Geldklopperij door een geschiedkundige charlatan

Al een half jaar lang probeert historicus Jan Tervoort via crowdfunding geld te verzamelen voor het schrijven van een boek over de "Nederlandse Israëllobby". Twintigduizend Euro's wil de voormalige medewerker van van Agt's "The Rights Forum" inzamelen. Aanvankelijk was alleen zijn moeder in Alkmaar bereid een kleine donatie te doen. Nu stromen de tientjes en vijfentwintig Euro's binnen. Beroepsactiviste José van Leeuwen gaf al vijfentwintig Euro en de voorzitter van DocP, Sonja Zimmermann, doneert spontaan en van harte, een tientje. Op dit moment staat de teller op  1.336,00 Euro. Een schamel resultaat voor zo'n belangwekkend boek. 

Jan Tervoort heeft het niet gemakkelijk. Hij is afgestudeerd op een thema uit de negentiende eeuw, met als onderwerp de bezoekers van de Salons des Variétés van Amsterdam. Geen hond die je daarna een baan geeft natuurlijk. Daarom werd Jan een succesvolle 'sales manager' bij de Telegraaf. Uiteindelijk ging dat ook vervelen en ging Jan als troubadour, stadsgids en zelfstandig historicus verder. Na het kopen van een pand in de Alkmaarse binnenstad, voor 6 ton, samen met zijn lieftallige vrouw, die op haar beurt ITIL-cursussen voor managers geeft, verhuist de gids met de naam Amsterjan naar Alkmaar en noemt zich, AlkmaarJan. Je moet toch wat en voor niks gaat de zon op.

Amsterjan of Batavirus, zoals hij zich al bloggend en schrijvend noemt, is een blauwe maandag in dienst bij The Rights Forum, maar wordt daar ontslagen vanwege vergaande antisemitische uitingen. Soms denk je dat er geen God is, maar dan word je toch weer aangenaam verrast.

Nu de Corona ook in Alkmaar toeslaat en je ook niet de gehele dag drinkend en twitterend door kan brengen, stort Jan Tervoort zich op een nieuw project: Het schrijven van een boek over de Nederlandse Israëllobby. Hij schrijft daarover op Gofundme:

"Als historicus gespecialiseerd in het Israëlisch-Palestijns conflict heb ik mij de afgelopen jaren in de publieke opinie gemengd in de discussie over dit conflict. Al snel werd ik geconfronteerd met de zogenaamde Israël-lobby, een internationaal netwerk van lobbyclubs, pressiegroepen, journalisten, opiniemakers en politici dat ook in Nederland zeer actief is en als enige doel heeft de staat Israël te vrijwaren van internationale druk, zij het politiek, economisch of in de publieke opinie. 

Hoewel iedere staat ter wereld een lobby voert in het buitenland en de publieke opinie wil beïnvloeden ten behoeve van haar eigen belangen, is de schaal en de agressiviteit waarop Israël dit organiseert en uitvoert, ook in Nederland, uniek in de wereld. Israël heeft hier zelfs een speciaal ministerie voor opgericht, het zogenaamde ministerie voor 'Strategische Zaken'.

Na jarenlange bestudering van de Israël-lobby tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in het Israelisch-Palestijns conflict, schrijf ik een boek over hoe de Israël-lobby opereert in de Nederlandse context. Vanuit welke algemene strategie opereert de Israël-lobby? Hoe vertaalt zich dit naar de - tactische - werkwijze in de Nederlandse publieke opinie, politiek en sociale media? Hoe zit Israëlische propaganda inhoudelijk in elkaar, in vergelijking met wat de serieuze geschiedwetenschap of journalistiek over het Israelisch-Palestijns conflict en de staat Israël te zeggen hebben? "

Ik had al een keer per email gevraagd of Amsterjan mij ook als zijnde een Israël-lobbyist wilde noemen, want negatieve publiciteit bestaat niet en als je maar genoemd wordt, maar daar kwam geen antwoord op. Na deze smadelijke afwijzing heb ik mijzelf de vraag gesteld: Is dit een goed plan van Jan? Ik kwam al snel tot de conclusie dat Jan Tervoort tegen zichzelf in bescherming genomen moet worden, of nog beter, professionele hulp moet zoeken. De aankondiging van het boek alleen al, bevat enkele bevooroordeelde- en foutieve informatie-elementen, die een geschiedkundige niet zou mogen maken. Met een beetje fantasie zou een lobby-organisatie hem opnieuw van antisemitisme kunnen beschuldigen. Hij beschrijft de staat Israël als zijnde agressief. Hij veronderstelt een gezamenlijke strategie en tenslotte suggereert hij dat de staat Israël de zogenaamde Israël-lobby aanstuurt. Het heeft verdacht veel overéénkomsten met de "Joodse Lobby", die antisemieten in de jaren dertig meenden te ontwaren.

Er zijn voor zover mij bekend in de afgelopen jaren twee andere boeken verschenen, met precies hetzelfde thema: Israëllobby. Lucas Catherine heeft in België een boek met de naam "De Israel Lobby" gepubliceerd, waarin hij de banden van leden van de Belgische elite met Israël aantoont. Het boek neigt naar een opsomming van complottheorieën. We weten één ding zeker over complottheorieën, namelijk dat ze allemaal, zonder uitzondering, of ze nu over 9/11, Corona, de aanslag op John F. Kennedy, of over de oorlog in Irak gaan, uiteindelijk de Joden de schuld geven.    

Lucas Catherine op zijn beurt, heeft deze titel weer van schrijvers in de Verenigde Staten afgekeken. "The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy"  (2002), is a book by John Mearsheimer, Professor of Political Science at the University of Chicago, and Stephen Walt, Professor of International Relations at the Kennedy School of Government at Harvard University, published in late August 2007. It was a New York Times Best Seller.

The book describes the lobby as a "loose coalition of individuals and organizations who actively work to steer U.S. foreign policy in a pro-Israel direction".The book "focuses primarily on the lobby's influence on U.S. foreign policy and its negative effect on American interests".The authors also argue that "the lobby's impact has been unintentionally harmful to Israel as well".

Affijn, goede raad is duur en en Jan Tervoort begint aan zijn zegenvolle werk, inhoudende de beschrijving van de Nederlandse Israëllobby. Ik ben benieuwd, omdat hij tot nog toe, op geen enkele manier blijk geeft van enige kennis van zaken. In de dagelijkse praktijk besteedt Jan Tervoort veel aandacht aan het stalken en belasteren van het CIDI. Hij heeft het vooral gemunt op de jongste medewerker van het CIDI: Hidde van Koningsveld. Nadat deze enthousiaste voorzitter van de CIDI jongeren naar Israël verhuisde hield het schelden en dreigen niet op. Toch kan een droge opsomming van pro-Israël-clubs, mits voorzien van deskundig commentaar, nog steeds doorgaan voor een beschrijving van de vermeende "Israël lobby". Ik vind het allemaal best, zolang ik maar in het eerste hoofdstuk als top-zionist 'nummero uno' wordt gebrandmerkt. 

Ondanks het vele geld, dat Jan op deze onsympathieke weg heeft verzameld en dat hij goed kan gebruiken, want een hypotheek van 6 ton hoest je niet alleen met het geven van een paar ITIL-cursusjes op, ligt er nog steeds geen prachtboek. Jan geeft daar de volgende verklaring voor:

"Nu we bijna een half jaar verder zijn moet ik helaas constateren dat het me niet is gelukt het boek over de (Nederlandse) Israël-Lobby binnen de termijn van 6 maanden te schrijven. Ik vraag jullie daarom om nog even geduld omdat het schrijven van het boek langer gaat duren dan ik 6 maanden terug dacht. 

Hoewel ik 6 maanden terug de kennis van hoe de Israel-lobby inhoudelijk, strategisch en tactisch als netwerk internationaal en in Nederland opereert redelijk paraat had om op te schrijven, kwamen er al verder onderzoekend en schrijvend een aantal vragen naar boven die echt diepgaand langdurig onderzoek vereisten. De Israël-lobby is een los horizontaal netwerk dat niet hiërarchisch is en - los van Israëlische politiek en hasbara dat natuurlijk enige richting geeft - als een 'zelfwerkend' systeem omschreven kan worden. De dynamiek binnen dit systeem kan volgens mij NIET alleen verklaard worden vanuit het doel 'Israël beschermen tegen druk van buitenaf' of de intentie van afzonderlijke Israël-lobbyisten. Er ligt toch ook een logischerwijs duidelijke Joodse cultuur aan ten grondslag die essentieel is om het gedrag van de Israel-lobby als geheel netwerk te verklaren."     

Deze mededeling is natuurlijk uitdrukking van een glijdend pad naar beneden, waarlangs Tervoort niet meer omhoog kan klimmen. Nu krijgt de "Joodse Cultuur" de schuld. De kleine stap naar het "Joodse Complot" is al bijna gezet. Hij hoeft alleen nog maar zijn laarzen op de grond te stampen.

Hallo witte vrouw, hoe heet je?

Verbazing en vraagtekens over de werkelijke naam van nummer 17 op het stembiljet van de partij BIJ1 van Sylvana Simons. Anousha Nzume, schrijfster van het prachtboek : "Hallo Witte Mensen", waarin het "white privilege" zo treffend omschreven wordt, ging tijdens haar moeilijke jeugd in de ghetto's van Amsterdam-Buitenveldert, gebukt onder de witte naam Anna Steijn. In een vorig blog ging ik er ten onrechte van uit, dat Steijn de naam van haar moeder is. Dat is niet correct. Het hockeymeisje Anna Steijn werd zo genoemd, omdat haar stiefvader de naam Steijn draagt. In werkelijkheid heet ze anders, maar hoe anders?

In de database van ImdB van Amazon wordt deze ster, bekend van Vrijland (2010), Meiden van de Herengracht (2015) en Bradaz (2001), geregistreerd onder de naam "Anna Senga Figee", geboren in Moskou (12 juli 1969)

Op Google wordt Anousha Nzume ook neergezet onder de naam "Anna Senga Figee". Tijdens de verkiezingen is het verplicht de naam, zoals vastgelegd in de basisadministratie van de woonplaats, te gebruiken. Anousha is echter intussen naar New York verhuisd en woont met haar man in een appartement op Roosevelt Island. Te zien aan de beelden op Google streetview heeft ze op die plaats weinig last van "white privilige". 

De Kamer van Koophandel controleert de naam van de bedrijfseigenaar, via een uittreksel uit de burgerlijjke stand. Te zien aan het KvK-uittreksel van haar productiebedijf "Nzume Projects", is de werkelijke naam van Anna Steijn, aka Anousha Nzum, aka Anousha Figee:

"Nzume - Figee, Anna Senga"

Figee is dus de naam van haar man Martijn, de psychiater in New York. Nzume is de naam van haar Kameroense vader en Steijn is de naam van haar stiefvader. De naam van haar moeder is onbekend. 

De verkeerde naam van Kauthar Bouchallikht (GroenLinks)

Het is misschien maar een kleinigheidje en Carel Brendel ligt er niet wakker van, maar de nr. 9 op de lijst van Groenlinks, Kauthar Bouchallikht, staat met de verkeerde naam op de kieslijst. Op wikipedia en op de website van Groenlinks, staat ze onder de naam "Kauthar Bouchallikht". Let daarbij op de letter "t" aan het einde van de naam. Op het stembiljet vind je deze kandidaat onder de naam   "Kauthar Bouchallikh", zonder de "t" op het einde. 

Wat zijn eigenlijk de regels? Volgens de kieswet moet de naam volgens de basisregistratie opgeschreven worden. Zoals je in de burgerlijke stand beschreven staat dus. Maar onder welke naam in Kauthar dan in haar woonplaats geregistreerd? We kunnen daar achter komen door in het document van de Stichting Groene Moslims, waar zij bestuurslid van was, te kijken. De Kamer van Koophandel controleert altijd het uittreksel van de gemeente. Daar staat ze zonder laatste "t" geregistreerd. 

"Kauthar Bouchallikht" staat dus verkeerd op de affiches en op de Wikipedia en staat goed op het stembiljet en bij de Kamer van Koophandel. Het is onduidelijk waarom zij bij de partij een verkeerde naam heeft opgegeven. Volgens Carel Brendel is de verschillende schrijfwijze ook bij haar vader, de moslimbroeder, het geval.

Het is niet voor het eerst dat een Groenlinks kamerlid een andere naam opgeeft dan in de basisregistratie te vinden is. Voormalig kamerlid Wijnand Duijvendak heeft ooit zijn naam met een "y" geschreven, hetgeen dus onjuist was.

Als de naam op het stembiljet niet gecontroleerd en foutief was weergegeven, zou er een serieus probleem opgetreden zijn. Mogelijkerwijze zouden de vele stemmen, die Kauthar dankzij de publiciteit over haar lidmaatschap van de moslimbroederschap heeft gekregen, dan niet geldig zijn. een nieuwe blamage voor partijleider Jesse Klaver.


Morgen een nieuwe aflevering van "de puntjes op d i", op dit blog. Dan gaan we het hebben over Anouscha Nzume, op de lijst van BIJ1, die eigenlijk heel anders heet. 

Pro-Palestijnse uitingen over vernielingen bij Joods restaurant HaCarmel

Als de ruiten van een kosher restaurant worden ingegooid. Wat zeggen de pro-Palestijnse activisten dan? Dit is een goede graadmeter voor de democratische gezindheid en de relatie tussen boycot en geweld.

Ik volg al langer dan tien jaar de pro-Palestijnse -websites en -facebook groepen. Een opvallend kenmerk van de discussies in deze groepen is, dat er heel weinig discussie is. Jaren geleden was er even een discussie over Syrië, omdat activiste Jose van Leeuwen de mensenrechtenschendingen door Assad toch wel wat te ver vond gaan. Doe eens gek, bekritiseer eens een dictator van een Arabisch land. Over het algemeen verenigen de activisten zich in hun haat tegen Israël en bekritiseren elkaar niet. Ook niet als er mensonterende dingen worden geroepen.

Vorige week was het weer raak bij restaurant HaCarmel in Amsterdam. De ruiten waren beklad. Wat zeggen de activisten in de besloten Facebookgroep "The Rights Forum"? 

Het zijn de bekende strategieën van anti-democratische groepen: Het slachtoffer krijgt de schuld.
Het restaurant had geen Israëlische vlaggen op mogen hangen en daarmee zou het zelf de vernieling hebben uitgelokt. Het zijn niet zomaar wat mensen op Facebook, die dit zeggen. Henk van Driel en Joop Hoekstra maken deel uit van de pro-Palestina beweging in Nederland.

Op een gegeven moment is er dan wel iemand die er wat van zegt. Gied ten Berge schrijft: "Dit doe je toch niet", om daarna door dezelfde Joop Hoekstra afgebekt te worden. Anita Risseeuw is een vooraanstaand lid van het Rotterdamse Palestina Komitee (Rotterdam voor Palestina)  en die weet er een punt aan te breien. "Het is een Israëlisch restaurant, geen Joods restaurant" Het is niet helemaal duidelijk of zij dit voor haar eigen geruststelling zegt, of dat ze werkelijk van mening is, dat in Nederland Israëlische restaurants vernield mogen worden.

Inderdaad een goede vraag van de activisten:  "Waarom is het vernielen van een Joods restaurant een slecht idee? Ze moeten er wel even over denken, maar dan komt het antwoord toch: "Het speelt de vijand in de kaart". De vijand, dat is voor deze mensen het CIDI, dat hier van zou profiteren.

Zoals je misschien hebt gemerkt, heb ik het woord antisemitisme nog niet eens gebruikt. Dat komt omdat sommige uitingen op deze groep zo ernstig antisemitisch zijn, dat ik ze hier niet wil herhalen. Soms worden dit soort opmerkingen weggehaald en soms ook niet. Ik vind de uitingen hierboven al ernstig genoeg, omdat ze een gebrek aan respect voor andersdenkenden laten zien en oproepen of goedpraten van geweld. Uiteindelijk moet Brechtje van Bergen, van de oud-Katholieke pastorie, er aan te pas komen, om de activisten tot de rde te roepen: 

Dat de grafitti uiteindelijk toch geen uiting van antisemitisme was, dat maakt nu egenlijk niet meer uit. In de ruim 75 reacties kreeg bijna iedereen, behalve de dader de schuld. De media, de NOS, het CIDI, de Joden, het restaurant zelf, de Israëlische vlag. Ga zo maar door. En dat allemaal op het keurige nette diplomatieke forum van Dries van Agt. Jan van Keulen, de vroegere voorzitter, is de administrator van deze The Rights Forum groep.