http://cuba.web-log.nl/log/2681790
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2005/05/23/AR2005052301439.html?sub=AR
who is Raul Castro
http://www.newsmax.com/archives/articles/2001/8/15/224049.shtml
http://www.newsmax.com/archives/articles/2001/8/22/213013.shtml
prisoner
http://www.cubapp.info/
waarom revolutionaire bewegingen een aantrekkingskracht op jonge mensen hebben
door KeesjeMaduraatje
op dit moment lijkt het marxisme weer een opmars te maken onder jeugdige studenten en anti-globalisten. De term socialisme wordt weer vaker genoemd in web-logs en ander forums op het internet. Ik vroeg me af hoe het mogelijk is dat een theorie die al zoveel mislukkingen heeft veroorzaakt nu weer in populariteit toeneemt. Op dit moment krijgen zelfs de oude socialisten als Gregor Gysi, Oskar Lafontaine en Fidel Castro weer goede moed en propageren weer hun verouderde leuzen.
uitgesteld leven
Éen van de belangrijkste redenen is volgens mij het uitgestelde leven dat het socialisme te bieden heeft. Je hoeft nu geen beslissingen en verantwoording te nemen, omdat immers de revolutie binnenkort komt en dan wordt alles vanzelf geregeld. Dit levenspatroon sluit goed aan bij het leven van een student, die ook moet afwachten wat het leven zo brengt en intussen afhankelijk is van een vader of staat die betaalt.
vecht tegen onrecht
Een andere verklaring ligt in het waarnemen van armoede en ongelijkheid door kinderen uit de gegoede middenklasse van westerse landen. Vaak al jong met rugzak op weg in arme landen als India en Mexico. Het schrijnende leed dat voor het eerst opgemerkt wordt, behoeft een eenvoudige doch duidelijk verklaring: uitbuiting. Thuisgekomen sluiten sommigen zich aan bij de anti-globalisten, waar ze zich verder met éénvoudige verklaringen tevreden geven.
haat ideologie
Een negatievere verklaring voor de aantrekkingskracht van totalitaire ideologien op jongen mensen is de haat die door deze theoriën gepreekt wordt. Haat tegen de Bourgeoisie, Imperialisme, Zionisme, Neo-Liberalisme. Door in deze haat te geloven hoeft men niet meer na te denken. In één moeite door kan je je afzetten tegen de vaderfiguur die je afhankelijk maakt en je toch verzorgd.
De economische kracht van het merk "Che"
door Keesjemaduraatje
dat Che Guevara net zo'n belangrijke merknaam geworden is als Elvis en Coca-Cola dat weten we al heel lang. Net als Elvis zijn er genoeg mensen die denken dat Che nog leeft. En de erfgenamen profiteren natuurlijk mee.
De baret van Che Guevara wordt binnenkort geveild en de erfgenamen zijn nog steeds bezig geld te krijgen voor de beroemde foto die na de dood van Che vele T-shirts siert.
De zoon van Che opent morgen een tentoonstelling in Aalborg Denemarken. Zo kunnen we met recht zeggen:
Che leeft voort op de T-shirts en op posters.
P.S.
Als je iets wilt doen voor de 50 dissidenten die de laatste maanden op Cuba zijn gearresteerd, stuur dan een kaartje aan:
Partido Communista de Cuba
Búro Politico
Habana
Cuba
email:
edit63@enet.cu
editora@ns.cc.cu
De 6000 dollar grens van Fukuyama
Gebaseerd op een interview met Francis Fukuyama door Philip Van der Celen.
commentaar door Keesjemaduraatje
de vraag die sinds het Irak debakel steeds terugkomt is, of het mogelijk is in een onderontwikkeld land waar nog nooit democratie geweest is, met dwang een democratie op te leggen. Deze vraag werd voorgelegd aan Francis Fukuyama op de website www.liberales.be
Volgens Fukuyama is er een grens van 6000 dollar per capita BBP waarboven bijna alle landen democratisch zijn. Dit verband werkt twee kanten op. Als een land democratisch is, dat wil zeggen dat er vrijheid heerst en de staat voor wetgeving, orde en rust zorgt, wordt dit land vanzelf welvarender. Er wordt meer geïnvesteerd door buitenlandse en binnenlandse bedrijven.
De andere conclusie geld ook: als een land rijker wordt is het steeds moeilijker om een ondemocratische regering in stand te houden. De middenklasse verlangt steeds meer vrijheden, de bevolking wordt steeds beter opgeleid. Twee landen hebben met dit probleem te maken: China en Iran.
Francis Fukuyama heeft daarover een boek geschreven: "State-Building: Governance and World Order in the 21st Century" dat ik nog niet heb gelezen en dat ik ter zijnertijd ga bespreken. Eén van de onderzoeksvragen die ik daarbij heb is: is staatsvorming altijd noodzakelijk, zeker als er in één staat meerdere volken moeten samenleven die elkaar niet zo graag mogen. Is het element vrijheid van de middenklasse niet veel belangrijker dan het vormen van een staat. Als bijvoorbeeld de Palestijnse middenklassen en de joodse middenklasse het met elkaar eens worden en aan beide kanten van de muur hun vrijheid opeisen, is dan het hele staatsvormingproces niet een bijzaak geworden? Tenslotte werken de autodieven in Israel en de bezette gebieden al lang samen. Vragen die ik ooit hoop te beantwoorden.
Vakbondsrechten op Cuba
door Keesjemaduraatje
Op dit moment vindt er een internationaal vakbondscongres plaats in Chicago. Genoeg reden voor Luk Brusselaers om nog eens zijn solidariteit met het "Cubaanse Volk" tot uitdrukking te brengen. Helaas werd mijn reactie op "LinksNederland" niet geplaatst.
Vandaag kreeg ik mijn reactie terug.
Gelukkig is dit weblog minder totalitair ingesteld, dus hierbij mijn reactie:
Beste Luk,
een vakbondsreis naar Cuba zou zeker zinvol zijn, als je ook de
onafhankelijke vakbond te spreken zou krijgen en enkele gevangen
journalisten zou mogen spreken. Op die manier zou je de democratische
krachten op Cuba een enorme steun kunnen bieden. Tijdens deze reis
heb je dat blijkbaar achterwege gelaten.
De situatie is te vergelijken met het Oostblok in de tachtiger
jaren . De PvdA en de FNV waren nog bezig te praten met de officiële
partijorganisaties, terwijl er al lang een Solidarnosc etc was. Dat
iedereen in Cuba het met de situatie eens is strookt niet met de
feiten. Er zijn veel Cubanen die naar het buitenland zouden willen
gaan. Met andere woorden: je hebt je laten inpakken.
-----------------------------------------------------------------------------
Vrije onafhankelijke vakbonden is een belangrijke voorwaarde voor democratie. Daarom is het belangrijk dat we druk uitoefenen op de Europese Unie om voorwaarden te stellen aan de handel en contacten met Cuba. Op die manier kunnen we bijdragen aan een democratische ontwikkeling op Cuba.
De filosofie van Popper
voor arbeiders verklaard
door Dirk Verhofstadt (ingezonden)
Wie een overzicht maakt van de belangrijkste filosofen van de voorbije eeuw kan niet voorbij Karl Popper. Over zijn werk en ideeën schreef Lothar Schäfer een leesbaar boek in de collectie Kopstukken Filosofie. Poppers controversiële ideeën staan vooral in zijn boeken The Poverty of Historicism en The Open Society and Its Enemies, die verplichte lectuur zouden moeten zijn voor al wie gelooft in de individuele vrijheid en een liberaal mensbeeld. Alhoewel hij die werken schreef tussen 1943 en 1945 hebben ze niets aan kracht ingeboet, integendeel. Hierin beklemtoont Popper de noodzaak om voortdurend in discussie te treden met filosofische tradities en hedendaagse denkbeelden. Willen we noodzakelijke vernieuwingen doorvoeren dan is kritiek niet alleen gewenst maar vooral noodzakelijk. Veranderingen en omwentelingen zijn geen tekenen van ondergang maar voorwaarden voor het scheppen van nieuwe werelden. Eigenlijk verdedigt hij het principe van de permanente crisis, want in de overgang van crisis naar het nieuwe liggen het menselijke kunnen besloten. "De mens heeft nieuwe werelden geschapen - de taal, de muziek, de poëzie, de wetenschap. En de belangrijkste van alle: de wereld van de morele verlangens - naar gelijkheid,
vrijheid en hulp aan de zwakkeren", zo schrijft hij in The Open Society and Its Enemies. Aangezien het liberalisme bij uitstek een vernieuwende beweging is zouden liberalen als eersten het gedachtegoed van Popper in de praktijk moeten toepassen.
Popper is een typisch product van de Verlichting. Hij verzet zich tegen bevoogding en onderdukking, tegen dogmatisme en elke vorm van totalitarisme. 'Sapere aude', heb de moed je eigen verstand te gebruiken, zo citeert hij Kant. De kritiek, het onderzoek, de rationaliteit zijn noodzakelijk voor vooruitgang. Dat betekent niet dat tradities niet belangrijk kunnen zijn, maar daarvoor moeten hun behoeders het lef hebben ze de toets van de kritiek te laten doorstaan. Hiermee komen we tot de kern van het liberalisme als tegenpool voor het conservatisme. Het liberalisme moet daarom vechten tegen alle voorrechten, zeker als ze te maken hebben met afkomst.
Plato
In zijn geschriften gaat Popper fel tekeer tegen de zienswijzen van Plato die rechtvaardigheid gelijkschakelde met 'het belang van de staat', en waarbij de heerser elk middel mag gebruiken om het zogenaamde openbaar belang te verdedigen ook als hij liegt en bedriegt. In die zin is Plato de protagonist van het autoritaire denken, een verdediger van de gesloten, starre maatschappij, een
vijand van de open samenleving. Het is een anti-individualistische gedachte die de mens ondergeschikt maakt aan de staat en de heerser. Het is een keuze voor de elite en tegen de massa. Hiermee komt Popper dicht bij de maatschappijanalyse van Karl Marx. Maar ook tegenover Hegel en Marx stelt Popper zijn kritisch denken. In tegenstelling tot Marx ziet hij de geschiedenis niet als een geschiedenis van de klassenstrijd waarin mensen als individu geen rol zouden spelen. Wie de geschiedenis van de klassenstrijd aanvaardt zegt dat de politiek geen rol van betekenis meer speelt, een gedachte die Popper niet kan en wil aanvaarden.
Daaruit vloeit zijn opmerkelijke sociale stelling: "Wij moeten sociale instituties creëren die de economisch zwakkere beschermen tegen de economisch sterkere en de staat moet waken over de doeltreffendheid van deze instituties (...) Wij moeten eisen dat het ongeremde kapitalisme plaats maakt voor een economisch interventionisme." Het is een uitspraak uit The Open Society and Its
Enemies die vooral libertariërs niet graag horen omdat het haaks staat op hun maatschappijbeeld van absolute vrijheid. Maar omgekeerd toont het opnieuw aan dat het liberalisme er niet is om de economisch sterkere een vrijgeleide te geven, maar juist een vrijheid verzekert waarbinnen iedereen zich kan ontwikkelen. Anderzijds kant Popper zich hiermee radikaal tegen de socialisten
en de communisten die streven naar de klassenloze maatschappij. Want diegenen die in naam van het volk de macht zullen overnemen zullen een nieuwe bureaucratische elite vormen die hun machtsposities willen beschermen. Animal Farm van George Orwell verscheen in datzelfde jaar 1945 en handelt volledig over deze problematiek. Waarbij de varkens het voor het zeggen kregen en de andere dieren zich uitsloofden voor het 'algemeen belang'. Een overwinning van de
proletarische revolutie betekent immers niet dat klassenverschillen verdwijnen en dat uitbuiting verdwijnt.
"We moeten inzien dat de controle over fysiek geweld en uitbuiting het belangrijkste probleem is en blijft", schrijft Popper. Daarbij kant hij zich tegen elk gebruik van geweld, behalve voor de verwezenlijking of handhaving van de democratie. Want de redding van de democratie verzekert juist geweldloze veranderingen en verbeteringen in de toekomst. Hiervoor gebruikt hij ook een
morele grond en zet zich af tegen elke vorm van irrationalisme. Vrij vertaald dus tegen denkbeelden die stoelen op religies, gewoontes, tradities, volk, ras, bloed en bodem. "De enig juiste morele instelling is de instelling die erkent dat we onze medemensen en onszelf met respect moeten behandelen." Door zijn geloof in de openlijke en voortdurende kritiek wil hij vooroordelen en
irrationele gronden uit de weg ruimen. Daarom staat hij ook zo kritisch tegenover het begrip 'gehoorzaamheid' dat traditionalisten en gemeenschaps-denkers zo belangrijk vinden, want gehoorzaamheid kan een aanval betekenen op de kritische geest en aldus op de vrijheid van meningsuiting. Permanente kritiek betekent ook dat de kennis en het maatschappijbeeld nooit
definitief zullen zijn, net zoals het liberalisme en de democratie. In zijn autobiografie verwoordt Popper deze permanente kritiek als volgt: "Een verklaring is altijd onvolledig, want we kunnen altijd nog een waarom-vraag stellen. De nieuwe waarom-vraag kan weer tot een nieuwe theorie leiden die de oude niet alleen verklaart, maar ook corrigeert." Op die manier verwerpt hij de klassieke filosofie die het idee van rationaliteit verbindt met definitieve, bewijsbare kennis. Rationaliteit houdt voor hem verband met de groei van hypothetische kennis. Daarom staat Popper steeds wantrouwig tegenover mensen die stellen dat ze 'heilig en definitief overtuigd zijn' van iets. In die zin zat Francis Fukuyama er in zijn boek The End of History dan ook compleet naast toen hij het liberalisme beschouwde als de enige en finale overwinnaar op het ideologische front.
Poppers ideeën werden opgepikt door sociaal-democraten als kanselier Helmut Schmidt die zich hiermee wou afzetten tegen de extreem-linkse stromingen binnen en buiten zijn partij. Maar ook conservatieve partijen als de CDU en de FDP poogden zijn gedachtegoed te recupereren. Wie zijn boeken leest kan echter maar tot één harde conclusie komen. Dat Karl Popper zich vooral afzette tegen zowel de maakbaarheid van de samenleving enerzijds als de traditie anderzijds. Hiermee
spoort Popper moeiteloos in het rijtje van grote liberale denkers. Popper leefde tot 1994 en zag zijn denkbeelden met de val van de Berlijnse Muur bewaarheid worden. Tot zijn dood bleef hij elke onderzoeker aansporen om te blijven bekritiseren, ook en vooral zijn (Poppers) ideeën. Een boeiende gedachte die menige intellectueel en politicus op zichzelf zou moeten toepassen.
Lothar Schäfer, Popper - Kopstukken Filosofie, Lemniscaat, 2002
Karl Popper, The Open Society and its Enemies, Routledge, 2002 (whith an
introduction by Vaclav Havel).
Karl Popper, Autobiografie, ABC-Press, 1978.
Mensenrechten in Venezuela op de tocht
door KeesjeMaduraatje
In heel Zuid-Amerika is de diktatoriale tendens gekeerd en zijn sinds de gewelddadige jaren zeventig en tachtig democratieën ontstaan. Zelfs in Chili bloeit weer een democratie op, na het afzetten van diktator Pinochet. Er zijn slechts twee uitzonderingen: Cuba en Venezuela.
Sinds het aantreden van de president Hugo Chávez Frías in 1999, is de mensenrechtsituatie in sprongen verslechterd. Na en tijdens de mislukte staatsgreep in 2002 werden moorden en andere geweldsmisdrijven gepleegd, waarvan de daders niet vervolgd worden. Het referendum in 2004, waarbij de President zijn macht wilde verstevigen heeft tot nog meer mensenrechtschendingen geleid. Tegenstanders worden stelselmatig bedreigd en aangeklaagd wegens "hulp uit het buitenland". Tot nog toe heeft de situatie slechts één dode gekost en een burgeroorlog is niet uitgebroken.
Twee incidenten wijzen erop dat een geweldadige oplossing in zicht is: de Amerikaanse dominee Robertson uitte een doodswens richting de Venezulaanse President Chavez en de linkse zender Telesur wordt sinds kort door de VS gestoord.
Intussen doet de President Chavez er alles aan om de VS te tarten: goedkope olieleveranties aan Cuba, bezoek aan Lybië, Iran en andere schurkenstaten, vriendjes met Fidel Castro. Tijdens een toespraak op een jongerencongres in augustus 2005 loofde te president de Sovjet-Unie en riep op tot strijd tegen het "imperialisme". De jongeren antwoordden met: "el pueblo armado, jamás será aplastado" (Het gewapende volk zal nooit verpletterd worden.)
Dat beloofd niet veel goeds.
Jetzt gehts los
door KeesjeMaduraatje
Na de terugtrekking van kolonisten uit de Gazastrook, gaan
Egyptische grenstroepen de grens naar Egypte bewaken. De Israeliers trekken zich geheel terug.
Dus de wapensmokkel kan nu weer lekker op gang komen en de Intifada doorgezet worden. Het is me nog steeds niet geheel duidelijk wat deze hele terugtrekking nu gaat opleveren.
Begraven in de buurt van Marx
door KeesjeMaduraatje
drie weken geleden schreef ik al over het graf van Marx op het Highgate Cemetary van London. Het is niet te geloven, maar zelfs hiermee loop ik op een trend vooruit. Deze week staat er een hoofdartikel in "der Spiegel", waarin ongeveer hetzelfde beschreven wordt als in mijn weblog: dat je voor een bezoek aan het graf van Marx betalen moet. Dat er allerlei socialisten en bewonderaars om het graf heen begraven liggen. Dat er allerlei mensen met Marx samen in een graf liggen. Enzovoorts. Wat ik niet wist is, dat wat wij zagen alleen het monument voor Marx is en dat het eigenlijke graf er vlakbij ligt. Dus ik heb op de verkeerde plaats mijn vuist geheven. Het monument is er door de Communistische Partij later neergezet om de verschillende delegaties uit de Sovjet-Unie en China te kunnen ontvangen.
Ik heb intussen geïnformeerd naar de prijs en voorwaarden om naast de grote roerganger begraven te mogen liggen, maar helaas heb ik geen antwoord mogen ontvangen. Mijn communistische buurman René heeft zich al opgegeven voor een plaatsje naast Marx. we hopen dat het nog even zal duren voordat deze plaats ingenomen wordt. De foto's die we bij het graf gemaakt hebben zijn in Duitsland verloren gegaan. In plaats van de foto's hebben we andere foto's van een Koerdische Bruiloft mogen aanvaarden. Dat is niet helemaal wat we wilden. Wel kregen we een rolletje terug waarop de slogan "Make Poverty History" te zien was, samen met het gebouw van de Engelse Vakbond. Ook leuk.
Het Marxisme komt weer helemaal terug, volgens "der Spiegel". Ik ben benieuwd.
De Minnares van Lenin: Inessa Armand
door KeesjeMaduraatje
http://www.greenleft.org.au/back/2002/495/495p21.htm
Armand's work was instrumental in the Bolsheviks' feminist achievements — reforms on marriage, divorce, education, employment and abortion which were far in advance of any capitalist country at that time. She dedicated herself to Bolshevik attempts to socialise housework and child-raising by organising communal dining, laundry and child care to ease women's double burden of paid and domestic labour.
The effects of Armand's 16-hour working day and tuberculosis had exhausted her, however. A solicitous Lenin, shrugging off her support for the "left-wing" Communists who opposed his practical survival measures for the revolution, persuaded Armand to holiday at a spa town in the Caucasus in the south of Russia where she died in 1920, a victim of cholera.
At her funeral, Lenin was emotionally distraught, "unrecognisable, plunged in despair". His immense grief was evidence, to all those Bolsheviks who had gossiped about Lenin and Armand, that they had indeed been lovers. Perhaps Lenin blamed himself for the decision to send her south, and, as it turned out, put her in harm's way. Perhaps Lenin blamed himself for breaking off their relationship seven years earlier. He certainly felt an overwhelming personal loss, as the demands of revolution, and Lenin's marriage, had conspired to deny them a happiness they could not physically share.
De Huishoudster van Marx: Helene Demuth
door KeesjeMaduraatje
In mijn weblog "het graf van Marx" schreef ik nog dat Marx samen met zijn zoon, schoondochter, dochter, vrouw en een onbekende andere dame begraven ligt. Na enige tijd zoeken weet ik nu wie het is, namelijk Helene Demuth, zijn huishoudster. Helene had een onechtelijke zoon, Frederick, van Marx gekregen. Jarenlang werd het kind in een Londonse pleegfamilie opgevoed. Toen de geruchten te sterk werden, heeft Friederich Engels zich als vader van het kind uitgegeven.
Door zich aan zijn verantwoording te onttrekken, lukte het Marx om tijdens de Londoner jaren met twee vrouwen samen te wonen. Opvallend is overigens dat Lenin dit ook deed, maar daarover later meer. Marx die zo tegen de uitbuiting van huishoudpersoneel was, dwong wel Helene zich op te offeren voor de goede zaak en haar leven aan de revolutie te geven. Dit deed ze graag en na de dood van Marx en zijn vrouw was ze nog een tijd de huishoudster van Friedrich Engels. Op wens van mevrouw Marx werd Helene in hetzelfde graf als Marx en zijn vrouw begraven.
Vandaar dat radicale feministen hun vraagtekens zetten bij de het zogenaamde goede karakter van Marx. Hij nam zijn verantwoordelijkheid als vader niet; zocht nooit serieus naar werk; was zijn leven lang afhankelijk van geld van erfenissen en giften. Hij kreeg onder andere geld van zijn vriend Friedrich Engels. Intussen leefde hij wel een groot burgelijk leven, met goed eten en een huishoudster waarbij hij nog een zoon verwekte. Een duidelijk bourgeois leven dus.
naar aanleiding van een paar discussies die uit de hand zijn gelopen, heb ik voor dit forum een paar regels opgesteld:
- geen beledigingen, bedreigingen of doodswensen
- alleen reageren met vermelding van je emailadres of webadres (van je zelf), zodat overleg over plaatsing mogelijk is
- geen aankondigingen van evenementen, uitzendingen of demonstraties
- copy and paste alleen met mate; het is mogelijk links te plaatsen.
- de beheerder reageert niet altijd op commentaren
- het is mijn weblog en als je het ergens niet mee eens bent kan je zelf een weblog beginnen.
Analyse van daders van terroristische organisaties
door KeesjeMaduraatje
Er is een opvallende overéénkomst tussen daders van verschillende terroristische groepen door de jaren heen. Het valt me op dat de daders weinig politiek geschoold en politiek bewust zijn. De uiteindelijke terreurdaad lijkt meer vanuit het gevoel dan uit het verstand te komen. De vroegere vrienden van de terroristen zeggen vaak dat het zo'n aardige jongen of meid was die niet veel over politiek praatte of wist. Vergeleken met zusters of broers zijn de terroristen vaak wel hoger begaafd, maar minder politiek radicaal.
Gudrun Enslin (RAF) was het a-politieke zusje. Haar zuster was echt actief in vrouwenbewegingen. Gudrun ging eerst met haar echtgenoot de nazi-gedichten van haar schoonvader heruitgeven. Pas veel later raakte ze emotioneel betrokken bij de studentenbeweging en de RAF.
Je ziet op de foto hoe lief ze naar Andreas Baader kijkt.
René R. (RARA) werd door de harde kern van de kraakbeweging niet serieus genomen. Hij werd niet ingewijd in de voorgenomen acties. Een gewone aardige jongen. Pas door een hersenspoeling in de commune in de Frederik Hendrikstraat in Amsterdam werd hij bij de gewelddadige acties van de RARA betrokken.
Mohammed B. (Hofstad) Was aanvankelijk meer PvdA georiënteerd en niet bijzonder in de Islam geinteresseerd. Hij fungeerde wel als vraagbaak en hulp voor zijn vrienden. Na de dood van zijn moeder en door isolatie en waarschijnlijk indoctrinatie, werd hij bij de radicale islam betrokken. Met desastreuze gevolgen.
Conclusie: terrorisme komt meer uit emoties en gevoel voort dan uit weloverwogen politieke actie. Het gevoel is meer beïnvloedbaar door middel van beelden en suggesties.
het AIDS verhaal van Farid Esack
Een heel interessante variant van het slachtofferdenken kan je op zondagochtend op de Moslimomroep zien. Farid Esack spreekt er met andere geloofsrichtingen. Het is grandioos te zien hoeveel de christelijke mevrouwen en mijnheren van de verschillende Nederlandse kerkgenootschappen van de Islam weten. Als ze zich ooit over moeten geven, zullen ze geen enkele moeite hebben. Aanvankelijk lijkt het er op alsof Farid Esack ook veel begrip toont voor de Christelijke geloven. Maar ik zat al te denken "dat kan niet". Mijn hele wereldbeeld kwam al weer aan het wankelen. Maar gelukkig kwam het dan toch nog: de Farmaceutische Industrie is volgens Farid Esack de oorzaak voor de AIDS epidemie in Afrika. Een mooi staaltje van omdraaien van oorzaak en gevolg en slachtofferdenken. Alle andere oorzaken als armoede, ontbrekende voorlichting, preutse sexuele moraal, migratie, "minnaarscultuur", etc wordt buiten beschouwing gelaten. En de oecumenische kerken laten zich dat natuurlijk door deze Zuid-Afrikaanse geleerde aanpraten en hebben geen weerwoord.
Drie jaar geleden heb ik nog op de moslimomroep een imam horen zeggen dat islamieten helemaal geen AIDS kunnen krijgen omdat ze besneden zijn. Of dat ook voor vrouwen gold werd er niet bij verteld. Maar nu zijn de feiten waarschijnlijk niet meer te ontkennen.
Aantallen bezoekers op dit log
| Datum.......... | Pageviews..... | Individuele Bezoekers |
| 20-08-2005 | 65 | 12 (tot 12.00 uur) |
| 19-08-2005 | 882 | 24 |
| 18-08-2005 | 196 | 35 |
| 17-08-2005 | 241 | 29 |
| 16-08-2005 | 150 | 29 |
| 15-08-2005 | 130 | 35 |
| 14-08-2005 | 209 | 37 |
| 13-08-2005 | 167 | 27 |
| 12-08-2005 | 117 | 24 |
| 11-08-2005 | 200 | 42 |
| 10-08-2005 | 151 | 30 |
| 09-08-2005 | 96 | 29 |
| 08-08-2005 | 177 | 37 |
| 07-08-2005 | 152 | 33 |
| 06-08-2005 | 197 | 33 |
| 05-08-2005 | 224 | 33 |
| 04-08-2005 | 192 | 27 |
| 03-08-2005 | 141 | 37 |
| 02-08-2005 | 139 | 33 |
| 01-08-2005 | 163 | 36 |
| Totaal | 3989 | 622 * |
Als je Keesjemaduraatje op Google intikt, krijg je al 3500 resultaten. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar het is een begin.
De verschrikkelijke daden van slachtoffers
door KeesjeMaduraatje
Ik wil niet zeggen dat slachtoffers altijd gevaarlijk zijn, wat dan draai je de wereld om. De meeste slachtoffers van WOII en ander buitensporig geweld die ik ken schrikken s'nachts wakker en hebben angstdromen. Die komen er nooit meer over heen. En de oorlogsmisdadigers die ik ken , of uit de pers heb leren kennen, slapen rustig en zijn vriendelijke huisvaders geworden die zogenaamd hun wrede daden zijn "vergeten". Dus wat dat betreft is het qua nachtrust beter dader te zijn. Maar goed.
Er is dus de categorie van daders die hun daden motiveren met wat hun is aangedaan. even een opsomming uit mijn hoofd:
Hitler die in 1939 over de oorlog tegen Polen zei: "Deutschland hat endlich zuruckgeschossen"
Milosovic die vlak voor de massamoord op moslims en andere ex-Joegoslaven zei: "ze mogen jullie niet slaan".
Sadam die in 1990 beweerde dat Koeweit de olievooraden ging beheersen en daarna het land binnenviel.
Fidel Castro die al 47 jaar beweert dat de armoede op Cuba wordt veroorzaakt door de VS-blokkade.
De Hamas en Jihad die de vijand Israel hard nodig hebben om hun onmenselijke zelfmoord commando's te rechtvaardigen
De Sovjet-Unie, die zelf westerse CIA complotten ging bedenken om dissidenten te kunnen oppakken.
Ga zo maar door.
Jullie mogen in de commentaren allerlei dingen beweren dat enkele van de hierboven genoemde feiten pertinent onwaar zijn. Schrijf het gerust op. Noem even je emailadres of een eigen website, zodat we kunnen inschatten uit welke hoek het komt. Je mag erbij schrijven dat Fidel Castro een te gekke vent is. Ik bewaar het en zal het in het "Archeologisch Museum van Links Gedachtegoed" opslaan.
Waar het mij om gaat is, dat als je grote massa-moorden wilt plegen, het aan te bevelen is, je eerst als slachtoffer te gedragen. Dat wekt begrip, dat wekt vertrouwen. De psychologen van het Pieter-Baancentrum hebben dan alvast een "case". Iedereen heeft er begrip voor dat alle opgekropte woede er een keer uit moet.
De achterliggende psychologische theorie voor deze "haat die eruit moet" rage is van Franz Fanon en hij is voor het eerst toegepast bij de Algerijnse Vrijheidsstrijd. Ik bedoel natuurlijk psychologisch gemotiveerd toegepast. Aldolf Hitler, de oer-psychopaat, heeft geen psychologie nodig gehad om te begrijpen dat hij eerst een ander de schuld moest geven.
Een verkeerd signaal van Minister Bot
door KeesjeMaduraatje
Minister Bot heeft in een toespraak uitsgesproken voortaan 17 augustus 1945, de dag van het uitroepen van de Republiek Indonesia, als onafhankelijkheidsdatum te erkennen. Volgens mij geeft hij daarmee een verkeerd signaal af. Door deze datum te erkennen zegt hij in feite dat de Nederlandse veteranen voor niets hebben gevochten. Dat geeft ook een verkeerd signaal af aan huidige en toekomstige soldaten en veteranen. In feite kan een bevel van nu later teruggetrokken worden en militaire acties tot oorlogsmisdaden gemaakt worden.
De onafhankelijkheidsdatum kan alleen door beide staten in overleg afgesproken worden. Die datum is 27 december 1949.
Deze actie van Minister Bot is een klap in het gezicht van alle Europeanen en aan "Europeanen gelijkgestelden", die door opstandige troepen en bendes zijn vermoord direct na het uitroepen van de onafhankelijkheid.
misschien komt het omdat ik nu echt verkouden geworden ben, maar eigenlijk is de wereld in te delen in maar twee types van mensen en dat zijn psychopaten en neuroten.
Psychopaten gaan anderen op hun zenuwen werken en neuroten gaan zichzelf op de zenuwen werken.
Dit principe is te gebruiken in alle gangbaren therapieën en managementcursussen. In het management is het heel duidelijk dat een goede manager een psychopaat is en moet anderen zodanig op hun zenuuwen werken dat ze harder gaan werken.
In de politiek is het iets moeilijker toe te passen maar het komt er op neer dat alle politieke theoriën er in wezen op neer komen dat je ofwel jezelf (jou klasse, religieuse groep etc.) ziet als slachtoffer (neuroot), ofwel als initiatiefnemer of dader (psychopaat). Even een doorloop van politieke stromingen:
De marxisten zien de arbeidersklasse als slachtoffer (neuroten). Maar na een lange Verelendung zullen ze toch aan de macht komen. Wat helaas nooit gebeurd is.
Het joodse volk is aanvankelijk gezien als slachtoffer, maar toch door uitverkoren zijn etc, en het stichten van een eigen staat, min of meer tot dader geworden. En volgens mij is dat altijd beter.
De liberalen hebben zichzelf nooit als slachtoffer gezien, maar zijn initiatiefnemer.
De anti-revolutionairen (Gereformeerden) bestaan weliswaar uit kleine Luijden (arme mensen) maar zien zich zelf als uitverkoren en hebben een goede plaats in de samenleving weten te veroveren.
Ik kan nog wel een tijdje door gaan, maar volgens mij moet ik hier in de nabije toekomst op door gaan.
De topontmoeting tussen de Rooie Ravotter en KeesjeMaduraatje is weer voorbij. Voldaan keerden we huiswaards na 2 en een half uur op elkaar in debatteren. Het Palestijnse vraagstuk werd in goed overleg opgelost. Helaas kunnen we er nog niets over zeggen, omdat het eerst nog met de betrokken partijen besproken moet worden. Het zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als het Tilburg accoord. Eén tipje van de sluier kan ik wel oplichten: het is de schuld van het kapitaal.
Over andere zaken waren we het oneens en daarom gaan we op de respectievelijke weblogs door discussieren. Ik heb beloofd iets genuanceerder te zijn en niet te veronderstellen dat de RooieRavotr een aanhanger van Noord-Korea, Cuba en nog een land is. Want dat ligt iets anders.
Ik heb weer veel geleerd. Bijvoorbeeld dat de Internationale Socialisten geen lid zijn van de Vierde Internationale, maar wel Trotskisten. (voor de Animal Farm kenners: aanhangers van Snowdon).
Dat de anders-globalisten niet allemaal tegen de staat Israel zijn, maar dat er ook heel veel gematigden bij zijn. Hiervan acte op dit log. En dat er meer overeenkomsten dan verschillen zijn tussen de RooieRavotr en KeesjeMaduraatje, op het gebied van afkomst, studie en verleden, maar alleen is de RooieRavotr nu een aanhanger van de Internationale Socialisten en KeesjeMaduraatje is een aanhanger van de neo-liberalen. Whatever that may be. Maar daar kwamen we dus niet uit.
Waar gaat het over?
veel lezers hebben het nog niet gemerkt, maar veel van de logs die ik hier schrijf gaan over mezelf.
Ik ben namelijk van mening, dat alles wat om ons heen gebeurd en wat schijnbaar door anderen ons wordt aangedaan of misdaden die door anderen gepleegd worden, op de één of andere manier een afspiegeling zijn van processen en gedachtes die ook in onze eigen "ik" plaats hebben. Dit is geen gedachte die ik zelf heb bedacht, maar komt van Albert Mol.(ik kan er ook niets aan doen). Albert ging zelfs zo ver te stellen dat ook gruwelijke personen als Hitler, Stalin etc. geen monsters zijn die ver weg staan. Ook daarvan dragen wij afspiegelingen in onszelf.
Che Guevara
Als het er dus op lijkt dat ik Che-vereerders belachelijk maak, dan is dat maar zeer ten dele het geval. Ik praat meer tegen mezelf. Ik was ooit Che-vereerder. Maar ik was 14 en schreef een werkstuk over Che Guevara. Ik kreeg een tien. Ik heb me gelukkig verder ontwikkeld.
Als ik het over het graf van Marx heb, dan is dat een verhaal over een interesse die ik heb of ooit had. Ik zal nooit zeggen dat het iets is dat ver buiten mij staat. Het zit op de één of andere manier ook in mij. Net zoals politieke stromingen zich het meest afzetten tegen de mensen die het dichtst bij ze staan.
Zo zet ik mij af tegen het verleden, of gedachtes of overtuigingen die ik achter me heb gelaten.
AIX notering
Je moet je dus pas echt zorgen gaan maken als ik logs ga schrijven over de nieuwste AIX notering, tatouages, of over zonnige vakanties. Dat zijn dingen waar ik op het moment niet mee bezig ben. Je weet nooit wat er nog gaat komen.
Haat
Veel politieke standpunten komen voor uit haat. Haat die vaak gezaaid wordt door buitenlandse dictatoriale mogendheden. In de zeventiger jaren was dat haat tegen het imperialistische westen vanuit de Sovjet-Unie. Nu is dat haat tegen de verderfelijke VS en Israël die gevoed wordt vanuit Iran, Saudi-Arabië en Egypte. Door het internet gaat die communicatie zeer snel. Toch heeft die haat ook iets met de personen die het rondvertellen te maken. Het heeft altijd een spiegel in jezelf.
Ik wil in dit weblog nog uitzoeken wat het is dat de activisten zo haten in de VS en Israël. Is het "op eigen benen staan", "verantwoordelijkheid nemen". Ik weet het nog niet.
Palestijnen
In 1977 onmoette in Parijs enkele Palestijnen van de PFLP en ik kocht een poster van ze. Jarenlang hing die bij mij op de kamer. Nu schijnt die bij mijn broer op zijn woning te hangen. Misschien iets voor de Moslimomroep? Direct nadat ik hem kocht (die poster) vertelde de man van een lerares, dat de oom van Yasser Arafat ( die wél in Jerusalem woonde) de nazi's al had gesteund. Later bleek ook de hele Moslimbroederschap, waar ook Yasser Arafat bij hoorde, banden met het Nazi regiem te hebben gehad. Dus in 1977 had ik al kunnen weten, dat er iets niet goed zat. (Wie oren heeft die hore.) In 1983 reed ik langs de kampen van de Palestijnen net buiten Tunesië en zag de jongens in het gelid staan om getraind te worden.
Islam
In 1983 begon ik met arabisch te leren en las ik de Koran. In die tijd zag ik er niet ergs in. Ook al ontmoette ik tijdens mijn verblijf in Tunesië al moslimbroeders, waarvan ik dacht: "heftig". Ik merkte ook dat de Tunesische regering heel erg bang voor deze mensen was. Meisjes mochten geen hoofddoek dragen op school. Op zich had ik niets tegen de Islam zelf. In die tijd was de Iran revolutie ook nog niet zo bekend en de Palestijnse zaak was een puur politieke strijd. Ik ben pas kritisch geworden na 2001.
Nica
Het geweigerd worden op linkse fora en het uitgescholden worden door linkse activisten. (liefst als racist of fascist,... kom maar... kom maar....) heeft een lange historie die teruggaat naar de tijd van "Nicaragua". Toen Nicaragua een links paradijs was. Dat zal wel 1984 geweest zijn. Ik had een krant gemaakt waar in onder andere beweerd werd dat de tanks in Managua met hun loop naar de volksbuurten gericht stonden. En dat de democratie in Nicaragua niet ver ontwikkeld was na de revolutie. Ik werd uitgescholden, bedreigd en letterlijk gespuugd.
Op dat moment wist ik dat het Nica-geloof een gevaarlijk geloof (voor mij) was. Toch had ik het nog niet begrepen en ben nog jarenlang (tot een jaar geleden) naar de anarchistische "Camping tot Vrijheidsbezinning" gegaan.
Maar dat hou ik er in. Ik wind me elke keer op als er een reactie van mij geweigerd wordt bij het weblog van Anja Meulenbelt of Indymedia.
Forum
Ik ben van mening dat de internet wereld een open wereld moet zijn. Dus op elke website zou een forum moeten zijn, waar je op de inhoud kan reageren. Dat is juist het leuke van internet. Ik merk wel dat er heel wat linkse sites zijn waar je helemaal niet kan reageren of waar je meteen weer af gegooid wordt. Dus dat vind ik erg. Intussen wind ik me ook weer op over mensen die mijn weblog volspammen met Moslimomroep aankondigingen, maar ik denk na een tijdje "hij heeft dat nu nodig".
Poëzie (Pablo Neruda)
En het was op die leeftijd...De poëzie was
naar me op zoek. Ik weet niet, weet niet vanwaar
ze opdook, uit winter of rivier.
Ik weet niet hoe of wanneer,
nee, geen stemmen, stemmen waren het niet, geen
woorden, geen stilte,
maar uit een straat werd ik geroepen,
uit de takken van de nacht,
plotseling, te midden van de anderen,
te midden van de felle vuren
of alleen op de terugweg -
daar stond zij zonder gezicht
en raakte me aan.
Ik wist niets te zeggen, mijn mond
zag geen kans
iets uit te brengen,
mijn ogen waren blind,
en er sprong iets op in mijn ziel,
koorts of verloren vleugels,
en door die brand te ontcijferen,
smeedde ik
mijn eigen eenzaamheid
en ik schreef de eerste vage regel neer,
vaag, onvast, pure
nonsens,
pure wijsheid
van wie niets weet,
- en ineens
zag ik de hemel
opengaan
en zich mededelen:
planeten,
sidderende landouwen
en het donker doorschoten,
doorzeefd
van pijlen, vuur en bloeseming
de overompelende nacht, het heelal.
En ik, nietig wezen,
van de grote sterrende leegte
dronken,
ik naar gelijkenis en beeld
van het mysterie,
voelde mij zuiver deel
van de afgrond
en ik wentelde mee met de sterren
en mijn hart sloeg op drift in de wind.
Keesje Meets... Pjotr De RooieRavotr
Aanstaande zondag zal ik eindelijk de bedenker, schrijver en hoofd-redacteur van het weblog
rooieravotr ontmoeten.
Toen de weblog rage goed op gang begon te komen, heb ik een commentaar over de globalisering aan de rooieravotr opgestuurd. Hij weigerde die weliswaar te plaatsen, maar vertelde wel dat ik een eigen weblog op kon richten.
Uit zijn antwoord bleek dat Pjotr een bijzonder belezen persoon is, die precies weet wat in welke internationale kranten voor artikelen staan.
Daarna leverden we regelmatig commentaar op elkaar via de weblogs. Een maand geleden weidde hij zelfs een heel item aan mijn commentaar.
De laatste maanden waren we het over bijna alles oneens: Israel, Irak, socialisme, kapitalisme, Internationale Socialisten, globalisering. Maar over één ding waren we het eens: Demonstreren heeft wel zin
Ik stelde in mijn weblog de vraag waarom er zoveel kritiek was op de VS en zo weinig protest tegen Iran en andere diktaturen. De Rooieravotr antwoordde in zijn eigen weblog.
Het interessante van zijn antwoord is, dat de rooieravotr zegt dat er een verband is tussen de samenleving waar hij zelf woont en de landen waartegen hij protesteerd. Gelukkig zei hij niet: "omdat de VS erger zijn dan Iran".
Op een gegeven moment heeft de Rooieravotr mij uitgenodigd om in een demonstratie van de Internationale Socialisten mee te lopen. Tot nu toe heb ik dat niet gedaan. Maar wie weet komt het er van.
Aanstaande zondag de eerste ontmoeting Keesje meets....RooieRavotr . Graag in de commentaren hieronder suggesties voor de onderwerpen die bij deze topontmoeting besproken dienen te worden.
Een vrije samenleving of een angstige samenleving?
Samenvatting van het boek van Nathan Sharansky "The Case for Democracy, the power of freedom to overcome tyranny & terror"
ISBN 1-58648-261-0
2004 Nathan Sharansky
tot nu toe:
Voorwoord, Inleiding, Artikel uit Trouw,
Hoofdstuk 1 , Hoofdstuk 2, Hoofdstuk 3, en dan nu:
Hoofdstuk 2 (A Free Society and a Fear Society?)
Samengevat door KeesjeMaduraatje
In de Goelag Archipel van de Sovjet-Unie waren vele verschillende gevangenen opgesloten: monarchisten, euro-communisten, nationalisten, evangelisten, Krim Tartaren, joodse refusniks etc. etc.. Ondanks de tegenstellingen tussen deze mensen, waren ze het er over eens dat ze in een vrije samenleving wilden wonen.
"A society is free if people have a right to express their views without fear of arrest, imprisonment, or physical harm."
De pleintest
Er is een eenvoudige test, die kan laten zien of een samenleving vrij is: kan iedere burger op een plein gaan staan en vrij zijn mening zeggen zonder dat hij wordt gearresteerd?
Dat betekent niet dat een vrije samenleving altijd rechtvaardig is. Er zijn vrije samenlevingen waar een vrouw toch niet mag stemmen, of waar de economie streng wordt gereguleerd of waar veel mensen honger hebben. Dat is niet rechtvaardig, maar een samenleving die de pleintest heeft doorstaan heeft wel de grens van het vrij zijn overschreden. Terwijl een samenleving die op angst is gebaseerd nooit rechtvaardig kán zijn.
Vrije- en Angst samenlevingen
Sharansky deelt de wereld in, in vrije- en op angst gebaseerde samenlevingen. Een op angst gebaseerde samenleving laat geen kritiek toe en is dus verstard en verandert niet meer. Zelfs als de Sovjet samenleving van buiten stabiel leek, was er een grote politie macht voor nodig om de status quo te handhaven.
Doublethink
Op elke plaats waar dissidenten worden verbannen en vervolgd, zijn drie categoriën mensen:
-de echte gelovers
-de dissidenten
-de mensen die uit angst hun mond houden (dubbeldenkers)
De echte gelovers en de dissidenten zeggen wat ze denken en er is geen verschil tussen wat ze privé en publiekelijk zeggen. Bij de overigen is er wel een verschil tussen de privé mening en de publiekelijke mening en daardoor moeten ze zich voortdurend verstoppen.
In een diktatuur wordt van de bewoners verwacht dat ze voortdurend blijk van loyaliteit geven ten opzichte van het regime. In kleuterscholen, universiteiten en op het werk zeggen de mensen voortdurend hoe gelukkig ze zijn en hoe goed het systeem voor ze zorgt.
De buitenlandse bezoeker ziet de verschillen niet en denkt dat er alleen echte gelovers en dissidenten zijn. Als de repressie heel hard is zullen er zelfs helemaal geen dissidenten zijn. Mahatma Gandhi had onder een Stalin of Hitler zijn strijd niet kunnen voeren.
Het is zeker dat in een diktatuur zoveel restricties en repressie zijn, dat het aantal dubbeldenkers elke dag toeneemt.
Sharansky geeft een aantal voorbeelden van westerse schrijvers en journalisten die beschrijven hoe de bevolking het met de diktatuur eens is in achtereenvolgens de Sovjet-Unie, Saudi-Arabia, Afghanistan en Irak. Ze hadden niet door dat de bevolking zei wat ze moesten zeggen en niet vrij waren te spreken wat ze echt dachten. De journalisten betwijfelden niet dat de bewoners hun echte mening gaven. Ook al waren ze in een land waarin de politie de gewoonte had mensen in papierversnipperaars te gooien.
Arafat
Veel westerse journalisten en regeringsleiders waren er jarenlang van overtuigd dat Yasser Arafat de mening van de Palestijnen vertegenwoordigde. Ze realiseerden zich niet dat Arafat alleen zo geliefd was omdat hij alle geldbronnen en politie-krachten controlleerde. Een Palestijn in de bezette gebieden kon niet zonder zijn ondersteuning leven.
appels en peren
Het komt vaak voor dat bewoners van een vrij land niet weten wat het betekent in een diktatuur te leven en daardoor rare vergelijkingen maken. Sharansky noemt het voorbeeld van de vergelijking van Kolchozen met Kiboetsen en de vergelijking van de orthodoxe Islam met het orthodoxe Jodendom. Verontwaardigd wijst hij er op dat er onder de Joden geen eerwraak plaats vindt.
hersenspoeling
De bewoners van een diktatuur worden vanaf de prilste jeugd gehersenspoeld. Er is geen enkele informatie aanwezig dat een andere mening dan de staatsmening bevat.
De hersenspoeling heeft ook grenzen. In veel landen met een anti-Amerikaanse regering, is de bevolking pro-amerikaans. Als de VS een regering steunt (zoals in Pakistan vert.), is de bevolking fel anti-amerikaans. Dit kan worden gezien als een stil protest tegen de diktatuur.
De vrolijke vrijheid
Natan Sharansky werd door Andrei Sacharov geinspireerd het leven als dubbeldenker te verlaten. Sachoraov was een russische atoomgeleerde die een brief schreef aan de russische autoriteiten, waarinstond dat de Sovjet-Unie ziche economisch, geestelijk en intellectueel beter zou ontwikkelen als er meer intellectuele vrijheid zou zijn. De idealen van socialisme zouden nooit worden bereikt zonder vrijheid. Het uitzonderlijk bij hem was, dat er nooit een kloof ontstond tussen zijn privé- en publieke statements.
Nadat Sharansky een joodse activist was geworden, door dat te zeggen wat hij werkelijk voelde, overviel hem een machtig gevoel van vrijheid. Hij was vrij te zeggen wat hij dacht. Zelfs na een uitgebreide hongerstaking en alleen zittend in zijn cel verliet het grote gevoel van vrijheid hem niet meer.
Israeli politician Natan Sharansky, left, with bodyguards last year at Berlin's Glienicker Bridge, site of his release by the Soviets
Werken zonder ervoor betaald te worden
door KeesjeMaduraatje
Er zijn nog maar heel weinig mensen die willen werken zonder ervoor betaald te worden. En bij degene die met een Che Guevara T-shirt rondlopen of een Che-poster aan de muur hebben, zijn er genoeg bij, die nog nooit een dag gewerkt hebben. Check eens deze film, en hoor wat de meester zelf erover gezegd heeft. Voor degenen die geen Spaans kunnen verstaan, kan ik zeggen dat de woorden "trabajo", "communismo" en "libertario", achtereenvolgens "werk", "communisme" en "vrijwillig" betekent.
http://rapidshare.de/files/3786020/Che_Guevara_video.wmv.html
(Onderaan de pagina kan je de file gratis downloaden, door op "Free" te klikken)
El Commandante laat zelf ook zijn "klauwe uit zijn mouwe" hangen!!
Is vrijheid voor iedereen weggelegd?
Samenvatting van het boek van Nathan Sharansky "The Case for Democracy, the power of freedom to overcome tyranny & terror"
ISBN 1-58648-261-0
2004 Nathan Sharansky
tot nu toe:
Voorwoord, Inleiding, Artikel uit Trouw,
Hoofdstuk 1 , Hoofdstuk 2, Hoofdstuk 3, en dan nu:
Hoofdstuk 1 (Is freedom for everyone?)
door KeesjeMaduraatje
De overtuiging dat vrijheid een universeel verlangen is, is niet het eigendom van een politieke richting. De voorstanders van vrijheid kunnen niet ingedeeld worden in links en rechts, democraten of republikeinen (LPF of Groen-Links vert.) en zelfs niet Amerikanen of Europeanen. Er is een breuk in de internationale politiek ontstaan, na 11 September 2001. Plotseling realiseerden politici zich dat de binnenlandse politiek van andere landen er wél toe doet. Velen zagen het Midden-Oosten als een grote poel van diktatuur en extremisme, die niet zo snel te veranderen zou zijn. Na de aanslagen op de Twin Towers zag men in, dat het Midden -Oosten ook een bron van terrorisme is. Het inzicht dat het ontbreken van democratie een bedreiging vormt voor het vrije westen zette zich door.
De strategie van Blair en Bush bestaat nu uit twee delen:
-Het beëindigen van staatondersteuning aan terrorisme
-Het vervangen van terreur-regimes door democratische regeringen.
Dit is een radicale breuk met de voorgaande regeringen die alleen maar keken of een regime vóór of tegen ons was. Of zoals President Lyndon Johnson het uitdrukte: "het is wel een klootzak, maar het ónze klootzak". Vrijheid en democratie zijn belangrijk bij de bestrijding van terreur, omdat staten die de mensenrechten in hun eigen land respecteren, geen andere landen aanvallen.
Argumenten tegen
- er is eerst een oorlog tegen armoede nodig omdat dan het terrorisme ook stopt.
- sommige landen en volken zijn niet in staat in vrijheid te leven.
Vervolgens somt Sharansky verschillende schrijvers op die in verschillende tijdperken hebben beweerd dat Italianen, Duitsers, Russen, Spanjaarden, Zuid-Amerikanen en Japanners niet in staat zouden zijn een democratie te vormen. De geschiedenis heeft ze ongelijk gegeven.
Zelfs nu zijn er mensen die zeggen dat er in Rusland geen democratie mogelijk is, maar er zijn wel veel verbeteringen te zien en de situatie is zeker beter dan tijdens het communisme, toen duizenden mensen vermoord werden in de Goelag archipels.
de arabieren zijn anders
-Zijn de honderd miljoen bewoners van het Midden-Oosten door de geschiedenis verdoemd in diktaturen te blijven leven?
-Is er een voor-geprogrammeerde bug in de Islam die dit geloof incompatibel met democratie maakt?
-Is het misschien zo dat geen enkel geloof in wezen in overéénstemming met vrijheid en democratie is?
vragen, vragen, vragen
Sharansky geeft een aantal argumenten vóór een democratisering van het Midden-Oosten:
-de meerderheid van de moslims woont in Europa, India, Bangladesh, Indonesië en Turkije en dat zijn democratische landen. Dat bewijst dat het mogelijk is, maar het is misschien geen sterk argument, omdat in die landen ook een lange historie van staatsgrepen en geweld bestaat.
-De afwezigheid van vrijheid in de arabische wereld is niet alleen een oorzakk voor het ontstaan van terrorisme, maar ook een oorzaak voor achterstand en ontbreken van humanitaire ontwikkeling.
Tegelijkertijd stijgt echter de behoefte aan vrijheid zoals de laatste tijd in Syrië, Egypte en Saudi Arabië te zien is. Er zijn nog nu 22 Arabische staten waavan er geen een democratisch is. Nog erger, er heeft nog nooit een arabische democratie bestaan. De reden dan Sharansky ondanks dit alles tóch in de ontwikkeling van democratie gelooft, ook in de arabische landen, ligt in de overtuiging dat alle volken, hoe verschillend ook, in staat zijn in vrede en vrijheid te leven, omdat het een universele waarde is die in elke mens besloten ligt. Elke mens zal uiteidenlijk voor een vrije samenleving keiezen in plaats van een angst-samenleving.
Iraakse vrouw heeft net gestemd
-------------------------------------------------------------------------------------------
Commentaar van Keesjemaduraatje
Je zou nog als kritiek kunnen hebben, dat de democratie altijd iets is dat van het volk zelf moet komen en niet van boven opgelegd mag worden. In de geschiedenis hebben we wel verschillende voorbeelden van landen waar nu een democratie is die oorspronkelijk van boven, met geweld is opgelegd: Duitsland, Italië, Spanje, Japan, Bosnië.
Zelfs in Nederland is de democratie uiteindelijk door Thorbecke met Koning Willem II onderhandeld en niet door een volksbeweging afgedwongen.
Een andere kritiek is, dat de VS ook democratiën omzeep hebben geholpen, zoals in Chili. Die kritiek is zeker terecht en dat willen we hier ook zeker niet goedpraten.
En dat de VS ook landen als Pakistan en Saudi-Arabië steunen die ook geen democratie hebben.
Ik denk dat ze zichzelf daarmee geschaad hebben, doordat juist uit die landen nu het terrorisme komt. Het boek van Saharansky roept op tot een zeer principiële houding, die eigenlijk meer een politiek van dissidenten ondersteunt, dan een leidraad voor het machtigste land van de wereld kan zijn.
Bij mij roept het nog de vraag op of er wel handel en zaken met China gedaan moet worden. Dat is toch ook een ondemocratisch land.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Nützliche Idioten
door Keesjemaduraatje
Als je de zoekterm "nutzliche idioten" op Google intikt, krijg je 3.820 treffers. Genoeg om lekker op een zondag eens te gaan kijken wat ook al weer Lenin bedoelde toen hij deze term gaf aan mensen die uit naïviteit en onwetendheid het communisme steunden.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Der Ausdruck Nützliche Idioten wurde geprägt vom russischen Revolutionär Wladimir Iljitsch Lenin (1870 - 1924), der damit diejenigen Menschen meinte, die - obwohl äußerlich gegen seine Revolution eingestellt - durch ihre Naivität, ihre Unwissenheit und durch ihre kleinliche Ausgerichtetheit auf irgendwelche Vorteile bis hin zu ausgesprochener Korruption genau die Dinge zu tun pflegen, die schließlich doch für den Erfolg seiner Revolution nützlich sein würden.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Hier wordt de tegenstelling Macht versus Overtuiging zichtbaar. Macht-politici gebruiken een ideologie om aan de macht te komen en te blijven en kunnen als het nodig is ook hun zichtwijze veranderen en coalities aangaan als dat voor hen op dat moment nuttig is, maar zullen nooit hun doel uit het oog verliezen. Dat deed niet alleen Lenin, ook Arafat, Fidel Castro en Sadam zijn bekende machts-politici die een ideologie gebruikten om hun politiek te onderbouwen, maar intussen als diktator een heel duidelijk doel voor ogen hadden.
Idealisten daarentegen strijden vanuit een overtuiging en willen de wereld veranderen. Vaak gaan ze ook nog uit dat de mens in wezen goed is en geneigd tot redelijkheid. Vandaar dat ze eerste eens gaan praten en proberen de redelijkheid van andere stromingen in te zien. Vandaar dat tijdens de gehele Koude Oorlog er mensen waren die een "communisme met een menselijk gezicht" wilden ontdekken. Ik was geschokt toen ik in 1981 nog één keer naar de Gereformeerde Kerk ging en gedichten van Pablo Neruda in de kerk zag liggen. Dat is een absolute stalinist zei ik tegen de aardige mevrouw achter het tafeltje. Onderzoek alles en behoud het goede" zei ze. In deze tijd zijn er christenen die moslims uitnodigen in hun Studentenekklesia. Ze hopen een dialoog tot stand te brengen. Goed bedoel natuurlijk.
Dat zijn nog mensen die het goed bedoelen. In de geschiedenis zijn er ook democratische politici geweest die te lang een diktator hebben laten acteren en daardoor een historische kans hebben laten gaan. Voorbeelden zijn Chamberlain ten opzichte van Hitler en Jimmy Carter ten opzichte van Khomeini. Ze hadden niet door dat de tegenstander alleen op macht uit was en helemaal niet een dialoog wilde. Dit zijn ook nützliche idioten, maar meer vanuit een angst of afkeer voor oorlog.
Die pogingen tot dialoog met een haatdragende religie of ideologie zijn interessant omdat ze in de geschiedenis steeds weer voorkomen. de mensen die de dialoog aan willen gaan zijn vaak zeer intelligent maar blind. Ze zien en horen alleen dat wat ze willen waarnemen. In de christelijke traditie zijn de pogingen tot oecumene stukgelopen op de onwilligheid van de Katholieke Kerk. De net gestorven Paus heeft gezegd: "er mag wel oecumene zijn, maar alleen binnen onze kerk". Dat is wel duidelijke taal. Precies dezelfde mensen die aan die pogingen deelnamen, waren meestal ook lid van de Vredesbewegingen, die een dialoog met het communisme aan wilden gaan. Nu is het communisme dood en nu willen ze een dialoog met de Islam aangaan. Niet beseffende dat de Islam, net als de Rooms Katholieke Kerk, een gesloten denksysteem hanteert en helemaal geen discussie aan wil gaan. Christenen die al een paar keer bijeenkomsten met moslims hadden georganiseerd, vroegen dan ook waarom er nooit initiatief van de moslims uitging. Het antwoord was: "omdat wij niet van jullie kunnen leren en jullie wel van ons"
Gevaarlijk wordt het als de boodschap niet zozeer haatdragend wordt door hetgeen verteld wordt, maar meer door dat wat weggelaten wordt. Mensen die niet politiek geschoold zijn en niet de moeite nemen meer over een onderwerp te lezen, kunnen daardoor misleid worden. Een voorbeeld daarvan is de "preek" die Anja Meulenbelt mocht geven in de "Amsterdamse Studentenekklesia". Daarin wordt het kerstverhaal vergeleken met de huidige situatie in Israel. Het schokkende is niet zozeer dat ze verteld van een zwangere vrouw, die niet door een controlepost van het leger mag en daarna met haar ongeboren kind sterft. Ik bedoel het feit is op zich schokkend en had voorkomen moeten worden. Schokkend is voor mij dat een intelligente vrouw als Anja Meulenbelt niet ziet dat die controlepost daar staat omdat er voortdurend zelfmoordaanslagen op joden worden gepleegd.
En dat de Eu al miljoenen Euri subsidie aan de Palestijnen heeft gegeven en dat dat geld wordt gebruikt voor de politie en gewapende troepen en niet voor ziekenhuizen.
Op deze manier gaan de nutzliche idioten gezellig verder. Als het communisme dood is is er altijd wel een andere diktatuur of haatzaaiende religie waar ze "dialoog" mee aan kunnen gaan.
Ik probeer toch altijd verbanden te zien tussen gebeurtenissen, meningen en trends. En dat doe ik al vanaf mijn 15e levensjaar. Vaak heb ik het bij het rechte eind gehad, ook al moest het wel 25 jaar duren voordat ik kon zeggen:"ja, heb ik 25 jaar geleden al gezegd". Bijvoorbeeld dat Zuid-Afrika de apartheid moest afschaffen. Dat Angola bevrijd moest worden (van de Portugezen ja) , dat Dodewaard dicht moest. En vaak ook heb ik het bij het verkeerde eind gehad. Dat ik na 25 jaar moet zeggen: heb ik fout gezien. Maar er zijn ook mensen die het presteren om 25 jaar lang altijd de verkeerde keuzes te maken. Zeg maar de NSB-ers van deze tijd. En je kan niet blíjven zeggen: "dat was mijn broer, die me lid heeft gemaakt". Dus eerst voor de Vietcong zijn, dan voor Mao ( of andersom) , dan voor Cuba, actie voeren voor de IRA, in een feministische vrouwenwoongroep wonen, lesbisch worden, hetero worden, Arafat te gek vinden, dan voor Milosovitch, voor Sadam en nu weer voor Osama. Dan zeg ik: "genoeg is genoeg".
Onmogelijk? zeggen jullie dan?
Ik ben lid geworden van de Links Nederland website (AGS ga ff tegen ze zeggen dat ze onmiddelijk mijn ultra-rechtse link verwijderen) en daar stond een bericht van een vakbondslid uit Zeeland die Cuba steunt. Hij wilde dat de FNV ook deze strijd steunde, maar die waren weigerachtig. De naam van het vakbondslid is Luk Brusselaers. Ik zocht z'n naam op en ja hoor: hij had ook al Sadam gesteund. Je houdt het niet voor mogelijk.
Ik heb een berichtje teruggestuurd en dat werd onmiddelijk van de site verwijderd. Flauw.
Hetzelfde geld voor Michael Moore. Die heeft Milosowitsch en Fidel gesteund en heeft nu een overigens heel goede maar heel demagogische film over de oorlog in Irak gemaakt. (Fahrenheit 9/11).
Dus binnenkort komt hier een tabelletje met de namen van de mensen aan de ene kant en de conflicten aan de andere kant en de persoon die sinds 1961 alle diktators heeft gesteund krijgt een kaartje. Waarschijnlijk zal het wel Willem Oltmans worden. Goed zij zijn ziel genadig.
Verzoen je nooit met een tiran
Trouw, 8 februari 2005.
Verbaasd is Natan Sjaranski al lang niet meer, als hij in de toespraken van president Bush citaten uit zijn boek terughoort-over democratie, over vrijheid en over de strijd tegen de tirannie. Verbaasd was hij ook niet toen hij Condoleezza Rice bij haar examen voor het ministerschap in de Senaat zijn 'Pleintest' voor een vrije samenleving hoorde citeren.
"De echte verbazing over mijn nieuwe status was al eerder", vertelt Sjaranski. "Dat was in november. Mijn boek, 'The Case for Democracy', was net uit toen ik een telefoontje kreeg. Bush wilde me spreken, hij was zo onder de indruk van mijn boek."
In het gesprek verontschuldigde Bush zich dat hij het boek nog niet uit had, hij was wel al op pagina 211 (van de 280). Amerikaanse journalisten merkten prompt op dat dit veel was. Voor het slapen gaan leest de president doorgaans zo'n 20 pagina's, dus lag hij al 10 avonden met Sjaranski in bed. Deze kan zich inmiddels geen beter reclamebureau wensen.
"Sjaranski's denken is deel van mijn presidentiële DNA, ik bedoel, dat is hoe ik denk, alleen heeft hij het beter opgeschreven", verkondigt Bush aan een ieder die het maar wil horen. Zijn toesprakenschrijvers hebben opdracht om de thema's van de strijd voor de vrijheid en tegen de tirannie in al zijn redevoeringen op te nemen. In zijn inauguratierede, zo telde een columnist, kwamen de woorden vrijheid en vrij 49 keer voor.
Sjaranski (57), die het label 'dissident' met trots draagt, moet nog wel wennen dat hij ineens serieus genomen wordt en nog wel door de bewoners van het Witte Huis. "Hier in Israël beschouwen ze me nog altijd als een 'kosmonaut' die niet met beide benen op de grond staat." Premier Sjaron voegde hem pas nog toe: "Je gedachten zijn interessant, maar ze passen hier niet."
Natan Sjaranski is een kleine man (1 meter 58) die met zijn strijd voor vrijheid de KGB en de Sovjetleiders trotseerde. Negen jaar van zijn leven bracht hij door in gevangenschap-16 maanden in de beruchte Lefortovo-gevangenis in Moskou, de rest in de Goelag in Siberië op de, valse, beschuldiging van spionage.
In zijn wereld zijn er twee soorten samenlevingen: de vrije en de angst-maatschappijen. Vrije samenlevingen zijn per definitie altijd vreedzaam, om de simpele reden dat in een democratie de leiders afhankelijk zijn van het volk en het volk geen oorlog wil. Daarentegen hebben de leiders in de zogeheten angst-maatschappij de dreiging van buiten nodig om hun macht te handhaven en om de onderdrukking in eigen land te rechtvaardigen.
De belangrijkste les die Sjaranski, ook uit persoonlijke ervaring, heeft geleerd is dat niets gevaarlijker is dan je te verzoenen met de dictaturen, met de tirannen. "Wij dissidenten hebben indertijd al gewaarschuwd dat vrede niet mogelijk is als de vrije wereld zich met de dictators blijft verzoenen."
De Sovjet-Unie is volgens hem niet uit uiteengevallen vanwege de détente, maar vanwege de strijd van de dissidenten en de compromisloze eis van de Amerikaanse president Reagan aan de Sovjetleiders om de mensenrechten in eigen land te respecteren.
Sjaranski: "Doorgaans willen de democratische landen de stabiliteit niet op het spel zetten. En dus leggen ze zich er bij neer dat andere regimes hun burgers onderdrukken."
In Sjaranski's visie is de wereld dan ook verdeeld tussen degenen die bereid zijn het kwaad te bestrijden en degenen die zich ermee verzoenen. Maar in tegenstelling tot doemdenkers die voorspellen dat de grote botsing tussen culturen onvermijdelijk is, beschouwt hij de democratie en de vrijheid niet als een exclusief westers goed.
"Er is geen enkele reden waarom de Arabische wereld niet in vrijheid en democratie zou kunnen leven. Het verlangen naar vrijheid is universeel. Kijk maar naar de verkiezingen in Irak. Mensen zijn daar met gevaar voor eigen leven naar de stembus gegaan. In Amerika, waar ze niets te vrezen hebben, is de opkomst niet zo hoog."
Kan of moet je die vrijheid en die democratie er dan in bombarderen, zoals in Irak?
"Nee", zegt Sjaranski. "Het idee van mijn boek is niet dat je ten strijde moet trekken met wapens. De Sovjet-Unie is gevallen zonder dat er een kogel is gelost. Wat er moet gebeuren is dat je je beleid koppelt aan duidelijke eisen, dat je geen genoegen neemt met onderdrukking. Dat is de manier om democratie af te dwingen."
"De revolutie van Bush is niet dat hij de strijd heeft aangebonden met het terrorisme - hij moest wel, na de aanslagen van 11 september. Zijn revolutie is dat hij een volgende stap heeft gezet, dat hij nu zegt dat je, om echt te winnen, ook moet proberen een democratie te vestigen.
Het was altijd praktijk de ene dictator met de andere te vervangen en dan liefst eentje met een Harvard-opleiding die jou beter gezind was. Daar zat nog een gedachte achter: 'ze hebben toch al een dictator en ze kunnen niet anders, dus laat het dan maar een dictator zijn die goed voor ons is'. Bush heeft daar nu mee gebroken."
Dat was, en is, ook de kern van Sjaranski's bezwaar tegen het Israëlische vredesbeleid en met name het Oslo-proces van premier Rabin. "Rabin probeerde vrede te sluiten met Arafat precies op die basis: wie beter dan Arafat kon zijn eigen mensen en dus ook zijn eigen extremisten onderdrukken? Rabin wilde Arafat helpen, zodat hij een sterke dictator kon zijn die voor rust zorgde. Maar Rabin ging eraan voorbij dat Arafat een dreiging van buitenaf nodig had om zijn regime te handhaven. En dus bleven de Palestijnen Israël als de satan beschrijven en kon er nooit echt vrede ontstaan."
Van het democratische gehalte van de nieuwe Palestijnse leiding heeft hij geen hoge pet op. "Ik ken Mahmoed Abbas, ik kan slechte en ik kan goede dingen over hem vertellen. Maar het maakt eigenlijk weinig uit wie er nu de leiding heeft. Van belang is dat nieuwe leiders kunnen breken met het verleden.
En wat vooral telt is de houding van de vrije wereld. De Palestijnen zijn afhankelijk van die vrije wereld, voor alles. Als die vrije wereld nu zegt dat ze die hulp alleen maar krijgen als ze democratische hervormingen doorvoeren, is er hoop. Misschien is Abbas er zelfs blij mee om zo onder druk gezet te worden. Ik heb Bush ook gezegd: we moeten ze steunen, aanmoedigen, met een Marshallplan komen, maar op voorwaarde dat ze een echte democratie opbouwen."
"Als ze dat doen dan ben ik niet die rechtse havik waar iedereen me voor houdt. Dan ben ik extreem links. Ik zeg al jaren dat ik bereid ben de Palestijnen alle rechten te geven, op één na: het recht mij te doden. En er is geen andere weg in dit heel kleine land, om te garanderen dat ze me niet willen vernietigen, dan dat ze een democratie worden. Daarom moet de omvang van onze concessies gelijk zijn aan de omvang van hun democratische hervormingen.
Daarom ben ik tegen eenzijdige terugtrekking, want je moedigt er geen democratische Palestijnse staat mee aan. Je moedigt er alleen de terreurstaat mee aan. Dat is slecht voor ons, dat is slecht voor de wereld. En de Palestijnen zijn er als eersten het slachtoffer van. Ook zij hebben recht op een echte democratie. Dat is wat Bush en Rice nu in al hun uitspraken herhalen, maar men luistert slecht en hoort alleen het deel van de Palestijnse staat, terwijl de essentie juist die democratie is."
Op de vraag of Sjaranski dan ook de Israëlische 'linkervleugeltest' haalt, namelijk of hij in dat geval bereid is tot een Israëlische terugtrekking naar de grenzen van 1967, aarzelt hij even. Dan klinkt er: "Dat is mogelijk. Als er een volledig democratische Palestijnse staat is, dan doen die grenzen er niet zoveel meer toe. Dan kan je ook een situatie hebben dat er daar Joden wonen, net zo goed als er in Israël Arabieren wonen. In het kabinet begrijpen ze me niet als ik me nu tegen ontmantelen van de nederzettingen verzet, omdat je in mijn visie het hele proces moet omkeren. Ik ben daar nog altijd de dissident."
En als hij de keus had tussen premier worden of dissident blijven? Sjaranski: ik kan geen premier worden, omdat ik dissident ben. Hoewel, ...er zit nu raar genoeg een dissident in het Witte Huis."
De 'pleintest' van Sjaranski:
Kan iemand in het midden van een stadsplein gaan staan en zijn of haar ideeën uiten zonder de angst opgepakt, gevangen gezet of fysiek aangevallen te worden? Als dat het geval is, leeft die persoon in een vrije samenleving. Zo niet, dan is het een op angst gebaseerde samenleving.
Op deze pleintest, in korte tijd beroemd geworden, komt nu ook kritiek. Want volgens de pleintest kunnen samenlevingen waar vrouwen geen stemrecht hebben, waar gediscrimineerd wordt, of waar de economie streng gecontroleerd wordt, nog altijd vrij zijn. Als je maar je mening kunt zeggen op het stadsplein.
De test toont in wezen alleen dat een samenleving die vrij is, niet noodzakelijkerwijs ook rechtvaardig is. Elke maatschappij die aan de pleintest voldoet, voldoet aan het vrijheidscriterium. Daarentegen kunnen samenlevingen die gebaseerd zijn op angst nooit vrij zijn en zijn zij altijd onrechtvaardig.
tot nu toe:
Voorwoord, Inleiding, Artikel uit Trouw,
Hoofdstuk 1 , Hoofdstuk 2, Hoofdstuk 3, en dan nu:
Freie Deutsche Jugend bau auf !!
von KeesjeMaduraatje
Nachdem ich in 1991 nach Deutschland umgezogen bin, war ich nur zwei Wochen arbeitslos. Aus der Gelben Seite und allen möglichen Zeitungen habe ich Adressen von Computerschulen gesammelt und insgesamt 200 Briefen geschickt. Der erste Antwort war auch gleich das beste Angebot. De Geschäftsführer von CDI Bremen hatten zwar nicht sofort einen Job, aber kannte alle Mögliche alt Schüler und anderen Institute. Durch diesen einen Kontakt bin ich zwei Jahre beschäftigt geblieben.
Eines Tages sassen wit Abends noch in seinem Institut und er erzählte mir, warum er mir sofort geholfen hatte. "Dass du eine Genosse bist, konnt ich sofort erkennen" . "Scheisse" dachte ich, da denkt mann dass mann angepasst und bürgerlich geworden bist und dann sehen die dass an deine Nase dass du aus der Bewegung kommst. Bernhard war Mitglied der Maoistischen Kommunistischen Bund West-Deutschlands in Göttingen gewesen. Vorläufer der sogenannten Autonomen. Der vorherige Direktor des Instituts war auch einen Kameraden und hatte als Spruch"Das was wir hier machen ist: Vorsetzung des Kampfes mit anderen Mitteln".
Nach einige Zeit als Freiberufler in Bremen gearbeitet zu haben, ging ich nach Leibzig in Ost-Deutschland um auch da arbeitslose Deutschen zu unterrichten. Ich unterrichtete: Novell Netzwerke, Einführung Programmieren und Lotus 123. Das war das erste Mal, abgesehen von zwei reizen nach Ost-Berlin, dass ich wirklich die Trümmer des real existierende Sozialismus mit einige Augen sehen konnt. Als ich durch Bitterfeld gefahren bin, habe ich fast geweint. Der ganze Landschaft war so was von kaputt gemacht. Tagesabbau von Braunkohle hatte alles umgerissen und abgebrochen.
In Leibzig standen ganze Häuserreihen leer und waren unbewohnbar. Der Arbeiter und Bauernstaat hatte keine Zeit und Mitteln gefunden diese Häuser in Stand zu setzen. Da erkennte ich und konnte mit eigenen Augen sehen wie am Ende die DDR er gewesen war.
Ich habe unterrichtet in eine alte Kaserne der Volksarmee. Mittags gab es lange Schlangen von Schülern die essen wollten. Ich brauchte nie zu warten. Parteimitglieder und Offiziere hatten immer Vorfahrt und scheinbar wurde ich in einer der beiden Kategoriën eingeteilt.
Am Ende des Tages fragten Kursteilnehmer ob ich mal in einem Wartburg fahren wollte. Wir sind den ganzen Stadt durchgefahren und es wurde gesungen:
Jugend erwach, erhebe dich jetzt,
die grausame Nacht hat ein End.
Und die Sonne schickt wieder
die Strahlen hernieder,
vom blauen Himmelsgezelt.
Die Lerche singt frohe Lieder ins Tal,
das Bächlein ermuntert uns all,
und der Bauer bestellt
wieder Acker und Feld,
bald blüht es allüberall.
Refrain:
Bau auf! Bau auf! Bau auf! Bau auf!
Freie Deutsche Jugend, bau auf!
Für eine bessere Zukunft richten wir die Heimat auf!
deutsche Jugend, steh deinen Mann!
Zwei der Kursteilnehmer waren Mitglied der Frei Deutsche Jugend gewesen. Das war nicht nur eine Art Pfadfindergruppe der Kommunistischen Partei, sondern auch zugleicherzet Schlägertruppe. Wenn langhaarige Jungs sich irgendwo, auf der Strasse oder in Klubs, getroffen hat, kan die FDJ und hat die zusammengeschlagen. Mitglieder bekamen sogar Bier von der Partei um etwas leichter rabauken zu können. Eigentlich war der SED Staat gar nicht so unterschiedlich von der NAZI Staat, mit seine SA Truppen.
Dit land is ziek, zwak en misselijk
door KeesjeMaduraatje
Maandag een week geleden kwamen we dus met de veer Dover-Calais terug naar het vasteland en we werden nauwelijks gecontroleerd. Geen wonder dat één van de terroristen allang in Italië zat. Dat kan weer een voedingsstof voor complotdenkers opleveren. Misschien wist de Britse politie al wie het waren. Daar komt nog bij dat de Britse geheime dienst een Al Quaida terrorist een week voor de aanslagen lekker over het eiland liet reizen en niet ingreep. Een paar uur voor de aanslagen mocht hij ook ongehinderd weer vertrekken. Dat heeft allemaal in de Times gestaan, dus dat komt niet uit de koker van een haatzaaiende imam ofzo.
Ik zette de Nederlandse radio aan op de Middengolf 1008 (Radio Tien Gold) en wat was het eerste bericht dat ik hoorde? Een bericht over welke beroepen de meeste kans op overspanning hebben.
Als je bedenkt dat in de ons omringende landen niet eens een woord voor overspannen bestáát. Zelfs de Burnout is een Nederlands begrip en de Engelsen kennen het niet. Ik was weer terug in het Nederlandse. Als je "ziek zwak en misselijk" op google zoekt krijg je precies 1600 treffers. Het meeste gaat over ziek op vakantie.
S'avonds waren we dan weer thuis en ging ik alle kranten van de afgelopen dagen lezen. Daar las ik: de politieagenten die Mohammed B. hadden neergeschoten en gearresteerd waren al 6 maanden in therapie en konden nog steeds niet werken. Ze hadden allemaal in therapie gezeten. Wat een watjes. Konden ze eens lekker schieten, is het weer niet goed. Als een vrouw met een aardappelmesje op ze afkomt knallen ze d'r zo voor d'r kop (Meta Hofman), maar een man met een automatisch wapen kunnen ze alleen in z'n been raken na 14 keer proberen. Dan moet ik zeggen dat de Britse politie heel wat beter zijn voorbereid op het moslim-terrorisme.
Vervolgens lees ik afgelopen zaterdag de Volkskrant en wat staat er op de Opiniepagina? Dat Mohammed B. recht heeft op therapie. Ja, ga nog effe lekker knuffelen zou ik zeggen. Als je bedenkt dat het nut van therapie nooit is bewezen en dat de meeste mensen vanzelf weer uit een depressie komen zonder pillen of gesprekken. Terwijl de eerste de beste TBS-er na 6 jáár therapie al zoveel op zijn dokter is gaan lijken dat hij overtuigend zijn gezondheid kan voorspiegelen. Hij heeft leren práten als een therapeut en weet precies wat die wil horen. En dan knalt ie meteen weer iemand neer tijdens zijn verlof.
Karl Popper heeft al overtuigend aangetoond dat psycho-analyse niet een wetenschappelijke theorie is, omdat in de theorie geen mogelijkheid tot negatie bevat. Ja kan de theorie dus niet verwerpen. Als je dus tegen Mohammed B. in het Pieter Baan centrum zou zeggen: je hebt de dood van je moeder niet goed verwerkt en daarom zijn er onverwerkte gevoelens bij jou losgekomen die je nu op een aggressive manier uit. Dan zou Mo zeggen: onzin ik doe gewoon wat de Profeet van mij wil. Daarop kan de psycho-analyse dan alleen antwoorden (omdat het een gesloten denk-systeem is): zie je wel hij zit in de ontkenningsfase, daaruit blijkt dat hij het niet verwerkt heeft. Dus er is geen mogelijkheid buiten de theorie om te denken en iets te verwerpen. En nu heeft Mo ook nog geweigerd te praten en nou heeft hij straf verdiend. Nu hebben ze een rapport uitgebracht waarin staat dat Mohammed B. toerekeningsvatbaar is. Dus nu krijgt hij levenslang. Terwijl een slimme verdachte lekker mee was gaan lullen en er met 18 jaar en TBS af was gekomen. Daardoor bewijzen de zogenaamde wetenschappers van het Pieter Baan centrum ook nog eens dat ze niet eens wetenschappelijk bezig zijn, want ze straffen iemand die niet meewerkt en ze zouden vanuit hun eigen pseudo-wetenschap juist moeten zeggen: zie je wel, hij is zo gestoord dat hij helemaal vast zit in zijn godsdienstwaanzin.
Michel Foucault heeft al eens een referaat gehouden waarin hij stelde dat het instituut ziekenhuis en gevangenis heel dicht bij elkaar ligt. Je wordt onmondig gemaakt, krijgt andere kleren aan, mag niet vrij bewegen en je wordt niet meer als volwassene gezien. ("gaan we even een plasje doen?")
Door het hele TBS systeem komen die instituten echt dicht bij elkaar.
Nederland is één van de heel weinige landen waar een vijfde van de arbeidzame bevolking in de ziektewet loopt, verschillende kabinetten over de WAO gevallen zijn en de vakbond met staking dreigt als een kabinet het eindelijk wil aanpakken.
Dus ik kan alleen maar uitroepen: we zijn met z'n allen: ziek, zwak en misselijk
Maar ik zie de reacties op dit log al weer voor me en vrees de reacties van A.G.S. al weer met grote vreze. Jullie willen een standpunt, een mening een opinie een reactionair woord uit de mond van Keesjemaduraatje. Daar komt het:
In een eerder log met als thema vergeving heb ik al eens betoogd dat wereldgodsdiensten wel degelijk van elkaar verschillen en dat met name het begrip vergeving een sleutelwoord tot die verschillen is. In de Islam en de Koran komt het begrip niet voor en daarom zal er voor Mohammed B. geen vergeving mogelijk zijn, zolang hij aan zijn haatdragende geloof vasthoudt. Hij zal zijn straf in eenzaamheid zelf moeten dragen. Iedereen die wel eens in de gevangenis heeft gezeten weet dat dat héél erg moeilijk is.
Pas als hij tot inkeer komt en oprecht spijt betuigt, zal er een mogelijkheid ontstaan dat zijn hart verlicht wordt en vergeving en lastenverlichting mogelijk is. Therapie zal niet helpen in dit geval omdat psycho-therapie op zichzelf amoreel is. Als je tegen een therapeu zegt: ik haat mijn moeder, dan zal die zeggen: "ja, ga verder, wat gaat er door je heen? ". Er zit geen moraliteit in het systeem van psycho-denken. Daarom zal Mo niet tot inkeer kunnen komen. Hij zal aan een verzoenende God om vergeving moeten vragen en ik denk dat dat nog een hele moeilijke, bijna onmogelijke weg wordt.
Jesaja 2:
16 Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn ogen weg, laat af van kwaad te doen.
17 Leert goed te doen, zoekt het recht, helpt den verdrukte, doet den wees recht, handelt de twistzaak der weduwe.
18 Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.
19 Indien gijlieden willig zijt en hoort, zo zult gij het goede dezes lands eten;
20 Maar indien gij weigert, en wederspannig zijt, zo zult gij van het zwaard gegeten worden; want de mond des HEEREN heeft het gesproken.
