JMNA: Kort Geding Afgelast

Burgemeester van der Laan en wethouder Andreé van Es hebben in een sessie op 6 december j.l. een helende hand op het Joods Marokkaans Netwerk (JMNA) gelegd. Er is een compromis bereikt. De boekhouding is overgedragen aan de nieuwe penningmeester Mostafa Hilali en het kort geding tegen Karima Belhaj en Sabi El Moussaoui is ingetrokken.


Op 16 december wilden we als publiek aanschouwen hoe de partijen scheldend en vechtend over de vloer rollen, maar die aanblik is ons niet gegund. Hoeveel geld is er nu van de 40.000 Euri soepsiedie over en hoeveel daarvan is nu daadwerkelijk overgedragen aan het nieuwe bestuur? Zijn de bankpasjes ook overgedragen? We weten het niet.

Nog belangrijker dan de boekhouding en het geld is, wat het Joods Marokkaans Netwerk nu daadwerkelijk in 2014 gaat doen. Want er is nu een heel jaar stilstand geweest. In 2013 werd er geen enkele forumdiscussie, lekker eten of voetbalwedstrijd, waar zowel Joodse jongeren uit Buitenveldert als Marokkaanse jochies uit Amsterdam Osdorp  aan mee kunnen doen, georganiseerd. Zelfs de Joodse begraafplaats in Amsterdam-Oost ligt er verlaten en onverzorgd bij. Tijd dus, om weer eens een initiatief te nemen en iets te gaan doen in plaats van op elkaar te vitten.

Ik ben benieuwd hoeveel soepsiedie er in 2014 weer gegeven zal worden en of de Joodse- en Marokkaanse gemeenschap elkaar dan eindelijk eens een keer in vriendschap zal omarmen.

JMNA: Feestelijk afscheid met decharge

"Blijkbaar hebben jullie erg veel ruzie en is het vooral een persoonlijke kwestie" , zeg ik tegen oud-politicus Harry van den Bergh en jongerenwerker Erwin Brugmans, als ze de rechtzaal uitlopen. "Nee, we hebben juist helemaal geen ruzie, maar met die Karima Belhaj is gewoon niet te werken. Die heeft een heel opvliegend karakter." Geeft Harry van den Bergh als antwoord. Mostafa Hilali blijft op de achtergrond staan. We blijven nog een tijdje staan praten en dan scheiden zich onze wegen.

Ook van andere bestuursleden heb ik al gehoord dat een goede samenwerking met Karima Belhaj niet mogelijk is. Kandidaat bestuursleden worden door haar categorisch afgewezen. Esther Voet van het CIDI was zo'n kandidaat, die door Karima werd afgewezen. Als er geld binnenkwam duurde het maanden voordat er een plan kwam om iets met het geld te doen. Er wordt geen verantwoording afgelegd. Karima Belhaj is soms weken niet bereikbaar.

Uit de dagvaarding en de behandeling in de rechtzaal blijkt dat we hier te maken hebben met gekwetste ego's. De aftredende bestuursleden Karima Belhaj en Sabi El Mousaoui willen met opgeheven hoofd vertrekken. Er moet een feestelijk afscheid komen, waar ze voor de gedane diensten worden bedankt. Er moet een decharge voor de boekhouding komen, op het moment van afscheid. Pas onder die voorwaarden willen ze de Stichting Joods Marokkaans Netwerk Amsterdam verlaten.

Op 14 maart zijn de onenigheden al zo hoog opgelopen, dat een vergadering met wethouder Andrée van Es en mevrouw Linthorst van de gemeente Amsterdam nodig is om een compromis te kunnen bereiken. Op die vergadering wordt afgesproken dat de boekhouding zal worden afgeleverd bij Harry van den Bergh, dat er een feestelijk afscheid georganiseerd zal worden en dat er na controle een schriftelijke decharge voor de boekhouding gegeven zal worden.

Diverse keren worden de oud-bestuursleden daarna uitgenodigd voor een vergadering om de boekhouding te overleggen. Geen van de keren komt El Mousaoui met de boekhouding opdagen. Hij beweert zelfs dat een deel van de administratie in handen van Karima Belhaj is. Het is onduidelijk waar de toegangscodes voor de bankrekening zijn.

Uiteindelijk staan alle betrokkenen op 12 november voor de rechter. Die stelt voor dat de volgende dag een kopie van de boekhouding aan de advocaat van Harry van den Bergh wordt gegeven. Daarna zal op 6 december een gesprek met de burgemeester en wethouder volgen. Op 16 december doet de rechter dan uitspraak. Natuurlijk in de hoop dat er tijdens het gesprek een compromis gevonden zal worden.

De vraag is of de doelstelling van de stichting door het nieuwe bestuur kan worden verwezenlijkt. Majoor Mostafa Hilali komt weliswaar oorspronkelijk uit de wijk Amsterdam-Nieuw-West, maar woont al jaren in Scheveningen. Ondanks het feit dat hij een sterke band met het jongerencentrum Argan heeft, is zijn betrokkenheid met Marokkaanse jongeren in de wijk sterk verminderd. Mohammed Rabbae woont niet in Amsterdam en blijkt al een jaar niet meer echt bij het JMNA betrokken te zijn. Harry van den Bergh zit in zoveel besturen dat hij nauwelijks tijd zal hebben dagelijks leiding aan de stichting te geven. De enige kans van het bestuur is, nieuwe Joodse- en Marokkaanse bestuursleden met een basis in de buurt aan te trekken.

Het oude bestuur onder leiding van Karima Belhaj heeft ondanks hun tekortkomingen toch een  aantal sterke eigenschappen. De enige JMNA bestuurder met echte leidinggevende diversiteitservaringen in diverse functies,  is Karima Belhaj. Alle contacten met de gemeente en de subsidieaanvragen lopen via haar. Ook sociaal-pedagoog  El Mousaoui met zijn functie in jongerencentrum Argan heeft een netwerk in de buurt Amsterdam-West. Door deze mensen eruit te werken heeft de stichting veel goodwill verloren.

Er zijn echter nog twee belangrijke oorzaken voor de teloorgang van het JMNA. Door de bankencrisis en de Europa-crisis is de aandacht voor het islamdebat veel minder groot dan vijf jaar geleden. Door het uitblijven van verdere islamitische aanslagen in Europa is er minder discussie over islam. Geert Wilders houdt zich meer bezig met het verkrijgen van macht in Europa, dan met het 'Marokkaanse straattuig'. Daardoor is de maatschappelijke belangstelling voor het JMNA veel kleiner. Beschouwt Mohammed Rabbae het JMNA nog als een dam die voor de politicus Wilders opgeworpen moet worden, nu is die dam op deze plek minder relevant.

Door de presentatie van het JMNA op de sociale media worden ook de interne discussie in het JMNA steeds meer openbaar. Al snel blijkt op het Facebook forum van het JMNA, dat die discussies niet meer in de hand te houden zijn en dat ze ook steeds minder over Joden en Marokkanen in Amsterdam gaan. Doordat Joden en Marokkanen heel erg weinig gemeenschappelijke doelen en idealen hebben, richt de discussie zich steeds meer op andere zaken: Israel bijvoorbeeld. Er zijn dagen dat elke scheet die in Israël wordt gelaten uitvoerig op het JMNA forum wordt besproken. Dat is pijnlijk.    

Weinig maatschappelijk belang. Weinig positieve aandacht van de media. Interne strubbelingen. Ziedaar de belangrijkste redenen voor een ruzie die voorlopig een dieptepunt in de Joods-Marokkaanse betrekkingen genoemd mag worden.

JMNA: Kamer van Koophandel inschrijving is nog steeds vreemd

Het Joods Marokkaans Netwerk Amsterdam wordt verscheurd door interne strijd. Op 6 december aanstaande zullen Burgemeester van der Laan en Wethouder Andrée van Es proberen te bemiddelen. Nog steeds is niet duidelijk wie er nu wel en wie er niet bij het bestuur hoort.

De inschrijving van het JMNA bij de Kamer van Koophandel is recent veranderd. Met terugwerkende kracht (dus teruggedateerd) zijn Karima Belhaj, Sabi El Moussaoui en Manja Felicitas Bakker uitgeschreven .
Bestuurslid Mohammed Rabbae is al sinds december 2012 geen bestuurslid meer en heeft te kennen gegeven niet bij het gesprek met de burgemeester aanwezig te zullen zijn. Toch is hij nog steeds bestuurslid volgens de Kamer van Koophandel.

De stichting is nog steeds in de Egmondenstraat gevestigd. Dat is het woonadres van vroegere penningmeester Sabi El Moussaoui. Als de mening van het huidige bestuur is, dat de penningmeester Moussaoui er "een puinhoop van gemaakt heeft", zoals Harry van den Bergh afgelopen dinsdag in de rechtbank luidkeels uitriep, dan zou ik de stichting een ander adres geven. Voor je het weet komen de blanco checks van de gemeente Amsterdam nog op dat adres aan.

Tijdens het kort geding van afgelopen dinsdag vraagt de rechter aan Sabi El Mousaoui of hij nog steeds bestuurslid van de stichting is. Hij beaamt dat. "Wanneer bent u dan voor het laatst op een bestuursvergadering geweest?", vraagt de rechter. Een hoop erom heen gedraai en dat hij helemaal geen uitnodigingen meer krijgt enzo. Maar uiteindelijk komt er dan uit: "Maart 2013". Vreemd genoeg vraagt de rechter niet naar notulen van de vergadering.

Voor notulen moet je zowiezo niet bij het JMNA zijn. In de email van 21 februari 2013 schrijft Karima Belhaj dat ze per 1 mei 2013 geen bestuurslid meer zal zijn. In dezelfde email schrijft ze dat Sabi El Moussaoui ook per 1 mei 2013 geen bestuurslid meer zal zijn. Maar in de rechtzaal zegt Karima Belhaj dan weer, dat ze "in haar hart" nog steeds bestuurslid is.

Tijdens de rechtzaak wordt door Karima Belhaj ook uitvoerig uitgewijd over het begrip "pariteit", gerelateerd aan het vormen aan het bestuur. Er moeten steeds drie Marokkanen en drie Joden in het bestuur zitten. Nu er drie bestuursleden uitgemieterd zijn, wordt de pariteit steeds moeilijker. Mohammed Rabbae heeft een uitgesproken anti-Israël standpunt. Hij wil "alles uit Israël" boycotten. Mostafa Hilali is kritisch over de staat Israël. Harry van den Bergh is een uitgesproken en bekennende zionist.  Dat worden nog leuke bestuursvergaderingen. Maar het hoeft natuurlijk niet altijd over Israël te gaan.

Op 16 december wordt de rechtzaak voortgezet. De rechter doet dan een uitspraak over de teruggave van de financiele administratie aan het huidige bestuur.

JMNA: Voor de rechter

Door Frank Kromer (NIW)

Bestuursleden van het Joods Marokkaans Netwerk (JMNA) proberen via een kort geding hun boekhouding, in handen van de vertrokken penningmeester, terug te krijgen.  

Hé Sabi, heb je de stukken bij je?” grapt JMNA-voorzitter Harry van den Bergh, terwijl Sabi El Moussaoui, de voormalig penningmeester van het JMNA, zich meldt bij de balie van het gerechtshof in Amsterdam. Hij kijkt om en glimlacht: „Nee, nee,” antwoord hij met zwaaiende handen. Het vriendelijk ogende tafereel zou geen voorbode blijken voor de rest van de middag. De twee zouden hard botsen voor de neus van de voorzieningenrechter. Het JMNA is al bijna een jaar verscheurd door interne conflicten. Aan de ene kant staan de zittende bestuursleden Harry van den Bergh, Erwin Brugmans en Mostafa Hilali. Zij willen graag een doorstart van hun geliefde stichting, die een brug moet slaan tussen Joden en Marokkanen. Recht tegenover hen staan de dit jaar opgestapte penningmeester Sabi El Moussaoui, de opgestapte co-voorzitter Karima Belhaj en de opgestapte secretaris Manja Ressler. Zij weigeren de administratie van het JMNA over te dragen zolang hun aftreden nog niet op door hen beoogde wijze is afgewikkeld. Na een mislukt tussenkomen van de Amsterdamse wethouder van Es in maart 2013 om de zaak af te handelen, na talloze mislukte afspraken met penningmeester El Moussaoui om de administratie in handen te krijgen, zagen de drie bestuursleden maar één oplossing: een kort geding.

Lees verder in het NIW

JMNA: Penningmeester moet een kopie van de administratie afgeven

Dramatische taferelen bij de kantonrechter. Karima Belhaj: "Ik word bedreigd door extreem-rechtse elementen. Erwin Brugmans: "De administratie is mij door Karima Belhaj uit de handen gerukt en aan mevrouw Bakker gegeven"

Er zijn nu twee kampen binnen het Joods Marokkaanse Netwerk Amsterdam (JMNA). Gelukkig loopt de scheidslijn dwars door Joodse- en Marokkaanse groepen heen en zijn beide ethniciteiten bij beide partijen vertegenwoordigd.  Het nieuwe bestuur onder leiding van Harry van den Bergh, bestaat verder nog uit Mostafa Hilali (penningmeester) en Erwin Brugmans (secretaris).

Aan de andere kant staat het nu aangeklaagde oude bestuur onder leiding van Karima Belhaj, met als secretaris Manja Bakker en de penningmeester Sabi El Moussaoui. Inzet van de rechtzaak bij de voorzieningenrechter vandaag is het overdragen van de administratie en de bankrekeningen.

De Stichting Joods Marokkaans Netwerk Amsterdam heeft een hoge status binnen bestuurlijk Amsterdam. Zo hoog, dat burgemeester van der Laan en Wethouder Andrée van Es persoonlijk op 6 december gaan bemiddelen om de strijdende partijen weer bij elkaar te krijgen. Nog steeds, ondanks uitblijvende financieële verantwoording, krijgt het netwerk 10.000 Euro soepsiedie per half jaar. Elke keer als er iets aan de hand is met Marokkanen in Amsterdam, kan de wethouder zeggen: "We zijn in overleg met het Joods Marokkaans Netwerk om de problemen op te lossen". Deze multiculturele schaamlap mag absoluut niet naar de enkels zakken. Zelfs de kantonrechter is daar vandaag van overtuigd.

De rechter komt vandaag tot een salomonsoordeel. Oud-penningsmeester El Moussaoui moet woensdag 13 november 2013, voor zes uur 's avonds een kopie van de administratie aan de advocaat van de tegenpartij overhandigen. Na 6 december, als Andrée van Es en burgemeester van der Laan met de kemphanen hebben gesproken, wordt er opnieuw door de kantonrechter naar de zaak gekeken.

Maandag 16 december, om 9.00 uur is de volgende zitting.

Naima El Bezaz: In Dienst bij de Duivel

Heel vervelend voor Lydia Zittema, destijds de hoofdredacteur van Vriendin. Probeert ze zo politiek correct- en multicultureel mogelijk te zijn. Elke tweede week een zwart model op de voorpagina. Berichten over bezoeken aan je Turkse schoonouders. Leuke recepten voor de suikerweek. En dan nu dit.

De beruchte schrijfster Naima El Bezaz (Vinexvrouwen; Nog meer Vinexvrouwen) hangt even op een schandalige manier de vuile was buiten. Zonder Lydia bij name te noemen natuurlijk, zodat de juristen er nog een hele kluif aan zullen hebben.

De hoofdpersoon van het boek "In dienst bij de Duivel" heet Angela en ze is hoofdredacteur van een vrouwentijdschrift. Ze wil graag een bekende schrijfster voor haar blad laten schrijven en ze denkt dat het interessant en spannend is de Marokkaanse schrijfster Dina te contracteren.
Had ze dat maar niet gedaan.

De eerste dag gaat ze met de eindredactie en de Marokkaanse schrijfster lunchen, maar dan moet ze zelf alles betalen. Want de Marokkaanse schrijfster heeft geen geld bij zich. Dat is pas het begin van wat blijkt een multicultureel drama te worden.

Dina heeft geen auto en bekritiseert de auto van de fotograaf, waarmee ze op stap gaat om lezers te interviewen. Als Dina in Roosendaal een lezeres met kanker interviewt, duurt het een hele dag voordat ze weer op de redactie verschijnt. Daarna identificeert ze zich zodanig met de lezeres en duikt zo diep in het leven van de kankerpatiente, dat het artikel ook veel te laat wordt opgeleverd.

Wat een leuke samenwerking met een Marokkaanse schrijfster had moeten worden, loopt volledig uit de hand. Dina praat niet met de andere redacteuren. Ze loopt met haar neus in de wind. Weigert vibrators te testen. Geeft consequent de schuld van alles wat misgaat aan een ander. Het hoogtepunt van het boek is als de schrijfster op de redactie flauwvalt en de hoofdredacteur nog de taxi naar huis moet betalen. Dure boel.

Dit alles wordt op een fantastische en humoristische wijze verwoord door de schrijfster Naima El Bezaz, die beweert zelf op een damesblad gewerkt te hebben, om onderzoek te doen voor haar boek. Bij bepaalde passages kom je niet meer bij van het lachen. Vooral als Naima El Bezaz alles van zichzelf bloot geeft. De angsten, de schaamte, de woede en de frustratie van een redactrice. Het staat er allemaal in.

Helaas heeft de redactie van uitgeverij Querido achteraf na het inleveren van het script, nog gemeend enkele additionele aanpassingen te moeten doen of de schrijfster gedwongen die aanpassingen te doen. Dat kan natuurlijk ook. Het boek zelf is spannend en zou zo maar in delen in een feuilleton van Libelle of Margriet passen. Maar waarom toch totaal overbodige anti-Nederlandse- en cultuurvijandige citaten erin verwerken? Jammer.

Enkele voorbeelden. "Zij vertegenwoordigde Nederland in het klein.
Een mollig vol gezicht, met groenblauwe ogen die ze samenkneep toen ze me de hand schudde"

"Dit is Volendams", zei ze. Hun dialect. Ik knikte begrijpend en was opgelucht, Nederland had, net als Marocco, zo zijn Berberstammen, naast het Fries dus ook Volendams. Logisch"

"Ineens ging het Nederlands weer over in het Volendams-Berbers. Gefrustreerd legde ik mijn pen neer en keek naar de taperecorder...."

"Dit is echter Nederland, hier gaat het niet om eeuwige roem, of materieel gewin, verre van dat."

"Ik was volkomen tevreden met mijn achterbuurtappartement in de slechtste buurt van Amsterdam-West. Die buurt was zó crimineel, dat daar nooit werd ingebroken"

"Zij waren de kurk waarop het land dreef. En ik, met mijn brutale, bruine allochtonenkop, zou dan de euvele moed hebben om aan die blanke autochtone vrouwen te vragen of ze hun vetrollen wel in bedwang hielden. Geert Wilders zette mensen voor minder op het vliegtuig terug naar hun geboorteland"

"Sorry dat ik het zeg, Renate, maar jullie Nederlanders zijn echt vreemd"

En dat gaat dan tweehonderdendrieenvijftig bladzijdes zo door. De ene sneer tegen de Nederlanders na de andere. En dan verbaast deze schrijfster zich erover dat ze niet bij De Wereld Draait Door wordt uitgenodigd en dat ze bij dat geweldige vrouwenblad Vriendin de laan uit wordt gestuurd. Je kan niet alles hebben schatje. Nederland in zijn hemd zetten en ook nog op handen gedragen worden.

Een grandioos boek dat vele moderne modieuze vrouwen een spiegel voorhoudt.

JMNA: Karima Belhaj wordt afgezet als voorzitter

Het is jammer dat de bestuursleden van het Joods Marokkaans
Netwerk Amsterdam zo slordig zijn met de inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Het is heel simpel, je gaat met de notulen van de laatste bestuursleden vergadering naar de KvK en je vult een formulier in.

Voorwaarde is wel, dat er notulen gemaakt worden. Als de secretaris van de stichting zonder pen en papier bij de vergadering zit, dan wordt dat moeilijk. Anyweetjes, Karima Belhaj is volgens onderstaand Parool artikel niet meer de voorzitter. En Manja Bakker is ook niet meer secretaris. Waar het geld gebleven is, dat weten ze niet.

De voorzieningerechter gaat zich aanstaande dinsdag 12 november 2013 om 14.45 uur op de Parnassusweg te Amsterdam, over de zaak buigen.
Er zal toch nog over 40.000 Euro een verantwoording afgelegd moeten worden.


bron: Het Parool  2 november 2013
Verbroederingsclub barst

door: HEIBA TARGHI BAKKALI

JMNA Bestuurscrisis in Joods-Marokkaans Netwerk Amsterdam escaleert

AMSTERDAM - Het Joods-Marokkaans Netwerk Amsterdam (JMNA) wankelt door een bestuurlijke ruzie. Die is zó hoog opgelopen dat binnenkort mogelijk de rechter eraan te pas moet komen. Een bemiddelingspoging van wethouder Andrée van Es en voormalig burgemeester Job Cohen heeft niet mogen baten.

Sinds begin dit jaar is het bestuur van de op verbroedering gerichte organisatie, in 2003 mede in samenspraak met toenmalig burgemeester Cohen opgericht, uiteengevallen nadat vier van de zeven bestuursleden, onder wie de voorzitter, penningmeester en secretaris, hun vertrek hadden aangekondigd. Hierna ontstond ruzie tussen de vertrekkende en aanblijvende bestuursleden over de formele overdracht van bestuurstaken en administratie.

De huidige voorzitter Harry van den Bergh zegt niet verder te kunnen met nieuwe activiteiten zonder toegang tot die administratie. Daarom rest hem niets anders dan een kort geding. "Dat dit moet, vind ik buitengewoon verdrietig en zonde van de tijd. Wat zij willen is een decharge vóóraf, zonder dat wij de stukken hebben mogen inzien. Ze stellen nog meer voorwaarden aan het overdragen van de stukken, maar ze moeten die gewoon overhandigen en klaar," zegt van den Bergh, die zich eerder in het Nieuw Israëlietisch weekblad hardop afvroeg wat er met de subsidie is gebeurd.

Het oude bestuur zegt geen dagvaarding te hebben ontvangen. Volgens Manja Ressler, de vertrokken secretaris, weet Van den Bergh precies wat er met de subsidie is gebeurd omdat hij elke uitgave mede heeft ondertekend. Ook heeft zij de overgebleven bestuurders vaak uitgenodigd voor een vergadering met de overdracht op de agenda. "Daar zijn ze helaas niet op in gegaan."

Het JMNA is opgericht naar aanleiding van maatschappelijke onrust na een reeks incidenten, waaronder Marokkaanse jongeren die voetbalden met een gedenkkrans die tijdens dodenherdenking was neergelegd. Het netwerk poogt Joden en Marokkanen in de stad dichter bij elkaar te brengen met activiteiten zoals debatten, het benadrukken van de gedeelde geschiedenis, gezamenlijke feesten en een gezamenlijke lobby tegen het verbod op ritueel slachten.

Het is wrang dat deze organisatie gericht op verbroedering nu juist aan ruzie ten onder dreigt te gaan, beaamt voormalig voorzitter Karima Belhaj. "We hebben samen heel veel goede dingen gedaan voor de dialoog, dat wordt overschaduwd doordat men vaak cynisch is over Joods-Marokkaanse relaties. We worden vaak ten onrechte geframed in een politiek conflict. Het is jammer dat het zo moet, maar ik heb er vertrouwen in dat we eruit komen."

JMNA: Bestuur voor de rechter

Door Frank Kromer (NIW)

Opgestapte bestuursleden, een verdwenen boekhouding en een kort geding. De toekomst van het Joods Marokkaans netwerk Amsterdam hangt aan een zijden draadje. 

Het Joods Marokkaans Netwerk Amsterdam (JMNA) heeft in zijn zevenjarig bestaan veel crisissen meegemaakt. Bestuurders stapten met ruzie op en op de offi ciële Facebookpagina van het JMNA liepen discussies volledig uit de hand, compleet met anti-Israëltirades. Bezoekers werden omschreven als ‘zionisten die landjepik en het etnisch zuiveren goedpraten’. Maar nu is de bom bij het netwerk, dat als doelstelling had om een brug te slaan tussen Joden en Marokkanen, daadwerkelijk ontploft.
Niet alleen zijn in de eerste helft van 2013 vier van de zeven bestuursleden opgestapt, ze hebben ook de complete boekhouding meegenomen. Voor de drie overgebleven bestuursleden, Harry van den Bergh, Erwin Brugmans en Mostafa Hilali is het een raadsel wat er met het JMNA-subsidiegeld is gebeurd. Via een kort geding proberen de drie bestuursleden nu de fi nanciële administratie, die in handen zou zijn van de opgestapte penningmeester Sabi El Moussaoui en de opgestapte co-voorzitter Karima Belhaj, terug te krijgen. „Ik wil inzicht hebben in de fi - nanciële stukken,” zegt Harry van den Bergh, nu de overgebleven voorzitter. „Ik wil weten waar de subsidie voor is gebruikt en hoeveel er nog in kas zit. We moeten het jaarverslag voor 2012 nog opstellen en daarnaast moeten we verantwoording afl eggen aan de gemeente; we hebben immers begin 2012 40.000 euro subsidie gekregen.”

Lees verder in het NIW

Yasser Arafat, nu dooier dan ooit tevoren

Waar blijft eigenlijk het eindresultaat van het onderzoek naar de dood van de grote Palestijnse leider Yasser Arafat? Een jaar geleden , november 2012, werd zijn lichaam in Ramalah opgegraven om een onderzoek naar een eventuele poloniumvergiftiging mogelijk te maken. In januari 2013 stond ik nog aan zijn lege graf. 'Zou hij wederom opgestaan zijn uit den doden' vroeg ik me nog bezorgd af. Daarna is het een hele tijd stil.

Halfwaardetijd
Intussen werken Russische-, Franse- en Zwitserse- wetenschappers koortsachtig aan een onderzoek op de monsters die van zijn lichaam zijn genomen. Zo lang kan dat toch niet duren?

Zelfs al zou er nu een bepaalde minimale waarde van polonium in zijn lichaamsresten worden gevonden, dan nog zou niet bewezen kunnen worden wie die vergiftiging heeft veroorzaakt. Een ander probleem is het natuurlijke verval van polonium-210. Het breekt zichzelf af en er blijft lood over. Polonium-210 heeft een halfwaardetijd van 138,376 dagen. Na 138,4 dagen is dus nog maar de helft van de hoeveelheid polonium over. Na nog eens 138,4 dagen is de helft van de helft over. Intussen is er al 23,8 keer een halfwaardetijd over heen gegaan. Dat betekent, dat er nu nog maar één-zestien-miljoenste van de hoeveelheid polonium-210 over is. Reken maar uit met MS Excel. Een sigaret bevat nog meer polonium-210. Het is dus feitelijk onmogelijk de poloniumvergiftiging van negen jaar geleden aan te tonen en de wetenschappers wisten dit al toen ze begonnen.

(op de foto: Keesjemaduraatje bezoekt het lege graf van Yasser Arafat)

Litvinenko
Waarom werd er pas vorig jaar begonnen met het onderzoek naar de poloniumvergiftiging van Yasser Arafat? Ten tijde van de dood van Arafat was poloniumvergiftiging nog niet zo populair. Pas in 2006, nadat de Brits-Russische dubbelspion Alexander Litvinenko met polonium werd vermoord, kwam de mogelijkheid van een poloniumvergiftiging ter sprake.Op 3 juni 2012 kwam Al Jazeera met een artikel, waarin het vermoeden is geopperd dat Yasser Arafat met polonium verfitigd zou kunnen zijn. Bepaalde bezittingen waaronder zijn tandenborstel en zijn Palestijnse sjaal, maar niet alle bezittingen, hadden een verhoogd gehalte van polonium. Dit kan ook door sigarettenrook zijn veroorzaakt. Pas daarna werd begonnen met serieus onderzoek naar de poloniumvergiftiging.

Braakneigingen
Volgens al-Jazeera had Arafat in de weken voor zijn dood last van ernstige diarree, gewichtsverlies en braakneigingen. Dat zijn dezelfde symptomen als het bekendste slachtoffer van poloniumvergiftiging, de Russische ex-spion Aleksander Litvinenko had. Het Britse medische tijdschrift The Lancet schrijft dat er ook enkele belangrijke ziekteverschijnselen bij Arafat ontbreken : Melyosuppression (beenmergonderdrukking) en haaruitval.

Geen resultaten
Bijna een jaar na het nemen van monsters uit het lichaam van Arafat, is er nog steeds geen officieel rapport gepubliceerd. De Palestijnse Authoriteiten zijn de enigen die toestemming voor het publiceren van een rapport mogen geven., maar dat is nog niet gebeurd. Het Zwitsers-Franse team uit Lausanne komt in oktober 2013 opnieuw met het opgewarmde bericht uit The Lancet, waarin wordt gesproken over verhoogde concentraties polonium210 op zijn tandenborstel en zijn sjaal. De Nederlandse persbureaus citeren het bericht graag, maar vertellen er niet bij dat het onderzoek naar het lichaam niet is gepubliceerd.

De Russen
Twee journalisten van het persbureau Interfax spreken op 15 oktober 2013 met de Russische onderzoeksleider Vladimir Oeïba en horen van hem dat er geen verhoogde polonium210 waarden in het lichaam van Arafat gevonden zijn. Dezelfde middag wordt het bericht weer ingetrokken. Blijkbaar worden de resultaten van het onderzoek politiek gebruikt en komt het nu niet goed uit het bericht te verspreiden. De Russen hebben nu door de crisis in Syrië weer een bepaalde invloed op het wereldtoneel en konden zelfs de Amerikaanse president Obama aftroeven. Dat feestje willen ze niet laten verstoren door een neutraal wetenschappelijk onderzoeksresultaat.

Politiek belang
De Palestijnse Authoriteiten en eigenlijk de gehele islamitische wereld hebben er belang bij de mythe van een vergiftigde Yasser Arafat te laten voortbestaan. Daarmee wordt de Palestijnse leider tot een martelaar van de Palestijnse zaak, in plaats van een mislukt staatshoofd en een terroristenleider die hij in werkelijkheid was.
De werkelijke oorzaken voor de dood van Yasser Arafat zijn te banaal om aan de grote klok te hangen. Zijn lijfartsen waren minder goed dan werd beweerd. Arafat was al 75 jaar toen hij stierf en leefde een ongezond leven. Goede artsen werden in de laatste twee weken van zijn leven niet meer tot zijn bed toegelaten. De eerste berichten van Franse artsen vlak na zijn dood spreken over een uitval van de lever en nieren door een bloedziekte en een hersenattack. Bewijzen voor vergiftiging zijn nooit gevonden.

Nederlandse Palestijnenvrienden
Het verbaasd niemand, maar toch moet op deze plaats nog even vermeld worden hoe de Palestijnenvrienden in Nederland op de zogenaamde poloniumvergiftiging gereageerd hebben:

De ex-journalist Maarten Jan Hijmans (Abu Pessoptimist): 'Onderzoek kleren Arafat wijst uit: Palestijnse leider werd vergiftigd'. In de update vermeldt Maarten-Jan dan nog wel dat The Lancet slechts schrijft dat een vergiftiging mogelijk is en over het ontbreken van haaruitval en beenmerg-verdringing. Dat wordt dan echter niet meer vertaald door Hijmans.

Stan van Houcke:  Heeft niet over een polonium vergiftiging van Arafat geschreven

Anja Meulenbelt: Heeft niet over een polonium vergiftiging van Arafat geschreven

Redactioneel commentaar in Soemoed (Palestina Komitee): "Gehoopt moet worden dat aan de hand van autopsie uitsluitsel gegeven wordt of Arafat inderdaad slachtoffer is geweest van een moordaanslag met polonium-210."

Stop de Bezetting (Gretta Duisenberg): "All clues point to Israel in Yasser Arafat death".

Nederlandse dagbladen:
Trouw: schrijft een buitengewoon objectief en gematigd artikel waarin ale feiten worden verteld. Schimmig spel rond doodsoorzaak Arafat.
Volkskrant: "De Palestijnse leider Arafat is in 2004 'mogelijk' vergiftigd met polonium-210". Verdere informatie over de Russen die dan weer wel en dan weer niet iets niet gevonden hebben ontbreekt bij deze krant.
NRC: In 2013 geen artikel over de laatste polonium onderzoeken op Arafat meer.
Telegraaf: "De Palestijnse leider Yasser Arafat is hoogstwaarschijnlijk vergiftigd met de stof polonium-210" en een dag daarna schrijft deze krant dat de Russische onderzoekers niets hebben gevonden.

Conclusie:
De Nederlandse dagbladen zijn er goed in buitenlandse persberichten over te schrijven en doen zelf geen onderzoek. Ze nemen zelfs niet de moeite het onderzoeksrapport van The Lancet te lezen. De Nederlandse Palestina-activisten  zijn Arafat moe en doen geen moeite meer het vuurtje nog eens op te stoken.
Het wachten is nog steeds op de officiele Russische onderzoeksresultaten, maar het is maar de vraag of die resultaten de mythes rond de dood van Yasser Arafat kunnen wegnemen.

Hoe Kees zwarte piet werd

Kees heeft maar één wens en dat is Piet worden. En niet zomaar een Piet, maar een zwarte Piet die Sinterklaas helpt met pakjes rondbrengen. Alle Pieten in het pakhuis van Sinterklaas zijn ergens heel erg goed in, maar wat voor Piet kan Kees worden? Waar is Kees echt het allerbeste in? Een leuk voorleesboek met schattige tekeningen! Ideaal voor kleintjes die zélf Zwarte Piet willen worden.

Hij gaat hiervoor met een plattegrond op zoek naar het pakhuis van Sinterklaas. Als hij eindelijk voor Zwarte Piet mag oefenen, eet hij alle pepernoten op. Hoe moet hij dit uitleggen aan Sinterklaas? Het verhaal heeft een verhaallijn en is voor jonge kinderen goed te begrijpen. De teksten maken soms onderdeel uit van de tekeningen. De sfeer in dit prentenboek is gemoedelijk.

Het gebruik van pasteltinten bij de vrolijke illustraties draagt hieraan bij. De paginagrote illustraties zijn bijzonder door de combinatie van meerdere materialen. Er is bijvoorbeeld gebruikgemaakt van jute, schrijfpapier, een plattegrond, stof, inpakpapier en kurk. Hierdoor lijken de illustraties op de prenten van het in de Kinderboekenweek 2010 verschenen boek 'Stimmy of het oerwoud in de stad' van Daan Remmerts de Vries en Philip Hopman. De illustratrice is ook bekend van de boekenserie over 'Kolletje'. Een origineel sinterklaasverhaal voor kinderen vanaf ca. 4 jaar.

Keesjemaduraatje was communistische correspondent !!!

De man die steeds weer allerlei dingetjes ontdekt en onthult en andere mensen op hun zenuwen werkt, is zelf niet van vreemde smetten vrij. Nu blijkt uit onderzoek in de Koninklijke Bibliotheek, dat Keesjemaduraatje in 1987 correspondent voor het communistische dagblad De Waarheid was en vanuit het toenmalige West-Duitsland een drietal revolutionaire geschriften heeft gepubliceerd.

Interessant detail is, dat het belangrijkste thema van het blog Keesjemaduraatje, namelijk terrorisme, toen ook al een thema voor de artikelenreeks was. Eén van de artikelen gaat over de huiszoekingsgolf bij linkse kranten in verband met de terreurgroep Rote Zora. Het andere artikel gaat over de moord op twee politieagenten door de bezetters van de Startbahn West in Frankfurt.
Met name in het laatste artikel is al een glimp van de latere houding van Keesjemaduraatje te zien, als het gaat over de invloed van extreem-linkse terreurgroepen op sociale bewegingen. Het zou tot 2005 duren totdat Keesjemaduraatje deze trend weer oppakte en begon te schrijven over de invloed van Palestijnse terreurgroepen op Nederlandse sociale bewegingen.

Wiesje de Lange: "Gods zegen rust steeds op Israël"

We konden niet weten dat het interview met Wiesje de Lange tevens haar laatste boodschap aan de fans in Nederland zou zijn. Wiesje dacht zelf dat ze niet meer ziek was, maar haar kinderen wisten wel beter.

Ze vertelde me hoe ze als kind van zes in een aardappelzak naar een onderduikadres werd vervoerd. Dat de oma van de gereformeerde familie, waar ze ondergebracht was, ervan overtuigd was dat God dit kind naar hen toegestuurd had om ze op de proef te stellen en dat als ze dit kind door de oorlog zouden brengen, ze zelf ook zouden overleven.

Ze wilde graag aan een youtube filmpje meewerken. In het filmpje zegt Wiesje dat Gods zegen steeds op Israël rust.

In 2010 hield Wiesje de Lange haar laatste serie lezingen voor de Christenen voor Israël in Nederland. De islamkritische bloggers wilden haar graag spreken en nodigden haar uit in het Chinese restaurant van Wijk en Aalburg bij Den Bosch. Bij de eerste ontmoeting merkte ik wat een warme vrouw het toch is. Ze omhelste me en zei: "keesjemaduraatje". Samen aten we van het Chinese buffet. De bloggers waren van haar onder de indruk.

Na het eten reden we naar de sporthal waar Wiesje haar lezing gaf. Een deel van de lezing staat ook op Youtube.



In de lezing gehouden in Wijk en Aalburg vertelt Wiesje dat ze op een gegeven moment van de Dode Zee door Judea naar Jerusalem rijdt en dat ze bij zichzelf denkt: "Dit dorre kale bergachtige land werd ons tweeduizend jaar geleden al niet door de Romeinen gegund." Wat is de reden dat het gebied Judea steeds omstreden is. Het moet iets met ons geloof te maken hebben.

Wiesje zei in haar lezing ook hele felle en extreme dingen, zoals dat de Arabieren op de Tempelberg niets te zoeken hebben. 'Dan komt er nooit vrede' dacht ik toen. Maar nadat ik filmpjes over haar op Youtube had bekeken, begreep ik het beter.

Wiesje is voor ons steeds een inspirerende vrouw geweest. Door haar vaste geloof, hartelijkheid en warmte, is en blijft ze een voorbeeld voor ons allen. Ze stierf op 30-09-2013.

Zeilen voor Palestijnse kinderen

Duizenden Palestijnse kinderen zuchten in de cellen van de zionistische entiteit en je kan er helemaal niks tegen doen! Gelukkig hebben we in Nederland een organisatie die dat niet op zich laat zitten. De Stichting Talliq van Marijke Kruijt verkoopt niet alleen Palestijnse olijfolie, maar geeft jou de mogelijkheid echt iets te doen. Zeilen voor Palestijnse kinderen.
Voor vijfendertig Euri per dag krijg je zeilles en de opbrengst gaat geheel naar de Stichting Talliq en dus kan je echt iets voor de kinderen betekenen.



 

Pro-Palestijnen steunen nog steeds Assad

Intussen worden de pro-Assad-demonstraties in Nederland een beetje een zielige vertoning. Wie wil er nu nog een dictator steunen die zijn eigen bevolking ombrengt en onder toenemende internationale druk komt te staan? Is het Internationale Recht waar de Gretta-en-van-Agt-aanhangers het zo vaak over hebben ook op de gifgasaanvallen in Damascus van toepassing? Ik dacht van wel.

Bij de laatste pro-Assad demonstratie stonden ze weer naast elkaar: De "ordedienst" van het Palestina Komitee, Rik Min (uiterst links) en het bestuurslid van "Stop de Bezetting", Sonja van den Ende (vierde van links). Een vlag met de afbeelding van dictator Assad laat zien dat de demonstratie niet zozeer gaat over het voorkomen van oorlog, als wel om het in het zadel houden van een moordende potentaat.

Strijd in Syrië verdeelt de vrienden van Palestina

Dat de pro-Palestina activisten samen met Harry van Bommel (SP) bij een grote supermarkt staan te protesteren tegen het eten van sinasappels uit "bezet gebied", of in Castricum een picketline tegen het gebruik van schoonheidsproducten uit de Dode Zee houden, terwijl ze zwijgen als er honderden Syriërs bij een gifgasaanval sterven, we hebben het geregistreerd. Je kan niet overal tegelijkertijd zijn. Het ene leed bestrijden, maakt het andere niet goed.

Is het mogelijk met een actiegroep alleen tegen Israël te ageren en de buurlanden buiten beschouwing te laten? Vooral nu de Palestijnse groepen zelf verdeeld zijn. Hezbollah in Libanon steunt de Syrische dictator Assad en Hamas in Gaza richt zich juist tegen Assad. Wat nu te doen? Hoe werkt dat uit in de Nederlandse gelederen der oude Palestina-kameraden?

Het is opvallend stil op de Facebooks en de Palestina-websites, als je zoekt naar Syrië-berichten. Op de officiële websites van het Palestina Komitee, Stop de Bezetting of Docp staat niet over Syrië. De bestuursleden van de organisaties hebben op Facebook echter wel een mening.


Zelfbenoemd bestuurslid en "ordedienst" van het Palestina Komitee Rik Min steunt al maanden het oude regime van Assad en staat daarmee dus op de Hezbollah-lijn van de terreurscala. Hij beweert op Facebook niet alleen dat de gifgas-aanval helemaal niet door Assad zijn troepen is uitgevoerd, maar suggereert door een plaatje van een Davidster ook nog dat Israël er wel achter zal zitten.

Henny Kreeft van de stichting Stop De Bezetting (met Gretta Duisenberg) is de enige die de strijd tussen Hezbollah en Hamas op Facebook naar buiten brengt en bespreekt. Hij is er van overtuigd dat Assad voor de gifgasaanval verantwoordelijk is.

Beroepsactiviste Jose van Leeuwen schrijft dat het haar om Internationaal Recht en mensenrechten gaat. "Steun aan een dictator die zijn bevolking onderdrukt of doodt, is geen rechtvaardigheid". Daarmee neemt ze een ander standpunt in dan Sonja van den Ende, één van de beheerders van "Stop de bezetting" op Facebook.

Wat zijn nu de factoren die bij de activisten een steun voor Assad (met Hezbollah) of een steun voor de rebellen (Met Hamas)  doet ontstaan? Aangezien Henny Kreeft van Stop De Bezetting een bekeerde moslim is, ligt de steun voor de salafistische rebellen voor de hand. Rik Min is een seculiere oude communist en aangezien er al oude contacten tussen het Assad-regie en de DDR en de Sovjet-Unie waren, ligt ook zijn steun voor de hand. Sonja van den Ende heeft familiaire banden met de Assad-clan en heeft daar ook gewoond.

De scheiding tussen steun voor Assad of niet gaat dus dwars door de Gretta Duisenberg-stichting heen, waarbij Henny Kreeft de sterkere positie heeft, omdat hij officieel bestuurslid is. De steun van Iran aan de "Global March to Jerusalem" , waar Gretta Duisenberg aan mee doet is juist weer een indicatie dat haar Stichting steun aan het Assad-regime zal geven.

Voor alle fracties geldt altijd: Ïsraël heeft het gedaan". Waarschijnlijk zullen ze wel weer door een deur kunnen zodra het Assad-regime valt. Vooral omdat de Verenigde Staten aan die val mee zullen werken. Dan is de gezamenlijke vijand weer duidelijk. Maar nu even niet.

Amigoe di Curacao (1936) : Fascisten steunen Arabisch-Palestijns geweld

Een oplettende lezer attendeert ons op een artikel in Amigoe di Curacao uit 1936, waarin reeds gewag van een Arabisch Palestijnse staat, als voorloper van een Pan-Arabisch rijk, wordt gemaakt. Interessante getallen als sprake is van 766.000 Arabieren en 175.000 Joden. 12 jaar later zouden reeds één miljoen Arabieren op de vlucht slaan. Goochelen met getallen, is dat.

In 1936, dus vier jaar voor de Tweede Wereldoorlog, maar met de Fascisten in Italië en de Nationaal Socialisten in Duitsland reeds aan de macht, zoeken de Arabieren, volgens dit artikel, steun bij de fascistische Italianen. Je moet toch wat.

Mijn vriend Dani zal enorm blij met dit artikel zijn, omdat het Internationaal Recht, in de vorm van de Balfour verklaring, wordt genoemd. Engeland was verplicht een Joods Nationaal tehuis op te richten. De Arabieren waren echter toen al, in 1936, onder invloed van het pas ontwaakte Arabische nationalisme, bereid zich dood te vechten. Dat zijn ze blijven doen.

Het enige dat nu echt 78 jaar later anders is, dat er nu wel vele Arabische staten zijn en ook een Israelische staat, maar dat een "Arabisch-Palestijnse staat" als voorloper van een staat vor alle Arabieren, nog steeds niet is gerealiseerd. "Never miss an opportunity to miss an opportunity"

Bron: Kop: X ALGEMEEN POLITIEK OVERZICHT. Krantentitel: X Amigoe di Curacao : weekblad voor de Curacaosche eilanden Datum, editie: X 03-07-1936, Dag Jaargang, nummer: X 53, 2757 Uitgever: X NV Paulus Drukkerij Plaats van Uitgave: X [Willemstad PPN: X 840847114 Verschijningsperiode: X 1883-1976 Periode gedigitaliseerd: X 1883-1976 Verspreidingsgebied: X Nederlandse Antillen Soort artikel: X artikel Bezit en bezitskenmerk: X KB C 251

Gereformeerd Gezinsblad weet een oplossing: Een Palestijnse staat!

Wanneer is dat idee van een Palestijnse staat eigenlijk ontstaan? In de Historische Krantenbak van de Koninklijke Bilbliotheek is gelukkig een zoekfunctie ingebouwd, zodat ik het begrip "Palestijnse staat" kan intypen en snel een antwoord op mijn vraag krijg.

Henry Kissinger, de voormalige Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken onder president Nixon, had in 1975 al het idee, maar de PLO wilde toen nog niet.

De Jordaanse koning opperde in 1970 het idee, wat vreemd is, omdat hij tussen 1948 en 1967 gewoon een Palestijnse staat op de Westbank had kunnen oprichten.

Maar de allereerste keer dat het begrip "Palestijnse Staat" in de Nederlandse kranten wordt genoemd, is twee maanden voor mijn geboorte, op 22 februari 1958, door het Gereformeerde Gezinsblad. De hoofdstad van de toen voorgestelde "Palestijnse Staat" zou dan Gaza zijn. Interessant dat Jeruzalem blijkbaar toen nog niet zo belangrijk was. En interessant , dat er toen nog maar 1 miljoen "Palestijnse vluchtelingen" waren. Ondanks de enorme repressie en het ondragelijke lijden, hebben de Palestijnen er toch in 50 jaar tijd twee miljoen Palestijntjes bij weten te produceren. Hulde!


Bron: NIEUWE PALESTIJNSE STAAT? Krantentitel: Gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling Datum, editie: 22-02-1958, Dag Jaargang, nummer: 14, 1694

Palestijnen lijden nederlaag in cognitieve oorlog

De York-universiteit van Toronto gaat niet langer soepsiedie aan de irritante BDS-activisten, die steeds voor de deur staan te protesteren, geven. Het SAIA-comitee , dat oproept Israël te boycotten, wordt niet langer als officiele studentenclub erkend. De leider van de groep, de antisemitische Hammam Farah, is zelfs van de campus verwijderd en mag niet meer het terrein op. Een gevoelige nederlaag voor de BDS-campagne en de vertegenwoordigers van de Palestijnse zaak in Canada.

In maart hield SAIA een demonstratie op de campus, waarmee ze volgens het bestuur de "academische activiteiten" vertoorden. Hammam Farah gebruikte daarbij een megafoon, hetgeen de bestuurders niet konden waarderen.

Op de film hier onder zie je hoe een groep van SAIA activisten de bestuursvergadering verstoort en dat het bestuur op staat en vertrekt. Het islamistische karakter van de club is duidelijk te zien.



De laatste jaren zijn beeldvorming en propaganda op internet belangrijke wapens in de strijd van Arabieren tegen Israël. Daarom zet het Israëlische ministerie van Public Diplomacy sinds kort studenten in om discussies op internet te "winnen". Op de universiteiten in Amerika en Europa wordt de strijd tegen Israël gevoerd door extreem-linkse studenten en islamisten.

De argumenten die door deze virtuele strijders worden gebruikt zijn kort samen te vatten in de volgende punten:
-Israël bezet sinds 1967 Palestijnse gebied
-Volgens internationaal recht mag een bezetter geen eigen bevolking in bezet gebied vestigen en de natuurlijke rijkdommen niet exploiteren
-De producten uit bezet gebied moeten daarom geboycot worden

Helaas hebben de diverse Israëlische regeringen de afgelopen jaren geen aandacht aan deze propaganda geschonken en wilden de strijd tegen de Arabieren met wapens winnen. Nu is de cognitieve oorlog al behoorlijk ver gevorderd en is het image van Israël veel slechter dan in de jaren zeventig geworden.

Het is een gunstig teken dat het bestuur van de York universiteit niet zwicht voor dit verbale geweld. Het zou nog beter zijn als ze een keer antwoord aan de studenten zouden geven. Bijvoorbeeld met de volgende tekst: "Je bent hier te gast in een Westers land, waar waarden als democratie en vrijheid gelden. Daar heb je je aan aan te passen. Als dat niet lukt, raad ik je aan aan de islamitische universiteit van Gaza-stad te gaan studeren, waar haat tegen Israël in het lesprogramma is opgenomen"

De symboliek van de BDS-beweging

In de Israëlische krant Haaretz wordt gesignaleerd, dat de Nederlandse Boycot, Deinvestment en Sanctions (BDS) campagne zich van schokkende symbolen bediend. Een foto van Anne Frank met een rode Palestijnse sjaal wordt zelfs door linkse liberale Israëliers, die tegen settlements zijn, als zeer schokkend ervaren.

Het Nederlandse Twitteraccount @BDSAmsterdam , dat wordt beheerd door de pro-Palestijnse organisatie Docp, maakt gebruik van dit teken. Nu duikt het teken ook tijdens een anti-Israelische demonstratie op de Dam op.

Nicole Hollenberg, sinds kort bestuurslid van Docp en één van de beheerders van het Twiteraccount, draagt het Anne Frank symbool op haar T-shirts, tijdens een betoging tegen het Prawerplan (30.000 bedouinen) op 1 augustus.

Ik heb haar per email laten weten het symbool schokkend te vinden en moreel verwerpelijk. Nicole, die veel over de Holocaust heeft gelezen en het dagboek van Anne Frank kent, vind het geen schokkend symbool. Ze wil de strijd van de Palestijnen op een emotioneel gelijk niveau als de Holocaust benaderen.

Op dit forum waarschijnlijk ten overvloede de argumenten tegen deze symboliek:
-het symbool ontkent de uniekheid van de Holocaust
-door het symbool te dragen drijf je de spot met Anne .
-de boodschap die ermee uitgedragen wordt is: dat wat jullie is aangedaan, doe je nu ook tegen de Palestijnen
-de Palestijnen willen door dit symbool te dragen eigenlijk het lijden van de Joden overnemen. Henryk M. Broder stelt dat veel activisten diep in hun hart eigenlijk Joden willen zijn of als dat niet gaat,hun lijden op dezelfde plaats willen zetten.

Het is duidelijk dat de BDS beweging niet het doel nastreeft een rechtvaardige vrede te bereiken, maar de vernietiging van de staat Israël. Dat is ook duidelijk te zien in de leuzen die bij de Prawer-demo werden meegedragen.

Door de ze vijandelijke leuzen en symbolen te dragen stoot de BDS beweging redelijke (linkse) mensen af en werpt zich in de handen van vijandelijke en radicale regimes als dat van Iran en Hamas.

RIP Hoofdredacteur van de Amsterdam Post: Jaap Mollema (Prof.Drs. G.B.J. van Frikschoten)

Gisterochtend werd onze vriend Jaap Mollema op de Stadhouderskade te Amsterdam te fiets door een vrachtauto overreden en overleed ter plekke. Hij werd 46 jaar.
We kennen Jaap van vele anti-islamitische acties, zoals hieronder te zien en van de pro-Israël-beweging. Samen met Jaap protesteerden we tegen het kapen van de kristallnachtherdenking door extreem-linkse Israël-haters. We missen hem nu al. Laten we zijn werk voortzetten

Norman Finkelstein gooit roet in het eten van de BDS-beweging

De voormalige Amerikaanse professor Norman Finkelstein beschreef de anti-Israëlische boycot-beweging vorig jaar als een "cult" die de staat Israël wil vernietigen en die geen rationele oplossingen voor het Midden-Oosten conflict zoekt. Door de onmogelijke eisen te stellen en alle producten van Israël te willen boycotten, werkt deze zogenaamde BDS-beweging een oplossing eerder tegen.

Nu gooit Norman Finkelstein de knuppel opnieuw in het hoenderhok door tijdens een vergadering van extreem-links (Left-Forum)  in New York door de hypocrisie van deze beweging aan de kaak te stellen. "Als je het internationale recht wilt handhaven en je op het internationale recht wilt baseren, dan moet het internationale recht ook voor Israël gelden" . "Israël is een legitieme staat , die volgens internationaal recht als Joodse staat is ontstaan."

Norman Finkelstein vroeg zich af hoe de BDS beweging op "recht gebaseerde"steun voor de Palestijnse zaak kan krijgen als ze tegelijkertijd de rechten van Israël ontkent. Dat is volgens hem onvolwassen hypocriet gedrag, dat hij niet wil steunen.

Norman Finkelstein heeft een carrière als anti-Israël activist achter de rug deed in het ver;leden schokkende uitspraken zoals dat Israël de Palestijnen in getto's zou opsluiten. Ook gaf hij in het verleden steun aan Hezbollah, door te roepen dat de militaire successen van Hezbollah "overwinningen van bevrijding en overwinningen voor de vrijheid" zijn.

De toehoorders in het publiek begonnen tijdens de speech van Finkelstein te roepen en schreeuwen. Hooggeplaatste anti-Israël-activisten als Lamis Deek en Sherry Wolf rolden met hun ogen en bogen hun hoofd naar beneden, daarmee hun ongenoegen en afkeuring tonende.

Lamis Deek van Al Awda riep tegen Norman Finkelstein dat ze nooit "de entiteit genaamd Israël" zou erkennen. Norman Finkelstein stelde het begrip entiteit aan de kaan en verklaarde dat Israel een gewone staat met rechten , maar ook met plichten is.

Het is niet geheel duidelijk waarom Norman Finkelstein zich de laatste twee jaar tegen een boycot van Israel uitspreekt en waarom hij zo nadrukkelijk tegen de extreem-linkse opvattingen over het ontkennen van het bestaansrecht in gaat. Tenslotte is hij een aanhanger van de Libanese terreurorganisatie Hezbollah. Misschien is het feit dat hem om veiligheidsredenen toegang tot Israël wordt ontzegd, een reden om een beetje te dimmen.

Het is opvallend hoe fel de BDS-activisten tegen de Tweestatenoplossing gekand zijn en hoezeer ze Israël in zijn geheel ontkennen. De boycotactiviteiten zijn dan ook tegen alle producten uit Israël gericht. Daarmee lijkt de BDS-beweging een haast symbolische strijd te voeren, waarin ze alleen zeer extreme dictatoriale regimes aan hun kant hebben.

De retoriek van Dries van Agt

"Het internationaal recht moet gehandhaafd worden". Met deze slogan rechtvaardigen Dries van Agt en andere vertegenwoordigers van de anti-Israël-actiegroepen hun boycotpogingen van Israëlische producten. Op basis van deze slogan is er tenminste nog een gesprek mogelijk. Welk internationaal recht? Door wie wordt dat internationale recht vastgelegd? Moeten andere, volgens het internationale recht gemaakte afspraken dan ook gehandhaafd worden? Houdt de Arabische kant zich ook aan het internationale recht? Het zijn vragen die gesteld kunnen worden en die een eventuele oplossing van het conflict dichterbij kunnen brengen.

Zodra echter, vrienden van Israël zich tegen een boycot uitspreken, gaan alle remmen los. Dries van Agt maakt gebruik van een retoriek die tot voor kort alleen in extreem-linkse en communistische kringen gebruikelijk was. In een artikel op de VARA-website JOOP valt Dries van Agt de persoon, en niet de boodschap aan.

Gekakel
Het begint al met de titel: "Kritiek op boycottende supermarkten is onwaarachtig gekakel". Hij neemt de boodschap en de boodschapper al meteen niet serieus. Je mag dus, in de denkwereld van Dries van Agt, niet tegen een boycot van Israël zijn. Er valt met hem niet over te praten en het wordt "gekakel" genoemd.

Usual SuspectsVervolgens valt Dries van Agt de boodschapper aan en noemt de mensen die kritiek op de boycot hebben: "Usual suspects". Met andere woorden: Die mensen zijn altijd al voor Israël, maakt niet uit wat er gebeurd en die hoeven daarom al niet serieus genomen te worden.

Een belangrijk argument tegen de boycot is, dat er tussen landen een onderscheid wordt gemaakt. Op de wereld zijn vele omstreden grenzen en niet geheel tot een staat toegeordende gebieden, zoals West-Sahara, Tibet, Koerdistan, Kashmir etc etc. Toch wordt alleen Israël vanwege vermeende bezetting van Judea en Samaria geboycot. Of tenminste zijn er pogingen daartoe. Van Agt noemt dit "het bekende riedeltje". Hij doet niet eens een poging deze discriminatoire behandeling van Israël uit te leggen.

Lobby voor nederzettingen
Dries van Agt verwijt ons: "In wezen lobbyen zij voor de nederzettingen, al zullen ze dat bij hoog en laag ontkennen." Zinnen met het woord lobby er in, komen altijd zeer suggestief over.Als de schrijver nog even doorgaat, gaat het over Israëlische lobby en dan gaat het al gauw over Joodse lobby. Met andere woorden, de schrijver bedoelt daarmee te zeggen dat de media en de politiek beïnvloed worden. Daarna wordt ook nog eens gezegd, dat de "lobby" leugenachtig is, wat het wordt "bij hoog en laag ontkend". Dries van Agt gebruikt zoals gewoonlijk geen citaten, dus we weten niet eens wie er nu iets bij hoog en laag ontkend heeft. De Joden waarschijnlijk.

Wie zich een beetje beweegt in de pro-Israël-beweging, weet dat er een veelheid van argumenten en partijen actief is, die geenszins een eensluidende mening verkondigen. Er zijn genoeg mensen die de nederzettingen eigenlijk ook niet zo'n goed idee vinden. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich mensen die zelfs het woord "nederzetting" al een verkeerd woord vinden. Waarom zouden er in Judea en Samaria geen Joden mogen wonen? Die hebben daar vóór 1948 toch ook gewoond? Maar al deze mensen zijn wel tegen een boycot, omdat ze verdomd goed weten waar boycots toe leiden. Helaas maken de BDS-boycot groepen ook helemaal geen onderscheid tussen Israëlische producten of producten uit Joodse dorpen in Judea of Samaria. Het JMNA-bestuurslid Mohammed Rabbae heeft toch duidelijk opgeroepen álle producten van Israël te boycotten.  Ook de fractieleider van Groenlinks in de Tweede Kamer Bram van Ojik laat zijn bedoelingen duidelijk merken en roept op alle producten uit Israël te boycotten.

In onze persoonlijke gesprekken met Dries van Agt blijkt duidelijk, dat hij hele periodes uit de geschiedenis van Israël vergeet of bewust weglaat. Hij laat in zijn toespraken stelselmatig weg, dat Yasser Arafat zich aan geen enkele afspraak uit de Oslo-accoorden heeft gehouden. Dries van Agt moemde Yasser Arafat desgevraagd "een boef", maar hij citeert wel geregeld zijn ideologie.  Dat er volgens Dries van Agt in het JOOP-artikel zo weinig Arabieren in nederzettingen werken heeft natuurlijk een reden. Door de vele aanslagen is er geen vertrouwen meer. Daarom is het veiliger, maar niet goedkoper, buitenlandse werknemers uit Sri-Lanka en andere Aziatische landen in te zetten.

De miljarden aan Europese steun aan de Palestijnse Autoriteit heeft er natuurlijk niet toe geleid, dat er bedrijven opgericht zijn of dat er werkgelegenheid is geschapen. Mochten de Joodse nederzettingen ooit opgeheven worden, dan zal dat nog steeds niet betekenen dat de Arabieren in het gebied plotseling een bloeiende economie hebben. De corruptie van de Palestijnse Autoriteit is het grootste obstakel voor vrede.

Helemaal op het einde van het artikel komt de aap uit de mouw. "Het zou werkelijk desastreus zijn indien meer vrijblijvende onderhandelingen onder Amerikaanse leiding plaatsvinden, die Israëls kolonistenregering alle ruimte bieden om de twee-statenoplossing te torpederen." Hier blijkt de werkelijke gezindheid van Dries van Agt. Hij is anti-Amerikaans en anti-Israëlisch. Daarom wantrouwt hij vredesbesprekingen. Het is zelfs de vraag of Dries van Agt een Tweestatenoplossing eigenlijk wel ondersteunt. In één van zijn toespraken heeft hij in ieder geval te kennen gegeven, dat hij een Palestijnse staat nauwelijk levensvatbaar acht. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar dat mag er volgens mij niet toe leiden dat de Israëlische staat wordt tegengewerkt.

JMNA: Afscheid van bestuursleden

Hoe gaat het nu met het JMNA (Joods Marokkaans Netwerk Amsterdam)?
Vorig jaar schreef Keesjemaduraatje al enkele artikelen over dit netwerk van Joden en Marokkanen, maar daarna is het stil geworden. De eerste helft van het jaar 2013 was er geen enkele activiteit waar te nemen. Is de soepsiedie op? We weten het niet.

Intussen ligt de website JMNA.nl , die op naam van Ahmed Larouz staat, geheel op zijn gat. Klik er maar op, dan zie je het zelf. Journaliste en schrijfster Daphne Meijer maakte een hele mooie nieuwe website, die je kan bewonderen op het adres JMNA.eu . Er wordt veel geroddeld en niet alles wat je hoort is waar, maar toch is het vreemd dat de website JMNA.eu niet op naam van een bestuurslid staat, maar wel op naam van Daphne Meijer zelf. Bovendien gaan er geruchten dat Daphne niet is betaald voor het werk dat ze heeft verricht, zoals wel was afgesproken. (UPDATE 06-10-2013: Daphne Meijer laat weten dat ze haar geld heeft gekregen)

Het bestuur van het JMNA is nogal gevoelig voor kritiek. Daarom sturen ze ook advocaten op mensen af. En als je een vraag stelt aan een lid van het bestuur, dan krijg je antwoord van iemand anders. En ook niet op het email adres waarvandaan je de vraag stelde, maar op je zakelijke email, alsof ze willen zeggen: "We pakken jou".

De inofficiële secretaris van het JMNA stuurt nu een email aan alle leden, waarin hij toegeeft dat er een half jaar niets is gebeurd en waarin hij aankondigt dat er al bestuursleden zijn afgetreden. Als je naar de foto hierboven kijkt, dan kunnen we door een getraind oog en een beetje psychologische yong yang wel raden welke bestuursleden "in the lead" zijn en welke gaan aftreden.

-Aan het hoofd van de tafel zit majoor Mostafa Hilali. Hij heeft weliswaar een glas in zijn hand, maar je kan ook zien, dat hij iets heeft opgeschreven. Een echte voorzitter dus.

-Erwin Brugmans , met het keppeltje, heeft ook de noodzaak van het opschrijven van dingen erkend. Daarom heeft hij een blad papier voor zich. Hij heeft nog niets opgeschreven, want de vergadering is net begonnen. Ik zie in hem een secretaris.

-Mohammed Rabbae , bekend van het proces Wilders en tevens oproeper tot de totale boycot van Israël, is al een beetje moe en hij wrijft in zijn ogen. Hij heeft geen blad papier voor zich en hoeft niets op te schrijven. Mohammed Rabbae onthoudt alles in zijn hoofd. Hij zit vooral in het bestuur van het JMNA om een dam tegen de verderfelijke invloed van Geert Wilders op te werpen. Verder zijn er geen activiteiten van hem bekend.

-Harry van den Bergh neemt erg veel ruimte in. Hij legt zijn arm over de rug van Karima Belhaj heen en drukt haar daardoor weg. De oude zionist kijkt schuin omhoog, alsof hij niets met dit geënsceneerde tafereel in de bestuurskamer te maken heeft.

-Karima Belhaj is het meest geïntegreerde bestuurslid. Ze doet suiker en melk in haar koffie. Ze lijkt geïrriteerd door de nabijheid van de veel oudere Harry en de ruimte die hij inneemt. Hoewel ze officieel, volgens de Kamer van Koophandel (nummer 819612959) de voorzitter van het JMNA is en ook tijdens de vele discussies en op internetfora aan de touwtjes trekt, hoeft ze tijdens de vergadering blijkbaar niets op te schrijven. Ze kijkt met half gesloten ogen een andere kant op. Haar dagen in het bestuur lijken geteld.

-Manja Bakker heeft een geheel gevuld kopje koffie voor zich, maar de twee waterglazen, die voor haar staan, zijn leeg. Hoe moet een JMNA-watcher dit nu weer duiden? Ze kijkt verlangend naar de doos met gebakjes en kan niet wachten tot het pauze is, zodat ze toe kan slaan. Haar Dell-computer staat intussen nutteloos te wezen in de linker onderhoek van de foto.

(Bericht aan de JMNA advocaat: De bovenstaande foto is niet door mij gekopieerd. Als je in de HTML-code kijkt, zie je dat ik alleen maar link en 'embed' naar de foto op de JMNA-website. Geen copyright issue dus.)

Zijn er nog meer aanwijzingen die op een spoedige bestuurswissel duiden? De email die Erwin Brugmans aan de leden stuurt spreekt boekdelen.

"Het JMNA gaat rustig verder en ontwaakt uit de lichte slaap van de afgelopen maanden.
Er wordt gewerkt aan het uitbreiden van het bestuur naar 12 personen waarvan in ieder geval 4 vrouwen, 2 jongeren, 2 geestelijken.Ook wordt gewerkt aan de afscheid van reeds afgetreden bestuursleden."
Blijkbaar gaat het JMNA nu een meer religieuze kant op. Aangezien Karima Belhaj een puur seculiere extreem-linkse stroming vertegenwoordigt, kan dat een aanwijzing voor haar afscheid zijn.
Bovendien wordt er over afscheid van bestuursleden gesproken. Een laatste aanwijzing staat onderaan de email van Erwin Brugmans aan de leden:

"Het JMNA wil bereikbaar blijven vandaar dat er een nieuwe email adres is aangemaakt. ( het oude email adres (...) is vanaf heden ongeldig)"
Die tekst duidt op een ruzie, want blijkbaar wordt het oude emailadres niet gewoon aan de nieuwe secretaris overhandigd, maar moet er een nieuwe aangemaakt worden.

Ik denk dat we binnenkort meer zullen horen.

De terreurbanden van Dries van Agt

Afgelopen week hield de voormalige minister president Dries van Agt een toespraak in de Tweede Kamer, om de petitie "Sloop de Muur" toe te lichten. Wie wel eens een Palestijnse bijeenkomst, zoals de Dag van het Land of de Nakba-herdenking heeft bijgewoond, kan het niet zijn ontgaan, dat er een paar mensen met handtekeningenlijsten voor de deur staan, die een handtekening "tegen de muur" van je vragen.

"Nee mevrouw", zei ik dan, "daar wil ik niet voor of tegen tekenen". Maar dan begreep ze het nog niet en vroeg een half uur later nog eens. Geen wonder dat er uiteindelijk 65.000 handtekeningen op de lijst staan, waarvan een derde is afgekeurd door de Tweede Kamer. Maar toch nog genoeg om Dries van Agt weer eens van stal te halen en zijn anti-Israël-retoriek in de Tweede Kamer te laten spuien.

Afgezien van de vele hele leugens en halve waarheden die Dries van Agt bij deze gelegenheid uitsprak, is er nog een ander onbelicht aspect, dat ik hier graag wil vertellen. De Vereniging Sloop de Muur en dus Dries van Agt die namens hen spreekt, heeft directe banden met terreurorganisaties in het Midden-Oosten. Ik zal drie voorbeelden hiervan noemen:

1) Nawal Al-Baz , de voorzitter van de Vereniging Slop de Muur, is een zeer fanatieke Palestijnse activiste, die er niet voor terugdeinst om zelfs samen met de "Kameraadschap Drechtsteden" spreekkoren tegen Israël aan te heffen. Volgens het Reformatorisch Dagblad heeft ze de volgende achtergrond: "De in Jordanië geboren Nawal al-Baz voorziet in haar jeugdjaren Palestijnse terroristen in trainingskampen in haar geboorteland van eten en drinken. Aan de universiteit van de Jordaanse hoofdstad Amman studeert ze af in wiskunde en informatica. (...)" Ze is getrouwd met Ibrahim Al-Baz, zie hieronder.

2) De organisatie van Nawal Al-Baz steunt de tweede Gazavloot, die zoals bekend wordt gefinancierd door gelden afkomstig van Hamas en die dan ook tot doel heeft het terreurregime van Hamas te steunen. De

wereldwijde organisatie Gazavloot heeft contacten met en krijgt geldelijk ondersteuning van de Turkse IHH, een moslimbroederschap organisatie. Het is bekend dat de voorzitter van de Nederlandse Gazaboot, Rob Groenhuijzen, een veroordeelde terrorist is, die zich niet van zijn daden heeft gedistancieerd. 

3) Het emailadres van de Vereniging Sloop de Muur staat op naam van de voormalige  Fatah-terrorist Ibrahim Al-Baz.Volgens een bericht in het Reformatorisch Dagblad is hij geboren op de Westelijke Jordaanoever en voormalig lid van de Palestijnse beweging Fatah. Als jongeman vecht hij in Jordanië en Libanon. In 1979 wordt hij op een luchthaven in Parijs opgepakt met zo’n 5 kilo aan explosieven, bedoeld voor zijn Palestijnse broeders. In 1991 wil Nederland Al-Baz uitzetten, maar die beslissing wordt teruggedraaid. Sindsdien woont Al-Baz in Vlaardingen. In 2007 organiseert hij de omstreden pro-Palestijnse manifestatie in de Rotterdamse Doelen, een bijeenkomst waarvoor hij ook grootmoefti Ikrema Sabri van Jeruzalem –bekend om zijn felle antisemitische uitlatingen– uitnodigt. Het Al Awda Netwerk Palestina is bovendien een van de aanjagers van de jaarlijkse Dag van het Land in Vlaardingen.

Sonja van den Ende wil met Vlaamse nationalisten voor Assad strijden

Je bent rechts-nationalist en je wordt door de mainstream media, de gevestigde politiek en touti weldenkend Nederland en Vlaanderen uitgekakt. Je wordt fascist, nationaal-socialist of gewoon 'extreem-rechts' genoemd. Dan moet je wat en dan is een andere strategie noodzakelijk. Twee methodes worden dan gehanteerd. Je kan 'normaliseren', dat wil zeggen onder een andere noemer en zonder de afschrikwekkende symbolen en zonder de met Dr. Martin zwarte laarzen marcherende skinheads opnieuw beginnen. Of je neemt de methodes van extreem-links over. Je gaat voor Iran, of tegen Israël, of voor Assad demonstreren, met dezelfde slogans en dezelfde spandoeken en dezelfde soort mensen. Dan kan je nog een paar activisten werven en je bent lekker van huis en op de straat. Extreem links ontmoet extreem rechts.

Beide methodes zien we terug bij Vlaamse- en Nederlandse extreem rechtse groepen. Er zijn al demonstraties van de fascistische Nederlandse Volksunie vóór Iran waargenomen.

De Kameraadschap Drechtsteden demonstreerde zij aan zij met de extreem-linkse beroepsdemonstrante Jose van Leeuwen tegen Israël. De Vlaams-Blok-activist Thierry Vanroy en Ruben Rosiers (Vlaamse N-SA/NDP) demonstreerden tegen Israël en vóór de Syrische president Assad.

De methode blijkt te werken. De oprichters van de werkgroep "Oorlog is geen oplossing", Sonja van den Ende (SP)  en Rik Min (NCPN) zijn zich van geen kwaad bewust en werken samen met extreem-rechtse Vlaamse nationalisten van Vlaams Blok en N-SA/NDP. Tot nog toe hebben ze geen afstand van de rechtse Assad-vrienden genomen.

De Mediawerkgroep Syrië, Thierry Vanroy heeft echter wel duidelijk afstand van de extreem-linkse werkgroep "Oorlog is geen Oplossing" genomen. Hoewel de werkgroep de slogan "De waarheid over Syrië" gebruikt en Sonja van den Ende voortdurend de naam van de Mediawerkgroep Syrië bij haar manifestaties schrijft, is er weinig contact en hebben de twee niets met elkaar te maken. Dat is mij ook nog eens bevestigd door één van de andere oprichters van de Mediawerkgroep Syrië. In een artikel op hun blog, distanciëren de rechtse activisten zich van Sonja van den Ende.

Sonja van den Ende is er niet blij mee. In haar reactie geeft ze aan dat ze niet over en weer met modder wil gooien en dat ze samenwerking zoekt. Ze geeft toe, dat de Mediawerkgroep Syrië en "Oorlog is geen oplossing" met behulp van een contactpersoon samen een demonstratie hebben bezocht en ze wil de samenwerking graag voortzetten.

Sonja van den Ende: " Wij willen ook als Oorlog is geen oplossing benadrukken DAT WIJ LOS STAAN van MEDIAWERKGROEP SYRIË, al hebben wij wel ism met mevrouw Hanan Chamoun en Dhr Matar Khries demonstraties georganiseerd, 11 mei was de laatse, waar zij ook niet stonden voor Mediawerkgroep Syrie maar Als Nederlandse en Syrische vrienden van Syrië. Ik denk de verwarring wordt op zo'n manier erg groot. "

"Geen sancties, maar dialoog; geen oorlog maar economische samenwerking en verdieping van de contacten tussen de verschillende samenlevingen.

Dit en niets anders is de doelstelling van onze groep, die nu door jullie in een kwaad daglicht gezet wordt, mede door de enorme onhandigheid van mevrouw Hanan Chamoun. Misschien begrijpt of begreep zij niet helemaal de strekking van onze groep? Misschien jullie ook niet?

Wij hebben een eigen weblog zoals jullie al wisten waar onze eigen artikelen op geplaatst worden en mocht ik door iemand of iets in verband gebracht zijn met jullie groep neem ik daar helemaal afstand van. Ik vind deze gang van zaken geen goede zaak, heen en weer met modder gooien terwijl wij allen voor het zelfde doel werken namelijk dat de oorlog stopt en support aan de regering van Dhr Bashar al-Assad. Laat dit duidelijk zijn."De vraag is nu wie zich het meest moet schamen. Sonja van den Ende (SP) en Rik Min (NCPN) die in hun drang de Syrische president Assad te steunen, zo ver gaan dat ze ook met extreem-rechtse Blood and Honour-achtige activisten  in zee gaan. Of moeten de rechtse activisten onder leiding van Thierry Vanroy zich schamen? Aangezien de Mediawerkgroep Syrië in meerdere emails en openlijk op het internet zich heeft gedistanciëerd van de groep "Oorlog is geen Oplossing"en mevrouw Sonja van den Ende, is duidelijk dat de extreem-linkse Pro-Palestina activisten nu een probleem hebben. 

Vrouwenmoslimorganisatie Al Nisa islamiseert verder

Het leek zo'n leuk multicultureel initiatief, ter gelegenheid van de kroning van Willem Alexander. Een postzegel met de beeltenis van een moslima in het oranje, uitgebracht door de vrouwenmoslimorganisatie Al Nisa. "Postzegels die je ook echt kan versturen", staat erbij. Maar wat wil de vrouwenmoslimorganisatie er mee tot uitdrukking brengen? "De koningin van Nederland zou een moslima moeten zijn"?   Of is het juist heel positief en is de boodschap: "De moslimas van Nederland, ook al dragen ze een hoofddoek, steunen het koningshuis." Je moet niet overal iets achter willen zoeken.


Als geen andere moslimorganisatie is Al Nisa er in geslaagd de moslimbelangen aan te sluiten bij het multiculturele gedachtengoed. Op die manier vele subsidies binnenhalende en bovendien zich verzekerende van de medewerking van vele vrouwen uit allerlei ethnische groepen, zelfs uit liberaal Joodse kringen.

Al Nisa geeft een persbericht  uit, dat nog eens benadrukt dat moslimas een eigen stempel op de Nederlandse samenleving drukken:

"Waardigheid en respect stonden voor Hare Koninklijkheid altijd voorop en dat het niet altijd makkelijk zou zijn, bleek wel uit de reacties op haar bezoek aan de moskee in Abu Dhabi. Voor ons waren haar woorden die daarop volgden bemoedigend. De stelling dat de hoofddoek een symbool van onderdrukking zou zijn, kwalificeerde zij terecht als ‘echte onzin’. Wat ook geen onzin is, is dat het tijd is dat de moslimvrouw anno 2013 haar eigen stempel bepaalt op de Nederlandse samenleving. En dat mag op elke envelop gezien worden. Leve de Koningin!"Opvallende detail van het perbericht is echter dat  Leyla Cakir op 30 april  na 6 jaar de voorzittershamer van Al Nisa overdraagt aan 'Meid van Halal' Esmaa Alariachi. Dat is wel degelijk een verschuiving van een liberalere islam naar een strenge islam. In die zin een verschuiving die overeenkomt met de ontwikkelingen die in Noord-Afrika en het Midden-Oosten te zien zijn. De moslimbroederschap wint terrein.


 “De lat ligt hoog, er staat me een grote uitdaging te wachten en ik sta te popelen om samen met het Al Nisa team aan het werk te gaan”, vertelde Esmaa, ook wel bekend als één van de Meiden van Halal, de verzamelde vrijwilligers. Het is vreemd dat de Kamer van Koophandel nog steeds Leyla Cagir als voorzitter heeft geregistreerd, terwijl de andere bestuursleden, al wel in het register staan geregistreerd.

Aan het uiterlijk van Esmaa Alariachi is al te zien dat ze een strengere islam nastreeft. Geheel in het wit gekleed en met een strakke hoofddoek om het hoofd, verscheen ze om de voorzittershamer in ontvangst te nemen. Ook de gebeurtenissen uit het verleden laten zien dat Esmaa het leven als moslima serieus neemt.

Behalve de kleding zijn er nog andere verontrustende signalen, die wijzen op een verdere islamisering en radicalisering van de moslimagroep. Esmaa Alariachi is al jarenlang ambassadeur van de Islamic Relief Nederland, een organisatie van de moslimbroederschap.

Onmidellijk na het bekendmaken van het voorzitterschap van Esmaa, wordt op Facebook de relatie met Islamic Relief gelegd.   "U bent onze ambassadeur met de hoogte" En Islamic Relief doe mee aan de discussie op de Facebook pagina van Al Nisa.

Het radicale gedachtegoed van de zusjes Alariachi was al vroeg op de TV te zien, toen ze wegliepen uit een TV show van Sonja Barend, nadat er sexueel uitdagende beelden te zien waren. Op youtube is te zien hoe de dames intolerante uitspraken over homosexualiteit doen.

De stichting Al Nisa komt nu in meer radicaal islamitisch vaarwater. Dat is ook te zien aan de namen van de bestuursleden die bij de Kamer van Koophandel staan ingeschreven. Vice-voorzitter Alia Azzouzi is al sinds maart 2009 lid van het bestuur van Al Nisa en was eerder assistent van de wegens contacten met Iran ontslagen hoogleraar Tariq Ramadan.

We zullen moeten afwachten hoe de stichting Al Nisa zich verder onder de bezielende leiding van Esmaa Alariachi zal ontwikkelen en of het tolerante karakter verder onder druk komt te staan. Zeker is wel, dat de propaganda voor de islam nog steeds rijkelijk door gemeentes en provincies gesoepsidieerd wordt.