Graus mag blijven

Graus pareert de zwaarste aanvallen
Volkskrant 27 januari 2007, door Raoul du Pré

DEN HAAG - Ruim vijf weken heeft Dion Graus gevochten voor zijn politieke leven. Zijn partijleider, Geert Wilders, was duidelijk: ‘Als de ernstige beschuldigingen waar zijn, ben ik de eerste die Graus aanpakt.’ Maar Wilders, die zo vaak heeft verklaard dat hij geen ‘LPF-toestanden’ wil in zijn Partij voor de Vrijheid (PVV), gaf Graus een kans zich te verweren tegen de verwijten.

Graus benaderde de afgelopen weken ex-werkgevers, collega’s en leveranciers. Sommigen bleken bereid Graus te helpen, blijkt uit het dossier dat de Volkskrant heeft ingezien en nagetrokken. In hun verklaringen wijzen zij een aantal beschuldigingen deels van de hand.

Als freelance-televisiemaker bij TV Limburg zou Graus de rekeningen van zijn vaste cameraman Pascal Coumans niet hebben betaald. Coumans erkent nu in een e-mail dat hij zijn geld op tijd kreeg en dat hij Graus zelfs bedankte voor de fijne samenwerking en het snelle overmaken van het bedrag.

Een inmiddels failliet installatiebedrijf dat betrokken was bij de bouw van Graus’ huis in het Limburgse Simpelveld zou nog 48 duizend euro aan ‘onbetaalde rekeningen’ tegoed hebben. Curator Kamps verklaart nu tegenover de Volkskrant dat Graus met succes bezwaar maakte tegen het grootste deel van die claim. Uiteindelijk bleef een schuld van 7500 euro over die Graus, op de ‘bijkomende kosten’ van 363,16 euro na, ook heeft betaald.

De Limburgse keukenleverancier Muyrers & Wijnen zou nog geld van Graus krijgen voor de keuken van zijn huis. Het bedrijf meldt dat er inderdaad betalingsproblemen zijn geweest maar dat Graus uiteindelijk ‘naar tevredenheid aan alle financiële verplichtingen’ heeft voldaan. ‘Of we hem opnieuw een keuken zouden leveren, is een andere vraag’, aldus een woordvoerder van het bedrijf.

Als verkoopmanager bij het bedrijf Anisane, leverancier van diergeneesmiddelen, zou Graus tussen 1999 en 2002 slecht hebben gefunctioneerd en leugens hebben verkocht over zijn prestaties. Graus’ toenmalige algemeen directeur herkent die berichten niet, schrijft hij in een verklaring. ‘Ik heb de met Graus gehouden functioneringsgesprekken onder ogen gehad en ondertekend. Voor zover ik mij herinner waren deze beoordelingen positief van inhoud. Er werden mij geen malversaties of het niet-nakomen van afspraken of dergelijke gerapporteerd.’

Als dierenartsenbezoeker bij Cavalor, een Belgische producent van paardenvoeding, zou Graus kilometers hebben gedeclareerd die hij niet had gemaakt. Directeur Peter Bollen geeft in een schriftelijke verklaring aan Graus toe dat dit niet mogelijk is. ‘Je kon geen onterechte kilometers declareren bij ons, daar je met een firmawagen hebt gereden, en daar je een tankkaart had.’

Tegenover de Volkskrant voegde de directeur er deze week aan toe dat hem wel is gebleken dat Graus zijn werk als artsenbezoeker niet goed deed. ‘Na zijn vertrek bij Cavalor is uitgekomen, dat hij beweerd had een aantal mensen bezocht te hebben, waar hij nooit was geweest.’

Graus heeft dus niet alle verwijten aan zijn adres weten te weerleggen. Ook de farmaceutische bedrijven AST Farma en Vétoquinol, waar hij na korte dienstverbanden zou zijn vertrokken wegens disfunctioneren, werken niet mee aan zijn rehabilitatie.

Het zwaarst tilde partijleider Wilders echter aan de beschuldigingen dat Graus diverse vrouwen zou hebben mishandeld. In augustus 2003 deden de toenmalig echtgenote van Graus en haar vader aangifte van wangedrag waar Graus zich een jaar eerder schuldig aan zou hebben gemaakt.

Het Kamerlid zou hebben geprobeerd de keel van zijn destijd hoogzwangere echtgenote dicht te knijpen en haar in de buik hebben ‘geduwd’. Ook zou hij hebben gedreigd de keel van zijn schoonvader door te snijden en diens huis in brand te steken. In mei 2003 volgde de aangifte van een Belgische ex-vriendin, in dit geval wegens belaging en stalking.

Justitie in Zuid-Limburg en de Vlaamse officier van justitie seponeerden de aangiften. Er waren onvoldoende aanknopingspunten om tot vervolging over te gaan. ‘In mijn opinie kan een en ander strafrechtelijk niet worden bewezen’, schrijft officier van justitie Vervuren op 16 april 2004 aan Graus. Hoofdofficier van justitie Penn-te Strake bevestigt die beslissing nog eens op 10 januari 2007. Persofficier Smit wilde deze week ‘om privacyredenen’ geen nadere toelichting geven.

Wilders zegt ‘al met al’ geen aanknopingspunten te zien om het vertrouwen in Graus op te zeggen. ‘Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat zijn naam doelbewust door het slijk is gehaald. Wat mij betreft is de zaak hiermee gesloten. Ik ga mijn energie weer op de politiek richten.’