Islamofilie

Islamofilie
door Democrates.net
Bron: Democrates.net

Weinig westerlingen bekeren zich tot de islam. Wel nemen sommige "intellectuelen" het geloof der moslims in bescherming.

Tijdens de Koude Oorlog werden ze fellow travellers genoemd. Het ging om intellectuele types die een afkeer van de eigen kapitalistische consumptiemaatschappijen combineerden met een blinde bewondering voor communistische experimenten in verre landen. Ze verheerlijkten Lenin, Mao en Castro, omdat deze revolutionaire helden een nieuw tijdperk leken in te luiden vol voorspoed en geluk.

De fellow travellers waren in de regel geen boeven of huurlingen van de KGB en andere rode spionagediensten. Het waren simpele wereldverbeteraars die zo hevig verlangden naar een andere maatschappij dat ze hun gezond verstand opofferden en de communistische landen gebruikten als witte kaart om hun illusies op te projecteren. Informatie die de illusie kon verstoren, werd bewust of onbewust genegeerd. Zo publiceerde de feministische schrijver Anja Meulenbelt een paar jaar nadat bij de Culturele Revolutie een paar miljoen mensen over de kling waren gejaagd, het boekje Kleine voeten, grote voeten, waarin de vreedzaamheid van de vriendelijke Chinezen ten voorbeeld werd gesteld aan de gewelddadige westerlingen........

De islam, waarmee het Westen volgens sommige waarnemers nu eveneens in staat van oorlog verkeert, maakt minder enthousiasme los. In West-Europa zijn weliswaar miljoenen fellow travellers in de vorm van islamitische migranten, maar er zijn nauwelijks autochtone bekeerlingen. Een opvolger van Anja Meulenbelt die uitlegt dat het in Afghanistan of Iran uitstekend gesteld is met de vrouwenemancipatie, de gezondheidszorg of de vrijheid van meningsuiting, heeft zich nog niet opgeworpen.

Wel zijn er intellectuelen die de islam in bescherming proberen te nemen. De bekendste is de Britse theologe Karen Armstrong, wier visie op de invloedrijke wereldgodsdienst zojuist in Nederlandse vertaling verscheen (Islam, De Bezige Bij). Haar benadering, die ook door verschillende Nederlandse hoogleraren godsdienstwetenschappen en arabistiek wordt gepropageerd, doet een beetje denken aan de wijze waarop de westerse intelligentsia in het recente verleden het communisme verdedigde.

Allereerst is er de nadruk op de goede bedoelingen. Islam, zo leggen de islamofielen geduldig uit, komt van het woord salem, dat vrede betekent. De koran staat vol aansporingen tot fatsoenlijk gedrag. Een term als jihad wordt door kwaadwillenden als heilige oorlog vertaald, maar zou in feite 'je best doen voor een ander' betekenen. Onaangename trekjes van het geloof der moslims maskeren de islamofielen met verwijzingen naar de slechte prestaties van de concurrentie. Ja, zeggen ze dan, de positie van de islamitische vrouw is wellicht niet ideaal, maar heeft het Christendom de vrouw ook niet eeuwenlang onderdrukt? En lieten de kruistochten niet zien hoe wreed christenen kunnen optreden? Tegelijkertijd wordt opgemerkt dat de islamitische cultuurkritiek toch wel enig hout snijdt. Is het niet begrijpelijk dat de moslims zich keren tegen de door en door materialistische westerse maatschappijen met hun drugs, hun porno en hun criminaliteit? Typerend is verder de verklaring voor islamitische ontsporingen. Geweld, in het bijzonder terrorisme, zou een angstige reactie zijn op het westerse imperialisme. Als Amerikaanse tanks gestationeerd worden bij de heilige plaatsen Mekka en Medina, hoeft het geen verwondering te wekken dat de moslims zich geschoffeerd voelen en een keer terugslaan. Deze islamitische razernij zou je niet met geweld moeten bestrijden, maar met begrip.

Zulke redeneringen komen bekend voor. De fellow travellers, de aanhangers van het 'geloof der kameraden', argumenteerden namelijk op precies dezelfde wijze. Ook zij wezen op sympathieke passages uit de Heilige Schrift, de werken van Karl Marx en Friedrich Engels. Ook zij concentreerden zich op de splinter in het westerse oog en negeerden de balk in het andere oog. Ook zij wilden een dialoog in plaats van krachtige verdediging en vergelding. Toen de Sovjet-Unie steeds meer raketten op West-Europa richtte, pleitten zij bijvoorbeeld voor ontwapening aan NAVO zijde om zo de Russen een beetje op hun gemak te stellen.

Tegenwoordig worden de fellow travellers beschouwd als uiterst naïeve figuren die met hun ideologische dwalingen de westerse vrijheid in gevaar hebben gebracht. Nu maar afwachten hoe de islamofielen over een paar decennia zullen worden beoordeeld.
Dit artikel is overgenomen van Democrates.net