De slachtoffer-strategie van Tofik Dibi (BIJ1)

 

Sinds Tofik Dibi als lijsttrekker van de politieke partij BIJ1 werd benoemd, is er een duidelijke lijn in de campagne te bespeuren. Het is een anti-Joods sentiment. Tofik Dibi is namelijk naar eigen zeggen, slachtoffer van de “Israël-Lobby.” BIJ1 is daarmee, tijdens deze verkiezingscampagne, de derde partij die de antisemitisme-kaart trekt.

Waar zouden we zijn, als we Bob Scholte van Leftlaser niet hadden. Het is een links-radicale versie van Rutger Castricum, toen die nog leuk was. Staande voor het partijcongres van BIJ1, weet Bob Scholte feilloos de zwerende vinger op de stinkende plek te leggen. Tofik Dibi is een “angstige, gesloten en huichelachtige beroepspoliticus”, aldus Bob Scholte. BIJ1 moest wel erg in de put zitten toen ze deze druiloor als lijsttrekker gingen aantrekken.

Tijdens de Algemene Ledenvergadering van BIJ1 werd een lijsttrekker gekozen, Tofik Dibi, die de Tweede Kamer al kent van zijn tijd bij GroenLinks. Het BIJ1-bestuur had hem al voorgedragen als lijsttrekker, vóórdat de ALV had plaats gevonden. Drie andere, zwarte kandidaten werden vakkundig weggewerkt. Het wordt zelfs de geharde communist Bob Scholte teveel. Hij interviewt de andere kandidaten.

Bianca Grootfaam, de tante van de vermoorde rapper Bigidagoe, is in de gevangenis in Ghana tot geloof gekomen en vertelt open en eerlijk over haar bevrijding door het geloof. Ze heeft echter één ding verkeerd gedaan, namelijk een Davidster op haar Facebook account zetten. Daarom wordt ze na een emotionele stemming van de lijst gehaald.

Door de verwijdering van Bianca ‘Bigidagoe’ Grootfaam van de kandidatenlijst van BIJ1, blijkt niet alleen dat BIJ1 nog steeds een antisemitische inslag heeft. Nu is BIJ1 ook geen zwarte partij meer. Er is geen Surinamer in de Bijlmer meer te vinden die op BIJ1 gaat stemmen, als Tofik Dibi de lijsttrekker is. De zwarte Surinamers hebben Sylvana Simons destijds de kamer in geholpen en Tofik Dibi zorgt er eigenhandig voor, dat ze er uitblijven.

De Israël-Lobby
Nu trekt Tofik Dibi tijdens de campagne voor BIJ1 weer de antisemitische kaart. Hij publiceert een Insta-post waarin hij beweert te zijn gecancelled door de “Israël-Lobby”.

Hij schrijft letterlijk: : “De pro-Israël-lobby probeert mij al jaren tot zwijgen te brengen.” Wat is er werkelijk gebeurd? Hij heeft zionisten met kakkerlakken vergeleken en dat is in Joods kringen verkeerd gevallen. Daarom moest hij als ambtenaar van de Gemeente Amsterdam zijn excuses aanbieden.

Het is de derde keer dat Tofik Dibi de slachtoffer-kaart uit zijn mouw schudt: Eerst mocht hij geen lijsttrekker van GroenLinks worden, toen beweerde hij als homosexuele Marokkaan tijdens het daten, te zijn mishandeld door homosexuelen, en nu is hij opeens slachtoffer van de “Israël-Lobby”. Het is treurig.

Meer hebben ze niet
Het is natuurlijk treurig, dat een partij als BIJ1 niet meer de rassendiscriminatie op de agenda zet en ook geen Surinamer meer als lijsttrekker kiest, maar nu zo’n huilende antisemiet als Tofik Dibi op nummer één zet.

Mustafa Ayyash gaat in hongerstaking

 

Mustafa Ayyash van het Hamas-media-netwerk Gaza Now zit in Nederland in de cel, in afwachting van zijn uitlevering maar Oostenrijk. Uit protest gaat hij in hongerstaking. Annet de Graaf van Whispering Media verspreid nu een persbericht waar allemaal fouten in staan. Een close read.

Het persbericht is van Arnhem4Palestine, waar ook broer Ibrahim Ayyash lid van is. Ze hebben er echt helemaal niks van begrepen.

-De aanklacht is namelijk niet “banden met de terroristische organisatie”, maar de rechtszaak gaat over het internationale arrestatiebevel dat Oostenrijk heeft uitgevaardigd. De rechter moet besluiten of Mustafa Ayyash uitgeleverd mag worden.
–“Waarvoor geen enkel bewijs geleverd is”, zoals het persbericht schrijft, klopt ook al niet. De rechter moet alleen toetsen of er aan voorwaarden van uitlevering wordt voldaan.

–“Hij zit vast voor het openbaar maken van de oorlogsmisdaden van Israël” is ook onjuist. Mustafa Ayyash staat op de terreurlijst van de VS en UK, vanwege het werven van fondsen voor Hamas.

–“Zijn mogelijke uitzetting betekent een direct gevaar voor zijn leven en een ernstige schending van de persvrijheid.” Uitlevering naar Oostenrijk is niet gevaarlijk. Het is ook geen schending van de persvrijheid.

-“Mustafa moet 20 dagen gevangen zitten om te horen of hij in vrijheid zijn zaak mag afwachten.” Ook dat is onjuist. Mustafa Ayyash krijgt te horen of hij uitgeleverd mag worden.

Het zijn allemaal beweringen in het persbericht die onwaar zijn. Annet de Graaf van Whispering Media herhaalt ze en verspreidt het persbericht.

Binnenkort komt Annet de Graaf met een nieuwe film over de Maccabi-pogrom van 7 november 2024. Ik ben benieuwd of ze zich bij het maken van die film wel aan de feiten kan houden. Anders moeten we misschien maar de Nederlandse Vereniging van Journalisten inschakelen.

Mustafa Ayyash op Schiphol gearresteerd

 

Nóg een vermoedelijke Hamas-fondsenwerver gearresteerd. Op vrijdag 19 september 2025 werd de oprichter van het aan Hamas gelieerde mediakanaal Gaza Al-An (Gaza Now), Mustafa Ayyash, op Schiphol gearresteerd. Wie is hij en waarom wordt hij uitgerekend in Nederland gearresteerd?

Blijkbaar hebben we in Nederland nog niet genoeg vermoedelijke Hamas-fondsenwervers. Mustafa Ayyash kwam ook nog naar ons land, naar eigen zeggen voor familiebezoek. Zijn broer Ibrahim is lid van de anti-Israëlische groep Arnhem4Palestine en heeft meegedeeld, dat Mustafa nu in de zwaar beveiligde gevangenis van Vught verblijft.

demonstranten bij Schiphol

Het mediakanaal Whispering Media van Annet de Graaf twitterde maandagochtend, dat zij op weg was naar de besloten zitting in de Rechtbank Amsterdam, vanwege de dreigende uitwijzing van Mustafa Ayyash naar Oostenrijk. Annet de Graaf speelde een kwalijke rol, tijdens en na de Maccabi-rellen, door desinformatie te verspreiden. Normaal gesproken zijn rechtszaken over de uitlevering van gezochte personen openbaar, dus het is maar de vraag of het hier inderdaad om een besloten zitting gaat. Later riepen demonstranten bij de rechtbank, dat Mustafa Ayyash misschien naar Israël uitgeleverd wordt.

Mustafa Ayyash is Oostenrijks staatsburger en is de oprichter van het mediakanaal Gaza Now. Op 27 maart 2024 werden Gaza Now en Mustafa Ayyash op de terreurlijst van de Verenigde Staten gezet. De beschuldiging: “Hamas materieel hebben geholpen, gesponsord of financiële, materiële of technische steun hebben verleend, of goederen of diensten hebben geleverd ter ondersteuning van Hamas.” Het verwijt van de VS is, dat Mustafa Ayyash door middel van cryptomunten een financiële bijdrage aan Hamas zou hebben geleverd. Ook zou hij een “video-jihad” voeren. De terreurlijst noemt ook concrete feiten , namelijk dat Al-Qureshi Executives en Aakhirah Limited, evenals de directeur Aozma Sultana, duizenden dollar zou hebben verzameld om, via Mustafa Ayyash, aan Hamas te doneren.

Broer Ibrahim Ayyash op Schiphol

Groot-Brittannië volgde en zette Mustafa Ayyash ook op de terreurlijst. Mensen en organisaties die op een terreurlijst staan, worden van bankverkeer uitgesloten. Ook handel met deze mensen en organisaties is verboden. Mustafa Ayyash is echter door de VS en Groot-Brittanië niet aangeklaagd. Het is dan ook de vraag waarheen deze journalist uitgeleverd kan worden. Oostenrijk heeft hem tenslotte na de huiszoeking ook niet verder vervolgd.

Oostenrijk heeft de afgelopen jaren niet tegen Mustafa Ayyash opgetreden. Hij kon de afgelopen jaren ongestoord propaganda voor Hamas maken. Er zijn al verschillende onderzoeken bij hem uitgevoerd. Nadat Ayyash in maart 2024 door de Verenigde Staten op de terreurlijst was gezet, was het feest echter snel afgelopen en werd er een huiszoeking gedaan. Oostenrijk heeft hem echter weer laten lopen. Enkele mediakanalen op Twitter en Telegram werden door Oostenrijk gesloten.

De Israëlische autoriteiten waren zeer verbaasd, dat uitgerekend Nederland nu Mustafa Ayyash heeft opgepakt en in de gevangenis gesmeten. Een kwetsbaar puntje in deze hele procedure is echter dat hij uitgerekend naar Oostenrijk uitgeleverd gaat worden. Dat is het land waar hij woont en dat hem niet wilde vervolgen. Of Israël wél een officieel uitleveringsverzoek heeft gedaan, is tot nog toe niet bekend. Nederland zit voorlopig met deze vermoedelijke Hamas-fondsenwerver opgescheept.

Trouw wist van terreur-connectie Stichting ISRAA

 

Het dagblad Trouw publiceerde op 2 december 2022 een verontwaardigd artikel over bestuurder Anne Jellema, van Stichting ISRAA, die zich bij ABNAMRO over kleine betalingen moest verantwoorden. Ze moest vertellen waarom ze naar Qatar en “Palestina” was geweest en welke bedragen ze had overgeboekt. Uit onderzoek blijkt echter, dat Trouw al sinds 2003 van de terreur-connectie van Stichting ISRAA op de hoogte was.

Vóórdat de vermoedelijke Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed in juni 2023 werd gearresteerd en het hele kaartenhuis van Stichting ISRAA in elkaar zakte, schreef dagblad Trouw enkele verontwaardigde berichten over de slechte behandeling die bestuurders van de Stichting ISRAA bij banken kregen. Dirk Waterval schreef op 2 december 2022: “Bestuursleden moesten uitleg geven aan ABN Amro over kleine betalingen, die zij verspreid over de afgelopen tien jaar soms gewoon van hun moeder of een ex-partner hadden gekregen. Secretaris Anne Jellema van ISRAA moest de bank bovendien vertellen waarom ze naar Qatar en “Palestina” was geweest. In dat eerste land was ze voor een handelsmissie met de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, legt ze uit. (1) In Palestina was ze om een marathon te lopen.”

Anne Jellema in Qatar

In een nog langer artikel in het katern “Verdieping” beschrijft Dirk Waterval dat de RABO-bank al in 2018 extra controles uitvoert en de persoonlijke bankrekeningen van bestuursleden van ISRAA wil opzeggen. Toch gaat er bij de journalist en de redactie van Trouw nog steeds geen belletje rinkelen. Waterval noemt de Stichting ISRAA: “Een kleine organisatie die onder meer geld inzamelt voor weeskinderen in vluchtelingenkampen in Gaza.” Emails en brieven van blogger Kees Broer aan de redactie van Trouw bleven onbeantwoord. Wist het dagblad echt niet beter?

Gretta Duisenberg (2009)

Gelukkig kunnen we de Trouw-artikelen over de Stichting ISRAA nog steeds in de database van Lexis-Nexis opzoeken, om er achter te komen, of de krant echt zo naïef is, of dat er van bewuste misleiding door de krant sprake is. Op 30 december 2009 schrijft journalist Rob Pietersen in Trouw over bestuurslid Ikram Jaballah (2), die voor de tweede keer dat jaar , met hulpgoederen op weg naar Gaza gaat. “De 29-jarige Jaballah reist zaterdag naar Caïro om deel te nemen aan Gaza Freedom March. Met twaalf landgenoten, en zo’n 1300 andere deelnemers uit 41 andere land, wil de juridisch medewerkster van de gemeente Rotterdam, bestuurslid van stichting ISRAA (Internationale Steun Rechtstreeks Aan Armen), in een konvooi van 150 voertuigen hulpgoederen naar Gaza brengen. En om een beetje lawaai te maken en aandacht te vragen voor de Palestijnse zaak. Voor de miserabele, inhumane leefomstandigheden daar.” Ook toen zweeg Trouw over de werkelijke achtergrond van Stichting ISRAA. Dat de pro-Palestijnse activiste Gretta Duisenberg en het Nederlandse Palestina Komitee aan de actie meedoen, had al alle alarmbellen moeten doen rinkelen, maar de wens om in de koude decembermaand een mooi humanitair verhaal te schrijven kreeg blijkbaar de overhand.

Amin Abou Rashed (3e v.r.) met Lydia de Leeuw (2e v.r.) (SOMO) in Gaza (2013)

We moeten terug gaan naar de archieven van dagblad Trouw van 2003 en 2004 om erachter te komen wat we nu in de rechtszaak tegen de aangeklaagde fondsenwerver van Stichting ISRAA, Amin Abou Rashed, te horen krijgen. Op 14 februari 2004 kopt Trouw: “Stichtingen die terrorisme zouden financieren; FEITEN” en bericht over voortzetting van de verboden Stichting Al Aksa, door de Stichting ISRAA. Op 3 oktober 2003 heeft Trouw dan al geschreven over “Doorstart pro-Hamas-stichting.” In het artikel wordt op de volgende manier een verband tussen Al Aksa en ISRAA gelegd: “De Rotterdamse stichting Al Aqsa, die op de Europese Lijst van terroristische organisaties staat, heeft een doorstart gemaakt onder een andere naam. Eerder werd al duidelijk dat weer een andere stichting ISRAA, een deel van de activiteiten van Al Aqsa had overgenomen. Bestuursleden van die stichting werken op hetzelfde adres. Al Aqsa maakte deel uit van een organisatie met vestigingen in de Verenigde Staten, Duitsland, Belgie, Zweden, Pakistan en Zuid-Afrika. Volgens de algemene inlichtingen- en veiligheidsdienst financierde Al Aqsa de Palestijnse terreurbeweging Hamas.” Het allereerste artikel over Stichting ISRAA, in dagblad Trouw, stamt van 4 juni 2003 en bericht: “De activiteiten zijn deels overgenomen door de stichting ISRAA (Internationale steun rechtstreeks aan armen). De voorzitter ervan, B. el Salah, is secretaris van Al Aqsa.”

De journalisten van Trouw hadden dus in 2022 alleen maar in hun eigen archief hoeven kijken om erachter te komen, waarom RABO en ABNAMRO zo wantrouwig waren en de banrekeningen van bestuursleden wilden opzeggen. Het heeft na 2003 nog tot 2023, dus twintig jaar, geduurd totdat de FIOD een gedegen onderzoek naar ISRAA startte en Amin Abou Rashed voor de rechter daagde.

(1) Tijdens de omstreden handelsmissie naar Qatar, tussen 2 en 6 maart 2020, nam Anne Jellema ook de nu aangeklaagde Amin Abou Rashed mee, hetgeen tot WOO verzoeken leidde.

(2) Ikram Jaballah was van 05-02-2009 tot 23-09-2019 bestuurslid van Stichting ISRAA

Succesvolle vertraging in zaak Amin Abou Rashed

Amin Abou Rashed, de éénarmige Palestijn, staat al sinds juni 2023 terecht wegens het overtreden van de sanctiewet 1977. Hij had geen 11 miljoen naar Hamas over mogen maken. Een mens mag niks meer tegenwoordig. Advocate Jill Leyten voert een geniale processtrategie, om haar cliënt maar zo lang als mogelijk uit het gevang te houden. De vertraging van de rechtsgang leidt er toe dat pas op 14 april 2026 het proces tegen de informele leider van Stichting ISRAA begint.

Normaal gesproken houdt strafrechtadvocate Jill Leyten zich bezig met witwaszaken, drugsmoorden en verdovende drugs, maar voor de Hamasfondsenwerver Amin Abou Rashed maakt ze graag een uitzondering. Ze vroeg zeventig getuigen aan, inclusief de IDF-soldaten die, in de bunkers onder een ziekenhuis in Gaza, bewijsmateriaal hadden gevonden. Ook de coördinator “Awi” die de bewijzen naar Nederland opstuurde, had moeten getuigen. De rechtbank wees slechts zes getuigen toe. De Israëlische soldaten hoeven niet in Nederland te getuigen. De overige zes getuigen werden uiteindelijk door de Rechter Commissaris afgewezen. Het zou onbegonnen werk zijn, die allemaal naar Nederland te halen. Jill Leyten dreigt nu zelfs met een arrest van de Hoge Raad om deze getuigen uit Gaza toch nog te horen.

Het tweede deel van de vertragingsstrategie is, het niet antwoorden op emails waarin wordt aangeboden de processtukken bij de FIOD door te nemen. Al sinds maart 2025 liggen alle drie miljoen documenten op een computer van FIOD klaar om bestudeerd te worden. Jill Leyten en de andere advocaat Nick van Bremen hebben sindsdien slechts enkele documenten bekeken. 

In de afgelopen twee jaar is door de verdediging geen enkele vraag aan de deskundigen gesteld. Aanvankelijk kwam Jill Leyten er nog vanaf door het OM te vragen eerst de tenlastelegging te formuleren. Ze stelt geen vraag aan deskundige Ronald Sandee van Blue Water Intelligence, maar trekt tijdens de rechtszitting wel zijn onafhankelijkheid in twijfel. De andere deskundige is Ramy Abdu, van Euromed. De zitting van 10 september 2025 was bedoeld om de deskundigen met elkaar in debat te laten gaan. De rechtbank had vliegtuigtickets en een hotel voor Ronald Sandee gereserveerd, maar Ramy Abdu kwam niet opdagen, wegens te weinig tijd. Het was ook niet mogelijk een andere afspraak met de deskundige van de verdediging te maken. Op het aanbod van een debat via een videoverbinding werd niet gereageerd. Op deze manier heeft de verdediging opnieuw de rechtsgang belemmerd. 

Abou Rashed (l) met Majed Al-Zeer 

Afgelopen zaterdag 6 september 2025 publiceerde NRC een heel verhaal, dat op een klein selectief deel van het dossier is gebaseerd. In feite bevatte het artikel het pleidooi van Jill Leyten. De bewijzen uit Israël werden in twijfel getrokken omdat de echtheid niet te bewijzen is. In plaats van Amin Abou Rashed kwam nu de staat Israël in de beklaagdenbank. Tijdens het betoog van woensdag 10 september 2025 presteerde Jill Leyten het, quasi als dubbele zelfbevlekking, het NRC artikel te gaan voorlezen. De inhoud van het verhaal kan ik hier laten voor wat het is: Genocide, oorlog, Netanyahu, bezetting, Palestina en bunkers onder een ziekenhuis. Het Openbaar Ministerie beschrijft dit betoog als “een politiek verhaal.”

De rechter is deze hele trage gang van zaken nu ook wel een keer zat. Hij moet ook nog oppassen, want Jill Leyten draait haar hand er niet voor om een wrakingsverzoek in te dienen. De rechtbank gaat de komende weken nog eens naar het bewijsmateriaal kijken en besluit dan welke getuigen en bewijsmiddelen nog toegevoegd mogen worden.

2e v.r. Leftlaser, 2e v.l. Abou Rashed

De houding van de vermoedelijke aangeklaagde fondsenwerver van Hamas, Amin Abou Rashed, weerspiegelt deze strategie ten volle. Buiten de rechtszaal een hele grote mond hebben, maar tegen de rechter het zielige slachtoffer uithangen. Bij de koffieautomaat begroet hij mij met “Hallo mijnheer Netanyahu”. Als hij de trap naar de streng beveiligde rechtszaal afdaalt roept hij naar mij: “Afstand houden.” Als we na de rechtszitting buiten op straat staan, begint hij foto’s van mij te nemen. Het is dus een hele stoere man, die er niet voor terugdeinst een incident uit te lokken. 

Bij de rechter zegt Amin Abou Rashed echter, in zijn laatste woord, dat hij vreest voor zijn leven en dat ook het leven van zijn familie bedreigd wordt. Zielig doen tegen de rechter, maar intussen wel tegen mij een grote bek hebben. Ik raad de geachte Palestijnenreus aan, eerst eens te stoppen met provoceren.

NRC steunt Hamas in zaak Amin Abou Rashed

In het NRC-artikel “Oorlogsbuit als bewijs: Israëlische documenten voeden Nederlandse strafzaak” laat de “slijpsteen voor de geest” zich helemaal voor het karretjes van de advocaten van de vermoedelijke fondsenwerver voor Hamas, Amin Abou Rashed spannen. De gerenommeerde journalist Andreas Kouwenhoven slaat de plank met dit artikel helemaal mis.

De advocaten van opper-Palestijn Amin Abou Rashed, Jill Leyten en Nick van Bremen, hebben het helemaal niet gemakkelijk. De enige getuige-deskundige die nog iets positiefs over hun client wil vertellen, Ramy Abdu, zou aanstaande woensdag in de rechtszaal van Rotterdam, een goed woordje voor de vermoedelijke Hamas-fondsenwerver doen, maar hij laat het afweten. Pikant detail bij deze getuige deskundige is, dat zowel ISRAA bestuurslid Anne Jellema, als ook de vrouw van Amin Abou Rashed, bij hem op de loonlijst staan. In plaats van de harde feiten en bewijzen te presenteren, kiezen de advocaten van de Hamas-fondsenwerver nu voor de strategie van twijfel zaaien.

Hamas- structuren in Nederland

Op 7 december 2023, een half jaar na de arrestatie van Amin Abou Rashed, schreef Andreas Kouwenhoven in NRC nog een mooi en doorwrocht artikel met 1901 woorden. Carel Brendel, die al twintig jaar over de verborgen structuren van de moslimbroederschap en dus over Hamas, schrijft, kreeg de ‘credits’ van Kouwenhoven. In het artikel wordt Amin Abou Rashed als “omstreden” gekenschetst. Die omstredenheid hinderde CDA-politicus Dries van Agt en SP-politicus Sadet Karabulut niet om met hem op de foto te gaan. Nu, op 6 september 2025 is Andreas Kouwenhoven echter helemaal om. Hij kopieert schaamteloos het pleidooi van de advocaten en laat elke nuance varen.

Ramy Abdu

NRC beweert dat de bewijsvoering tegen Amin Abou Rashed door de Israëlische staat is aangeleverd. Dat is onjuist. FIOD en politie hebben onafhankelijk onderzoek gedaan en hebben zwaarwegende bewijzen tegen de Palestijnenreus gevonden. In het huis van Abou Rashed werden 157.000 Euro in contanten, vaak briefjes van 200 en 500, gevonden. De onder het bed verborgen mobiele telefoon bevatte berichten die direct aan het Hamas-hoofdbestuur gericht waren.

Bij het ter discussie stellen van de bewijzen tegen de Hamas-financier, leunt NRC zwaar op hoogleraar internationaal recht André Nollkaemper van de UvA. Er wordt natuurlijk niet bij verteld, dat Nollkaemper, net als zijn voormalige echtgenote Liesbeth Zegveld, adviseur van de omstreden Dries van Agt Stichting The Rights Forum is.

rechts: Amin Abou Rashed

Bij de vele pro-forma zittingen sinds de arrestatie van Abou Rashed, in juni 2023, zaten journalisten van AD, Telegraaf, Trouw en Radio Rijnmond op de perstribune. NRC en Volkskrant lieten altijd verstek gaan. Dat wat er niet mag zijn, dat is er volgens deze kranten ook niet. Er werd twee jaar lang met geen woord over de financiering van Hamas en over de gevonden Hamas-wapens in Duitsland geschreven. Behalve dan die ene keer, bijna twee jaar geleden,in december 2023 in de NRC.

Het valt op. dat de bewijzen van het OM niet in dit NRC artikel genoemd worden en dat er samen met de advocaten van Amin Abou Rashed twijfel wordt gezaaid over de bewijzen vanuit Israël. Ze hebben niks anders.

Cian Bramwell (Samidoun) mag in NRC propaganda maken

 

Nederlandse pro-Pal-activisten varen mee met de ’Global Sumud Flotilla’ die de blokkade van Gaza probeert te doorbreken. Eén van de opvarenden is de gewelddadige Samidoun-activist Cian Bramwell. Hij mag op de Instagram-pagina van NRC zijn Hamas-propaganda rondstrooien.

10-07-2022

Reeds op 10 juli 2022 fotografeerde ik Cian Bramwell, terwijl hij op 17 jarige leeftijd, samen met de Samidoun-Nederland-leiders Thomas Hofland en Jacob Bodden, op het Plein 40-45 te Amsterdam-West, stond te demonstreren. Helaas was mijn onderzoek daarna zodanig op Hofland en Bodden gericht, dat ik helemaal niet merkte, dat Cian Bramwell intussen was uitgegroeid tot een belangrijke pro-Pal-activist.

In 2025 deed Cian Bramwell al meerdere keren van zich spreken door handtastelijke- en antisemitische incidenten te provoceren. Op 3 april viel hij de Joodse kunstenares Rachel Meijler aan. Zij reist het land door met een levensgrote replica van de Hamastunnels om aandacht te vragen voor de Israëlische gijzelaars. Hij drong op 17 juli de raadszaal van de Stad Utrecht binnen en bedreigde de burgemeester. Op de Dam werd hij handtastelijk tegen Joden die daar de vrijlating van gijzelaars door Hamas eisten.

Waarom is dit allemaal zo radicaal en ernstig?

Cian Bramwell vaart mee op de Gaza-Flottilla en werkt daarbij nauw samen met Mohammed Kotesh, de activist van PGNL. Mohammed Kotesh werkt nauw samen met Amin Abou Rashed, de vermoedelijke fondsenwerver voor Hamas in Nederland. Samidoun (marxistisch) en Hamas (moslimbroederschap) werken dus samen op de boot naar Gaza. Rekenen we de Zweedse activiste Greta Thunberg nog even mee, dan hebben we het dus over de as Extinction Rebellion-Hamas-Samidoun. Alles knus op elkaar op een bootje.

In de propaganda die Cian Bramwell op de NRC-Insta-pagina rondbazuint, komen meerdere fouten en misverstanden voor. Israël zou volgens “internationaal recht” geen blokkade in de zee voor Gaza mogen handhaven. Dat is niet waar. Israël mag de steun aan terroristische organisaties verbieden en zijn eigen grondgebied beschermen.

De  ’Global Sumud Flotilla’ zou alleen geweldloze actiemethoden toepassen. Dat is echter niet relevant, omdat deze groep activisten actief met Hamas-supporters samenwerkt en ook Hamas steunt. Hamas is een verboden terroristische organisatie.

De  ’Global Sumud Flotilla’ zou een internationaal hulpkonvooi zijn, dat voedsel en medicijnen naar Gaza brengt. Het is echter opvallend dat er helemaal geen beelden van voedselpakketten en dozen medicijnen bestaan. In eerdere vloten werd nog wel voor de vorm een paar doosjes medicijnen meegenomen. Israël heeft bij eerdere flottillas al gecommuniceerd, dat hulpgoederen alleen via de haven van Ashdod aangeleverd mogen worden.

Er zouden helemaal geen medicijnen en voedsel naar Gaza gebracht worden. Dat is niet juist. Er komt wel voedsel binnen, maar dat kan door de oorlog niet goed verdeeld worden.

Cian Bramwell zou volgens eigen zeggen “in ons internationaal recht staan om dit te doen.” Het internationaal recht beschrijft echter niet het individuele recht van burgers op zee. Onze eigen wetsgeleerde Hugo de Groot schreef vierhonderd jaar geleden de ‘Mare liberum’ , waarin de vrije vaart over de zee wordt vastgelegd. De Sumud Flottilla is dus nog helemaal niet in overtreding. Het is echter verboden in Gaza aan te leggen, omdat Israël bang is dat er wapens aan boord zijn.

De  ’Global Sumud Flotilla’ is dus de zoveelste propagandareis ten gunste van Hamas en de inmiddels 22-jarige Cian Bramwell is erbij.