Het antwoord van B’Tselem

Deel 2 van: De sprookjes van Dries van Agt

We zijn nog steeds op zoek naar de documentatie over het gifincident, zoals genoemd in de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen” van Frans Bromet. Oud-premier Dries van Agt vertelt in dat programma een “verhaaltje” over zijn bezoek aan Israël in 2015. Een meisje wordt heel erg ziek door het drinken van melk van een door kolonisten vergiftigd schaap. Een ernstig incident, dat zeker ergens grondig gedocumenteerd zou moeten zijn. Ik vraag het aan “The Israeli Information Center for Human Rights in the Occupied Territories”, B’Tselem.

 

De sprookjes van Dries van Agt

Deel 1
Open brief aan The Rights Forum

Geachte dames en heren van The Rights Forum,

De oprichter van uw stichting, Dries van Agt, heeft weer eens van zich laten horen. Deze keer in de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen” van Frans Bromet, die op 29 november 2021 op de NPO werd uitgezonden. In die documentaire vertelt Dries van Agt een “verhaaltje” zoals hij het zelf noemt, dat op de volgende dramatische volgorde van gebeurtenissen neerkomt:

-Tijdens het bezoek van Dries van Agt in januari 2015 aan de Westelijke Jordaanoever hoort hij een verhaal.
-Een boomgaard en moestuinen worden ’s nachts vergiftigd.
-Schapen en geiten eten het gif en worden ook vergiftigd.
-Een meisje van drie jaar oud drinkt de melk van dat vergiftigde schaap of die geit.
-Het meisje wordt ziek en ligt in het ziekenhuis in Bethlehem.
-De ouders weten niet of het kind nog leeft.

In uw comité hebben juristen en specialisten in internationaal recht plaats genomen. Dries van Agt is zelf een bekwaam jurist. We gaan er van uit, dat als een jurist zoiets ernstigs beweert, dat de leden van The Rights Forum er alle belang bij hebben dat het verhaal ook waar is en gedocumenteerd wordt. Nu het al zes jaar geleden is, zou toch duidelijk moeten zijn in welk dorp en bij welke familie dit ernstige incident gebeurd is. Welk gif is er gebruikt, dat zowel bomen als planten aantast, tevens de schapen en geiten vergiftigt en in slechts één nacht tijd via de melk een meisje zo ernstig ziek maakt? Leeft het meisje nog? Is het geval gemeld? Wie van de medewerkers van The Rights Forum was erbij toen het verhaal verteld werd? Welke Israëlische vredes- dan wel mensenrecht-organisatie organiseerde het bezoek? Het zijn vragen over vragen.

Lees hier verder:
https://www.keesbroer.nl/uncategorized/de-sprookjes-van-dries-van-agt/

Sullige mannen in de Nederlandse reclame

 

Als je denk met de Jumbo reclame, waarin een huisman helemaal niks kan, alles gehad te hebben, kom je nu bedrogen uit. De Otolift-reclame laat een man zien die zelfs niet meer op zijn poten kan staan.

    

 In de Verisure reclame van 2021 heeft dezelfde man opeens een veel oudere vrouw, maar hij bakt er helemaal niks van. Hij kan op wonderbaarlijke wijze weer lopen, maar vergeet het alarmsysteem in de schakelen. Gelukkig kan zijn vrouw met een mobiele telefoon omgaan en zet met één druk op de knop de beveiliging in werking.

 

Het Tweede Boek

 Mijn tweede boek ligt in de boekhandel. "De boycot van Israël, demoniseren, delegitimeren, discrimineren." Het kost 19,95 Euro en is te koop in de CIDI shop.

De inleiding:
Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) in Den Haag vroeg mij een boek over de wereldwijde BDS-beweging te schrijven en de lezer zo omvangrijk mogelijk daarover te informeren. De boycotbeweging tegen Israël roept bedrijven, organisaties en staten op, geen producten en diensten uit Israël te kopen of te verhandelen. In het verlengde van deze boycot wordt geprobeerd bedrijven die zaken met Israël doen te boycotten. Artiesten die in Israël optreden krijgen van BDS veel kritiek. Het doel van dit boek is, bedrijven, politici en journalisten, die in hun werk met de boycot tegen Israël te maken kunnen krijgen, helder en zakelijk hierover te informeren.

De publicatie van dit boek sluit aan bij het streven van CIDI, politici en maatschappij begrip over de beweegredenen van Israël bij te brengen en een reëel beeld van de geopolitieke context waarin het land zich bevindt, te schetsen. In dat kader wordt een boek over BDS, de beweging die de staat Israël, Israëlische bedrijven en uiteindelijk Joodse burgers bedreigt, relevant.
Ik heb al eerder een boek over het Palestina Komitee geschreven (2019) en geld als een kenner van de pro-Palestijnse beweging in Nederland. Sinds 2010 verzamel ik informatie over pro-Palestijnse acties en bezoek bijeenkomsten en demonstraties over dit thema. Enkele verslagen van boycot-Israël-bijeenkomsten zijn in dit boek opgenomen en bieden de lezer een uniek inkijkje in de wereld van deze activisten. De resultaten van mijn onderzoek kunt u in hoofdstuk elf, de BDS in Nederland, lezen. 
Terwijl ik in de afgelopen tien jaar aan het schrijven was over het thema Israël en de Palestijnen leerde ik, dat taal enorm belangrijk is. Met welke termen het conflict beschreven wordt, geeft al aan bij welk kamp de schrijver hoort. Met taal in geschreven en beeldende vorm worden ‘frames’ opgebouwd en haat gecreëerd. Het thema ideologie, taal en beeldtaal komt dan ook uitvoerig aan de orde in hoofdstuk twaalf.

In het boek worden de zakelijke beschrijvingen afgewisseld met interviews die verduidelijken hoe de boycot van de staat Israël uiteindelijk ingrijpt in het dagelijks leven van Joden en bedrijven die Israëlische producten verkopen. Ik ben blij dat voormalig lid van de Tweede Kamer Harry van Bommel, die namens de partij SP jarenlang actie tegen Israël voerde, een interview over zijn beweegredenen aan mij wilde geven.

De recente oorlog van mei 2021, tussen Israël en Hamas in Gaza, ontketende een groot aantal acties van BDS, zoals een poging tot academische boycot van Israëlische universiteiten en de beslissing van het bedrijf Ben & Jerry geen ijs meer op de Westelijke Jordaanoever te verkopen. Deze opleving van BDS noopte mij ertoe nog een hoofdstuk aan het boek toe te voegen. 

Ik probeer in dit boek de feiten zo objectief mogelijk weer te geven en stellingen te onderbouwen met noten en bronnen, maar ontkom er niet aan mijn eigen standpunten duidelijk te maken. Het debat over het Midden-Oosten is tenslotte zo gepolariseerd, dat het haast niet mogelijk is hierover een tekst te schrijven, zonder partij te kiezen. In hoofdstuk veertien, ‘Kritiek op BDS’ en hoofdstuk negentien ‘De strijd tegen BDS’ wordt duidelijk wat mijn standpunten over dit thema zijn. In de beschrijvingen van bijeenkomsten en demonstraties wordt ook al duidelijk welke gevoelens de boycot van Israël bij mij oproepen. Ondanks dat, is dit boek toch geschikt voor een breed publiek en roept het op tot verder discussie.

lees meer op over dit boek op de website:
BDSNL.nl of
Palestinakomitee.nl

Ik heb nu een website met mijn eigen naam!

Lees verder op keesbroer.nl

De Boycot van Israël

 Demoniseren, Delegitimeren, Discrimineren

Mijn tweede boek (De Boycot van Israël) staat nu aangekondigd in de CIDI webshop.

https://www.cidi.nl/product/de-boycot-van-israel/

Dit indringende boek beschrijft de achtergronden, het taalgebruik, de motivaties en methodes van de BDS-beweging, de internationale boycot van Israel. Uit verschillende interviews blijkt hoe de boycot van een klein land in het Midden-Oosten zware gevolgen heeft gehad voor de levens van mensen in Nederland. 

Kees Broer studeerde culturele antropologie aan de Vrije Universiteit en bestudeert al tien jaar de pro-Palestijnse beweging in Nederland. Hij gaat naar demonstraties en bijeenkomsten om door participerende observatie erachter te komen wat de activisten beweegt. 

Het boek ligt nu bij de drukker maar is binnenkort verkrijgbaar in de CIDI webwinkel. U kunt nu alvast een exemplaar van het boek reserveren door een e-mail te sturen naar administratie@cidi.nl.

Je kan de inleiding en de achterflap al lezen op deze website:

https://www.palestinakomitee.nl/bds.html

Kees Broer zijn eigen blog

Lees verder op keesbroer.nl

Een weekend in Hotel Gaia te Diepenveen

“Volgens mij zijn we in handen van een antroposofische sekte of een ‘new age’- woongemeenschap gevallen. Maar laten we proberen het beste ervan te maken. We kunnen naar beneden gaan en op het terras gaan zitten. Misschien valt er met die hippies beneden nog wat te lachen.“

Zo probeerde ik twee weken geleden, na aankomst in Hotel Gaia in Diepenveen de moed er nog een beetje in te houden. Het was natuurlijk weer mijn eigen schuld, want de recensies op Booking.com en Tripadvisor spreken boekdelen. “Een leuk hotel voor mensen die van de sfeer van de kringloopwinkel houden”, was nog één van de positiefste oordelen over dit hotel. De slechtste beoordeling van mei dit jaar ging zo: “De manier waarop het personeel en de eigenaar met klachten omgaat. Er werd zelfs gelogen over wie de eigenaar was en het daardoor leek dat niemand iets voor ons kon betekenen. De gehuurde ruimte stonk erg en de hygiëne was ver te zoeken. De beleving was tegengesteld aan de verwachting die de foto’s geven. Uiteindelijk is Booking.com ons tegemoet gekomen met een financiële compensatie omdat het hotel dit weigerde. Schandalig.”

Ik was zo blij een hotel gevonden te hebben, dat op slechts tweehonderd meter van ons vroegere huis in Deventer lag, dat ik zonder de recensies te lezen, meteen geboekt had. Van 1960 tot 1967 woonden we aan de rand van Deventer in de vervallen buurt Platvoet. Sommige huizen waren al afgebroken en de kelders, gevuld met water, gaapten je tegemoet. Daar speelden wij als kinderen tussen. ’s Ochtends liep ik langs het zandpad, genaamd, achterweggetje, naar de Christelijke Nationale Juliana school te Deventer, terwijl teckels mij keffend en bijtend achterna zaten. Het is eigenlijk een wonder, dat ik nu zo’n angstvrije en uitgebalanceerde volwassen boomer ben geworden.

De foto’s van het hotel zagen er mooi uit. Een prachtig oud slot, gebouwd door Albertus Jacobus Duymaer van Twist, oud-gouverneur-generaal van Nederlands-Indië, in heldere gelige kleuren. De foto’s van de kamers laten strakke moderne vormen zien. Wat kan er mis gaan? Ik betaalde 713,70 Euro voor een verblijf in een appartement van zaterdag tot maandagochtend. De geachte lezer zal mij nu achteraf voor gek verklaren, en terecht. Vorig jaar in Andijk betaalden we ruim 800 Euro voor een huisje en dat was allemaal prima geregeld. Dus ik heb niet bij deze prijs stilgestaan.

Op de dag voor vertrek las ik nog eens goed na, of we beddengoed mee moesten nemen en wat er in het appartement aanwezig was. Heel ‘sneaky’ stond er tussen de beschrijving van de aanwezige föhn en het beddengoed, dat de bovenste verdiepingen per trap bereikbaar zouden zijn. Ik belde het hotel en kreeg te horen, dat het appartement op zolder lag. Alleen bereikbaar per trap. Mijn moeder is 91 jaar pud en moest dus drie trappen op. Omboeken was niet mogelijk en een andere kamer niet beschikbaar.

Op de dag van aankomst struikelde mijn oude moeder al meteen over een opgekruld tapijt in de ingang. Het antwoord van de verantwoordelijke medewerker was al meteen een goede illustratie van de service-bereidheid van het personeel van Hotel Gaia. “U zag het toch?” voegde de baliemedewerker mijn moeder in plat Sallands toe. Toen moesten we nog naar boven. Na de drie trappen toch maar naar boven gezeuld te zijn, waarbij mijn moeder haar beste beentje voor zette, zeeg de moed der wanhoop al snel naar een dieptepunt. Een donker hol, onder het dak. De balken niet geverfd. Gehaakte sprei in de kleuren oranje en bruin, uit de jaren vijftig, op het bed.

Mijn moeder begon al meteen over de oorlog. “Anne Frank had het in het Achterhuis ook niet makkelijk.” Ik probeerde deze volkomen misplaatste vergelijking al meteen de kop in te drukken, maar dat mocht niet baten. De toon was reeds gezet. “Vluchtelingen moeten tegenwoordig ook nemen wat ze aangeboden wordt” vervolgde mijn moeder haar relaas. Ik wilde uitleggen, dat de vluchtelingen in Ter Apel een mooie zomerwoning aangeboden krijgen, waar een nieuwe Miele wasmachine voor de nodige reinheid zorgt. Bovendien hoeven ze daar niet voor te betalen. Het precieze bedrag dat ik voor dit hok in Diepenveen had betaald, wilde ik niet kwijt. Ze zou mij zonder schroom uitlachen, dat wist ik nu al.

We inspecteerden de keuken van het appartement en kwamen tot de conclusie dat we daar niet in konden koken. Geen oven, geen magnetron en een incomplete set aan kookgerei. Er stonden wel een paar bordjes, die de eigenaren van de rommelmarkt geplukt hadden, maar geen soepkommen of ontbijtborden. De keuken was al net zo slecht als de rest van het appartement. Bij het inchecken hadden we een tafel beneden in het vegetarische restaurant gereserveerd. Omdat we toch niet konden koken in dit hol en omdat we snel weg wilden zijn, gingen we toch maar naar beneden om te zien of de vegetarische maaltijd dan tenminste goed was.

Hotel Gaia heeft een prachtig terras met een mooi uitzicht. Aangezien de meeste mensen toch nog een voldoende voor deze kenmerken geven, krijgt dit hotel wel de algemene beoordeling ”voldoende” mee. We kregen een mooie tafel toegewezen en wilden al beginnen met de welverdiende ontspanning, waarvoor deze reis uiteindelijk bedoeld was. De twee dames naast ons lieten echter op luide toon weten, niet tevreden te zijn, over de verstrekte broodplank met sausjes. De sausjes smaakten namelijk nergens naar. De iets oudere ober, die naar later onderzoek bleek de eigenaar te zijn, maakte zich er met een heel flauwe opmerking vanaf: “Ik heb de sausjes zelf niet geproefd”. Aangezien ik mij voorgenomen had, te gaan ‘lachen met hippies op het terras’ wendde ik mij van mijn vrouwelijk gezelschap, zijnde mijn eigen vrouw en mijn oude moeder, af en bemoeide mij met de dames naast mij. “Als iemand in dit etablissement een opleiding hotelschool had gehad, dan zouden ze gewoon nieuwe sausjes brengen”, mengde ik mij in de discussie.

Eén van de dames liet weten al vierendertig jaar in Denemarken te wonen en daar nog nooit zo’n slechte service te hebben ondervonden. De andere dame vertelde dat ze in Utrecht woonde, maar binnenkort naar Deventer zou gaan verhuizen. “Wat zou een reden kunnen zijn vanuit Utrecht naar Deventer te verhuizen”, vroeg ik haar. Het antwoord kwam kort en duidelijk: “De rust, want hier gebeurt nooit iets.” Ze was vorig jaar oktober ook al in dit hotel geweest en had toen in een ijskoude kamer zonder verwarming geslapen.

De Deense dame had intussen een ovenschotel met moussaka voor haar neus staan, maar was daar niet tevreden over. Ze wees naar de moussaka die bij mij was opgediend en vroeg aan de ober: “ Waarom is zijn moussaka mooi en fris en waarom is mijn moussaka zwart en bruin. Dat kan toch niet goed zijn?” De ober had er geen gepast antwoord op en liep weg. Ik begon mijn eigen moussaka op te eten.

“Moussaka is een traditioneel gerecht gemaakt op basis van aubergine, afkomstig van de Griekse kok Tselementes, die alle gerechten uit de tijd van het voormalige Ottomaanse Rijk wilde bannen. Hij schreef in het begin van de twintigste eeuw een kookboek met onder meer het recept van moussaka.” De kok van Hotel Gaia had kennelijk besloten niet alleen de ingrediënten uit het Ottomaanse rijk te weren, maar ook de Griekse aubergine te vervangen door aardappelen en courgettes. Aangezien deze kok bovendien niet kon koken had hij de groente er rauw ingestopt en met een rode saus overgoten. Ik zat dus gewoon rauwe aardappel te eten. De Deense vrouw was intussen in mij geïnteresseerd geworden en vroeg hoe de moussaka bij mij smaakte. “Ontzettend slecht”, deelde ik haar mede.

Op de wand van de schamele keuken van het appartement prijkte een visitekaartje, waarop duidelijk werd gemaakt, dat alleen in geval van heel grote nood, naar de eigenaren gebeld mocht worden. Er staan twee mobiele telefoonnummers op. Aangezien het internet van het hotel het slechts bij tijd en wijle deed, hetgeen mij al helemaal niet meer verbaasde, kon ik niet opzoeken of er op het internet nog meer over deze mensen te vinden was. Later die week, vond ik het hele tragische verhaal van de eigenaren. De vrouw was ooit student kunst aan de hogeschool Enschede, hetgeen de aanwezigheid van enorme schilderijen her en der in het gebouw verklaarde. Geen hotelschool gedaan, waarom zou je ook.

Samen met de mannelijke eigenaar had deze mislukte kunstenares ook nog een kasteel in Olst gekocht, dat alleen voor recepties en partijen ter beschikking stond. De ‘reviews’ van dat kasteel waren al net zo slecht als van Hotel Gaia. Blijkbaar was er nog geen instantie ter wereld op het idee gekomen om aan deze ellende en oplichterij een einde te breien. Op de muur van het hotel stonden zelfs vier sterren van HotelStars.eu. Voordat deze Bonnie en Clyde aan het kastelenavontuur begonnen, hadden ze eerst een restaurant in Deventer gehad, maar dat project mislukte. Daarna waren ze een ‘Australisch restaurant’ in Raalte begonnen, waarvan de beoordelingen eerst lovend waren, totdat ook deze droom in rook opging en ze de uitspanning verkochten. De droom is er steeds geweest, maar door de schuld van anderen, bijvoorbeeld klagende gasten, kon die droom geen werkelijkheid worden. Dat is kort samengevat de levensbeschrijving van dit echtpaar.

De boog kan niet altijd gespannen staan, moeten de eigenaren en het personeel van Hotel Gaia gedacht hebben. Altijd maar in de weer met het verzorgen van gasten en alle wensen van deze notoir ontevredenen te vervullen. Laten we een dag in de week vrij nemen en ons die dag in de week eens bezighouden met de écht belangrijke dingen in het leven, kunst bijvoorbeeld. Zo kon het komen, dat vanaf tien uur zondags ’s avonds, alle medewerkers en personeel verdwenen waren. Midden in de zomer! Uit voorzorg hadden ze nog wel de deur naar de benedenverdieping op slot gedaan. Ze waren zeker bang dat we de meubels naar de kringloopwinkel terug zouden brengen. De enige uitgang bestond uit een smalle trap aan de achterzijde, waar vroeger het personeel van de oud-gouverneur van Ons Indië langs geslopen was. Mijn moeder moest dus op maandagochtend weer drie trappen af, maar moest zich daarbij wel stevig vasthouden en niet struikelen.

Het ontbijt van de maandag stond klaar in de koelkast. Er waren nog drie groepjes gasten over. Voor elke groep een papieren zak met hompen brood uit de Biologisch Dynamische winkel van het dorp Diepenveen. “Vroeger hadden we niks”, zei mijn moeder, toen ze de dikke plakken door haar keel moest wurmen. “Nee, moeder, vroeger hadden jullie niks, de Duitsers hadden alles opgegeten”, probeerde ik de moed erin te houden. “Op houten banden reden jullie naar het verzet en jullie hadden niks.”

http://www.keesbroer.nl/.../een-weekend-in-hotel-gaia-te.../

'De redelijkheid is volledig weg'

'De redelijkheid is volledig weg';
Palestina-acties steeds religieuzer van toon

De Telegraaf  18 mei 2021 dinsdag

door Silvan Schoonhoven

Eindhoven - Jonge Turken, vrouwen en 'woke' domineren de anti-Israëlprotesten, die ook steeds religieuzer van toon worden. Kees Broer, die de Palestina-beweging al langer volgt: ,,De redelijkheid is volledig weg bij de discussie."

De Nederlandse pro-Palestinabeweging was in winterslaap, dacht Kees Broer. Hij schreef een boek over het vijftig jarig bestaan van het Nederlands Palestina Komitee, dat inmiddels uit grijze zeventigers bestaat. Ook de 'Boycot, Desinvesteringen en Sancties'-beweging (BDS) leek op z'n retour. ,,Maar binnen een paar weken is alles totaal veranderd."

Protesten

De afgelopen dagen waren er anti-Israëldemonstraties in Den Haag, Amsterdam en Nijmegen. De protesten verliepen meestal rustig en zonder expliciet antisemitische leuzen. In Utrecht greep de ME in.

Broer ging zelf kijken in Eindhoven. Het valt hem op dat de protesten voor de Palestijnen in Nederland inmiddels worden overheerst door pro-Hamas geluiden. Constante factor op Nederlandse demonstraties is de aanwezigheid van de Libanese sympathisant van die beweging, Amin Abou Rashed en inmiddels ook van zijn dochters. De meer seculiere Fatah-beweging drukt nauwelijks nog haar stempel op het debat.

Op de demonstraties verpakken veel demonstranten het lot van de Palestijnen in religieuze taal. In Amsterdam wapperden witte vlaggen met de islamitische geloofsbelijdenis. ,,Wat je ziet is dat het thema vanuit de moskeeën wordt gestimuleerd", zegt Broer. In Eindhoven zag ik veel Turken met Turkse vlaggen en dat is ook een verschil met 2014."

Het thema Palestina houdt salafistische aanjagers dan ook volop bezig. Het Haagse islamitische raadslid Arnoud van Doorn pleitte voor een terugkeer van Saddam Hoessein om de Joden aan te pakken. Hizb-ut-Tahrir Nederland, dat streeft naar een islamitische staat, schrijft dat alleen de terugkeer van zo'n shariastaat 'een gepaste militaire respons kan geven op deze decennialange agressie'.

Geestelijk leraar Abdul-Jabbar van de Ven, die zich eerder uitsprak voor jihad en die veel orthodoxe volgers heeft op sociale media, roept om op 'Uitgesproken zionisten aan de schandpaal te nagelen.' ,,Jaag op hen op het internet, overspoel hen met boze reacties (zonder de wet te overtreden), bel hen plat, 'troll' hen helemaal gek. Mail hun werkgevers. Toon schokkende foto's van gedode Palestijnse kinderen en gebruik vaak termen als 'kindermoordenaars'."

Tegenwicht

Tegelijk is het protest omarmd door de woke- en de Black Lives Matter-beweging, populair bij linkse millennials. Die bieden nauwelijks tegenwicht tegen de islamisten, ziet Broer. ,,Die zien dat als 'authentiek' en denken: wat geeft mij het recht een Palestijn tegen te spreken?" Dat is typerend voor de woke-beweging, die stelt dat een onderdrukte partij niet mag worden bekritiseerd door gepriviligeerde blanke mensen. ,,Het Palestina-protest is ook wereldwijd echt een woke-beweging geworden", zegt Broer. ,,In de VS ook, daar verontschuldigen ze zich eerst tegenover de Indianen dat ze op hun grond staan."

Het 'intersectionele' denken levert merkwaardige tegenstellingen op. Zo wapperden op Nederlandse demonstraties de regenboogvlaggen van 'Queers for Palestine', die geen tegenspraak zien tussen homorechten en fanatieke moslimorganisaties.

'Vanuit moskee gestimuleerd'

Marxisme, Islamisme en Wokeness

"Hoe kan Palestina bevrijd worden?" zo luidde de titel van het webinar, dat ik afgelopen donderdag volgde. De Internationale Socialisten werkte voor deze gelegenheid samen met de BDS Nederland om deze interessante vraag te beantwoorden. 

Normaal gesproken, meld ik mij altijd onder mijn eigen naam bij de diverse webinars van de pro-Palestina beweging aan. Ik doe nog steeds onderzoek naar de motieven en strategieën van deze actiegroepen. Het komt wel voor, dat ik niet wordt toegelaten. Het gebeurt ook wel, zoals afgelopen donderdag, dat ik er opeens midden in de uitzending wordt uitgegooid.          

Dorien Ball, ook wel Dorien Ballout genoemd, maar op de website van The Rights Forum met de naam Theodora Siemons voorzien, benoemde al in de eerste zinnen die zij, zittende voor het stapelbed van haar kroost, uitsprak, dat wij niet mogen bepalen hoe de Palestijnen hun strijd voeren. De actievoerders krijgen dus instructies vanuit de Westelijke Jordaanoever, of waar het BDS hoofdkantoor ook maar mag staan, en het is niet de bedoeling de strategie van de Palestijnen te bekritiseren. De "edele wilde" Palestijnen weten zelf wat het beste voor hen is. Dat verklaart ook, waarom er op de Nederlandse sociale media geen woordje van kritiek te vinden is, over het afschieten door Hamas, van raketten op de burgerbevolking van Jeruzalem en andere Israëlische steden en dorpen. 

De vraag over "Hoe kan Palestina bevrijd worden?" is reeds overbodig geworden als er een militair overwicht van Israël is en de terreurorganisatie Hamas willens en wetens de confrontatie op deze manier aangaat. Toch vertelde Dorien Ballout in redelijk nuchtere bewoordingen, hoe de boycotbeweging de staat Israël nog verder onder druk kan zetten. De nieuwste strategie is, om met een burgerinitiatief te bewerkstelligen, dat producten van de Westelijke Jordaanoever  niet meer in Nederland verkocht mogen worden. Dorien gaf echter meteen toe, dat deze maatregel niet alleen in Nederland besloten kan worden. Dit soort sancties zijn al lang zaak van de Europese Commissie en de kans dat die plannen er ooit door komen is miniem.

Er is nog een nieuwe loot aan de stam van het pro-Palestinisme gegroeid. Trees Kosterman, woordvoerder van de Stichting Vrienden van Nazareth, woont al tientallen jaren met haar man Ali Zbeidat in Sakhnin, in het noorden van Israël. We kennen Trees al van de website van Anja Meulenbelt. Deze Trees en Ali hebben een dochter, Dina, en die is intussen getrouwd met Ahmed Zbidat uit Gaza. Goede raad is duur. Waar zouden ze gaan wonen? Je raadt het waarschijnlijk al. Dina ging culturele antropologie studeren en is in Nederland gaan wonen.  Dina hield ook een praatje tijdens het webinar. 

Dina Zbidat interpreteerde de vraagstelling van de avond al meteen anders, namelijk:"Hoe kunnen Palestijnen zich bevrijden en in waardigheid leven". Dat klonk al meteen iets vriendelijker. De strategieën die voor die bevrijding nodig zijn, lieten nog even op zich wachten, want Dina ging eerst uitgebreid vertellen waarom Israël een "apartheidsstaat" is, waarin de inheemse bevolking gediscrimineerd wordt. Dat ging een aantal minuten zo door. Alle verschrikkelijke dingen , die we ook kennen als we af en toe de website van het Palestina Komitee lezen, passeerden de revue. Ik begon mij al af te vragen, hoe ze dacht dat de Palestijnen zich kunnen bevrijden. 

Voor een cultureel antropologe is het geheel vanzelfsprekend een bevolking als "inheems" te bestempelen. Aboriginals, indianen en maori zijn inheemse oorspronkelijke bevolkingsgroepen. In de context van het Midden-Oosten is dit begrip geheel niet wetenschappelijk bruikbaar, omdat je met de vraag zit: "Hoe ver wil je terug in de tijd?" Joden zijn ook een inheems volk van deze regio. 
Het gevaar is, dat je op die manier de staat Israël als een koloniaal project neerzet. Dat is ook precies wat de Internationale Socialisten en de Hamasknuffelaars van de BDS Nederland doen. 

Ik luisterde nog een tijdje door en vroeg mij af: "En wat denk je er tegen te kunnen gaan doen?" Dina kwam uiteindelijk met een uitspraak, dat Israël zich uiteindelijk zal moeten realiseren, dat het niet als etno-religieuze staat zal kunnen blijven voortbestaan. De macht zal volgens Dina uiteindelijk met de Arabieren gedeeld moeten worden. Aan de ene kant was ik blij dat Dina de gewapende strijd niet als enig beschikbare middel benoemde, maar aan de andere kant schrok ik van de naiviteit die uit haar woorden sprak. 

Sommige van de deelnemers van het webinar hadden achter hun naam (she/her)  dan wel (he/him) geschreven, in solidariteit met hun transgender en non-binaire broeders en zusters. Ik wist dat ik op een millenial / woke bijeenkomst was beland. Ik kende de International Socialisten echter als een keiharde marxistische sekte, die jaarlijks het marxisme festival organiseert. Wat was er met die mentaliteit gebeurd? Gelukkig werd ik op mijn wenken bediend. Max van Lingen, in het dagelijks leven leraar geschiedenis op een speciale school voor voortgezet onderwijs, is al langer dan tien jaar bij de Internationale Socialisten betrokken en gaf het conflict in het Midden-Oosten de broodnodige marxistische duiding.

Het grote probleem bij de marxisten is natuurlijk, dat ze welk maatschappelijk probleem dan ook, in een loepzuivere klassenanalyse willen gieten. Een opstand zoals we de afgelopen weken hebben gezien, waarbij Arabieren de auto's van hun Joodse buren aansteken, als ze niet op het idee zijn gekomen die buren met messen aan te vallen, zou de oude Marx als een eruptie van het Lumpenproletariaat hebben aangeduid en zeker niet als een uiting van klassenstrijd. Die analyse liet Max van Lingen geheel buiten beschouwing en begon eerst een heel verhaal over dat Israël als staat helemaal niet had mogen bestaan. Het zionisme was volgens hem een koloniaal project, dat eerst door Groot-Brittannië en later door de Verenigde Staten werd gesteund.

Ik begon mij opnieuw in mijzelf af te vragen: "En wat denk je er tegen te kunnen doen?" Vindt Max van Lingen het misschien een goed idee om raketten op de burgerbevolking af te gaan schieten?  Zou dat helpen, denkt hij? Max heeft niet voor niets in elke situatie van zijn dagelijjks leven een zogenaamde Trotski-pet op en vertelde zijn verhaal, zittende voor een afbeelding van een bloedige revolutie. Hij kwam dan ook met een verrassende oplossing van het probleem, namelijk de Egyptische arbeidersklasse. In 2011 was de Egyptische arbeidersklasse al eens in opstand gekomen en Max dacht dat dat nog wel een keertje zou kunnen gebeuren. Of deze analyse werkelijk goed doordacht was, dat waag ik sterk te betwijfelen. Volgens mij werd de opstand van 2011 in Egypte door de moslimbroederschap georganiseerd en als het nog even door was gegaan, dan hadden ze alle marxisten opgehangen. We weten uit de Iraanse geschiedenis hoe dat eruit ziet.



Kort samengevat, bestaat de "wokeness" er uit, dat "de Palestijn" altijd de baas is en zelf over zijn lot beslist. Een intelligente man als Max van Lingen of een pientere huisvrouw als Dorien Ball mogen dus niet hun eigen strategie bepalen. De solidariteit met de transgenders en andere sexuele minderheden, die uit de bijeenkomst bleek, is totaal ongepast als we de Palestijnen erbij gaan betrekken. In de Arabische samenleving komt weliswaar veel homosexualiteit voor, maar allemaal geheim en wee je gebeente als het bekend wordt. Door de krtiekloze houding van de activisten tegenover Hamas, kunnen de moslimbroeders en salafisten ongestoord hun gang gaan. De geachte cultureel antropologe ontkent de band die Joden met dit land hebben, waardoor haar verhaal onrealistisch overkomt en mank gaat.
 

Pro-Palestina demonstratie in Eindhoven

Het heeft zeven jaar geduurd, maar dan heb je ook wat. Opnieuw een hevig conflict in het Midden Oosten, waarbij vele slachtoffers aan beide kanten vallen. De strijd laait niet alleen in Israël op. Ook in Nederland staan de pleinen en straten weer vol met pro-Palestina demonstranten, die de staat Israël het liefst zouden zien verdwijnen. Als er dan eindelijk eens een keer in Eindhoven gedemonstreerd wordt, dan wil ik mijn observaties ook wel dicht bij huis doen.

In 2014 was al duidelijk dat de islamitische meisjes bij dit soort acties het voortouw nemen. Destijds zag ik aan de rand van de demonstratie de gesluierde meisjes die geld op gingen halen bij de jongens op scooters. Er waren nog wel wat Nederlandse activisten uit Amsterdam naar Eindhoven gekomen, maar die hadden zeven jaar geleden al geen hoofdrol meer.

Deze keer werd de aftrap van de bijeenkomst door een bezorgde moeder gegeven. Zij had met andere moeders deze demonstratie georganiseerd. Ik was toch even teleurgesteld, dat zij in haar toespraak als moeder toch alleen de Palestijnse kinderen herdacht en de overige slachtoffers, de Joden bijvoorbeeld, niet memoreerde. Verder was de toespraak keurig, niet opzwepend en beschaafd. Hoewel de demonstratie door een hele rij organisaties, waaronder BIJ1, het Vredesbureau , Kleurrijke stad en DENK was georganiseerd, werd de menigte toch door Turkse vlaggen gedomineerd. 

Watheq Alsadeh, de vertegenwoordiger van de Palestijnse Gemeenschap, bijgenaamd "de dokter", was uit Leiden gekomen om hier een boodschap uit te spreken. In heel slecht Nederlands, waarbij je je afvraagt hoe deze man in Leiden heeft kunnen studeren, maar in deze tijd moet je helemaal niet meer nadenken, deed hij een Yasser Arafatje, en dat houdt in dat "de Palestijnen steeds om vrede hebben gevraagd, maar de hele wereld wil er niet naar luisteren." Na enkele minuten vervolgde hij zijn toespraak in algemeen beschaafd standaard Arabisch en dat klonk wel heel anders. Hij zweepte de massa op en beschuldigde Bibbi Netanyahu ervan een massamoordenaar te zijn. Na deze lange tijd is misschien in vergetelheid geraakt, dat de organisatie "Palestijnse Gemeenschap" door de Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed  wordt bepaald, die vanwege bezigheden in Amsterdam verhinderd was. 

De menigte van vierhonderd man op het Eindhovense stadhuisplein kon Watheq Alsadeh helemaal niet verstaan, want de helft bestond uit radicaal islamitische Turken met Turkse vlaggen en twintig procent uit Marokkanen, die van huis uit Berbers spreken. Een verdwaalde Algerijnse vlag verraadt dat ook andere Noord-Afrikaanse prachtvolkeren de weg naar het centrum hebben kunnen vinden. Het enige dat ze verstonden was "Filistien", maar dat was dan ook genoeg om groot enthousiasme te bewerkstelligen.

De pro-Palestijnse beweging in Nederland moet weer helemaal van grond af aan tot stand komen. De leiders uit 2014, zoals de  Hamas-fangirls, Abulkasim al-Jaberi, Houda Stitou en anderen, hebben carrière gemaakt, dan wel zijn moeder geworden. Door het ontbreken van infrastructuur, deed het geluid het niet goed, waren de sprekers zonder inhoud en ontbrak er een goed programma. 

Het zal bij mijn lezers geen verbazing wekken, dat de tweestatenoplossing in het geheel niet ter sprake kwam en dat volgens deze sprekers de staat Israël in zijn geheel zou moeten verdwijnen. Niet voor niets begon Watheq Alsadeh zijn geschiedschrijving in 1948. Wat mij betreft had hij nog dertig jaar eerder bij de Balfour Verklaring kunnen beginnen. Ik had het dan nog wel begrepen, maar de toehoorders op het plein waren alleen maar verontwaardigd over de bombardementen. 

Na een uur begon het te plenzen van de regen en binnen twee minuten was het halve plein leeg. Ik keerde huiswaarts en begon met het schrijven van dit blog.      

Norren aangeklaagd

Robert-Willem van Norren stond op 30 april 2021 terecht, voor de meervoudige strafkamer te Amsterdam en werd daar aangeklaagd vanwege het tonen van een Israëlische vlag, waarbij de Davidsster was vervangen door een blauwe kakkerlak. De aanklacht ging over groepsbelediging. (137c in de Titel V van het Wetboek van Strafrecht ) De officier van justitie beschouwt dit kakkerlak-symbool op de Israëlische vlag als beledigend voor Joden.

Ruim vijftig keer deed de Joodse activist Michael Jacobs aangifte tegen pro-Palestina demonstranten op de Dam in Amsterdam. Hij is van mening dat als demonstranten een vaandel van de Fatah terreurgroep laten zien of oproepen tot boycot van Israël, zij een stukje "Jodenvrij" Amsterdam creëren en dat uitgerekend voor het monument voor de gevallen slachtoffers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarbij speelt zijn familiegeschiedenis (opa en oma vermoord in Sobibor) een grote rol. Alle aangiftes tegen Norren en consorten werden geseponeerd. Michael spande zelfs op eigen kosten een artikel-12-procedure aan, om de staat te dwingen Norren te veroordelen. Ook die poging mislukte. Daarmee is Norren een unicum in de moderne wetsgeschiedenis, met 50 sepots op zijn naam, maar zonder strafblad.

Vlak voor de rechtszaak kwam een officier van justitie bij ons staan voor een praatje. Zij vertelde, dat er die dag veel discrimininatie-zaken aan de orde kwamen. Niet lang daarna stroomde de hal van de rechtszaal vol met slachtoffers van bedreiging, belediging en discriminatie. Een jonge vrouw vertelde mij dat ze jarenlang via sociale media was bedreigd, omdat ze Joods is. Ook bekende Nederlanders, zoals Esther Voet en Wierd Duk, werden bedreigd via Facebook, en waren gisteren aanwezig in de rechtbank. Het gaat in totaal om tientallen slachtoffers van antisemitisme, belediging en bedreiging.

Enerzijds was het een gezellig weerzien, na al die maanden corona, met zoveel CIDI-medewerkers, NIW-journalisten en ondersteuners van Michael Jacobs. Aan de andere kant is het verdrietig, dat het antisemitisme zo toeneemt in Nederland en de rest van Europa, dat dit soort processen nodig zijn. Voor mij was het zeker emotioneel en confronterend om mee te maken. De aanwezigheid van ex-PVV-er Hero Brinkman, iets verderop, kon ik niet meteen duiden. Later bleek, dat hij terecht stond voor het vermeend lekken van informatie over terrorismebestrijding, naar de krant. 

Meteen nadat de rechtszitting begon, nam de advocaat van Norren het woord en probeerde de aanklacht niet ontvankelijk te laten verklaren. Dat deed hij zeer omstandig, met hele verhalen over apartheid en VN-resoluties. Hij zong er zelfs een liedje over Nelson Mandela bij. Wat was namelijk het geval? De zaak tegen Norren vanwege het tonen van een hakenkruis, in samenhang met de Israëlische vlag, was al een keer geseponeerd en zelfs de Artikel 12 procedure van Michael Jacobs was al afgewezen. Daarom zou nu deze zaak, met de kakkerlak, niet nog een keer gevoerd mogen worden.

Er waren documenten zoek en de rechter kon de sepotbrief niet vinden. Er werd aan Michael Jacobs gevraagd of hij de sepotbrief aan Norren in zijn bezit had. Michael ging zoeken en uiteindelijk werd de brief gevonden op het mobieltje van Sasha, de broer van Michael Jacobs, maar omdat er in de rechtzaal geen wifi was kon de brief niet meteen uitgeprint worden. Dat duurde ongeveer een uur.      

Het ging nu om de vraag, of er in de sepotbrief aan Norren van de kakkerlakvlag gewag werd gemaakt, of niet. Nog een keer uitgebreid beraad van de rechters volgde. Daarna werd de rechtszaak tegen Norren voortgezet. De rest kon je wel raden. Norren had de vlag helemaal niet beledigend bedoeld. Hij had Joden onder zijn beste vrienden, waaronder Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid. Norren heeft wel een hele grote hekel aan de staat Israël. Op de vraag, of hij zich voor kon stellen, dat de afbeelding van een kakkerlak, ongedierte dat bestreden moet worden, beledigend voor Joden is, weigerde hij, op aandrang van zijn advocaat, antwoord te geven.

Ronnie Eisenmann hield namens de geschade partij een gloedvol betoog, waarin hij nog eens benadrukte, dat het antizionisme steeds meer dekmantel voor antisemitisme werd en haalde daarbij de IHRA definitie van antisemitisme aan. Hij wil met deze rechtszaak ook een grens trekken, van tot hier en niet verder. Kritiek op de staat Israël mag niet overgaan in belediging van Joden hier in Nederland. Hij eiste 5000 Euro immateriële schadevergoeding en betaling van 1400 Euro advocatenkosten.

Intussen naderde het begin van de sjabbat en werden enkele orthodoxe Joden zenuwachtig. Indien de rechtszaak zo door zou gaan, moesten ze naar huis lopen, vanwege de na te leven voorschriften. De rechtszaal werd leger en leger. Ik zat uiteindelijk alleen nog samen met mijn lievelingsvijand Frank van der Linde op de publieke tribune. Gelukkig was de Officier van Justitie snel klaar en eiste 500 Euro boete, waarvan 400 Euro voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. De advocaat van Norren wilde vrijspraak. Uitspraak op vrijdag 14 mei om 12:45 uur.

Waarom spant de Officier van Justitie, na zovele sepots, nu een rechtszaak tegen Norren aan? Is dit wel een sterke zaak, die door hem te winnen is? Het antwoord ligt in de Amsterdamse stadspolitiek. Na aanvallen op het Joods restaurant HaCarmel en op Joodse marktkooplui. Na de in aantal toenemende antisemitische incidenten en complottheoriën op internet. Na de antisemitische incidenten in de Nederlandse politiek, zoals Kauthar, Baudet en Bij1, heeft de Amsterdamse driehoek besloten dat antisemitisme bestreden moet worden. Het antisemitisme gaat niet vanzelf weg. Het is maar een theorie, maar ik denk dat de Officier van Justitie ook een signaal vanuit de Amsterdamse driehoek heeft gekregen. Nu is het genoeg!

(laatste foto: Norren met Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed)

Gerechtigheid voor Sarah Halimi #Demonstratie

Gerechtigheid voor Sarah Halimi #Demonstratie

Locatie: Carnegieplein, 2585 SE Den Haag (tegenover de Franse ambassade)

Tijdstip: Zondag 25 april 14:00 uur

Palestino's krijgen hulp van Extinction Rebellion

Waarom zou je alleen met klimaat bezig zijn, als je ook de Palestijnen een handje kunt helpen? Dat dacht de actiegroep Extinction Rebellion ook. Vooral in Groot Brittanië werken ze intensief met Palestijnen samen. De medewerkers van de Elbit Ferranti-fabriek in Waterhead, Oldham in Noordwest-Engeland keken op1 februari 2021 lelijk op hun neus, toen alle ramen rood werden geverfd en er activisten het dak op klommen.  De wapenverkoop van Israël aan Nederland was de aanleiding. Voormalig minister van ontwikkelingshulp Jan Pronk moet er zelfs een beetje van huilen. Het is niet helemaal duidelijk wat wapenverkoop nu met het klimaat te maken heeft, maar een feit is de hechte samenwerking tussen Extinction Rebellion en het Palestina Komitee.
 

Een ander thema waar Extinction Rebellion de Palestijnen aan hun zijde vinden, is het thema aardgas. In Groningen wordt de winning van aardgas binnenkort gestopt, maar in de rest van Europa geldt aardgas als een veilige en schone energiebron. Zozeer zelfs, dat er een nieuw aardgas netwerk door heel Europa, een deel van Rusland, Turkije, via Griekenland, Cyprus en Israël, naar Egypte, Algerije en Lybië gebouwd wordt. Voor niets gaat de zon op.

Er zijn kanttekeningen bij de mensenrechtsituatie in Rusland en Turkije als ook in Algerije en Lybië te zetten, maar dat doet Extinction Rebellion niet. Dat Israël aardgas uit de Middellandse Zee wint en naar Europa verkoopt, is wél tegen het zere been van de activisten. Het Palestina Komitee België (Palestina Solidariteit) organiseerde gisteren dan ook een informatiebijeenkomst. Het verbaasde mij niet tijdens deze meeting ook Ibrahim "pijpbom"Al-Baz, bestuurslid van het Nederlandse Palestina Komitee, tegen te komen. 

Alexia Falisse van Extinction Rebellion België is eigenlijk Franstalig, maar hield desondanks een helder Nederlandstalig betoog over aardgas. Aangezien de verbranding van aardgas CO2 uitstoot, kan deze brandstof volgens haar niet door de beugel. Verder vertelde ze uitgebreid over de Europese energiepolitiek. Haar actiegroep is fel tegen, maar eigenlijk doet Europa dat toch wel goed. Het is beter aardgas uit de Middellandse Zee te halen, dan van Rusland afhankelijk te zijn.

Omdat de Palestijnse zaak koste wat kost aan deze energiediscussie verbonden moest worden, kreeg Abeer Butmeh, Coordinator van PENGON-Friend of the Earth Palestine ook het woord. Wat was nou het geval? Volgens Friend of the Earth Palestine betreft het hier Palestijns gas, dat geheel tegen internationaal recht en dus illegaal gewonnen wordt. Bij de activisten ging dit verhaal er in als koek, maar ik ik heb daarover toch mijn twijfels. Volgens welke paragraaf in de Oslo akkoorden is het gas voor de kust van Israël gevonden, van de PA of van Hamas? We weten het niet. Verder vond Abeer het ook nog eens vuil gas en wilde ze het gas ook helemaal niet zelf gebruiken.

Dat er ook energie aan de nederzettingen en Oost-Jeruzalem geleverd zou worden, dat mocht ook helemaal niet, volgens de spreekster. Doordat Abeer geen slides had en onduidelijk sprak, werden de Extinction Rebellion jongeren een beetje wanhopig. Ze begrepen niet helemaal wat ze er aan zouden moeten doen. 

Later keek ik op de website van Friend of the Earth Palestine en vond geen enkele tekst waarin van de aardgas vondst gewag werd gemaakt. Ik denk dat ze het tot nog toe niet als een probleem hebben ervaren. Wel staan er meerdere teksten over de gendergelijkheid in samenhang met energielevering. Dat is misschien een thema voor de volgende vergadering.

 

Waarom is deze alliantie tussen klimaatactivisten en Palestijnen van belang? 

Sinds het ontstaan van de Palestijnse zaak, rond 1965, hebben de Palestijnse organisaties steeds geparasiteerd op andere bewegingen en doelstellingen. De ene keer is het de wereldwinkel, dan de vredesbeweging, de ban-de-bom-beweging, de LGBTQAI-beweging, de vrouwenbeweging, de zwarte-piet-activisten, en tot slot de Black Lives Matter-groepen. Er is bijna geen demonstratie meer zonder Palestina vlaggen. 

Het feit dat een klimaatgroep zich met deze Palestijnen strijd gaat bezig houden, laat zien dat ze , net als de Palestijnen, niet in een oplossing geïnteresseerd zijn. Daarom hou ik dat de komende tijd in de gaten

De Kabinetsformatie en de relatie met Israël

 Veel mensen weten het niet, maar Landbouw Minister Carla Schouten (CU) nam de afgelopen jaren een sleutelpositie in de Nederlands-Israëlische relatie in. Nu fractieleider Gert-Jan Segers van de Christen-Unie zo onverbloemd en duidelijk heeft gezegd, dat zijn partij niet meer met Mark Rutte wil regeren, komt definitief een einde aan deze bijzondere situatie.

Alleenstaande moeder Carla Schouten heeft in een Israëlische kibboets gewerkt en zoals zovele Nederlandse meisjes, was zij niet tegen de charmes van de mannelijke Israëli's opgewassen. Zij heeft gezondigd en door de geboorte van haar zoon is een levenslange relatie met het land Israël ontstaan. Als minister van Landbouw gaat zij over de Voedsel en Warenautoriteit. In die hoedanigheid heeft zij, geheel alleen en op zichzelf aangewezen, de boycot van goederen geproduceerd op de Westelijke Jordaanoever tegen gehouden. 

De meute van de BDS-beweging trok op naar het Israël Producten Centrum in Nijkerk en eiste dat de producten uit Judea en Samaria uit de schappen zouden verdwijnen. Maarten Jan Hijmans (abupessoptimist) stond er te schreeuwen. Benji de Levie sprak met zalvende stem over schendingen, Schendingen van wat eigenlijk?  Het was een akelige avond. 

Deze DOCP-bende, heeft door de contacten van Dries van Agt nog enige invloed op het Ministerie van Buitenlandse zaken en daar werd er voor gezorgd, dat op de flessen wijn van Christenen voor Israël alleen nog mocht staan: "Dit product is vervaardigd in een Israëlische nederzetting op de bezette Westelijke Jordaanoever". Je reinste antisemitisme natuurlijk, omdat op die manier een onderscheid tussen producten gemaakt door Arabieren of door Joden gemaakt, wordt gemaakt. De Christenen voor Israël wilden nog wel als alternatief en concessie, een sticker met het opschrift: "Gemaakt in een Joods dorp in Judea" op de gewraakte producten plakken. Een aanklacht en boete viel hen ten deel.

De afgelopen jaren heeft de Voedsel en Warenautoriteit, onder auspiciën van Carola Schouten, er niets meer aan gedaan en de wijn nog als vanouds door het Israëlproducten centrum verkocht. Nu echter, de Christen-Unie zichzelf buiten spel heeft gezet, zullen we binnenkort te horen krijgen wie in het nieuwe kabinet Landbouw gaat doen. Dan zijn de rapen gaar.   

De andere belangrijke positie is die van Buitenlandse Zaken en de kans is groot, dat Sigrid Kaag de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken gaat worden. Veel mensen koesteren een wantrouwen tegen Sigrid, maar ik weet uit betrouwbare bron, dat Sigrid goed met de Israëli's kan opschieten. Ze zal de lijn van de VS en Europa moeten volgen. Misschien dat er wel andere etiketten op de wijn van Judean Hills geplakt moeten worden, maar verder dan deze symbool politiek, hoe absurd ook, zal het niet gaan. De belangen van het bedrijfsleven wegen zwaarder.

Het wordt een moeilijke tijd, maar we zullen er wel doorheen komen.

Geldklopperij door een geschiedkundige charlatan

Al een half jaar lang probeert historicus Jan Tervoort via crowdfunding geld te verzamelen voor het schrijven van een boek over de "Nederlandse Israëllobby". Twintigduizend Euro's wil de voormalige medewerker van van Agt's "The Rights Forum" inzamelen. Aanvankelijk was alleen zijn moeder in Alkmaar bereid een kleine donatie te doen. Nu stromen de tientjes en vijfentwintig Euro's binnen. Beroepsactiviste José van Leeuwen gaf al vijfentwintig Euro en de voorzitter van DocP, Sonja Zimmermann, doneert spontaan en van harte, een tientje. Op dit moment staat de teller op  1.336,00 Euro. Een schamel resultaat voor zo'n belangwekkend boek. 

Jan Tervoort heeft het niet gemakkelijk. Hij is afgestudeerd op een thema uit de negentiende eeuw, met als onderwerp de bezoekers van de Salons des Variétés van Amsterdam. Geen hond die je daarna een baan geeft natuurlijk. Daarom werd Jan een succesvolle 'sales manager' bij de Telegraaf. Uiteindelijk ging dat ook vervelen en ging Jan als troubadour, stadsgids en zelfstandig historicus verder. Na het kopen van een pand in de Alkmaarse binnenstad, voor 6 ton, samen met zijn lieftallige vrouw, die op haar beurt ITIL-cursussen voor managers geeft, verhuist de gids met de naam Amsterjan naar Alkmaar en noemt zich, AlkmaarJan. Je moet toch wat en voor niks gaat de zon op.

Amsterjan of Batavirus, zoals hij zich al bloggend en schrijvend noemt, is een blauwe maandag in dienst bij The Rights Forum, maar wordt daar ontslagen vanwege vergaande antisemitische uitingen. Soms denk je dat er geen God is, maar dan word je toch weer aangenaam verrast.

Nu de Corona ook in Alkmaar toeslaat en je ook niet de gehele dag drinkend en twitterend door kan brengen, stort Jan Tervoort zich op een nieuw project: Het schrijven van een boek over de Nederlandse Israëllobby. Hij schrijft daarover op Gofundme:

"Als historicus gespecialiseerd in het Israëlisch-Palestijns conflict heb ik mij de afgelopen jaren in de publieke opinie gemengd in de discussie over dit conflict. Al snel werd ik geconfronteerd met de zogenaamde Israël-lobby, een internationaal netwerk van lobbyclubs, pressiegroepen, journalisten, opiniemakers en politici dat ook in Nederland zeer actief is en als enige doel heeft de staat Israël te vrijwaren van internationale druk, zij het politiek, economisch of in de publieke opinie. 

Hoewel iedere staat ter wereld een lobby voert in het buitenland en de publieke opinie wil beïnvloeden ten behoeve van haar eigen belangen, is de schaal en de agressiviteit waarop Israël dit organiseert en uitvoert, ook in Nederland, uniek in de wereld. Israël heeft hier zelfs een speciaal ministerie voor opgericht, het zogenaamde ministerie voor 'Strategische Zaken'.

Na jarenlange bestudering van de Israël-lobby tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in het Israelisch-Palestijns conflict, schrijf ik een boek over hoe de Israël-lobby opereert in de Nederlandse context. Vanuit welke algemene strategie opereert de Israël-lobby? Hoe vertaalt zich dit naar de - tactische - werkwijze in de Nederlandse publieke opinie, politiek en sociale media? Hoe zit Israëlische propaganda inhoudelijk in elkaar, in vergelijking met wat de serieuze geschiedwetenschap of journalistiek over het Israelisch-Palestijns conflict en de staat Israël te zeggen hebben? "

Ik had al een keer per email gevraagd of Amsterjan mij ook als zijnde een Israël-lobbyist wilde noemen, want negatieve publiciteit bestaat niet en als je maar genoemd wordt, maar daar kwam geen antwoord op. Na deze smadelijke afwijzing heb ik mijzelf de vraag gesteld: Is dit een goed plan van Jan? Ik kwam al snel tot de conclusie dat Jan Tervoort tegen zichzelf in bescherming genomen moet worden, of nog beter, professionele hulp moet zoeken. De aankondiging van het boek alleen al, bevat enkele bevooroordeelde- en foutieve informatie-elementen, die een geschiedkundige niet zou mogen maken. Met een beetje fantasie zou een lobby-organisatie hem opnieuw van antisemitisme kunnen beschuldigen. Hij beschrijft de staat Israël als zijnde agressief. Hij veronderstelt een gezamenlijke strategie en tenslotte suggereert hij dat de staat Israël de zogenaamde Israël-lobby aanstuurt. Het heeft verdacht veel overéénkomsten met de "Joodse Lobby", die antisemieten in de jaren dertig meenden te ontwaren.

Er zijn voor zover mij bekend in de afgelopen jaren twee andere boeken verschenen, met precies hetzelfde thema: Israëllobby. Lucas Catherine heeft in België een boek met de naam "De Israel Lobby" gepubliceerd, waarin hij de banden van leden van de Belgische elite met Israël aantoont. Het boek neigt naar een opsomming van complottheorieën. We weten één ding zeker over complottheorieën, namelijk dat ze allemaal, zonder uitzondering, of ze nu over 9/11, Corona, de aanslag op John F. Kennedy, of over de oorlog in Irak gaan, uiteindelijk de Joden de schuld geven.    

Lucas Catherine op zijn beurt, heeft deze titel weer van schrijvers in de Verenigde Staten afgekeken. "The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy"  (2002), is a book by John Mearsheimer, Professor of Political Science at the University of Chicago, and Stephen Walt, Professor of International Relations at the Kennedy School of Government at Harvard University, published in late August 2007. It was a New York Times Best Seller.

The book describes the lobby as a "loose coalition of individuals and organizations who actively work to steer U.S. foreign policy in a pro-Israel direction".The book "focuses primarily on the lobby's influence on U.S. foreign policy and its negative effect on American interests".The authors also argue that "the lobby's impact has been unintentionally harmful to Israel as well".

Affijn, goede raad is duur en en Jan Tervoort begint aan zijn zegenvolle werk, inhoudende de beschrijving van de Nederlandse Israëllobby. Ik ben benieuwd, omdat hij tot nog toe, op geen enkele manier blijk geeft van enige kennis van zaken. In de dagelijkse praktijk besteedt Jan Tervoort veel aandacht aan het stalken en belasteren van het CIDI. Hij heeft het vooral gemunt op de jongste medewerker van het CIDI: Hidde van Koningsveld. Nadat deze enthousiaste voorzitter van de CIDI jongeren naar Israël verhuisde hield het schelden en dreigen niet op. Toch kan een droge opsomming van pro-Israël-clubs, mits voorzien van deskundig commentaar, nog steeds doorgaan voor een beschrijving van de vermeende "Israël lobby". Ik vind het allemaal best, zolang ik maar in het eerste hoofdstuk als top-zionist 'nummero uno' wordt gebrandmerkt. 

Ondanks het vele geld, dat Jan op deze onsympathieke weg heeft verzameld en dat hij goed kan gebruiken, want een hypotheek van 6 ton hoest je niet alleen met het geven van een paar ITIL-cursusjes op, ligt er nog steeds geen prachtboek. Jan geeft daar de volgende verklaring voor:

"Nu we bijna een half jaar verder zijn moet ik helaas constateren dat het me niet is gelukt het boek over de (Nederlandse) Israël-Lobby binnen de termijn van 6 maanden te schrijven. Ik vraag jullie daarom om nog even geduld omdat het schrijven van het boek langer gaat duren dan ik 6 maanden terug dacht. 

Hoewel ik 6 maanden terug de kennis van hoe de Israel-lobby inhoudelijk, strategisch en tactisch als netwerk internationaal en in Nederland opereert redelijk paraat had om op te schrijven, kwamen er al verder onderzoekend en schrijvend een aantal vragen naar boven die echt diepgaand langdurig onderzoek vereisten. De Israël-lobby is een los horizontaal netwerk dat niet hiërarchisch is en - los van Israëlische politiek en hasbara dat natuurlijk enige richting geeft - als een 'zelfwerkend' systeem omschreven kan worden. De dynamiek binnen dit systeem kan volgens mij NIET alleen verklaard worden vanuit het doel 'Israël beschermen tegen druk van buitenaf' of de intentie van afzonderlijke Israël-lobbyisten. Er ligt toch ook een logischerwijs duidelijke Joodse cultuur aan ten grondslag die essentieel is om het gedrag van de Israel-lobby als geheel netwerk te verklaren."     

Deze mededeling is natuurlijk uitdrukking van een glijdend pad naar beneden, waarlangs Tervoort niet meer omhoog kan klimmen. Nu krijgt de "Joodse Cultuur" de schuld. De kleine stap naar het "Joodse Complot" is al bijna gezet. Hij hoeft alleen nog maar zijn laarzen op de grond te stampen.

Hallo witte vrouw, hoe heet je?

Verbazing en vraagtekens over de werkelijke naam van nummer 17 op het stembiljet van de partij BIJ1 van Sylvana Simons. Anousha Nzume, schrijfster van het prachtboek : "Hallo Witte Mensen", waarin het "white privilege" zo treffend omschreven wordt, ging tijdens haar moeilijke jeugd in de ghetto's van Amsterdam-Buitenveldert, gebukt onder de witte naam Anna Steijn. In een vorig blog ging ik er ten onrechte van uit, dat Steijn de naam van haar moeder is. Dat is niet correct. Het hockeymeisje Anna Steijn werd zo genoemd, omdat haar stiefvader de naam Steijn draagt. In werkelijkheid heet ze anders, maar hoe anders?

In de database van ImdB van Amazon wordt deze ster, bekend van Vrijland (2010), Meiden van de Herengracht (2015) en Bradaz (2001), geregistreerd onder de naam "Anna Senga Figee", geboren in Moskou (12 juli 1969)

Op Google wordt Anousha Nzume ook neergezet onder de naam "Anna Senga Figee". Tijdens de verkiezingen is het verplicht de naam, zoals vastgelegd in de basisadministratie van de woonplaats, te gebruiken. Anousha is echter intussen naar New York verhuisd en woont met haar man in een appartement op Roosevelt Island. Te zien aan de beelden op Google streetview heeft ze op die plaats weinig last van "white privilige". 

De Kamer van Koophandel controleert de naam van de bedrijfseigenaar, via een uittreksel uit de burgerlijjke stand. Te zien aan het KvK-uittreksel van haar productiebedijf "Nzume Projects", is de werkelijke naam van Anna Steijn, aka Anousha Nzum, aka Anousha Figee:

"Nzume - Figee, Anna Senga"

Figee is dus de naam van haar man Martijn, de psychiater in New York. Nzume is de naam van haar Kameroense vader en Steijn is de naam van haar stiefvader. De naam van haar moeder is onbekend. 

De verkeerde naam van Kauthar Bouchallikht (GroenLinks)

Het is misschien maar een kleinigheidje en Carel Brendel ligt er niet wakker van, maar de nr. 9 op de lijst van Groenlinks, Kauthar Bouchallikht, staat met de verkeerde naam op de kieslijst. Op wikipedia en op de website van Groenlinks, staat ze onder de naam "Kauthar Bouchallikht". Let daarbij op de letter "t" aan het einde van de naam. Op het stembiljet vind je deze kandidaat onder de naam   "Kauthar Bouchallikh", zonder de "t" op het einde. 

Wat zijn eigenlijk de regels? Volgens de kieswet moet de naam volgens de basisregistratie opgeschreven worden. Zoals je in de burgerlijke stand beschreven staat dus. Maar onder welke naam in Kauthar dan in haar woonplaats geregistreerd? We kunnen daar achter komen door in het document van de Stichting Groene Moslims, waar zij bestuurslid van was, te kijken. De Kamer van Koophandel controleert altijd het uittreksel van de gemeente. Daar staat ze zonder laatste "t" geregistreerd. 

"Kauthar Bouchallikht" staat dus verkeerd op de affiches en op de Wikipedia en staat goed op het stembiljet en bij de Kamer van Koophandel. Het is onduidelijk waarom zij bij de partij een verkeerde naam heeft opgegeven. Volgens Carel Brendel is de verschillende schrijfwijze ook bij haar vader, de moslimbroeder, het geval.

Het is niet voor het eerst dat een Groenlinks kamerlid een andere naam opgeeft dan in de basisregistratie te vinden is. Voormalig kamerlid Wijnand Duijvendak heeft ooit zijn naam met een "y" geschreven, hetgeen dus onjuist was.

Als de naam op het stembiljet niet gecontroleerd en foutief was weergegeven, zou er een serieus probleem opgetreden zijn. Mogelijkerwijze zouden de vele stemmen, die Kauthar dankzij de publiciteit over haar lidmaatschap van de moslimbroederschap heeft gekregen, dan niet geldig zijn. een nieuwe blamage voor partijleider Jesse Klaver.


Morgen een nieuwe aflevering van "de puntjes op d i", op dit blog. Dan gaan we het hebben over Anouscha Nzume, op de lijst van BIJ1, die eigenlijk heel anders heet.