Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Monday, March 30, 2015

Gebakken Zalm bij de McDonald's

Om elf uur 's avonds is het al heel rustig bij de McDonald's aan de A2. De laatste klanten bestellen een Big Mac menu of een ander gerecht uit de prijslijst die boven de balie hangt. Ik ken de mensen van deze McDonald's goed, omdat dit jarenlang mijn startpunt voor reizen naar Amsterdam was. We spraken hier af en reden samen naar een zionistische lezing of een andere interessante bijeenkomst.

Op deze avond besluit ik eens iets anders bij de McDonald's te eten. Ik heb een verse zalm meegebracht en wil vragen die even op de bakplaat te bakken. Ze kennen me, moet toch mogelijk zijn. Jarenlange ervaring als ICT consultant heeft me geleerd, dat als de klant iets vraagt, dan moet je altijd proberen aan de wensen te voldoen.


Voldoen aan klantenwensen
Vreemd genoeg ontstaat er al meteen een lacherige sfeer achter de toonbank als ik vraag de  zalm even op de bakplaat te leggen. "Mijnheer, dat doen we normaal gesproken niet". Kijk daar ga je al weer met de klantvriendelijkheid. Die bakplaat is al leeg. Er worden geen hamburgers meer gebakken. Dan kan je toch wel even die zalm erop leggen?

 Na wikken en wegen, de chef moet erbij gehaald, leggen de McDonald's medewerkers de gerookte zalm op de bakplaat en tien minuten later is het gerecht klaar. Zout erop. Lekker.
De leverancier heeft aan mijn klantenwens voldaan. Nu denken ze dat ze er klaar mee zijn. Snel een doekje over de bakplaat. Je weet maar nooit of die vriendelijke mijnheer in zijn antracietkleurige pak, die zijn auto hier altijd zo lang parkeert, toch van de voedsel - en warenautoriteiten is. Hygiënecontrole.

De medewerkers van de McDonald's , zijn er helemaal niet klaar mee. Want wat moet het bakken van de zalm kosten? Het zou mooi zijn, als er op het bord boven de kassa zou staan: "Bakken van Zalm: €1,34" , of woorden van gelijke strekking. Niets daarvan. Dit is een special en de McDonald's kent helemaal geen special. Het is Big Mac, of Cheeseburger, al dan niet als menu, en met de opties: mayonaise of ketchup.  "Doe maar twee Euro", zegt de afdelingschef uiteindelijk. Wel duur voor even op een bakplaat leggen van een medegebrachte vis. Maar ja, je wilt niet ondankbaar zijn.


Geen mosterd bij de vis
Helemaal ontevreden word ik, als blijkt dat de McDonald's helemaal geen mosterd bij de vis serveert. Dat is toch wel het minste wat je zou verwachten bij een gebakken vis. Ik heb het nog helemaal niet over een  Remouladesaus of een pittige kerriesaus. Gewoon mosterd. Het blijkt bij de  McDonald's niet leverbaar. Dus ik heb mijn zalm, gebakken bij de McDonald's met ketchup op moeten eten.


Na de bovenstaande anekdote gelezen te hebben, denken jullie natuurlijk dat ik een krankzinnige ontevreden klant ben. Waarom ben ik niet naar de daarnaast gelegen La Place gegaan en heb daar mijn speciale wensen kenbaar gemaakt? Een terechte opmerking. Ik heb dit verhaal echter opgeschreven, omdat ik duidelijk wilde maken hoe de ICT service op dit moment werkt en wat de toekomst van ICT service management is.

Voor degenen die deze tekst vanwege culinaire belangstelling hebben aangeklikt, nog even de uitleg over het begrip "ICT Service Management": Bedrijven besteden hun computers en het beheer daarvan uit aan ICT dienstverleners. In de datacentra van die dienstverlener staan de computers te zoemen en de ICT dienstverlening zorgt er voor, dat die computers blijven draaien.

Twee smaken
Klantvriendelijkheid wordt al dertig jaar uitgelegd als "bouwen en beheren wat de klant heeft bedacht". Soms komen klanten met krankzinnige wensen, zoals het bakken van zalm op een McDonald's bakplaat. In ICT termen vertaald zou die wens kunnen zijn: Je biedt een cloud service met standaard servers (twee smaken linux en windows) en standaard prijzen aan. Geen discussie mogelijk, denk je.  Maar de klant wil een oudere versie en met non-standaard opties in dezelfde cloud gehost hebben.

Chef erbij. Wat moet dat kosten? Veel te duur natuurlijk? Geen design aanwezig. Je wilt er extra geld voor vangen. Alleen het maken van de offerte kost al twee weken.
Nadat je aan alle wensen van de klant hebt voldaan, zijn er toch nog opmerkingen, want de extra opties, daar heb je niet op gerekend. (geen mosterd bij de zalm)

De derde computer revolutie
Na de revolutionaire uitvinding van de PC (rond 1980) en de invoering van internet als massamedium (rond 1996), die ieder op zich al een omwenteling op het gebied van werken en economie hebben veroorzaakt, staan we nu opnieuw op de drempel van een geheel nieuwe technologische ontwikkeling: Het On-Demand Mobile Computing tijdperk. Door de invoering van mobile devices (smartphone, tablet), het ontwikkelen van apps voor die apparaten en de bouw van clouds, wordt de manier van werken op kantoren en thuis geheel veranderd en dat zal ook een ander economisch tijdperk inluiden.

Wat heeft het gebruiken van apps met McDonald’s te maken?

Afgezien van het opzienbarende feit dat de fastfoodketen McDonald’s de eerste was die inzag dat de klanten - en met name de kinderen - gratis draadloos internet nodig hebben (anders komen ze niet meer hamburgers eten!), is er nog een andere overeenkomst tussen McDonald’s en ICT Service Management. Die andere overeenkomst heeft te maken met de menukaart die boven de kassa hangt.
Je komt een McDonald’s binnen en je staat in de rij. Dan kijk je naar boven en je ziet het gehele menu in één keer boven je hoofd hangen. Nergens staat een bordje "dagschotel" of een aanbieding die alleen vandaag in prijs is verlaagd. Gewoon een Big Mac of Cheeseburger menu, twee soorten saus of een keuze uit drie soorten salade. Dat is het. Kiest u maar.

Apps
Tegenwoordig is de keuze maken nog gemakkelijker, want je kunt op een automaat bij de ingang al op een scherm kiezen en betalen. Daarna haal je het eten gewoon af aan de kassa. Dus de overeenkomst tussen het kiezen, betalen en downloaden van een app en het bestellen van fastfood is nog duidelijker geworden. Je betaalt en het eten is on-demand beschikbaar. Er is geen discussie over of je de hamburger doorbakken of rood wil hebben. Niemand komt bij je tafel om te vragen of je de wijn wilt proeven. En het belangrijkste: Niemand vraagt of het gesmaakt heeft.
Zelf je dienblad opruimen en wegzetten. Doei.

On Demand Service
Als het product dat je on-demand bestelt nu geen fastfood maaltijd, maar een on demand ICT-service is, hoe ziet het er dan uit?
Je besluit op een dag een bedrijf op te richten en je vraagt je af hoe lang het duurt voordat er ergens in een datacenter een server staat te zoemen, met een boekhoudkundig systeem dat al jouw declaraties en inkomsten bijhoudt. In een ouderwets bedrijf zou er eerst een afspraak met een verkoper gemaakt moeten worden.

Tijdens de afspraak vertel je dat je een boekhoudkundig systeem nodig hebt. Dan moet er een offerte gemaakt worden. We zijn intussen drie weken verder. Je bonnetjes bewaar je zo lang in een schoenendoos. De hardware voor de server moet besteld worden. Dat duurt zes weken. Een consultant maakt een design voor jouw aanpassingen aan het systeem. Dat duurt een maand. Voordat alles is afgeleverd, geïnstalleerd en in gebruik genomen, ben je een half jaar verder.

Betalen, downloaden en werken
Door de nieuwe ontwikkelingen met apps, tablets, clouds en smartphones, kan je binnen een half uur je boekhoud-app kiezen, betalen, downloaden en in gebruik nemen. Steeds meer kleine bedrijven gaan dat op die manier doen en daardoor zal de ouderwetse klassieke ICT gaan verdwijnen. Ik kan bij elke provider op de hoek van de straat of ergens ver weg in de VS, een server bestellen en binnen een dag in gebruik nemen. Daarna kan mijn functioneel beheerder meteen beginnen met configureren. Dat is ICT op de McDonald’s manier.

De bedrijven die deze 'On-Demand Mobile Computing' trend begrijpen en in de bedrijfsprocessen kunnen toepassen, zullen overleven. Het leuke van deze trend is, dat je als start-up heel gemakelijk een server in een datacenter kunt huren (on demand) en beginnen met je bedrijf. Alle services die op een tablet beschikbaar zijn en dus meteen en overal beschikbaar, zullen in de komende tien jaar succesvol zijn.

Sunday, March 29, 2015

Kevin P. Roberson is op zoek naar een slachtoffer

Sinds de journalist/activist Kevin P. Roberson naar Nederland is teruggekeerd, is hij al op zoek naar een slachtoffer van racistisch geweld. Wat dat betreft had hij beter in de Verenigde Staten kunnen blijven, want daar wordt elke week wel een zwarte winkeldief door een winkeleigenaar of een bevooroordeelde blanke politieagent doodgeschoten. Reden genoeg, voor de onderdrukte zwarte massa's, om de straat op te gaan en alle winkels leeg te plunderen.

Maar nu is Kevin P. Roberson in Nederland en wil ook hier de Malcolm-X-beweging flink ondersteunen. Daarom onderzoekt hij elk geval van vermeende racistische ongelijkheid en maakt er een rapportage over.

De zoektocht naar een vermeend slachtoffer vond afgelopen zaterdag een bedroevend dieptepunt in Den Haag, waar 19 mensen demonstreerden, tegen  de vermeende moord op Anass Aouragh. Deze schooljongen werd twee jaar geleden dood aangetroffen in een bos in Wassenaar. Sindsdien gonzen de geruchten over een mogelijke moord. Het Openbaar Ministerie houdt het op vermoedelijk zelfmoord.

Maar dan heeft de Zwarte-Pieten-Gaza-Moslimbroederschap-beweging er ook alles aan gedaan om Anass Aouragh tot een moslimslachtoffer te verheffen: Demonstraties, petities, artikelen en video's. Zelfs Rapper Appa moest er aan te pas komen om bekendheid te geven aan deze mysterieuze dood.

Anass Aouragh wordt eigenlijk ongewild en ongewenst tot slachtoffer van anti-moslimgeweld gestileerd. Of op zijn minst als onderwerp om aan te tonen dat het Openbaar Ministerie bevooroordeeld is. Nog erger wordt het als een dief met strafregister tot slachtoffer van de Zwarte Pieten-beweging wordt gemaakt. Dat was het geval bij Rishi Chandrikasing, die op station Hollands Spoor door de politie werd doodgeschoten. De doodgeschoten 17-jarige Rishi Chandrikasing van Hindoestaanse afkomst was een bekende van de politie en net los uit detentie. Hij zat vast voor een reeks inbraken en werd verdacht van een betrokkenheid bij een steekpartij bij Zalencentrum Alians aan de Fruitweg in Den Haag. De rechter had Rishi Chandrikasing verplicht te wonen onder toezicht van jeugdzorg in een opvanghuis in Scheveningen. Daar moest bij hij zich aan strikte protocollen houden, waaronder tijden dat hij buiten mocht zijn.

Het strafblad van Rishi weerhoudt de demonstranten er niet van toch grote demonstraties tegen politiegeweld te organiseren. Ten slotte had Malcolm X ook een strafblad. Kosten nog moeite wordt gespaard een slachtoffer van politiegeweld te vinden.


Als het allemaal niet lukt met de slachtofferij, dan besluit Kevin P. Roberson maar zelf een slachtoffer te worden. Daarvoor is het wel nodig op 13 januari j.l., in een Amsterdams maatschappelijk centrum twee Joodse jongens te bedreigen, maar toch heeft hij resultaat van zijn werk, want na tien minuten komt eindelijk de politie. Kevin P. Roberson wordt meegenomen en schijnt op de foto daar erg tevreden mee te zijn. Daarna kan hij zich de rol van slachtoffer van bevooroordeelde journalistiek aanmeten.

Enkele dagen later, op 6 februari 2015 ontmoet ik Kevin P. Roberson voor het eerst in levenden lijve, tijdens een lezing op de VU in Amsterdam. Ik vraag hem of het allemaal nog een beetje lukt met zijn aangiftes wegens racisme.  Hij voegt mij toe, dat ik zelf ook een racist ben. "Waarom dat nu weer?" wil ik weten. Ja, dat was omdat ik een opmerking over zijn "Black Panther"-kapsel gemaakt heb. Dat mag niet. Ik raak zijn schouder aan en zeg: "Ik heb niets tegen jou". Dat was even teveel voor deze onverschrokken activist, want hij begon meteen te roepen dat ik hem niet mocht aanraken. Alle Gaza-demonstranten om hem heen moesten er om lachen. Dat was nog eens iets geweest: Mishandeld door Keesjemaduraatje, tijdens een lezing over het Lijden van het Palestijnse Volk op de VU. Mooier kan haast niet.

Als Kevin P. Roberson zelf geen slachtoffer kan zijn, dan wil hij zelf nog wel eens slachtoffers maken. Of pogingen ertoe. De journalist Robert Engel werd door Kevin P. Roberson tijdens een Zwarte Pieten manifestatie aangewezen als zijnde een "racist" en werd daarna in een hoek geduwd en gedwongen zijn foto's te wissen.

Ook de journalist Jeroen Holtrop van Pownews moet het, op aanwijzing van Kevin P. Roberson ontgelden. Roberson wijst aan en de 'woedende' demonstranten gaan vervolgens los op de journalist. Als de politie komt, zegt Kevin P. Roberson: "Jullie lokken het gedrag zelf uit"


"Ik ben journalist, sorry" zegt hij vervolgens tegen de politie. Dat is nog maar de vraag. Volgens mij is Kevin P. Roberson een activist, met banden naar de Zwarte Pietenbeweging, moslimbroederschappen en extreme Gaza-activisten.

Dus jullie moeten niet raar opkijken als er dit jaar, of volgend jaar, plotseling een succesvol slachtoffer van racistisch politiegeweld omhoog gekatapulteerd wordt en tot "slachtoffer van de beweging" wordt benoemd, waarna het rellen, plunderen en vechten kan beginnen.

Friday, March 27, 2015

Zwarte Piet splijt antifascistisch Comité van Waakzaamheid

Helaas, het multiculturele denken tast nu ook het Comitee van Waakzaamheid aan. Omdat er veel oudere blanke mannen in dit verzetscomité zitten, voelt Anja Meulenbelt zich er niet meer thuis.

"Het doel is prachtig, waakzaamheid tegen herlevend fascisme, maar de groep is zodanig gedomineerd door witte ouwe mannen, die geen idee hebben over diversiteit en hoe je een echte gemengde groep mensen bij elkaar krijgt en democratisch samenwerkt - ik heb besloten dat er te veel energie verloren gaat aan uitleggen en uitleggen en dan nog niet gehoord worden. Gelukkig zijn er meer dan voldoende initiatieven en groepen waar ik mijn ei wel kwijt kan."

Reacties uit het anti-racisme-kamp:
Tineke Bennema De Jeugdraad en ik zijn ook het Comite gestapt. Ik moet helaas Anja volkomen gelijk geven.

Lonneke Lemaire Het is zo jammer. We hebben in de anti racisme beweging zo'n behoefte aan verdieping, aan kennis over de geschiedenis van fascisme, over hoe fascisme nu in de wereld er uit ziet. Maar voorlopig doen we het met een hele serie prachtige toespraken tijdens de jaarlijks georganiseerdeKristallnachtherdenking ( Herdenking Kristallnacht ). Zie ook:www.herdenkingkristallnacht.nl

Maar dan komt de aap uit de mouw:
Joan de Windt Doet me denken aan de discussie tussen Frans Fanon en Zanoni (koloniaal ambtenaar op Madagascar). Zolang zwarten zich als brave kinderen gedroegen en zich lieten leiden, was alles goed. Maar waag het niet je als gelijkwaardig te manifesteren, dan word je eng en bedreigend en moet worden ont'mand'. je moet altijd je plaats blijven kennen, en die is duidelijk ONDER de witte mannen. En dit is ZO vanzelfsprekend dat het onzichtbaar voor hen is.


Anja Meulenbelt Precies, Joan. Ook dit was een onderwerp in het conflict. De baas zei over de zwarte pieten actie: dat was een verkeerde politiek. Ze hebben agressie veroorzaakt, ze hebben geprovoceerd, en als die mensen (hij had het over die hysterische twee miljoen witten die opeens dachten dat hun hele sinterklaasfeest zo niet hun gehele cultuur zou worden vernietigd) straks fascisten worden dan is dat het gevolg van hun eigen provocaties. Kortom: de zwarten hebben de agressie opgeroepen door te beginnen met de aanval. Precies wat je zegt: niks tegen zwarten zolang ze hun plaats weten. Maar: allemaal geheel onbewust, want de baas vond zichzelf helemaal geen racist: hij maakte tenslotte geen onderscheid.

Het is dus uiteindelijk de Zwarte Pietendiscussie, die het Comité van Waakzaamheid onderuit haalt. Eerst hebben ze met hun 'Palestina-Gaza-Zwarte Piet-konksie' de grote brede 21-maart-beweging om zeep geholpen en nu brengen ze ook nog de laatste resten van antifascistisch verzet ten val. 

Tuesday, March 24, 2015

Ook Peter Breedveld roept nu: "Appa is een antisemiet"

Hij krijgt het bijna niet over zijn lippen en het doet hem pijn, maar Peter Breedveld van het beruchte blog Frontaalnaakt, schrijft vandaag, dat Esther Voet van het CIDI gelijk heeft: "Ik moet Esther Voet dus gelijk geven. Als je grossiert in antisemitische stereotyperingen en je neemt er geen afstand van, kun je beter niet spreken op een antiracismebijeenkomst." Wat was er gebeurd?

Het platform Stop Racisme en Uitsluiting organiseert een demonstratie van de Dam naar het Museumplein te Amsterdam. Dankzij de jarenlange ervaring van René Danen en Lonneke Lemaire en de brede opzet die het platform in de Jaren Negentig nog had, lukt het enkele landelijk bekende bij de demonstratie te betrekken. Humberto Tan komt spreken. Anja Meulenbelt staat voor het podium en Ahmed Marcouch spreekt zijn steun uit. Ook de CIDI voorzitter, Esther Voet en de FNV spreken steun voor de doelstellingen van het platform uit. Wie kan er nou vóór racisme zijn? Alle kansen dus, om er een leuke solidaire dag van te maken.

Wie schetst onze verbazing en dat van vele huisvrouwen, als blijkt dat er twee Hamas-aanhangers en een antisemiet op het podium verschijnen.

-Hella Baan (Internationale Socialisten; bekend vanwege ondersteuning van Hamas)
-Abulkasim Al-Jaberi (Back to Palestine; blokkeren van de Israelische ambassade; verstoren van een theaterbijeenkomst van een Israelisce actrice )
-Appa (rapper; bekend van de uitspraak "Fuck de Talmoet")

Op filmpjes die door de Zwarte Pietenbeweging op Youtube worden gezet, staat Esther Voet van het CIDI woedend voor het podium als Abulkasim Al-Jaberi spreekt. Niet omdat hij de bevriende staat Israël als "Zionistisch Entiteit" aanduidt. Ze is deze retoriek van de moslimbroederschappen wel gewend. Nee, Abulkasim durft het om Diederik Samson, fractieleider van de PvdA een racist te noemen. De maat is vol. Esther vertrekt en gaat thuis in bad liggen. Hoe ik dat weet? Fingerspitzengefühl, Ying Yang, Gado-Gado.

We zien ook een woedende rabbijn Simon Bornstein naar Abulkasim Al-Jaberi lopen en bezwaar maken tegen zijn haatzaaiende speech. Lonneke Lemair (Angola Comitee, Chili-Komitee, CPN) klopt Abulkasim nog op de schouder. De boodschap is duidelijk. Na zaterdag kan het niemand meer ontgaan dat de moslimbroederschap zich heeft verenigd met de resten van wat ooit een brede antiracistische beweging was.

Bij werkelijk iedere demonstratie in Amsterdam, of het nu over Hamas, Zwarte Piet, Racisme, Feminisme of het Maagdenhuis gaat, komen dezelfde Abulkasim Al-Jaberi, de Hamas fan-girls, de Zwarte Pieten en Frank van der Linde opdraven. Door de ongenuanceerde moslimbroederschappenretoriek en zwartepietengelul maken ze in feite een hele brede en noodzakelijke beweging tegen racisme kapot. Of is het zo, dat de antiracismebeweging zijn langste tijd heeft gehad en dat de Hamasfanclub zich nu aan de resten tegoed doet?

In ieder geval wordt het steeds moeilijker mee te doen als de organisatoren al zo haatzaaiend zijn.
(foto: Maarten Brante)

Tuesday, March 17, 2015

Verwarring over Islamofobie

Op de Facebook site van het Platform Stop Racisme en Uitsluiting ontstaat een interessante discussie over de demonstratie van aanstaande zaterdag 21 maart 2015. Op de poster van de manifestatie (13:00 uur Dam Amsterdam) worden vier thema's om tegen te demonstreren genoemd. Groot in het zwart bovenaan: "Racisme & Islamofobie" en onderaan in een onduidelijk rood: "Afrofobie & Antisemitisme".

Voor mij is de boodschap glashelder. Negers en Joden staan weer onderaan en de moslims staan bovenaan. What's new? De organisatie die al vaker te kennen heeft gegeven, dat de poorten voor islamisering wagenwijd open behoren te staan, trekt weer alle registers.

Toch is er nog een gelegenheid tot vragen stellen. Kritische vragensteller Mick Blok laat in de reaguurderspanel van het forum weten: Antisemitisme dan anti-arabisme. Islamofobie dan judofobie. Moslimhaat dan Jodenhaat. Anders ongelijk zware woorden voor hetzelfde.
Geen speld tussen te krijgen, zou je zeggen. Gelijke monniken gelijke kappen. Gaza-activiste Jose Mooren vindt echter dat Mick niet zo moet zeiken:Kijk even naar het onderzoek van Ineke Valk! Zie Platform enz hierboven. Het heet nu eenmaal zo. en de mensen willen de term handhaven. Homofobie betekent ook niet dat je bang bent voor een homo.
Dus in deze redenering is fobie niet hetzelfde als ergens bang voor zijn, en het is nu eenmaal zo.


Het programma  en de sprekers maken duidelijk dat het thema antisemitisme geheel terecht helemaal onderaan en in onduidelijke letters op de poster staat.

-Hella Baan (Internationale Socialisten; bekend vanwege ondersteuning van Hamas)
-Abulkasim Al-Jaberi (Back to Palestine; blokkeren van de Israelische ambassade; verstoren van een theaterbijeenkomst van een Israelisce actrice )
-Appa (rapper; bekend van de uitspraak "Fuck de Talmoet")

Het is dus weer hetzelfde theater als tijdens de Kristallnachtherdenking en alle andere manifestaties van deze zogenaamde anti-racisme organisatie "Platform Stop Uitsluiting&Racisme": De islamisering en het antisemitisme worden bevorderd en de Internationale Socialisten voeren de boventoon.

Friday, March 13, 2015

Regionalisering en Middelpuntvliedende kracht

Nederland stemt op 18 maart 2015 weer voor de Provinciale Staten. Veel kiezers weten niet dat ze hiermee ongewild en onbewust één van de meest conservatieve- en remmende politieke systemen van Europa in stand houden.
Door het unieke politiek bestuurlijke tweetrapsstelsel, de Eerste Kamer wordt gekozen door de Provincie, worden structurele verandering van het Nederlandse staatsbestel sinds 1830 tegengehouden. Liberalen en Christendemocraten vormen nog steeds vaak een kabinet. Door de invoering van het Algemeen kiesrecht en het Vrouwenkiesrecht is er slechts één politieke factor van belang bijgekomen, namelijk de Sociaaldemocraten. De monarchie is in stand gehouden en grote revoluties heeft Nederland ook niet gekend.
Bijschrift toevoegen
Zelfs een partij als D66 met aanvankelijk verfrissende en vernieuwende ideeën (gekozen burgemeester, districtenstelsel, gekozen premier, dualisme en referendum) heeft in de loop van haar negenenveertig jarig bestaan geen enkele staatskundige verandering door kunnen zetten. Doordat een grondwetswijziging steeds een twee-derde meerderheid in de Tweede Kamer nodig heeft en alle andere vernieuwingen in de Eerste kamer stranden, blijft het Nederlandse politieke systeem ongewijzigd. Veel kiezers denken dat Nederland één van de meest democratisch landen van de wereld is, maar een systeem met een benoemde burgemeester, benoemde Commissarissen van de Koningin, monarchie en een benoemde premier (niet direct gekozen) houdt Nederland in de wurggreep van een tweehonderd jaar oude politieke elite. Na de Tweede Wereldoorlog is de gestadige opmars van de macht van de Europese Unie, ook weer zo’n ondemocratisch instituut, de belangrijkste verandering die ons bestuur beïnvloedt. Dat de politieke elite in Nederland langzaam maar zeker macht verliest aan Europa, is goed te zien aan de deelname van de PVV van Geert Wilders aan het kabinet Rutte II. Eén van de eisen van de PVV was de beperking van immigratie. Dat voorstel strandde nu eens niet in de Eerste Kamer, maar werd tegengewerkt door de Europese Regelgeving. Nederland kan niet meer zelf bepalen wie er in of uit het land gaat en verliest daardoor soevereiniteit.
De politiek in Nederland wordt in 2015 door twee maatschappelijke factoren beïnvloed, namelijk regionalisering en middelpuntvliedende kracht. Nederland hevelt macht naar Europa over en wordt een regio van Europa. Politici voeren Europese , ondemocratisch genomen, besluiten uit, in plaats van zelf beleid te maken. De regionalisering van de politiek is goed zichtbaar aan de kwaliteit van de politici. Het gestuntel van een Opstelten, het gefladder van mevrouw Hennis Plasschaert, de ijdelheid van een Plasterk, doet de tenen krommen.
Door het kabinet van PvdA en VVD, twee tegengestelde krachten in het midden van het politieke spectrum, worden de extreme krachten ter linker- en rechter zijde steeds sterker. Deze middelpuntvliedende kracht ontstaat in de politiek als er niets meer te kiezen valt. De VVD en de PvdA hebben van beide partijen de slechtste en schadelijkste agendapunten (te weten bezuinigen en belastingverhoging) bij elkaar gevoegd en dat als de redding
van Nederland verkocht. Daardoor hebben de Nederlanders al meer dan tweeëneenhalf jaar niets meer te kiezen. Normaal gesproken zou dat zich uiten in grote winst voor de SP ( voor de arbeiders) en PVV (voor de ontevreden rechtse kiezers). Tijdens het verkiezingsdebat van 5 maart op RTL hebben we kunnen zien hoe slecht SP leider Roemer kan debatteren. Ook op straat en in de bedrijven is de campagne van de SP zeer beperkt en niet krachtig. Daardoor valt de voorspelde winst van de SP erg mee. De PVV groeit nog steeds in de peiling, doordat er aan conservatieve zijde geen alternatief is.
De Nederlandse kiezers uit de middenklasse zijn de laatste twee jaar zo teleurgesteld en financieel uitgekleed dat ze niet meer op PvdA of VVD willen stemmen. Van de weeromstuit en uit gebrek aan perspectiefgaan ze massaal op D66 stemmen. Dat is tegelijkertijd een zegen en een vloek. Het is een zegen, omdat Nederlanders nog steeds het redelijke blijven zoeken, geen racisme, en open staan voor een geglobaliseerde wereld. Het is een vloek, omdat het de islamisering nog verder zal stimuleren en Nederland verder uitlevert aan een ondemocratische en onmachtige Europese Unie.