Ongemakkelijke Kristallnacht herdenking

Door Keesjemaduraatje
Zeventig jaar geleden vond in nazi-Duitsland de Progromnacht plaats, een door de SA georganiseerde aanval op Joden en Joodse winkels en bedrijven. Deze aanval wordt door de nazis als Kristallnacht aangeduid, vanwege het vele glas dat sneuvelde. De herdenking van deze nacht in Amsterdam wordt georganiseerd door extreem-linkse personen en groeperingen. Een ongemakkelijke samenwerking.

De nagedachtenis aan de slachtoffers van het nazi regiem wordt niet alleen bezoedeld door de ontkenners van de Holocaust. Ook de groepering en personen die de eenmaligheid van deze periode in twijfel trekken, brengen schade aan. Door te ontkennen dat de vervolging en vernietiging van Joden, Roma en Sinti op een zo grote schaal en met geindustrialiseerde methodes zijn weerga in de geschiedenis tot nog toe niet kent, wordt geprobeerd de Holocaust tot een geschiedkundige gebeurtenis van normale proporties terug te brengen. Het verdwijnen van deze grote ramp uit het collectieve geheugen is dan de volgende stap.  De derde aanval op de nagedachtenis aan de slachtoffers wordt gevormd door de zogenaamde vervangingstheorie. Het lijden van het Joodse volk wordt geleidelijk, maar consequent vervangen door het lijden van andere volkeren. 

De vervangingstheorie
Tijdens mijn tienjarige verblijf in Duitsland gebeurde dat vervangen van het ene lijden door het andere regelmatig. Niet door nazis maar vrijwel altijd door mensen van linkse signatuur. Ik kan er niets aan doen en het is voor mij nog steeds pijnlijk om dat te moeten erkennen. "Wat hebben jullie dan met de Mollukkers uitgehaald", werd er dan bijvoorbeeld gezegd. Dat kostte mij dan weer een uur om uit te leggen dat er een groot gradueel verschil is tussen georganiseerde volkerenmoord en een kolonisatie. Zelfs de politionele acties, met de schandalige excessen,  hebben nooit tot doel gehad de gehele Indonesische bevolking uit te moorden.  Het zijn niet de domme mensen die deze vergelijkinge maken. Juist universitair geschoolde mensen, maar wel mensen met hersenluiheid, maken dit soort vergelijkingen.

De herdenking
Op Zondag 9 november 2008, 19.30 – 20.30 uur wordt aan de Amstel bij het Stadhuis Amsterdam (hoek Amstel, Zwanenburgwal) de Pogromnacht van 1938 herdacht. De organisatoren van Nederland Bekent Kleur zijn zonder uitzondering extreem-linkse activisten, vaak verbonden aan de Internationale Socialisten. Een organisatie die het recht op het bestaan van de staat Israël ontkent, banden onderhoudt met de antisemitische organisatie AEL en de terreurorganisatie Hamas steunt.  Dat is op zich al een schande. Daar komt nog bovenop, dat de drie geschetste methodes om de nagedachtenis aan de tijdens de Holocaust omgekomen joden te bezoedelen ten volle door deze organisatie wordt toegepast.

Een citaat:
"Centraal in de herdenking staat de link tussen verleden en heden. Met als belangrijke les om niet weg te kijken, maar stelling te nemen. Het belang hiervan is sinds 11 september 2001 en met de opkomst van nieuwe rechtspopulistische partijen in de Tweede Kamer nog groter geworden. Helaas juist in ons land: Nederland is gedegradeerd van ambassadeur van tolerantie, tot land van intolerantie. Volgens Amnesty International en de Monitor Racisme is er een duidelijke toename van verbaal en fysiek geweld tegen ‘migranten’. "

Het is duidelijk dat hier een volkomen ondoordachte en schadelijk vergelijking wordt gemaakt, door de georganiseerde aanval van een dictatoriaal regiem op een bevolkingsgroep, gelijk te stellen aan de verkiezing van een rechtse partij in een democratisch land. Niet alleen demoniseert de organisatie hiermee de in haar ogen rechtspopulistische partijen, maar er vind ook "Verunglimpfung der Tatopfer" plaats, zoals de Duitsers dat noemen. De nagedachtenis wordt gebanaliseerd.

Migrantenbeleid
Ook de vergelijking van de Kristallnacht met het huidige migrantenbeleid gaat natuurlijk volkomen mank. Zelfs het vluchtelingenbeleid van nu is helemaal niet te vergelijken met de vluchtelingenproblemen in de jaren dertig. Iedere vluchteling die Nederland binnenkomt heeft recht op een proces en wordt gevoed en gehuisvest. Pas als de rechter heeft besloten dat de vluchteling niet op politieke gronden zijn land verlaten heeft, worden er hardere maatregelen toegepast.

Deelnemers en sprekers
Tot zover is voor mij tenminste duidelijk dat de organisatoren van de herdenking van de Kristallnacht hun eigen politieke doelen willen nastreven en daarbij ongepaste vergelijkingen maken. Laten we nog even kijken naar de sprekers op de herdenking.

Mohammed Rabbae (ex-GroenLinks) heeft op vele momenten in zijn politieke carriere te kennen gegeven dat hij de PLO van Yasser Arafat steunt en dat de staat Israel wat hem betreft geen bestaansrecht heeft. Hij heeft meerdere malen Nederlandse politici vergeleken met Hitler. Daarmee geeft hij aan geen afgewogen historische vergelijking te kunnen maken. (Zie ook het weblog van Carel Brendel over deze Rabbae.)

Tijdens de herdenking wordt ook de aan de Internationale Socialisten gelieerde Rene Boer geinterviewd. De planoloog in opleiding en lid van de "Universitaire Activisten" heeft vorig jaar in een filmproject voor de Groene Amserdammer zijn anti-Israel houding duidelijk laten zien. Daarbij gaat het niet alleen om kritiek op de bezettingspolitiek, maar om een principiele afwijzing van het recht op een eigen staat voor Joden, zoals blijkt op zijn film over Palestijnse vluchtelingen in Syrie:

Opvallend is zeker, dat Rene Boer, ondanks zijn grote maatschappelijk engagement, geen woord van kritiek op de dictatoriale Syrische regering laat vallen en wel een Palestijnse vluchteling zulke haatdragende taal laat uitslaan.


De andere spreker is Ed van Thijn, ongetwijfeld een man met een indrukwekkende staat van dienst, als minister van Binnenlandse zaken. Bovendien door zijn familiegeschiedenis en onderduikverleden een slachtoffer van de Holocaust. Hoe kan zo iemand het toch nog bij het foute eind hebben, vraag je je af. Het valt mij ook niet licht om iemand met dat verleden te bekritiseren omdat hij bij een herdenking van de Pogromnacht spreekt. Toch maakt ook hij verkeerde vergelijkingen en is tegenover andere genocides om politieke redenen veel te mild. Bijvoorbeeld over de Armeense genocide zei hij (om zijn partijgenoot Albayrak te beschermen) : "Ik twijfel niet aan het genocideachtige karakter van wat er toen met de Armeniers gebeurde, maar, zegt hij, we kunnen niet generaties lang leven op basis van haat en wraakgevoelens. "

Ed van Thijn maakt regelmatig vergelijking tussen islamofobie en antisemitisme. Het is zijn goed recht daar een mening over te hebben, maar hij ziet over het hoofd dat in alle islamitische staten, zoals Iran, Irak, Somalie en Indonesie, de Joden worden verjaagd en uitgemoord, terwijl in Israel wel islamieten met burgerrechten mogen wonen. Dat wat in Nederland aan kritiek op het islamitische geloof wordt geuit, is op geen enkele manier te vergelijken met de vernietiging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook hij maakt zich dan schuldig aan de vertroebeling van de noodzakelijke discussie.

De laatste zin van de uitnodiging voor de herdenking van de Kristallnacht luidt: Ongeacht afkomst; zwart, wit, Moslim, Jood, vluchteling: in Nederland is iedereen welkom.   

Dat kunnen de organisatoren zo stellen, maar de herdenking van de Kristallnacht zelf is nu niet voor iedereen meer toegankelijk.