Overwinningen bij het Monument Joods Verzet in Amsterdam

"Het Monument Joods Verzet 1940-1945 is een monument in Amsterdam dat sinds 1988 op de hoek van de Amstel en de Zwanenburgwal, aan de zijkant van de Stopera staat. Het is opgericht ter herinnering aan alle joodse burgers die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen.

Het verzetsmonument is het werk van de Belgische beeldhouwer Josef Glatt en bestaat uit een metershoge zwarte granieten zuil met daarop afgebeeld de stenen tafelen. Op de zijkant staat in het Nederlands en het Hebreeuws een tekst van de profeet Jeremia: Waren mijn ogen een bron van tranen, dan zou ik dag en nacht wenen om de gevallen strijders van mijn dierbaar volk.

Initiatiefnemer van het monument was de in 1986 opgerichte Stichting Comité Joods Verzet 1940-1945, waartoe de Joodse verzetsstrijders Bennie Bluhm en Chaim Natkiel het initiatief namen."
(bron: Wikipedia)





In 2016 en in 2017 vindt er bij het monument voor het Joods verzet geen herdenking van de Pogromnacht van 1938 meer plaats. In dit blog wil ik uitleggen waarom dit als overwinning beschouwd kan worden.

In 2008 begint het blog Keesjemaduraatje te protesteren tegen de in zijn ogen 'ongemakkelijke Kristallnachtherdenking' bij het monument Joods verzet. Zijn grootste bezwaar: "Door te ontkennen dat de vervolging en vernietiging van Joden, Roma en Sinti op een zo grote schaal en met geïndustrialiseerde methodes zijn weerga in de geschiedenis tot nog toe niet kent, wordt geprobeerd de Holocaust tot een geschiedkundige gebeurtenis van normale proporties terug te brengen."

Sinds 2009 ben ik bij de herdenkingen van het Platform Stop Racisme en Uitsluiting op de Amstelhoek in Amsterdam aanwezig geweest. In die jaren heb ik met eigen  ogen  en oren kunnen waarnemen, dat de herdenking eerst gepolitiseerd, daarna ontjoodst en uiteindelijk een Palestijnse provocatie is geworden.

In 2009 is de herdenking georganiseerd door Rene Danen en de Internationale Socialisten. De herinnering aan voorgaande herdenkingen van de Internationale Socialisten, waar Ahmad Yassin, de leider van Hamas, werd geëerd, was zo indringend, dat een groep rond pastor Ben Kok besloot, met een Israëlische vlag in de hand, op het Joodse element in de herdenking te wijzen.

In november 2010 wordt op verschillende blogs opgeroepen opnieuw een "Ben-Kokje te doen" en Israëlische vlaggen naar de herdenking mee te brengen. Op deze manier willen de bloggers erop wijzen, dat bij de Pogromnacht 1938 alleen Joden vervolgd zijn en dat die herinnering dreigt te vervagen, door de aanwezigheid van de Internationale Socialisten. Een fluitiste die had zullen spelen zegt af, en ook een tweetal sprekers blijkt om redenen die zij in het midden laten ineens bedenkingen te koesteren. Vijftig mensen met Israëlische vlaggen laten een stevig tegengeluid horen. Zo stevig, dat Rene Danen zich niet laat zien.

In 2011 houdt de Joodse gemeenschap een eigen herdenking in de Portugese Synagoge. De aandacht voor de alternatieve herdenking door de Internationale Socialisten en Nederland Bekent Kleur bij het monument wordt daardoor minder. Tijdens de herdenking wordt een pamflet uitgedeeld, dat is ondertekend door Likoed Nederland, Amsterdam Post, Tora Yeshua and Keesjemaduraatje. In het pamflet protesteren de bloggers tegen het misbruik van de Pogromnacht door islamitische en extreem-linkse organisaties.

In 2012 is er weinig belangstelling voor de herdenking bij het  monument. Alle tegenstanders van Rene Danen en Anja Meulenbelt zijn die avond van de 9e november naar de Portugese Synagoge gegaan. Het regent een beetje en een zielig clubje van vijftien mensen staan rond de schrijver Abdelkader Benali , die het lot van de vluchtelingen in Nederland vergelijkt met de Tweede Wereldoorlog. De immigranten moeten namelijk voortaan, zo is een wetsvoorstel, vijf jaar wachten op een verblijfsvergunning en de Tweede Wereldoorlog heeft ook vijf jaar geduurd. Je moet er maar op komen!




In augustus 2013 wordt Jaap Mollema, hoofdredacteur van de Amsterdam Post, door een vrachtwagen overreden. De pro-Israëlbeweging is weer een stukje kleiner geworden. In dat jaar  is er geen tegendemonstratie tijdens de herdenking van de Pogromnacht 1938 bij de Stopera.

In november 2014 zegt Arjan Plaisier, de scriba van de Protestantse Kerken, zijn toespraak af. De organisatoren zijn nu behoorlijk pissig. Een woedende Lonneke Lemaire probeert tijdens de herdenking een Israëlische vlag af te pakken.  "Wij willen hier geen nationalistische symbolen, het gaat hier om Jodendom, en niet om een land". De jongerenimam Yassin Elforkani houdt een korte toespraak. Samen met hem lopen we na de plechtigheid naar de Portugese Synagoge en herdenken daar opnieuw.

Op een gegeven moment hoop je, dat de organisatoren van de alternatieve Kristallnacht tot inkeer komen en de ongelijke strijd opgeven. Niets is echter minder waar. De provocatie naar het Joodse volk vindt een voorlopig hoogtepunt, als het Arabische Knessetlid Haneen Zoabi een toespraak houdt. We schrijven november 2015. Het gehele publiek bestaat uit leden van het Palestina Komitee. Bij het Monument Joods Verzet wordt getrokken en gespuugd op Joodse activisten. Michael Jacobs wordt door de politie meegenomen en later weer vrijgelaten.

In 2015 besluit de actiegroep Time to Stand-up for Israel onder leiding van Sabine Sterk, zelf voor de 9e november 2016 een vergunning aan te vragen. Het enige doel is, om Anja Meulenbelt en haar Palestijnen niet langer het monument te laten bezoedelen. De opzet slaagt.

In 2016 wijken de Palestijnenvrienden uit naar de Uilenburger Synagoge. Massieve druk op het bestuur van de synagoge helpt niet en de herdenking gaat door. Activist Frank van der Linde wordt vlak voor de synagoge tegen de grond gewerkt vanwege wapenbezit. De besmetting van de herdenking van de Pogrom 1938 kent opnieuw een treurig hoogtepunt.

Burgemeester van der Laan roept twee leden van de groep Time to Stand-up for Israel bij zich en verbiedt de herdenking bij het Monument Joods Verzet. Hoewel de opzet toch al geslaagd is, wekt deze actie grote wrevel en onderlinge ruzie bij de pro-Israëlische actievoerders.

We denken dat we alles al gehad hebben:  Imams, terroristen, Palestijnen en Arabische afgevaardigden. Wat kan Anja Meulenbelt nu nog bedenken om tegen alle Joden in Nederland te zeggen: "Fuck You met je herdenking"?

9 november 2017 spreekt Dries van Agt tijdens de Kristallnachtherdenking in theater Perdu. Ik heb het niet zelf kunnen bedenken. Ik had verwacht dat Sylvana Simons of de tweede man van Hamas deze keer de toespraak zou houden. Maar Dries van Agt is ook een heel geslaagde provocatie.

Wat hebben we gewonnen?
Door acht jaar strijd, hebben we bereikt, dat de schandalige pro-Palestijnse en onwaardige vertoning niet meer plaats vindt bij het Monument Joods Verzet, maar in een afgesloten zaal.

Nu we dit hebben gewonnen, kunnen we onszelf weer met een goed geweten in de spiegel bekijken.