Schepje er bovenop: Wilders is een islamiet!!

Door Keesjemaduraatje
Geert Wilders in niet alleen een Indo, een Jood, een Limburger, een nazi, een kolonialist, een anti-kolonialist, en een racist. Nu is hij ook nog een moslim!!! Erger kan het nu echt niet meer worden.

Nee, dit is geen geintje. Jullie weten dat er in achterkamertjes allerlei bijeenkomsten van webloggers worden gehouden. Daar worden veel dingen besproken. Wereldheerschappij bijvoorbeeld. En het verbaast jullie natuurlijk niets dat Keesjemaduraatje ook wel eens bij zo'n conspiratieve bijeenkomst wordt uitgenodigd. Zo was ik eens bij Mevrouw Hoeiboei thuis en daar werd het volgende verhaal verteld:

"Bij het Centraal Bureau voor Statistiek weten ze niet hoe ze het aantal moslims in Nederland moeten tellen. De registers van de burgerlijke stand geven niet genoeg informatie. Daarom hebben ze nu alle afkomelingen van immigranten uit moslimlanden bij elkaar opgeteld en die allemaal het stempeltjes "islamiet"gegeven. Voor de Turken en Marokkanen is dat niet zo'n groot probleem, maar aangezien Indonesië als islamitisch land wordt beschouwd, worden veel indo's onterecht als moslim geregistreerd. Aangezien Geert Wilders een Indo is, wordt hij onterecht als moslim bij het CBS geregistreerd"

Dus ik wist in 2006 al dat Geert Wilders een Indo is. En ik wist ook dat het getal van 1 miljoen moslims in Nederland zwaar overdreven is, omdat alle Indo's als zijnde moslim meegeteld worden. En waar kwam dat verhaal vandaan? Van de arabist Hans Jansen. Lees zijn artikel hieronder:

“HOEVEEL”, in: HOE NU VERDER: 42 visies op de toekomst van Nederland na de moord op Theo van Gogh, Utrecht: Spectrum, 2005, pp. 70-76.

Betrouwbare getallen over de aantallen moslims in Nederland bestaan niet. Rond de jaarwisseling 2004/2005 werd algemeen uitgegaan van een miljoen, maar daar moet er in ieder geval één van worden afgetrokken: Ayaan Hirsi Ali. Dan zijn het er nog steeds 999.999, maar ik heb heel wat vrienden en vriendinnen die formeel moslim zijn, maar die er desalniettemin niets (meer) van geloven. Ze zouden zich doodschrikken als ik hun naam hier noemde. Tegenover hun ouders en tegenover hun vriendenkring willen ze onder geen enkele voorwaarde als ex-moslim bekend komen te staan. Zelfs tegenover elkaar willen ex-moslims niet als ex-moslim bekend staan. Het spreekt voor zich dat dit tot heel wat gewetensnood leidt, en mogelijk ook tot huichelarij. Maar het belangrijkste is dat deze omstandigheid ernstige en gegronde twijfel oproept aan het getal 999.999. Er zijn zeker minder moslims in Nederland dan 999.999, maar hoeveel minder?
Het getal van 999.999 is niet door telling tot stand gekomen, maar door schattingen en extrapolatie. De Nederlandse overheid rekent iedereen als moslim die als moslim uit een moslims land Nederland binnenkomt, plus zijn gehele nageslacht. Volgens dezelfde methode moet je dan ook zeggen dat de rest van het Nederlandse volk nog steeds katholiek, gereformeerd of hervormd is, en dat er zo’n 13 tot 14 miljoen christenen in Nederland zijn. Maar dat wordt niet gezegd, want de Nederlandse kerkgenootschappen houden zelf bij hoeveel leden ze hebben, en geven daar jaarverslagen over uit. Daarbij zullen ze best af en toe iemand die al jaren niet meer komt, nog laten meetellen, maar in principe, volgens hun eigen verklaringen, willen de kerkgenootschappen hun ledenadministraties zo schoon mogelijk houden. Iemand die niet meer mee wil doen, en opzegt, wordt vriendelijk bedankt voor zijn moeite.
Dat ligt bij de islam anders. De theorie van de islam heeft bepaald dat uittreden uit de islam een misdaad is, en dat die misdaad met de doodstraf hoort te worden bestraft. In de praktijk komt dit er op neer dat "uittreden niet kan". In streng-islamitische landen als Iran en Saoedi-Arabië zit de vork natuurlijk anders in de steel, maar we hebben het nu even over het vrije Westen waar wie uit zijn godsdienst uittreedt door de wetten des lands beschermd wordt, en als hij of zij in de Tweede Kamer zit, ook daadwerkelijk beveiligd.
Natuurlijk staat het de leiders van de moslims in Nederland vrij om te bepalen dat uittreden niet kan, maar er is geen enkele reden waarom ook de Nederlandse overheid dit religieus bepaalde standpunt zou moeten onderschrijven en er bij haar beleid rekening mee zou moeten houden. De regels van de islamitische godsdienst kunnen toch voor de overheid van een modern Westers land niet bindend worden verklaard? De regels van andere godsdiensten trouwens ook niet. En dan, wie bepaalt welke van de regels van de islam voor de Nederlandse overheid bindend zijn en hoe die regels luiden? Hoe ver wil de overheid hier gaan? Heeft het Nederlands parlement ooit goedgekeurd dat de Nederlandse overheid een aantal regels van de sharia, bijvoorbeeld die over uittreding, heeft te gehoorzamen? (De sharia is de traditionele islamitische wet).
Door de islamitische opvattingen over uittreding uit de islam stilzwijgend te accepteren, handelt de Nederlandse overheid, buiten het parlement om, op een wijze die in strijd is met de bepalingen over godsdienstvrijheid van de Nederlandse grondwet. Eigenlijk maakt de Nederlandse overheid zich hier naar de eigen normen ook nog schuldig aan iets anders, te weten een subtiele vorm van discriminatie, door de moslims niet in staat te achten zichzelf te tellen, en de katholieken wel. Er is ook geen reden te bedenken waarom zelftelling door moslims niet mogelijk zou zijn. Er zijn duizenden islamitische liefdadige stichtingen en verenigingen in Nederland. De lijsten bij de Kamers van Koophandel zijn onoverzichtelijk lang. Daaruit blijkt zonneklaar dat wat betreft kennis van het Nederlandse systeem van organiseren en dingen regelen de Nederlandse moslims, althans hun elite, beslist niet meer in een achterstandssituatie verkeren. Van de katholieken eisen dat ze zelf tellen, en van de moslims niet, dat is het meten met twee maten – wat zoals bekend volgens bijbel en koran de Heer een gruwel is.
Een andere manier om het aantal moslims te tellen dan het bewerken en doorrekenen van migratie- en geboortecijfers, is te kijken naar het aantal moskeeën. Rond de jaarwisseling 2004/2005 zouden er ongeveer 500 moskeeën in Nederland geweest zijn. Als er een miljoen moslims zouden zijn, betekent dat tweeduizend moslims per moskee. Het volstrekt duidelijk dat haast geen enkele van deze 500 Nederlandse moskeeën groot genoeg is voor tweeduizend gelovigen. Zelfs al moeten vrouwen en meisjes maar liever thuisblijven, wat vaak zo is, dan nog is duizend mannen per moskee ook te veel. Zo groot is in Nederland bijna geen enkele moskee. Het gemiddelde aantal gelovigen dat een Nederlandse moskee kan bevatten ligt eerder rond de vierhonderd, of (veel) minder. Maar zelfs met vierhonderd moslims in vijfhonderd moskeeën komen we niet verder dan 200.000 moslims. Met de vrouwen, meisjes en kinderen meegerekend die niet naar de moskee mogen, willen, of kunnen komen, komen we dan toch nog op zijn allerhoogst tot een half miljoen moslims, waarschijnlijk heel veel minder.
Maar de enig juiste manier om moslims te tellen is om uit te gaan van cijfers, die door moskeeverenigingen en hun koepelorganisaties zelf ter beschikking gesteld worden, van leden die daadwerkelijk een bijdrage betalen voor de instandhouding van die moskee. Er zijn allerlei koepelorganisaties waarvan niemand begrijpt waarom ze dat niet allang gedaan hebben. Met iemand die geen lid is van een moskeevereniging, kunnen dan maar twee dingen aan de hand zijn: hij is geen moslim (meer), of hij zou zijn eigen moskeevereniging met bijbehorende koepel moeten gaan oprichten. Maar in beide gevallen hoort hij (nog) niet bij het "miljoen moslims" in Nederland waar de huidige, vaak gesubsidieerde organisaties en hun woordvoerders zo trots mee schermen, en waar allerlei naïeve en bange Nederlanders zich door laten intimideren.
Wie de integratie van de vaak moslimse migranten naar Nederland een goed hart toedraagt, kan alleen maar hopen dat de moslims in Nederland snel zullen overgaan tot een reële vorm van zelftelling. Alleen een groep die ergens bang voor is, vermijdt het om tot zo’n telling te komen. Zo lang er geen betrouwbare tellingen zijn, die de vergelijking met de tellingen van katholieken en protestanten kunnen doorstaan, dienen de Nederlandse overheid, media en maatschappij er van uit te gaan dat er op zijn allerhoogst twee- tot driehonderd duizend moslims in Nederland zijn. Daar van uit gaan is trouwens al extreem welwillend tegenover deze groep. Tegenover andere kleine religieuze groepen als de Lutheranen of Oud-Katholieken zou niemand bij de media of in ambtelijk Nederland zo welwillend zijn.
Wie in de grote steden rondloopt, krijgt de indruk dat er inderdaad heel veel moslims zijn. Maar we moeten er dan ook rekening mee houden dat de meeste Nederlandse moslims in die grote steden wonen, wat het beeld voor wie daar rondloopt, vertekent. Verder dragen vooral moslimse vrouwen en meisjes kleding die duidelijk laat zien dat ze moslim zijn. Ook de bewegingen van de Bagwan en de Hare Krishna hebben met succes het middel van afwijkende en opvallende kleding gebruikt – zowel om elkaar te kunnen herkennen als om buitenstaanders te imponeren met hun alomtegenwoordigheid (en dus schijnbaar overweldigend grote aanhang). Dat is geheel toegestaan, het is vaak zelfs wel charmant, maar het leidt niet tot betrouwbare statistieken over hoeveel aanhang zulke godsdienstige bewegingen in werkelijkheid hebben. Wie met tien Remonstranten in de tram zit, zal daar niets van merken, wie met drie moslima’s in de tram zit, merkt dat heel goed.
Terwijl het aantal "gewone" moslims in Nederland officieel schromelijk overschat wordt, wordt het aantal radicale moslims systematisch onderschat. De AIVD heeft vroeg in 2004 nog gemeld aan honderd tot tweehonderd radicale moslims te denken, en te trachten deze groep 24 uur per dag 7 dagen per week in de gaten te houden. Van "honderd tot tweehonderd" hebben de rekenmeesters van de media 150 gemaakt. Dat leek wel een overzichtelijk aantal, en nadat Samir A. wegens voorbereidingen van aanslagen opgepakt was, waren het er gelukkig nog maar 149. Na de moord op Theo van Gogh werd het getal van 149 niet meer geloofd, vooral omdat de moordenaar van Theo van Gogh daar duidelijk niet bij had gezeten. In een rapport dat vlak voor Kerstmis 2004 is verschenen, houdt de AIVD rekening met mogelijk een tienduizend.
Het probleem ligt hem grotendeels in de vraag wat je onder een radicale moslim moet verstaan. Het is duidelijk dat er geen tienduizend moordaanslagen zijn gepleegd, en dat als het getal van tienduizend klopt, het dan voor een groot deel om dromers moet gaan die graag eens een klap zouden willen uitdelen aan al diegenen die zij als vijanden van de islam beschouwen, zoals burgemeester Job Cohen, wethouder Ahmed Aboutaleb, kamerlid Geert Wilders, en natuurlijk iedereen die met Theo van Gogh geassocieerd was zoals Ayaan Hirsi Ali. Deze vier worden zoals bekend dan ook zwaar bewaakt. De vijfde is vermoord.
Radicalen zijn onder andere te herkennen aan hun opvatting dat de regeringen in het Midden-Oosten niet islamitisch zijn. Nu zijn er wel meer niet-islamitische regeringen in Amerika en Europa, maar de leden van die regeringen zijn zelf nooit moslim geweest. De leden van de regeringen in het Midden-Oosten beschouwen zichzelf daarentegen wel degelijk als moslim. Hun vijanden denken daar evenwel anders over. Door de islam en de wetten van de islam niet ingevoerd te hebben, menen de radicalen, hebben de leden van de regeringen in de hoofdsteden van het Midden-Oosten zichzelf ontmaskerd als uittreders uit de islam, als afvalligen. Die vermeende uittreding van een politicus hoort volgens de regels van de radicale islam met de dood bestraft te worden. Sadat was in oktober 1981 een van de eerste slachtoffers van deze theorie, zoals uit de getuigenissen van zijn moordenaars en uit allerlei onderzoek ondubbelzinnig is gebleken.
De meeste Westerse waarnemers zijn net als de islamitische radicalen van oordeel dat er uit het oogpunt van behoorlijk bestuur inderdaad heel wat af te dingen is op de regeringen van het Midden-Oosten. Maar Westerse waarnemers en beleidsmakers willen in het algemeen niet de oorlog verklaren aan de regimes die het Midden-Oosten in hun greep hebben. De moslimse radicalen daarentegen willen dat wel. Ze beroepen zich daarbij vooral op wat zij als een direct goddelijk gebod beschouwen, te vinden in Koran 5:44 (slot) waar zoals moslims geloven God zelf zegt: Wie niet oordelen (=regeren) volgens wat God heeft neergezonden (=de sharia), dat zijn de ongelovigen (=afvalligen die de doodstraf hebben verdiend). Er is bijna geen verslag over de radicale activiteiten te vinden waar geen toespeling op dit vers in voorkomt, zij het dat de tekst soms door vertaling of verslaglegging is verminkt.
Er zijn genoeg toonaangevende gezaghebbende moslimse geleerden die dit fragment uit de Koran niet als license to kill beschouwen, bijvoorbeeld de Egyptische vroegere rijksmoefti Gad al-Haqq. Maar de traditie om dat wel te doen is oud, gaat terug op de middeleeuwse moslimse theologen Ibn Taymiyya en Ibn Kathir (rond 1300 AD), en is nieuw leven ingeblazen door de Pakistaanse invloedrijke activist Aboe al-Alaa al-Mawdoedi (1903-79). Het is vooral aan het werk van de Egyptische schrijver Sayyid Qutb (1906-66) te danken dat deze opvattingen in de Arabisch-islamitische wereld meer en meer gemeengoed zijn geworden. Er zijn heel wat moslims in het Midden-Oosten die door het lezen van Sayyid Qutb, zonder dat daar een imam aan te pas hoefde te komen, een proces van zelfradicalisering hebben doorgemaakt. Het spreekt van zelf, dat nu zulke teksten en opvattingen ook op het voor iedereen toegankelijke internet te vinden zijn, zulke zelfradicalisering nog veel vaker voorkomt, vooral in het Westen waar de toegang tot internet ruimer is dan in het Midden-Oosten
Zowel de Brits-Tsjechische geleerde Ernest Gellner (o. 1995) als Sayyid Qutb zelf beschrijven situaties waarin er binnen een verder gematigde moslimse gemeenschap een steeds radicalere voorhoede oprijst. Die voorhoede is bereid en in staat geweld te gebruiken. "Gewone mensen" ontbreekt het aan de lust deze voorhoede voor de voeten te gaan lopen. Al snel spreekt deze voorhoede namens de hele gemeenschap, en legt deze voorhoede de hele gemeenschap zijn wil op. Deze voorhoede droomt hardop van overwinningen van de islam, begeert dat de islam gevreesd wordt, en voegt zo nu en dan (zoals op 11 september 2001 en 2 november 2004) de daad bij het woord.
Omdat in het Westen percentages belangrijk zijn (een groep die bij verkiezingen een hoog percentage van de stemmen weet te behalen, zal immers veel macht kunnen gaan uitoefenen), hebben Westerse waarnemers van een en ander altijd een grote belangstelling voor hoeveel procent van de moslims zich bij deze voorhoede aansluit. Maar uit het hier geschetste beeld blijkt al wel dat dat er niet zo veel toe doet. Een kleine gedisciplineerde gewapende voorhoede van vijfhonderd man kan immers veel ellende aanrichten als er geen eveneens bewapende tegenpartij aanwezig is die eveneens van harte bereid is zo nodig contra-geweld te gebruiken.
Maar hier stuiten we op een voor Nederland haast onoplosbaar probleem. De Nederlandse politieke elite lost al ongeveer vier eeuwen conflicten vreedzaam op, door te boel bij elkaar te houden, en door nieuwe machtsbeluste groepen zo snel mogelijk tot de elite te laten toetreden, denk aan het lot van D66. Het valt volstrekt buiten het bevattingsvermogen van de Nederlandse politieke elite dat er groepen bestaan, zoals deze voorhoedes die zich binnen de islamitische gemeenschappen verschuilen, die daar niet gevoelig voor zijn. In Nederland kunnen we ons eigenlijk niet meer voorstellen dat het mogelijk is vijanden te hebben die je naar het leven staan. Elke groep die zich in Nederland aandient mag, als hij het bij de verkiezingen dragelijk doet, meedelen in de macht. Maar nu staan we tegenover een groep die in zijn verwatenheid niet in de macht wil delen, maar die zich van de macht wil meester maken, en die zo lang dat niet gelukt is, zich tevreden zal stellen met zinloze kleine daden van terreur die voor de slachtoffers daarentegen helemaal niet klein maar fataal zijn.
Er is een leeftijd waarop de maatschappij er voor een jeugdig aanstormend talent uitziet als een onneembare vesting waarbinnen ook nog eens nare regels gelden die hoognodig veranderd moeten worden. Het is een leeftijd waarop ook de productie van een menigte aan geheimzinnige hormonen voor allerlei verwarring en gêne kan zorgen. Er zijn allerlei verschillende reacties op die situatie denkbaar. Het radicaal afwijzen van de maatschappij is in die situatie niet direct een bewijs van geestesziekte. Wanneer die afwijzing bijvoorbeeld in de termen van de marxistische ideologie wordt gegoten, komt het allemaal in den regel nog wel op z’n pootjes terecht. Na de revolutie van het vinden van de eerste baan en het kopen van het eerste huis ziet de maatschappij er ineens heel wat minder dreigend uit. Maar wanneer die afwijzing plaatsvindt op grond van een islamitische ideologie kan dat tot ernstige en gewelddadige ontsporingen leiden, zie, voor Nederland, Samir A., Mohammed B., en de boys uit de Anteunisstraat in het Haagse Laakkwartier.
Er zijn waarnemers, bijvoorbeeld de Amerikaan Robert Spencer, die denken dat in principe alle jonge moslims tot zo’n gewelddadige voorhoede zouden kunnen toetreden, en dat alle moslims die voorhoedes heimelijk steunen. Dat is wel heel erg somber. Er zijn ook waarnemers die eerder aan tien, vijftien, twintig of vijfentwintig procent denken. Uiteraard is elke keuze hier een slag in de lucht die alleen iets zegt over de kennissenkring van degene die de gok doet: heeft hij of zij veel of weinig radicalen ontmoet? Het is extreem onwaarschijnlijk dat we hier niet te doen hebben met een normaalverdeling: omstreeks twintig procent radicalen, een middengroep van zestig procent, en omstreeks twintig procent afvalligen. Zelf denk ik, maar ik heb geen sociologisch verantwoord statistisch onderzoek kunnen doen, aan 20+50+30. Ik geef het graag voor beter. Bovendien ontwikkelen mensen zich, en kan een radicaal vier maanden later gematigd of zelfs atheïst zijn, of omgekeerd.
Het is dan ook van het grootste belang dat er zo snel mogelijk islamitische politieke partijen in Nederland komen die door aan de verkiezingen deel te nemen het mogelijk maken op ordelijke wijze de neuzen te tellen. Er wonen nu eenmaal moslims in Nederland, en het zou goed zijn wanneer die op normale wijze aan het politieke proces deelnamen, niet via voorhoedes van radicalen en evenmin via voorhoedes van subsidieallochtonen. Het is soms eigenlijk de vraag welke voorhoede de Nederlandse democratie meer bedreigt. Het is, bij verkiezingen, denkbaar dat er dan naar buiten komt dat veel moslims de voorkeur geven aan de bestaande linkse en rechtse partijen. Maar wat er ook gebeurt, het blijkt dan vanzelf wie wie, en wie wat is. Het zou veel onrust voorkomen als we dat nu al wisten.