Door Keesjemaduraatje
afgelopen woensdag moest ik voor mijn werk naar Delft. Doordat de vijfde versnelling van mijn auto kapot is, besloot ik met de trein te reizen. 'S avonds,op de weg terug naar het station, zag ik reeds van verre dat er mannen met rode jassen aan, op de trappen van het station stonden. SP. Wat nu te doen? Gaan ze me iets in de hand drukken of is het een handtekeningenactie? Zal ik een krantje weigeren aan te nemen? "Wilt u een krantje van de SP mijnheer" vraagt een SP-man vriendelijk. "Bedankt", zeg ik. Ik bedoel, die staat daar toch maar voor een ideaal iets uit te delen. Je moet toch wat.
In de trein gezeten, wil ik dan ook lezen wat er in de krant "Zo, Voor een Beter Nederland" staat. Jan Marijnissen heeft een kolom met de pakkende titel "Kan het wel? Ja, het kan" geschreven. Dat is een duidelijke verwijzing naar de leuzen van Barack Obama. "Ja, wij kunnen het". Zou Jan Marijnissen werkelijk denken dat hij in het kielzog van Obama een dergelijke "movement" in Nederland teweeg kan brengen? De kritiek op de VS is natuurlijk meteen verstomd, als er een zwarte Amerikaan president wordt. Opnieuw zie ik in, dat er een gouden toekomst voor de ethno-politicus is weggelegd. Maar dat geheel terzijde.
Jan Marijnissen begint met te stellen dat veel ellende wordt veroorzaakt door bedrijven. Hij denkt zeker dat we er beter op worden als we allemaal ambtenaren zouden zijn of een uitkering zouden trekken. Daarna schrijft hij dat onze ouders en voorouders het onderwijs, de sociale voorzieningen en de huisvesting hebben opgebouwd. Dat we het daardoor, vergeleken met de rest van de wereld, goed voor elkaar hebben. "Zij hebben de emancipatie en gelijkberechtiging van het individu voor de meesten tot werkelijkheid gemaakt"
Dat is allemaal waar. Opvallend is wel, dat Marijnissen een typisch liberaal standpunt over de rechten van het individu poneert. Maar dat is helemaal niet erg. Zowel sociaal-democraten als liberalen hebben voor de emancipatie van het individu veel gedaan.
Volgende zin: "In de opbouw van ons land kwam de klad erin, toen dit uitgangspunt in de jaren tachtig werd losgelaten. De liberalen wonnen terrein. Vanaf toen werden de inkomensverschillen groter en groter. Werd er bezuinigd op de zorg en op het onderwijs. "
Dat is natuurlijk volksverlakkerij. Na de tachtiger jaren daalde het percentage werklozen juist en Nederland kende een enorme bloei van de economie aan het einde van de jaren negentig. Dat had veel met de wereldeconomie, maar ook met het saneren van de industrie in de jaren tachtig, te maken.
Werkloosheid door de jaren heen
Het is echt ongelooflijk, dat de SP nog steeds niet wil inzien, dat alle socialistische experimenten jammerlijk mislukt zijn en nog steeds tot honger en armoede leiden en dat deze partij doorgaat met het "neo-liberalisme" (kunt u mij daar het adres even van geven) de schuld van alles te geven.
No comments:
Post a Comment