bij Vrouw en Paard was het gisteren weer heel duidelijk te horen en te zien. "Progressieve" mensen zijn vóór zelfdoding, vóór abortus en vóór euthanasie. En dat noemt zich dan vooruitstrevend. Alleen een enkele Marokkaanse vrouw waarvan ik de naam niet meer weet, niet Hassnae, hield moedig stand en begreep de zin er niet van.
Als dat soort pillen voor zelfdoding, nu in alle actualiteitenrubrieken besproken, algemeen gebruik worden, dan is de afstand tot gedwongen zelfdoding niet groot meer. In dat opzicht bevinden we ons al in een glijdende schaal naar beneden. Stel je bent oud en in de ogen van je familie waardeloos. Je krijgt ook nog een ziekte. Dan zullen jouw naasten of die daar voor doorgaan, toch al gauw tegen je zeggen: "Opa wordt het niet eens tijd je pilletje te slikken?"
Ik zie en hoor het al in mijn eigen, voormalig Gereformeerde, omgeving. "Dat ze dat die nog in leven houden" of woorden van gelijke strekking.
8 comments:
Hoi Kees,
Ik denk dat de meeste 'progressieve mensen' zich niet herkennen in jouw beschrijving.
Als ik voor mezelf spreek: ik ben beslist niet VOOR zelfdoding, abortus en euthanasie.
Ik vind zelfs (en dat geldt niet voor alle progressieve mensen) dat mensen daar hun toevlucht niet toe MOGEN nemen, tenzij in zeer beperkte mate in tamelijk extreme omstandigheden.
Ik vind dat mensen vooral hulp nodig hebben om alternatieven te vinden en dus ook om die tamelijk extreme omstandigheden waarin zelfdoding, abortus en euthanasie wél gerechtvaardigd zijn te herkennen en waar mogelijk te voorkomen.
Ik vind alleen dat overheid en wet niet de meest passende (want te dwingende) instituties zijn om die norm vast te leggen en die hulp te bieden.
Dat zou vrijheidslievende mensen zoals jij toch aan moeten spreken.
Dat neemt niet weg dat ik bij wijze van grap mijn contacten met GroenLinks kan gebruiken om te pleiten voor subsidie voor de NVVE ter beperking van treinvertragingen...
Groetjes,
Wim
Hoi Kees,
Het herinnert me ook aan een erg grappig voorval uit de tijd toen zoonlief nog een stuk kleiner was:
We hebben een groot raam in onze 'doorzonwoonkamer' op de eerste verdieping waar wel eens vogels tegenaan vliegen die in de veronderstelling verkeren dat het ook een doorvliegroute is.
Dan liggen ze vaak een poos op apegapen op ons balkon.
Bij een ernstig kreupel exemplaar legden we zoonlief op een bepaald moment uit dat het misschien zieliger is om zo'n vogeltje te laten leven dan om hem de nek om te draaien.
Wij moesten erg lachen toen hij die redenering korte tijd later zelf toepaste op een ernstig ziek familielid...
Hij had het toch nog niet helemaal begrepen.
Groetjes,
Wim
Mensen die dood zijn stoten ook geen CO2 meer uit. In die zin is het wachten op de oprichting van de stichting Vrienden van de Mexicaanse Griep.
Wat mij zo ontmoedigde is dat diverse "anti-opmerkingen" getuigden van weinig historisch besef, c.q. info, c.q. inleving.
Er werd ook te weinig zinnig weerwerk gegeven; daar is het programma ook te kort/oppervlakkig voor.
De hele discussie kan op die manier met élke nieuwe generatie weer opnieuw beginnen, zucht... net als over abortus.
En àltijd zal er een (iets grotere) meerderheid zijn om zelfs de met de meeste zorgvuldigheid omklede voorstellen die "impuls" kant te benadrukken.
of: ergere reactie als het om een ouder iemand gaat: "elk puber-liefdesverdriet maak je het zo te gemakkelijk".
Dat slaat dan als een tang op het bekende varken.
Daarom is bespreekbaar maken - en dan binnen de verschillende groepen (ouderen, zieken etc) veel zinniger; nu wordt alles op 1 hoop gegooid als iedereen er zich mee bemoeit (ik weet het: dat is democratisch) maar jaagt men het publiek schrik aan met "opa" of "liefdesverdriet".
Of (uit gelovige hoek): "pas er op! het leven is heilig".
"De CU baseert zich (mede) op "het gebod van God".
De discussie is echter nog teveel taboe; het aantal nare suicides per jaar eigenlijk ook, ook voor de politiek, die hoogstens treinen beter wil beveiligen.
En de genoemde hulpverlening: tevelen denken dat dat altijd "afdoende/genezend" is.
Zeker bij veel volwassenen (en daar vallen vaak ook langdurig zieke kinderen onder) is heus meestal al hulp gezocht èn verleend.
Maar het: "het is genoeg" wordt niet voldoende serieus genomen.
Nogmaals: ik ben niét tegen hulpverlening, zeker als iemand nog nooit hulp of therapie zocht!! en zeker als het jongeren betreft!
Het durven bespreken met familie is ook een heel belangrijk punt! Ook teveel taboe!
Het krijgen van: eerst tegenstand (is logisch), dan meer begrip, dan acceptatie, kan ook al zorgen voor een minder traumatische ervaring dan bij een echte impuls.
En een afscheidsperiode kan voor alle betrokkenen zoveel meer empathisch en liefdevol zijn.
Wat dat betreft is dus voorlichting aan iedereen (ook) broodnodig!
En keesje, natuurlijk zijn er negatieve kanten/opmerkingen/voorbeelden zoals "wordt het geen tijd" etc.
Die zullen er altijd zijn- bij elk onderwerp; moeten we ons door (in mijn ogen liefdeloze) lieden laten leiden om een menswaardig levenseinde te laten blokkeren?
Meneer Maduraatje, waarom kijkt u naar dit soort achterlijke programma's? Is slechts voor uw hart.
"Op deze weblog worden reacties gemodereerd. Hierdoor zullen reacties pas verschijnen als de auteur ze heeft goedgekeurd."
Maar ik heb mijn eigen reactie zojuist goed gekeurd, toch wordt deze niet geplaatst. Hoe zit dat nu?
Het verbaast me dat ze dat nu al niet zeggen ;) Een glijdende schaal naar beneden. Wat een overdrijving, wat een drama. Opa heeft angst voor de moderne tijd.
Die glijdende schaal valt heel gemakkelijk voor te stellen als je het fenomeen 'sociale druk' erbij betrekt hoor. Hoeveel abortussen zijn er niet het gevolg van niet zozeer geen kind willen maar angst voor de reacties van de omgeving? Als daar zelfdoding ook nog eens bijkomt, tja.
Je zou toch eigenlijk toe willen, of niet dan, naar een toestand waarin het leven voor iedereen een feest is? Het wegpoetsen van degenen voor wie dat niet zo is lijkt me niet echt de goede weg om dat te bereiken.
Post a Comment