De Palestijnse Natie, door Paul Lamp

Je kan heel veel rottigs zeggen over de Palestijnen en ik geef toe dat ik ook niet altijd aardig ben, maar één ding moet je ze nageven:  De Palestijnen weten hun helden te eren. Dat dacht ik ook op een koude februaridag in 2017, staande op de Dam, toen de Hamas fondsenwerver in Nederland, Amin Abou Rashed een aantal pro-Palestijnse activisten naar voren haalden en hen een onderscheiding overhandigde. Bij sommigen van hen dacht ik wel:  Wat heeft die voor de Palestijnse zaak gedaan?

Voor Paul Lamp is het raadsel van zijn betrokkenheid bij de Palestijnse zaak opgelost, nu hij een boek met de titel "De Palestijnse Natie" (ISBN 978-94-638-9536-1)" geschreven heeft. De ondertitel van dit boek is:"Hoe via een verzinsel een hoog ontwikkeld volk met zijn cultuur beestachtig vernietigd wordt". We wisten van Paul Lamp al dat hij enige tijd bestuurslid van de Gretta Duisenberg stichting 'Stop de Bezetting' is geweest. En we weten ook dat ik hem per ongeluk  met de oud -ambassadeur Jan Wijenberg, van dezelfde stichting heb verward.


 Excuus daarvoor. Maar nu hebben we de kans om alles goed te maken.

Er is iets vreemds aan de hand met het boek "De Palestijnse Natie", omdat nergens te vinden is hoe we het kunnen bestellen, zelfs niet met het ISBN-nummer. De pro-Palestijnse activisten klagen nu wel op Facebook, dat de Nederlandse media geen aandacht aan het boek besteden, maar hoe kunnen we het bestellen?

Een ander vreemd fenomeen is, dat als ik google naar de titel van het boek, ik alleen Arabische websites te zien krijg en bovendien aan moslimbroederschap gelieerde Palestijnse stichtingen. Goede raad is duur. Ik besluit Paul Lamp een email te sturen. Na enkele dagen krijg ik een negatief antwoord: "

Geachte heer Broer,
Het is niet zo verwonderlijk dat er niet zoveel publiciteit is voor mijn boek. Het boek is in drukvorm verschenen voor intern gebruik onder Palestijnen  die de Nederlandse taal meester zijn en hun sympathisanten die wat meer kennis willen vergaren over land en volk van Palestina. Ik bepaal zelf aan wie ik dit boek wil leveren. Dit boek heeft een zeer kleine oplaag.

Met vriendelijke groet
Paul Lamp

Ik heb wel eens een boek gelezen met de geheimzinnige titel: " Hoe je over boeken kan praten, die je niet hebt gelezen" en nu sta ik voor eenzelfde soort probleem, namelijk een recensie schrijven over een boek dat ik niet mág lezen. De Pro-Palestijnse beweging houdt dit boek liever voor zichzelf!

We moeten het doen met de titel, het voorwoord en bladzijde dertien, die al op Facebook zijn afgedrukt. Laten we beginnen met de titel: "De Palestijnse Natie". Zoals we weten is het begrip natie niet omomstreden. Het begrip wordt pas sinds de Franse Revolutie gebruikt en leidt niet zelden tot nationalisme. Als het territorium van een volk samenvalt met de staatsgrenzen, spreken we van een natiestaat. Niet toevallig een begrip dat door Thierry Baudet van Forum voor democratie veelvuldig wordt gebezigd.

Wetenschappers beweren bovendien dat de gemeenschappelijke historie en cultuur van een volk ook een verzinsel kan zijn. Dit toepassende op de Palestijnse Natie, moeten we constateren dat er wel sprake van een groep mensen met gemeenschappelijke kenmerken, zoals taal, religie en verleden is, maar dat die kenmerken zich niet duidelijk onderscheiden van Jordaniërs of Syriërs. Bovendien is er geen sprake van een Palestijnse staat, of we moeten de kleine stukje autonoom gebied op de Westelijke Jordaanoever en Gaza als een staat beschouwen. De titel is dus al omstreden.

De ondertitel doet onze wenkbrouwen fronzen. "Hoe via een verzinsel een hoog ontwikkeld volk met zijn cultuur beestachtig vernietigd wordt". In deze ondertitel zit een hinderlijk pleonasme: als er sprake is van cultuur, dan is dat een kenmerk dat een volk definieert. Het volk wordt dus volgens Paul Lamp beestachtig vernietigd, en daarmee ook zijn cultuur. Bovendien is het hinderlijk dat Paul Lamp de conclusie van zijn boek al op de titel weergeeft. Er is dus sprake van een Palestijnse Natie, maar die wordt ook al weer gelijk vernietigd. Beestachtig vernietigd, nog wel. Het slachtofferschap ligt op de loer.



Bij het lezen wordt al gauw duidelijk wat Paul Lamp bedoelt met het Palestijnse Volk, en de historie van 4000 jaar. Hij laat voor het gemak de ontstaansgeschiedenis van de Filistijnen samenvallen met het begin van het het Palestijnse volk. Helaas staan er in het voorwoord geen noten om deze bewering te controleren.

Wetenschappers die zich met de mythes rondom natievorming bezighouden beweren toch al dat mythes en verzinsels gebruikt worden om een groep mensen in een land tot eenheid te smeden. Denk aan de Nederlandse mythe van de Batavieren die bij Lobith het land binnenkomen, of de wolven Romulus en Remus, die aan de oorsprong van de Italiaanse natie staan. In dat opzicht kunnen de Filistijnen er ook nog wel bij, ook staat in de Wikipedia dat dit volk in de loop der tijd verdwenen is.

Waar ik wel bezwaar tegen maak is, dat de Bijbel in dit voorwoord als zijnde een geschiedenisboek wordt genoemd. De Bijbel vertelt een religieuze waarheid, maar mag niet als geschiedenisboek worden gezien. Of dacht je werkelijk dat God de aarde en alles dat er op leeft in zes dagen geschapen heeft?  Als Paul Lamp in het begin schrijft, dat hij de eerste is die de geschiedenis bij de Palestijnen laat beginnen, dan moet hij zich afvragen hoe dat komt. Misschien zijn er nog oudere culturen, de Egyptische of Mesopotamische bijvoorbeeld.

Zolang we over de mythes rond Filistijnen lezen is er nog niets aan de hand. Iedereen heeft het recht zijn eigen ontstaangeschiedenis bij elkaar te sprokkelen, zich daarbij baserende op een roemrucht verleden. Als we echter in de huidige tijd aankomen, 1922 namelijk, dan moet de informatie wel correct zijn en de beweringen voorzien van noten. Paul Lamp beweert hier dat er in 1922 een door de Volkenbond erkende staat Palestina is ontstaan. Daar gaat hij de mist in.

Het gaat hier over: "Het Mandaatgebied Palestina, of Brits Mandaat Palestina, was een A-mandaat van de Volkenbond dat toevertrouwd werd aan het Verenigd Koninkrijk, gecreëerd na de Eerste Wereldoorlog toen het Ottomaanse Rijk in 1920 gesplitst werd bij de Vrede van Sèvres. In Klein-Azië werden vier mandaatgebieden gevormd. De Britten beheersten de mandaatgebieden Palestina en Mesopotamië (het huidige Irak), de Fransen Libanon en Syrië. Het Mandaat eindigde op 15 mei 1948. (Wikipedia)

Het gaat dus niet om een zelfstandige staat, maar om een Brits mandaat. In 1947 wordt het verdelingsplan van de Verenigde Naties door de Arabieren afgewezen, zodat er in 1948, na het terugtrekken van de Britten, een burgeroorlog tussen Joden en Arabieren ontstond. Deze burgeroorlog duurt in principe nog steeds voort, ook als is de staat Israel al 71 jaar oud.

Paul Lamp noemt de claim van de Joden op het gebied 'absoluut absurd' en dat mag hij vinden. Het is een mening, naast die van vele anderen. De Palestijnse staat te baseren op de geschiedenis van de Filistijnen van 4000 jaar geleden is natuurlijk net zo absurd, maar dat is natuurlijk weer mijn eigen mening.

Er is echter een aspect dat ik hier bij deze beperkte recensie wil aanhalen. Paul Lamp is nogal close met de heren van de Palestijnse Gemeenschap van Amin Abou Rashed. Deze stichting is nauw gelieerd aan Hamas en de moslimbroederschap. Met de komst van Hamas is een fanatiek religieuze component in de Palestijnse bevrijdingsstrijd binnengeslopen. Hamas heeft namelijk geen nationale- , maar religieuze doelen. Het gehele gebied van het vroegere mandaat Palestina zou onder islamitisch beheer moeten komen. Een Palestijnse staat met beperkt grondgebied, bijvoorbeeld de westelijke Jordaanoever en Gaza, is voor Hamas uit religieus oogpunt niet acceptabel.
   

Schrijvers als Paul Lamp met verhalen over de ontstaansgeschiedenis van Palestina worden door  fanatieke moslimbroeders hooguit als nuttige idioten beschouwd. Zij streven zelf een islamitische oemma na in alle gebieden waar ooit de Islam geregeerd heeft.

Ik hoop het boek toch nog te mogen ontvangen. Niet zo bang voor Keesjemaduraatje zijn!

HALT tentoonstelling in de TAC, Eindhoven

Het is misschien de laatste kans een artistieke tentoonstelling in het Temporary Art Centre te Eindhoven te bezoeken. Krantenberichten lezende, weet ik dat er geen stroom- en gasrekeningen meer worden betaald en dat de stad andere plannen met deze grond tegenover het PSV-stadion heeft. De laatste tijd wil de gemeente Eindhoven nog al graag hele hoge woontorens bouwen. (zie noot onderaan)

Als ik dan op een 'boycot Israël' website moet lezen dat '11 opkomende kunstenaars uit Nederland en Palestina hun visie op kolonialisme en postkolonialisme presenteren', ben ik toch wel benieuwd. Welke kunstenaars zijn dat en hoe brengen ze het thema Israël in verbinding met kolonialisme?

Aan de buitenkant van het TAC-gebouw is niet te zien dat hierbinnen een artistieke post-koloniale strijd wordt gevoerd. Als ik echter de lange gangen van het gebouw doorloop, zie ik eerst de BDS-activiste Sonja Zimmermann. Ik groet haar vriendelijk, tenslotte hebben we een gemeenschappelijk themagebied. Daarna bestel ik een koffie bij de bar en loop daarbij de vredesactiviste Jose van Leeuwen recht in de armen. Ook van haar kant geen greintje sympathie. Dat kan nog een gezellige avond worden.

Mijn designer-zoon zal mij door de tentoonstelling begeleiden. Het eerste kunstwerk ligt direct bij de deur en bestaat uit een verzameling negerfiguren uit het stripboek "Kuifje in Afrika". Het is niet mogelijk de zaal te betreden, zonder op een neger te trappen. Het doet mij een beetje denken aan de universiteit van Teheran, waar Israëlische vlaggen direct achter de deur liggen. Het is de bedoeling daar op te trappen.



Mijn zoon voelt zich door de opstelling van spreekballonen en uitgeknipte stigmatiserende stripfiguren aangevallen en geprovoceerd. "Het is een stripboek uit 1931 en nu wil de kunstenaar ermee bewijzen dat wij racist zijn. Terwijl alle mensen tegenwoordige weten dat het hier om stereotiepe voorstellingen van de neger gaat. Wat willen ze nu bewijzen?" Ik vertel hem dat ik ben opgegroeid met stripboeken van "De generaal", waarin mensen in Afrika steevast worden uitgebeeld als kannibalen die zendelingen in een grote pot kokend water gooien. Daarom heb ik er geen moeite mee als dit soort stereotiepen en clichés aan de kaak worden gesteld.

Intussen neemt beroepsactiviste José van Leeuwen, die niet met mij wil praten, nadat ze mij een buurthuis in de Spaarndammerbuurt heeft uitgegooid, van achter foto's van mij en zet die op facebook. Dat is haar manier van communiceren, mijnheer.

Opvallend detail van de tentoonstelling is, dat de makers van te voren niet bekend hebben gemaakt, wie de financiers en de meewerkende bedrijven van de tentoonstelling zijn. Dat zijn o.a. de A. M. Qattan Foundation uit Rammalah, de Lutfia Rabbani Foundation, Docp en Cultuur Eindhoven. Misschien durven de organisatoren de namen van deze geldschieters niet op de website te zetten, bang om met een BDS-actie in verband gebracht te worden. Je mag er echter vanuit gaan dat de financiers toch waar voor hun geld willen krijgen.

De kwaliteit van de getoonde kunstwerken is hoog. De makers gaan uit van hun eigen leefwereld en geschiedenis en zetten die ervaringen en gevoelens om in kunst. De gebruikelijke flirt met terroristische helden blijft geheel achterwege in deze tentoonstelling. Een kunstenaar heeft een koffiepot in de vorm van een machinegeweer gemaakt. Misschien wil hij hiermee tot uitdrukking brengen, dat Arabische mannen in Libanon liever met elkaar koffie zitten te drinken, dan met een machinegeweer de grens met wat zij 'Palestina' noemen, over te steken. We weten het niet.

De Arabische kunstenares Marah Zouabi toont op de tentoonstelling een film, waarin twee jonge vrouwen op een stoep in Libanon zitten en over hun familie praten. Een oud-oom van de vertelster is in 1948 op de grens tussen mandaatsgebied Palestina en Libanon vermist geraakt. De reden of oorzaak wordt niet verder gethematiseerd.

We gaan naar een zijruimte van de tentoonstelling. Er worden video's van marcherende blanke Amerikanen in de jaren zestig getoond. Ik zeg tegen mijn zoon: "In het denken van de antiracisten is het altijd de ander die racist genoemd wordt." Je zou ook eens bij jezelf te raden kunnen gaan en je afvragen welke post-koloniale gedachtes jezelf hebt.

Vreemd genoeg is het thema kolonialisme in de tentoonstelling geconcentreerd op twee volkomen verschillende opvallende thema's: namelijk 'Palestina' en 'Zwarte Piet'. Iemand als Gloria Wekker, die vandaag in de TAC een lezing houdt of Sylvana Simons, zullen ongetwijfeld uit kunnen leggen dat deze twee thema's heel erg bij elkaar horen, maar het gemiddelde kunstzinnige publiek van Eindhoven heeft hier toch wel enige uitleg bij nodig.

Waar de Arabisch/Libanese kunstenaressen in zichzelf gaan en zich afvragen wat het thema vluchteling en 'Heimatvertriebene' met henzelf doet, dit verwerkende in kwalitatief hoogwaardige kunst, hebben de 'Zwarte-Piet-kunstenaars' zich er gemakkelijk vanaf gemaakt. Een paar opruiende afbeeldingen van Jerry Affriye (Knowl'dge Cesare) en demonstraties maakt nog geen kunst. Dat het thema met kolonialisme te maken heeft moet ook nog uitgelegd worden.

We krijgen lekker zoet gebak van de organisatoren en er wordt een life performance vanuit The Student Hotel via Skype uitgezonden. Dan komen we al weer aan het einde van een geslaagde avond. De ondersteundende activisten Jose en Sonja zijn dan al lang weer naar huis. Teleurgesteld dat 'het Lijden van het Palestijnse Volk' en 'De Bezetting' slechts zeer terloops aan bod is gekomen en dat de boycot van Israël door deze tentoonstelling geen stapje dichterbij is gebracht. 

Reactie van TAC Eindhoven: De energierekening zal spoedig worden betaald. Zie ook de reactie in het ED

           

De grijstonen van Een Ander Joods Geluid

Voor de radicale dogmaticus zijn genuanceerdheid en grijstonen uit den boze. Je kan kiezen tussen de absolute waarheid en de juiste leer en dan zit je goed. Kies je voor de andere kant, dan ben je dus slecht, een verrader en een afvallige. Voor de omlaag gevallen 'journalist' Stan van Houcke zijn de fronten duidelijk. Je bent voor of tegen de Verenigde Staten. In het verlengde van dit standpunt. ben je ofwel een zionist, ofwel je wijst het bestaan van Israël geheel af. Grijstonen en nuances zijn, in zijn denken, niet mogelijk.

De moeder aller Palestinos in Nederland, Anja Meulenbelt, vat de discussie over de staat Israël samen in drie paradigma's. Paradigmaatje één houdt in, dat je door dik en dun Israël steunt, zoals vijftig jaar geleden nog 80% van de Nederlandse bevolking deed. De Mammoetwet was nog niet ingevoerd, de kinderen leerden nog taal en rekenen op school en de bromsnor was nog de baas op straat.

Paradigmaatje twee, waar de linkse dogmatici dus een enorme hekel aan hebben, ziet ook nog genuanceerde andere belangen, zoals bijvoorbeeld de situatie van Arabische vluchtelingen en de democratische rechten in een seculiere staat. Als laatste paradigma noemen we paradigmaatje drie, waar de Palestijnen en de met hen verbonden terreurorganisaties het gehele gelijk aan hun kant hebben. Dat is zeg maar het standpunt van Stan van Houcke , Sylvana Simons en Anja Meulenbelt.

We gaan terug naar het jaar 2000 als Stan van Houcke samen met Anneke Jos Mouthaan van Een Ander Joods Geluid naar Gaza reist en verslag doet van de rellende Palestijnse jongeren. Het moment van pro-Palestijns activisme door Stan van Houcke kunnen we op de dag nauwkeurig situeren, namelijk als er kogels inslaan, vlak bij het hoofd van Stan en als een Palestijnse jongen wordt geraakt.

In die periode begint ook zijn vriendschap met andere leden van EAJG, zoals de hoogleraar Evelien Gans. Ze kennen elkaar nog uit de kraakbeweging. Stan van Houcke is stadreporter en Evelien Gans woont in het Blassius blok.

Ook al kent Stan van Houcke de mensen achter deze pro-Palestijnse groep, toch wringt er iets. EAJG erkent namelijk het bestaan van de staat Israël, met die toevoeging, dat het in hun ogen een seculiere staat voor iedereen moet worden. Bovendien is het officiële standpunt van EAJG dat alleen producten van de bezette Westelijke Jordaanoever geboycot mogen worden, en dus geen producten uit heel Israël.

Je mag er van alles van vinden. Noem het naiëf of niet doordacht. Dat is nu eenmaal het standpunt van EAJG. Grijstonen.

Sind een paar weken voert Stan van Houcke een heftige campagne, recht op de persoon, tegen Daphne Meijer en Jaap Hamburger van EAJG. De argumenten en methodes die hij daarbij gebruikt gaan ver over de schreef. Het is wel grappig. Daphne Meijer heeft een jaar geleden nog een congres “Shrinking Spaces” met Shawan Jabarin (Al Haq) in Den Haag helpen organiseren. Althans daartoe opgeroepen. Ze staat volledig aan de kant van de Palestijnen. Het is een keurige Groenlinkse dame uit Amsterdam-Oost. en toch wordt ze nu door Stan van Houcke helemaal kaltgestellt.

Alle antisemitische sentimenten worden door Stan van Houcke uit de kast gehaald. Je gelooft gewoon je ogen niet, als je bedenkt dat deze man gewoon voor de VPRO gewerkt heeft. Zo beschrijft hij Hans Knoop, Daphne Meijer en Jaap Hamburger consequent en in tien artikelen als "Zionistische Meute". Als hij aan Daphne Meijer vraagt wat haar niet bevalt in het artikel van Dimitri Verhulst Hulst in De Morgen geeft ze nog netjes antwoord, het is tenslotte toch de grote held van links, Stan van Houcke: "Het geschmier met de neus van Serge Gainsbourg bevalt me niet. Dat is een antisemitische troop die Verhulst echt heeft opgegraven uit een diep graf, zo vervelend en ouderwets. En de negatie van het verschil tussen Joden en Israëli's."

Deze discussie is het begin van een wekenlange schmiercampagne tegen de aanhangers van EAJG, die tot de dag van vandaag doorgaat.

Stan van Houcke: "En verdomd als het niet waar is, er is altijd wel een maffe exponent van het uitverkoren volk die via een ingewikkelde kronkelredenering er heilig van overtuigd is dat van welke kritiek dan ook een gaslucht opstijgt, en de weg vrijmaakt naar een tweede Holocaust."

Intussen blijft Daphne Meijer gewoon antwoord geven, maar dan wordt Stan van Houcke echt gemeen, als hij namelijk de loyaliteit  van Daphne ter discussie gaat stellen: "(...) volgens de regels van de nederlandse taal ben jij joods, met een kleine letter, omdat jouw nationaliteit nu eenmaal Nederlander is. dat je een dubbele loyaliteit hebt, is jouw goed recht, maar taalkundig blijf je een joodse dame."
    
Het is dat de linkse VPRO-journo van Houcke het allemaal schrijft, maar uit de mond van een lid van Identitair Verzet of een andere populistische stroming zou het hoogst verdacht zijn en tot ophef leiden.

Gelukkig schetst even later Stan van Houcke wat de achtergrond van dit hele spektakel is, namelijk dat Daphne Meijer in 2010 hem heeft toevertouwd, dat "Onder Joden de liefde' voor Israël  diep en onvoorwaardelijk is, dieper misschien dan de liefde voor Nederland." Dat is gewoon een observatie van Daphne, maar voor Stan is het een 'foute mening'.

Dat de leden van EAJG dapper weerstand bieden  en met elkaar solidair zijn, dat bevalt Stan van Houcke ook niet.  Stan is wel voor solidariteit, maar alleen als het om dappere boeren uit de derde wereld gaat. Als hij zelf de wind van voren krijgt reageert hij als volgt: "De ergernis dat een goj zich bemoeit met wat in eerste instantie als een puur joodse zaak wordt beschouwd? Het zou me niet verbazen, aangezien onder joodse westerlingen de kwestie Israel als een tribale aangelegenheid wordt ervaren die onvermijdelijk heeft geleid tot allerlei onderling sektarische opvattingen."

Voor een sektarische fundamentalistische dogmaticus als Stan van Houcke is het van belang, dat linkse mensen en zeker mensen die samen met hem in een smoezelig kraakcafé hebben gezeten en zich door hem onzedelijk hebben laten betasten, de staat Israël in zijn geheel afwijzen. Het liefst daarna nog plat op de grond gaan liggen. Hij verwijt Daphne Meijer dan ook: "Het hypocriete van een zioniste als Daphne Meijer is dat zij het doet voorkomen alsof er een zionisme bestaat met een menselijk gezicht. Dit weerhoudt haar niet om af te zien van haar recht op terugkeer, dat het huidige Joodse regime in Israel met optimaal geweld in stand houdt." Opnieuw dus, het verwijt van gebrekkige loyaliteit. Het is Dreyfuss all over again. En door het bord voor zijn kop, ziet hij het zelf niet eens.

Er worden nieuwe woorden in stelling gebracht, omdat Stan van Houcke het pleit nog steeds niet kan winnen. Tijdens mijn onderzoek naar het Palestina Komitee, heb ik gemerkt, dat de Joden in Nederland vaak "emotionele sentimentaliteit" wordt toegedeicht. En dan heb ik het over de linkse intellectuele Grachtengordelelite, die dit zegt. Stan van Houcke doet dit als volgt: "

"Vandaar dat ik me intuitief verzet tegen elk tribaal gevoel, het sentiment waarop het zionisme is gebaseerd. Ik stel dit omdat inmiddels een tweede bestuurslid van Een Ander Joods Geluid via Facebook haar woede heeft geuit over mijn kritiek op de zionistische banalisering van de werkelijkheid."

Alles is al gezegd. Stan van Houcke heeft het voorgoed verbruid bij de redelijke genuanceerde EAJG, dat denkt in grijstinten. Dan komt het thema 'fascisme' eindelijk uit de kast. De staat Israël wordt vergeleken met 'fascisme'. Daarmede de aanhangers van het zionisme, waar hij ook Daphne Meijer en het EAJG toe rekent, ook bij de fascisten te scharen. Het is dat Stan van Houcke zo'n slappe laffe zak is, anders zouden we ons nog zorgen moeten maken.

De Boekenplank van Keesjemaduraatje

Nu willen jullie zeker ook wel weten welke boeken er op mijn boekenplank staan.
Vandaar dit filmpje uit 2008, opdat wij niet vergeten:

De kakkerlak

Diverse voorbeelden van genocide en massamoord, zijn te noemen, waarbij de slachtoffers werden vergeleken met kakkerlakken of ander ongedierte. De massamoord op de Tutsi's in Ruwanda (1994) werd voorafgegaan door oproepen op de radio, waarbij de kreten "Dood! Dood! De graven met kakkerlakken zijn nog maar halfvol! Haast jullie en vul ze allemaal!", werden geslaakt.
Bekend is ook de nazi-propagandafilm "Der Ewige Jude" waarin Joden als krioelende ratten worden afgebeeld. Voor de massamoord op Armeniërs werden soortgelijke dehumaniserende vergelijkingen gemaakt.

Het is dan ook verbazingwekkend, dat een pro-Palestijnse demonstrant zonder problemen, op de Dam in Amsterdam, een Israëlische vlag met daarop kakkerlakken afgebeeld, mag laten zien. Tenslotte is Israël een met Nederland bevriend land en is de associatie met ongedierte, zeker in het licht van de geschiedenis, abject.

Nog meer verbazing wekt het tonen van de Davidsster in de vlag van Israël, waar een hakenkruis doorheen is getekend. Het hakenkruis is op zich al een verboden haatdragend symbool en dan ook nog in combinatie met de Davidsster, toont niet alleen onbeschoftheid, maar is gewoon verboden. De Europese regels laten het vergelijken van de Israëlische staat met het nazi-regime ook niet toe. Dit wordt als zijnde antisemitisch beschouwd.

Wie schetst onze verbazing als we horen dat deze Palestijnse demonstrant, Robert Willem van Norren, geheel vrijuitgaat. Op de website Rechtspraak staat de gehele rechterlijke uitspraak te lezen.(26.03.2019-Publiek vertoon van davidsster met hakenkruis of kakkerlak strafbaar?)

Aangezien Robert Willem van Norren voor deze vergrijpen niet wordt aangeklaagd, heeft Michael Jacobs hoger beroep aangetekend. Daarover staat dit te lezen:

Klager (Michael Jacobs -KB) heeft aangifte gedaan van opruiing, belediging, groepsbelediging, haat zaaien en grens-overschrijdend gedrag omdat beklaagde op 29 juni 2017 op de Dam te Amsterdam heeft gedemonstreerd waarbij een Palestijnse vlag werd vertoond, anti-Israël leuzen werden geroepen en door beklaagde achterop zijn scoot-mobiel een afbeelding van een Israëlische vlag met daarin verwerkt een hakenkruis is getoond.

Klager heeft in zijn aangifte verklaard dat hij zich, mede vanwege zijn familiegeschiedenis, persoonlijk beledigd voelt om een afbeelding waarin een davidsster en een hakenkruis waren gecombineerd te moeten waarnemen.

Geen vervolging

Toch zal het hof geen bevel tot vervolging geven. Beklaagde heeft in raadkamer verklaard dat hij van de afbeelding van de Israëlische vlag met een hakenkruis geen gebruik meer maakt of zal maken omdat ook hij beseft dat hiermee veel mensen, zeker van joodse afkomst, worden gekwetst. Hetzelfde geldt voor de afbeelding van de Israëlische vlag met een kakkerlak erop.

Er zijn op dit moment geen aanwijzingen dat beklaagde toch in herhaling zal vervallen. Het hof is onder deze omstandigheden van oordeel dat een vervolging van beklaagde onvoldoende toegevoegde waarde heeft.

De achtergrond van dit verhaal is, dat de inmiddels overleden pro-Palestijns activiste Margriet Teders, over de Davidsster met het hakenkruis heeft geklaagd, ook vanwege haar familieachtergrond.

Nederlandse Rechtstaat

Hoe moeten we nu het afwijzen van het beklag van Michael Jacobs interpreteren? Vindt de rechtbank het een goed idee om met kakkerlakken op een Israëlische vlag te demonstreren? Is opeens het hakenkruis een toegestane publieke uiting?

Volgens mij is de eenmaal ingeslagen weg, het niet willen vervolgen van Robert Willem van Norren, belangrijker voor de rechtbank, dan het erkennen van de tot haat en moord leidende symbolen. De rechtbank wil gewoon Michael Jacobs geen gelijk geven. Terwijl hij wel gelijk heeft. 

Opvallend is ook, dat als argument wordt ingebracht, dat Robert Willem van Norren het niet meer zal doen. Dat is blijkbaar voor dit soort vergrijpen in Nederland reden om iemand niet te vervolgen. Intussen heeft de aangeklaagde een Facebookpagina met de naam "Humans against Zionism" opgericht, waar hij opnieuw het dehumaniserende karakter van zijn acties demonstreert.