Islamofobe Gesprekken

Na de moord op Theo van Gogh zijn de islamofobe gespreksgroepjes in Nederland als paddestoelen uit de grond geschoten, meestal vergezeld door één of meerdere blogs. De motieven van de verschillende deelnemers aan zo'n islamofoob initiatief mee te werken zijn individueel heel verschillend. Voor veel vrouwelijke deelnemers is het onderdrukkende karakter van de islamitische godsdienst het gewraakte element. Andere deelnemers nemen het de islam kwalijk dat de mensenrechten niet worden gerespecteerd en weer anderen hebben een godsdienstig probleem met deze wereldgodsdienst. 

Het verwijt van de islamitische- en extreem-linkse medemens dat de islamofoben "helemaal niets van de islam begrijpen" en dat ze er eerst maar eens iets over moeten gaan lezen, snijdt al lang geen hout meer. Het tegenovergestelde is juist het geval. Over het algemeen is de islamofoob ingestelde activist juist veels te goed op de hoogte van de misdaden en ontsporingen van de islam. Ze doen de hele dag niets anders dan erover lezen.

Vreemd genoeg zijn de fundamentalistische moslims en de islamofoben het heel erg met elkaar eens, in dier voege, dat beiden van mening zijn dat er slechts één islam is en dat er geen sprake is van een gematigde islam of een extreme islam. De eerste keer dat ik die opmerking hoorde, bevond ik mij in een autobus in de richting van Tabarka (Tunesië). Ik was niet zeker of de jongeman naast mij te weinig kennis van zijn eigen godsdienst had of juist een ideologisch verhaal aan mij wilde vertellen. Wat ik ook probeerde te vragen over Sjiieten, Soenieten, Soefies, of welke soorten en maten qua islam er ook maar zijn, steeds kreeg ik hetzelfde antwoord: "Seulement une islam". De conversatie werd daardoor zeer eentonig. 

Gesprekken met islamitische fundis zijn dus al moeilijk en eentonig, maar de gesprekken met islamofoben vallen ook niet mee. In feite zijn er drie soorten van gesprekken die ik in de loop der jaren van elkaar heb leren onderscheiden. Ten eerste is dat het gesprek waarin inhoudelijke kennis over de islam met elkaar wordt gedeeld. "Heb je The Dual Nature of Islamic Fundamentalism, (1997) van de arabist Hans Jansen gelezen? ". Daar staat het allemaal in. Dan moet je wel elke dag stevig doorlezen om in dit soort gesprekken mee te kunnen tellen.

Gesprekken van de tweede categorie gaan over de tegenstander. Dat is al weer interessanter. Voor diegene van de geachte reaguurders die niet weten wie de tegenstander is: "De uit naiviteit, onwil of domheid de islam faciliterende Nederlander" is de vijand. Niet zozeer de islamitische extremist 'an sich' is een vijand want die weet niet beter. En bovendien heeft de islamitische extremist, mits op de juiste manier uitgedaagd, een zekere amusementswaarde. Op de DVD die Joods-Christelijk pastor Ben Kok laatst heeft uitgebracht en waarin de imam van de Haagse Soenna Moskee aan het woord komt, is te zien dat we nog heel veel aan krankzinnigheid van deze schriftgeleerde kunnen leren.

Nederlandse intellectuelen en politici, of beiden, die weten hoe gevaarlijk de islam is en toch of juist dáárom de islamisering van Nederland nog eens een extra duwtje in de rug willen geven, omdat ze tegen "het neo-liberale geloof" zijn, of omdat ze ons gewoon allemaal haten,  dat zijn de gevaarlijksten. Die moeten ontmaskerd worden. Daar hebben we het dan over.

De derde categorie van gesprekken die wij islamofoben in onze verborgen spelonken voeren, gaan over de verschillende acties, discussies, fora en gebedsdiensten die we organiseren en die zich meestal geheel buiten het gezichtsveld van de gevestigde commerciële massamedia afspelen. Slechts een enkele keer wordt er een klein berichtje in Vrij Nederland , Volkskrant (betaald) of HP/DeTijd  geplaatst waarin gewag wordt gemaakt van deze islamofobe parallelle wereld. 

De kritiek op de PVV van Geert Wilders, omdat hij een partij zonder leden aanvoert en omdat hij geen wetenschappelijk bureau wil oprichten, is aan de ene kant begrijpelijk en heel terecht. Aan de andere kant heb ik door de vele islamofobe gespreksgroepjes waar ik al deelnemer van geweest ben, maar ook door mijn ervaring met extreem-linkse groepen en vreemd genoeg zelfs D66 gemerkt, dat elke willekeurige partij of groep die je opricht ook een keur aan querulanten, betweters, organisatoren, de-baas-spelers en nietsnutten naar zich toe trekt. Dat kunnen we missen als kiespijn.

De huidige moderne organisatievorm bestaat uit een grote virtuele wolk van verschillende internet initiatieven in de vorm van blogs, Twitter en Facebook, van mensen die het niet met elkaar eens hoeven te zijn (belangrijk), maar die wel informatie uitwisselen, elkaar stimuleren en op de juiste momenten bij elkaar komen. Geen voorzitter, geen contributie en geen vergaderingen. Wat wil je nog meer?

Wil je ook een keer meedoen aan zo'n oergezellig islamofoob initiatief, schrijf dan alvast in je agenda:
Demonstratie voor de Vrijheid van Meningsuiting
Datum : 30 oktober 2010
Plaats : Museumplein, Amsterdam (Holland)
Time : 14:00-17:00

Kontakt: dutchdefenceleague.nl