Overwinningen bij het Monument Joods Verzet in Amsterdam

"Het Monument Joods Verzet 1940-1945 is een monument in Amsterdam dat sinds 1988 op de hoek van de Amstel en de Zwanenburgwal, aan de zijkant van de Stopera staat. Het is opgericht ter herinnering aan alle joodse burgers die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen.

Het verzetsmonument is het werk van de Belgische beeldhouwer Josef Glatt en bestaat uit een metershoge zwarte granieten zuil met daarop afgebeeld de stenen tafelen. Op de zijkant staat in het Nederlands en het Hebreeuws een tekst van de profeet Jeremia: Waren mijn ogen een bron van tranen, dan zou ik dag en nacht wenen om de gevallen strijders van mijn dierbaar volk.

Initiatiefnemer van het monument was de in 1986 opgerichte Stichting Comité Joods Verzet 1940-1945, waartoe de Joodse verzetsstrijders Bennie Bluhm en Chaim Natkiel het initiatief namen."
(bron: Wikipedia)





In 2016 en in 2017 vindt er bij het monument voor het Joods verzet geen herdenking van de Pogromnacht van 1938 meer plaats. In dit blog wil ik uitleggen waarom dit als overwinning beschouwd kan worden.

In 2008 begint het blog Keesjemaduraatje te protesteren tegen de in zijn ogen 'ongemakkelijke Kristallnachtherdenking' bij het monument Joods verzet. Zijn grootste bezwaar: "Door te ontkennen dat de vervolging en vernietiging van Joden, Roma en Sinti op een zo grote schaal en met geïndustrialiseerde methodes zijn weerga in de geschiedenis tot nog toe niet kent, wordt geprobeerd de Holocaust tot een geschiedkundige gebeurtenis van normale proporties terug te brengen."

Sinds 2009 ben ik bij de herdenkingen van het Platform Stop Racisme en Uitsluiting op de Amstelhoek in Amsterdam aanwezig geweest. In die jaren heb ik met eigen  ogen  en oren kunnen waarnemen, dat de herdenking eerst gepolitiseerd, daarna ontjoodst en uiteindelijk een Palestijnse provocatie is geworden.

In 2009 is de herdenking georganiseerd door Rene Danen en de Internationale Socialisten. De herinnering aan voorgaande herdenkingen van de Internationale Socialisten, waar Ahmad Yassin, de leider van Hamas, werd geëerd, was zo indringend, dat een groep rond pastor Ben Kok besloot, met een Israëlische vlag in de hand, op het Joodse element in de herdenking te wijzen.

In november 2010 wordt op verschillende blogs opgeroepen opnieuw een "Ben-Kokje te doen" en Israëlische vlaggen naar de herdenking mee te brengen. Op deze manier willen de bloggers erop wijzen, dat bij de Pogromnacht 1938 alleen Joden vervolgd zijn en dat die herinnering dreigt te vervagen, door de aanwezigheid van de Internationale Socialisten. Een fluitiste die had zullen spelen zegt af, en ook een tweetal sprekers blijkt om redenen die zij in het midden laten ineens bedenkingen te koesteren. Vijftig mensen met Israëlische vlaggen laten een stevig tegengeluid horen. Zo stevig, dat Rene Danen zich niet laat zien.

In 2011 houdt de Joodse gemeenschap een eigen herdenking in de Portugese Synagoge. De aandacht voor de alternatieve herdenking door de Internationale Socialisten en Nederland Bekent Kleur bij het monument wordt daardoor minder. Tijdens de herdenking wordt een pamflet uitgedeeld, dat is ondertekend door Likoed Nederland, Amsterdam Post, Tora Yeshua and Keesjemaduraatje. In het pamflet protesteren de bloggers tegen het misbruik van de Pogromnacht door islamitische en extreem-linkse organisaties.

In 2012 is er weinig belangstelling voor de herdenking bij het  monument. Alle tegenstanders van Rene Danen en Anja Meulenbelt zijn die avond van de 9e november naar de Portugese Synagoge gegaan. Het regent een beetje en een zielig clubje van vijftien mensen staan rond de schrijver Abdelkader Benali , die het lot van de vluchtelingen in Nederland vergelijkt met de Tweede Wereldoorlog. De immigranten moeten namelijk voortaan, zo is een wetsvoorstel, vijf jaar wachten op een verblijfsvergunning en de Tweede Wereldoorlog heeft ook vijf jaar geduurd. Je moet er maar op komen!




In augustus 2013 wordt Jaap Mollema, hoofdredacteur van de Amsterdam Post, door een vrachtwagen overreden. De pro-Israëlbeweging is weer een stukje kleiner geworden. In dat jaar  is er geen tegendemonstratie tijdens de herdenking van de Pogromnacht 1938 bij de Stopera.

In november 2014 zegt Arjan Plaisier, de scriba van de Protestantse Kerken, zijn toespraak af. De organisatoren zijn nu behoorlijk pissig. Een woedende Lonneke Lemaire probeert tijdens de herdenking een Israëlische vlag af te pakken.  "Wij willen hier geen nationalistische symbolen, het gaat hier om Jodendom, en niet om een land". De jongerenimam Yassin Elforkani houdt een korte toespraak. Samen met hem lopen we na de plechtigheid naar de Portugese Synagoge en herdenken daar opnieuw.

Op een gegeven moment hoop je, dat de organisatoren van de alternatieve Kristallnacht tot inkeer komen en de ongelijke strijd opgeven. Niets is echter minder waar. De provocatie naar het Joodse volk vindt een voorlopig hoogtepunt, als het Arabische Knessetlid Haneen Zoabi een toespraak houdt. We schrijven november 2015. Het gehele publiek bestaat uit leden van het Palestina Komitee. Bij het Monument Joods Verzet wordt getrokken en gespuugd op Joodse activisten. Michael Jacobs wordt door de politie meegenomen en later weer vrijgelaten.

In 2015 besluit de actiegroep Time to Stand-up for Israel onder leiding van Sabine Sterk, zelf voor de 9e november 2016 een vergunning aan te vragen. Het enige doel is, om Anja Meulenbelt en haar Palestijnen niet langer het monument te laten bezoedelen. De opzet slaagt.

In 2016 wijken de Palestijnenvrienden uit naar de Uilenburger Synagoge. Massieve druk op het bestuur van de synagoge helpt niet en de herdenking gaat door. Activist Frank van der Linde wordt vlak voor de synagoge tegen de grond gewerkt vanwege wapenbezit. De besmetting van de herdenking van de Pogrom 1938 kent opnieuw een treurig hoogtepunt.

Burgemeester van der Laan roept twee leden van de groep Time to Stand-up for Israel bij zich en verbiedt de herdenking bij het Monument Joods Verzet. Hoewel de opzet toch al geslaagd is, wekt deze actie grote wrevel en onderlinge ruzie bij de pro-Israëlische actievoerders.

We denken dat we alles al gehad hebben:  Imams, terroristen, Palestijnen en Arabische afgevaardigden. Wat kan Anja Meulenbelt nu nog bedenken om tegen alle Joden in Nederland te zeggen: "Fuck You met je herdenking"?

9 november 2017 spreekt Dries van Agt tijdens de Kristallnachtherdenking in theater Perdu. Ik heb het niet zelf kunnen bedenken. Ik had verwacht dat Sylvana Simons of de tweede man van Hamas deze keer de toespraak zou houden. Maar Dries van Agt is ook een heel geslaagde provocatie.

Wat hebben we gewonnen?
Door acht jaar strijd, hebben we bereikt, dat de schandalige pro-Palestijnse en onwaardige vertoning niet meer plaats vindt bij het Monument Joods Verzet, maar in een afgesloten zaal.

Nu we dit hebben gewonnen, kunnen we onszelf weer met een goed geweten in de spiegel bekijken.

Het frame van de minister van BUZA Sigrid Kaag

Ik verbaas me steeds weer over media-mensen, die in een frame trappen. Het maakt niet uit of  informatie wel- of niet waar is. Het belangrijkste is, dat als je er op reageert, het verhaal pas echt de wereld rond gaat. In het geval van Sigrid Kaag, tweede minister op BUZA, is zowel het frame als de informatie correct. Ze heeft in 1996 op Buitenhof, gezegd dat premier Benjamin Netanyahu de Israëlische bevolking niet vertegenwoordigt en dat haar schoonvader door een Joodse man is neergestoken.



Deze informatie ging in de marges van de internets, Facebook en Twitter, de wereld  over en werd door de officiële staatsmedia niet opgemerkt.  Ook al is het 21 jaar geleden, je mag toch wel vragen, waarom juist deze fanatieke pro-Palestijnse dame uitgerekend onze buitenlandse zaken moet behartigen. Is het een provocatie van Pechtold? Is het een geintje van een andere D66-olifant? We weten het niet.

Tom-Jan Meeus van het NRC meende dat hij de minister in bescherming moest nemen  en maakte een grote fout door niet het hele fragment af te luisteren. Sigrid Kaag zei in 1996 wel degelijk dat Benjamin Netanyahu het Israëlische volk niet vertegenwoordigt. Na de column van Tom Jan Meeus komt er schot is de zaak. Het wachten is op de Palestijnen die gaan reageren.

Dries van Agt met zijn Rights Forum pakt de handschoen op en probeert erachter te komen wie de 'valse informatie' de wereld in heeft geholpen. Het Rights Forum spreekt meteen van een lastercampagne en  heeft het over een "pro-Israëlische lobby" die deze campagne opgezet zou hebben.

De grote schuldige is:  "Cnaan Liphshiz, een redacteur van het Amerikaanse persagentschap Jewish Telegraphic Agency (JTA). De feitelijk onjuiste informatie die hij daarin over Kaag verstrekte, werd verspreid en uitvergroot door de Israëlische media en de Nederlandse Israël-lobby, waaronder het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), de organisatie waarvoor Liphshitz eerder werkte." Nu heb je ze allemaal bij elkaar: CIDI, JTA en de pro-Israël-Lobby.

Intussen neemt niemand de moeite om het hele video-fragment eens goed te beluisteren, want dan waren ze erachter gekomen, dat Cnaan Liphshiz gewoon gelijk heeft. Alles wat hij Sigrid Kaag in de mond legt, staat gewoon op video.

De Pro-Palestijnse Lobby denkt al helemaal niet meer na en verspreid het bericht van van Agt op grote schaal. Het maakt ook niet uit als Keesjemaduraatje ze het fragment toestuurt. Ze zijn zo van hun eigen gelijk overtuigd, dat ze het niet meer horen.

  |

Hier wordt bewezen wat @TheRightsForum stelt: Sigrid Kaag citeerde Israëlische vredesgroepen die Netanyahu's soundbites racistisch noemden. https://t.co/izq1PVqogH

— (((Johan v/d Berg))) (@Jominee) October 29, 2017

Het Frame
Dat moeten de dames en heren activisten nu toch eens begrijpen. Wat blijft er bij het grote publiek hangen? "Er is iets aan de hand met Sigrid Kaag!!"  Maakt helemaal niet meer uit dat het 21 jaar geleden gezegd is. Maakt niet uit dat ze intussen een grote ervaring bij de VN heeft opgedaan. Maakt niet uit dat het hele vredesproces toch al lang van de baan is. Wat telt is, dat wat op video is vastgelegd.

Gesprek tussen Wiesje de Lange en Sigrid Kaag

In 1996 vond bij Buitenhof een hilarisch gesprek tussen de Joodse activiste Wiesje de Lange en  de gloednieuwe minister Sigrid Kaag van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, plaats. We kennen Wiesje nog van de vele lezingen voor de Christenen voor Israël. Ik sprak haar in 2010 in Wijk en Aalburg. Bij die gelegenheid vertelde ze mij dat ze het eerste deel van haar leven op de vlucht was geweest en het tweede deel van haar leven moest vechten. Nadat ze met haar man  en kinderen in Galilea was gaan wonen, werden er vanuit de Golanhoogte raketten op hen afgevuurd. Daarom was de oorlog van 1967 voor haar een bevrijding.

In het debat bij Buitenhof hoor je haar overtuiging duidelijk doorklinken: Joden hebben het recht in heel Israël te wonen.



In 2013 zocht ik haar vlak voor haar dood op in Jeruzalem. Ze sprak alleen nog over haar jeugd in Twente. Toen ze vier jaar oud was werd ze in een aardappelzak, voor op de fiets, naar een onderduikadres vervoerd. De jongeman die haar wegbracht werd bang voor de nazi's en dacht dat hij achtervolgd werd. Hij stopte bij een huis. Hij zette de aardappelzak met Wiesje erin op de keukentafel en verdween.

De oma van het gereformeerde gezin waar Wiesje per toeval was terechtgekomen zag haar komst als een wijzing van God. "Als we dit kind goed door de oorlog brengen, zal God ons redden". Zo overleefde zij de oorlog.

In de video zie je een diepgelovige vrouw, die gelooft in de profetieën in de Bijbel, tegenover een Nederlandse diplomate, die zowel persoonlijk als politiek nauw verweven is met de belangen van de Arabieren. Het is geen wonder dat ze volkomen langs elkaar heen praten. 

http://keesjemaduraatje.blogspot.fr/2013/09/wiesje-de-lange-gods-zegen-rust-steeds.html

http://keesjemaduraatje.blogspot.fr/2009/08/een-klaagmuur-in-rijssen.html

http://keesjemaduraatje.blogspot.fr/2006/04/nieuwsbrief-wiesje-de-lange-pesach-2006.html

#Metoo maakt geen onderscheid tussen 'losers' en alfa-mannetjes

Er staan dit weekend maar liefst vijf pagina's met persoonlijke #Metoo verhalen in de NRC. Jonge vrouwen, maar ook een paar mannen, worden onzedelijk betast, worden uitgenodigd op hotelkamers, krijgen insinuerende seksuele opmerkingen te horen. Het artikel volgt de wereldtrend van openbaarmaking van ongewenst sexueel gedrag. De algemene teneur van de afgelopen weken is:  'Mannen  moeten hier een keer mee ophouden'. 

Alfa-mannetjes en 'losers'
In de reacties op de hashtag #Metoo van de afgelopen weken, wordt te weinig analyse naar de motieven van de seksuele intimidatie gedaan. Om dat te onderzoeken gebruik ik de termen alfa-mannetjes en 'losers'.

Alfa-mannetjes
Bij seksueel ongewenst gedrag van alfa-mannetjes constateren wij een glijdende schaal. De jonge hoogopgeleide professionele vrouw krijgt net haar eerste baan en ze wordt al meteen uitgenodigd voor een etentje. Haar alfa-mannetjes baas betaalt natuurlijk. Aangezien de jonge vrouw niet lullig wil doen, laat zij zich dit aanleunen. Vervolgens wordt de samenwerking steeds hechter en zelfs intiemer. Als er al meerdere etentjes door de baas betaald worden, is het moeilijk uiteindelijk weer nee te zeggen. Er komen congressen, die goed zijn voor je netwerk en daar horen hotelovernachtingen bij. Van het één komt het ander. Het grensoverschrijdende gedrag komt pas na het helpen van de jonge vrouw bij haar carrière.

Mijn eigen ervaring als 'loser'
Ik kwam er achter dat de succesvolle plattelandsadvocaat, deze trucs ook bij mijn eigen vrouw had toegepast. Ik werd, als vriend van de jonge advocate, wel op de advocatenfeesten uitgenodigd en mocht soms mee naar een belangrijk proces, maar als er in het dure restaurant afgerekend moest worden, stond ik toch een beetje voor lul. Na dertig jaar bekende ze, dat ze ook door hem aangeraakt is.

Nadat ik zelf carrière gemaakt had, kwam ik op een avond naar een grote boot, waar een advocatenfeest aan de gang was. Ik had mijn nette antraciet-grijze pak van het werk nog aan. Het tweede alfa-mannetje van het advocatenkantoor vroeg aan mij van welk kantoor ik was. Hij herkende mij totaal niet. Ik was al die tijd als meeloper, als 'loser', gedoogd en speelde als persoon geen enkele rol. Pas toen ik de kleding van de alfa-mannetjes ging dragen zagen ze me staan.

Bij het seksuele misbruik door alfa-mannetjes is een glijdende schaal van trakteren, naar complimentjes, naar aanraken, voor jonge professionele vrouwen zeer verwarrend en gevaarlijk. Ze hopen toch in een andere liga mee te kunnen spelen en hun netwerk uit te kunnen breiden. Machtige mannen maken daar misbruik van.

Lullige pogingen
In het misbruikschandaal rond filmproducer Harvey Weinstein vraagt niemand zich af, bij hoeveel vrouwen het wel gelukt is, ze in bed te krijgen. De pogingen die worden beschreven zijn zo lullig en weinig doortrapt, dat je je af moet vragen of deze man wel in staat is op een normale manier een meisje te versieren. Hij lijkt meer op een sociopaat, met machtsmisbruik als middel, dan op een invloedrijke baas die zijn kansen grijpt. Toch zijn er vrouwen die, door toe te geven aan de seksuele verlangens van Harvey Weinstein, op deze manier een positie in de filmwereld hebben verkregen, anders zou hij het niet twintig keer achter elkaar proberen.

In alle verhalen over #Metoo komt te weinig tot uiting, dat jonge vrouwen wel degelijk macht hebben. Ze kunnen hun baas, hun filmproducer of collega wekenlang aan het lijntje houden, ze laten betalen voor etentjes en cadeautjes, zonder ooit toe te geven. Het zijn niet allemaal Harvey Weinsteins die slechts gekleed in een badjas de deur open doen.

De pogingen van de verliezers
Veel verhalen over #Metoo in de NRC van dit weekend gaan over mannen bij verlaten schoolgebouwen, achter bosjes, of in een kroeg, die opeens een jonge vrouw en een enkele keer een jonge man, vastpakken en betasten. In dit soort gevallen wordt in enkele seconden het verschil tussen  dader en slachtoffer duidelijk. Een niet-assertieve, niet agressieve vrouw weet zich niet te verweren.

Eigenlijk zijn de verhalen zoals bij Armando Blanco (plaatje hierboven), waar het een man overkomt, nog pijnlijker. Hij kan op dat moment blijkbaar geen harde klap uitdelen en positioneert zichzelf daarmee in de rol van 'loser' en niet als alfa-man. Pijnlijk omdat een zwerver die de aanval uitvoert ook niet bepaald een alfa-mannetje is. Je wordt dus slachtoffer van een man die zelf al een 'loser' is.

Machtsmisbruik bij minderjarigen
Enkele #metoo-verhalen in de NRC gaan over jonge sporters die onzedelijk betast zijn, of erger. De vele misbruikschandalen in de kerk en in de sport laten zien dat de meest enge machtswellustelingen optreden als geestelijk vader of als sporttrainer. In deze verhalen komt het verschil in macht duidelijk tot uitdrukking. Verschil in macht en afhankelijkheid leidt in heel veel gevallen tot seksueel ongewenst gedrag en tot misbruik. Ook hier is het verschil tussen mannen met macht, de alfa-mannetjes en hun slachtoffers zichtbaar.

Keesjemaduraatje: #Metoo
Het is 1977 en ik lift alleen door Bretagne. Een oudere heer stopt en doet de deur van zijn auto open. Het valt meteen op, dat hij voorstelt om mijn jasje ook achterin te leggen. Dan kan hij er beter bij, zou later blijken. Terwijl hij op een kinderlijke manier, in het Frans, uitleg geeft over de omgeving, ("ce cont des arbres; ca cest de'l eau") kruipt zijn hand op mijn knie. In plaats van meteen orde op zaken te stellen en de hand weg te duwen, dacht ik bij mezelf: "Laat hem eerst maar tien kilometer verder rijden. Ik heb al uren staan liften tenslotte". Uiteindelijk, uitgenodigd door mijn weifelachtige, niet-assertieve gedrag, kroop zijn hand naar mijn kruis. Ik pakte zijn hand en legde die terug op zijn eigen autostoel. Onmiddellijk stopte de auto en zonder een woord te zeggen, stapte ik uit en pakte mijn spullen net op tijd van de achterbank.

Ik stond te trillen op mijn benen. Om mij heen was alleen Bretons bos. Wat nu te doen? Gelukkig stopte er al snel een Frans echtpaar in een lelijke eend. Na dertig kilometer rijden, stelde het echtpaar voor een plek te zoeken om te kamperen. We vinden een mooi plekje in het bos en beginnen onze tent op te zetten. Mijn tent is op een gegeven moment opgezet en ik zie achter mij, dat de vrouw poedelnaakt is uitgekleed. "Wat is dit eigenlijk voor een pervers en seksueel obsessief land?", dacht ik bij mezelf, in plaats van mijn kans te pakken en bij het echtpaar in de tent te kruipen.

Conclusie
Wil je jezelf als slachtoffer positioneren, zet dan een #metoo hashtag op Twitter of in de NRC. Vele slachtofferhulporganisaties zullen er blij mee zijn. Of wil je inzien dat je te weinig assertief bent? Ben je bereid een zelfverdedigingscursus te volgen en de volgende keer keihard gaan roepen, of terugslaan?

Kortom wil je slachtoffer of dader zijn?  Wil je neuroot of psychopaat zijn? Roept u maar. Zet er een hashtag voor! 

De feiten tot nu toe over Minister Sigrid Kaag

(Sigrid Haag met de tweede 

man van hezbollah, Naim Qassem)

Volgens de NOS wordt VN-diplomate Sigrid Kaag (D66) de tweede minister van Buitenlandse Zaken, met Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking als portefeuille. Op dit moment is ze nog VN vertegenwoordiger in Libanon. Ze heeft voordien de missie voor het opruimen van gifgassen in Syrië geleid.

Waarvan kennen we Sigrid Kaag tot nu toe?

De Israëlische media refereren aan een opmerking van Sigrid Kaag uit 1996 (dat is eenentwintig jaar geleden) waarin ze de huidige premier Netanyahu als volgt omschreef: "Hij vertegenwoordigt de vrede-zoekende Israelis niet" en ook:"Netanyahu doet demogogische- en racistische uitspraken over zijn Palestijnse vredespartners, waardoor die laatste aan de zijlijn komen te staan"

In hetzelfde interview omschreef ze Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever als: "Illegale kolonisten op in beslag genomen land". Daarop werd ze door Israelische media als "de hoer van de Arabieren" omschreven. Dat belooft nog iets!

Volgens Sigrid Kaag was haar schoonvader in 1995 door een Jood in Arabische kleding neergestoken. De Israëlische politie kon destijds echter geen enkele aangifte in die richting vinden.
(The Times of Israel 21 okt 2017)

PLO-minister Anis al-Qaq
De opmerkingen van Sigrid Kaag zijn verrassend, aangezien haar Palestijnse man, Anis al-Qaq, als onderhandelaar in het vredesproces en later minister van Planning en Internationale Samenwerking, onder de Palestijnse leider Arafat, vlak voor de verkiezingen 1996 een geheel andere mening over Benjamin Netanyahu had. 

"Ik hoop dat de Arbeidspartij wint, maar ik zou het geen ramp vinden als het niet gebeurde. Peres vecht, net als Netanyahu, voor de belangen van Israel. Beiden proberen, net als wij, zoveel mogelijk uit de onderhandelingen te slepen. Maar beiden moeten op een dag ook inzien dat het beter is voor Israel om een rechtvaardige vrede met ons te sluiten.'

Al-Qaq en andere Palestijnen werden in die periode meermaals benaderd door politici van Likud - 'ter verkenning' van de wederzijdse standpunten. Wat Likud precies wil met hen, is Al-Haq uit die ontmoetingen niet duidelijk geworden. Een ding is Al-Qaq wel duidelijk: "Likud zal doorgaan met het vredesproces, al zegt de partij in haar verkiezingsleuzen van niet. Als je pragmatisch bent, weet je: er is geen weg terug. Als Netanyahu de huidige situatie bevriest, komen de Palestijnen in opstand. Hij weet dat, en wil dat niet. Dat Likud tegen de vrede zou zijn, is dus een sprookje."(NRC Handelsblad, 24 mei 1996)

Op dat moment in 1996 is de onderhandelaar Al-Haq veel positiever over de Likud partij van Netanyahu, dan zijn vrouw, de Nederlandse diplomate Sigrid Haag.

Sigrid Kaag nu
Nu zijn we 21 jaar verder. Het Oslo-vredesproces is definitief mislukt. Sigrid Haag heeft belangrijke diplomatieke taken voor de VN uitgevoerd. Haar onderhandelingskunsten zijn onomstreden. Wat kan voor D66 de reden zijn, juist haar voor deze functie als minister te vragen? Om die vraag te beantwoorden is het belangrijk te analyseren wat de grootste conflicten in de wereld zijn en welke gevaren Nederland bedreigen.

Midden-Oosten
De schermutselingen op de Westelijke Jordaanoever zijn niet gevaarlijk genoeg, om de wereldvrede in gevaar te brengen. De atoomdeal met Iran en de oorlog in Syrië vormen de echte uitdagingen. Nederland wil graag zijn woordje in de internationale politiek meespreken en Sigrid Kaag is een geschikte kandidaat. Ze spreekt perfect Arabisch en heeft al eerder met Iraanse regeringsfunctionarissen onderhandeld (niet in het Arabisch). Donald Trump hoeft maar even met Mark Rutte te bellen en Nederland doet een duit in het zakje.

De oorlog in Syrië en de dreiging van IS en andere terroristen kunnen we van Nederland uit niet oplossen. Sigrid Kaag heeft echter ervaring in het voeren van gesprekken met zowel regeringsleiders, als terroristen. (zie foto boven)

Vluchtelingen 
Het grootste gevaar, qua stabiliteit en welvaart, dat Nederland bedreigt, is het mislukken van de Turkije deal en daarmee het op gang komen van een nieuwe stroom vluchtelingen. Terroristen zullen met die stroom meevaren. Een aanslag in Nederland, als gevolg van de ongecontroleerde immigratie, zou een ontwrichtend effect hebben.  Kan Sigrid Kaag aan het voorkomen hiervan een bijdrage leveren?

Helaas heeft Sigrid Kaag, vanuit Nederland gezien, een buitengewoon naïef beeld over vluchtelingen. Ze vindt dat Libanon en Jordanië de vluchtelingen niet alleen op kunnen vangen en vraagt Europa het vluchtelingenbeleid te herzien. (Buitenhof 4 sept 2016) Dat standpunt zou haar nog wel eens kunnen opbreken. De PVV en het Forum voor Democratie staan klaar om haar onderuit te halen, als ze dit soort poespas in de Tweede Kamer zou verkondigen.

Conclusie
Wat betreft kennis en kwaliteiten is Sigrid Kaag uitermate geschikt voor de functie van Minister van Buitenlandse Zaken. Ze spreekt Arabisch en acteert op een hoog diplomatiek niveau. Misschien  weet ze ook wel teveel om deze functie uit te kunnen oefenen. Of ze ook het juiste morele kompas in zich heeft en het Nederlandse volk internationaal goed kan vertegenwoordigen, zullen we moeten afwachten. Voordeel van de twijfel.  

Is Dries van Agt een antisemiet?

We zouden de vraag, of Dries van Agt een antisemiet is, niet stellen als hij na het afscheid uit de politiek gewoon op de Heilig Land Stichting was blijven wonen, samen met zijn vrouw Eugenie, zonder zich ergens mee te bemoeien. Dries van Agt is daarvoor echter te ijdel. Hij blijft de publiciteit zoeken, met controversiële standpunten. Het interessante aan Dries van Agt is, dat hij zowel tijdens zijn hoogleraarschap, zijn ministerschap als daarna, steeds omstreden en controversieel is geweest. De verwijten aan zijn adres komen dus wel ergens vandaan. Of ze terecht zijn, zullen we hieronder onderzoeken.
(Foto boven:  Dries van Agt met Hamas-voorman Haniye)

De huidige tijd, vanaf 2002

De Pro-Palestijnse beweging heeft steeds geprobeerd 'prominente' Nederlanders voor de Palestijnse zaak te interesseren. Dat is in het geval van Dries van Agt en Gretta Duisenberg ook gelukt. Dries van Agt ging na een reis naar de bezette gebieden, eind jaren negentig, om. In 2002 gaat hij met Gretta Duisenberg actie tegen Israël voeren. Het officiële Palestina Komitee laat hij links liggen. Het gevolg is echter dat Dries van Agt als een zogenaamde "Palestijnse Alleseter" beschouwd kan worden. Hij eet alles wat Palestijns is: Hamas, moslimbroeders en radicale querulanten.     

Hij doet meteen al controversiële uitspraken. Tijdens een speech voor Palestijnen, ter gelegenheid van de Nederlandse Bevrijdingsdag: "De bezetting van Nederland duurde vijf jaar. De Palestijnen liggen al acht keer vijf jaar onder bezetting." (NRC 21 mei 2007)

Door zo op de tenen van alle Nederlanders en in het bijzonder de Joden te gaan staan, wekt Dries van Agt een verkeerde en dubieuze indruk. Hij is zich daar van bewust, blijkt uit hetzelfde krantenartikel.

Ik heb zijn lezingen  meerdere keren bezocht: Bij de Utrechtse JOVD, bij de Vereniging van Moslim-studenten in Rotterdam en bij de viering van de Nakba, in de Balie. Van Agt is slim genoeg om mij tijdens de lezing te 'framen' als zijnde: "Van het CIDI". Het viel ons op hoe weinig van Agt werkelijk weet van de situatie der Palestijnen. Het is een luie politicus gebleven, die echter voor de Palestijnen zeer nuttig is.

Tijdens zijn ministerschap
Dries van Agt is tijdens zijn politieke carrière altijd pro-Israël geweest. Dat blijkt bijvoorbeeld, als Israël in 1982 Libanon binnenvalt en de sympathie voor Israël in Nederland minder wordt. Dries van Agt zegt dan: "De „onvoorstelbare hoeveelheid wapentuig", door Israël bij de PLO in Libanon gevonden, heeft de actie Vrede voor Galilea „aanmerkelijk begrijpelijker" gemaakt" (NIW 27-08-1982)

Ronny Naftaniël van het CIDI herinnert het zich anders: "Er was nooit een premier die kritischer was over Israël dan Van Agt. Onder Van Agt verhuisde de Nederlandse ambassade van Jeruzalem naar Tel Aviv, na de annexatie door Israël van Oost-Jeruzalem. Van Agt, zegt Naftaniël ook, drong verschillende keren aan op sancties tegen Israël na het bloedbad, door christelijke milities, in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila. Van Agt zei dat de samenwerking tussen Europa en Israël zou moeten worden opgeschort" (NRC 21 mei 2007)

(Foto hierboven: Dries van Agt met oud-Ambassadeur en anti-Israëlactivist Jan Wijenberg, plus in het midden, de vrouw van voormalig Fatah terrorist Ibrahim Al-Baz)

Er zijn steeds kleine incidenten rond van Agt, die twijfel zaaien aan zijn inlevingsvermogen. Zo wordt beweerd, dat hij ooit tijdens een lezing gezegd zou hebben:  "Wie is Anne Frank?". Na een  enorme rel, heeft degene die dit gehoord heeft zijn bewering ingetrokken. Zo gaat het steeds weer. Er wordt iets gezegd, maar van Agt heeft het niet zo bedoeld.

Rode Jeugd
Dries van Agt speelt wel een hele vreemde rol tijdens de gijzeling van een kerkkoor in de Scheveningse gevangenis in 1974. Het lid van de Rode Jeugd Lucien van Hoesel zit op dat moment  een straf wegens wapenbezit uit. Hij raakt bevriend met de Palestijn Adnan Nuri, die vast zit wegens een vliegtuigkaping. De criminelen Jan Brouwers en Daan Denie (Gijzelingsdrama Deil), de Algerijn Mohammed Koudache en  de Palestijn Adnan Nuri gijzelen tijdens een kerkdienst het kerkkoor Ut Captivi Gaudeant (‘opdat gevangenen zich verblijden’). Lucien van Hoesel heeft medelijden met de zangers en tevens gegijzelde familieleden, waaronder kinderen en bemiddelt tussen de gijzelnemers en de politie.Uiteindelijk wordt de gijzeling door de mariniers beëindigd.

Het tijdens de gijzeling in de Scheveningse gevangenis gebruikte wapen is afkomstig van de monnik broeder Mattheus, die het wapen in een sex-massage-salon in Breda heeft opgehaald en tijdens  een bezoek aan Jan Brouwers  gegeven heeft. Broeder Mattheus krijgt sexuele diensten als ruilmiddel. Broeder Mattheus is de broer van het met Van Agt bevriende KVP-Kamerlid Harrij Notenboom. Eerder was de bewuste monnik de toegang tot de gevangenis blijvend ontzegd. Op voorspraak van Van Agt - op dat moment minister van Justitie - kreeg broeder Mattheus weer toegang en daarop volgde de ongelukkige wapensmokkel.

In 1974 heeft van Dries Agt door domme nalatigheid en corruptie de eerste en enige Palestijnse gijzeling in Nederland mogelijk gemaakt. Nalatigheid blijkt een wederkerende factor in de politieke carrière van Dries van Agt te zijn.

(foto: Dries van Agt met islamitische prediker Nourdeen Wildeman)





Menten
Het proces tegen de oorlogsmisdadiger Menten is voor de minister van  justitie Dries van Agt zeer problematisch, vanwege de nooit genoemde familiaire contacten tussen de families Lippe-Biesterfeld en Menten. Als Prins Bernhard met een affaire te maken heeft, of die nu reëel is of niet, dan is een Nederlandse politicus extra op zijn hoede. Minister van Agt maakt de grote blunder van te laat ingrijpen en Menten laten ontsnappen naar Zwitserland. Maar misschien is het ook een slimmigheidje van Dries van Agt.

De Velser affaire speelt zich aan het einde van de oorlog af. Er worden communisten opgepakt, zodat zij gedurende een eventueel machtsvacuüm, na vertrek van de Duitse bezetting, geen greep naar de macht kunnen doen, in Nederland. De communistisch verzetsstrijdster Hannie Schaft is één van de slachtoffers van deze merkwaardige samenwerking tussen de Binnenlandse Strijdkrachten rond Prins Bernhard en de Duitse bezetter. Pieter Menten kende de rol van Prins Bernhard tijdens de Velser Affaire en heeft dit als wisselgeld gebruikt tijdens zijn vervolging. Pas toen de kluis van Pieter Menten door de autoriteiten was leeggehaald, kon hij worden vervolgd.

Op 9 november 2017 organiseert het comité Kristallnachtherdenking in Theater Perdu te Amsterdam, een herdenking. Het comité bestaat uitsluitend uit ex-communisten. Dries van Agt is als spreker uitgenodigd. De leden van het comité moeten zich afvragen wat voor hen belangrijker is: De eer en waardigheid van de omgekomen communistische verzetsstrijders, die door de Nederlandse regering in ballingschap zijn opgeofferd tijdens de Velser affaire, of de merkwaardige steun van Dries van Agt aan Palestijnen. 

Even een persoonlijke noot:  De Velser affaire heeft veroorzaakt, dat bij ons thuis nooit de Nederlandse vlag werd uitgestoken en er door mijn vader schamper over Prins Bernhard werd gesproken. Mijn vader was tenslotte zelf, op 18-jarige leeftijd, bijna slachtoffer van de Velser affaire geworden. Communistische verzetsstrijders in West-Friesland waren in 1945 zodanig wantrouwig en op hun hoede, door het verraad en de arrestaties, dat zij iedereen dreigden dood te schieten die het wachtwoord niet kende.

Bloemenhove
Dries van Agt werd tijdens zijn ministerschap door de linkse media als conservatief en zeer rechts beschouwd. Hij weigerde een abortuswet te tekenen. Hij wilde de abortuskliniek Bloemenhove sluiten. Hij beperkte het aantal zitplaatsen in sexbioscopen. Dries van Agt ging met zijn standpunten en beleid in tegen de verruiming van normen en waarden, zoals aan het einde van de jaren zestig in zwang was gekomen. Het is dan ook opvallend, dat Anja Meulenbelt, als feministe van het eerste uur,  nu zo positief over Dries van Agt is. De haat tegen Israël prevaleert en verduistert haar brein.

Hoogleraarschap
Aan het einde van de jaren zestig is Dries van Agt hoogleraar rechten in Nijmegen. In die tijd staat hij als liberaal en vrijzinnig te boek. Hij kwam op tegen de 'deplorabele situatie van preventief gedetineerden' en uitte kritiek op de massale vervolging van de bezetters van het Maagdenhuis. In 1971 sloot hij een lezing op een artsencongres af  met: "Zelfs actieve euthanasie kan een uiting van echte medemenselijkheid zijn" ('Van Agt, Tour de force; van  Merriënboer;2008: blz 57).
De opvatting over abortus, euthanasie en rechtspraak zijn in die periode veel liberaler en moderner, dan het beleid dat van Agt tijdens zijn ministerschap verdedigde.

In een terugblik zegt hij daarover: "We leven thans in de nasleep van de culturele revolutie aan het einde van de jaren zestig. Die omwenteling heeft veel onheil teweeg gebracht. (...) Vrijheid zonder grens of maat, niet getemd door verantwoordelijkheidsbesef en gemeenschapszin, verscheurt het weefsel van de samenleving. (...) De verheerlijking van ongebreidelde vrijheid heeft de seksualisering van de maatschappij met zich gebracht. (...)  In latere jaren heeft zich de seksuele obsessie van de maatschappij meester gemaakt, uitgebaat en mede daardoor verhevigd door het reclamewezen. Wie nog het lef heeft daartegen te opponeren wordt veelal vermaledijd als preutse puranist" (De eenzame fietser; Koster, Adrianus; 2008; blz.255)

Textielfabrikant in Geldrop
Een zoektocht naar het eventuele antisemitisme en de bronnen daarvan in het leven van Dries van Agt. Is zijn jeugd, als zoon van een textielfabrikant, in Geldrop, eventueel een hele vroege inspiratiebron voor anti-Israëlische acties? Is zijn schoolgaan op het Augustinianum te Eindhoven een oorzaak voor het dubieuze anti-Joodse gedrag? Ik heb alle biografieën over van Agt doorgelezen en niets gevonden. Van Agt zelf houdt zich zoals gewoonlijk van de domme. " Ik heb over de oorlog geen duidelijke herinneringen". Hij was veertien toen de oorlog was afgelopen. Vele 'Stolperstein' in de stoepen in de buurt van het Augustinianum herinneren aan de Joden die in de Tweede wereldoorlog uit Eindhoven zijn weggevoerd en vermoord. De jonge Dries van Agt heeft het niet gemerkt, niet gezien. Hij verschilt daarin niet van de overige Nederlandse bevolking van die tijd.   

Conclusie
Is Dries van Agt een antisemiet? Dries van Agt is vooral publiciteitsgeil en ijdel. Zijn optreden voor Hamas en de Palestijnse Gemeenschap brengt hem steeds weer in de publicitaire belangstelling en daar geniet hij van. Zijn onverstandige optreden en versprekingen brengen hem steeds weer in problemen. Daar geniet hij ook van. We kwalificeren Dries van Agt als vijand van Israël, omdat hij steun aan Hamas verleent en zogenaamd niet weet wat voor club dat is. Hij is geen vriend van het Joodse volk. Daar laten we het bij.

Schandalig dat uitgerekend Dries van Agt bij een Kristallnachtherdenking spreekt. Een provocatie die we lang niet hebben meegemaakt.  

Framing van de herdenking

Over vijftig jaar zullen historici terugkijken op de jaarlijkse herdenking van de Kristallnacht van 1938. Dan zullen ze zich afvragen wie er eigenlijk tijdens die nacht vervolgd en gedood werden. Ze zullen tot de conclusie komen, dat in 1938 de Palestijnen werden vermoord.

Jaar op jaar spreken prominente en minder prominente sprekers tijdens de Kristallnachtherdenking over moslims, Arabieren en  Palestijnen. Dit jaar, op 9 november, spreekt Dries van Agt over Palestijnen.

Intussen stapt Anja Meulenbelt, ook al zo'n Palestijn, met grote reuzenvoeten, in het frame van de critici. Ze gaat namelijk op haar eigen Facebook vertellen dat de herdenking controversieel is. Dat moet je nooit doen Anja! De onbevooroordeelde lezer onthoudt nu slechts één ding: "controversieel"

Anja zou Anja niet zijn, als er niet nog een frametje bij komt:  De ontjoodsing van de Kristallnachtherdenking. Want wie werden  er bijna geheel uitgeroeid? Anja , zeg het nu...

Een "Europese bevolkingsgroep". Het woord Joden komt niet uit haar mond.





Zo rommelen we verder met Anja. Het wordt gezellig, want Dries van Agt is een begenadigd spreker. Hij weet erg veel over de Tweede Wereldoorlog.

Hamas verliest van de Kamer van Koophandel

Heel Nederland wordt overspoeld, door een tsunami van moslimbroederschappen. Vele Nederlandse instituties zijn al ten prooi gevallen aan deze kwaadaardige islamo-fascistische ideologie. De gemeenteraad van Amsterdam, de pliessie op de Dam, de Universiteit Leiden, het bevolkingsregister, de NOS en ga zo maar door. Eén instantie blijft echter moedig weerstand bieden aan de potentiële bezetters:  De KAMER VAN KOOPHANDEL!

In de zomer van 2017 zijn alle bestuursleden van de Palestijnse Gemeenschap.nl vervangen door Hamas-trouwe moslimbroederschap aanhangers. Het handelsregister van de Kamer van Koophandel toont geen één FATAH-zeloot als bestuurslid meer. De journalist Carel Brendel zegt het ook, dus het is waar: Hamas neemt de Stichting Palestijnse Gemeenschap geheel over. Ook tijdens de Palestijnse demonstraties op de Dam zien we duidelijk dat de aanhang van Hamas aan het winnen is.

Een opvallend detail in de uittreksels van de Kamer van Koophandel is echter, dat het dossier in onderzoek is volgens artikel  38 JUNCTO 33 t/m 36 HRW. De wettelijkheid en autenciteit van de gegevens over de bestuurders van de  stichting wordt dus betwist.

De HAMAS-vertegenwoordiger in Nederland, Amin Abou Rashed, ruikt onraad en schrijft een verkiezing uit. Door een handige manoeuvre met districten en een beperkt aantal kandidaten per district, worden tijdens de verkiezing alleen HAMAS kandidaten gekozen.

Er zijn echter twee juridische obstakels die ook de HAMAS niet kan overwinnen (Tenminste niet met wettelijke middelen): Een stichting heeft helemaal geen verkiezingen nodig om een bestuurswissel te laten plaats vinden. Het handelsregister heeft een authentiek verslag van een bestuursvergadering nodig om een bestuurswisseling te accepteren. Aan deze voorwaarden wordt door de HAMAS-fractie niet voldaan!

Nu heeft de Palestijnse organisatie Fatah toch weer even gewonnen. Het bestuur van het handelsregister besloot Amer Kaddoura toch als voorzitter van de Stichting Palestijnse Gemeenschap.nl te handhaven. Op 19 augustus 2017 werden de Hamas-aanhangers Ahmad Nourallah , Eiad Attalla en Nabil Abbas door het handelsregister uit de registratie gehaald. Door de beslissing van de Kamer van Koophandel blijft het Fatah-lid Amer Kaddoura de enige bestuurder van de stichting Palestijnse Gemeenschap.nl.
 (foto: Amer Kaddoura; bron: Linkedin)

Keesjemaduraatje wordt gearchiveerd door de Koninklijke Bibliotheek!