The Rights Forum papers

Loop ik op straat, in de gezellige Eindhovense 'aandachtswijk', met pas geschilderde vensters en een vernieuwde kinderspeeltuin, en vraag aan een willekeurige voorbijganger of hij/zij/het ooit gehoord heeft van "The Rights Forum", dan worden er verbaasde blikken op mij geworpen. De mensen in Eindhoven hebben wel andere zaken aan hun hoofd, dan het respecteren van "Internationaal Recht". Vraag ik echter of mijn buurman of hij weet wie Dries van Agt is, dan komt er iets met een Molukse treinkaping of iets over een Ariër. Dries van Agt kennen ze nog wel en misschien ook dat hij 'iets met Palestijnen doet.'

Door de onbekendheid van The Rights Forum, de stichting van Dries van Agt, aarzel ik erover te schrijven. Waarom aan de grote klok hangen, dat er een stichting is, waar oud-politici als Hedy d'Áncona, Laurens Jan Brinkhorst, Hans van den Broek, Klaas de Vries en Jan Pronk in de raad van advies zitten. De stichting heeft als missie zich voor "een rechtvaardig en duurzaam Nederlands en Europees beleid ten aanzien van de kwestie Palestina/Israël in te zetten. Alleen als dat beleid gebaseerd is op respect voor het internationaal recht en de mensenrechten, wordt effectief bijgedragen aan vrede tussen Israëli’s en Palestijnen." 

Ondanks de onbekendheid van The Rights Forum, heeft deze lobbygroep of denktank, of hoe je het wilt noemen, invloed op de politiek. In documenten, die door WOB-verzoeken zijn vrijgekomen, staat de gehele communicatie van The Rights Forum met het Ministerie van Buitenlandse Zaken beschreven. Nu blijkt duidelijk dat de oud-politici de politieke netwerken gebruiken om bij ambtenaren op bezoek te gaan en te proberen het Nederlandse buitenlandse beleid in een voor Israël ongunstige richting te duwen.

Het is verbazingwekkend, dat een oud-minister, die lid is geweest van een kabinet dat Israël, zelfs met wapens, steunde, zich na zijn ambtstijd omdraait in een anti-Israël houding. Ik heb het echter ook in een andere richting meegemaakt, toen Frans Timmermans zich in de Amsterdamse CREA op een negatieve manier over het Heilige Land uitliet. Bij die gelegenheid vergeleek Timmermans de Palestijnen met Wolga-Duitsers. Enkele weken later was Fransje Minister van Buitenlandse Zaken geworden en draaide als een blad om de boom. Het is dus van belang bij politici te kijken naar wat ze doen en dat wat ze zeggen met een korreltje zout te nemen.

The Rights Forum papers

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken ontving een WOB verzoek over alle communicatie tussen 2009 en 2020 van The Rights Forum met het Ministerie.  Zouden de ambtenaren van BUZA twee handen op één buik met de verdedigers van “Internationaal Recht in het Midden-Oosten” zijn? We zijn benieuwd.

Het oudste bericht dat openbaar werd, dateert al van november 2012. Frans Timmermans is net Minister van Buitenlandse Zaken geworden. De brief is duidelijk geschreven door Dries van Agt zelf, want geschreven vanuit Nijmegen. "Dierbare Excellentie", schrijft Dries, "Het doet mij deugd je dit keer als ambtsdrager te mogen aanspreken" (…) “Graag zouden wij in vertrouwelijkheid met jou van gedachten willen wisselen.” (…) “"Dierbare Frans, wil je ervoor zorgen dat ook Nederland dan een positieve stem uitbrengt [voor erkenning van de Palestijnse staat door de VN]. Wellicht zal de coalitiepartner de voorkeur geven aan een andere stemgedrag. Hou dan je rug recht en stem in overeenstemming met de positie die je in de Tweede Kamer hebt ingenomen"

Wie is oud-premier Dries van Agt eigenlijk wel, om namens de Palestijnen aan een Nederlandse minister om erkenning van een niet-bestaande staat te pleiten? Na zijn politieke carrière is Dries een keer uitgenodigd naar de Westelijke Jordaanoever te komen en daar is de vlam overgeslagen. De stichting "The Rights Forum” werd opgericht om een bijdrage aan de oplossing van het Midden-Oostenconflict te leveren. In de praktijk komt die bijdrage er meestal op neer, dat de staat Israël, vanwege vermeende schending van Internationaal Recht wordt bekritiseerd en de terreuracties van de Palestijnen worden genegeerd. Tijdens een lezing van Dries van Agt vroeg ik hem naar de misdaden van Yasser Arafat, waarop hij luchtig antwoordde:  “Dat is ook een boef”.

Dries heeft in de Raad van Advies van zijn stichting, meerdere oud-politici opgenomen. Op zich is het een prestatie te noemen dat de keurige Hans van den Broek en Laurens Jan Brinkhorst, respectievelijk oud-Minister en oud-staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, zich voor dit karretje hebben laten spanen. Andere oud-politici in de raad van advies, Jan Pronk, Klaas de Vries en Hedy d’Ancona, wekken minder verbazing, omdat zij zich al eerder met controversiële buitenlandse thema’s bezig hebben gehouden.

The Rights Forum heeft een methode van werken, die geheel in het verlengde van de ervaring van de leden van het bestuur en de raad van advies ligt. Door middel van brieven, gesprekken en besloten forumdiscussies, wordt geprobeerd het Nederlandse Buitenlandse beleid in een anti-Israël richting te duwen. Daarin verschilt The Rights Forum in hoge mate van het Palestina Komitee, dat veel meer uit de studentenbeweging en later derde wereldbeweging is ontstaan. Demonstraties, protestbijeenkomsten en openbare forumdiscussies, zijn de daar gebruikte methodes. 

Nog een ander verschil tussen The Rights Forum en overige pro-Palestijnse actiegroepen is, dat er in de club van van Agt geen enkele Arabier voorkomt. Je kan je ook afvragen:  “Waar bemoeien ze zich mee? “ , maar dat kunnen heel veel Nederlandse actoren in het Midden-Oosten discours, inclusief ik zelf, zich afvragen.

The Rights Forum probeert dus door gesprekken en brieven aan het ministerie van Buitenlandse Zaken invloed op het Midden-Oostenbeleid te krijgen. Zo wordt er een brief aan Minister Blok geschreven  met een briefhoofd, dat voorzien is van de logo's van Kairos Sabeel, DocP en Een Ander Joods Geluid, naast dat van The Rights Forum. De brief is ook ondertekend door deze vier organisaties. Er staat geen datum bij, maar het thema van de brief is 'annexatieplannen van premier Netanyahu'. Dat is dus vrij recent. Het is onvoorstelbaar dat de minister zich door een paar actiegroepen, zoals EAJG of DocP zou laten beïnvloeden. We mogen toch hopen dat de Nederlandse overheid zich aan de afspraken binnen de Europese Unie houdt!

De volgende brief gaat over het uitstel van een bezoek aan het Ministerie, vanwege Corona. Het gespreksonderwerk zou "BZ over MOVP" (Midden Oosten Vredesproces) zijn. The Rights Forum wil iets doen aan de bestrijding van Corona in Libanon. Het geld zou via het Rode Kruis gechanneld kunnen worden. Het Ministerie antwoordt dat er al een miljoen extra wordt uitgetrokken.

Het gesprek in maart 2020 had over de "Deal of the Century" van Donald Trump moeten gaan. Opvallend detail is, dat een organisatie als The Rights Forum zo uitgebreid protesteert tegen een vredesvoorstel, wat de Deal Of The Century tenslotte is. De minister laat echter weten dat hij niet apart op The Rights Forum gaat reageren, omdat hij dat al in de Tweede kamer heeft gedaan. 

Een ambtenaar van het ministerie overweegt om te spreken op het 'Henry Veldhuis -symposium' in Culemborg, dat door The Rights Forum en Kairos Sabeel wordt georganiseerd. Het congres dat op 4 april 2020 plaats had moeten hebben, heeft als titel:  “Palestine: a wall of silence”. Er hadden workshops met de thema's mensenrechten, annexatie, cultuur (voices of Palestine), Christendom en Israël moeten plaats vinden.

Er wordt in de geopenbaarde stukken een uitnodiging aan Minister Kaag om te komen spreken, gevonden.

Op  7 febr 2020 wordt er een open brief geschreven waarin vooraanstaande oud-politici, hoogleraren internationaal recht en andere betrokkenen aan de minister het volgende vragen:

Een meer actieve Nederlandse en Europese inzet met betrekking tot Israël - Palestina en "de Palestijnse staat moeten erkennen op basis van de grenzen van 1967, en andere Europese landen die nog niet tot erkenning zijn overgegaan oproepen hetzelfde te doen. Tevens moet Nederland expliciet afstand nemen van het plan-Trump en zich in EU-verband hard maken dat ook de Europese Unie daarvan afstand neemt.

Bedrijfsactiviteiten met Israëlische nederzettingen en instellingen in bezet gebied moeten in Nederland en Europa als economisch delict worden beschouwd. Handelspolitieke en andere economische sancties tegen Israël zelf moeten net zo vanzelfsprekend op de Europese politieke agenda komen als andere EU-sancties tegen ernstige schendingen van de rechtsorde.

Nederland moet in Europees verband niet achteraan, maar voorop lopen om politieke actie te ondernemen tegen deze ontsporing van de internationale rechtsorde."

Daarmee maken The Rights Forum en met hen de ondertekenaars, zich schuldig aan het steunen van de BDS beweging. Er is eigenlijk, door het openbaarmaken van de brief geen vesrchil meer tussen de BDS beweging en The Rights Forum.

Op 19 sept 2019 schrijft een ambtenaar van BZ: "We waarderen jullie betrokkenheid bij de situatie in Gaza en nemen de petitie graag binnenkort op hoogambtelijk niveau in ontvangst."

Op 24 september 2019 blijkt dat The Rights Forum twee petten op heeft:

"Bij deze een tweede mail van mij vandaag. Deze mail komt niet direct vanuit mijn hoedanigheid als [...] van The Rights Forum maar als deelnemer aan de Palestijnse Kinderrechtencoalitie. Zoals je mogelijk weet vormen Warchild, Defence for Children, Gate48, Een Ander Joods Geluid, Palestine Link, Kairos Sabeel en The Rights Forum de Palestijnse Kinderechtencoalitie. "

Eindelijk mogen de bestuursleden van The Rights Forum naar Minister Kaag en geven bij deze gelegenheid meteen een sneer naar het CIDI.

"Mede namens mijn drie “partners in crime”, wil ik u bij deze laten weten dat wij graag ingaan op uw aanbod om op 14 november a.s. tijdens een lunch op het ministerie met minister Kaag van gedachten te wisselen. Daarnaast zou ik u willen vragen of onze collega’s [...]ook bij deze ontmoeting met minister Kaag aanwezig zouden mogen zijn. Beide heren (het CIDI heeft bij het afwijzen van gasten blijkbaar geen rekening gehouden met gender balance) stonden ook op de oorspronkelijke gastenlijst maar konden vanwege andere verplichtingen niet bij de bijeenkomst in het Mauritshuis aanwezig zijn."

Passieve inbreng
Op een gegeven moment proberen de leden van The Rights Forum de ambtenaren van BZ tot deelname aan de "Expert Meeting UN Resolution 2334" te bewegen. Aangezien de ambtenaren door deze directe betrokkenheid bang zijn om koude voeten te krijgen, wordt van een passieve deelname geproken. Ze zullen toevallig aanwezig zijn, zonder op de sprekerslijst te staan.

"De opzet van de expert meeting laat inderdaad passieve deelname van vertegenwoordigers van het Ministerie van Buitenlandse Zaken toe. Uiteraard is het de bedoeling dat juridische en politieke vertegenwoordigers met elkaar in discussie zullen gaan over VN-resolutie 2334 en de implicaties daarvan. Actieve inbreng van vertegenwoordigers van het Ministerie is derhalve uiteraard altijd mogelijk en welkom. Maar ook een passieve deelname is prima. Het lijkt mij zeer nuttig als het Ministerie in ieder geval aanwezig is."

Door de 'expert meeting', die uiteraard geheel buiten de publieke opinie gebleven is, plaatst The Rights Forum zich geheel in de actiebereidheid van de BDS beweging. Ze doen namelijk een poging de boycot tegen Israël op gang te brengen. De titel van de conferentie is: "Are The Netherlands and Europe ready for another 'Irish Bill' ? "

Onderwerp van discussie zal met name zijn: De VN Veiligheidsraad Resolutie 2334, de naleving van de verplichtingen van internationaal recht, verplichtingen van derde staten en de “Irish Bill”.  Daarin zullen met name ook de mensenrechtensituatie in Gaza en de Westbank, de nederzettingen en het American Peace Plan aan de orde komen. De keynote speech zal worden gevolgd door een vijftal plenaire discussie rondes. Tussendoor zal voor een lichte lunch worden gezorgd.

Een ambtenaar antwoordt met "In dat geval geef ik me graag op als deelnemer. Ik begrijp dat discussie met input van BZ wenselijk is maar ik hou liever een enigszins ‘low profile’ gezien de gevoeligheid van de kwestie. Vriendelijke groet en tot dan,"

Minister Stef Blok reageert over het algemeen terughoudend op de pogingen tot contact door The Rights Forum. Minister Sigrid Kaag wil dan nog wel een keer lunchen, maar daar blijft het toch bij. Hoe anders was dat contact tijdens de periode dat de PvdA meeregeerde. Dat toont de brief aan PvdA-minister Bert Koenders op 13 november 2015:

"Beste Bert,
op 2 november spraken we elkaar in vertrouwelijkheid over de kwestie Israël/Palestina. Mede namens [...] wil ik je voor dat openhartige en plezierige gesprek hartelijk danken. "

Andere opmerkingen in de brief:
"Je engagement op dit dossier stellen we zeer op prijs"

The Rights Forum stelt zelfs een keer aan Bert voor om met HAMAS te gaan praten. Het toppunt van klefheid lezen we dan toch aan het einde van de Rights Forum Papers. Op 3 april 2013 schrijft Dries van Agt een brief aan Frans Timmermans, Minister van Buza: 

"Excellentie, broeder,
veel dank voor het onbewimpelde gesprek dat wij begin maart met je mochten voeren.."

Dries van Agt klaagt in de brief over de Amerikaanse president Obama, omdat die premier Netanyahu steunt bij het voeren van onderhandelingen, zonder eisen vooraf. In dezelfde brief eist Dries van Agt het etiketteren van producten uit de Westelijke Jordaanoever en dringt hij aan op maatregelen tegen Israël vanuit Europa.

Het is ontluiserend te moeten lezen dat in ieder geval sinds 2013, een stichting die zegt zich in te zetten voor vrede en internationaal recht, elke poging tot vredesonderhandelingen tot op hoog niveau in het ministerie bekritiseert. Dat de Dries van Agt-stichting tot boycot van een bevriende staat oproept en conferenties organiseert die het daglicht niet kunnen verdragen.  

Wat stemmen de Palestinos?

De Palestijnen zelf mogen helemaal niet stemmen, tenminste als ze op de Westelijke Jordaanoever of in Gaza wonen. De Palestijnse Autoriteit is te bang voor een verkiezingsoverwinning van Hamas, en schrijft daarom geen verkiezingen uit. De HAMAS-dictatuur op de Gazastrook vindt het ook niet zo nodig om het volk te vragen wat het nu eigenlijk vindt. Het enige land waar Palestijnen mogen stemmen, dat is Israël zelf en die verkiezingen zijn al binnenkort. De Verenigde Arabische lijst kan weer in de Knesset gekozen worden en zo een enigzins bepalende  rol bij de vorming van een Israëlisch kabinet spelen.

Maar wat stemmen de Palestinos in Nederland? Er zijn inderdaad mensen in de wereldwijde massabeweging van ondersteunende strijd voor Palestijnse rechten, die alleen op basis van wat partijen zeggen en doen op het gebied van het Midden-Oosten, hun stem bepalen. Op de besloten groep "The Rights Forum" op Facebook woedt een hevige strijd om de vraag wat te stemmen bij de verkiezingen voor het Nederlandse parlement op 18 maart. Zo erg zelfs dat de leiding van The Rights Forum de leden maant tot beleefdheid tegenover elkaar.

De geachte onbevangen lezer vraagt zich misschien af wat in hemelsnaam The Rights Forum is en dat wil ik ook wel uitleggen. De voormalige premier Dries van Agt heeft een stichting opgericht, die tot doel heeft de internationale rechtspraak op de situatie in het Midden-Oosten toe te passen. In de tussentijd is deze stichting echter geradicaliseerd en wordt steeds meer activistisch in haar streven de Palestijnen in Nederland te vertegenwoordigen.

Karel Buuron schrijft: "Allemaal neoliberale politici muv Partij voor de Dieren, BIJ1 en enigzins de SP (het laatste een twijfel geval) en de altruïstische communautaire vleugel van Groenlinks ,  GL als zodanig ook een twijfel geval. Het meest links en progressief en inclusief is BIJ1 zeker nu het meest betrokken en meest links kritische progressief kamerlid  Sadat Karabulut  van de SP afslaat, nu zij de Kamer in maart verlaat. 

D66 krijgt ook een veeg uit de pan. Hoewel de leden van The Rights Forum nog wel positief over de voormalige diplomaat in Palestijns gebied, Sjoerd Sjoerdsma zijn, wordt Sigrid Kaag bekritiseerd. Corrie van der Hart schrijft: "Minister Kaag is met een handelsmissie naar Israel en Palestina geweest. Het Israelische bedrijfsleven steunt ze 4 MILJARD euro’s en de Palestijnen die het veel slechter hebben, werden afgescheept met enkele miljoenen."

Gino Derobbles pleit intussen voor een stem op DENK, om de volgende reden: "De heer Van Agt heeft meerdere malen aangegeven niet langer op het CDA te stemmen, maar op GroenLinks.

Onderstaand de overwegingen van GroenLinks om vóór het hanteren van de IHRA-definitie te stemmen, een standaard antwoord dat een ieder die vraagt om opheldering krijgt. Zetten we deze overwegingen af tegen het feit dat GL in november ook nog tegen de motie van Tunahan Kuzu stemde, waarin werd verzocht om een verbod op economische relaties met nieuwe ‘Israëlische’ nederzettingen in de bezette Palestijnse gebieden, dan mag het duidelijk zijn dat ook een stem op GL een pro-‘Israëlische’ stem is, een stem tegen mensenrechten.

Ook daarom: #IkstemDENK"

Daarna volgt een discussie over de Koerden. Enerzijds willen de 'social justice warriors' van The Rights Forum' wel dat de mensenrechten van de Koerden worden gerespecteerd, maar aan de andere kant hebben ze toch wel problemen met de Koerden, vanwege de samenwerking van de gewapende tak van de Koerden met Israël.

Simcha de Vries: "Als men mijn partij ongenuanceerd associeert met Erdogan, iets wat jij nu ook doet, dan voel ik me genoodzaakt om daarop te reageren. Vooralsnog is DENK in de huidige Kamer de enige partij die volledig de kant van de Palestijnen kiest. Zelfs de SP heeft het laten afweten omdat Sadet Karabulut zich enerzijds kritisch uitlaat over ‘Israël’ maar zwijgt over de openlijke vrijages van Koerdische organisaties als YPG met ‘Israël’."

Als het thema Turkije wordt aangestipt, dan zijn niet alleen de Koerden van belang. Ook de handelsrelaties tussen Turkije en Israël komen aan bod. Daarna is het thema Armeense genocide niet ver weg meer.

Sim Ran: "Heb op lokaal niveau en op individueel niveau DENKers anders heeeeeel vaak allerlei nare zooi van de Turkse staat horen verdedigen oa het ontkennen van de Armeense genocide. Dus ja, je eist iets van een partij omdat het je niet zint maar bij je eigen partij maak je een uitzondering."

Intussen bljift er niet veel meer over. De Palestina-activisten kunnen geen Groenlinks stemmen vanwege de aangenomen resolutie over de definite van antisemitisme. DENK kunnen ze niet stemmen, vanwege de ontkenning van de Armeense genocide. De SP is uit de gratie gevallen omdat de Koerden worden gesteund door Israël. Dan blijven dus de Dierenpartij en BIJ1 over. Maar de partij NIDA wordt dit jaar tot nog toe niet genoemd. 

RARA revolutionairen laten steken vallen

Na al die jaren, zijn er nog steeds Nederlandse onderzoeksjournalisten, die op zoek zijn naar de personen achter de revolutionaire actiegroep RARA. Op 17 september 1985 pleegde RARA een brandaanslag op de Makro in Duivendrecht. In 1991 plaatste RARA een explosief achter het huis van Aad Kosto, de staatssecretaris van Justitie, uit protest tegen diens vreemdelingenbeleid. Tussendoor werden benzineslangen van een SHELL tankstation in Amsterdam doorgesneden en een bom geplaatst bij het standbeeld van Goeverneur-Generaal van Heutsz. 

Net als bij de Duitse Rote Armee Fraktion, ontstond deze terreurbeweging pas, nadát een grote jongeren beweging (nieuwe sociale beweging) ter ziele was gegaan. In Duitsland was de 68-er beweging al ten einde en het a-politieke hippietijdperk in volle gang, toen de RAF actief werd. In Nederland waren de grote demonstraties van krakers-, anti-kernwapens- en anti-Dodewaard-beweging al lang voorbij, toen RARA begon. Ik was net een beetje lekker bezig met werk zoeken, toen het RARA-geweld losbarstte.

Er volgden huiszoekingen. Staande op de hoek Ferdinand Bolstraat/ Stadhouderskade zag ik dat mensen uit hun huis gehaald werden. Een vroegere mede-kraker, die trouwens nu hoogleraar is, vroeg aan mij of ik niet moest gaan kijken. Ik zei: "Nee, ik moet naar mijn werk". Tot zover de revolutionaire geschiedenis van Keesjemaduraatje.

Enkele van de RARA activisten zijn naar het buitenland vertrokken, andere hebben onderdak bij de publieke omroep gevonden. Je moet toch wat. Maar altijd je mond houden en nooit iets vertellen. Daar is dan nu een einde aan gekomen, door een tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Waarom de ex-terroristen nu zijn gaan praten is mij niet helemaal duidelijk, maar ik als ex-kraker herkende de gesprekspartners van de kunstenaar Pieter Paul Pothoven (1981) meteen.

In het NRC staat een bijzonder welwillend artikel over de RARA en de tentoonstelling van Pieter Paul Pothoven. Dat is het vervelende met de 'main stream media': Op het moment dat je een revolutionaire daad pleegt, wordt je genegeerd of gecriminaliseerd. Het duurt dan veertig jaar en dan bellen ze je opeens massaal op, om de gebeurtenis te memoreren. Toen ik in 1980 ter gelegenheid van de Kroning van Koningin Beatrix op de Dam een rookbom aanstak, was ik een raddraaier, een fascist, een rat die uit het riool kwam en ga zo maar door. Nu moet ik elk jaar wel een interview afslaan. "Ik ben doorgegaan met mijn leven, mevrouw!"

In 1966 deelden de Provo's krenten uit op het Spui en werden daarom met de lange lat geslagen of opgepakt. Nu zijn we 54 jaar later en vinden die Provo's zulke leuke inspirerende jongelui. Enkele van de thema's van de Provo's zijn nu regeringsbeleid geworden:  niet meer roken en auto' weg. Ik weet niet of de RARA terreur nu ook regeringsbeleid geworden is, maar de strijd tegen Apartheid is definitief gewonnen. Ik moet jullie wat betreft het idealisme van de RARA-jongens en -meisjes teleurstellen. Geen van deze mensen heeft ooit in een Zuid-Afrika-comité meegewerkt of folders tegen Apartheid uitgedeeld. Eerst komt de wens een bom te maken en daarna wordt het doel er met de haren bijgesleept. In die zin wordt door zo'n terreurdaad ook een hele sociale beweging in discrediet gebracht.

Door de naïviteit van de kunstenaar in het Stedelijk Museum en de stomheid van de ex-RARA terroristen, wordt door het lezen van het artikel in het NRC opeens duidelijk wie er bij de terroristen op de ledenlijst stond. Ze wilden graag anoniem blijven, maar nu weten we het toch. Voor ex-krakers die erbij destijds in de buurt waren is het niet moeilijk de RARA-leden te herkennen.  

Hamas meisje is nu Dries van Agt fan-girl

Wat zijn de verbindingen en dwarsverbanden tussen de verschillende pro-Palestjnse groepen in Nederland? Kan je een onderscheid tussen nette clubs en activistische groepen maken? We gaan op onderzoek uit.

Wie schetst onze verbazing en die van vele andere huisvrouwen, als we de lijst van bestuursleden van de Dries van Agt's Stichting The Rights Forum in handen krijgen! Sinds 02 februari 2019 is daar Theodora Ballout- Siemons (18-07-1972, Wormer), lid van het bestuur geworden. Op de Nederlandstalige website  van The Rights Forum wordt ze aangeduid als "Theodora Siemons". Op de Engelstalige website wordt ze geheel weggelaten.

The Rights Forum wil nog meer verbergen! Ook de naam van Theodora haar Libanese man wordt op de website weggelaten. De Arabische component wordt door deze keurige diplomatieke stichting dus verzwegen. Overigens wordt ook het Arabische bestuurslid Ghada Zeidan (Palestine Link), die samen met Theodora Ballout-Siemons toegetreden is, niet genoemd op de website. Schamen ze zich voor Arabieren in de club? Discriminatie!

Wat wil de zich op "Internationaal Recht" en goede contacten met het Ministerie van BUZA, beroepende, high level stichting, The Rights Forum nog meer verzwijgen en verbergen? Daar kom je pas achter als de activistennaam van Theodora aan het licht komt. Dorien Ball is al jaren actief in MovementX van de Libanese zelfverklaarde Hezbollah terrorist Dyab Abou Jahjah. Op haar Facebook werft Dorien Ball bovendien voor Black Lives Mattter en Kick Out Zwarte Piet. 

De medewerking aan Nederlandse actiegroepen kunnen we nog gevoegelijk onder de noemer "bijdrage aan het maatschappelijke debat" scharen. Tenslotte ontvangt zelfs onze Minister President de voormannen van Kick Out Zwarte Piet in het torentje. Wie zijn wij dan om deze stichting van de oud-premier Dries van Agt van een hang naar gewelddadige groepen te betichten.     

Een andere zaak wordt het, als blijkt dat Dorien Ball (Theodora Ballout-Siemons) ook een hele warme betrekking met de moslimbroederschappen onderhoudt. Meermaals laat Dorien Ball zich samen met de Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed fotograferen. Ze wordt zelfs op 16 juli 2017, staande op de Dam door Amin Abou Rashed, geeeërd vanwege haar voortvarende rol in de Palestijnse strijd.

Tijdens de plechtigheid, waarbij ook andere pro-Palestijnse activisten, zoals Paul Lamp, Robert-Willem van Norren en Simon Vrouwe werden geeërd, waren de symbolen van de moslimbroederschap, zoals vlaggen en een replica van de koepelmoskee duidelijk zichtbaar. 

Een mogelijke verklaring voor het lidmaatschap van Dorien Ball bij The Rights Forum is, dat de leden langzaam ouder worden en behoefte hebben aan jonge mensen die met sociale media om kunnen gaan. Dorien Ball heeft al bij de BDS-organisatie DocP laten zien, dat ze een activistische en mediawerkzame instelling heeft.

Intussen is de invloed van Dorien Ball bij het vroeger zo keurige Rights Forum duidelijk zichtbaar. Een banner met "I can't breathe; Black Lives Matter en Palestinian Lives Matter" siert de kop van de website. Hiermee legt Dorien een verband tussen de strijd van zwarten in de USA en de strijd van Arabieren in het Midden-Oosten. Tevens probeert zij aan te haken bij de gewelddadige rellen in de Verenigde Staten, hopende dat deze zwarte strijd ook de pro-Palestijnse strijd weer een beetje aanwakkert. 

De speedboot van Youp van 't Hek

Sinds 13 juni 2020 heeft Youp van 't Hek in elke zaterdagcolumn in het NRC, gewag gemaakt van de "speedboot van twee miljoen", die Koning Willem Alexander dit jaar heeft gekocht. Langzamerhand begint deze herhaling van één feit, in elke column van Youp, te irriteren. Opvallend genoeg heeft verder nog niemand deze campagne van Youp opgemerkt of becommentarieerd.

De populariteit van het Koningshuis heeft nog niet merkbaar geleden onder de anti-campagne. Toch moeten we oppassen met die Youp. De campagne tegen het merk Bückler, het alcoholvrije bier van Heineken, in 1990, kostte Heineken het mooie bedrag van 400 miljoen. Het merk moest van de markt gehaald worden, wegens gedaalde omzet. In 2010 startte Youp van 't Hek een campagne tegen de lange wachttijden en de slechte service van helpdesken. Ook hiermee scoorde Youp punten. Youp van 't Hek kan dus wel degelijk invloedrijke campagnes voeren.

Het vermogen van Youp van 't Hek zelf wordt door het blad Quote geschat op 8 miljoen. Genoeg om een leuk pandje aan het Vondelpark te kopen. Dit jaar werd het pand, met bijna een miljoen winst, verkocht en ging Youp aan een Amsterdamse gracht wonen. Maakt de cabaretier aanvankelijk naam door de kakkers van het Gooi op hun nummer te zetten, is hij uiteindelijk zelf de persoon geworden waar hij grapjes over maakt.

Ik heb het op dit blog al vaker gezegd en toch oogst ik elke keer verbazing als ik zeg, dat een constitutionele monarchie een land kan behoeden voor fascisme en nationaal-socialisme. In landen met een koning of koningin is nog nooit het fascisme op eigen kracht aan de macht gekomen. Huh, huh huh, hoor ik dan altijd en ik wordt dan gedwongen de voorbeelden te noemen. België, Zweden, Nederland, Groot-Brittannië, Denemarken en Noorwegen. In landen waar de monarchie met geweld is afgeschaft, is altíjd een fascistisch regime uit zichzelf aan de macht gekomen: Duitsland, Italië, Griekenland, Spanje. 

Ik durf zelfs te beweren, hoe kunstmatig de koninkrijken van Saoudie-Arabië, Jordanië en Marocco ook zijn gevormd, dat de Arabische Lente en ISIS ook daar geen succes hebben gehad. Blijkbaar is er iets met die koninkrijken, waardoor plotselinge machtsverschuivingen geremd worden. Iets met boven de partijen staan. De continuïteit van macht, over de generaties, speelt in Nederland ook zeker een rol. Als Maxima en Willem-Alexander in een Zuid-Amerikaans land op bezoek komen, zullen ze zeker allerlei handelsdelegaties mee kunnen nemen, juist omdat ze zich Prins Bernhard allemaal nog zo goed kunnen herinneren. 

Nu we het voorlopige hoogtepunt van polarisatie in de Nederlandse samenleving bereikt hebben, met de Black Lives Matter, de Zwarte Piet, de Corona, de Stikstof, het Klimaat, met een Thierry Baudet die opeens de Provinciale Verkiezingen wint, maar nergens mee mag doen in het Provinciale Bestuur, is het van belang die Koning met zijn Speedboot van Twee Miljoen nog even te houden. Dat geld is nog niks vergeleken met de schade die we gaan lijden als een Henk Otten plotseling president wordt. Kijkende naar de Verenigde Staten is het zelf niet onaannemelijk dat Gordon tot president verkozen zou worden. Nederland weet gewoon even niet meer waar het moet staan of liggen. Lekker laten leggen dus.

Nederland is met zijn ongekozen burgemeester, zijn benoemde Commissaris van de Koning en zijn monarchie een ondemocratisch land, maar niemand merkt dat en dat is ook beter zo.   

Stefano Keizers: "What would Jesus do?"

Stefano Keizers is één van de meest interessante aankomende cabaretiers van Nederland. Zijn voorstelling "Sorry Baby" is nog steeds, ondanks de corona, te bezoeken. De beginnende cabaretier ziet als onverwacht voordeel van de corona epidemie, dat hij nu in de grote zaal van theaters mag optreden. weliswaar twee keer per avond, maar toch.

Het management van Stefano Keizers heeft er alles aan gedaan deze artiest en zijn nieuwe voorstelling te promoten. Daarom was Stefano Keizers achteréénvolgens te zien in Max Geheugentrainer, De Slimste Mens, Experimensen, Dit is niet mijn wereld vriend, Dumpertreeten en Geenstijl (Chips, Nootjes, Bier).

Tijdens de anderhalf uur durende nachtuitzending van Chips, Nootjes, Bier van Geenstijl, deed Stefano Keizers een aantal opzienbarende uitspraken, waar de ander panelleden geen antwoord op hadden. Nadat er een filmpje van Hans Teeuwen, over Akwasi, was vertoond, poneerde Stefano Keizers de stelling dat er bij de moord op Theo van Gogh twee mensen waren gestorven, namelijk Theo van Gogh zelf en Hans Teeuwen. Hans heeft namelijk sinds die tijd steeds meer politiek theater gemaakt, waarin hij zijn mening gaf. Dat is niet grappig meer. Volgens Stefano Keizers is de politiek al een theater op zichzelf en moet je daar als kunstenaars niet nog een schepje bovenop doen.  Een cabaretier zou alleen grappen over de realiteit moeten maken, omdat de realiteit genoeg absurditeit in zich heeft.

De volgende heftige bewering, waar de rechtse mensen van Geenstijl geen antwoord op hadden was: "Zou Jezus nu ook zo'n moment hebben gehad, nadat hij de waarheid had ontdekt. Dat hij dacht, zal ik andere mensen gaan vermoeien met de waarheid of het voor mezelf houden?"  Om het daarna af te maken door te zeggen dat er geen wezenlijk verschil tusen Dolf Jansen en Hans Teeuwen is. Ze willen allebei het publiek vertellen wat de waarheid is. Bam!

Stefano Keizers had tijdens de uitzending van Dumpertreeten al laten zien, dat hij goed in 'name dropping' is. Hij vraagt aan Geenstijl corifee Tom Staal of hij al een beetje op Paul de Leeuw begint te lijken. Doodse stilte. Als een grap mislukt, roept hij dat het bij Nelson Mandela ook zo was, dat hij een hele toespraak houdt en aan het eind is iedereen toch weer vóór apartheid. 

Misschien zegt het ook wel iets over mijzelf, als ik beweer, dat Stefano Keizer de meest normale cabaretier van dit moment is, terwijl alle media waar hij de afgelopen twee jaar is opgetreden, hem als knettergek, chaotisch en verwarrend neerzetten.   

P.S. (nog een voorbeeld)

 

@Abu-Pessoptimist (Maarten Jan Hijmans) stopt met bloggen over het conflict

"(...)  hier in Nederland heb ik weinig weerklank, vrijwel geen invloed, en zijn er vooral veel mensen (Israellobbyisten en conservatieve christenen) die mij uitmaken voor antisemiet. De ironie, dat je door de principes van moraal, redelijkheid, en verdraagzaamheid na te leven die het jodendom altijd heeft hoog gehouden, nu voor anti-Joods wordt uitgemaakt, terwijl rechts en het onverdraagzame nationalistische Israel nu blijkbaar het jodendom symboliseren.  Laten anderen het stokje maar een tijdje overnemen. Ik zal het vanaf de zijlijn gadeslaan en alleen nog ''highlights'' coveren. Ik zal me gaan bezighouden met andere dingen. Ook op dit blog." 

Maarten Jan Hijmans stopt met het vertalen en rapporteren van incidenten in Israël. Op het oog is het een onschijnbaar mannetje, maar kenners weten dat deze blogger bestuurslid van de boycotorganisatie DOCP is en al in de jaren zeventig, toen contact met de terreurgroep Fatah nog verboden was, contacten met deze terroristen onderhield. Nu zou de objectieve en onbezoldigde observator nog tegen kunnen werpen, dat praten met de vijand ook iets op kan leveren, maar helaas heeft dat de laatste vijftig jaar slechts heel weinig opgebracht. 

Doordat ik vroeger ook heel erg links ben geweest en altijd contact met de scène heb gehouden, weet ik uit zeer betrouwbare bron, dat Maarten Jan Hijmans onlangs een wandeltocht door Marokko heeft gemaakt. Zijn conditie was toen al zo broos, dat hij op een ezel achter de wandelaars aan werd gezeuld. Dit beeld van een Abu, die net als de Heiland zelfe, op een ezel zijn volgelingen toespreekt, gaat mij sindsdien niet meer uit mijn geestesbeeld.

Kamervoorzitter Khadija Arib, die ook van de partij was, werd het soms te veel en maande de Pessoptimist eindelijk eens op zijn eigen poten te gaan staan. Deze woorden van Kadija Arib konden wel eens profetisch blijken te zijn geweest. Abupessoptimist gooit het bijltje erbij neer. Of het echt zo is, zullen we de komende dagen gaan lezen op zijn epische blog Abu-pessoptimist. 



    

Arnon Grunberg wil oud-ambassadeur Jan J.Wijenberg vergeven

 Oud-Ambassadeur Jan J. Wijenberg heeft een lange geschiedenis van schandaaltjes. Bij Buitenlandse Zaken zijn ze helemaal klaar met de “Oud-Ambassadeur”. Als hulpje van Zwarte Weduwe Gretta Duisenberg maakt Wijenberg het alleen maar erger. Zijn inzet voor het Lijdende Palestijnse Volk bestaat voor een groot deel uit vuige leugenachtige beschuldigingen. 

De Oud-Ambassadeur begrijpt werkelijk niet waarom hij steeds voor antisemiet wordt uitgemaakt. Hij heeft tenslotte Joden onder zijn beste vrienden: Hajo Meijer, Jaap Hamburger en Maarten Jan Hijmans, om maar een paar grootheden te noemen.

In de beruchte schrijver Arnon Grunberg vindt de Oud-Ambassadeur nu eindelijk zijn meerdere. Arnon Grunberg wil hem vergeven, onder een paar voorwaarden:

MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN OUD-AMBASSADEUR JAN J. WIJENBERG 

1 AUGUSTUS 2020

“U bent een antisemiet. Het spijt me zeer dat u net iets te laat bent geboren om lid teworden van de Waffen-SS om eigenhandig Joden in Oost-Europa te fusilleren, dat

spijt u zelf kennelijk ook.

Nu geef ik toe, ik ben een Jood, maar niet zo maar een Jood. Ik ben Christus, zoals u ongetwiifeld weet anders zou u niet zo om mijn aandacht jengelen. 

Zoals u eveneens vermoedelijk weet misschien hebt u de Bijbel wel gelezen, was de valse Christus een vriend van hoeren en tollenaars.

Welnu de echte Christus is dat ook.

lk vermoed dat u geen oud-diplomaat bent maar een gepensioneerde sekswerker die door Christus wil worden

gezalfd en vergeven. Dat zou dat niet aflatende gejengel om aandacht verklaren.

Als u mij erkent als Heiland is uw virutente antisemitisme u vergeven. Zo ben ík. 

lndien gewenst kom ik van de herfst op huisbezoek. Laat mij weten of dat nodig is- U mag opendoen in uw uniform.

Als Heíland vergeef ik graag en veel, zeker voormalige antisemilsche sekswerkers zoals u. Misschien kunnen we

dan ook onderzoeken waar uw virulente antisemÍtisme vandaan komt, maar als u dat te veel is laten we het gewoon

bij het ritueel. u zegt; ‘Dag Heiland.’ En ik antwoord:’lk vergeef je Jan.’

Kennis nemen is niet genoeg, Jan.

Eerst Christus erkennen als Heiland dan vergeven worden en eeuwig leven. Dat is de volgorde,

En biechten.

Wanneer moet de Heiland bij Jan Wijenberg langskomen? Dan regelen we de vergiffenis en het eeuwige leven-“

Oud-Ambassadeur Jan J. Wijenberg opnieuw voor antisemiet uitgemaakt

Het moet niet gekker worden! Zo'n keurige man! Oud-Ambassadeur! Wonende in Den Haag! En nu al voor de zoveelste keer uitgemaakt voor antisemiet! Hoe kan dat nou?

Voor de Corona was ik eens op een borrel en daar vertelde Martien Pennings mij een hartverscheurend verhaal. Hij had, in zijn woedende waanzin, op zijn blog, een oud-ambassadeur verweten antisemiet te zijn. Vervolgens kreeg Martien een brief van een advocaat, dat hij aangeklaagd zou worden wegens smaad. Om verdere problemen te voorkomen heeft hij toen op zijn website verklaard, dat oud-ambassadeur Jan J. Wijenberg GEEN ANTISEMIET is. Volgens Martien heeft hij deze verklaring afgegeven, omdat hij van een bijstandsuitkering rond moet komen en geen verder proceskosten op zijn hals wil halen.

Grappig detail is, dat er al jarenlang foutieve foto's van Jan J. Wijenberg op het internet staan. Dat komt allemaal door Keesjemaduraatje, die bij een foto van Paul Lamp (Schrijver van het magistrale boek "De Palestijnse Natie-Hoe via een verzinsel een hoog ontwikkeld volk met zijn cultuur beestachtig vernietigd wordt") per abuis en foutief, de naam van Jan J. Wijenberg geschreven heeft. Ook Martien Pennings heeft de verkeerde foto bij de naam Jan.J.Wijenberg.

De oud-ambassadeur Jan J. Wijenberg dreigt iedereen met een proces die het waagt hem antisemiet te noemen. Nu heeft hij echter zijn Waterloo gevonden in de persoon van schrijver en columnist Arnon Grunberg. Weliswaar heeft Jan J. Wijenberg ook de schrijver Grunberg gedreigd met een proces, maar toen Arnon Grunberg vervolgens wederom in een persoonlijk brief de oud-ambassadeur een antisemiet noemde, bleven verdere juridische consequenties uit.

Dit is een fragment van de hilarische brief van Arnon Grunberg aan de oud-ambassadeur:
(...)"Waarom uw uitlatingen antisemitisch zijn heb ik u meerdere malen uitgelegd. Maar u gaat daar liever niet op in. Of u bent niet bij machte daarop in te gaan. Hebt u kinderen, een partner, familieleden? Wie zorgt voor u? Misschien kan ik bij hen embedded gaan? Het lijkt me interessant om de omgeving van een ”oud-ambassadeur” met antisemitische obsessies die hij graag antizionistische obsessies noemt nader te bestuderen. Kunt u me in contact brengen met hen? Ook zou ik een week of zo bij u kunnen komen wonen. Misschien is dat nog beter. Ik wilde altijd al eens embedded gaan bij neonazi’s – maar het is misschien wel zo aardig te beginnen bij u —ik hoor graag wanneer het schikt. We moeten niet te lang wachten. Ik wil u zeker niet reduceren tot uw antisemitische uitlatingen, u bent veel meer dan uw antisemitische uitlatingen. Misschien kunt u me een lijstje sturen met wat u nog meer bent. Mens natuurlijk, oud-ambassadeur, beweert u. Wat hebt u allemaal bereikt als oud-ambassadeur? Behalve wat relletjes? Wat had u willen bereiken? Et cetera. Misschien kunt u me een lijstje sturen met de mensen die zich om u bekommeren?  Dan kan ik ook deze mensen interviewen. Allicht zijn uw artsen bereid met uw toestemming ook met mij te spreken, dat lijkt me nuttig voor het project. Graag dus ook een lijstje met namen en contactgegevens van uw artsen. Hoe dan ook heb ik van een arts een schriftelijke verklaring nodig dat u wilsbekwaam bent anders zou een dergelijk project immoreel zijn. Het gaat mij erom uw leven en uw opvattingen recht te doen, hoe beperkt en antisemitisch uw uitlatingen ook moge zijn, ik wil u nogmaals graag recht doen. Ook ben ik benieuwd naar uw ouders. Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS? Bent u misbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieleden misbruikt?

Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard van het misbruik. Wie waren ervan op de hoogte? Hebt uw zussen, broers, die nog leven? Kunt u mij met hen in contact brengen?  Hoe zijn uw ouders gestorven? Hebt u partners gehad? Hoeveel? Et cetera? Contactgegevens van de partners die nog leven. Maar graag eerst even een officiële bevestiging van de arts die u behandelt dat u handelings- en wilsbekwaam bent en daarna zetten we dit in de steigers. Ik zie uit naar onze ontmoeting en naar de week of tien dagen die ik bij u zal doorbrengen. En vooral ook naar de gesprekken met de mensen in uw omgeving. Maar graag eerst, nogmaals, dit is echt belangrijk, omdat ik voor alle betrokkenen dit project graag correct wil uitvoeren, een verklaring van de behandelend geneesheer. (...bron: Astrid Essed)

Waar gaat dit eigenlijk over?   

Op 15 mei 2020 schreef oud-ambassadeur Jan J. Wijenberg een brief aan de premier en aan de voorzitter van het 4/5 mei comité, oud kamervoorzitter Verbeet, waarin hij de volgende opmerkingen over de laatste 4 mei herdenking op de Dam maakte: "Lange tijd werd ik vanaf 4 mei steeds weer verontwaardigd over de uitsluitende aandacht voor de houders van het ”verdriet-monopolie” de joodse slachtoffers. Later werden de Roma en de Sinti –meestal pro forma – genoemd. Aan de overige nazi-slachtoffers wordt gebruikelijk nauwelijks aandacht besteed:”  en alle andere slachtoffers’. Onder die andere Nederlandse slachtoffers waren zeker ook ”Jehovah;s Getuigen, vrijmetselaars, homoseksuelen, lichamelijk en geestelijk gehandicapten”

Iets verderop in dezelfde brief merkt oud ambassadeur Jan J. Wijenberg op: " Bij de keuze voor de ceremonie in de Nieuwe Kerk ging de voorkeur weer uit naar joodse sprekers: een schrijver en een aalmoezenier. Op de Dam koos de minister-president ervoor dat Zijne Majesteit – nota bene tijdens een speciale herdenking, 75 jaar na dato – aandacht besteedde aan slechts één groep slachtoffers en hun nabestaanden, Joden.  

De rest van de brief gaat helemaal over het thema Israël en het Midden-Oosten, waarbij de gebruikelijke woorden Internationaal Recht, Israël-lobby en hasbara veelvuldig gebruikt worden.   

Het is niet helemaal duidelijk, waarom Arnon Grunberg niet wegens smaad aangeklaagd wordt. Het kan zijn, omdat de officier van justitie de klacht heeft afgewezen. Nog waarschijnlijker ligt de oorzaak in het feit dat Arnon Grunberg een columnist is, en zijn beweringen alleen in een persoonlijke brief heeft gedaan. Nu heeft oud-ambssadeur Jan J. Wijenberg echter aan de obscure website Astrid Essed toestemming gegeven alles te publiceren. 
 

NRC brengt Sigrid Kaag in verlegenheid

Een artikel vol beschuldigingen richting Israël in het NRC, wat is nieuw? Het gaat nog steeds over Samir Arbid, de ex-medewerker van een landbouworganisatie, die wordt beschuldigd van moord. Nederland komt door deze terreuraanslag in verlegenheid vanwege de subsidie aan deze organisatie UAWC. Waar gaat het eigenlijk over?

Is Samir Arbid nu wel of niet een lid van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) en heeft Nederland dus indirect steun aan de PFLP gegeven? De Minister zegt er dit over:

"Omdat zorgvuldig handelen op dit punt dermate belangrijk is heb ik besloten om extern onderzoek te laten verrichten naar eventuele banden tussen PFLP en UAWC en de wijze waarop UAWC invulling geeft aan het eigen beleid dat medewerkers politiek niet actief mogen zijn, alvorens een besluit kan volgen over de verdere samenwerking met UAWC."

Het NRC zegt er dit over:

 

Onze lokale BDS-boer, Maarten Jan Hijmans zegt er dit over:
"Eén van de al jaren herhaalde beschuldigingen in dat verband is dat UAWC en vergelijkbare organisaties als Addameer (mensensrechten), Defense for Children International  - Palestine, Union of Health Work Committees (UHWC),  Union of Palestinian Women Committees (UPWC), allemaal mantelorganisatioes van het PFLP zijn. Althans volgens de organisatie NGO-Monitor."

Achteréénvolgens dus:  Het moet onderzocht worden, het is niet bewezen en het is laster. Nu komt het NRC zelf met een foto van een demonstratie, waar een bord meegedragen wordt, waar een PFLP-logo op staat, samen met een foto van Samir Arbid. Blijkbaar is er een PFLP-drukkerij op de Westelijke Jordaanoever, waar ze hebben gedacht:  We zullen even een bewijs leveren. Samir Arbid is lid van PFLP.

De ontbrekende vredeswil bij de pro-Palestijnse activisten

Nadat de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) besloten hebben diplomatieke betrekkingen met de staat Israël aan te gaan, kwam er op Twitter en andere sociale media een stroom van kritische- en afwijzende opmerkingen op gang. De Nederlandse activisten van het Palestina Komitee en de BDSNederland zijn blijkbaar niet blij met dit vredesinitiatief. Je kan je afvragen wat er tegen is als twee landen ambassadeurs uitwisselen en handelsbetrekkingen aangaan. Je kan je ook afvragen of het altijd zo geweest is, dat pro-Palestijnse activisten zich tegen een vredesplan keren.

Wat zeggen ze dan?
Maarten Jan Hijmans, bestuurslid van BDSNederland noemt het vredesplan de “uitverkoop van Palestina”
Nicole Hollenberg, bestuurslid van BDSNederland spreekt over “uitverkoop van Palestijnse rechten”.
Ibrahim Al-Baz van het Palestina Komitee spreekt van “schaamtevol en een schande”.
Amin Abou Rashed, vertegenwoordiger van Hamas in Nederland, verbleef, samen met NIDA kandidaat Oscar Bergamin, in Libanon om voedselhulp aan Libanese burgers te organiseren. Na terugkeer heeft hij een petitie aangeboden bij de ambassade van de Verenigde Emiraten. Op de foto zie je de beroepsactiviste Jose van Leeuwen (links)  en bestuurslid van het Palestina Komitee Ibrahim "Pijpbom" Al-Baz, wachtende tot de delgatie van Amin Abu Rashed (Hamas) weer naar buiten komt.

De onbevangen waarnemers zou nu nog kunnen opmerken, dat de activisten alles wat uit Donalds Trumps zijn koker komt, afwijzen. De geschiedenis leert ons echter anders.

Geschiedenis
Slechts een jaar na het oprichten van het Palestina Komitee ontvouwde de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken Rogers, in 1970, een vredesplan. Vrede tussen Egypte en Israël en de opening van het Suezkanaal waren de belangrijkste pijlers van het plan.  De activisten waren niet alleen fel tegen, het Komitee viel ook door ruzie uitéén. Eén van de oprichters, Piet Nak, vond namelijk dat ieder plan voor vrede omarmd moest worden. 

Vlak voordat de Egyptische president Anwar Sadat, in 1978, een vredesverdrag met de Israëlische premier Menachin Begin sloot, vielen Fatah-leden de kustweg naar Tel Aviv aan, schoten 38 mensen dood, gijzelden een bus en konden ter nauwer nood gestopt worden. In mijn boek “Vijftig Jaar Palestina Komitee” beschrijf ik dat dit incident voor de voorzitter van het Palestina Komitee, Toine van Teeffelen, aanleiding was zich van geweld te distantiëren. Helaas werd hij door hardliners overschaduwd en kwam deze afwijzing van geweld nooit naar buiten. Het officiële statement van het NPK sprak van “het verkwanselen van elementaire Palestijnse rechten”.

Het Palestina Komitee en de pro-Palestijnse activisten hebben zich nog nooit voor een vredesplan ingezet of uitgesproken. Toen in 1993 de Oslo-akkoorden werden  besproken, klaagde CIDI directeur Ronny Naftaniel dat hij tijdens discussie de enige was die voor vrede pleitte, terwijl de pro-Palestijnse activisten alles afwijzen.

Als de Israëlische premier Barak in het jaar 2000 een akkoord met de Palestijnse leider Arafat wil sluiten, wijzen de pro-Palestijnse activisten dit opnieuw af en steunen in plaats daarvan de zelfmoordterroristen. 

Ontbreken van vredeswil
Hebben we een verklaring voor de ontbrekende vredeswil bij pro-Palestijnse activisten in Nederland? De invloed van de Verenigde Staten op alle vredespannen tot nog toe, is een belangrijke verklaring. Tenslotte is het Palestina Komitee ontstaan in een tijd toen de Vietnamoorlog nog vol op bezig was en opgericht door leden van het Vietnam comité. Een andere verklaring is, dat de reden van bestaan weg valt, als er vrede gesloten wordt. Andere landencomité’s zijn al lang opgeheven, terwijl de Palestijnse strijd nog doorgaat. Een aantrekkelijk thema voor querulanten en radikalinski’s. 

Niet alleen bij de Pro-Palestijnse activisten, maar bij alle hardliners, kan je stellen, dat afwijzing van elke bemiddeling het voordeel heeft, dat je altijd je eigen gelijk kan behouden en nooit compromissen hoeft te sluiten.

Boekrecensie: Marc Wildemeersch; George Orwell's Commander in Spain

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) verloor een hele generatie Nederlandse anarchisten en trotzkisten haar onschuld. Alvorens naar Spanje af te reizen, om de republikeinse Spaanse regering te helpen bij de strijd tegen het fascisme van Franco, Hitler en Mussolini, vonden in Nederland onder de anarchisten al heftige discussies plaats. Is het wel gerechtvaardigd dienst te nemen in een leger van een vreemd land, als je in Nederland al jaren voor dienstweigering hebt gepleit? Deze discussie werd na de Tweede Wereldoorlog op het kampeerterrein 'Tot Vrijheidsbezinning'te Appelscha voortgezet.

Eigenlijk hebben de Spaanse burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog deze anarchistische generatie van haar idealen beroofd. De strategie van geweldloze weerbaarheid en dienstweigering bleek niet opgewassen tegen het brute geweld van Hitler en Stalin. In 1939 leden de trotzkisten en anarchisten in Spanje al een pijnlijke nederlaag, toen Stalin zich met de burgeroorlog ging bemoeien en de leden van de POUM liet martelen en doodschieten. In de jaren daarna konden leden van deze socialistische groeperingen ook niet veel meer doen dan onderduiken.

Te midden van dit gebeuren speelt het verhaal van George Kopp zich af. Marc Wildemeersch beschrijft dit vat vol tegenstrijdigheden in zijn boek "George Orwell's commander in Spain" (In de Knipscheer 2013). De titel zegt het eigenlijk al een beetje: Georg Kopp vocht samen met George Orwell aan het front van de Spaanse burgerloorlog. Zijn leven lang heeft George Kopp verhalen en verzinsels over zijn achtergrond verteld. Zelfs een nauwkeurige studie door Marc Wildemeersch kan de gehele waarheid niet volledig aan het licht brengen. George beweert de Belgische nationaliteit te bezitten, heeft in het Belgische leger gevochten en produceerde munitie voor de Spaanse regering. Zelfs George Orwell gelooft niet alles, maar deze verhalen bezorgen George wel een hoge positie binnen het Spaanse republikeinse leger. 

Als ik vroeger tijdens de Pinksterlanddagen in Appelscha aan een oud-Spanje-strijder vroeg, waarom hij in Spanje gevochten had, kwam er altijd een sterk ideologisch later ingekleurd verhaal over de strijd voor socialisme en tegen het fascisme. Moedig en eervol natruurlijk, maar het verhaal van George Kopp  laat zien dat persoonlijk motieven ook een belangrijke rol in een mensenleven spelen. Daarbij is niet altijd duidelijjk of de persoon in kwestie zijn eigen psyche en motivatie altijd goed weet te doorgronden. 

George Kopp kon als kind van Russische ouders in België, zijn draai in de burgerlijke samenleving niet goed vinden. Hij was weliswaar getrouwd en had vijf kinderen, maar na zijn scheiding raakte hij failliet en vluchtte min of meer naar Spanje om zich bij de republikeinen aan te sluiten.  Later zou hij vertellen dat zijn vrouw bij de geboorte van zijn vierde kind was gestorven. Zijn leven lang heeft George Kopp gesleuteld aan zijn legende en vertelde altijd het verhaal dat het beste in de gegeven situatie uitkwam. In werkelijkheid was hij ook een zeer veelzijdige man: salesman, oplichter, uitvinder, militair en trouwe kameraad van George Orwell. Hoewel dat laatste vooral door de verliefdheid op Orwell's vrouw gemotiveerd werd. 

Na de val van het republikeinse leger in Spanje konden George Orwell en zijn vrouw rustig in Marokko uitrusten. De strijd in Spanje was geëindigd in een desillusie en ze wilden er niets meer mee te maken hebben. Ze zorgden ervoor dat George Kopp niet naar Marokko zou komen. George Kopp moest overleven en hielp de Franse Vichy-regering. Eigenlijk hielp hij dus de vijand. Hij deed er echter van alles aan om weer aan de juiste kant van de geschiedenis te komen en meldde zich bij de Britse geheime dienst M15, als dubbelspion. Later zou Kopp als geheim Engelse agent nog operaties in het bezette Europa uitvoeren.

Waarom is dit boek nu zo belangrijk voor mij en schrijf ik er een recensie over? Het is natuurlijk interessant om als oud-anarchist te lezen over de strijd in Spanje, maar dat is slechts een bijkomstigheid. Marc Wildemeersch is bezig een biografie over de Provo en Kabouter Roel van Duijn te schrijven. Is deze Belgische schrijver wel bekwaam en geïnformeerd genoeg over onze held van de roerige jaren zestig te schrijven?  Kan Wildemeersch het typische Nederlandse jaren zestig verzet wel in woorden vangen?

Ik hoop dat Marc Wildemeersch, als hij over Roel van Duijn schrijft, ook dan weer de pychologische achtergronden en persoonlijk motieven van Roel van Duijn weet weer te geven. Wat maakte hem nou tot de initiator van alles wat de jaren zestig ons gegeven hebben?  Ik denk dat het een interessant boek gaat worden.

De kleren van Sigrid Kaag

Rijdende in een auto op weg naar de Duitse provinciestad Minden (Nordrhein-Westfalen) voor de jaarlijkse aanschaf van kleding, kwam plotseling het gesprek op de kleding van D66 'Spitzenkandidat' Sigrid Kaag. Deze voormalige diplomate en huidige Minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, liet zich op het titelblad van het maandblad Vrij Nederland lopende van een duin afbeelden. Ze droeg gymschoenen en een rood mantelpakje. Het viel mij direct op, dat het label met de wasinstructie van het rode pak op de foto goed zichtbaar is. 

"Zo'n hooggeplaatste internationale minister en dan geen maatpak dragende", klaagde ik tegen mijn vrouw.  Die zal toch niet gewoon een rood pak van H&M dragen? Waarom retoucheren ze dat witte slipje stof niet even weg? Plotseling waren de twee PFLP-terroristen die met subsidie van Nederland een zeventienjarig meisje in Israël hebben vermoord, helemaal vergeten. Het ging nu even over de wasinstructie van de kleding van de minister.

Mijn vrouw is het met deze analyse allerminst eens. "Sigrid is een hele elitaire vrouw, met internationale allures. Yasser Arafat en Barack Obama willen met haar op de foto. Dat gaat niet goed vallen bij het Nederlandse publiek. Daarom laat ze nu op de voorpagina van Vrij Nederland zien: Kijk maar ik ben één van jullie, Nederlanders, ik ren lekker van een duin in mijn confectiepakje, met gymschoenen aan." Zo had ik er nog niet tegen aangekeken. Zou Sigrid echt volks willen doen? Dan had ze beter een interview aan het opinieblad Story kunnen geven.

Drie dagen ervoor had ik al een diepgaande discussie met de professor in Aerdenhout over het verschijnsel Sigrid Kaag. Twee voormalige medewerkers van de agrarische organisatie UAWC op de Westelijke Jordaanoever blijken tevens lid van de PFLP te zijn en worden aangeklaagd wegens terroristische moord op een zeventienjarig meisje. Geert Wilders zal daarom, gesteund door SGP en Forum, de minister hevig aanvallen. Het is de vraag welk effect dit op de volgende verkiezingen gaat hebben. Het zou wel eens zo kunnen zijn, dat zowel Wilders als Kaag hierdoor stemmen zullen gaan winnen. Groenlinks-stemmers, die het over het algemeen met de Palestijnen eens zijn, zullen uit medelijden en solidariteit met Sigrid, D66 gaan stemmen en Geert Wilders trekt mensen over de streep die dit hele ontwikkelingshulpgeld voor terroristen helemaal beu zijn. Hebben ze allebei wat!




Intussen lees ik het vraaggesprek met Kaag in de Vrij Nederland. Een volkomen kritiekloos interview, waarbij Kaag de kans krijgt haar hele repertoir op te noemen:  Meer vluchtelingen naar Nederland, meer Europa, meer globalisering en meer internationale samenwerking. Voor mensen in een goedgesitueerde positie is dit inderdaad een ideaal beeld. Gooi alle grenzen maar open en laat de vrije markt zijn werk doen. Naar schatting twintig procent van Nederland is potentieel aanhanger van dit soort optimistische geglobaliseerde verhalen. De D66-stemmer an sich laat zijn kinderen in London of New York studeren. Als ze klaar zijn met studeren, wordt er een stage bij SHELL of de Verenigde Naties voor ze gezocht. Deze kinderen vallen in een gespreid bedje en begrijpen helemaal niet, dat er ook mensen last van de globalisering hebben.

Als de tweede Coronagolf nog even doorzet, zal er ook een hele grote groep Nederlanders zijn die zegt:"Grenzen dicht, Corona laat zien dat het kan." Corona laat nog veel meer zien. De staat kan wel degelijk gedrag afdwingen en optreden. Dat hele gedoogbeleid is in één keer om zeep geholpen door de Corona. Zonder extra wetgeving en zonder de noodtoestand uit te roepen, kan de staat gewoon zeggen dat je binnen moet blijven of dat je een mondkapje op moet. Maar er komen nog steeds wel 500 asielzoekers per dag naar Nederland, vooral uit kansloze landen als Moldavië. Dat dan weer wel. Dat kunnen ze niet tegenhouden.

Heeft Kaag een kans in Den Haag?  Dat is de grote vraag. Het is in dit verband interessant eens het geval Job Cohen in herinnering te roepen. Job was tot dan toe overal benoemd: Als rector, als minister en als burgemeester van Amsterdam. Hij had nog nooit voor zijn positie moeten strijden of debatteren. Eénmaal in de Tweede Kamer zittende, bleek hij een hele slechte debater te zijn. Hij kon er niet tegen als mensen hem tegenspraken of zelfs, zoals de PVV deed, kleineren. Job Cohen ging helemaal af. Ik voorzie dit scenario ook bij Sigrid Kaag. Als ze wordt tegengesproken wordt ze buitengewoon arrogant en uit de hoogte. Ze zal het debat in de Tweede Kamer niet doorstaan, omdat ze een diplomate is en geen politicus.

Ik geef toe, dat ik aanvankelijk een lichte weerstand tegen Sigrid Kaag voelde, vanwege de arrogante toon waarmee ze, tijdens een uitzending met Paul Witteman,  mijn goede vriendin zaliger Wiesje de Lange wegzette. Een groter verschil is niet denkbaar. Wiesje, die na de Tweede Wereldoorlog in de onderduik overleefd te hebben, naar Israël ging en daar door Syrische troepen vanuit de Golan beschoten werd. Wiesje die tegen mij over Arabieren op de Westelijke Jordaanoever zei: "Die hebben daar niets te zoeken." Aan de andere kant Sigrid Kaag, die met een Arabier is getrouwd en zich helemaal niet in de denkwereld van Wiesje de Lange kon inleven. Later begreep ik beter waarom Sigrid Kaag op deze wereld is en dat we in een wereld met alleen Wiesjes nooit vrede zullen beleven.

Geheimzinnige Yasser-Arafat-vereerders op het Museumplein

Waren het de afgelopen twee jaar vooral HAMAS-aanhangers die zich tijdens de Palestina-demonstraties lieten gelden, daarbij gesteund door Palestijnse alleseters, die alles goed vinden wat authentiek en Palestijns klinkt, komt nu de Stichting Smood met een geheel andere insteek.

Aanstaande zaterdag 18 juli 2020 organiseert deze stichting een demonstratie op het Museumplein te Amsterdam.

Aanvankelijk kon ik de Stichting Smood uit Apeldoorn niet geheel plaatsen. Voorgezeten door een binnenhuisarchitect uit Hebron en bijgestaan door een vlinderexpert van Staatsbosbeheer, zag ik de ernst van de situatie niet meteen in. Wat is er eigenlijk tegen, als deze gematigde mensen voor het Amerikaanse consulaat gaan roeptoeteren?

Het pamflet is in slecht Nederlands geschreven, waarbij de lidwoorden 'de' en 'het' consequent verkeerd gebruikt worden. Als ze het niet helemaal weten, worden zowel 'de' als ook 'het' gebruikt: "Nee voor de het Annexatieplan". Dat had in goed Nederlands "Nee tegen het annexatieplan" moeten zijn. Geen zoon, dochter of buurman die het even kan nalezen zeker.
 
Er zijn nog steeds actiegroepen die de kracht van de sociale media ontkennen of onderschatten. Er wordt op de Facebookpagina van Stichting Smood slechts één keer van deze demonstratie gewag gemaakt en daarna wordt het aan de vrije krachten van het internet overgelaten of er ook mensen komen. Het Palestina Komitee laat het weer eens een keer afweten. Alleen de Dam-Scootmobiel Robert-Willem van Norren en HAMAS-fondsenwerver Amin Abou Rashed steunen tot nog toe deze demonstratie.

Tijdens een culturele folklore-avond van de Stichting Smood werden foto's van de gestorven PLO voorzitter Yasser Arafat getoond en is de Gaza-problematiek achterwege gelaten. Een mogelijke aanwijzing dat we hier met Fatah-aanhangers uit Apeldoorn te maken hebben.

Ondanks de knulligheid en het gebrek aan mobilisatie, moeten we deze club Apeldoornse Palestijnen niet helemaal onderschatten. Als ze alle folklore-liefhebbers in een bus laden kunnen ze toch nog veertig mensen mobiliseren. Dat zijn meer mensen dan Frank van der Linde tegenwoordig op de been kan brengen!