#LGBTQ; Hoe lesbisch is een Palestijn?

De homo's zijn nu de kanarievogeltjes in de mijnen van het Palestijnse gewapende conflict.  Wie discrimineert de sexueel andersgeaarden het meest en welke tegennatuurlijk gepoolde kameraden kan ik voor mijn karretje spannen? Zowel Palestina-aanhangers als vrienden van Israel  houden zich met dit soort vragen bezig.

 Afgelopen week beklaagde een homosexuele man zich erover dat hij niet met de Gazaboot mee mocht varen, omdat hij homo was. In hetzelfde youtube-filmpje vertelt hij dat de Hamas leiders een hekel aan homo's hebben en dat de mensenrechten in Gaza niet worden gerespecteerd.

De professionaliteit van de opnames, het Israelische accent van de hoofdpersoon en de onwaarschijnlijke story-line van iemand die  eerst voor de Palestijnen is en plotseling ontdekt dat de Hamas ideologie geen homo's accepteert. Het wekt wantrouwen. Nu blijkt dat de maker op het bureau van de Israelische premier Netanyahu van Israel werkt.

De lesbische blogster Amina Arraf  uit Damascus vertelt al jaren verhalen op het internet over hoe moeilijk het is om lesbisch in Syrië te zijn. Op een gegeven moment neemt de zus van de blogster het over en vertelt dat ze is opgepakt door de politie. De boodschap wordt via Twitter en Youtube over de gehele wereld verspreid. "Kijk eens hoe wreed de Syrische dictatuur is. Ze pakken nu zelfs de lesbische blogsters op!' Er komt een wereldwijde campagne op gang, totdat blijkt dat Amina Arraf in werkelijkheid een witte getrouwde Amerikaans veteraan is. Hij heeft de lesbische blogster uitgevonden omdat hij dacht dat zijn commentaren op de Arabisch dictatuur anders niet serieus genomen zouden worden.

Net nadat Vittorio Arrigoni vermoord was, ontving ik berichten vanuit zionistische kringen in Jerusalem, dat Vittorio Arrigoni homosexueel zou zijn, in Gaza een vriend heeft en dat hij daarom vermoord is. Arrigoni zijn naam zou op Italiaanse gay websites voorkomen. De Belgische blogger Brabosh wist te melden dat Vittorio Arrigoni de minnaar van de Hamas leider Haniye zou zijn. Tot nu toe geen spoor van bewijs. Hoe deze verhalen nu te rijmen zouden zijn met het verhaal dat de Belgische pro-Palestina activiste Inge Neefs de minnares van Vittorio Arrigoni is, wordt ook niet duidelijk. Waarschijnlijk heeft Vittorio al de status van een soort Jesus bereikt, die zijn liefde geeft aan iedereen die erom vraagt. 

Homo's, transexuelen, queers, bi's en potten kunnen er eindeloos over discusieren wie nou het belangrijkste is en in welke volgorde de verschillende varieteiten van pervers gedrag opgenoemd moeten worden.  Bij festivals in Tel Aviv moeten de sprekers ook precies in de volgorde van LGBTQ (Lesbian Gay Bi Transexual Queer) optreden want anders bestormt één van de verongelijkte groepen het podium en verstoort de manifestatie. Je moet toch een beetje houvast hebben in dit leven.

In New York hebben ze het nu goed geregeld. De linksen hebben het roer in de hand en bepalen wie er aan hun demonstratie voor mensenrechten mee mag doen en de LGBTQ afdeling van de socialisten mogen met een spandoek lopen waarop staat dat alle LGBTQ enorm voor Palestijnse mensenrechten zijn. Dat die mensenrechten en zeker de rechten van LGBTQ van alle landen in het Midden-Oosten in Israel het beste geregeld zijn, dat doet er nu even niet toe. Je moet keuzes maken in het leven.