De retoriek van Dries van Agt

"Het internationaal recht moet gehandhaafd worden". Met deze slogan rechtvaardigen Dries van Agt en andere vertegenwoordigers van de anti-Israël-actiegroepen hun boycotpogingen van Israëlische producten. Op basis van deze slogan is er tenminste nog een gesprek mogelijk. Welk internationaal recht? Door wie wordt dat internationale recht vastgelegd? Moeten andere, volgens het internationale recht gemaakte afspraken dan ook gehandhaafd worden? Houdt de Arabische kant zich ook aan het internationale recht? Het zijn vragen die gesteld kunnen worden en die een eventuele oplossing van het conflict dichterbij kunnen brengen.

Zodra echter, vrienden van Israël zich tegen een boycot uitspreken, gaan alle remmen los. Dries van Agt maakt gebruik van een retoriek die tot voor kort alleen in extreem-linkse en communistische kringen gebruikelijk was. In een artikel op de VARA-website JOOP valt Dries van Agt de persoon, en niet de boodschap aan.

Gekakel
Het begint al met de titel: "Kritiek op boycottende supermarkten is onwaarachtig gekakel". Hij neemt de boodschap en de boodschapper al meteen niet serieus. Je mag dus, in de denkwereld van Dries van Agt, niet tegen een boycot van Israël zijn. Er valt met hem niet over te praten en het wordt "gekakel" genoemd.

Usual SuspectsVervolgens valt Dries van Agt de boodschapper aan en noemt de mensen die kritiek op de boycot hebben: "Usual suspects". Met andere woorden: Die mensen zijn altijd al voor Israël, maakt niet uit wat er gebeurd en die hoeven daarom al niet serieus genomen te worden.

Een belangrijk argument tegen de boycot is, dat er tussen landen een onderscheid wordt gemaakt. Op de wereld zijn vele omstreden grenzen en niet geheel tot een staat toegeordende gebieden, zoals West-Sahara, Tibet, Koerdistan, Kashmir etc etc. Toch wordt alleen Israël vanwege vermeende bezetting van Judea en Samaria geboycot. Of tenminste zijn er pogingen daartoe. Van Agt noemt dit "het bekende riedeltje". Hij doet niet eens een poging deze discriminatoire behandeling van Israël uit te leggen.

Lobby voor nederzettingen
Dries van Agt verwijt ons: "In wezen lobbyen zij voor de nederzettingen, al zullen ze dat bij hoog en laag ontkennen." Zinnen met het woord lobby er in, komen altijd zeer suggestief over.Als de schrijver nog even doorgaat, gaat het over Israëlische lobby en dan gaat het al gauw over Joodse lobby. Met andere woorden, de schrijver bedoelt daarmee te zeggen dat de media en de politiek beïnvloed worden. Daarna wordt ook nog eens gezegd, dat de "lobby" leugenachtig is, wat het wordt "bij hoog en laag ontkend". Dries van Agt gebruikt zoals gewoonlijk geen citaten, dus we weten niet eens wie er nu iets bij hoog en laag ontkend heeft. De Joden waarschijnlijk.

Wie zich een beetje beweegt in de pro-Israël-beweging, weet dat er een veelheid van argumenten en partijen actief is, die geenszins een eensluidende mening verkondigen. Er zijn genoeg mensen die de nederzettingen eigenlijk ook niet zo'n goed idee vinden. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich mensen die zelfs het woord "nederzetting" al een verkeerd woord vinden. Waarom zouden er in Judea en Samaria geen Joden mogen wonen? Die hebben daar vóór 1948 toch ook gewoond? Maar al deze mensen zijn wel tegen een boycot, omdat ze verdomd goed weten waar boycots toe leiden. Helaas maken de BDS-boycot groepen ook helemaal geen onderscheid tussen Israëlische producten of producten uit Joodse dorpen in Judea of Samaria. Het JMNA-bestuurslid Mohammed Rabbae heeft toch duidelijk opgeroepen álle producten van Israël te boycotten.  Ook de fractieleider van Groenlinks in de Tweede Kamer Bram van Ojik laat zijn bedoelingen duidelijk merken en roept op alle producten uit Israël te boycotten.

In onze persoonlijke gesprekken met Dries van Agt blijkt duidelijk, dat hij hele periodes uit de geschiedenis van Israël vergeet of bewust weglaat. Hij laat in zijn toespraken stelselmatig weg, dat Yasser Arafat zich aan geen enkele afspraak uit de Oslo-accoorden heeft gehouden. Dries van Agt moemde Yasser Arafat desgevraagd "een boef", maar hij citeert wel geregeld zijn ideologie.  Dat er volgens Dries van Agt in het JOOP-artikel zo weinig Arabieren in nederzettingen werken heeft natuurlijk een reden. Door de vele aanslagen is er geen vertrouwen meer. Daarom is het veiliger, maar niet goedkoper, buitenlandse werknemers uit Sri-Lanka en andere Aziatische landen in te zetten.

De miljarden aan Europese steun aan de Palestijnse Autoriteit heeft er natuurlijk niet toe geleid, dat er bedrijven opgericht zijn of dat er werkgelegenheid is geschapen. Mochten de Joodse nederzettingen ooit opgeheven worden, dan zal dat nog steeds niet betekenen dat de Arabieren in het gebied plotseling een bloeiende economie hebben. De corruptie van de Palestijnse Autoriteit is het grootste obstakel voor vrede.

Helemaal op het einde van het artikel komt de aap uit de mouw. "Het zou werkelijk desastreus zijn indien meer vrijblijvende onderhandelingen onder Amerikaanse leiding plaatsvinden, die Israëls kolonistenregering alle ruimte bieden om de twee-statenoplossing te torpederen." Hier blijkt de werkelijke gezindheid van Dries van Agt. Hij is anti-Amerikaans en anti-Israëlisch. Daarom wantrouwt hij vredesbesprekingen. Het is zelfs de vraag of Dries van Agt een Tweestatenoplossing eigenlijk wel ondersteunt. In één van zijn toespraken heeft hij in ieder geval te kennen gegeven, dat hij een Palestijnse staat nauwelijk levensvatbaar acht. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar dat mag er volgens mij niet toe leiden dat de Israëlische staat wordt tegengewerkt.