Der Gesang der Vegetarier

von Erich Mühsahm (1878 - 1934)
Ein alkoholfreies Trinklied

(Melodie "Immer langsam voran")


Wir essen Salat, ja wir essen Salat
Und essen Gemüse von früh bis spat.
Auch Früchte gehören zu unsrer Diät.
Was sonst noch wächst, wird alles verschmäht.
Wir essen Salat, ja wir essen Salat
Und essen Gemüse von früh bis spat.

Wir sonnen den Leib, ja wir sonnen den Leib,
Das ist unser einziger Zeitvertreib.
Doch manchmal spaddeln wir auch im Teich,
Das kräftigt den Körper und wäscht ihn zugleich
Wir sonnen den Leib und wir baden den Leib,
Das ist unser einziger Zeitvertreib.

Wir hassen das Fleisch, ja wir hassen das Fleisch
und die Milch und die Eier und lieben keusch.
Die Leichenfresser sind dumm und roh,
Das Schweinevieh - das ist ebenso.
Wir hassen das Fleisch, ja wir hassen das Fleisch
und die Milch und die Eier und lieben keusch.

Wir trinken keinen Sprit, nein wir trinken keinen Sprit,
Denn der wirkt verderblich auf das Gemüt.
Gemüse und Früchte sind flüssig genug,
Drum trinken wir nichts und sind doch sehr klug.
Wir trinken keinen Sprit, nein wir trinken keinen Sprit,
Denn der wirkt verderblich auf das Gemüt.

Wir rauchen nicht Taback, nein wir rauchen nicht Taback,
Das tut nur das scheussliche Sündenpack.
Wir setzen uns lieber auf das Gesäss
Und leben gesund und naturgemäss.
Wir rauchen nicht Taback, nein wir rauchen nicht Taback,
Das tut nur das scheussliche Sündenpack.

Wir essen Salat, ja wir essen Salat
Und essen Gemüse von früh bis spat.
Und schimpft ihr den Vegetarier einen Tropf,
So schmeissen wir euch eine Walnuss an den Kopf.
Wir essen Salat, ja wir essen Salat
Und essen Gemüse von früh bis spat.

De Etno Bestuurder

door Keesjemaduraatje
Dat de voorzitter van het COC een homo moet zijn, dat lijkt me duidelijk. Dat de dominee van een Gereformeerde Kerk zelf ook Gereformeerd is, dat is logisch. Maar dan houdt het ook weer op. De voorzitter van het FNV is geen arbeider en de manager van de ANWB is geen automonteur.
Daarom is het ook vreemd dat we vroeger op de Vrije Universiteit les over communisme kregen van een marxist en de "Geschiedenis van de vrouwenbeweging" onderwezen kregen van een feministe. Waar is de wetenschappelijke onafhankelijkheid gebleven, vraag je je dan af. Je hebt een iets wijdere blik nodig, om de dingen van een afstand te bekijken en als je er met je gehele activitische bedoening middenin zit, dan kan je geen wetenschap bedrijven. Maar dat allemaal terzijde.

Nadat Rita Verdonk veels te ver gegaan was, door de wetten van Job Cohen gewoon uit te willen voeren, is er een geniaal idee uitgebroed door de dames en heren regeerders. De staatssecretaris van Integratie moest zelf een Turkse Vrouw zijn. Wat wil je nog meer:? Een kind kan de was doen.
De actiegroepen die Rita Verdonk naar het leven stonden, zwijgen nu. Geen geroep meer over deportatie. Het is zo simpel. Laat een vertegenwordiger van de minderheidsgroepen zelf over het lot van de minderheden besluiten. De politiek correcte dwangneurose doet de rest.

Helaas is dat niet altijd zo gemakkelijk geweest. Een boer als Minister van Landbouw leidde tot corruptie (Minister Veerman). Een arts op het Ministerie van Gezondheid leidt onherroepelijk tot hoogmoed en een golf van vrijwillige zelfdoding (Els Borst). Maar deze bewindslieden kregen een golf van kritiek over zich heen. Het ligt er dus niet aan dat ze "uit het veld" komen. De grote truc is: "de Etno-bestuurder". De meeste actiegroepen, terroristen en relschoppers zijn links en linkse mensen hebben een heilig ontzag voor Turken, Marokkanen en alle andere Etnische Prachtmensen.
Ik heb het toch zelf beleefd, dat er in de Bijlmer Deelraad al lang en breed corruptie welig tierde en mijn Groen-Linkse kennissen, die er werkten er niets van durfden zeggen. Pas jaren later gaven ze toe dat ze het de gehele tijd gezien en gehoord hadden. Het was niet onopgemerkt gebleven.
De oplossing voor een daadkrachtig beleid, zonder protesten op straat is dus: De Etno-bestuurder inzetten.

Gedeporteerde Syriër

Door Keesjemaduraatje
intussen zit ik nog steeds in een kein dorpje in Duitsland en doordat ik gelukkig een onversleutelde draadloze Internetverbinding heb gevonden, is het nog wel uit te houden. Er is hier veel stank van de varkens in de stallen om ons heen en er is heel veel lawaai van de Bundesstrasse 61 die dwars door het dorp loopt. Dat zal allemaal over vijf jaar voorbij zijn, want dan komt er een "Umgehungsstrasse" om het dorp en de grootste varkensboer zal, door gebrek aan een opvolger zijn bedrijf laten stoppen. Dus nog even volhouden. Mijn vrouw wil ter zijnertijd hier een woongroep met zes partijen gaan oprichten. Als er dan tegen die tijd ADSL is, wil ik het wel in overweging nemen.
We zaten net op het terras achter het huis te praten, want mijn vrouw heeft hier als familierechtadvocate in stilte veel goed gedaan en haar vriendin die in een dorp hier 80 km vandaan voor de Groenen in de gemeenteraad zit, kwam op bezoek en die heeft ook al heel wat asielzaken en scheidingen voor clienten geregeld. Vaak ook in die volgorde bij dezelfde persoon.
Bij voorbeeld over de zestigjarige vrouw die verliefd werd op een man  van 40 jaar oud, omdat hij zo mooi was. De man werd naar Syrië uitgewezen omdat hij geen verblijfsvergunning had en ze ging hemel en aarde bewegen , inclusief trouwen, om hem weer naar Duitsland te krijgen. Na twee jaar juridisch vechten ging te ze hem ophalen op Hamburg Airport en wat bleek? De man was erg dik geworden. Dat mocht de pret niet drukken en ze zette hem op dieet, om er weer de mooie slanke man van vroeger van te maken. Dat viel niet in goede aarde. Had ze net lekker voor hem gekookt, ging hij een half uur later alweer met een mes de schapenkaas afsnijden om een boterham te eten.
Uiteindelijk was de trouwerij en al op het feest zelf verloor hij zijn interesse in haar en werd koel en afwijzend. Dat was dom van hem, want je moet nog twee jaar aardig tegen zo'n vrouw doen. Na twee jaar kan je een eigen paspoort krijgen.
Uiteindelijk liep het uit de hand en hij dreigde haar met een mes. Het was niet helemaal duidelij of hij net een stuk schapenkaas wilde afsnijden en zij hem daarbij stoorde, of dat hij echt te ver was gegaan, maar voor de vreemdelingendienst maakt dat niet uit en in october aanstaande zal hij worden uitgezet.
Dus ik wilde maar zeggen: "Als je een jonge asielzoeker hierheen haalt. Altijd lekker voor hem koken en niet zeuren als hij eens een stuk kaas wil eten"

Anti-Deutsche Antifa

Door Keesjemaduraatje
Het zijn natuurlijk maar etiketten, die op je geplakt worden. Er zijn hokjes, waar je in geduwd wordt, maar dat is niet altijd aangenaam. Zo kon ik zien dat er iemand mijn weblog had geciteerd en dat daarop geantwoord werd: "Vind je het erg dat ik liever mijn gegevens haal van www.cbs.nl dan
van een extreem-rechtse weblog?" Dat geeft wel te denken. Natuurlijk geeft het Centraal Bureau voor de Statistiek betere en meer betrouwbare gegevens dan mijn weblog, maar het etiket "extreem-rechts" dat is defamerend en onwaar.
Nu ben ik in Duitsland op vakantie en gisteren kocht ik bij een Kiosk in Hannover het tijdschrift "Konkret". Dat is inderdaad het tijdschrift dat met steun van de DDR en de Sovjet-Unie, door Rainer Röhl, de man van Ulrike Meinhof is opgericht (Voor de jongeren onder ons. Ulrike Meinhof was één van de RAF terroristen van de Zeventiger Jaren in Duitsland) en waarin Ulrike Meinhof nog een column geschreven heeft. Is dat dan "links" genoeg vraag je je af? Is het vermoorden van burgers en gezagsdragers en het leggen van bommen, links genoeg? De echte doorgewinterde linkse intellectueel zal zeggen van niet, omdat Rainer Röhl, na het ondergronds gaan van Ulrike een andere koers is ingeslagen en van het blad een soort links roddelblad met naaktfotos gemaakt heeft, ongeveer zoals het tijdschift Nieuwe Revu hier in Nederland. Dat heeft de ordetroepen van de RAF er nog toe bewogen om met molotov coctails en ijzeren staven gewapend het redactielokaal te bestormen en alles kort en klein te slaan. Komt ons bekend voor.
Maar dat allemaal even terzijde. Het blad Konkret behoort nu volgens de Duitse Geheime Dienst (Verfassungsschutz) tot de "anti-deutsche antifa" en dat betekent kort gezegd, dat het blad vóór Israël en de oorlog in Irak is. Het één schijnt met het ander te maken te hebben. Daardoor krijg je een hele interessante intellectuele discussie, die hier in Nederland nog niet gevoerd is en misschien, als het aan de Anja Meulenbelts en de Gretta Duisenbergen van deze wereld ligt, ook nooit gevoerd zal kunnen worden. Er zijn nog meer bladen die deze richting inslaan, namelijk Bahamas en Jungle-World.

Wolf op de barbecue

Door Keesjemaduraatje
Opeens werd weer onverwacht naar mijn mening als security expert gevraagd. Dat komt namelijk zo. Ik ben nu in Duitsland, in het dorp 50 km zuidelijk van Bremen, waar mijn vrouw geboren is en waar ik 10 jaar lang gewoond heb. Hier is op dit moment een bijzonder Schuttersfeest, want de Schutterij bestaat 100 jaar. Dat heb ik vanmiddag gefotografeerd. Weer eens iets anders dan halfgare AFA's, die helemaal hun gezicht niet willen laten, zien op de foto te zetten.
Ik kwam Rudolf de plaatselijke restauranthouder en zijn hond tegen. Eerst werd hij gefotografeerd en daarna had hij nog enkele vragen aan mij. Of hij nou een PC of een laptop moet kopen en of ik denk dat hij als 70-jarige man daar nog mee kan leren omgaan. Toen kwamen een paar nieuwe interessante vragen. "Hoe kan je een bestand echt wissen?" Dat wilde hij weten in verband met eventuele fiscale bewijzen en als de FIOD dan toch eens langs zou komen, of hij er dan zeker van kon zijn, dat hij de gewiste bestanden echt weggewerkt had.  Ja, je kan natuurlijk je vaste schijf eruit halen en met een magneet bewerken. Je kan ook een bestand wissen en er heel veel andere bestanden overheen schrijven en de harde schijf defragmenteren. Dat begreep hij allemaal niet, want hij heeft tenslotte ook geen PC.
Nadat dit thema voldoende was behandeld, kwam er nog een hele andere aap uit de mouw. Rudolf is namelijk een enthousiaste jager. "Als je een wolf doodschiet", vroeg hij met een boerenslimme lach, "Hoe kan je er dan voor zorgen dat je niet ontdekt wordt." Wolven en lynxen hebben tegenwoordig allemaal een chip in hun lijf, en je weet niet waar die chip zit. De natuurorganisaties kunnen met een peilzender zien waar die wolf loopt. Als hij op jouw pachtgebied wordt doodgeschoten, dan krijg jij de schuld en door die chip komen ze er altijd achter waar het lijk ligt. Dat zijn problemen waar ik normaal gesproken in Eindhoven niet mee te maken krijg. Wat moest ik daar nou op antwoorden?
Waarschijnlijk is dit probleem van de Wolf met de Chip al honderd keer bij de bar van zijn restaurant uitvoerig besproken en vroeg Rudolf het gewoon ook nog een keer aan mij om eens te kijken hoe ik daar nou op zou reageren. Ik zou de wolf in de achterbak van mijn auto gooien en ergens anders neergooein, zei ik. Nee, er is nog een andere oplossing, zei de jager. "Graaf een kuil en stook er een groot heet vuur in. Gooi de wolf er in en barbecue hem tot er alleen as van over is."

Met de muziek mee

Door Keesjemaduraatje
Zorg ervoor dat je met alle winden mee waait, Anja. Als de feministen vinden dat elke vrouw eigenlijk lesbisch is, of moet zijn, dan wordt je lesbisch. Hoeft dat later niet meer zo nodig, dan richt je je weer op  mannen. De huwelijkse moraal is uit den boze, natuurlijk. Dus als er een man is waar je op valt, dan neem je die. Ook al is hij getrouwd. maakt niet uit.
Na een tijdje is dat lesbische geneuzel in een woongroep ook niet meer zo leuk en er moet brood op de plank komen. Dan wordt de "Ambitieuze Feministe" uitgevonden. Het persoonlijke is politiek, dus jouw leven is de norm. Jouw leven is de ideologie. Net zo makkelijk.

Later, veel later, beweert een één of ander Amerikaanse feministe (Germaine Greer of Camille Paglia, of hoe ze allemaal heten), dat je een jongere vriend moet hebben, en dan doe je aan die rage weer mee.

Nu is er een nieuwe mode, de etno-liefde. De échte man vind je natuurlijk bij een echt uitgebuit en onderdrukt volk. De Indianen van deze tijd. De edele wilden van het Midden-Oosten. Het is altijd de vraag wie nu eigenlijk wie uitbuit. De ene keer denk je dat de Palestijnen uitgebuit worden en dan ontdek je weer dat er al miljarden Euro aan subsidie naar de Palestijnse Authoriteiten gevloeid zijn, die ook wel eens nuttig gebruikt hadden kunnen worden. In die zin spiegelt het conflict van het Midden-Oosten zich prachtig in het huwelijk van Anja Meulenbelt. Het is steeds weer net anders dan je denkt.

Eerst dachten we dat Anja een "statement" wilde maken en een ex-terrorist aan een visum wilde helpen. Dan is het weer anders en blijkt dat ze hem al heeft meegenomen naar de kerk in de "Rode Hoed" of de "Witte Duif", of hoe die linkse schuilkelderkerken ook mogen heten, whatever. Ze speelt al echt mannetje en vrouwtje met hem.

Maar het is nog altijd mogelijk, dat Khaled Abu Zaid bewust en in samenspraak met zijn eigenlijke vrouw, gescheiden is, Anja aan de haak heeft geslagen en nu probeert via haar aan een visum te komen. Je weet het niet. Wat me wel schokt is, dat de linkse "intellectuele" vrienden van Anja, de Ed van Thijns, de Huub Oosterhuizen en de Anneke Mouthaans van deze wereld, het allemaal prachtig vinden.

Warzone Kameroen

Ik was de eerste die iets over Marie-Reine Mengue Me Fouda schreef, omdat ik op haar begravenis was. Nu hebben NOVA en Trouw het verhaal ook opgenomen:

Bericht over Marie Mengue me Fouda in Trouw:

Marie-Reine Mengue me Fouda was van plan om journaliste te worden. Maar haar eerste grote klus, een reis naar Kameroen, liep noodlottig af.

Eventjes had Marie-Reine Mengue me Fouda overwogen om, net als haar oudere zus Clarisse, internationaal en europees recht in Groningen te gaan studeren. Maar journalistiek vond ze toch een breder vak – dan kon je later letterlijk over elk denkbaar onderwerp iets zeggen. In september begon ze met de studie. In oktober had ze in Zwolle een kamer gevonden. Dan was je niet elke dag uren kwijt aan de treinreis vanuit Eindhoven, waar haar familie woont.

De Fouda’s waren in 1988 naar Europa gekomen. Vader Fouda was diplomaat en werkte eerst drie jaar in Duitsland. In 1991 kwamen ze naar Nederland. Ze waren Franstalige Kameroenezen; net als België heeft Kameroen twee officiële talen: in het oosten wordt Frans, in het westen Engels gesproken.

Maar de familie Fouda raakte in Kameroen in diskrediet toen ze er in het Nederlandse tv-programma Nova over klaagden dat ze, hoewel diplomaat, nu al maanden uit Kameroen geen salaris hadden ontvangen. Ze werden daardoor in Kameroen persona non grata en konden niet terug. De hele familie werd toen officieel Nederlander. Alleen Marie-Reine niet. Zij wilde per se Kameroenese blijven. Ze kreeg als enige een verblijfsvergunning als vluchteling.

In 1997 overleed vader Fouda. Hij was suikerpatiënt en kort tevoren had hij een herseninfarct gehad. Hij overleed in Kameroen, op een reis die hij, achteraf, moet hebben gevoeld als ’nog één keer m’n vaderland zien’.

Marie-Reine kreeg het na de dood van haar vader moeilijk. Ze was de helft van een tweeling, maar haar tweelingzusje was al vroeg overleden. Nu ook haar vader was gestorven, trof dat haar dubbel hard. Ze ging niet meer naar school, ze kwam thuis de deur ook niet meer uit, ze voelde zich dubbel wees. Ze was in zichzelf gekeerd en schreef, in het Frans, vele gedichten.

verder lezen:  in Trouw

Stralsund 1991

Door Keesjemaduraatje
De Muur tussen Oost en West was net gevallen en ik woonde al een paar maanden in Duitsland verhuisd. Wat wil je nog meer? Ik was 300 KM uit Amsterdam naar het Oosten verhuisd en slechts drie maanden daarna, ging ik al weer 500 KM nog oostelijker werken. Ik kon een cursus  van twee weken "Grundlagen der Programmiering" geven, aan het voormalige  medewerkers van het Kernkraftwerk Greifswald. Dus stapte ik zondags om twee uur 's middags in de auto om zeven uur lang naar Stralsund te rijden, dat ligt ergens aan de Poolse grens. De wegen waren nog niet verbeterd en er waren heel veel files, omdat er meer West-Duitsers op het idee gekomen waren om in het Oosten hun geld te verdienen. Soms reed ik ook met Klaus uit ons dorp mee, die daar een Kalkoenenboerderij was begonnen. Hij beweerde dat we absoluut naar het Oosten moesten verhuizen, omdat daar onze toekomst lag. Mijn vrouw kon daar rechter worden, ook al had ze slechts een zeven voor haar eindexamen rechten. Ik zou daar een PC bedrijf kunnen beginnen, omdat de Oost-Duitsers allemaal behoefte aan een PC hadden.

De klas die de grondbeginselen van de programmeerkunst moest leren had al vrij veel met leraren meegemaakt. Er was een Iraanse leraar geweest die de programmeertaal COBOL moest onderwijzen, maar niet het woord COBOL kon spellen. Dan is het vertrouwen in de Westerse programmeerkunst niet zo groot meer, natuurlijk. Ongeveer dertig procent van de cursusdeelnemers was lid geweest van de Partij en ik moet werkelijk eerlijk zijn en zeggen dat dat wel de beste leerlingen waren. Ze hadden vroeger al PC's gehad, die via Oostenrijk naar de DDR gesmokkeld waren. Het Westen mocht geen computers aan het Oostblok verkopen. Ze hadden daarop een primitief soort Basic geprogrammeerd, dat wij Spaghetti-taal noemden, vanwege de ongestructureerdheid en de vele lussen.

Hoe het verder ging

door Keesjemaduraatje
De kraakbeweging was voor mij onbetreedbaar terrein geworden en de anarchistische beweging kon niet aan mijn ambitieuze behoeftes voldoen. Wat nu te doen? De beantwoording van die vraag liet ik over aan Piet Sleutelbos in de Jordaan. We stonden op een hoge ladder, die tegen zijn pand in de Bloemdwarsstraat stond en bespraken de toekomst. Mijn vriendin was alweer terug gegaan naar Duitsland om haar studie rechten af te maken en ze was in verwachting van ons tweede kind. Ik hing nog rond in Amsterdam en vroeg me af hoe het verder moest. Het was dus niet moeilijk voor Piet om een heel logisch antwoord te geven, dat eigenlijk de gehele tijd reeds in de lucht hing, maar erop wachtte door iemand uitgesproken te worden. "Je moet gewoon naar Duitsland verhuizen", zei hij. Het hoge woord was eruit. Dat was de oplossing.
Als ik dan eenmaal iets besloten heb, dan duurt de uitvoering niet meer zo lang en drie maanden later woonde ik in Duitsland.
We woonden daar in het dorp waar mijn vrouw is geboren. Na een paar dagen ging naar de dorpskapper. De vrouw van de kapper (Frau Gottlieb, Nomen est Omen) was een beetje aan het schuifelen op de achtergrond. Op een gegeven moment richtte ze het woord tot mij en sprak "Nah, noch immer keine Arbeit?" Dus dat was het probleem blijkbaar. Naar Duitsland verhuizen was één, maar daar in je levensonderhoud te voorzien is een tweede. Weer een week later kwam mijn schoonmoeder op bezoek en klaagde erover dat ik nog steeds geen werk had en dat ik toch eens kon proberen bij de tentoonstellingenbouwer in het dorp verderop, want die had een computer en daar zou ik dan wel mee om kunnen gaan. Van die dingen. De horizon van mijn schoonouders ligt bij het volgende dorp en niet verder. Daarom hadden ze mijn vriendin ook aangeraden beamte bij een bank in het dorp te worden, wat ze gelukkig niet heeft gedaan. Ze ging rechten studeren in Göttingen.

Ik ben in balans

door keesjemaduraatje
het zal wel allemaal helemaal niet intellectueel zijn enzo, maar ik kijk 's ochtends vaak naar "Dr" Roy Martina in de uitzending Ik Ben In Balans.nl.(RTL4, RTL5 en RTL7 ) Vanochtend ging het over kritiek krijgen en daar had "Dr" Roy een hele verassende kijk op. Als iemand kritiek op jou heeft, dan ziet hij de wereld anders dan jij en interpreteert de gebeurtenissen anders. Van daaruit, zegt hij dan, dat jijiets of meerdere dingen fout doet of fout denkt. Dan moet je dus volgens "Dr" Roy niet meteen in de verdediging schieten, maar zeggen: " Oh, zie jij dat zo? Bedankt dat je zo open tegen mij bent" "Heb je misschien nog meer dingen die je niet bevallen?" En dan kan het zijn dat je er iets aan hebt. Of, je hebt een hele andere kijk op de dingen en dan hoef je je er ook niets van aan te trekken. Dus, als je die methode aan neemt, hoef je nooit meer in de verdediging te schieten. Heerlijk ontspannen.

Dankzij Anja

Door Keesjemaduraatje
Zo, dat was het dan, ze zijn allemaal weer weg. Jullie willen zeker weten wat er met mij gebeurd is, sinds de grote doorbraak in de burgerlijke journalistiek aan het einde van de vorige maand. Het adres van dit weblog stond onderaan het artikel over de kraakbeweging dat ik op 30 juni 2007 in het dagblad Trouw heb gepubliceerd. Ik had verwacht dat de massa's naar dit weblog zouden komen en dat ik eindelijk een beetje een grote bezoekersschare zou aantrekken. Nou, het waren welgeteld 20 extra nieuwe leden voor dit weblog. Evengoed hartelijk welkom Gereformeerden!
Verder veel positieve en negatieve reacties gehad en nieuwe bijnamen, zoals "Knokploegkeesje", "Neocon-commentator" en "Bresnjevmaduraatje". Dat was allemaal leuk. Het gaat er niet om hóe er over je gesproken wordt, maar dát er over je gesproken wordt.

De internet doorbraak kwam evengoed, maar op een geheel andere manier dan gedacht. Afgelopen zaterdag kwam ik terug van de grote AFA-demonstratie in Den Haag en daar zag ik 20 emails van het weblog staan. Ik dacht eerst dat ik gespamd werd, maar toen zag ik de bezoekersaantallen: 6000! Wat was er gebeurd? Mijn artikel over het schijnhuwelijk van Anja Meulenbelt was overgenomen door Geenstijl. Daardoor had ik zoveel bezoekers. Nu is het bericht weer doorgeschoven en niet meer op pagina 1 en nu zijn de bezoekers ook weer weg.

Gemaskerd Tegen Fascisme

Door Keesjemaduraatje

De gemaskerde AFA activist kijkt wantrouwend naar de camera.
-“Mag ik jou vragen waarvan je bent?”
Ik word meteen kwaad en ga direct in de aanval:
“Nee, dat mag je niet vragen, want ik sta op de openbare weg te fotograferen en als jullie voor je zaak staan en weten waarvoor je demonstreert, dan hoef je geen doek voor je gezicht te hebben en dan hoef je mij niet lastig te vallen met dit soort vragen.”
Daar heeft hij even niet van terug.
-”Ja, dat doek is voor de veiligheid, anders worden we door fascisten aangevallen”
Er is in geen velden of wegen een fascist te zien, maar goed. Wat niet is, kan nog komen.
“Volgens mij moeten de mensen meer bang voor jóu zijn, dan andersom”, merk ik op. De activist druipt af en bij het weglopen zegt hij:
-“Ik wil je toch vriendelijk verzoeken alleen vermomde mensen te fotograferen”

Dat is ongeveer de strekking van het gesprek dat ik had met één van de anti-fascisten van de demonstratie die afgelopen zaterdag 14 juli plaats vond, in Den Haag, onder het motto: “0% tolerance voor fascisten en nazi’s”. Dat was namelijk zo: De Nederlandse Volks Unie (NVU) wilde in Den Haag een demonstratie "Vóór Iran en Tégen Zionisme en Imperialisme" houden.
Ik was wel benieuwd hoe de extreem-linkse groepen zouden reageren, nu de nationaal-socialisten hun leuzen hadden overgenomen. De reactie liet niet lang op zich wachten en de AFA, NCPN, Internationale Socialisten en de Kafka organiseerden een tegendemonstratie.
Hoe dat zou aflopen als de fascisten en de anti-fascisten( allebei vóór Iran en tégen Israël en Imperialisme) op elkaar botsen? Zouden ze samen leuzen tegen Israël gaan roepen of zouden ze toch liever elkaar in elkaar slaan?

Vorig jaar, toen het zo warm was, heb ik een stukje geschreven over de Anti-Israël demonstratie in Amsterdam (zie ook het Nieuw Israëlitisch Weekblad). Deze keer had Rinus geen tijd en daarom werd ik vergezeld door Nicoline van Harskamp , van het beruchte kunstproject "TO LIVE OUTSIDE THE LAW YOU MUST BE HONEST" . Ze wilde graag mijn mening over anarchisme en libertarisme weten en dat was goed dat ze dat vroeg, want daar weet ik namelijk alles van. Bovendien is zij een kennis van de beroemde, veel te vroeg overleden anarchist Karl Kreuger geweest en dat was ook een belangrijk gespreksthema.  Nou, dat zijn natuurlijk leuke samenlopen van omstandigheden, dus daar gingen we dan.

Het schijnhuwelijk van Anja

door Keesjemaduraatje
Het moet nu niet nóg gekker worden, maar Anja Meulenbelt vertelt op haar weblog dat ze net is getrouwd met de directeur van haar Gehandicapten project op de Gazastrook (NCCR), Khaled Abu Zaid.

In haar woorden: "Ik blijf ook het nieuws over de situatie in Gaza volgen, helaas nog uit de verte. We zitten te wachten of Khaled met zijn zoons naar Nederland kan komen. Hij heeft nu een visum. Maar de grens bij Rafah is nog gesloten. Zo tikt er elke dag een stukje van zijn visum weg, en de jongens die nu zomervakantie hebben en zo verschrikkelijk graag naar Nederland willen komen zien de kans dat het nog gaat lukken steeds kleiner worden. Khaled en ik zijn inmiddels getrouwd, voor wie dat nog niet weten. Maar ook dat helpt niet veel. Ambassade gebeld, is er geen mogelijkheid om Khaled, die nu met een Nederlandse is getrouwd, en die al vaker in Nederland is geweest via de andere grensovergang, door Israel heen, naar het vliegveld van Tel Aviv of desnoods naar dat in Amman te krijgen. De mensen van de ambassade doen hun best. Het lukt niet. De Israelische autoriteiten geven geen krimp. Hij mag Gaza wel via Israel verlaten, maar dan mag hij nooit meer terug. En dat is natuurlijk de bedoeling niet, want hij heeft daar zijn werk en wil Gaza niet in de steek laten. Zorgen dat hij de Nederlandse nationaliteit krijgt, dat zou helpen. Maar dat duurt nog minstens drie jaar. Als je je huwelijk fris wilt houden: trouw met een Palestijn, dan zie je elkaar zo weinig dat het de moeite niet is om ruzie te maken.  "
En het gaat nog verder. Ze wordt gefeliciteerd door Hendrik Jan Bakker, de man die milieu en Sharia met elkaar wil verbinden, (maar dat geheel terzijde) en dan antwoord ze:

"Ik weet het ook nog maar een half jaar, Hendrik Jan. Dankjewel. We hadden een mooie kleine bruiloft op het stadhuis in Amsterdam, met een moslim die ons trouwde, een christen die ons de zegen gaf en een joodse (die ons eens aan elkaar voorstelde) die ons er bij omarmde. En iedereen in tranen."

Democratisering van Nederland

door Keesjemaduraatje
Er is iets heel geks aan de hand, ontstaan door de forums, weblogs en chatboxen op het Internet. Mensen en groepen die vroeger niet met elkaar in contact waren en weigerden met elkaar te praten, kunnen nu wel communiceren en doen het ook. Daardoor ontstaat eindelijk de egalitaire democratie waar al sinds de Jaren Zestig naar gestreefd is en die de '68-ers niet hebben kunnen realiseren.

In de tijd van de verzuiling bleven alle mensen lekker in hun eigen zuil. wanneer praatte een Rooms-Katholiek nou met een Synodaal-Gereformeerde? Of nog verder terug. Wanneer had een NSB-er nou contact met een Verzetsstrijder? Nooit natuurlijk. Je probeerde elkaar zoveel als kan te vermijden. Een lezer van de Volkskrant ging geen lezersbrief naar de Telegraaf sturen en geplaatst werd hij al helemaal niet. Dus dat was een hele gebrekkige communicatie.

Nu kunnen we naar hartelust onze tegenstanders opzoeken op het internet en lekker op elkaar schelden. De één kan daar wel tegen en de ander niet. als je nu bijvoorbeeld vindt, dat de Arabieren op de Gazastrook maar eens hun mond moeten houden en gewoon onze subsidiecenten op moeten gaan zitten maken, zonder raketten naar de buren te schieten, die kan die mening naar hartelust ventileren op de diverse linkse menslievende fora. Dat schiet de één of andere Senator van Haat en Terreur wel eens in het verkeerde keelsgat en die maakt dan meteen haar weblog-reacties dicht. Jammer. Gemiste kans. Juist als we met elkaar praten kunnen de problemen opgelost worden.   

Nog leuker wordt het, als fascisten gaan bloggen bij Marokkanen, onder de leus: Gemeenschappelijk tegen US-Imperialisme en Zionisme!Solidariteit met Iran! Kijk dan heb je wel de indruk dat de standpunten dichter bij elkaar komen. Aanstaande zaterdag is er een optocht van de Nederlandse Volksunie (NVU) in Den Haag uit solidariteit met Iran en daar wordt op het Marokkaanse forum reclame voor gemaakt.  Een Marokkaans lid van het forum reageert erop en schrijft: "Leg mij eens uit waarom je joden haat en moslims niet.
Extreme Nederlanders haten islam en geen Jodendom. Hun argument is: “islam is agressief en wil Europa veroveren en moslims gebruiken overal geweld. Joden gebruiken geen geweld”. Pim Fortuyn en Balkenende zeiden: "Onze cultuur is de Joodse christelijke cultuur". Jullie van NVU vechten ook voor het behouden van jullie Joodse christelijke cultuur, toch?" Daar kan je weer aan zien dat de Marokkaanse leden van het forum wel onze argumenten begrijpen en zelfs beter in staat zijn de argumenten te duiden dan de leden van de NVU. Maar er wordt tenminste gepraat, wilde ik maar zeggen.

Er zijn ook verschillende extreme forums van de Internationale Socialisten, waarin voortdurend opgeroepen wordt tot afbraak van het kapitalisme en de opbouw van een socialistische heilstaat. Dat mag allemaal in Nederland. Vervelender is het voor ze, als er iemand is die voortdurend reacties plaats in de trant van deze: "Miriyam Aouragh en de andere IS-ers zijn veel te ver gegaan in hun hetze tegen Wilders. Die bijeenkomst op de UVA, waarin Wilders werd uitgescholden voor fascist, terwijl er niemand was die een weerwoord durfde te geven, leek veel op de volkstribunalen in de Sovjet-Unie, waarin soms een heel stadion een boek veroordeelde dat ze zelf niet gelezen hadden."
Dan is natuurlijk de maat vol en blijft er niets anders over dan deze reaguurder uit te schelden voor fascist. Dat gaat dan ook weer te ver en de webmaster reageert:
"..zo onberaden het is om een weblogbezoeker - hoe onbehouwen hij ook in het rond schimpt -'fascist' te noemen, zo regelrecht lasterlijk is de taal die Keesjemaduraatrje zelf hanteert. Mensen zomaar voor 'jihadist' uitmaken - een woord dat bij hem een zeer negatieve lading meekrijgt - zonder enig argument daarvoor, iemand als 'senator van de haat' typeren - het zijn beschimpingen, verdachtmakingen en scheldwoorden, en niet welkom in dit debat, op dit weblog."  Het meest positieve dat je erover kan zeggen is: "We zijn tenminste met elkaar in gesprek".

Waarom Terrorisme niet werkt

door Keesjemaduraatje
vandaag kwamen twee van mijn lievelingsthema's, namelijk IT-security en internationale veiligheid, plotseling in elkaars verlengde te liggen. Elke week krijg ik een overzicht over de belangrijkste veiligheidsonderwerpen in de ICT toegestuurd. Meestal gaat over hackers en spammers, maar vandaag ging het over de vraag waarom terrorisme niet werkt. Een onderzoeker, genaamd Max Abrahms , heeft  28 terroristische groeperingen die sinds 2001 actief zijn, onderzocht en uit het onderzoek blijkt dat slechts 7%  hun doelen hebben behaald, wat aangeeft dat terrorisme niet succesvol is.
Het gekozen doelwit speelt een grote rol bij het behalen van de doelstelling. Groepen die het vooral op burgers hebben voorzien, falen vaker in het behalen van hun doelstelling dan het geval is bij militaire doelen. Dat komt omdat de regeringen de doelen vaak verwisselen met de gevolgen van de aanslagen. Doordat er burgerdoden vallen, wordt de indruk gewekt dat het de terroristen alleen te doen is om de samenleving kapot te maken. Daardoor vervaagt het zicht op de doelstellingen van de terreurgroepen.

Effectief Terrorisme

door Keesjemaduraatje
in extreem-linkse kringen wordt al generaties de discussie, over het doelwit van acties gevoerd. De eerste vraag die gesteld wordt is, of je de instituties aanvalt, of de personen die de instituties op dat moment vertegenwoordigen. De communistische groepen, zoals maoisten en autonomen, vallen de personen aan, omdat ze in feite niet tegen de instituties zelf zijn, maar gewoon de plaats in die instituties willen innemen. Daarom ging de RAF ook de bankiers, werkgeversvoorzitter en rechters doodschieten. Daardoor destabiliseren ze een land, zonder de instituties zelf ter discussie te stellen. Geen wonder dat later bleek dat de DDR hoogstpersoonlijk achter de RAF stond. Ik heb nog geen oud-linkse ideoloog daarover gehoord, dat het zo'n teleurstelling is dat een dictatoriale staat deze terreurgroep heeft gesteund.  Ook in Nederland namen linkse terreurgroepen de representanten van de macht op de korrel. Denk aan de aanslag op Aad Kosto door de RARA. Het is geen wonder dat Volkert van der Graaf uit de links-extreme hoek komt. Door Fortuijn uit te schakelen wordt weliswaar het politieke klimaat niet beinvloed, maar de macht is weer een stukje dichterbij. In de 80-er jaren was de dader van een aanslag gemakkelijk te herkennen. Fascisten pleegden aanslagen op grote groepen onschuldige mensen, zoals bijvoorbeeld de aanslag op een treinstation in Bologna, om de staat te destabiliseren. Linkse extremisten plegen aanslagen op hooggeplaatste personen, gevangenissen en gebouwen. Toen was de wereld nog in orde.
Toch was er toen al een rare vermenging van de linkse extremisten en de palestijnen, die soms samen een vliegtuig kaapten, met een grote groep onschuldige mensen erin. Hetzelfde geld voor de Molukkers die ook onschuldige mensen gijzleden. Ik weet dus niet of je dat soort terrorisme wel links mag noemen. Het is tenslotte nationalistisch verzet.

   

De twee vragen die uit het bovenstaande voorkomen zijn:
Één mens doden of meerder mensen doden?
Bekende personen doden of onbekende mensen doden?

Op het eerste gezicht zou je zeggen dat één mens doden niet angstaanjagend genoeg is, maar je ziet het bij de moord op Theo van Gogh: Alle intellectuelen zijn in hun schulp gekropen. Ook hier geld het woord van Mao tse Tung: "doodt er één en voedt duizenden op" . Daarentegen hebben de aanslagen van 2005 in London verder geen beleidsverandering tot gevolg gehad. Als terroristen 56 mensen doden, dan denken de anderen aan een soort noodlot. Net als er af en toe een bus met vakantiegangers in een ravijn stort.

Louis Seveke in Amsterdam

door Keesjemaduraatje
intussen zijn er veel reacties op mijn Trouw-artikel over de kraakbeweging binnengekomen. Zowel positief als negatief. Een van de bezwaren van de extreem-linkse scene is, dat de zaak Seveke er met de haren bijgesleept is en dat ik te weinig weet van de kraakbeweging in de negentiger jaren. Op zich klopt het dat ik in die tijd niet in Nederland was, maar de laatste dagen heb ik gelezen, dat er twee verbanden met Amsterdam in de 80-er jaren zijn.
Louis Seveke werd in 1987 bedreigd door radicale krakers uit Amsterdam, omdat hij tijdens een verhoor te veel had gezegd. De PVK (Politieke tak Van de Kraakbeweging) vond dat krakers die doorslogen bestraft moesten worden en hebben het kantoor van Sevekes advocaat korte tijd bezet en de dossiers gekopieerd. Dat laatste heb ik uit de reportage over Louis van afgelopen donderdag. Mijn artikel in Trouw gaat ook over wantrouwen, verraad en het krakersgeweld dat zich uiteindelijk tegen de krakers zelf richt.
Een tweede interessante link is, dat de vermoedelijke dader, Marcel T., ook verdacht werd van lidmaatschap van de RARA. In die tijd werden lijstjes van potentiele verdachten gemaakt en Marcel T. stond erop. Na enige tijd werd het onderzoek nar hem gestaakt. Mijn artikel gaat ook over de RARA en het is bekend, dat Louis Seveke achter de RARA stond. Het is dus niet aannemelijk dat Louis en Marcel elkaar slechts vluchtig kenden.
Een afreking binnen de kraakbeweging, ook als is het al weer tien jaar later lijkt het motief te zijn voor de moord. Dat is een teleurstelling voor alle complotdenkers die dachten dat de politie of de AIVD erachter zat. Toch blijven er grote twijfels.
Heeft Marcel T. wel echt Louis Seveke omgebracht? 

Israël, always on my mind

Door Keesjemaduraatje

Hoeiboei vroeg mij een artikel over Israël te schrijven, dat alle vroegere en toekomstige geschreven getuigenissen over het Beloofde Land overbodig zoude kunnen maken, behalve de Thora en het telefoonboek van Tel Aviv. Vandaar ook dat dit artikel heel lang op zich heeft moeten laten wachten, want het Midden Oosten is een zeer complex thema dat eigenlijk nauwelijks een objectieve en eerlijke beschrijving toelaat.

Theodor Herzl
Aanvankelijk dacht ik verder te komen door "Der Judenstaat" van Theodor Herzl te lezen. Dat boek vormt de basis van het zionisme en is een blauwdruk voor de staat Israël. Dat bleek niet zinvol te zijn, omdat Theodor Herzl er niet vanuit ging dat er in het beloofde land ook nog andere mensen wonen. Het woord “Arabier” of “Palestijn”, laat staan  “terrorist” komt in het hele boek niet voor. Als je dat boek dus serieus zou moeten nemen, dan zou dit een anti-Israëlisch artikel worden en dat kunnen we het Heilige Land dat nu zo wordt bedreigd niet aandoen.

Als we op een andere manier Theodor Herzl serieus nemen, namelijk door te kijken wat er van de zionistische idealen terecht is gekomen, dan kunnen we alleen maar negatief zijn. Van het vreedzame ideaal van een staat voor joden is niet veel meer over. Dat de staat Israël met gebruikmaking van geweld gesticht is, is geen reden om kritisch te zijn. Het is namelijk geen uitzondering. Het is eerder vreemd dat veel mensen juist op de staat Israël zoveel kritiek hebben. Juist de omringende staten zijn vreselijke dictaturen die geen bestaansrecht hebben. Heb je ooit wel eens van een “Syrië–Comité” of een “Egypte-comité”  gehoord? Nee natuurlijk niet, maar wel van een Palestina comité, terwijl Palestina helemaal niet bestaat en als Hamas zo door gaat zal er ook nooit een Palestijnse staat bestaan.

Tegelijkertijd zijn de grote thema’s uit Herzl zijn tijd ook nu van toepassing, namelijk assimilatie, integratie en staatsvorming. Theodor Herzl was aanvankelijk van mening dat de joden volledig in de samenleving moesten assimileren en hun identiteit op moesten geven. Na de affaire Dreyfuss kwam hij tot de conclusie dat volledige assimilatie niet mogelijk was en pleitte hij voor een uittocht van joden naar een ander land.  De basis van het idee voor het oprichten van de staat Israël was dus antisemitisme. Zelfs Theodor Herzl meende dat er sprake was van een ”joods probleem”. Eigenlijk is “Der Judenstaat” van Theodor Herzl een boek met een heleboel antisemitische elementen.

Israël als ideologie
Een artikel schrijven over Israël en de pretentie hebben een historisch- juist of compleet verhaal te schrijven is onmogelijk, omdat er in het Midden-Oosten meerdere waarheden naast elkaar bestaan. Het is zelfs bij benadering niet meer vast te stellen wat waarheid en wat mythe is. Zelfs hele simpele onderscheidingscriteria zoals “terroristen hebben altijd ongelijk” zijn niet werkbaar als je hoort dat joodse terroristen in de vijftiger jaren geprobeerd hebben de Duitse kanzelier Adenauer te vermoorden omdat er een toenadering tussen de twee jonge staten Israël en de Bondsrepubliek Duitsland dreigde.

Elke benaming of woord heeft een ideologische lading. Het valt bijvoorbeeld op dat steeds meer mensen het over “Palestina” hebben, terwijl dat een aanduiding voor het Heilige Land is die stamt uit de tijd vóór de stichting van Israël. Er bestaan wel Palestijnse gebieden, maar er bestaat geen Palestijnse staat. Zelfs het noemen van het woord “Israël” is controversieel, omdat het zou betekenen dat deze "Zionistische Entiteit" erkend zou worden. De enige soevereine staat op het grondgebied van het Heilige Land is Israël en dat is een democratische staat. Weliswaar wordt er naar gestreefd een joodse meerderheid in stand te houden, maar dan nog hebben de Arabieren in Israël veel meer rechten en mogelijkheden dan in welke andere staat in het Midden-Oosten dan ook. Ik hoop dat de geachte politiek incorrecte lezers van dit hoeiboei-log dat met mij eens zijn.

Ayaan - Mijn Vrijheid

Door Keesjemaduraatje

(Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de website Hoeiboei)

Vanaf het begin van het publieke optreden van Ayaan Hirsi Ali heeft zij grote vóór- en tegenstanders gehad. Het fenomeen Hirsi Ali laat niemand koud en roept grote polarisatie op. Nu is haar autobiografie “Mijn Vrijheid” verschenen en het is dan ook geen wonder dat iedereen uit die autobiografie haalt wat hem of haar van pas komt. Als je Ayaan wilt zien als braaf meisje, dat zich nog maar kort geleden is beginnen af te zetten tegen haar geloof en cultuur, dan kan je dat uit het boek halen. Als je Ayaan een kreng van een wijf vindt, dan kan je dat ook vinden. Bijvoorbeeld als ze in haar jeugd in een boom klimt en net naast haar oma spuugt. Tot de orde geroepen verdedigt ze haar gedrag door te zeggen: ”Ik spuugde toch niet raak?” Herken je het een beetje? Ayaan is alles geweest: vrome moslima, giechelende bakvis die stiekem Engelse liefdesromannetjes leest, VN-medewerkster, redster van verhongerende kinderen, braaf schoolmeisje dat het gehele huishouden doet, femme fatale die een man verleidt en dan laat zitten, schoonmaakster, arbeidster in een koekjesfabriek, politica, medicijnenverkoopster, medewerkers van de Wiardi Beckman stichting, slachtoffer van terreur, schrijfster, scriptschrijfster, columnschrijfster, Één van de honderd invloedrijkste vrouwen ter wereld, Europese vrouw van het jaar. Zoek het maar uit. De Amerikanen zien in haar de American Dream verwezenlijkt en de Nederlanders zien in haar de allochtone meid. Wat wil je zien?

Om jezelf een mening over Ayaan Hirsi Ali te vormen hoef je het boek “Mijn Vrijheid” niet meer te lezen. Iedereen heeft al een mening over Ayaan Hirsi Ali. Daarom hoef ik in deze recensie ook niet in discussie met iemand. Niet met Ayaan en niet met de lezers van Hoei Boei. Alle feiten, zoals Ayaan die ziet, staan al in haar autobiografie. Als je onvolkomenheden wilt vinden, zoals de schrijfster van het recente HP-artikel, dan zal je die zeker kunnen vinden. Bijvoorbeeld dat het raar is dat een meisje op de vlucht voor haar wrekende clan, wel haar Keniase secretaressediploma meeneemt. Raar, maar niet onmogelijk. Dat ze bang is voor haar familie, maar wel een brief met volledig adres naar haar vader stuurt, direct na haar aankomst in Nederland. Als je dat vreemd vindt, bedenk wel wat je dan overhoop haalt. Als Ayaan gelogen heeft, dan mag je ervan uitgaan dat 50% van de asielzoekers heeft gelogen over hun vluchtverhaal. Hele bizarre details kan je in het boek vinden, zowel leuk voor de haters als de bewonderaars. Ayaan is al twee keer getrouwd geweest. Het eerste huwelijk vond plaats, zonder medeweten van haar vader en broer, die wel in Somalië aanwezig waren op dat moment. De ontmaagding volgde in dezelfde nacht. Als er al eerwraak had moeten plaats vinden, dan was dat een moment geweest waar ik me nog iets bij had kunnen voorstellen.

Andere leuke onthullingen: Ayaan heeft een huis gekocht, samen met een vriendin. Ayaan is tegen alle adviezen in politicologie gaan studeren. Allemaal feiten die er gewoon in staan. Er staat een hartverscheurende anekdote over een beroving in Mogadishu, die ze heeft overleefd door de namen van de voorouders van oma’s kant op te noemen. Als ze de namen van vaders kant had opgenoemd, was ze nu waarschijnlijk dood geweest. Hoe ze kinderen en zelfs een hele familie redde door terug naar Somalië te gaan en een vluchtelingenkamp binnen te gaan waar de mensen al aan het verhongeren waren. Een situatie die te vergelijken is met wat er nu gebeurt.

Gijzelname

Door Keesjemaduraatje
Eén van de meest opmerkelijke statements in de discussie over geloofsafval, vorige week in de Rode Hoed is, dat de gemeentes de gematigde moskeeën moeten steunen, omdat er anders geld vanuit dictaturen naar ons land gesluisd zou worden en daardoor de moskee een geradicaliseerde moskee zou kunnen worden. Met name vanuit Saoudi-Arabië, Pakistan en Iran worden moskeeën in Europa financieel ondersteund. Door die steun hebben deze dictaturen invloed op de Nederlandse moslims en vormen daardoor een bedreiging van de democratie.

Zoals jullie misschien weten, heeft de Gemeente Amsterdam al twee keer aan deze chantage toegegeven, namelijk bij de bouw van de Westermoskee en bij de ondersteuning van het islamitische centrum  Marhaba. De centrale overheid mag geen religieuze instellingen financieren, omdat er een  scheiding van kerk en staat is afgesproken. De lokale overheden mogen het wel. We weten niet precies hoe vaak de gemeenteraden in Nederland geld geven aan moskeeën. Het verdient aanbeveling, dat eens goed uit te zoeken.

Tijdens de discussie, vorige week in de Rode Hoed,  waren er wel een paar PvdA leden die de financiele ondersteuning afkeurden, maar veel aanwezigen vonden het toch niet zo erg. Alleen een mevrouw bij het middenpad stormde woedend naar voren en protesteerde, toen een vertegenwoordiger van de Unie van Amsterdamse Marokkaanse Moskeeën zei dat ze graag de leegstaande kerken in Nederland wilden gebruiken. Dat was natuurlijk ook een provocatie van de eerste orde, maar ook daarop werd lauw gereageerd. Blijkbaar heeft intellectueel links er geen moeite mee dat de langbevochten seculiere democratie op deze manier ten gronde wordt gericht.

Het is de vraag of Job Cohen misschien veel te ver gaat en belastinggeld verkwanselt, door deze financiële malversaties. Is het tijd geworden een bodemprocedure tegen deze ongekozen bestuurder aan te spannen?

Presque de l'Europe

Door Keesjemaduraatje
(dit artikel verscheen eerder op de website Hoeiboei)

Als we kritiek hadden op Zuid-Afrika, was er altijd wel een oom of tante die opmerkte dat je er pas over kon oordelen als je er zelf geweest was. Er is één land waar ik dan blijkbaar iets over mag zeggen: Tunesië. Sinds ik in 1983 een antropologisch leeronderzoek heb gedaan in dit socialistische land met islamitische dominante cultuur, kan ik het steeds weer als voorbeeld gebruiken. Dat kan niemand mij afnemen.

Eerst met de bus naar Marseille, waar we op een camping gingen staan die dezelfde avond nog geheel onder water liep. 20 centimeter water in de tent en al mijn kleren en boeken drijfnat. Leuke start. Als we in de stad gingen wandelen en ik moest even iets inkopen, werd mijn vriendin meteen lastig gevallen door hitsige Algerijnse jochies. Nadat ik op de veerboot was gestapt, moest mijn vriendin terug naar Duitsland en werd ook weer lastig gevallen. Maar goed ik was tenminste in Tunesië. Als je als jongen student antropologie aan zo’n reis begint, dan ben je goed voorbereid. Je weet dat je vrouwen niet aan moet kijken en zeker niet moet aanspreken. Dat je respect moet hebben voor de cultuur en geschiedenis van het te bestuderen land. 

In Tunis verbleef ik eerst een dag in Carthago en toen een dag in Tunis. In Carthago zag ik blonde vrouwen van het strand komen met aan de ene hand een Tunesische jongen en achter zich aan ook nog één of twee loverboys. Kost haast niets. In het restaurant waar ik 's avonds was werden mij allerlei avances gemaakt, door mannen. Tunesië is een paradijs voor homo’s. Dat hadden ze er allemaal niet bij verteld op de VU.  Op de bus naar Tabarka werd ik ook door verschillende jonge mannen aangesproken die een uitnodiging van mij wilden en die van allerlei dingen met mij wilden ondernemen. “Nous sommes presque l’Europe", was het gevleugelde gezegde. Later bleek dat de vorige antropoloog die het gebied bezocht drie van die jongens als minnaar had genomen. Participerende observatie.

In de bus naar het onderzoeksgebied werd ik reeds geconfronteerd met de intolerantie van de islam tegenover het christendom. Mij werd medegedeeld, dat het christendom een foute religie was, omdat het drie goden heeft: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Ik was net uitgetreden uit de Gereformeerde Kerk (Synodaal) en had geen zin mijn eigen geloof te verdedigen, maar ik vond het wel onbeschoft om een vreemdeling meteen zijn geloof te beledigen. In Tabarka aangekomen, nam ik intrek in het Hotel de France, samen met mijn andere collega studenten. In Tabarka waren nog drie paters overgebleven, die een ziekenhuis en een armenhuis runden. Ook die mochten absoluut geen missie bedrijven in het seculiere doch overwegend islamitische Tunesië.

Altijd dezelfden

door Keesjemaduraatje
vanmiddag liep ik over de "Kleine Berg" te Eindhoven en ging bij de kleine literaire Boekhandel binnen om een paar exemplaren van het dagblad Trouw te scoren. "Heb jij geen kranten meer in je zaak?'" vroeg ik aan de Boekhandelaar. "Nee, want die zijn tegenwoordig gratis, hè", antwoordde hij. "Daar kan ik niets meer aan verdienen". Ik vertelde hem dat ik graag op de voorkant van het dagblad Trouw wilde wijzen en laten zien welk artikel ik geschreven had. "Ik lees nog maar twee kranten" schepte ik op: "Trouw en Telegraaf, omdat dat de enige kranten zijn die achter mij staan."
Het was duidelijk dat ik een beetje aan het doordraaien was. Maar dat geheel terzijde. Er kwamen steeds meer mensen de zaak binnen. Er ligt in de winkel heel veel literatuur, vooral veel Russische literatuur en filisofie. Weinig non-fictie en wat we in Duitsland "Sachbücher" noemen. Ik liep wat rond om te kijken of er ook een boek van Schopenhauer bij lag. Een man sprak mij aan. "Bent u degene die gisteren een toespraak heeft gehouden bij de diplomauitreiking van het Augustinianum?" Kijk nou wordt ik ook al in de winkels herkend. "Ik vond dat gisteren erg goed." Mijn dag kon in ieder geval niet meer stuk.
De Boekhandelaar wendde zich tot mij en vroeg: " Hoe gaat het met je D66-carriere, mislukt zeker?" "Inderdaad", antwoordde ik, "de Armeniërs hebben roet in het eten gegooid." "Het zijn ook altijd dezelfden", antwoordde de Boekhandelaar. "De D66 kon het niet laten te lonken naar de Turkse stem en daarom lieten ze de Armeense genocide een beetje in het midden liggen, zonder partij te willen trekken, vóór- of tegen de mensenrechten." "Het is een semantische discussie, of je nu wel of niet van genocide mag spreken", probeerde de Boekhandelaar nog. "Ja, ja , ja" mompelde ik, "In ieder geval heeft het ze weer een zeteltje méér, dan in de peiling, opgeleverd, maar ik heb gemerkt dat ik toch nog wat principiëler ben dan de meeste Tweede Kamerleden van D66".
Ik rekende mijn Schopenhauer af en rende terug naar de auto. Net op tijd, want de parkeerwachters kwamen er al weer aan.