Karel Martelweg, Eindhoven

Laat dat maar aan de Oranjes over

Door Keesjemaduraatje
Het wordt steeds gekker met het vliegtuig van Turkish Airlines dat bij Zwanenburg in een wei ligt. Er zat één passagier teveel in het vliegtuig. Was dat misschien de derde piloot die een trainingsvlucht wilde maken? Bovendien zaten er vier technici van Boeing in het vliegtuig. Was dat misschien omdat het vliegtuig net nog problemen met een "waarschuwingslampje" heeft gehad? Toevallig zijn alle vier Boeing technici, met Amerikaanse nationaliteit ook omgekomen. Kwam dat omdat ze achter in de staart zaten? En wat deden ze daar?

Als klap op de vuurpijl neemt Meester Pieter van Volenhoven ook nog de twee Black Boxen in beslag, zodat een "onafhankelijk onderzoek" mogelijk gemaakt wordt en het Openbaar Ministerie achter het net vist. Laat de onafhankelijke onderzoeken maar aan Meester Pieter van Volenhoven over. Dat hebben we gezien bij het onderzoek naar de Schipholbrand. Als je die man zo ziet staan in de wei, met zijn lullige cameraatje, dan denk je bij jezelf: "Dat gaat helemaal goed komen". Daarna zit hij in zijn auto en draait het raampje even naar beneden om het journaille te woord te staan en dan spreekt hij de wijze woorden: "Over anderhalve week verwacht ik de eerste resultaten". Knap van iemand die van toeten nog blazen verstand heeft, om dat nu al te weten.

Overleven in de stad

Door Keesjemaduraatje
Er zijn nu steeds meer tekenen die er op wijzen dat er een totale ineenstorting van de economie mogelijk is. Situaties als in Argentinië enkele jaren geleden, waar de inflatie zo snel oploopt, dat gepensioneerden geen geld meer hebben om eten te kopen, komen nu weer in ons bewustzijn. Dat is namelijk het grote probleem van een instortende economie. Er wordt nog wel voedsel geproduceerd, maar veel mensen hebben geen geld meer om het te kunnen kopen.

Al tientallen jaren publiceren de zogenaamde "survivalists" in de Verenigde Staten strategieën om na een ramp te kunnen overleven in de bergen. Natuurlijk spreekt bewapening daarbij een grote rol. Ik vraag me af of er ook overlevingsstrategieën voor in de stad zijn. De City-Survivalists. Tenslotte vond de laatste grote Nederlandse hongersnood (hongerwinter 1944) zich ook in de steden af. Je kan dan wel nu al in de Achterhoek gaan wonen, of in mijn geval op het Duitse platteland, maar daar zit je dan, je te vervelen. Dus we willen wel in de stad blijven, maar wel op het ergste voorbereid zijn. Hoe doe je dat?

Gelukkig zijn er nu al een aantal handige gidsjes in de handel die ons op een leven als Urban Survivors voorbereiden. Een website die je nu nog kan lezen, voordat het licht uitgaat, is de Bear Ridge Project, Daar staat beschreven hoe je nu al een voorraad rijst en droge bruine bonen aan kan leggen. Dat is relatief eenvoudig. Als je langer vooruit wil kijken, kan je al een klein groentekasje bouwen, waarmee je in de winter groente kan verbouwen. Later kan je dan nog rollen gaas opslaan, waarmee je, als de nood aan de man komt een eendekooi kan bouwen of een val om wilde duiven mee te vangen. 

      

Oude Blanke Man strikes again

Door Keesjemaduraatje
De Oude Blanke Man heeft geen hoge status sinds Obama van McCain de presidentsverkiezing van de VS gewonnen heeft. Google maar eens op "Oude Blanke Man". Hondertweeennegentig hits en allemaal negatief. Je houdt het toch niet voor mogelijk. Wij hebben wel dit kutland met onze eigen handen opgebouwd !!
Een paar citaten:

"Op straat zagen we zo nu en dan een oude blanke man, stevig op leeftijd, met aan zijn arm een jonge, ranke Thaise dame."

"Meisje verjaagd aanrander met deodorant
En deze '40 jaar oude blanke man met zwart haar en een stoppelbaard' ruikt nu tenminste ook nog lekker."

"Hij kreeg hierdoor gezeur met een oude blanke man. (Achteraf kwam ik er achter dat de Beach Club bekend staat als de plaats voor vieze oude mannetjes.) ..."

"... een arabische man sloeg een fles wijn kapot op het hoofd van een oude blanke man. Toen het tot men doordrong was de dader allang verdwenen. ..."

"De dader een ongeveer 20 a 30 jaar oude, blanke man, 1.75 cm a 1.80 cm groot, tenger postuur, kort krullend haar en een klein zwart snorretje, ..."

"De symboliek van het huwelijk tussen een afgeleefde oude blanke man, laten we hem even Europa noemen, en een jonge promiscue zwarte vrouw is ..."

"relatie met een oude blanke man met de bijnaam Greisie. ‘Ik dacht dat hij om mij gaf,’ zegt ze zuchtend. ‘Hij wilde dat ik van de ..."

Meer commentaar is overbodig lijkt me. We hebben afgedaan. De Oude Blanke Vrouw profiteert van ons pensioen en als wij eens in Thailand plezier willen hebben, dan komen er koppen over in de krant te staan. Het enige wat ons nog overblijft is vissen aan de waterkant. Ook wel weer eens leuk.

Krakers in de Pijp solidair met Yoghurt

Sla maar!! Wat voel je nu??

Door Keesjemaduraatje
Als Anja-Watcher en kenner van het reilen en zeilen van de politieke elite die de Gazanen en Hamas omarmt heeft, stoot ik toch steeds weer op hele merkwaardige gebruiken, die een Cultureel Antropologe als Margareth Mead in haar graf zouden doen omdraaien. Dat we onze Mannenpraatgroepen naar de Palestijnse Bezette Gebieden hebben geëxporteerd, dat heb ik jullie al eens verteld. Jan Andreae, dat is niet de corrupte AH-Manager, maar wel de uitvinder van de Knuffelman, geeft co-counseling trainingen in de Gazastrook, waarbij hij de Palestijnen leert om hun woede te uiten en hun agressie de vrije loop te laten. De geremde Nederlandse Blanke Middenklasse Man heeft zijn hele leven zijn agressie moeten onderdrukken en loopt daardoor heel veel emotionele schade op. Daarom moet hij een cursus co-counseling bij Jan Andreae doen en daarbij op een kussen slaan. Dat helpt. Dan raak je heel veel kwijt.

Na de bombardementen op Gaza ging Senator Anja Meulenbelt weer met Jan Andreae mee en het spreekt voor zich dat er weer heel wat agressie af te reageren is. De Palestijnse vrouwen, die ook hun hele leven agressie moeten onderdrukken en stil en bedeesd achterin de hut moeten zitten, slaan in de cursus ook netjes óp het kussen. Maar de Palestijnse man (mijn haantjes noemt Anje ze liefkozend) zijn intussen zo opgefokt, dat ze dreigden Jan op zijn bek te slaan. Goed idee zeggen wij dan, maar dat vindt hij niet.

Voor de Palestijnse mannen heeft hij een ander spelletje en dat is: Gevangenisje spelen. Dan gaan er vier mannen om je heen staan en jij moet dan proberen je uit de gevangenis te vechten. Tranen en emoties. Het is zo geniaal van Jan Andreae, dat je al weer een beetje medelijden met de Palestijnse Man krijgt.

 
Karel Martelweg, Eindhoven

Zum Feier des Tages

Zeichnung von Gregorius Nekschot:

Nog meer tekeningen van Gregorius Nekschot

Oude Blanke Man

Door Keesjemaduraatje
Voor het eerst in mijn leven zit ik in de juiste maatschappelijke categorie, met een sterke beschermde positie, namelijk die van de "Oude Blanke Man". Dat heeft dan ook wel weer wat. De manager op het werk vindt dat niet zo leuk om te horen en ik zal het er dáár ook niet meer over hebben, maar hier op het weblog moet ik het toch nog even kwijt. De Oude Blanke Man heeft over het algemeen een vast contract met een flink aantal dienstjaren. Het is dus niet zo gemakkelijk om de Oude Blanke Man te ontslaan of anderzins uit het bedrijf te werken. De Oude Blanke Man van boven de vijftig krijgt bij ontslag al gauw 1,5 maandsalaris per dienstjaar mee naar huis en dat kan wel eens oplopen tot een heel jaarsalaris. Tel uit je winst. Dan moet het bedrijf natuurlijk nog niet failliet zijn, want dan ziet het er weer slechter uit.

De Vakbonden bestaan bijna uitsluitend uit Oude Blanke Mannen, ook al doen ze er alles aan om dat imago schoon te wassen. Discussieclubjes als "Vrouwen aan de top" zijn leuk en aardig, maar een vakbond is toch nog altijd vooral een vertegenwoordiging van mensen met een vaste baan in een goed georganiseerde sector en in die sectoren zijn Oude Blanke Mannen heel vaak aanwezig.

De Brandende Questies van Extreem Links Nederland

Door Keesjemaduraatje
Er moet natuurlijk altijd wel een brandend thema zijn om je over op te winden. Alleen maar roepen dat er "een andere wereld mogelijk" is, jaagt de mensen niet op straat. Dat kan van alles zijn. Dat hoeft al lang niet meer over Arbeiderszelfbestuur te gaan. Kraken, Kernenergie, Kernwapens, Zuid-Afrika, om er maar een paar te noemen.

Helaas is het enthousiasme voor deze thema's de laatste 12 maanden een beetje opgedroogd. Net nu het Neo-Liberalisme een beetje heel erg belachelijk gemaakt is en de grote globaliseringsgolven aan ons land voorbij lijken te gaan, wordt de extreem linkse koepelorganisatie Nederlands Sociaal Forum opgeheven. Geen belangstelling meer:

Globalinfo schrijft daarover: "Ze vreesden een herhaling van het gebruikelijke gepolder in Nederland, waarin geen plek zou zijn voor werkelijk verzet tegen de kapitalistische waanzin. Ook vonden sommigen dat er vreemd omgegaan werd met de plenaire vergaderingen en dat in werkelijkheid een (door een deel van de deelnemers ongewenst geachte) stuurgroep de teugels in hand had, waarin de grote polderngo's en de FNV, natuurlijk bijgestaan door de onvermijdelijke IS, het voor het zeggen hadden. Ook ontstond er wrevel over het feit dat er al snel allerlei parlementaristische praktijken opdoken, die op bepaalde punten zelfs in strijd waren met het charter van het Wereld Sociaal Forum en waardoor er weinig overeind bleef van de oorspronkelijke politieke bedoelingen van het forum. Kenmerkend was ook dat dat Charter of Principles in de Nederlandse variant van het forum genegeerd werd en vervangen door een nietszeggende beginselverklaring die het ook neoliberalen en parlementaristische partijen mogelijk maakte om mee te doen. "

Droefheid troef natuurlijk. Tijdens de beruchte rechtse kabinetten Balkenende, met Rita Verdonk er nog in, wisten de Internationale Socialisten nog een grote landelijke beweging onder de noemer "Keer het Tij" op de been te brengen. Maar het lijkt wel alsof de activisten vooral de PvdA niet voor de voeten willen lopen.

Zelfs de opkomst van Geert Wilders, die zo'n beetje alles vertegenwoordigt waar extreem-links tegen is, brengt hooguit 2000 man naar de Dam. Een schijntje vergeleken met de miljoenen die in de beruchte jaren 80 tegen de kernbewapening protesteerden. Om maar even een paar appels met peren te vergelijken.

Arbeidsbureau

Door Keesjemaduraatje
Nu komt het wel heel erg dichtbij. Een jonge vrouwelijke collega, met een jaarcontract, moet er per 1 mei uit. Contract niet verlengd. Ze is niet de enige. Alle contracten met tijdelijke krachten, jaarcontractors, tot en met receptionistes aan toe, worden zo snel mogelijk beeindigd. En we weten niet of dat het einde van de ontslaggolf is.

"Ben je al bij het Arbeidsbureau geweest?", vraag ik 's ochtends. Ze kijkt me aan alsog ik haar een oneerbaar voorstel heb gedaan. "Dat klinkt alsof ik in de mijnen moet gaan werken", stelt ze verontwaardigd vast. "Arbeidsbureau is iets van vroeger, dat heet nu CWI. En dat is voor mensen zonder kansen", legt ze me op gemelijke toon uit. Ze wil gewoon via internet en via krantenadvertenties een nieuwe baan zoeken. Ze is tenslotte HBO opgeleid en denkt dat dit in deze tijd heel wat is. Nog tot de zomer zaten bedrijven te springen om hoogopgeleiden en het besef dat het nu helemaal voorbij is, is nog niet tot haar doorgedrongen.

"Wat heb jij eigenlijk gestudeerd?" probeer ik een week later nog eens. "Marketing" is het vage antwoord. Daar kan ik natuurlijk weer helemaal niets mee. Marketing. Dat is tegelijk alles en niets. Dus dat is een slechte uitgangspositie voor het vinden van een baan. Toch verschijnen er nog 372 vacatures op Monsterboard.nl als je "Marketing in Eindhoven, Noord-Brabant" intikt. Een grandioos aantal, waaronder deze:

"We zijn keihard bezig om onze stevige positie op de nationale en internationale markt uit te breiden. Daarom hebben we naast Veghel ook kantoren in Amsterdam, Parijs, Barcelona, en binnenkort Düsseldorf. Voor het verder op de kaart zetten van Bierens in binnen- en buitenland (o.a. Engeland en de Verenigde Staten) zijn we op zoek naar een International Manager Marketing & Sales"

Voorlopig blijft de gang naar het Arbeidsbureau haar misschien dan toch bespaard.   

Carnaval Eindhoven

Door Keesjemaduraatje
Deze foto zegt toch eigenlijk alles. De grote maatschappelijke situatie van Nederland spiegelt zich in het Carnaval te Eindhoven:

Te weten: Fast Food, Carnaval, Oorlog en Multiculturele Samenleving. Waat widde gij dan nog maer?
Nog meer foto's van dit weekeinde

Carnaval 2009, Eindhoven
Nog meer carnaval foto's

PowNed campagne

Door Keesjemaduraatje
Sinds de nieuwe omroep PowNed zendtijd heeft gekregen op Veronica, leeft de campagne weer op. Na een uitzending op de vrijdagavond kan PowNed rekenen op 700 nieuwe leden. De onderstaande grafiek laat zien dat er sinds de TeeVee uitzendingen van vorige week en afgelopen vrijdag weer nieuwe kansen zijn voor PowNed. Weliswaar zijn sinds eind januari per dag te weinig nieuwe leden geregistreerd om aan het einde van maart 209 zeker 50.000 leden binnen te halen, maar de trend laat een goed verloop zien.

Als er aan het einde van maart 2009 40.000 leden binnen zijn, kan een nieuwe dynamiek ontstaan. De bestaande leden zullen snel onder vrienden en familieleden gaan werven om het project te doen slagen. We blijven hopen.

Even over Cambodja

Door Keesjemaduraatje
Als je nu die berichten over de massamoorden van de Rode Kmer ziet en dat ze nu pas de daders gaan veroordelen, terwijl Pol Pot al dood is, dan kan je je helemaal niet voorstellen dat er in Nederland mensen zijn geweest die deze gruwelijke massamoorden goedgepraat hebben. Daar had ik het afgelopen zaterdag nog over met mijn communistische buurman. Hij heeft er wel een verklaring voor. Dat komt doordat de Amerikanen in de jaren zestig een bloedige oorlog in Indochina voerden en ook in andere werelddelen zoals Zuid-Amerika, de dictaturen met ondersteuning van de VS welig tierden. En als er dan eens een land is dat tegen de verdrukking in, het socialisme wil opbouwen, dan ga je daar niet te veel kritische vragen over stellen.

Ik moet eerlijk zeggen dat als ik daar dan sta, in de tweekamer woning driehoog in de Pijp, dat op mij deze redenering ook nog aardig overtuigend overkomt. Als er vijandschap tussen twee kampen is, dan ga je je vrienden niet afvallen. Klinkt goed. Toch goed dat er altijd mensen zijn die kritisch blijven nadenken.

Er is ook net een boek verschenen over het Rood Verzetsfront, dat is zeg maar de Nederlandse RAF. Ik ga er niet teveel over schrijven, want ik heb aan een extreem-linkse website beloofd, dat ik over dat boek een recensie ga schrijven.Maar één ding wil ik wel even kwijt. In de kraakbeweging zijn ook mensen van de Rode Jeugd en het Rood Verzetsfront actief geweest. Volgens de BVD (voorloper van de AIVD) heeft één van die mensen de krakers aangezet tot geweld bij demonstraties tegen kernenergie in Dodewaard  En nou kom ik weer op Cambodja. De krakers van de Pijp in Amsterdam vonden het maar vreemd dat iemand de misdaden en genocide in Cambodja gingen goedpraten en wantrouwden deze communistische die-hards.

Toespraak Minister-President

Door JP, de premier

Als het gaat om de economische crisis en het vertrouwen dat we met elkaar stellen in het reilen en zeilen van ons land. Dan is nu wel duidelijk geworden, dat we met elkaar een reef in het zeil moeten leggen. Net als in de jaren 80, gaan we de broekriem aanhalen. Het mag niet zo zijn dat de zwakste schouders de zwaarste lasten gaan dragen en daarom zeggen wij, van de regering dat de broodkorf ook voor de beter verdienenden hoger gehangen gaat worden.

De vakbonden en de  sociaal-democratische ministers hebben terecht gezegd dat het beter is mest op het land te hebben, dan stuivers in de hand. Daarom, en juist nu, gaan de schouders eronder en staan we samen sterk in deze moeilijke tijd. 

Zoals mijn collega Maxime Verhage altijd in zijn onnavolgbare Limburgse dialect zo mooi weet uit te drukken: "Een pinte in één teugske en een sulferken in vieren."  Daarom gaan we wel de kinderbijslag korten, maar de oorlog in Afghanistan gaat gewoon door.

Mijn moeder zegt altijd dat zuinigheid de wijsheid bedriegt. Want het mag nu niet zo zijn dat de werkloosheid groter wordt en het werk dat gedaan moet worden blijft liggen. Zo komt Jan splinter niet door de winter. Met vereende krachten en in samenwerking met alle maatschappelijke instanties en groepen en organisaties in het land, als het erom gaat dit land er weer bovenop te helpen, is het nodig dat iedereen zijn steentje bijdraagt. Want men hoort van ver dat de winter koud is en de dagen beginnen te lengen, terwijl de winter begint te strengen.

Als de minderbedeelden lijden als winterkoren op een veld, mag het niet zo zijn, dat dit volk, met zijn VOC mentaliteit, de zeilen gaat strijken. De duivel schijt altijd op de grote hoop zei mijn grootvader zaliger altijd. Dat mag echter er niet toe lijden, dat de staatskas zandruiter gemaakt wordt.

Ik heb er alle vertrouwen in dat de allerhoogste ons laat zinken maar niet verdrinken en dat de kiezers en de mensen in het land, in grote gezamelijkheid, met vereende krachten en met het zwaard des geestes, door dit dal zullen komen.

Dank u wel

Rene Danen bedreigd !!

Door Keesjemaduraatje
Toch maar weer even over Rene Danen van het comitee Nederland Bekent Kleur. Dat hij politici de mond wil snoeren is niet in alle maatschappelijk kringen goed gevallen. Er zijn zelfs krakers die vinden dat de Vrijheid van Meningsuiting ten alle tijden hoog in het vaandel moet staan. De actiewebsite Ravage publiceert een parodie op het Dagboek van Rene D. Een hilarisch citaat daaruit:

"10.30 uur. Van de week las ik in mijn Volkskrant een
weerzinwekkend bericht. Die vieze Bromet is bezig een docu te maken over de hedendaagse invloed van Fortuyn op het doen en laten van politieke partijen. Samen met mijn advocaat overweeg ik een uitzendverbod bij de rechtbank aan te vragen. We hebben die fascist niet voor niets met z'n allen een kopje kleiner gemaakt? Doodzwijgen!"

Dat dagboek van Rene Danen is zodanig waarheidsgetrouw opgeschreven, dat zowel aanhangers van Wilders als linkse activisten denken dat het echt is. Daardoor ontvangt Rene Danen nog meer bedreigende emails dan normaal al het geval is.

Vandaag verschijnt dan onderstaande mededeling op de website van Ravage:

 

Contactadvertentie

Ja, sorry, sorry, sorry

Door Keesjemaduraatje
Nu moet ik ook eens iets rectificeren. Op 27 januari schreef ik een grappig bedoel stukje over de kleding van antifascisten en maakte grapjes over de angst van de Indymedia-adepten om in zwarte kleren op een Raststätte te gaan tanken. Leuk naief van mij weer. Want nu is het toch gebeurd.

Op de terugtocht van de grote nazi-demonstratie ter herdenking van de bombardementen op Dresden in 1945, kwamen drie bussen tegelijkertijd bij een tankstation in Jena aan. Twee bussen met tegendemonstranten van een vakbond en één bus met nazis, waaronder Zweedse. Bij het gevecht dat daarna ontstond is een man door drie Zweedse nazis bewusteloos geslagen. Hij heeft hersenletsel. Ja, shit.


Toch niet zo ongevaarlijk dat demonstreren tegen nazis in Duitsland. De bereidheid geweld uit te oefenen en solidair te zijn, is toch ontzettend belangrijk. In dit geval waren het 80 antifascisten die door 40 nazis in elkaar werden bedreigd en aangevallen.

Ja sorry sorry sorry

Door Keesjemaduraatje
Nu moet ik ook eens iets rectificeren. Op 27 januari schreef ik een grappig bedoel stukje over de kleding van antifascisten en maakte grapjes over de angst van de Indymedia-adepten om in zwarte kleren op een Raststätte te gaan tanken. Leuk naief van mij weer. Want nu is het toch gebeurd.

Op de terugtocht van de grote nazi-demonstratie ter herdenking van de bombardementen op Dresden in 1945, kwamen drie bussen tegelijkertijd bij een tankstation in Jena aan. Twee bussen met tegendemonstranten van een vakbond en één bus met nazis, waaronder Zweedse. Bij het gevecht dat daarna ontstond is een man door drie Zweedse nazis bewusteloos geslagen. Hij heeft hersenletsel. Ja, shit.


Toch niet zo ongevaarlijk dat demonstreren tegen nazis in Duitsland. De bereidheid geweld uit te oefenen en solidair te zijn, is toch ontzettend belangrijk. In dit geval waren het 80 antifascisten die door 40 nazis in elkaar werden bedreigd en aangevallen.

Daar gaan we weer heen hoor!

Rijkscontrole Controle

Carnaval 2009, Eindhoven

Links blijven staan

Door Keesjemaduraatje
Beste jongens en meisjes. Morgen demonstratie tegen de PVV. Verzamelen om 18.15 uur voor treinstation Waddinxveen.

"Door de beperkte ruimte en de hoge veiligheidseisen rondom de PVV-bijeenkomst mag het protest niet direct voor de zaal plaatsvinden, maar op enige afstand ervan in een aangewezen gebied, direct tegenover het treinstation. Vanaf daar is er wel zicht op de zaal en zullen aanwezigen zeker notie van het protest kunnen nemen. Buiten het gebied zullen actievoerders folders uitdelen, ook bij het treinstation waar de nodige forensen langs zullen komen.

Omdat het protest in een woonwijk plaatsvindt heeft de gemeente ook beperkingen opgelegd aan het maken van lawaai. Dat kan van 18:30 tot 20:30 uur. En van 20:30 tot 21:00 uur kan er alleen nog gebruik worden gemaakt van de megafoon. Voor de duidelijkheid, de zaal gaat open om 18.45 uur en de PVV-bijeenkomst begint om 19.30 uur. Er is dus genoeg ruimte om het protest ten gehore te brengen."

Hamers en sikkels, als ook halve-maan-symbolen zijn ten strengste verboden. Wel toegestaan zijn de volgende leuzen: Lang leve het internationale arbeidersproletariaat van alle landen!!; Weg met het neo-liberalisme; Islamisering van Nederland nu!!

Een reis met herinneringen

Door Keesjemaduraatje
De natuurvoedingswinkel Duyvendak in Krommenie is niet veranderd. Het monumentale pand wordt door een zwakke winterzon beschenen, terwijl de ijskoude wind door de straat waait. Herinneringen. Ik haast me naar mijn auto. Snel terug naar Eindhoven. Wat heb ik me ver van de gebaande paden verwijderd. Een dikke pens van de bier drinken chips eten.

Rene Danen fittie

Door Keesjemaduraatje
De extreem-linkse krakers rollen weer vechtend de tent uit! Op de website van het weekblad Ravage verschijnt een geheim "Dagboek van René Danen", waarin de voorman van de Nederland Bekent Kleur-beweging zich van zijn meest gefrustreerde kant laat zien. Insiders beweren dat het dagboek van begin tot einde, bij elkaar gelogen is. Zo zou Rene Danen helemaal niet, zoals in het dagboek staat, op Schiphol gestaan hebben om Geert Wilders te verwelkomen. Wat is de achtergrond van deze interne strijd?

In 2004 schrijft Alex van Veen een Ravage-artikel waarin hij een analyse maakt van Nederland na de moord op Theo van Gogh. Daarin wordt ondubbelzinnig afstand genomen van radicaal-linkse roudouwers die menen de moord op Pim Fortuyn en Theo van Gogh te moeten verdedigen of bagatalliseren. 

"Dat bepaalde schrijvers en columnisten, met het miezerige burgermannetje Remco Campert voorop, de vraag opwierpen of we in dit land wel alles mogen zeggen, is ronduit schandalig. We maken zelf wel uit of we woorden als geitenneukers of kaaskoppen, lieftallige geuzennamen, openlijk uitspreken. Blijf daar met je tengels vanaf! Toegeven aan terreur is de eerste stap naar een dictatuur."

Dat schiet geheel in het verkeerde keelschat van iemand als Rene Danen, die iedere kritiek op islam of afkeer van geweld door fundamentalisten beschouwt als fascisme. Rene Danen roept in december 2004 op tot boycot van het blad Ravage.

,,Vroeger was Ravage een links blad en waren de redacteuren vooraan te vinden bij antiracisme acties tegen Janmaat en andere dubieuze types. Tegenwoordig huilt Ravage mee met de wolven in het bos en verdedigt het extreem-rechtse types als Fortuyn en schildert het blad door de rechter veroordeelde anti-semieten zoals Van Gogh af als aardige mensen waarmee je op de koffie gaat'',

Sindsdien borrelt de discussie over islamfundamentalisme en geweld steeds weer op. Zelfs de AFA-diehards van kraakpand Vrankrijk hebben een half jaar geleden een geheime vergadering gehouden, omdat sommige activisten geen zin meer hadden in het gewelddadig uit elkaar slaan van tegenstanders van de islam. Ook de activisten van de Fabel van de Illegaal nemen ondubbelzinnig afstand van de "fundamentalistische islam". Ook al voeren ze tegelijkertijd samen met Doorbraak actie tegen Geert Wilders. Nou ja, dan zit je altijd goed, als je gewoon tegen alles bent.

Is er dan niemand meer in activistisch Amsterdam die Alex van Ravage steunt? Jawel. Natasha, die op dit weblog onder de naam Sanspareille furore maakt en op Geenstijl als Campion haar licht over de dingen van de dag laat schijnen, schrijft sinds kort een column op Ravage onder de pakkende titel: Genadeloze Feeks. Ora et Labora. 

Deïslamisering van de Brabantse Misdaad

Door Keesjemaduraatje
Hoera! Sinds enkele maanden worden de misdaden in Brabant alleen nog maar door witte Nederlanders gepleegd. Dat is goed nieuws. Weg met de stigmatiserende en kwetsende oproepen op de Brabantse TeeVee, waarin wordt uitgekeken naar "Twee jongen mannen met een Noord-Afrikaans uiterlijk". Dat is nu voorbij. Nu wordt er alleen nog maar gezocht naar "Een blanke man" of er wordt helemaal niet meer gezocht.

Dit zijn de eerste 7 zaken op Bureau Brabant:
Overval bedrijf Eindhoven (geen kenmerken genoemd)
Overval woning Veghel  (blank)
Overval juwelier Eindhoven  ("getint")
Poging overval benzinestation Oisterwijk (blank)
Overvallen in Eindhoven (geen kenmerken)
Beroving bejaarde vrouw in Tilburg (geen kenmerken genoemd)
Poging vrijheidsbeneming/gijzelingWaalwijk (blank)
Overval A.H Uden (geen kenmerken genoemd)

Rene Danen is u dankbaar, voor deze uitermate neutrale opsporingsmethodes.

In de rest van Nederland is dat helaas nog geen trend aan het worden. Check dan de buitengewoon racistische oproep van Opsporing Verzocht: "Volgens getuigen zijn alle drie de mannen van Marokkaanse komaf en tussen de 18 en 23 jaar oud. En ook qua lengte verschillen ze niet heel erg van elkaar, namelijk zo rond de 1.70 meter. Verder droegen ze een bivakmuts om hun gezicht te bedekken. "

Blanke man van de poging tot gijzeling Waalwijk

Burgerlijke Pers over Vrankrijk

Door Keesjemaduraatje
Op dit moment moeten jullie mij dat niet kwalijk nemen. Steeds weer over Vrankrijk. Het hele verhaal is nog niet verteld. Nog elke dag komen er nieuwe inzichten en informatie naar boven. Dat gaat nog even door en daarna ga ik weer over IT en zeilen schrijven. En af en toe over achterbuurten in Eindhoven. Je moet toch wat.

De burgerlijke pers kan nu ook even een gedetaileerd en goed gedocumenteerd en evenwichtig artikel plaatsen. Want een goede achtergrondsjournalist onderzoekt de feiten natuurlijk eerst en wikt en weegt en plaatst dan pas het gedegen artikel. Zo hoort het. Zo is het altijd geweest.

Toch jammer dat Natasha niet meer bij Vrij Nederland werkt, want dan hadden ze echt een inside artikel uit Vrankrijk gehad. Natasha heeft daar namelijk wel eens gelogeerd. Wat ook wel weer heel spannend is. Nu moet Vrij Nederland het deze week doen met de officiele verklaringen van de krakers en een proces verbaal dat ze in handen hebben gekregen. Weliswaar levert dat niet veel op, maar het artikel wordt toch geschreven. Alex van Ravage is in Vrij Nederland geciteerd om het tegengeluid te geven.

Het is zo jammer, dat de journalisten, die toch zeker ingangen bij de gemeente hebben, er niet in slagen de officiele Drank- en Horecavergunning op te duikelen en te kijken wie er nou als officiele beheerder op staat, want die moet weten wie die avond bij de deur stond. We wilen het zo graag weten.

Deze week werd ik ook door de Volkskrant geciteerd en ik kan jullie op de kop af zeggen hoeveel gelinkte bezoekers dat oplevert: 57 per dag. Terwijl 208 mensen mij direct aanklikken. Als je op Geenstijl genoemd wordt, dan kan dat wel eens 6000 bezoekers op één dag opleveren. Even voor jullie documentatie.

Dat is allemaal mooi en aardig, maar het echte verhaal over Vrankrijk is nog niet verteld. De kraakkroeg is nu dicht. De daders zijn nog niet bekend en de motieven zijn onvoldoende uitgezocht. 

Kraker Yoghurt ligt nog steeds "plat"

Volkskrant
Van onze verslaggever Willem Beusekamp
gepubliceerd op 10 februari 2009 17:26, bijgewerkt op 17:26

AMSTERDAM - Kraker ‘Yoghurt’, vorig jaar september in elkaar geslagen door de uitbaters van het krakerscafé Vrankrijk aan de Amsterdamse Spuistraat, is vijf maanden na zijn mishandeling nog steeds aan het ziekbed gekluisterd.

Minstens vier leden van ‘de bargroep’ van Vrankrijk (‘autonoom en solidair’) gingen ‘Yoghurt’ en zijn vriend te lijf. Met steigerpijpen, volgens getuigen. Met een houten stok, zeggen anonieme bewoners van Vrankrijk, het voormalige kraakpand waarin de bar is gevestigd.

Brief
Met een brief op de site van een voormalige kraker (‘Keesjemaduraatje’), tevens auteur van ‘Battlefield Vrankrijk’, richt kraker ‘Yoghurt’ zich tot zijn kennissen, die inmiddels via de Vereniging Yoghurt proberen geld in te zamelen voor het slachtoffer.

‘Yoghurt’: ‘Na ja, ik lig nu dus al zo'n vijf maanden plat, vorige week ben ik geopereerd in mijn hoofd en heb een titanium implantaat in mijn rechteroor gekregen. Of dat iets van mijn gehoor terugbrengt, weet ik pas over een week of vier, als het gat in het trommelvlies na een half jaar eindelijk dichtgegroeid is.

lees hier verder

Brief van Yoghurt

150 Dagen ofzo

Tja, het is een beetje onpersoonlijk, maar ik wil graag iedereen die mij de afgelopen maanden kaartjes, mailtjes of kadootjes of gewoon een hart onder de riem heeft gestuurd/gestoken, erg bedanken. Vooral die platenhoes zonder plaat moest ik erg om grinneken.....

Iedere dag probeer ik weer kaartjes terug te sturen, maar afgezien van dat ik een hoop adressen niet heb, zit ik maar een paar uur per dag overeind, dan komt er ook bezoek langs en is mijn hondje er ook nog. Kortom die paar uurtjes overeind is gewoon tijd te weinig.

Na ja, ik lig nu dus al zo'n 5 maanden plat, vorige week ben ik geopereerd in mijn hoofd en heb een titanium implantaat in mijn rechteroor gekregen, of dat iets van mijn gehoor terugbrengt weet ik pas over een week of vier, als het gat in het trommelvlies na een half jaar eindelijk dichtgegroeid is. De constante piep in mijn hoofd is niet verholpen. Hersenvlies rechts is nu eindelijk dichtgemaakt en de bloedingen zijn gestopt, breuken in mijn rotsbeenderen en schedelbasis zijn ook genezen. En behalve een gedeeltelijke verlamming van mijn tong en reuk- en smaakverlies gaat het best wel goed. Waarschijnlijk nog een operatie links en dan maar even pauze.

Erg duizelig blijf ik wel, verdere operaties aan mijn evenwichtsorganen hebben een groot risico op nog meer gehoorverlies en nu kan ik als het rustig is mensen nog verstaan zonder gehoorapparaten in te doen.

Over een maand ofzo mag ik zelf mijn rolstoel voortbewegen en krijg ik waarschijnlijk een driewielfiets, dan kan ik mijn hondje weer alleen uitlaten.

Tegen die tijd hoop ik ook weer een beetje voor mezelf te kunnen zorgen, zodat mijn moeder weer eens weg kan, voorlopig lig ik nog bij haar, maar graag zou ik ergens in de zomer weer zelfstandig willen wonen.

Verder ben ik nu vanuit bed begonnen te handelen in technisch antiek, binnen een paar maanden verwacht ik daarmee in mijn eigen onderhoud te kunnen voorzien. Hoef ik alleen nog maar een manier te vinden om alle gemaakte kosten terug te betalen.

Het is hier prima uit te houden, maar mijn wagen, houtkachel, de loods en de mensen thuis mis ik steeds meer, benieuwd waar ik hierna terecht kom. Hoop dat er straks nog gekraakt kan worden.

Bedankt allemaal tot zover en mazzel, Yoghurt

Gregorius spreekt weer

Twee Willem Dreesstraten

ingezonden door Henck:

Kees, ik dacht dat de Willem Dreesstraat in Oud Woensel lag, en niet in Woensel West, zie:

Een waar gebeurd verhaal in Oud Woensel (http://www.oudwoensel.nl/historie/hemelrijken/ )

Een architect spreekt met een elektro installateur af om op een dag een kijkje te nemen bij een kunstwerk in aanbouw aan de Dr. Willem Dreesstraat. Er moest verlichting in het nieuwe kunstwerk aangelegd worden. De voedingskabel werd aangelegd door de nuts bedrijven en de elektro installateur zou er zorg voor dragen dat er in het kunstwerk verlichting zou komen.

De architect en de elektro installateur zouden elkaar in de Dr. Willem Dreesstraat ontmoeten. De architect was op de afgesproken tijd in Dr. Willem Dreesstraat aanwezig maar de elektro installateur was nergens te bekennen. De elektro installateur was ook op de afgesproken tijd in Dr. Willem Dreesstraat aanwezig. Hij vond het vreemd dat er geen kunstwerk te zien was en ook  geen architect.

Beide mensen begonnen aan hun afspraak te twijfelen en gingen onverrichter zaken naar huis. Thuis aangekomen namen de twee heren contact met elkaar op en beide vertelden dat zij in de Dr. Willem Dreesstraat op het juiste tijdstip aanwezig waren. Beide personen vonden het een zeer vreemd verhaal.

Een nieuwe afspraak werd gemaakt.

De elektro installateur vertelde mij het verhaal en vroeg waarom er geen kunstwerk te zien was. Na enige uitleg vertelde ik dat er in Eindhoven twee Dr. Willem Dreesstraten zijn. De elektro installateur geloofde er nu niets meer van. Ik begon met mijn verhaal, de ene Dr. Willem Dreesstraat begint in de kruisstraat en eindigt tegen een schutting van een tuin. De tweede Dr. Willem Dreesstraat begint op de Nieuwe Fellenoord en eindigt tegen een schutting van een tuin.

De architect en de elektro installateur hadden een nieuwe afspraak gemaakt en vonden elkaar nu wel in de juiste Dr. Willem Dreesstraat. Beide heren zijn na dat zij het kunstwerk bekeken hadden en de werkzaamheden hadden besproken  op onderzoek uitgegaan hoe het nu zat met de twee Dr. Willem Dreesstraten. De architect die langer is dan de elektro installateur keek over de schutting van de tuin aan het einde van de Dr. Willem Dreesstraat en zag een tuin van ongeveer vijf meter breed maar wel een tuin die zeer lang is.

De beide heren zijn toen via de Kruisstraat naar de andere Dr. Willem Dreesstraat gereden en zagen toen dat ook deze  Dr. Willem Dreesstraat dood liep tegen de zelfde tuin aan.

Het raadsel van Dr. Willem Dreesstraten was hiermee opgelost en beide heren twijfelde niet meer aan elkaars verhaal.

Het verhaal klopt, in Eindhoven zijn twee Dr. Willem Dreesstraten. Voor veel mensen is dit nog steeds een raadsel.

Lejo Odijk

Kom niet te dicht in mijn buurt

Trouw (Letter en Geest) 1 maart 2008

Lange rijen wachtenden verwacht ik aan te treffen bij de rechtbank van Arnhem. Daarom ben ik vroeg van huis gegaan, zodat ik al om kwart voor acht sta te koukleumen voor de deur. In geen velden of wegen is er een advocaat of kraker te zien.

De familie en vrienden van Louis Sévèke hebben toeschouwerskaarten gereserveerd en komen pas om kwart voor negen aangelopen, samen met A.F.Th. van der Heijden, die een roman aan de moordzaak wil wijden.

Ik raak in gesprek met de beroemde schrijver over de cafés Dopey’s Elixer en Quibus, die hij vroeger bezocht in de Amsterdamse Pijp en over het kraakcafé Molly, waar hij ook wel eens kwam. Ik vertel hem dat zijn eerdere boeken over de kraakbeweging heel herkenbaar zijn, een afspiegeling van mijn jeugd.

Op dat moment gaat de deur van de rechtszaal open. Ik bots bijna tegen een kraker aan die mij herkent. „Kom niet te dicht in mijn buurt, Kees”, sist hij me toe. Ik ben verbaasd dat iemand mij na zoveel jaren herkent.

Ik vraag: „En hoe heet jij ook alweer?”

„Dat gaat je geen donder aan”, is het nijdige antwoord.

De argwaan tegenover buitenstaanders en afvalligen is blijkbaar in al die jaren niet veranderd. We lopen de trap op naar de publieke tribune. „Je hebt al genoeg op het graf van Louis gepist”, zegt de kraker. De toon voor de dag is gezet.

Ik loop naar de linkerkant van het publieksgedeelte, direct achter het glas. De boze activist zit drie stoelen van mij verwijderd. Op verontwaardigde toon zegt hij tegen Eveline Lubbers van het onderzoeksbureau Jansen en Janssen: „Daar zit Keesjemaduraatje.” Voor het eerst ben ik blij dat ik zo’n belachelijke internetnaam heb en dat hij nu gedwongen is die uit te spreken. Gelukkig laat Eveline Lubbers zich niet provoceren. Tenslotte is ze nu een hooggeplaatste gemeenteraadskandidaat voor Amsterdam Anders/De Groenen.

Alle vrienden, krakers en familie zitten inmiddels op een kluitje bij elkaar, met A.F.Th. tussen hen in. Dat is een foto waard, ware het niet dat daarvoor strenge regels gelden. De fotograaf van NRC Handelsblad vraagt nederig aan de krakers of hij er eentje mag nemen.

De woorden van mijn vroegere strijdgenoot zijn wel hard aangekomen. Waarom is hij kwaad op mij? Hij zou kwaad moeten zijn op de verdachte. Ik heb niemand omgebracht. Blijkbaar gaat dit proces niet alleen over moord, maar ook over verraad. En over de leus ’Maak kapot wat jou kapot maakt’. Alleen heeft Marcel T. die leus wat te letterlijk toegepast.

Nu moet ik wel bekennen dat ik me sinds november 2005 voortdurend met de moord op Louis Sévèke heb beziggehouden. En dat ik op mijn weblog heb geopperd dat de dader uit de hoek van de krakers zelf zou kunnen komen. Het bleef opvallend stil in die kringen na de moord. Er werd alleen af en toe een persverklaring uitgegeven. Dat ik dat allemaal heb opgeschreven, is misschien niet zo goed gevallen.

Ik ben niet alleen naar het proces gekomen om me uit te laten schelden door vroegere strijdmakkers, maar ook om antwoord te krijgen op vele vragen. Werkte Marcel T. voor de Eta? Waar is het buitgemaakte geld gebleven? Was wraak wel het echte motief? Wat is het verband met de vele aanslagen voor het Earth Liberation Front, die Marcel T. alleen of samen met anderen heeft gepleegd? Vragen over vragen.

De Eta-theorie valt al meteen in duigen. Marcel T. heeft als een boekhouder bijgehouden welke bedragen hij heeft buitgemaakt en waaraan hij het geld weer heeft uitgegeven. Twee keer heeft hij een auto gekocht. De bedragen en de uitgaven zijn door het rechercheteam gecontroleerd.

Marcel T., die het kapitalisme wil bestrijden en weigert te werken als loonslaaf, blijkt enorm gierig te zijn. Hem wordt op zeker moment 12.000 gulden, door een huiseigenaar beloofd als de krakers het pand verlaten, door de neus geboord. Juist daardoor voelt hij zich verraden. Hij had met het geld een nieuw leven willen opbouwen. Hij schrijft nog twee brieven aan de huiseigenaar om te klagen als het geld niet wordt uitbetaald.

Louis Sévèke is er natuurlijk principieel op tegen als krakers geld aannemen van huiseigenaren. Hij is er zelfs op tegen als zich commerciële bedrijfjes in kraakpanden vestigen. In dat opzicht is Louis Sévèke veel principiëler dan bommenlegger Marcel T. Dit conflict over geld wordt uiteindelijk de échte reden voor diens terugtrekking uit de kraakbeweging. Gierigheid en misplaatste ijdelheid. Het zieke eraan is dat geen enkele getuige zich kan herinneren dat er ooit een woordenwisseling tussen Marcel en Louis heeft plaatsgevonden. De strijd heeft zich voornamelijk in het hoofd van Marcel af gespeeld.

De banaliteit dat het allemaal om geld gaat, en dat er verder geen spoor van complot, verraad of zelfs maar een ideologische discussie te vinden is, schokt mij wel.

Een jongeman met criminele karaktertrekken voert steeds gewelddadiger actie: brandstichting, bomaanslagen, bankovervallen en uiteindelijk moord. Dat hij zichzelf anarchist noemt, is alleen een manier om zijn abjecte daden te rechtvaardigen. De anarchisten die honderd jaar geleden actie voerden, hadden ook al de neiging om hooggeplaatste personen om het leven te brengen. Keizerin Sissi werd in 1898 door een anarchist met een geslepen vijl doodgestoken. De Amerikaanse President William McKinley werd in 1901 door een anarchist doodgeschoten. Alleen heeft Marcel T. het wat dichter bij huis gezocht en een leider van de kraakbeweging neergeschoten.

Als de rechtszaak zich voortsleept met getuigenissen over nog meer bankovervallen en gewelddadigheden, wil ik mijn werk als loonslaaf toch maar weer eens voortzetten.

Ik kijk naar de deur en zie dat ik helemaal verkeerd zit. Ik zou door een kluwen van krakers en vrienden-van moeten lopen. Sommige krakers zouden zelfs voor me moeten opstaan om me erdoor te laten. Zal ik gewoon langs die schreeuwlelijk lopen en nog iets vriendelijks tegen hem zeggen?

Het zijn banale problemen waarmee ik tegenwoordig worstel. Gelukkig schorst de rechter de zitting en kan ik probleemloos naar buiten. Lekker aan het werk maar weer.

En toen moest het grootkapitaal eraan geloven

De verwording van de kraakbeweging, de mooiste tijd van mijn leven
Trouw (Letter en Geest) 29 juni 2007

Woensdag begint het proces tegen de vermoedelijke dader van de moord op de activist Louis Sévèke. Verdachte en slachtoffer kenden elkaar uit de Nijmeegse kraakwereld, en de verhalen over deze scene schetsen een sfeer van verraad, intimidatie en radicalisering. Aan de vooravond van het proces blikt Kees Broer terug op de tijd dat hij als kraker in de Amsterdamse Indische Buurt woonde. Hij beschrijft hoe een idealistische actiegroep tegen woningnood gaandeweg veranderde in een sektarische, gewelddadige beweging. „Wij waren naïef, onoplettend. Alles wat tegen de bestaande orde in ging vonden we goed.”

Is de kraakbeweging een verzameling extremistische, linkse actiegroepen die het geweld niet schuwen? Als je het verhaal over de moord op Louis Sévèke in Nijmegen leest, ga je het haast denken. Het proces tegen de vermoedelijke dader, dat op 4 juli begint, zal gaan over aanslagen op kantoren van grote bedrijven, over verraad, over intimidatie, over radicale acties.

De kraakbeweging veranderde in de loop der jaren van een idealistische actiegroep tegen woningnood in een sektarische, gewelddadige beweging. Ik kan die ontwikkeling het beste beschrijven vanuit mijn eigen ervaringen als kraker, in de Amsterdamse Indische Buurt. Daar woonde ik van 1979 tot 1985.

Ik ontmoette de krakers die in deze buurt actief waren voor het eerst tijdens acties tegen de Europese verkiezingen in juni 1979. Ze hadden toegangskaarten gekocht voor de grote Europese Verkiezingenshow met Mies Bouwman. Eenmaal in de studio zaten we een tijdje tussen het publiek tot we het podium bestormden. Even later werden we weggesleept. Vraag me nu niet waarom we tegen de Europese verkiezingen waren, maar we wisten het standpunt in elk geval met veel bravoure te verkondigen.

Een paar maanden later ging ik zelf ook kraken in de Indische Buurt. Door de stadsvernieuwing waren hele blokken huizen dichtgespijkerd, terwijl het geld om nieuwe huizen te bouwen op was. Studenten en woninglozen braken de woningen weer open om er nog vijf jaar in te kunnen wonen. Gas, licht en water moesten weer aangesloten worden. De elektriciteit kwam in het begin nog van de overkant. Vanaf Madurastraat nummer 2 werd een kabel naar nummer 3 gespannen en daarvan konden zeven huizen een lampje laten branden.

Totdat er een Engels stel in een woonbus opdook. Zij was zwanger en er moest een elektrisch kacheltje aangesloten worden. Daardoor sloegen de stoppen door en zaten we allemaal zonder licht. Vervolgens ging iedereen een eigen gas- en lichtaansluiting aanvragen. In de kraakbeweging heb ik geleerd zelf gas- en waterleidingen te leggen en een lichtnet te bouwen. Mijn vrouw is daar niet zo blij mee. Als ik weer eens een leiding dwars door het huis leg, roept ze: „Je klust als een kraker!”

Deze vorm van kraken heeft nooit geweld veroorzaakt. De buren waren blij met de nieuwe bewoners. De melkboer in de Madurastraat had er weer klanten bij.

De krakers waren voor een groot deel studenten uit middenklassegezinnen. Ze konden woonvormen kiezen die anders niet voor hen waren weggelegd. Op de Madurastraat nummer 3 woonden vier meisjes, die alle aardse bezittingen bij elkaar hadden gevoegd en alles deelden. Er was één kleedkamer met alle kleren en één slaapkamer met alle bedden. Na feesten bleef soms iedereen daar slapen. Helaas hadden de meisjes door deze ideologische levenswijze nog geen tijd gevonden elektriciteit en gas aan te sluiten. Daarom stuurde de vader van Karin, die directeur van het Haarlemse energiebedrijf was, een monteur om te helpen. Dat waren nog eens tijden.

Wij kraakten nummer 11, waar ramen en deuren nog ontbraken. Willem, de plaatselijke krakersklusser kwam om te helpen en vroeg een tientje per uur. ’s Avonds in het kraakcafé kwamen er meisjes naar mij toe: „Ze hebben gezegd dat voor dit soort klussen geen geld gevraagd mag worden. Dat moet hij uit solidariteit voor jullie doen.”

Op Madurastraat nummer 9 werd een heel dak van het huis gehaald en daarna met nieuwe planken weer opgebouwd. ’s Avonds reden we met bakfietsen door de buurt als er de volgende ochtend grof vuil werd opgehaald. We konden al ons meubilair van de straat halen.

Er waren vrijheden, er waren regels. Zo mochten wij in de eetgroep die we met de meisjes van nummer 3 hadden geen bonen uit blik klaarmaken. Dat moesten geweekte bonen zijn. Vegetarisch eten sprak vanzelf. Wij, de krakers van nummer 11, de vier meisjes van nummer 3 met hun medebewoner Ron (die soms als het hem te gortig werd na het eten nog een patatje gingen halen in de Javastraat) en de jongens uit Aerdenhout van nummer 5 deden in het begin veel samen.

Ron ging na het kraken eerst eens een jaar naar India om de wereld te leren kennen en zijn geest te verruimen. Toen hij terugkwam was hij zo gek als een deur. Hij gebruikte te veel hasj, kreeg hallucinaties en dacht dat hij Jezus was. Dat was verder geen probleem. Hij bleef gewoon in de groep wonen.

Er waren wel meer gestoorde figuren in de straat. Petertje, die als kind al weggelopen was en die soms gezocht werd door zijn stiefvader. Toen de politie hem uiteindelijk ophaalde vonden ze 145 damestassen in zijn woning. Twee etages erboven woonde de Oostenrijker Elmar met zijn Ghanese vrouw. Na een huiszoeking door de politie vanwege dealen pakte hij zijn spullen en reed in één nacht naar Spanje, om daar drie maanden te blijven. Op Madurastraat 13 werden de eerste kinderen geboren en er ontstonden gezinnen. Andere vrouwen wilden absoluut een kind, maar geen man.

Rond de kraakbeweging groeide een heel netwerk van restaurants, theaters, sauna’s en poppodia. Er werden buurthuizen en kraakcafés opgericht. Studentes gaven Nederlandse les aan Marokkanen. We aten vaak in een kraakpizzeria in de Pijp, waar een heel goede Italiaanse kok werkte. Later werd hij gearresteerd. De kok bleek een bankrover te zijn die zich de hele tijd had schuilgehouden.

Zo waren er ook in de Madurastraat krakers die een compleet illegaal leven leidden, zonder verblijfsvergunning en zonder verzekering. Ik haalde maandelijks het geld voor de elektriciteit op bij de buren, een Belgische vrouw en een Oostenrijkse man. Als ik het geld uit de la pakte, lag er een pistool in en een hoop hasj. Later openden ze een galerie op de Spiegelgracht, waarvan we dachten dat het een witwasmachine was.

Dat klinkt spannend, maar het vreemde is dat ik me door die mensen nooit bedreigd heb gevoeld, laat staan de neiging had hen te veroordelen. De bewoners die zich met allerlei illegale activiteiten in leven hielden stonden te ver van ons af. Wij waren naïef, onoplettend. Alles wat tegen de bestaande orde in ging vonden we goed.

Toch is het de mooiste tijd van mijn leven geweest. Nooit heb ik meer solidariteit ervaren als toen.

Als er een pand ontruimd werd, stonden er meteen honderd of duizend mensen op de stoep. Dat hing ervan af of er Groot of Klein Alarm gegeven werd. Mijn oom en tante waren eens op bezoek bij mijn neef die onder mij woonde. Ze zaten net aan de koffie toen er een Groot Alarm werd doorgebeld. Mijn neef stond onmiddellijk op, trok zijn jas aan en was verdwenen, mijn oom en tante in verbazing achterlatend.

Als je niet wilde vechten, kon je meestal niet veel doen. Maar alleen al de aanwezigheid van honderden mensen was bepalend voor het verdere verloop. Taferelen zoals in de Amsterdamse Diamantbuurt, waar in 2005 Marokkaanse hangjongeren een echtpaar uit hun huis pestten, zouden destijds absoluut onmogelijk zijn geweest. De kraakbeweging had een bepalende aanwezigheid op straat en had zeker ingegrepen.

Langzamerhand gingen kraakgroepen uit de verschillende Amsterdamse buurten samenwerken. De Staatsliedenbuurt, de Dapperbuurt, de Indische Buurt en de Pijp hadden een maandelijks overleg. Vanuit de Indische Buurt stuurden we afgevaardigden naar de stedelijke vergaderingen. De mensen die bij het overleg betrokken waren, groeiden uit tot leiders met veel invloed. Woordvoerders die te veel op de voorgrond traden, bijvoorbeeld door een interview aan een krant te geven, werden bekritiseerd en trokken zich dan weer terug. Want officieel waren er geen leiders en geen woordvoerders. Het gaf de beweging een schimmig karakter.

Als het daar allemaal bij was gebleven, waren we na vijf jaar gewoon weer uit de panden verdwenen. Maar een aantal krakers moest per se het grootkapitaal aanvallen en in de grachtengordel panden kraken. Er werden geen buurthuizen meer opgericht of slooppanden opgeknapt, de energie ging nu naar het verdedigen van deze dure grachtenpanden. De strijd voor wonen werd een strijd tegen speculatie. Elke keer als een pand als de Groote Keyser, Vondelstraat of Grote Wetering werd gekraakt, hingen de politieke krakers moralistische verhalen op over leegstand en woningnood. Ze zochten gelegenheidsargumenten om juist dit pand te kraken. Achter die panden in de grachtengordel zat zoveel geld dat het een wonder is dat er toen geen doden zijn gevallen.

Alle rellen die in 1980 op deze kraakacties volgden, inclusief de ’kroningsrellen’, hingen samen met deze grote, dure gekraakte panden. Vlak voor de inhuldiging van Beatrix werd het pand in de Vondelstraat ontruimd. De spanning die rond de Groote Keyser was opgebouwd, kwam hier tot ontlading in een enorme rel met heel veel geweld van politie en krakers. Ik zag voor het eerst stenen vliegen. Een politiebusje reed dwars over een jongeman, die zich aan de bumper vastgreep en door de auto werd meegesleept.

Voor de krakers uit de Madurastraat was de Indische Buurt op den duur niet voldoende. Krakers van nummer 3 en 11 probeerden achtereenvolgens een leegstaand pand naast Hotel l’Europe, een ander hotel én het voormalige Wilhelminagasthuis te kraken. Ik begon cynisch te worden toen er bij elke kraak een panklaar pamflet verscheen, met de argumenten om juist dít pand te kraken. De ene keer waren ze tegen speculatie met hotels, de andere keer tegen de afbraak van de gezondheidszorg. De hele buitenwereld, alle huizenbezitters en zéker de gemeente waren verwerpelijke kapitalisten. Maar als het pand eenmaal gekraakt was, werden wel de onderhandelingen gestart met de gemeente over aankoop.

De schrijvers van deze pamfletten stonden dicht bij mij, en tegelijkertijd begon er iets te knagen. De pamfletten repten van woningnood, terwijl ik wist dat die mensen gewoon een woning in de Indische Buurt hadden. Ik werd niet cynisch van drugsverkopende illegale krakers in mijn buurt, wel van de politiek gemotiveerde krakers die het Wilhelminagasthuis wilde confisqueren om er een ’vrijplaats’ van te maken.

De invloed van gewelddadige politieke krakers groeide. Ik moest mijn eigen idealen aan een nader onderzoek onderwerpen.

Op een dag werd een oude school aan de Frederik Hendrikstraat gekraakt, met als argument dat er meer woonruimte voor jongeren moest komen. Mijn neef en nog wat mensen uit de Indische buurt trokken hier naartoe, en ik zelf kwam er vaak. Ook in dit pand werd weer al het geld bij elkaar gegooid. De bijstandtrekkers hadden het meeste geld. Eindeloze discussies volgden over de besteding van het gemeenschappelijke bezit en over solidariteit. De studenten die door hun vader kort werden gehouden teerden mee op de grote pot met geld. Zodra een van hen zijn studie had afgemaakt, vertrok hij uit het pand en kocht of huurde een woning voor zichzelf. Einde solidariteit.

De ruzie over geld en solidariteit was niet het enige twistpunt. De kraak op de Frederik Hendrikstraat was een misser die de goedwillende krakers in gevaar bracht. Tussen de bewoners bevond zich ook minstens één lid van de RARA, een terroristische groep die met bomaanslagen tegen het apartheidregime van Zuid-Afrika vocht. De politie kwam en doorzocht het hele huis. De vermoedelijke dader bleef gewoon op bed liggen en werd niet herkend.

De sfeer werd grimmiger. De krakers dachten dat ze vanaf de overkant door camera’s werden bespioneerd. Op een gegeven moment pleegde iemand uit het pand op een enorm knullige manier een aanslag, waarbij veel sporen achterbleven. Lange discussies midden in de nacht. Uiteindelijk werd een ander teruggestuurd naar de plaats des onheils om de sporen uit te wissen. En zo groeide een clubje naïeve en idealistische studenten dat graag op een alternatieve manier wilde wonen uit tot sektarische terreurgroep.

In 1980 hadden er nog tienduizend mensen meegelopen in een demonstratie na de rellen in de Vondelstraat. Daar waren ook hoogleraren, docenten, scholieren en huisvrouwen bij. Er was brede steun voor de kraakbeweging. Na de gewelddadige rellen rond de panden in de grachtengordel slonk de aanhang onder de bevolking. Ook vanuit de kraakbeweging zelf was er veel kritiek op het gewelddadig herkraken van panden na een ontruiming. De ontruiming van de Lucky Luyk leidde tot het in brand steken van een tram: miljoenen schade.

Het slinken van de aanhang lag ook aan het feit dat de economie weer aantrok, de stadsvernieuwing doorging en de gemeente panden aankocht voor jongerenhuisvesting. De gematigde groepen hadden eigenlijk geen reden meer tot gewelddadige protesten.

De hardliners bleven over. Critici werd de mond gesnoerd. Er was een club rond de Staatsliedenbuurt die als terreurgroep door wilde gaan. In de Kraakkrant de Pijp stond een artikel waarin tegenstanders van gewelddadige acties werden uitgescholden voor stalinisten. Wij gingen verhaal halen in kraakcafé Molli in de Van Ostadestraat. Dat bezoek liep uit op een vechtpartij waarbij er een vat bier door de ruit werd gegooid. Ik stond tegenover twee Spanjaarden die flessen met afgeslagen halsen in de hand hadden. Heb ik ook weer overleefd. Twee dagen later werden bij mijn buurman alle ruiten uit het pand geschoten. We weten niet voor wie de schoten bedoeld waren. Dat werd het begin van mijn afscheid van de kraaktijd. Met twee vrienden gaf ik een interview aan Geert Mak over de interne verdeeldheid en het geweld in de beweging. Mak schreef er een mooi artikel over voor De Groene Amsterdammer. Dat viel niet bij iedereen in goede aarde. Op straat werd ik in mijn gezicht gespuugd. Exit Kraakbeweging.

Natuurlijk zijn de meeste krakers gewoon doorgegaan met hun leven. Studies werden afgemaakt en loopbanen voortgezet. De meesten zijn ongetwijfeld opgenomen in de gegoede middenklasse. Een van de krakers van de Frederik Hendrikstraat is nu lid van de Tweede Kamer. Er zijn hoogleraren en docenten bij. De meeste oud-krakers neigen naar sociale en ambtelijke functies. Veel minder zijn later, zoals ik, het bedrijfsleven ingegaan. Een handjevol is voorgoed in de bijstand blijven hangen.

Ongetwijfeld zal de kraakbeweging ooit gevierd worden als een heel authentieke beweging met veel idealen, zoals ook de provo’s nu in de vaderlandse geschiedenis te boek staan. Ik zal mij een mengeling van idealisme en terreur blijven herinneren.

De politieke partij die nog het meest de idealen van de beweging hoog houdt is GroenLinks. Dat is zowel consequent als naïef. Na de moord op Louis Sévèke zijn er veel details over de contacten tussen de Nijmeegse kraakbeweging en deze partij naar buiten gekomen. Veel leden van GroenLinks zijn ooit kraker geweest of zijn bevriend met krakers. Daarmee wordt een verbinding zichtbaar tussen radicale groepen en een democratische partij.

Ook in de kraakpanden die nu nog over zijn, vinden radicale groepen onderdak. Dat leidde er onder meer toe dat Pakhuis Afrika, gelegen tegenover de Ferry-terminal in Amsterdam, ontruimd moest worden. De Amerikaanse schepen die daar aanleggen kunnen een dergelijk veiligheidsrisico niet accepteren. De krakers zouden terroristen in huis kunnen halen, die een bedreiging vormen voor zulke schepen. Na wat ik heb beleefd in kraakpanden, zie ik dit als een reëel scenario. Het kraakpand Vrankrijk in de Amsterdamse Spuistraat herbergde aanhangers van de Spaanse terreurbeweging ETA en organiseerde benefietfeesten voor deze terroristen. Is dat een ontwikkeling van de laatste jaren? Ik ben bang van niet.

Als ik heel diep in mijn herinnering terugga, dan weet ik dat dit soort sympathieën altijd ruimte hebben gekregen binnen de kraakbeweging. Vanaf 1980 verscheen het gestencilde krantje De Laatste Waarschuwing. In de uitgave van 27 maart 1981 lees ik: „Goethe-instituut 25 maart door Duitse familieleden van RAFmensen bezet (zie 25-3-81/1). Men schrok zich te pletter maar verwaardigde zich niet de politie in te schakelen. De dag daarop werd de redaktie van de Nieuwe Linie bezet (zie 26-3-81/1) omdat geweigerd werd een artikel over de hongerstaking te plaatsen. Intussen worden dit weekend de eerste doden verwacht dus verzin zelf een aktie.”

En op 19 april 1981: „Donderdag is een solidariteitsdemonstratie gehouden naar aanleiding van de hongerstaking van de RAF naar het duitse consulaat. Bij het Duitse reisbureau op het spui en bij banken werden de ruiten ingegooid. Er zijn vijf mensen gearresteerd. Enkele krakers hebben een voorstel voor een solidariteitsverklaring verspreid.”

Ik was het zelf alweer vergeten en heb er destijds te weinig aandacht aan besteed. Maar vanuit dezelfde naïeve houding werden weggelopen kinderen, straatdieven en bankrovers in de gekraakte panden getolereerd. Zodat de krakers uiteindelijk bezweken voor de gevaarlijke verleiding om terreurbewegingen te steunen.

Gelukkig zijn de meesten van ons er heelhuids uitgekomen. Maar de combinatie van bankrovers, bommenleggers en het gebrek aan een gezond portie wantrouwen is topkraker Louis Sévèke fataal geworden. 

Spion van Oranje

Door Keesjemaduraatje
Vanavond was ik nog in een buurt die door Geenstijl als No Go Area wordt afgeschilderd, te weten de Willem Dreesstraat in Woensel West (Eindhoven). Dat was namelijk om mijn Toyota Prius te parkeren, want dat is daar nog gratis. Toch wel symbolisch, dat naar Willem Drees nog een straatnaam vernoemd wordt, gelegen in een gezellige kansenwijk en dat we in deze tijd van massontslag en wie weet ook binnenkort massawerkloosheid, onze auto daar kunnen parkeren. Je wilt niet weten of we over 100 jaar nog in auto's mogen rijden en of die dan in de Wouter Bosstraat nog een plaatsje kunnen krijgen.

Daarna naar het oergezellige centrum van Eindhoven gelopen en een halfuur voor de Pathe-bioscoop staan wachten op de vrouw die op dit weblog figureert onder het pseudoniem Miss Moneypenny.  Terwijl ik stond te wachten was er een meisje dat in haar GSM tegen haar vriendje schreeuwde: "Je laat een meisje niet wachten". Misschien is dat wel een nieuwe etiquette regel ofzo.

De film "Spion van Oranje", met Paul de Leeuw en Najib Amhali, is een parodie op alle filmgenres die je de laatste tijd maar kan bedenken: Oorlogsfilm, James Bond, Thunderbird, en detective. Bovendien worden grapjes gemaakt over alles dat Nederland lief is: Couturiers, Stormvloedkering, Paleis op de Dam en de bollenvelden. Je moet toch wat.

Het is een erg grappige film. Najib is volgens mij in deze film op zijn hoogtepunt. Terwijl Paul de Leeuw met zijn Prins Bernhard imitatie en zijn onderhuidse Duitserhaat al weer op zijn retour is. Gastrollen van Gerard Joling (krijgt schaamhaar op zijn hoofd getransplanteerd) en Jort Kelder (rijdt in een zeer snelle auto) zijn ook allebei erg leuk.

Bij het naar buiten gaan zei Miss Moneypenny tegen mij: "En ze leefden nog lang en gelukkig". En zo was het ook echt. Alle personages blijven in leven en de vraagstukken van het samenwonen in een multiculturele samenleving komen in het geheel niet aan de orde. Wat een verademing!

Daarna iets gedronken in Boekencaf'e Schrijvers, wat ook aan te bevelen is. Miss Moneypenny vroeg wel waarom ik zoveel schrijf over krakers en waarom ik niet nog eens iets schrijf over wat ik zelf beleef, met commentaren op de strijd om het dagelijkse bestaan. Ja, daar zeg je wat. "Het houdt me bezig" is alles wat ik daarop met goed fatsoen kan antwoorden. "Het laat je nooit meer los"   

Citaat van de dag

Door Sandra, hoofdredacteur van de Grachtenkrant op Indymedia:
(over de mishandeling van kraker Yoghurt op 13 september 2008 door deurploeg van kraakcafé Vrankrijk)

sandra - 06.02.2009 00:26

"Wie geschoren wordt moet stilzitten!
Een spreekwoord dat de mensen van Vrankrijk helaas veel te weinig zegt... Hoe moeten we nu geloven dat er werkelijk een breuk is met de oude bargroep als we het bovenstaande nog eens zorgvuldig lezen? Dit is toch ongelofelijk DOM DOM DOM? Het enige wat jullie met deze verklaring doen is juist deze nieuwe groep mensen in de wielen rijden en te belasten met het recente verleden. Jullie kondigen je eigen terugkeer al aan, nadat je eerst je eigen definitieve verdwijnen hebt afgekondigd. Jullie stellen zelfs al een programma op waaraan die toekomstige groep moet voldoen.
Jullie reputatie ligt te grabbel, die idealen zijn in jullie handen tot onverkoopbare winkeldochters geworden, de plek is hopeloos besmet, smoezelig, smerig, goor. Ondanks de voor iedereen zichtbare totale afgang denken jullie nog steeds een linksradikale politieke draai aan dit verhaal te kunnen geven. Jullie blijven je wentelen in een belachelijke slachtofferrol, jullie denken zelfs het recht te hebben om verbitterd te zijn. Het getuigt van een zieligheid, een stompzinnige stumperigheid dat men moeite moet doen om nog enig medelijden op te brengen.
Jullie kennen inmiddels ook al moeilijke woorden als 'disproportioneel'. Was dat niet het juiste woord voor het optreden van de deurploeg?
Kom op, schrijf nog eens een leuke verklaring met nog wat extra leugentjes, pas de werkelijkheid aan. Zo principieel, zo anarchistisch, zo basisdemocratisch... Maar we komen natuurlijk pas in beweging als Cohen gaat dreigen.
Er is geen masker, geen vermomming, geen make-up, geen bivakmuts meer die jullie lelijkheid en jullie leugens kan verbergen.
Hopelijk tot nooit weer! "

Bestuursleden en Leidinggevenden

Door Keesjemaduraatje
Interessant nieuws vandaag. Burgemeester Cohen van Amsterdam stelt dat "bestuursleden en leidinggevenden" verantwoordelijk zijn voor de mishandeling die op 13 september plaats vond in het kraakcafé Vrankrijk. Wie dat zijn blijft duister. De namen van  leidinggevenden staan op de Drank- en Horecavergunning die door de gemeente is verstrekt en die nu is ingetrokken. Helaas zijn de namen zwart gemaakt. De Gemeente beroept zich op de Openbare Orde bij het besluit deze namen zwart te maken.

De namen van de Stichting Barst, officiele beheerder van het café, zijn wel bekend:

Emmy van Meel (56), voorzitter. Schrijfster van het Zwartboek Ontruimingen
Gert-Jan Bakker (37), secretaris, van het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag (MOV)
en Guus Klijn (37), Penningmeester, Woningbouwvereniging Parteon Zaanstad


Stichting Dilemma (Beheerder van het woonhuis Vrankrijk)

Annegriet Wietsma (50), Voorzitter, documentairemaakster en schrijfster van het beroemde kraakboek "Als je leven je lief is"

Maakster van de film over de Koerdische PKK terroriste Nuriye Kesbir:  'Sozdar, She Who Lives Her Promise'.

Medewerkster van het programma "Andere Tijden"

Voorzitter NBF

En nog vele andere functies



Jaap Draaisma, (53), secretaris, directeur van Urban Resort, dat het Volkskrantgebouw exploeiteerd.

http://www.youtube.com/watch?v=YDdrWIXbYag

http://www.ondergrond.tv/de_ondergrond/2007/06/kraakveteranen_.html

Hessel Dokkum, (50), beeldend Kunstenaar

Dina Jacoba Boone (46)

Amsterdamse Kraakbeweging in crisis

Door Keesjemaduraatje
De Amsterdamse krakersbeweging (ze bewegen het glas naar hun mond) verkeert in een ernstige crisis sinds de schandalige mishandeling van kraker Yoghurt op 13 september 2008 bij het kraakcafé Vrankrijk. 
De Grachtenkrant, een gestencild blad dat sinds het begin van de roemruchte Jaren '80 bestaat, is ter ziele. Dit schrijft hoofdredacteur Sandra erover:

".. Anderzijds is ons animo om dit blad te maken, voor en door de Amsterdamse kraakscene en wie er verder nog belangstelling voor heeft, tot een minimum gedaald sinds de gewelddadige gebeurtenissen in en bij Vrankrijk van 13 september vorig jaar en het volslagen onvermogen van de kraakscene om de ernstige gevolgen hiervan op te lossen.

We sluiten niet uit dat we in de toekomst bij gelegenheid nog wel eens met een themanummer uit zullen komen, maar een regelmatig maandelijks verschijnen zit er voorlopig echt niet in.

Een klein aantal van jullie is zo vriendelijk geweest om de abonnementsgelden via een automatische maandelijkse overschrijving te voldoen, danwel: maakt zeer regelmatig geld over. Bij deze bedanken we jullie hiervoor en vragen we om deze overschrijvingen stop te zetten. De overschrijvingen van afgelopen maand hebben we reeds terug gestort. Mochten jullie geld over hebben dan raden wij aan om dit bijvoorbeeld te storten op gironummer 4438100 ten name van Vereniging Yoghurt te Amsterdam. "

Dat is nog niet alles. Ook Koos Boos, Ravage hoofdredacteur Alex van Veen, schrijfster Natasha Gerson en vele vele andere roemruchte krakers trekken hun handen van het autonome bolwerk af, als gevolg van een uitblijvende verantwoording voor de mishandeling.

Krakerscafé Vrankrijk moet binnen drie dagen leeg zijn

Bron: Volkskrant

Van onze verslaggever Willem Beusekamp
gepubliceerd op 04 februari 2009 22:15, bijgewerkt op 4 februari 2009 22:35

AMSTERDAM - Krakerscafé Vrankrijk aan de Amsterdamse Spuistraat gaat definitief dicht. Vandaag krijgen de uitbaters een brief van burgemeester Cohen, waarin hij hen sommeert binnen drie dagen de bar te ontmantelen.

Krakersbolwerk Vrankrijk in de Spuistraat, Amsterdam. ( Foto ANP) De politie controleert komend weekeinde of alle glazen en drank zijn verwijderd. Als de bar nog steeds in bedrijf is, wordt het autonome bolwerk dichtgespijkerd.

Cohen laat weten niet onder de indruk te zijn van het verweer van de krakers. Zij konden de afgelopen twee weken stelling nemen tegen de politierapportage over de vechtpartij in en buiten Vrankrijk, waar kraker ‘Yoghurt’ vorig jaar september door vier leden van ‘de bargroep’ invalide werd geslagen.

In tegenstelling tot wat de uitbaters beweren, staat volgens Cohen vast dat de krakers hun slachtoffer hulpeloos op straat hebben achtergelaten. Tevens hebben zij geweigerd de politie binnen te laten voor technisch onderzoek. Pas nadat alle sporen waren uitgewist en de gasten een voor een naar buiten kwamen, mocht een agent Vrankrijk betreden.

Verantwoordelijk voor de ‘ernstige mishandeling’ waren volgens Cohen bovendien ‘bestuursleden en leidinggevenden’ van Vrankrijk. Allen hebben zij tot nu toe geweigerd de namen vrij te geven van degenen die ‘Yoghurt’ met ondermeer een ijzeren staaf te lijf zijn gegaan.

Vrankrijk is sinds begin jaren negentig eigendom van de krakers. De bar geldt als ‘autonome ruimte.’

Freiräume erkämpfen!

Door Keesjemaduraatje
Dit stukje zal ik dan maar in het Nederlands schrijven, want ik kan me voorstellen dat zelfs de dames en heren krakersters er een beetje nerveus van worden als hier steeds opgeroepen wordt tot het "verteidigen" van dit en het "erkämpfen" van dat. Je wilt ook wel eens gewoon gezellig met de mensen waar je het wel of niet mee eens bent om de tafel zitten en de mogelijkheid tot vrije meningsuiting bespreken.

Autonome ruimte. Het is een mooi begrip, maar het zit toch vooral in je eigen hoofd. Wie is er volledig autonoom en wil de ander ook van die vrijheid laten genieten? Bijna niemand heeft dat hoge level van autonoom- en geheel vrijheidslievend denken bereikt. Ook de bezoekers en bewoners van de intussen meest beroemde en beruchte "Autonome en solidaire ruimte", Vrankrijk, hebben die hoge graad van bewustwording, volledige vrijheid van denken, niet bereikt. Ze hebben een rechtvrije ruimte laten ontstaan, waarin criminaliteit en drugshandel vrij spel heeft, onder het mom van cultureel centrum voor onderdrukte mensen.

Als er eens een andere groep op de Dam zijn mening wil laten horen, zoals de demonstratie van Michiel Mans in 2007, voor Vrijheid van Meningsuiting, dan zijn de jongens en meisjes autonome solidaire denkers er als de kippen bij om, desnoods met fysiek geweld, dit onmogelijk te maken. Weer een jaar later, in januari 2008, wilden 40 mensen op de Dam komen vertellen dat ze de islam als bron van alle kwaad zien. Laat ze, zou ik zeggen. Vrijheid van meningsuiting tenslotte. Nee, Walter met de korte achternaam en Boze Koos en een heleboel clowntjes moesten zo nodig deze manifestatie verstoren. Het is dat er een haag van pliesie tussen stond, anders zou er weer een gevecht zijn ontstaan.

Nu heeft dit geweld zich tegen de activisten gekeerd. Te veel macho's kunnen in dit klimaat floreren. Het gebruiken van fysiek geweld wordt tot norm gemaakt en dan moet je er niet raar van staan te kijken als er doden en gewonden vallen. Dat is mijn mening over de zaak.

Ik sluit af met een spreuk van de vermoordde anarchist Jo de Haas:

'Onkwetsbaar blijft de geest temidden van het bruutste geweld'   

Freiräume Erkämpfen !!

Door Keesjemaduraatje
Dit stukje zal ik dan maar in het Nederlands schrijven, want ik kan me voorstellen dat zelfs de dames en heren krakersters er een beetje nerveus van worden als hier steeds opgeroepen wordt tot het "verteidigen" van dit en het "erkämpfen" van dat. Je wilt ook wel eens gewoon gezellig met de mensen waar je het wel of niet mee eens bent om de tafel zitten en de mogelijkheid tot vrije meningsuiting bespreken.

Autonome ruimte. Het is een mooi begrip, maar het zit toch vooral in je eigen hoofd. Wie is er volledig autonoom en wil de ander ook van die vrijheid laten genieten? Bijna niemand heeft dat hoge level van autonoom- en geheel vrijheidslievend denken bereikt. Ook de bezoekers en bewoners van de intussen meest beroemde en beruchte "Autonome en solidaire ruimte", Vrankrijk, hebben die hoge graad van bewustwording, volledige vrijheid van denken, niet bereikt. Ze hebben een rechtvrije ruimte laten ontstaan, waarin criminaliteit en drugshandel vrij spel heeft, onder het mom van cultureel centrum voor onderdrukte mensen.

Als er eens een andere groep op de Dam zijn mening wil laten horen, zoals de demonstratie van Michiel Mans in 2007, voor Vrijheid van Meningsuiting, dan zijn de jongens en meisjes autonome solidaire denkers er als de kippen bij om, desnoods met fysiek geweld, dit onmogelijk te maken. Weer een jaar later, in januari 2008, wilden 40 mensen op de Dam komen vertellen dat ze de islam als bron van alle kwaad zien. Laat ze, zou ik zeggen. Vrijheid van meningsuiting tenslotte. Nee, Walter met de korte achternaam en Boze Koos en een heleboel clowntjes moesten zo nodig deze manifestatie verstoren. Het is dat er een haag van pliesie tussen stond, anders zou er weer een gevecht zijn ontstaan.

Nu heeft dit geweld zich tegen de activisten gekeerd. Te veel macho's kunnen in dit klimaat floreren. Het gebruiken van fysiek geweld wordt tot norm gemaakt en dan moet je er niet raar van staan te kijken als er doden en gewonden vallen. Dat is mijn mening over de zaak.

Ik sluit af met een spreuk van de vermoordde anarchist Jo de Haas:
'Onkwetsbaar blijft de geest temidden van het bruutste geweld'   

PopNed zoekt ook nog leden

Beste Keesjemaduraatje,

Zoals u weet is omroep PopNed (de populistische omroep nederland) momenteel hard bezig om 50.000 leden te werven om in aanmerking te komen voor de status van aspirant omroep. Deze ledenwerving gaat nu ook via internet intensiever worden. Voor omroep PopNed verspreid ik (vrijwillig) enkele internetvideo's.

Namens omroep PopNed wil ik dan ook uw aandacht vragen voor de 'PopNed promo' die via deze link te zien is:

Roodverzetsfront

Aanzetten tot stadsguerilla in Nederland

Waarom gestopt? Vanwege instorten Oostblok?
Waarom niets bereikt?

itt kraakbeweging
Waarom geen aansluiting bij sociale beweging

Hoe kijken ze terug op de periode?
Wordt het afgewezen

Wat is sektarisme?

Verbindingen met kraakbeweging: Joost van Steenis en Paul Moussault

Hoe gaat het met Yoghurt?

Door Keesjemaduraatje
Jullie willen natuurlijk weten hoe het met kraker Yoghurt gaat, die op 13 september 2008 in en bij het kraakcafé Vrankrijk zwaar mishandeld werd. Hij wordt deze week aan zijn schedel geopereerd. Zijn evenwichtsorganen worden niet geopereerd, omdat het risico op doofheid te groot is. Yoghurt kan nog steeds niet lopen.



Intussen uit Stoethaspel vanuit het buitenland zware verwijten richting twee bezoekers van Vrankrijk, namelijk Jeroen en Carlo:

"Dus als Jeroentje denkt weg te komen door zijn huis in Krommenie te verkopen, als Carlo denkt dat ie lekker op de Oudezijds Voorburgwal kan blijven zitten en als toeschouwer Walter P5 werkelijk de illusie heeft buiten deze tragedie te kunnen blijven, wel, dan heeft stoethaspel kennelijk nog wat werk voorhanden."

Buiten deze twee bezoekers wordt er nog een derde genoemd en dat is Jakob, een kraker met Deense nationaliteit. Zowel Carlo (Spanjaard) als Jakob (Deen) waren even weg uit Nederland, maar de kust is blijkbaar weer veilig. Misschien heeft de advocaat even gechecked of er een opsporing loopt. Nee. Was niet het geval. Kom maar weer terug. Jakob staat op de foto hierboven links achter het spandoek. Hebben we niet veel aan, want onherkenbaar. Maar toch even leuk voor de picture.

Toch blijft mijn slechte gevoel bij deze hele zaak. Als je dan zo zeker weet wie of dat het gedaan hebben. Doe dan aangifte!

Krakers tegen Moslimfundamentalisme

Door Keesjemaduraatje

Het kan wél! Extreem-links zijn en toch het moslimfundamentalisme afwijzen. De krakers van het pand Eurodusnie in Leiden bewijzen het. Deze maand is een nieuw nummer van hun reeks Gebladerte-pamfletten verschenen, waarin het moslimfundamentalisme wordt geanalyseerd en afgewezen.

 
De schrijvers Kirmaci en Krebbers tonen aan dat de autoritaire, seksistische en homovijandige ideologie en idealen van het moslimfundamentalisme volkomen tegengesteld zijn aan het wereldbeeld van links. Ze roepen op tot een actieve strijd tegen het islamitische fundamentalisme, als onderdeel van een sterkere linkse oriëntatie op “allochtone” jongeren die - geconfronteerd met racisme, islamofobie en uitsluiting - alle reden hebben om op zoek te gaan naar politieke alternatieven. De auteurs zien progressieve moslims nadrukkelijk als bondgenoten.

De brochure telt 68 pagina’s en bevat 11 artikelen. Hij kan besteld worden door 3 euro over te maken op giro 95225 t.n.v. Stichting Gebladerte te Leiden o.v.v. “G32 Moslimfundamentalisme”.

Websites: Gebladerte en Doorbraak
(Let niet op de anti-Wilders retoriek. We kunnen niet verwachten dat de jongens en meisjes krakers meteen helemaal pro-Wilders worden.)

PowNed is er nog niet

Door Keesjemaduraatje

De nieuwe Omroep Powned maakt een hele snelle start bij het bijeengaren van de benodigde 50.000 leden. In de eerste week zijn er al meteen 10.000 leden aangemeld. Nu stokt de snelle groei echter. Al dagenlang hangt het ledental tegen de 27.000 aan. Is dit alles?

   

Toch is het vreemd. De omroep NMO en NIO hebben helemaal geen leden en zenden toch al uit. De NMO gaat zelfs met Andries Knevel mee naar Jeruzalem om daar een uitzending over de Israelische verkiezingen te maken. Daarmee erkenende dat Jeruzalem de eeuwige en onverdeelde hoofdstad van het Beloofde Land is. Maar dat geheel terzijde.

Llink zendt ook al uit en van Maxx weet ik het niet precies. Maar dat zijn ook de lievelingetjes van politiek correct Nederland: bejaarden, ontwikkelingswerkers en moslims.

Er moet nog wel wat gebeuren bij de publiciteitscampagne, anders redt Geenstijl (PowNed) het niet.